Why marry ? แต่งงานกัน (ทำไมนะ?) [Chan x Ho] {2PM}

ลำดับตอนที่ #2 : why marry ? { Chapter 1 }

:)  Shalunla

“จุนโฮเสร็จรึยังลูก”  เสียงเคาะประตูจากอีกด้านของประตูทำให้คนตัวเล็กที่กำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนรักถึงกับสะดุ้ง

“อูยอง แค่นี้ก่อนนะคุณแม่มาตามแล้ว” กรอกเสียงใส่โทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร้อนรน

[สู้ๆนะจุนโฮ เค้าจะรอดูจุนโฮใส่ชุดเจ้าสาว คิคิคิ]

“ไอ้บ้า!” ตะโกนใส่ปลายสายก่อนจะตัดสายทิ้งอย่างอารมณ์เสีย เพื่อนเดือดร้อนยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะ น่าสนุกตรงไหนแต่งงาน ไอ้บ้า จาง อูยอง

Junho

“ทำไมทำหน้างอแบบนั้นละลูกไม่น่ารักเลยนะ” ทันทีที่ผมก้าวเท้าออกจากห้องคุณแม่ที่ยืนดักรออยู่หน้าประตูก็ดุทันที

“ถ้าคุณตาให้คุณแม่ไปแต่งงานกับผู้หญิงคุณแม่จะว่ายังไงล่ะครับ!” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจโคตรๆ ใครจะพอใจว่ะให้ไปแต่งงานกับผู้ชาย

“แต่คนนี้เขาดีจริงๆนะน้องโฮ” คุณแม่เริ่มพูดจาแบบปกติที่พูดกับผมเมื่อไม่มีคนใช้อยู่

“แต่น้องโฮเป็นผู้ชายนะฮะคุณแม่”

“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่จ๊ะลูก  เดี๋ยวนี้ก็เยอะแยะไป น้องโฮชอบผู้ชายไม่ใช่หรอ?”   อ้าวคุณแม่ - - ทำไมพูดแบบนี้กับจุนโฮสุดหล่อสุดแมนได้ยังไงครับ

“แม่ฮะ น้องโฮไม่ได้ชอบผู้ชาย”

“อ้าวแม่ก็นึกว่าชอบ  แม่เห็นน้องโฮชอบช็อปปิ้ง  ชอบไปเที่ยว อีกอย่างน้องโฮไม่เล่นกีฬา ไม่ออกกำลังกาย น้องโฮรู้ไหมตอนนี้รูปร่างน้องโฮบางกว่าผู้หญิงบางคนอีก”   เอ้าคุณแม่ = =  น้องโฮไม่ชอบทำอะไรที่ต้องเหนื่อยนี่ผิดหรอ ?  ห๊ะ! ผิดหรา

“ก็มันเหนื่อยนี่ฮะน้องโฮไม่ชอบ”

“งั้นแม่จะถามว่าทางนั้นมีผู้หญิงรึเปล่าจะได้ให้น้องโฮของแม่เป็นเจ้าบ่าว”

“แม่ฮะ ถึงมีผู้หญิงน้องโฮก็ไม่แต่งหรอกฮะ น้องโฮไม่ชอบผู้หญิง น้องโฮไม่ชอบผู้ชาย น้องโฮไม่อยากแต่งงาน”

“แม่ก็ล้อเล่นจ๊ะ” แม่ฉีกยิ้มกว้าง ที่ว่าล้อเล่นนี่คือน้องโฮไม่ต้องแต่งงานแล้วสินะ เย้!!

“ล้อเล่นเรื่องที่จะเปลี่ยนเป็นแต่งงานกับผู้หญิงได้อ่ะจ๊ะ”

“แม่ฮะ!!!  TTOTT”

“ไปกันเถอะน้องโฮ ^[+++++++++]^”

วังหลวง

“วันนี้องค์ชายจะได้เจอเจ้าสาวแล้วนะ” หญิงสาวหน้าตาสวยอายุใกล้เคียงกับชายร่างสูงที่นั่งอยู่ใกล้ๆกันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ไม่เห็นน่าตื่นเต้นเลยพี่เจีย” ร่างสูงตอบเสียงเรียบๆ

“ชานซองนายนี่น้า....” คนเป็นพี่ส่ายหน้ากับความนิ่งเฉยของน้องตัวเอง

“ทำไมหรอครับ”  ยังคงนิ่งเป็นพระพุทธรูปพูดได้แบบเดิม

“พี่ละสงสารเจ้าสาวของนายจริงๆ” คนเป็นพี่ส่ายหน้าอีกครั้ง

“เหอะๆ นั่นสินะ”

