คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love At First Sight
Love At First Sight
Fic Infinite : Myungsoo X Sungjong
PG-13
Author : PaperBerry
Talk : sf เรื่องแรก ฝากด้วยนะฮับ โปรเจควาเลนไทน์ สไตล์หวานๆเกรียนๆ
คุณเชื่อในรักแรกพบไหม? หลายคนอาจจะไม่เชื่อ แต่ผมน่ะเชื่อสุดใจเลย เพราะผมเจอรักแรกพบของผมแล้ว..... คิมมยองซู
รักแรกพบหรอ? ไม่เชื่อหรอก ก็ผมยังไม่เคยเจอเลยนี่หน่า แล้วอีกอย่าง ผมไม่เคยมีความรัก แล้วผมจะรู้ไหมว่า รักแรกพบมันเป็นยังไง..... ลีซองจง
**********************************************
‘นี่พี่ คิดอะไรกับผมป่าวเนี่ย’
‘ถ้าพี่ตอบว่า....พี่คิดล่ะ’
**********************************************
07:59
.
.
.
08:00
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“เออๆ ลุกแล้ว จะดังไปถึงไหน ไอนาฬิกาบ้า” ผมตื่นขึ้นมา แล้วเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก
“กี่โมงแล้วว่ะ เฮ้ย 8โมงแล้ว ซวยแล้วไง คิมมยองซู!!!” ผมสบถกับตัวเองแล้วรีบลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า สายขนาดนี้ ไม่ต้องอาบน้ำแล้วเฮ้ย (คนหล่อสกปรก-_-“--ไรท์)
ผมรีบแต่งตัวจนเสร็จ รีบวิ่งออกไปจากหอ แล้วปั่นเกียร์สุนัข
“โอ้ย!!!” แต่ว่า เพราะความรีบของผม ทำให้ไปชนผู้หญิงคนนึงล้ม
“เป็นอะไรมากรึป่าวครับ” ผมเสียเวลลาอันมีค่า มาพูดกับผู้หญิงคนนี้ ให้ตายเหอะ รีบๆลุกเซ่ ผมจะรีบไปโรงเรียนเฟ้ย ผมได้แต่คิดในใจ ขืนพูดออกไป ภาพพจน์หนุ่มป็อปโรงเรียนเสียหายหมด (หล่อจริ๊ง#ประชด--ไรท์)
“มะ.. ไม่เป็นไรฮะ” เขาเงยหน้ามามองผม เฮ้ย นี่ผู้ชายหรอ หน้าสวยเป็นบ้า หุ่นก็เหมือนผู้หญิง เดี๋ยวนี้ผู้ชายเขาสวยกว่าผู้หญิงใช่ม่ายยยยยยยยยยย
“อะ...เอ่อ หน้าผมมีอะไรรติดหรอฮะ” เขาถามผม สงสัยผมมองหน้าเขานานไปหน่อย อยากจะบอกว่าหน้านายมีความสวยน่ารักติดอยู่ไง-///-
“ปะ...ปะ ป่าวครับ มานี่ครับผมช่วย” ผมยื่นมือไปช่วยเขา เขาลังเลพักหนึ่ง ก่อนยื่นมือมาให้
“ขอบคุณฮะ^^” เขาขอบคุณผม หลังจากเขายืนขึ้นมาแล้ว โอ้ววววว มือเขานิ่มมากครับ เสียงก็หวาน โอ้ยยยยย ผมฟิน>///<
“เอ่อ คุณฮะ ปล่อยมือผมได้แล้ว^^””
“อะ.. คะ..ครับ” ตายล่ะ เผลอจับนานไปหน่อย น่าอายชะมัด-//-
“คิกคิก คุณนี่ ตลกจังนะฮะ^^” โอ้ย อย่ายิ้มครับ ผมจะละลายตายแล้ว
“55 งั้นหรอครับ”
“อ้ะ!! สายแล้วนิ คุณไม่รีบไปโรงเรียนหรอฮะ?” ห๊ะ สายแล้ว สายแล้ว เฮ้ยยยยยย
“ตายล่ะ เอ่อ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ผมรีบวิ่งไปโรงเรียนทันที ประตูโรงเรียนจ๋า อย่าพึ่งปิดน๊าT0T
“เอ่อ คุณฮะ คุณ...”
