คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เจ้าหญิงมั่นหน้ากับขี้ข้าไม่สนโลก
(ทำไงดี...) องค์หญิงร่างเล็กหน้าทะนุถนอมกำลังครุ่นคิด เธอกำลังคิดหาวิธีที่จะได้ทั้งข้อมูลและหนีจากเงื้อมมือของปีศาจร้ายที่จ้องมองเธอด้วยสายตาหิวกระหายให้ได้พร้อมกัน..แต่ทว่าเวลาไม่ได้มีให้คิดมากขนาดนั้น..
ปัง!
ประตูหน้าต่างของบ้านพักถูกถีบเข้ามาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มที่กำลังแสยะยิ้มกระโจนเข้ามาด้วย
"ว่างายยย องค์หญิง แต่งตัวสวยรอข้าเลยเหรอ ช่างน่ารักซะจริง"
ฮาฟกวาดสายตาจ้องแคทซิโอเปียตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนี้เธอถอดผ้าคลุมที่ขาดรุ่งริ่งออกอาบน้ำล้างตัวและสวมชุดนอนเปิดแผ่นอกกว้างที่ระบายไปด้วยลูกไม้สวยงาม จริงๆเธอก็แค่แต่งตัวตามปกติของเธอเท่านั้นเอง..แต่รู้สึกว่าปีศาจที่กำลังหิวกระหาย???ไม่ได้คิดแบบนั้น..
(ชิบห...ย)แคทซิโอเปียเบิกตากว้าง
ฮาฟไม่รอช้ากระโดดลงมาจากขอบหน้าต่างจับร่างอันบอบบางของแคทซิโอเปียกดลงบนเตียงของเธอ..ดวงตาของชายหนุ่มที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองอำพันกำลังประสานกับดวงตาสีฟ้าสดใสของแคทซิโอเปีย..ในใจขององค์หญิงนั้นสั่นระรัวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ..
(เอ๊ะ...)
"นี่..ต้องการสิ่งนี้เป็นรางวัลตอบแทนสำหรับการช่วยชีวิตข้าหรือไง.."
แคทซิโอเปียทำใจกล้าถามออกไป
"แล้วเจ้ามีปัญหาเหรอมันก็คู่ควรแล้วไม่ใช่หรือไง ชีวิต แลก ชีวิตน่ะ ข้าช่วยชีวิตเจ้าและอยากจะเอาชีวิตเจ้าด้วย"
น้ำเสียงเย็นเฉียบกระชิบขึ้นข้างหูแคทซิโอเปีย
ฮาฟค่อยๆเริ่มประทับริมฝีปากลงไปบนต้นคอขององค์หญิงตรงหน้า แม้จะมองมุมไหนก็เป็นการขืนใจชัดๆ แต่ทว่าสัมผัสนั้นกลับอ่อนโยนจนแม้แต่แคทซิโอเปียยังตกใจ..ฝ่ามือหยาบกร้านของชายหนุ่มลูปไล้ไปตามเส้นผมและใบหน้าช้าๆอย่างนุ่มนวล ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปบนเนินอกของแคทซิโอเปียอีกครั้ง
"ยะ..หยุดก่อนสิ อ๊าา.. ยังไงก็ขอข้ารู้ข้อมูลที่เจ้าได้มาก่อนไม่ได้หรือไง..ให้เวลาข้าเตรียมใจสักเดี๋ยวสิ"
ฮาฟหยุดชะงัก ชายหนุ่มเงยหน้าที่ซุกอยู่ตรงซอกคอของแคทซิโอเปียขึ้นสีหน้าของเขาแสดงความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
"เออออออ น่ารำคาญจริง ข้าจะสรุปให้ฟังสั้นๆนะ กลุ่มมือสังหารถูกไอ้คนที่ชื่อ-อาม่อน-ขุนนางของเผ่าดีเวียร์จ้างมา โดยหวังที่จะโยนความผิดให้องค์ราชาเผ่าดีเวียร์เพราะต้องการให้ยุคแห่งสงครามกำเนิดขึ้นอีกครั้ง ชิ้นส่วนของพระเจ้าที่ฝั่งนั้นเก็บไว้คือส่วนของ-กายาแห่งบรรพกาล- ก็เท่านี้ อั๊กกกก!!!!"