“องค์ชาย  ได้เวลาเตรียมตัวแล้ว” ราชเลขาเดินเข้ามาขัดจังหวะการคุยของพี่น้อง

“ครับพี่คุณ”

“อ่ะ สวัสดีครับพี่เจีย” ราชเลขาตัวเล็กก้มหัวให้คนเป็นพี่ขององค์ชายและพี่ของตนเองด้วย

“คุณณ  พี่คิดถึงจังเลย”  หญิงสาวร่างผอมบางแต่สูงวิ่งมากอดราชเลขาตัวเล็ก

“คุณก็คิดถึงพี่เจียเหมือนกัน  พี่เจียจะกลับมาอยู่ยาวเลยรึเปล่าครับ”  ราชเลาขาตัวเล็กเงยหน้ามาถามพร้อมยิ้มหวานให้

“ยาวเลยล่ะ  นี่คุณไปอยู่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าพี่กลับมาแล้ว ฮ่าๆ” เจีย ถามด้วยความเอ็นดู

“พอดีฝ่าบาทให้คุณไปช่วยงานท่านองคมนตรีที่เจจูตั้ง6เดือนแน่ะคุณก็เพิ่งกลับมาเมื่อเช้าเอง แล้วก็ประชุมเรื่องที่องค์ชายจะแต่งงานแล้วก็มาตามองค์ชายคุณงงไปหมดแล้วเนี่ย”  ราชเลขาตัวเล็กตอบยืดยาว

“พี่ก็งง ฮ่าๆ อ้าวชานซองหายไปไหนแล้ว”  เจียตอบขำๆ และก็งงอีกครั้งเพราะหันมาก็ไม่เจอร่างสูงของชานซองแล้ว

“คงไปเตรียมตัวแล้วมั้งครับ เป็นแบบนี้ตลอด”

“นั่นสินะ...” ส่ายหน้ารอบที่ร้อยกว่าๆให้น้องชายแท้ๆของตัวเอง

“นี่ถ้าพี่คุณกับพี่เจียมาบอกด้วยนะว่าไม่ต้องตามเข้ามา เดี๋ยวฉันตามออกไปเอง” ทันทีที่มาถึงหน้าห้องของตัวเองก็สั่งทหารที่ยืนอารักขาอยู่ด้านหน้าทันที

ที่สามารถเรียกราชเลขาตัวเล็กคนนั้นได้เต็มปากว่าพี่คุณก็เพราะว่าราชเลขาคุณก็คือพี่ชายของเขาแต่เป็นพี่ชายคนละแม่ราชเลขาคุณเกิดจากองค์กษัตริย์พ่อของชานซองกับสนมชาวไทยแต่ทั้งชานซอง และเจียก็ไม่ได้รังเกียจอะไรราชเลขาคุณแต่น่าแปลกที่พี่น้องทั้งสามคนรักกันดีและยังสนิทสนมกันที่สุด

“พ่อฮะ นี่เราจะไปไหนกันฮะ” จุนโฮที่นั่งหน้าคว่ำเพราะโดนขัดใจถามคนเป็นพ่อที่นั่งอยู่เบาะหน้าของตัวเองข้างๆแม่ของเขา

“ไปวังหลวงไง นี่คุณไม่ได้บอกลูกหรอ”

“ห๊ะ! วังหลวงเราจะไปทำอะไรกันในที่ต้องห้ามฮะพ่อ!” จุนโฮแหกปากลั่นตาโตที่สุดเท่าที่จะโตได้

“ก็เจ้าบ่าวของน้องโฮเป็นองค์ชายไงครับลูก” คนเป็นพ่อตอบแล้วยิ้มอย่างภูมิใจที่ลูกชายของตัวเองจะได้ไปเป็นเจ้าสาวขององค์ชายรัชทายาท

“........” ไร้เสียงโวยวายใดๆจากจุนโฮเพราะกำลังงุนงงสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองอยู่

“เฮ้ย ตัวแสบทำไมนั่งหน้าบานงี้ล่ะ ไหนคุณแม่บอกห้าบูดหน้าบึ้ง”  เสียงทักของชายร่างสูงที่มาใหม่ดังขึ้นทำให้จุนโฮตื่นจากภวังค์

“น้องคงดีใจที่จะได้แต่งงานกับองค์ชายรัชทายาทมั้งลูก ฮ่าๆ” คนเป็นแม่ตอบแทนขำๆ

“ฮ่าๆ  ผมบอกแล้วว่าน้องชอบผู้ชาย”  ร่างสูงเอ่ยติดตลกก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่งลงข้างๆจุนโฮ