ผมรีบวิ่งไปโรงเรียนทันที ไปสายแบบนี้ ครูห้องปกครองเตรียมไม้เรียวเตรียมฟาดไว้แน่ ผมเลยรีบวิ่งไป จนลืมอะไรบางอย่าง
**********************************************
ที่โรงเรียน
“แฮ่กๆ จะถึงแล้ว” ผมรีบวิ่งสุดแรง หมุนหนึ่งตลบ เข้าประตูโรงเรียนทันที ฟู่ว์~ มาทันพอดี ครูห้องปกครองมองผมด้วยความอึ้งๆ ว่าวันนี้ ผมเข้ามาทันอีกแล้ว555 คนมันเก่งคร้าบบบบครู คิดในใจคนเดียว
“โอ้ย เหนื่อยวุ้ย” ผมบ่นออกมาเบาๆ วิ่งเหนื่อยชะมัด แต่ก็คุ้มล่ะหว่า ได้เจอกับผู้ชายคนนั้น ทั้งน่ารัก ทั้งสวย โอ้ยยยย ฟินมากกกกก อยากเจออีกจังเลย ตาเรียวรี ปากอิ่มสีชมพู จมูกโด่งรั้นๆ น่ารักจังเลย>//< (คนหล่อเพ้อ--ไรท์)
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด รุ่นพี่มยองซู ” ง่ะ!! เสียงกรี๊ดจากแฟนคลับของผม(เยอะมากครับ) ทำให้มโนผมมลายหายไปกับตา โถ้ๆ มาทำให้มโนพี่หายทำไมครับ แฟนคลับ ปล่อยให้พี่เพ้อบ้างT_T
“สวัสดีครับทุกคน^^” ผมยิ้มให้แฟนคลับเล็กน้อย ก่อนรีบเดินขึ้นห้องทันที เฮ้อ~ ผมอยากเจอเขาอีกจังเลย พระเจ้าครับ ผมอยากเจอเขาอีก ขอให้ผมได้เจอเฮ๊อะ>A<
**********************************************
อีกด้านหนึ่ง
“แฮะๆ ไปซะแล้ว^^” สวัสดีฮะทุกคน ผม ลีซองจง ฮะ พึ่งย้ายเข้ามาอยู่โซล เลยหลงทางนิดหน่อย^^” จนไปชนผู้ชายคนนึงเข้า (ความจริงเขาชนผมT^T) จนผมล้ม ดีนะ ที่เขาช่วยเอาไว้ เขาหล่อมากๆเลยล่ะ สุภาพบุรุษมากด้วย>//< (มันคือภาพลวงตาจ๊ะลูกสาว-..- --ไรท์) อ่ะ! นี่ผมคิดอะไรของผมเนี่ย เอ่อ คือว่า เอ่อ เฮ้อ~ เอาเป็นว่า เขาดูท่าอายุมากกว่าผมนะ ดูได้จากหนังสือที่เขาทำตกเอาไว้ “หนังสือชีวเคมีม.5” แก่กว่าผมปีหนึ่งนะเนี่ย แล้วถ้าไม่มีเล่มนี้ เขาจะเรียนยังไงล่ะ พระเจ้าฮะ ขอให้ผมเจอเขาอีกรอบนะฮะ ผมจะเอาหนังสือไปคืนเขา^^
**********************************************
ที่โรงเรียน 11:05
“เฮ้ย หนังสือชีวะหายไปไหนฟร่ะ” ผมสบถออกมา จำได้ว่ายัดมาแล้วนิหว่า หายไปไหนว่ะ หรือว่า หล่นไปตอนชนเขาล้ม โอ้วมายบุดด้า นี่ผมจะได้เจอเขาอีกใช่มั้ยๆ เย้ๆ แต่ว่าขาไม่รู้จักจะโรงเรียนผมนิ เฮ้อ~
“เฮ้ย ไอมยองซู แกเป็นไรว่ะ ตะกี้ทำหน้าเหมือนหมาดีใจ ไงตอนนี้กลายเป็นหมาซึมว่ะ” โฮย่า หนุ่มป็อปของโรงเรียน เพื่อนสนิทของมยองซูถามขึ้น
“มึงครับ กูไม่ใช่หมาครับ” ผมว่าออกมา
“งั้นมึงคงเป็นผีดิบขาดสารอาหาร555” ซองกยู หนุ่มป็อปและเพื่อนสนิทอีกคน ของมยองซู พูดออกมา
“พวกมึงสองตัวนี่ ปากแมร่งสุดเลยนะ” ผมทำหน้าตาผีดิบใส่มัน(?) คนกำลังเครียด ไอพวกนี่นิ=___=
“แล้วมึงเป็นอะไรล่ะว่ะ ลืมหยิบชีวะ ของอิเจ้ซองยอลมารึไง กลัวอ่ะเด่ะ”
“นั้นก็ส่วนหนึ่งวะ โฮย่า แต่กู...”
