คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะทางตอนเหนือ
ณ เมืองทางตอนเหนือของทวีปผืนแผ่นดิน -หมู่บ้านนามิตะ- หมู่บ้านขนาดเล็กใต้ภูเขาหิมะ
"อ่าาา เมืองนี้อากาศดีจริงๆเลยน้าาา"
ชายหนุ่มผมสีดำยืนยืดเส้นยืดสาย เมื่อช่วงเช้า ฮาฟเข้าไปในปราสาทชั้นของอัศวินทั่วไป และถูกส่งตัวมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ ชนิดที่ว่าข้ามประเทศเพราะหมู่บ้านแห่งนี้อยู่ไกลมาก จึงต้องทำการร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายเป็นเวลาหลายนาที...
ฮาฟที่เดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้เดินตรงไปที่บ้านพักของหัวหน้าหมู่บ้าน ระหว่างทางชายหนุ่มก็ได้เดินสำรวจหมู่บ้านไปด้วย กลิ่นอายของฤดูหนาวที่ลอยเข้ามาสู่โซนประสาท หิมะสีขาวที่ปกคลุมไปทั่วทุกที่ ไอความร้อนจากเตาเผาตามบ้านหลังต่างๆที่ลอยเข้ามาสัมผัสเบาๆ ช่างสมเป็นหมู่บ้านแห่งภูเขาหิมะซะเหลือเกิน..
ฮาฟเดินมาถึงบ้านพักของหัวหน้าหมู่บ้านซึ่งมีหัวหน้าหมู่บ้านยืนรอต้อนรับอยู่
"โอ้ท่านคืออัศวินจากภาคีย์สินะขอรับ"
ฮาฟส่งแผ่นกระดาษดิจิตัลที่เปิดขึ้นมาจากนาฬิกาให้กับหัวหน้าหมู่บ้าน ชายสูงวัยรับกระดาษลอยได้แผ่นนั้นเอาไว้พร้อมกับประทับนิ้วรับรายงานตัวลงไปที่ส่วนล่างของแผ่นกระดาษดิจิตัลนั้นก่อนที่มันจะสลายหายไป
"ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะ มันคืออะไรเหรอครับ"
"อืม ผู้คนในหมู่บ้านนี้น่ะเมื่อก่อน ยังขึ้นไปเก็บสมุนไพรบนภูเขาลูกหนึ่งได้ จริงๆมันก็ไม่ได้เป็นปัญหามากหรอกนะภูเขาลูกอื่นก็ยังขึ้นไปได้ปกติแต่ว่ามีภูเขาลูกหนึ่ง มันมีพายุหิมะอยู่ตลอดเลย คนในหมู่บ้านบางคนเดินฝ่าพายุหิมะขึ้นไปได้แต่ก็เจอกับตัวประหลาดอะไรสักอย่างซัดพายุที่เย็นเฉียบปลิวลงภูเขามาน่ะครับ ถึงจะบาดเจ็บไม่มากก็เถอะ คนในหมู่บ้านก็เป็นกังวลน่ะครับ กลัวว่าสักวันเจ้าตัวประหลาดนั่นมันจะลงมาสร้างปัญหาน่ะครับ"
"อืม.......ขอคนนำทางหน่อย ผมจะขึ้นไปจัดการเอง"
(เอาจริงๆชาวบ้านตอนนี้ก็ไม่ได้เดือดร้อนไม่ใช่เหรอ...)
หลังจากนำของไปเก็บในที่พักแล้ว ชายหนุ่มก็ได้ออกเดินทางพร้อมกับคนนำทางที่หัวหน้าหมู่บ้านจัดหามาให้..
ช่วงเวลาผ่านไปสักพัก บนภูเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะชายหนุ่มกำลังเดินอยู่ท่ามกลางสายลมที่พัดอย่างบ้าคลั่งจากพายุหิมะ คนนำทางนั้นมาส่งแค่ใต้ทางขึ้นภูเขาเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าฮาฟนั้นไม่ได้สะทกสะท้านกับพายุหิมะสักเท่าไหร่ฮาฟเดินตรงไปเรื่อยๆจนออกจากอาณาเขตของลมพายุ
แสงแดดอ่อนๆสะท้อนกับหิมะที่ขาวสดใสเป็นทิวทัศน์เทือกเขาอันแสนเงียบสงบและงดงาม ชายหนุ่มสะบัดก้อนหิมะที่ปกคลุมบนเสื้อออกฮาฟสูดหายใจเข้าออกเต็มปอด อากาศเย็นสดชื่น*สำหรับชายหนุ่ม* ช่วยทำให้ตื่นตัวได้เป็นอย่างดี
"ไหนล่ะตัวประหลาด.."
ฮาฟเดินสำรวจบนภูเขาอย่างสบายอารมณ์ สิ่งแปลกตาที่ฮาฟเจอก็คือรอยเท้าของสิ่งมีชีวิต ขนาดพอๆกับมนุษย์ ชายหนุ่มได้เดินตามรอยเท้านั้นไปเรื่อยๆและในที่สุดฮาฟก็ได้เจอกับสิ่งที่ชาวบ้านเรียกว่า ตัวประหลาด
เส้นผมสีขาวราวหิมะ แต่งแต้มด้วยเส้นผมสีฟ้าอ่อนบางเส้นที่แซมอยู่บางส่วน ผมยาวสลวยกำลังปลิวไสวตามแรงลมที่พัดเบาๆ ผู้หญิงสวมชุดยูกาตะกำลังเดินอย่างสบายอารมณ์ ในมือของเธอมีกังหันลมที่พับจากกระดาษเก่าๆอยู่ด้วย
(ตัวปัญหาแห่งภูเขาหิมะ...)