“อะไรพี่แทค เป็นใครใครก็ดีใจทั้งนั้นแหละที่จะได้อยู่ในวัง น้องโฮต้องดังสุดๆไปเลยล่ะ นักข่าว นิตรยาสารก็จะมาถ่ายมาสัมภาษณ์น้องโฮแบบที่ทำกับคนในวังเวลาเราดูข่าวแน่ๆ  ใช่ไหมฮะคุณพ่อ”  จากที่จะเป็นจะตายในตอนแรกจุนโฮในตอนนี้กลับร่าเริงมีความสุขแบบสุดๆ

“ใช่แล้วครับลูก”

“เฮ้ออ น้องโฮจะทำหน้ายังไงเวลานักข่าวมาถ่ายดีอ่ะพี่แทค คิคิคิ  แล้วพี่แทคจะตอบคำถามเพื่อนๆที่มหาลัยยังไง ที่จู่ๆน้องชายแสนน่ารักของตัวเองก็ได้มาเป็นองค์หญิง(?)รัชทายาท “  จุนโฮพูดไปยิ้มไปอย่างภูมิใจแบบสุดพลัง

“เพื่อนพี่ไม่ได้ปัญญาอ่อนแบบแกหรอก พวกพี่เรียนหมอปีสุดท้ายแล้วนะไม่ใช่เด็ก ม.6 ขี้เพ้อแบบพวกแก”  คนเป็นพี่ส่ายหน้าระอา

เฮ้อออ  มีน้องแบบนี้ต้องทนนะพี่แทคเอ้ย

“แล้วพระมเหสีมีความเห็นยังไงบ้างเพคะ ที่ตระกูลอีของเราที่เป็นคนนอกราชวงศ์มาดองกับราชวงศ์”  เมื่อเข้ามาในวังหลวงเรียบร้อยแล้วตระกูลอีก็ถูกเชิญมานั่งอยู่ที่ห้องรับรองแขกในวังหลวงที่กว้างใหญ่และหรูหรา  พระมเหสีและคุณนายอีก็เริ่มคุยกันอย่างถูกคอ

“ไม่หรอกคุณนายอี ครอบครัวของเราไม่แบ่งชนชั้นกันหรอก”  พระมเหสีตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“แต่ลูกของหม่อมฉันเป็นผู้ชายนะเพคะ” คุณนายอีกล่าวแล้วมองไปทางลูกชายคนเล็กที่นั่งยิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุขดีกับบรรยากาศในวัง

“สมัยนี้สังคมเปิดกว้างทางเราไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ ถ้าทางตระกูลอีไม่ขัดข้อง”

“พวกเราไม่มีปัญหาหรอกพะยะค่ะ พระมหเสี” คุณอีที่นั่งฟังอยู่นานตอบ

“ใช่เพคะ ทางตระกูลเรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับเกียรตินี้” คุณนายอีกล่าวยิ้มแย้ม

“เจีย นิชคุณ  องค์ชายล่ะ” พระมเหสีถามสองคนที่เดินเข้ามาในห้องโถงก่อนโดยที่ไม่มีวี่แววขององค์ชายที่จะต้องเป็นลูกเขยของตระกูลอี

“องค์ชายกำลังตามมาเพคะ  หม่อมฉันกับราชเลขาคุณเลยมาที่นี่ก่อน” เจียตอบแล้วหันไปก้มหัวเคารพให้คุณอีและคุณนายอี

“นี่องค์หญิงเจียกับท่านราชเลขาคุณค่ะ” พระมเหสีแนะนำคนมาใหม่

“อ๋อ ท่านราชเลขาคุณกระหม่อมเคยเห็นบ่อยๆในทีวี ส่วนองค์หญิงเจียที่ไปเรียนที่อินเดีย ใช่ไหมพะย่ะค่ะ” คุณอีถามนิชคุณและเจียที่ยืนอยู่

“ใช่ครับคุณอี ผมนิชคุณนะครับ”  ราชเลขาคุณยิ้มหวานแล้วก้มหัวทำความเคารพคุณอีและคุณนายอี

“นี่แทคยอนลูกชายคนโตของเรา แล้วก็ จุนโฮ ลูกชายคนเล็กของเรานะคะ” คุณนายอีแนะนำลูกๆให้ผู้มาใหม่ทั้งสอง