“แต่กู อะไรมึง”
“กูอยากเจอมายเดสทินี่ของกูT_____T”
“มายเดสทินี่ มึงไปเจอใครเข้ามาล่ะ ไอมยองซู” โฮย่า ถาม
“มายเดสทินี่ แบบ เลิฟ แอด เฟริส์ ไซน์แน่ เชื่อกูโฮย่า” ซองกยูพูดออกมา
“มึงรู้ได้ไงว่ะ ซองกยู” ผมถาม
“กูเดาว่ะ 555”
“อ่ะโด่ว ไอแป๊ะ!!” ผมกับโฮย่าด่ามันอออกมาพร้อมๆกัน ไอนี่ มันวอนจริงๆ-__-“
“มึงไม่ต้องขอบคุณกู กูปริ่ม” ไอนี่นิ มันน่าตบสักเปรี้ยงจริงๆ
“ถุ่ย!! กูจะบอกอูฮยอน ว่ามึงปัญญาอ่อน กูจะให้น้องเขาเลิกกับมึง ไอแป๊ะ-__-”
“อ้าว อิเชี่ย โฮย่า นั้นเมียกู มึงไม่ต้องไปเสี้ยมให้เลิกกับกูเลย เดี๊ยะๆ”
“เฮ้อ~” ผมถอนหายใจ หลังจากฟังการสนทนาของสองตัวนี้
“แหมๆ มึง ถ้าเขาเป็นมายเดสทินี่มึงจริง เดี๋ยวก็เจอ เชื่อกู” โฮย่าบอกกับผม ผมรักมันจริงๆที่ยังเข้าใจ
“ถ้าไม่ใช่ มึงก็แดกแห้วต่อไปนะ ไอหล่อ 5555” ไอซองกยู กูเกลียดมึง=__=+
“ไอแป๊ะ พูดถูกใจว่ะ เอาไปเลย 100นึง” โฮย่า ถูกใจที่ซองกยูพูดแบบนั้น
“ให้กูจริงดิ”
“ป่าว กูพูดไปงั้นแหละ มึง555” ไอสองตัวนี้ มันเห็นหัวผมบ้างมั้ย กระซิกๆT^T
“อ่ะ พี่ซองกยู พี่โฮย่า พี่มยองซู !!” เสียงตะโกนจากอูฮยอน เรียกความสนใจจากพวกเรา
“นัมจ๋า~~~” ซองกยูเรียกอูฮยอน แฟนคนสวยของมัน
“พี่โฮย่า^^” ดงอู แฟนของโฮย่า เดินมาหาโฮย่า ที่กำลังยิ้มอยู่
“อะ.. อ่ะ...” ผมอึ้งเล็กน้อย เพราะคนที่เดินตามหลัง ดงอู อูฮยอนมา คือ มายเดสทินี่ของผม>0<
“เจอกันอีกแล้วนะฮะ^^” เขาพูดกับผม พร้อมรอยยิ้มที่แสนน่ารัก
“ไอมยองซู อ้าปากกว้างแล้วมึง-0-” ซองกยูพูดออกมา
“อึ้งในความสวยอ่ะเด่ะ” โฮย่าพูด
“หรือว่า นี่จะคือมายเดสทินี่แก!!!” ซองกยู โฮย่า พูดออกมาพร้อมกัน แล้วชี้ไปที่เขาคนนั้น จะพูดทำไมกันครับมึง กูอาย-//-
“มายเดสทินี่ พวกพี่รู้จักซองจงหรอฮะ?” ดงอู ถามออกมาอย่างสงสัย
“ไม่รู้จัก” ซองกยู โฮย่า พูดออกมาพร้อมกัน
“แล้วทำท่าเหมือนรู้จักเลยนะ-3-” อูฮยอนพูดออกมาขำๆ
“คิกคิก สวัสดีฮะ ผม ลีซองจง อยู่ม.4 ยินดีที่รู้จักฮะ^^”
“ฉัน โฮย่า ม.5”
“ฉัน ซองกยู อยู่ม.5เหมือนกัน”
“พะ...พี่ชื่อ มยองซู อยู่ม.5 เหมือนกัน” ตายๆๆ แค่แนะนำตัวแค่นี้ ผมเสียงสั่นเลย
“พวกพี่สองคนเป็นแฟนดงอูกับอูฮยอนใช่มั้ยฮะ?” ซองจงถามโฮย่ากับซองกยู
