คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : โชคดี
ตูม!!!!
เสียงวัตถุหนึ่งตกลงน้ำ ฮาฟที่ปลิวลงจากหน้าผาของภูเขาหิมะร่วงลงมาที่น้ำตกชั้นบนของภูเขาสูงลูกนี้ นับว่าเป็นโชคดีของชายหนุ่มที่มีน้ำที่รองรับแรงกระแทก และความเย็นของกระแสน้ำ ทำให้เลือดที่ไหลนองของชายหนุ่มไหลช้าลง..
ฮาฟถูกกระแสน้ำพัดไปจนไปติดอยู่กับซอกหินซอกหนึ่ง ฮาฟตอนนี้ไม่สามารถขยับร่างกายได้เลยแม้แต่น้อย พิษที่ซึมเข้าสู่ร่างกายนั้นกระจายไปทั่วทั้งร่างความเจ็บปวดของชายหนุ่มกำลังเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูน เสมือนกับว่าฮาฟกำลังโดนเผ่าทั้งเป็นร่างกายร้อนมากจนแทบจะละลายแม้จะแช่อยู่ในน้ำที่เย็นเฉียบพิษร้ายแรงของโจโรคุโมะทำให้การฟื้นฟูของฮาฟลดต่ำลงอย่างมาก แม้อยากจะส่งเสียงร้องแม้อยากจะดิ้นทุรนทุรายขนาดไหน ชายหนุ่มก็ไม่สามารถทำได้
พิษร้ายนั้นส่งผลให้เกิดอาการชาไปทั้งตัวจนไม่สามารถขยับได้แม้กระทั่งลิ้น....(ให้..ตาย.สิ..แบบนี้..ได้ตาย..จริงๆแน่)
............................................................................................................................
"นักดาบคนนั้น..เป็นอาหารแมงมุมไปแล้วมั้ง..."
หญิงสาวในชุดยูกาตะบ่นพึมพำ เธอยืนอยู่บนเนินเขาลูกเล็กและเฝ้ามองหมู่บ้าน-นามิดะ-อยู่ไกลๆ ด้วยแววตาเศร้าสร้อย สักพักหญิงสาวก็ถอนหายใจออกมาและหันหลังกลับ วันนี้ เธอก็ยังคงเดินวนรอบๆภูเขาตรวจดูร่องรอยของ โจโรคุโมะ แมงมุมยักษ์ บริเวณส่วนกลางของภูเขา จนกระทั่งเธอเดินสำรวจบริเวณน้ำตกของภูเขาหิมะ หญิงสาวในชุดยูกาตะสัมผัสได้ถึงกลิ่นของเลือดที่ไหลมาตามน้ำ เธอมุ่งหน้าไปที่ต้นทางของกลิ่นนั่นทันที
เมื่อไปถึง..
...."ตายแล้ว..หรือยังเนี้ย.."...
เธอก้มลงมองร่างของชายหนุ่มที่นอนไม่ได้สติอยู่ตรงซอกหินริมน้ำ สตรีในชุดยูกาตะกระโดดลงมาจากเนินสูง ทว่าแทนที่จะร่วงหล่นตามแรงโน้มถ่วงเธอกลับค่อยๆลอยลงมาช้าๆเหมือนกับขนนก
"ยังไม่ตายหรือเนี้ย??? "
หญิงสาวร่ายเวทย์-สายลมเยือกแข็ง- ใส่ชายหนุ่มที่กำลังนอนไม่ได้สติ สายลมเยือกแข็งทำให้ร่างกายของชายหนุ่มเย็นเฉียบ หญิงสาวค่อยๆลากเขาขึ้นมาจากน้ำ เพราะ-สายลมเยือกแข็ง-เมื่อครู่ ทำให้เธอสามารถจับตัวของฮาฟได้โดยไม่รู้สึกร้อน..
"ฮึบ...ฮึบ...เห้อ..ตัวหนักชะมัดเลย.."
