คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น้ำฟ้า
ว่าแล้วก็สั่งให้รุ่นน้องผู้หญิงไปนั่งรออีกฟากหนึ่ง ส่วนตนเองพารุ่นน้องผู้ชายที่เหลือไปดูวิธีการสาธิตการทำงาน หลังจากที่นัดแนะจนเป็นที่เข้าใจเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มก็ปลีกตัวมาหาน้องผู้หญิงที่สั่งให้นั่งรอในตอนแรก จะว่าแปลกก็แปลกนะ เพราะจู่ๆใจก็เต้นรัวขึ้นมาซะอย่างนั้น
“น้องชื่ออะไรหรอจะได้เรียกถูก”
ถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขอบอกเลยว่าวินาทีนั้น ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ
“ชื่อน้ำฟ้าค่ะ เรียกสั้นๆว่า ฟ้าก็ได้ พี่มีอะไรจะให้ฟ้าทำ บอกฟ้ามาได้เลยนะคะ ถึงฟ้าจะตัวเล็กแบบนี้ แต่แรงเยอะนะ”
เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงสดใส แววตาและท่าทางกระตือรือร้นของเธอ ทำเขาแทบละลายไปตรงนั้น เด็กบ้าอะไรก็ไม่รู้ สดใสร่าเริงจริงๆ เฟรนลีด้วย ชักจะหลงรักแล้วล่ะสิ ^^
“ฟ้าพูดอย่างนี้พี่ค่อยเบาใจหน่อย พี่ชื่อชินนะ ยังไงก็รบกวนด้วยแล้วกัน”
พูดจบก็เดินนำไปอีกอาคารหนึ่ง แล้วสิ่งแรกที่เด็กสาวร่างบอบบางจะต้องขนก็คือ
พรมปูพื้นขนาดพอๆกับตัวเอง น้ำหนักนะหรอ หึหึ ราวๆสิบกิโลกรัมได้
“ลองยกดูสิว่าไหวมั้ย”
ชินพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย แน่นอนว่าเค้าไม่ได้แกล้ง เพียงแต่อยากทดลองอะไรดูเท่านั้นเอง ส่วนน้องฟ้าก็ใจกล้าเกินตัว จัดการยกพรมขึ้นบ่าโชว์ทันที
“พอไหวนะคะ จะให้ฟ้าขนไปไว้ที่ไหนหรอคะ”
ชินไม่ตอบ เขายิ้มแล้วเดินนำไปยังอาคารรับรองแขกซึ่งห่างจากอาคารที่ใช้เก็บพรมประมาณ ๓๐๐ เมตร ตอนแรกก็กะจะให้ขนไปวางไว้ข้างบนชั้นสอง ซึ่งเป็นห้องรับรอง แต่พอเห็นรุ่นน้องผู้หญิงตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและเริ่มหอบนิดๆแล้ว เขาก็ตัดสินใจให้วางพรมบริเวณใต้บันใดแทน (แหงล่ะ เกิดน้องเค้าหน้ามืดเป็นลมล้มพับตอนขึ้นลงบันไดจะทำยังไง พรมเสียหายหมด ๕๕๕)
“หมดแรงแล้วหรอ ไหนเมื่อกี้บอกว่าแรงเยอะยังไงล่ะ”
“แฮ่ก..ป..เปล่า..ค่ะ..แรง..ยังมี..อีกเยอะ..แฮ่ก..”
ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เธอแทบไม่มีแรงพูดเลยด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มอมยิ้ม เป็นอย่างที่เขาคิด เด็กคนนี้น่าแกล้งที่สุดเลย
“ถ้าอย่างนั้นก็ฝากด้วยนะ ขนมาอีก ๙ ม้วนพอ เดี๋ยวอีกชั่วโมงนึงพี่มาตรวจงาน”
สั่งงานจบก็รีบเดินออกนอกตัวอาคาร แม้จะไม่ได้หันกลับไปมอง แต่เขาก็เดาได้ว่า สภาพใบหน้าเธอจะเป็นอย่างไร หุหุ
ความคิดเห็น