ชิ้ง!!
ชายหนุ่มเรียกดาบคาตานะออกมาจากความว่างเปล่า
"!!!"
ผู้หญิงในชุดยูกาตะสะดุ้งโหย่งหันควับมาทางชายหนุ่ม ก่อนที่เธอจะกางฝ่ามือเรียกลมหมุนเยือกแข็งพัดใส่ฮาฟ
ฟูม!!!!
ฮาฟกางปีกแห่งเปลวเพลิงออกจากแผ่นหลังและใช้มันบังลมพายุหิมะนั้นไว้
ฟู่!!!
ลมน้ำแข็งเย็นเฉียบปะทะกับปีกเปลวเพลิงความร้อนสูง เกิดเป็นควันไอน้ำปกคลุมทั่วบริเวณนั้น
สตรีในชุดยูกาตะยกแขนเสื้อมาบังไอน้ำนั้นเอาไว้ ชายหนุ่มใช้จังหวะนั้นฝ่าม่านไอน้ำและกระโจนเข้าหาหญิงสาว
ในชุดยูกาตะเมื่อคว้าตัวเธอได้ฮาฟใช้น้ำหนักเหวี่ยงเธอลงกับพื้นพร้อมกับคมดาบที่จ่อเข้าที่คอของเธอทันที
ตึง!!
"อึก.."
"เอาล่ะ คุณตัวปัญหาแห่งภูเขาน้ำแข็งคนสวย ยอมแพ้ซะเถอะ"
"ข้า..ข้า..ทำอะไร..ผิด..งั้นเหรอ.."
น้ำเสียงนิ่งเรียบและสั่นเครือของหญิงสาวตรงหน้าทำเอาฮาฟชะงัก ในสายตาของชายหนุ่มเองก็ไม่เชื่อว่าเธอคือตัวประหลาดอะไรนั่น แต่หลักฐาน(ถูกลมเยือกแข็งซัดจนปลิว) อยู่ตรงหน้า ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจโจมตีเธอ หลักฐานอีกอย่างคือมือข้างที่กำลังกดไหล่ของหญิงสาวตรงหน้าไว้กำลังรู้สึกเหมือนจับก้อนน้ำแข็งไม่มีผิด
"พายุหิมะที่ทางขึ้นภูเขาเป็นฝีมือเธอหรือเปล่า"
"มันก็ใช่..แต่..ขอร้องล่ะ..ให้ข้าอธิบายอะไรหน่อยได้ไหม..จะสังหารข้าก็ได้..แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้.."
ใบหน้าอันอ่อนเยาว์พร้อมกับแววตาอ้อนวอนของเธอนั้นทำให้ฮาฟใจอ่อน
ชายหนุ่มลดดาบที่กำลังจ่อที่คอของหญิงสาวตรงหน้าลง
"มือเจ้า..มันร้อนนะช่วยเอาออกไปได้หรือเปล่า.."
หญิงสาวตรงหน้าเริ่มแสดงสีหน้าเจ็บปวด ทำให้ฮาฟชักมือออกทันที
"อ่ะ..ขะ..ขอโทษ"
หญิงสาวคนนั้นกุมหัวไหล่ที่ฮาฟจับไว้ด้วยท่าทางเจ็บๆเธอค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมานั่งเธอค่อยๆคลานไปหยิบกังหันลมกระดาษที่หล่นอยู่ใกล้ๆขึ้นมาปัดเศษหิมะออกอย่างเบามือก่อนจะถือเอาไว้แน่น
"เจ้า..อยากรู้อะไรล่ะ"
"เธอชื่ออะไร มีแฟนหรือยังเอ้ย ไม่ใช่ๆ เธอสร้างพายุหิมะขวางชาวบ้านไว้ทำไมแล้วบางคนที่ผ่านขึ้นมาได้เธอใช้ลมหิมะเมื่อกี้ซัดเค้ากลับไปทำไม"
"ข้างบนนั้น..มันอันตราย..มีแมงมุมตัวใหญ่..อยู่บนนั้น ถ้าหาก..ไม่ไล่ชาวบ้านลงไป..เจ้าแมงมุมนั่น..จะทำร้ายพวกเขา.."
ฮาฟกระตุกคิ้ว "แล้วทำไมไม่บอกพวกชาวบ้านดีๆเล่าคุยกันก็รู้เรื่องไม่ใช่เหรอ"
หญิงสาวตรงหน้าของชายหนุ่มถอนหายใจไอน้ำเย็นกระทบกับผิวหนังชายหนุ่มเบาๆ
"ข้าน่ะไม่ใช่มนุษย์นะ..ไม่มีใครจะรับฟังคำพูดของตัวประหลาดหรอก"
สายลมจากธรรมชาติพัดผ่านบริเวณนั้นเส้นผมสีขาวแกมฟ้าอ่อนของเธอปลิวไสว ใบหน้าอันงดงามทว่าแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเศร้านั้นกระตุกบางส่วนในหัวใจของฮาฟ..
“เห้ออออออออ..ให้ตายสิ…”
ฮาฟเก็บดาบของตนพร้อมกับส่งยิ้มให้สตรีสีขาวตรงหน้า
"เดี๋ยวชั้นจะไปซัดเจ้าแมงมุงนั่นให้เอง แล้วจะลากมันลงภูเขาไปให้พวกชาวบ้าน..อยู่แบบนี้มันเหงาใช่ไหมล่ะ งั้นฉันจะช่วยเธอเอง"
..........................................................................................................................................................
ความคิดเห็น