“ไม่ใช่แฟนครับ น้องซองจง แต่เป็นภรรยา555” โฮย่ากับซองกยูพูดออกมาพร้อมกัน(อีกรอบ) ทำเอาอูฮยอนกับดงอูเขินไปเลย
“คิกคิก คงเป็นคู่ที่หวานสุดๆเลยนะฮะ มดเยอะเลยแถวนี้^^”
“มดอาจเยอะ เพราะหน้าหวานๆของน้องนะครับ” ผมพูดออกมา โอ้ย เสี่ยวไปมั้ยห๊ะ ไอมยองซู
“เอ๋?” ซองจงเอียงคอมองผม โอ้ย อย่าน่ารักสิครับ พี่จะตายแล้วT///T
“55 พี่ว่า เราสองคู่ ไปกินข้าวก่อนนะ ปล่อยคู่นี้ไป ดีมั้ย ดงอู” โฮย่าถามดงอู
“นั้นนะสิ หวานจังเลย อูฮยอน พี่ซองกยู โฮย่าคุง เราไปกันเถอะ” ดงอูพูดเสร็จ สองคู่นี้ก็ปล่อยคู่รักคู่ใหม่ยืนคุยกัน
“อะไรคือหวาน ผมกับพี่มยองซู ไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย” ไม่ได้เป็นแฟนกัน แล้วจะเขินทำไมครับ ซองจงจัง^__^
“55 ปล่อยพวกนั้นไปเถอะ น้องซองจง” ผมอมยิ้มในความน่ารักของเขา พร้อมยีหัวเข้าไปด้วย อ่าห์ ผมนิ่มจังเลย-///-
“ง่าห์ พี่มยองซู มายีหัวผมทำไมฮะ ผมยุ่งหมด” ซองจงเบะปากไม่พอใจแบบเด็กๆ
“ก็เราน่ารักนี่หน่า”
“-//////////-” ซองจงหน้าแดงมากๆน่ารักจริงๆ
“หน้าแดงใหญ่แล้วนะครับ เขินพี่หรอ” ผมยิ้มหล่อไปให้อีกที น้องเขาจะตายในความหล่อของผมมั้ยเนี่ย
“งะ..งืม พี่มยองซู ทำของตกไว้นะฮะ นี่ฮะ” ซองจงยื่นหนังสือชีวะออกมาให้ผม นอกจากน่ารัก สวยแล้ว ยังจิตใจดีอีก โอ้ยมายเดสทินี่ พี่หลงเราจะแย่อยู่แล้ว
“ขอบคุณนะ^^” ผมยิ้มหล่อให้ซองจงไปอีกรอบ คราวนี้ซองจงก้มหน้างุดเลย
“ไม่เป็นไรฮะ” ตอบผมแต่ยังก้มอยู่ น่ารักจริงๆ
“เราเป็นเด็กใหม่หรอ พี่ไม่เคยเห็นหน้าเราเลย” ผมถามออกไป ผมอยู่มา5ปี ยังไม่เคยเจอน้องเขาเลย
“ฮะ ผมพึ่งย้ายเข้าโซลมา แล้วก็ได้ทุนต่อโรงเรียนนี้ เลยย้ายมานะฮะ”
“แล้วย้ายมาจากไหนล่ะ”
“กวางจูฮะ”
“โฮ้ มาไกลนะเนี่ย แล้วตอนเช้า ไปทำอะไรหน้าหอพี่หน่ะ”
“พี่มยองซู อย่าขำนะฮะ” ซองจงเงยหน้าขึ้นมามองผมแบบอายๆ
“อืม พี่จะไม่ขำ^^”
“ผมหลงทางนะฮะ แฮะๆ” อ๋อ หลงทาง เด็กน้อยจริงๆ หึหึ
“เด็กน้อยจริงๆนะ แล้วพี่ก็ขอโทษด้วยที่ไปชนเรา” อันนี้ ขอโทษจากใจจริงนะครับ ป่าวเสแสร้ง
“ฮะ ไม่เป็นไรฮะ ถ้าเราไม่ชนกัน ผมคงไม่ได้เจอพี่^^”
“นั้นนะสิ อ๊ะ ชวนเราคุยเพลิน ป่ะไปกินข้าวกัน” ผมจับมือซองจง แล้วเดินไปโรงอาหาร น้องเข้าแอบยิ้มด้วยแหละ ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ผมเจอเขาอีกครั้งหนึ่ง^____^