เธอลากเขาขึ้นมาจากน้ำตกอย่างทุลักทุเล จนในที่สุดเธอก็พาฮาฟมาจนถึงซอกหินเล็กๆขนาดแค่ให้คนเข้าไปนั่งได้ 2 - 3 คน ใกล้กับน้ำตกนั้น
หญิงสาวสำรวจบาดแผลของชายหนุ่มบาดแผลที่ถูกหนามของโจโรคุโมะแทงทะลุเป็นรูเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 3 เซนติเมตร เสียบทะลุปอด2แผล แฉลบหัวใจอีก1แผล
"..ก่อนอื่น..ต้องห้ามเลือดก่อน.. "
หญิงสาวสร้างเข็มน้ำแข็งด้วยเวทย์มนตร์ ก่อนจะตัดเส้นผมของตนเองออกเล็กน้อยและใช้มันเป็นด้าย เธอทำการเย็บปิดปากแผลให้กับฮาฟก่อนจะกระชากแขนเสื้อยูกาตะของตนเองและใช้มันพันห้ามเลือดให้กับชายหนุ่ม
.. ".. เสร็จสักที.. "
หญิงสาวในชุดยูกาตะก้มลงมองชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง เส้นเลือดที่เปลี่ยนเป็นสีดำจนแสดงออกมาภายนอกค่อยๆจางลงช้าๆอย่างน่าประหลาดเธอขมวดคิ้ว (อัศวินคนนี้..ไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ..) เธอจ้องมองการฟื้นตัวอันน่าประหลาดของร่างกายฮาฟนิ่งๆอยู่อย่างนั้น..
.............................................................................................................................................
"อ่า...."
ชายหนุ่มผมสีดำสนิดค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก เขาค่อยๆพยายามดันตัวลุกขึ้นมานั่งทว่าแขนทั้งสองข้างกลับไม่มีแรงเสียอย่างนั้นร่างกายรู้สึกร้อนไปทั้งตัวปวดหัวรุนแรงคล้ายคนไข้สูง เรี่ยวแรงในร่างกายหายไปจนน่าตกใจ
ชายหนุ่มรู้ตัวดีว่าสภาพร่างกายของเขาย่ำแย่ขนาดไหน
(ฉัน..กระจอกขนาดนี้เลยเหรอ..) ฮาฟกัดฟันแน่นอย่างเจ็บใจ (อย่าทำตัวกระจอกให้มากนักเซ่!!!) เสียงของอีกตัวตนดังเข้ามาในหัวของชายหนุ่ม
ฮาฟพยายามยันตัวขึ้นมานั่งอยู่นานสองนานกว่าจะยันตัวลุกขึ้นมานั่งได้
ตรงหน้าของชายหนุ่มมีแผ่นน้ำแข็งที่เกิดจากการแช่แข็งผนังของผนังถ้ำมีข้อความที่ถูกสลักเอาไว้ว่า..
-ข้ารักษาบาดแผลที่ดูอันตรายให้แล้ว แต่ทั้งพิษและบาดแผลภายในยังไม่ได้ทำการรักษา เจ้าลงไปจาก
ภูเขาแล้วก็ไปหาหมอรักษาที่หมู่บ้านซะ แล้วไม่ต้องกลับมาขึ้นมาอีก อย่าเอาชีวิตเจ้ามาทิ้งที่นี่เลย.. -
"ยัยนั่น... งั้นสิ.. "
ฮาฟก้มลงมองบาดแผลบนอกของตนเอง ที่มีผ้าสีขาวพันเอาไว้อยู่
หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง ร่างกายของฮาฟพื้นฟูจนพอจะลุกขึ้นยืนและเดินได้แล้ว เขาเรียกดาบของตนออกมาอีกครั้ง ละอองแสงสีขาวปรากฏขึ้นและหมุนวนรอบๆตัวของชายหนุ่ม ก่อนที่ประกายแสงเหล่านั้นจะมารวมกันที่มือขวาและแปรสภาพเป็นดาบคาตานะที่เรืองแสงสีเขียวอ่อนๆออกมาจากลายวงจรของดาบ
"โหมด เคลื่อนที่"
เมื่อได้รับคำสั่ง
ตัวดาบสลายกลายเป็นละอองแสงอีกครั้งละอองแสงเหล่านั้นลอยไปรวมตัวอยู่ที่บริเวณหลังของฮาฟ เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนการ ละอองแสงเหล่านั้นแปรสภาพเป็นปีก
ที่สร้างขึ้นจากโลหะ และมีไอพ่นขับเคลื่อนอยู่ด้านหลัง..
"อาวุธ..ของปัญญาและการรังสรรค์.. น่าจะเอาคู่มือการใช้งานมาให้อ่านสักหน่อยก็ดีน้าา"
พูดจบ ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากถ้ำขนาดเล็กนั้น ก่อนจะใช้ปีกบนหลังบินกลับไปที่หมู่บ้าน
..................................................................................................................................................
#ขอประทานอภัยตอนนี้ คนเขียนเกิดอาการหัวไม่แล่น555ไหนจะงานที่ยุ่งวุ่นวายอีก
ยังไงก็จะพยายามหาเวลาว่างมาอัพนะครับ ขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามนะครับ พวกคุณคือกำลังใจที่ทำให้
เขียนต่อครับ ขอบคุณนะครับบ
ความคิดเห็น