ทันทีที่บอกข้อมูลที่ได้มาจนหมด ดุจดั่งสายฟ้าแล่นผ่านสมอง อยู่ๆฮาฟก็แสดงอาการปวดหัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด
แคทซิโอเปียใช้จังหว่ะนั้นอัดเวทย์ลูกบอลแสงเข้าที่กลางอกของชายหนุ่มจนปลิวกระเด็น.. ฮาฟดิ้นทุรนทุรายอยู่บนพื้น ไม่ใช่จากการถูกเวทย์แสงของแคทซิโอเปียอัดเข้ากลางอกแต่เป็นเพราะอาการปวดหัวรุนแรงที่อยู่ๆก็เเล่นเข้ามา
"อั๊ค..อะไรว่ะเนี้ย..หรือว่าผนึกบ้านั่นยังไม่คลายหรอกเหรอ..บัดซบเอ้ย!!!!!"
ชายหนุ่มกัดฟันยันตัวลุกขึ้นยืน
ฟูมมมม!! ประกายแสงที่อยู่ๆก็ปรากฏขึ้นรอบๆตัวของฮาฟ ได้หมุนวนรอบตัวเขาอย่างรุนแรงแคทซิโอเปีย ได้แต่จ้องมองอย่างตกตะลึง
ครืนนนน..
ประกายแสงนั้นเคลื่อนที่เข้าไปในตัวฮาฟ คล้ายกับถูกดูดเข้าไป สักพักเมื่อแสงสว่างนั้นจางหายไปร่างของฮาฟนั่งคุกเข่านิ่งอยู่กับพื้น
แคทซิโอเปียที่เริ่มได้สติ เธอใช้งาน -88ดวงดารา- เตรียมไว้ทันที
"อ่า..."
ร่างของชายหนุ่มตรงหน้าค่อยๆส่งเสียงออกมาเบาๆ
"ให้ตายเถอะ..กระจกบ้านั่น..อยู่ๆก็ร้าวแล้วก็สว่างจ้าไปหมด..เกิดอะไรขึ้นฟ่ะเนี้ย"
ฮาฟยกมือขึ้นมากุมศีรษะพร้อมกับส่ายไปมาไล่ความมึนงง
ดวงตาสีท้องฟ้ายามราตรีกลับมาอีกครั้ง ฮาฟเงยหน้าขึ้นมา และเจอกับแคทซิโอเปียที่กำลังจะซัดดวงดาวทั้ง88ใส่เขา
"เห้ยยย!!!เดี๋ยววววววๆๆๆๆองค์หญิงใจเย็นๆข้าไม่ได้คิดจะทำอะไรท่านนะะะะ"
องค์หญิงที่เห็นดังนั้นได้หยุดการใช้งาน -88ดวงดาว- ลง
ฮาฟแสดงสีหน้าตกใจขึ้นมาอีกครั้ง..
"กลับมาแล้ว..เมื่อกี้ไม่ใช่ฝันใช่ไหม..แล้ว ที่ฉันถูกฆ่าละ.."
"เจ้าน่ะ อยู่ๆก็ฟื้นขึ้นมาแล้วกลายเป็นอสูรร้ายไล่ฉีกกระชากพวกมือสังหารซะเละจนดูไม่ได้ แถมเมื่อครู่ยังพยายามล่วงเกินข้าอีก นี่เจ้าจำไม่ได้เลยหรือไง"
ฮาฟหน้าซีดเผือก..(ชิบหาไม่เจอ..) ถึงเขาจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่ฮาฟก็รับรู้ทุกการกระทำที่ตัวเขาอีกคนได้แสดงออกทุกประการ
"อ๊ากกกก..ให้ตายเถอะๆๆไอ่บ้านั่นเอ็งคิดจะทำอะไรองค์หญิงกันนน..ห่ะ..เห้ยยย องค์หญิงใจเย็นๆฟังข้าก่อนนนนนน โปรดลด 88 ดวงดาวลงก่อนเถ้อะะะะ"
"นี่เจ้าจำได้หมดเลยงั้นสิน้าาาา!!!!"
