คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอน ภารกิจแรก
ณ อาคาสิกิ(เจ้าเก่า)
"ซากุระ อิทาจิมานี่หน่อย มีงานให้ทำ"เพนพูดพลางกวักมือทั้งสองที่ยืนคุยกันให้หันมามอง
"จะดีเหรอเพน"โคนันพูดเสียงแผ่ว
"เอาน่า"เพนตอบปัด
"ว่าแต่.... ทำไมฉันต้องไปกับซากุระ"ระหว่างที่โคนันและเพนกำลังตกลงกันอยู่อิทาจิก็พูดแทรกซะก่อน
"ไม่มีเหตุผล=_="
…น่ากระทึบให้ตาย…
=A=,
"ไปทำอะไรเหรอคะ"คราวนี้ป็นซากุระที่พูดเข้าเรื่อง
"…เอานี่ไปให้อุจิวะ"เพนเลี่ยงตอบซากุระพลางหันไปให้บางอย่างกับอิทาจิ
"........."อิทาจิมองที่อยู่ในมือนิ่งด้วยสีหน้าจริงจัง
"...ให้ฉันหรอ"
"นี่... กรูบอกให้เอาไปให้น้องเมิงอ่ะ=_="
"ทั่นหัวหน้าหยาบคายชะมัด..."
…จะว่าไปแล้ว…
"เอาละถึงแล้ว"อิทาจิกล่าวเสียงเรียบก่อนจะหยุดอยู่ตรงเนินเขาแห่งนึง
…เหมือน...เคยเห็นที่ไหนมาก่อน…
มันเป็นเนินเขาที่ซากุระเคยตกลงไปตอนนั้นนะเอง
"คุณอิทาจิแล้วเรื่องที่คุณพูดกับคุณหัวหน้า... เรื่องน้องนะคะ..."หลังจากที่เงียบอยู่นานซากุระก็เอ่ยถามอิทาจิลนๆ เจ้าตัวยังคงมีสีหน้าเช่นเดิมตาสีนิลเหลือบไปที่ซากุระ
"น้องชายของฉันน่ะหรอ"
…น้องของคุณอิทาจิ…
"......"ซากุระพึมพำกับตัวเองก่อนจะชะงักไปอักครั้งนึง
...ซาสึเกะ...
ฟึบบบบบ
ไม่ทันที่จะได้รู้สึกตัว บุรุษเจ้าของนัยตาสีนิลที่เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนก็ปรากฎตัวขึ้น... พร้อมกับดาบที่จ่อปลายคอของอิทาจิที่ยังคงแสดงสีหน้าที่เรียบเฉย
…ผู้ชายคนนี้นะหรอ?…
"ไม่ได้เจอกันนานนะ…อิทาจิ.."
"โตขึ้นเยอะเลยนะ…"ร่างที่โดนดาบจ่ออยู่ค่อยๆหายไปแล้วปรากฎตัวอยู่อีกด้านหนึ่งของเด็กหนุ่ม
"หึ..ไม่ได้แตกต่างจากเมื่อก่อนเลย แกนะ..."
"คุณอิทาจิคะ หรือว่าคนๆนั้นจะเป็น..."ทั้งสองคนที่กำลังแข่งกันปล่อยรังสีหันมามองต้นเสียง ซาสึเกะทำสีหน้าแปลกใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"เธอ...มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"
"...อะไร...ล่ะคะ?"ดวงตาที่ไร้ซึ้งการเสเสร้งและงุนงงแสดงออกมาอย่างชัดเจนผ่านดวงตาสีมรกตนั้น ซาสึเกะหันขวับไปหาอิทาจิอย่างรวดเร็ว
"หมายความว่ายังไง?"
"ตามที่เห็น... แต่ไม่นึกว่านายจะรู้จักกับซากุระด้วยนะเนี่ย"ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ
"........"
ซากุระใจคอไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักตัวก็พาไปที่อิทาจิแล้วกระตุกแขนเสื้อของเขา
"คุณอิทาจิ....ภารกิจของเราเสร็จแล้วหรือยังคะ..."
"...ก็กำลังทำอยู่ตอนนี้ไง"
"เอ๊?"
"เอากระดาษที่อยู่กับเธอให้เขาสิ"พอบอกกับเธอแบบนั้นซากุระถึงกับโหยงพลางค่อยๆหยิบม้วนกระดาษใต้เสื้อคลุมออกมาสลับกับมองไปที่เด็กหนุ่มที่ยืนมองอย่างเงียบๆ
แม้จะไม่ค่อยเต็มใจแต่ซากุระก็เขยิบไปหาซาสึเกะพร้อมกับยื่นม้วนกระดาษให้ ซาสึเกะเองก็รับมาอย่างเรียบเฉย
"อย่างนี้เองสินะ..."เขาพึมพำเสียงเบาจึงเดินจากไป
"ซาสึเกะคูง~"เสียงที่ดัดให้แหลมขึ้นวิ่งหยอยๆมาหาบุรุษนามซาสึเกะพลางเข้าไปกอดแขนของอย่างไม่สนว่าเจ้าของแขนที่ทำหน้าไร้อารมณ์ก็ตาม
"ดี๊ด๊าอยู่ได้ น่ารำคาญชะมัด"ซุยเงสึที่เดินตามาพร้อมกับจูโกะพูดดัดเสียงซาสึเกะเล็กน้อยก่อนจะอดขำกับพูดตัวเองไม่ได้ คารินได้ยินก็หันขวับมา
"หุบปากไปเลยไอ้สมองน้ำ!"
"ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกันหรอกนะ"ซาสึเกะเอ่ยขึ้นก่อนจะจับคารินที่จะกระโจนใส่ซุยเงสึออกพลางหันไปมองหน้าอิทาจิอีกครั้ง
"หวังว่าหัวหน้าของนาย...จะไมผิดคำพูดหรอกนะ? "
"...อือ..."
"หึ!"หลังจากได้คำพูดที่สั้นใจความเป็นคำตอบ เด็กหนุ่มก็สาวเท้าเดินโดยพวกคารินก็ไม่ลืมที่จะเดินตามเข้าไปเหมือนเดิม
"ต้องตามไป หรอคะ?"
"...ใช่..."พูดพลางก็จับมือลากเด็กสาวให้ตามพวกซาสึเกะไป เพราะรู้ว่าซากุระไม่มีทางอยากจะเดินตามคนพวกนั้นไปแน่
...อะไรกันนะ..ความรู้สึกนี่....
...กลัวจังเลย....
ความคิดเห็น