“สวัสดีครับ” แทคยอนกล่าวทักทายเจียและนิชคุณที่ก้มหัวให้เขาและดูว่าทั้งสองคนน่าจะเด็กกว่าเขา

“สวัสดีฮะ” เป็นจุนโฮที่ลุกขึ้นก้มหัวเคารพเจียและนิชคุณ

“นี่หรอน้องสะใภ้(?)พวกเราอ่ะคุณ ว้าวน่ารักจังเลยจ้าจุนโฮ” เจียหันไปพูดกับนิชคุณแล้วยิ้มหวานให้จุนโฮ

“ใช่ครับพี่เจีย น่ารักจริงๆด้วย ฮ่าๆ” นิชคุณตอบแล้วส่งยิ้มหวานให้จุนโฮเช่นกัน

“เดี๋ยวเจ้าบ่าวของเราก็จะมาแล้วนะ รอแปปเดียว” เจียเดินเข้ามาคุยด้วยแล้วนั่งลงข้างๆจุนโฮ ส่วนนิชคุณก็เดินไปนั่งลงระหว่างจุนโฮและแทคยอน เพื่อไปทักทายว่าที่น้องสะใภ้(?) ของพวกเขา

พระมเหสียิ้มให้กับความน่ารักน่าเอ็นดูที่เข้ากับคนง่ายของนิชคุณและเจีย ถึงแม้นิชคุณจะเป็นลูกที่เกิดกับสนมแต่พระมเหสีก็รักและเอ็นดูนิชคุณเหมือนลูกแท้ๆของตัวเอง

แทคยอนงงกับความสนิทสนมของเจียและนิชคุณทั้งๆที่นิชคุณเป็นราชเลขากับผู้ช่วยขององค์ชายแต่ไม่น่าสนิทกับเจียที่เป็นพี่สาวขององค์ชายรัชทายาทได้ขนาดนี้

ส่วนคุณอีและคุณนายอีก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะถ้าคนที่มีอายุมากหน่อยก็จะรู้เรื่องลูกที่เกิดจากกษัตริย์ของเกาหลีและสนมชาวไทยของพระองค์ที่ได้รับการยอมรับจากประชาชนทุกคนเพราะพระสนมทำงานหนักพอๆกับพระมเหสี  แต่น่าเสียดายที่พระสนมประชวรและเสียชีวิตลงไปตั้งแต่นิชคุณยังเด็ก

“เดี๋ยวพอจุนโฮเข้ามาในวังนะพี่จะพาจุนโฮไปทัวร์รอบๆเอง” 

“ใช่ๆพี่ก็ด้วย พี่รู้เรื่องในวังมากกว่าพี่เจียอีก จุนโฮต้องไปกับพี่นะนะ” 

“โอเคฮะ งั้นน้องโฮจะไปกับพี่เจียวันคู่ พี่คุณวันคี่ โอเคไหมฮะ?”  หลังจากที่คุยกันมาได้สักพัก นิชคุณ เจีย และจุนโฮ ก็ถูกคอและสนิทกันมากขึ้น ส่วนคุณอีและคุณนายอีก็คุยกับพระมเหสี  มีเพียงแทคยอนที่ทำแค่นั่งมองคนอื่นคุยกัน

“คุณทำไมชานซองมาช้าจัง” เจียเริ่มบ่น

“นั่นสิ องค์หญิงลองไปดูองค์ชายหน่อย เผื่อขาดเหลืออะไร” พระมเหสีหันไปบอกเจีย

“นั่นไงครับ องค์ชายมาแล้ว”  นิชคุณชี้ไปทางประตูห้องรับรองที่มีร่างสูงกำลังเดินเข้ามา

ทำให้จุนโฮรีบหันไปมองอย่างไว 

Junho

“นั่นไงครับ องค์ชายมาแล้ว”   พี่คุณชี้ไปที่ประตูทำให้ผมรีบหันไปมองด้วยความเร็งสูง ก็ผมอยากรู้นี่ว่าเจ้าบ่าวตัวเองหน้าตาจะเป็นยังไง

โอ้โห้!!  คนอะไรไม่รู้ดูดีเป็นบ้าเลย สูง  สูงมาก  ขาว ขาวมาก  จมูกโด่งเป็นสัน ตาโตกลม  ทรงผมตามแฟชั่นที่คนในโรงเรียนน้องโฮทำกันเป๊ะ  แต่น่าแปลกที่คนคนนี้ทำออกมาแล้วดูดีมาก ดูดีขนาดที่ว่าเอาคนในโรงเรียนมาปั่นรวมกันยังสู้ไม่ได้เลย....