ตูม!!!!!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!...
.......................................................................................................................................................
และแล้ว รุ่งเช้าก็ได้มาเยือน
"ให้ตายสิ..ยัยองค์หญิงบ้านั่น.."
ฮาฟนั่งกุมคางของตัวเองที่โดยแคทซิโอเปียต่อยจนช้ำ แถมถูกกระแทกด้วย 88 ดวงดาวอีก ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่ที่ขอบหน้าต่างของบ้านพัก ส่วนแคทซิโอเปียกำลังนอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนที่นอนด้านหลัง..
"คงต้องส่งยัยนี่กลับพระราชวังล่ะนะ"
"อืมม..ถึงส่งข้าเข้าราชวังตอนนี้ก็ไม่ได้มีปัญหาหรอกนะ.."
แคทซิโอเปียขยับตัวบิดขี้เกียจอยู่บนที่นอนช้าๆ ชุดนอนเจ้าหญิงที่ย้วยลงมาจนเปิดให้เห็นไหล่ขาวเนียนกำลังบิดตัวอยู่บนที่นอน
"นี่..ระวังตัวเองหน่อยสิ เป็นองค์หญิงไม่ใช่เหรอ.."
"เห????? สุภาพบุรุษจังน้าาา ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนเจ้าพยายามจะขืนใจข้าหรอกเหรอ"
"ไม่ใช่โว้ยยยยยยยยยยยยยย!!! ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ววว ฉันก็จะเข้าวังไปรับใบรับรองการเป็นอัศวินกับอาวุธ
ประจำกายด้วยเหมือนกัน"
"อืมมม ว่าแต่ข้าเถอะ เจ้าเองก็จะแต่งตัวแบบนั้นเข้าปราสาทจริงๆน่ะเหรอ.."
ฮาฟเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะก้มลงมองสภาพของตัวเองอีกครั้ง "เห้ยยย" ชายหนุ่มอุทานออกมา ตอนนี้สภาพของเขาคือเสื้อผ้าท่อนบนนั้นขาดวื่นจนหมดเหลือเพียงเศษผ้าขาดๆเท่านั้น ยังดีที่ว่าส่วนท่อนล่างยังไม่มีส่วนใดเสียหาย
"เอาเถอะ..เสื้อผ้าคนใช้อยู่ในตู้ที่ชั้นล่าง แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปกับข้าก็แล้วกัน.."
องค์หญิงแคทซิโอเปียโบกมือให้ก่อนจะเดินหายไปทางห้องอาบน้ำ
....................................................................................................................................................................
ใน พระราชวังเมืองหลวง -แซงชัวรี่-
องค์หญิงแคทซิโอเปียและ คนใช้คนใหม่??? กำลังเดินตรงไปที่ห้องโถงรับแขกชั้นด้านบนของพระราชวัง เมื่อเดินไปถึงห้องรับแขก ทหารยามในชุดเกราะโค้งคำนับให้กับองค์หญิงแคทซิโอเปียหนึ่งครั้ง ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูปานใหญ่ออก...
"โอ้..นึกว่าเจ้าจะไม่ยอมมาซะแล้ว เมื่อคืนแอบหนีไปเที่ยวที่ไหนมาล่ะลูก.."
องค์ราชาดรักม่ากล่าวทักแคทซิโอเปีย ตอนนี้องค์ราชากำลังนั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกโดยที่ฝั่งตรงข้ามมีชายหนุ่ม2คน ที่แต่งตัวดูมีสกุล
คงเป็น องค์ชาย และ องค์ราชา แห่งเผ่าดีเวียร์...ฮาฟที่เดินตามแคทซิโอเปียเข้าไปคุกเข่าทำความเคารพองค์ราชา
"ท่านพ่อคะ ข้ามีเรื่องอยากจะรายงาน..."
แคทซิโอเปียเดินไปนั่งลงข้างๆองค์ราชาปล่อยให้ฮาฟยังคงคุกเข่าก้มหน้าอยู่อย่างนั้น..
(เห้ย..ๆ..ยัยองค์หญิง..อย่างน้อยก็ให้ตูได้เงยหน้าสักนิดสิฟ่ะ...)
แคทซิโอเปียเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้องค์ราชาของทั้ง2เผ่าพันธ์ได้ฟัง...แต่ยังไม่ได้พูดเกี่ยวกับฮาฟ..
องค์ราชาเผ่าดีเวียร์เบิกตากว้าง พอๆกับ ราชาดรักม่า..
"ที่เล่ามาเรื่องจริงงั้นเหรอ"
"หากท่านพ่อไม่เชื่อก็ลองใช้ -คำสาปแห่งความสัตย์- กับข้าดูก็ได้"
"อืม..อาม่อน งั้นเหรอ เจ้านั่นมันชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว กลับไปข้าจะเด็ดหัวมัน ขออภัยในความไม่รอบครอบของข้าด้วยองค์หญิง"
องค์ราชาเผ่าดีเวียร์ก้มหัวขอโทษ
"รู้ไว้ก็ดีถ้าเกิดเมื่อวานมือสังหารนั่นทำสำเร็จพวกเราคงจะหันคมดาบใส่กันแทนแก้วชาแบบนี้.."
องค์ราชาดรักม่าหรี่ตา
"นั่นสินะ.."
องค์ชายของเผ่าดีเวียร์นาม -แอสทารอส- เริ่มรู้สึกอึดอัดจากแรงกดดันที่ราชาทั้งสองมีให้กัน จนต้องเปลี่ยนเรื่องคุย
"เออ.. ท่านพ่อ ไหนๆวันนี้ข้าก็มาดูตัวกับองค์หญิงทั้งที ข้าขอพานางออกไปเดินเล่นที่ส่วนดอกไม้ได้หรือไม่"
องค์ชายผมสีเงินท่าทางเป็นผู้ใหญ่เอ่ยถาม
"นัดดูตัวงั้นเหรอ..เห็นทีคงจะไม่ได้แล้วล่ะค่ะองค์ชาย ข้ามีคู่หมั้นของข้าอยู่แล้ว.."
องค์หญิงแคทซิโอเปียแย้มยิ้ม องค์ราชาเผ่าดีเวียร์ และ องค์ชาย ทำหน้าเหวอ ส่วนราชาดรักม่า
กำลังตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อด้วยสีหน้าขี้เล่น
"ใครกันองค์หญิง คู่หมั้นของเจ้า"
"อ้อ ก็ชายที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ที่ประตูนั่นแหละค่ะ.."
องค์หญิงแคทซิโอเปียชี้นิวไปทางชายหนุ่มในชุดพ่อบ้านที่กำลังนั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่
"ห่ะ!!"
"ห่ะ..."
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"เห้ย!!!!"
องค์ราชาเผ่าดีเวียร์ส่งเสียงตกใจเหมือนฮาฟที่สะดุ้งจนลุกขึ้นยืน องค์ชายแอสทารอสส่งเสียง ห่ะ.. เบาๆออกมา ส่วนราชาดรักม่าก็หัวเราะออกมาอย่างสุดเสียง
"เดี๋ยวสิ..อะไรของเธอเนี้ยยยย ชั้นไปหมั้นอะไรกับเธอเมื่..."
ครืน!!!
"หุบปาก!!!! แกน่ะเหรอ คู่หมั้นของแคทซิโอเปีย ดูท่าก็ไม่มีตระกูล!!!เป็นแค่คนใช้อย่ามาบังอาจ!!!!!"
ขณะที่ฮาฟกำลังจะได้พูดอะไรต่อ แรงกดดันมหาศาลก็แผ่ออกมาจากแอสทารอส บุตรแห่งราชาเผ่าดีเวียร์...
จนฮาฟทำสีหน้าเอือมระอาออกมา..(เอิ่ม..พี่ชาย..ฟังผมพูดก่อนสิ)
"เออ..ค่อยๆพูดค่อยๆจากันสิ ฉันไม่ได้อยากเป็นคู่หมั้นกับยัยนี่สักหน่อย เพราะงั้น...อ๊อค"
ฮาฟที่ไม่ได้สนใจแรงกดดันนั้น เดินเข้าไปหาแอสทารอสเพื่อจะปรับความเข้าใจ ทว่าแคทซิโอเปียก็ตรงเข้ามาเหยียบเท้าเอาไว้พร้อมกับศอกเข้าที่ลิ้นปี่ของชายหนุ่ม องค์หญิงก้มลงกระซิบข้างหูฮาฟที่นั่งจุกอยู่บนพื้น..
"ช่วยข้าทีเถอะน่า..ข้าไม่อยากแต่งกับเจ้าชายบ้านั่น..แต่ถ้าเจ้าไม่ช่วยล่ะก็ข้าจะบอกทุกคนว่าเมื่อคืนเจ้าคิดจะทำอะไรข้า.."
ฮาฟแสดงสีหน้าช่วยไม่ได้พร้อมกับถอนหายใจ...ชายหนุ่มยันตัวลุกขึ้นเดินตรงไปหาองค์ชายแห่งเผ่าดีเวียร์
(งานนี้หัวตูขาดแน่..เอาเถอะ... จะทางไหนก็หัวหลุดเหมือนๆกัน)
"อ่า ฉันเป็นคู่หมั้นของยัย..ขององค์หญิงเองแหละ ขออภัยนะองค์ชาย แต่คงยกยัย..ยกองค์หญิงคนนี้ให้ไม่ได้หรอก"
"เหอะๆงั้นเหรอ ก็ดี!!! งั้นเรามาประลองกัน รางวัลก็คือ องค์หญิงแคทซิโอเปีย แบบนี้เป็นไง.."
แอสทารอสท้าทาย
"อะ..เอางั้นเลยเหรอ.. แน่ใจนะ องค์ชาย"
ฮาฟเลิกคิ้วขึ้น
"น่าสนใจ! แล้วเจ้า บุรุษที่อ้างว่าเป็นคู่หมั้นขององค์หญิงแคทซิโอเปีย เจ้าเป็นใครมาจากไหนหรือ.."
องค์ราชาแห่งเผ่าดีเวียร์เอ่ยถาม
"อ่อ ไอ่หนุ่มคนที่ทำการทดสอบปฎิบัติที่ชั้นคะแนนต่ำสุดกับเจ้าเนฟิเลี่ยมแล้วผ่านนี่น่า จริงๆต้องเข้าร่วมพิธีเพื่อแต่งตั้ง
เป็นอัศวินระดับ 1 อย่างเป็นทางการสินะ"
องค์ราชาดรักม่าทำท่าเหมือนนึกขึ้นได้ และพูดแทรกขึ้นมา
"อืม...ตอนลูกสาวข้าโบกมือให้เจ้าก็ทำเมินนี่นา แล้วทำอิท่าไหนถึงได้มาเป็นคู่หมั้นได้ล่ะ"
องค์ราชาถามอย่างเป็นกันเอง
"โดนบังคับครับ.."
"ฮ่าๆๆๆๆๆงั้นหรอกเหรอออ อื้มๆ ข้าพอจะเข้าใจแล้ว เอาล่ะ ไปเตรียมตัวกันได้แล้ว เดี๋ยวเจ้าทั้ง2จะต้องประลองกันแล้ว
ยังไงลูกสาวข้าก็เป็นบุตรแห่งราชาอัศวิน ถ้าจะให้เลือกคู่ครองข้าก็ขอดูหน่อยว่า แข็งแกร่งเพียงพอหรือเปล่า"
"เอิ่ม..กระผม.."
"หึ คิดถอดใจงั้นเหรอ งั้นเจ้าก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ครองกับองค์หญิง เป็นอัศวินต้องเตรียมพร้อมและแข็งแกร่งอยู่เสมอ..ไสหัวไปให้พ้นเลยไอ้ขี้ขลาด!!!"
ฮาฟกระตุกคิ้ว...(ชักจะหมั่นไส้ไอ้องค์ชายบ้านี่แล้วสิ..)
"ไปเตรียมตัวซะ องค์ชายแอสทารอส แล้วเจอกันที่ชั้นประลอง"
องค์ชายแอสทารอสแสยะยิ้มกว้าง
"การประลองของข้าน่ะ ไม่ตายห้ามออกจากสนามนะ.."
"อะ.. เอางั้นเลยเหรอ"
................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น