“มาแล้วหรอองค์ชาย  มานั่งนี่สิข้างๆว่าที่เจ้าสาว คิคิคิ”  พี่เจียลุกขึ้นแล้วไปลากแขน องค์ชายชานซอง ว่าที่เจ้าบ่าวของผม มานั่งข้างๆน้องโฮ ><

“สวัสดีฮะ จุนโฮฮะ”  น้องโฮรีบลุกขึ้นก้มโค้งเคารพทันที เพราะแค่ดูก็รู้ว่าเขาโตกว่าน้องโฮแน่ๆเลยอ่า คิคิ

“ชานซอง”  องค์ชายสุดหล่อสุดเท่ว่าที่เจ้าบ่าวน้องโฮแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร (?)

“นี่น้องจุนโฮ ว่าที่เจ้าสาวขององค์ชายไง”  พี่คุณยิ้มกว้างบอกองค์ชาย

“ครับ”    องค์ชายตอบสั้นๆ คงตะลึงในความน่ารักของน้องโฮอยู่ไง อืมๆ น้องโฮเข้าใจน่าองค์ชาย ♥3♥

“องค์ชาย ทำความรู้จักกับน้องเขานะอาทิตย์หน้าก็จะอภิเษกแล้ว”  เสด็จแม่สามี(?) หันมาบอกว่าที่สามีน้องโฮ
 

“พะยะค่ะ เสด็จแม่   สวัสดีนะ”  องค์ชายหันไปตอบเสด็จแม่สามีแล้วหันมาทักทายน้องโฮด้วยความเป็นมิตรแบบสุดๆเลยอ่า ><  ถูกใจน้องโฮฟุดๆ

“อ่ะ... ฮะ”  ผมแกล้งเรียบร้อยแบบสุดพลังแรงเกิดที่มีอยู่  ถ้าไม่ใช่เพราะอยากดังนะน้องโฮไม่ต้องมาทนแกล้งเรียบร้อยขนาดนี้หรอกนะ ใครๆก็อยากเป็นองค์หญิงรัชทายาททั้งนั้นแหละ แต่พอดีจุนโฮสุดน่ารักคนนี้ได้มาง่ายๆไง  คิคิ

“น้องโฮน่ารักไหม องค์ชาย”  เป็นพี่คุณที่ทำลายความเงียบ

“งั้นๆ”  เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!  พูดจางี้ได้ไงว่ะ ไอ้องค์ชายลัทธิพยาธิ   จะตอบน้องโฮสั้นๆ แบบที่ผ่านมาน้องโฮไม่ว่า  จะด่าน้องโฮตาตี่ น้องโฮไม่ว่า   แต่มาว่าหน้าตาน้องโฮงั้นๆ ?? !!  ว๊อททท!!   คนทั้งโซลเขาก็ว่าน้องโฮน่ารักทั้งนั้นแหละ คนตามจีบเพียบ! แต่แกมาบอกว่าน้องโฮหน้าตางั้นๆหรอ ?  ไอ้เวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

“ขอบคุณฮะ”  น้องโฮเลยต้องฝืนฉีกยิ้มตอแหลให้ดูจริงใจมากที่สุด  น้องโฮต้องนิสัยดีฮะ  ต่อหน้าองครักษ์ ต่อหน้าพี่เจีย พี่คุณ และพระมเหสีผมต้องน่ารักฮะ

“น้องโฮก็หน้าตาแบบองค์ชายนั้นแหละฮะ”   บอกพร้อมฉีกยิ้มพร้อมเอ่ยคำชมแบบเดียวกับที่ว่าที่เจ้าบ่าวชมน้องโฮ  ทำเอาทั้งมันและคนอื่นๆในห้องรับรองเงียบกันเป็นแถบ

หึหึหึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับน้องโฮ เป็นไงช็อค  ช็อค  กรั๊กกๆๆๆๆๆ

“ขอบใจนะ”  เกร๊สสสสสสสสส มันตอบกลับมาหน้านิ่งทำไมมันไม่โวยวายอ่ะ ฮืออ ขัดใจน้องโฮแบบสุดๆๆๆ  T^T

gaincool ;  มาลงตอนแรกแล้ววว  ลงอินโ?ไปไม่ค่อยมีใครอ่านใครสนใจเท่าไหร่เลยไม่ค่อยกล้าลงต่อ กลัวมันแป้กอ่ะ 55555

ยังไงก็ขอคอมเม้นให้กำลังใจหน่อยนะนะ ♥