**********************************************
2อาทิตย์ผ่านไป
“แกๆ แกว่าพี่มยองซูกับน้องซองจงเขาคบกันมั้ย” เสียงของแฟนคลับมยองซูคุยกัน
“น้องซองจงเด็กใหม่ใช่ป่ะ”
“เออ นั้นแหละ สวยๆอ่ะ”
“เฮ้ย คบกันก็ดีนะสิ ฉันนะเชียร์คู่นี้อยู่”
“ว้ายยยย คิดว่าฉันคิดไปคนเดียวซะอีก คู่นี่ละมุนมากเนอะ ฉันอ่ะนะ มองคู่นี้ทุกวัน ฟินๆสุดอ่ะ>///<”
“แล้วอยากให้พี่คบกับซองจงจริงๆมั้ยล่ะ” ผมได้ยินเสียงแฟนคลับเมาท์กันเรื่องผมกับซองจงอย่างสนุกเลย ฟินกันสนุกเลยล่ะสิ ผมก็ฟิน>///< (อ้าวเฮ้ย!!!--ไรท์)
“กรี้ดดดดดดดดดดด พี่มยองซู มาตั้งแต่เมื่อไรคะ” หล่ากอสซิบเกิลล์รีบปิดประเด็นเมาส์ทันที
“ก็ได้ยินเรื่องที่น้องเชียร์ให้พี่กับซอจงคบกันนั่นแหละ” พูดเองเขินเองนะเนี่ย-//-
“คบอะไรกันหรอฮะ?” เอ๊ะ เสียงนี้คุ้นๆนะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องซองจง>0<” ห๊ะซองจง เย้ย คงไม่ได้ยินที่ผมพูดเมื่อกี้นะT_T
“พี่มยองซู คบอะไรกันหรอฮะ” ซองจงดึงแขนเสื้อผมแล้วถามแบบอ้อนๆ
“ต๊ายยยยยยยยย แกฉันฟินนนนนนนนนนน>//<” เราแฟนคลับผมโหยหวน(?) แฟนคลับยังฟิน ผมล่ะ ฟินอยากระเบิดตัวตายแล้วครับ
“พี่มยองซู คบอะไรหรอฮะ เดี๋ยวนี้มีความลับกับผมแล้วหรอ>0<” ซองจงครับ พูดอย่างนี้ พี่เขินนะ-//-
“มีความลับกับผม คู่นี้มีอะไรซัมติ่งกันรึป่าวค่ะ คิกคิก”
“พี่มยองซู ตอบผมมานะฮะ ไม่ตอบผมจะงอนแล้วนะ” ซองจงสะบัดหน้าใส่ผม แล้วพองลมที่แก้ม โอ้ยย น่ารักเฟ่อ’///’
“งั้นถ้าพี่ตอบว่า แฟนคลับของพวกเรา อยากให้พี่กับเรา คบกันล่ะ” ผมเชยคางซองจงมาสบดวงตาเท่ๆของผม
“……>///<” ซองจงถึงกับพูดไม่ออกเลยครับ
“คบกันมั้ยครับ ซองจง มายเดสทินี่ของผม” ผมถามซองจงจริงจัง
“นี่พี่ คิดอะไรกับผมรึป่าวเนี่ย” ซองจงสบตาผมแบบเขินๆ
“ถ้าพี่ตอบว่า พี่คิดล่ะ” ผมพูดออกไปตามความจริง พร้อมยิ้มหล่อ
“อะ... พี่มยองซู บ้า บ้า คนบ้า>0<” ซองจงอายจนตะโกนออกมา แล้วรีบวิ่งหนีผมไปที่อาคารเรียนเลย
“เด็กน้อย ตอบพี่มานะ” ผมตะโกนถามออกไป
“ไม่บอก” ซองจงตะโกนผมตอบกลับมา
“ไม่บอก งั้นพี่จะทำโทษนะ”
“คนบ้า ใจร้าย>0<” เด็กคนนี่ น่ารักจริงๆ ขนาดอยู่ไกลกัน หน้ายังแดงแจ๋เลย หึหึ
“แกคิดแบบฉันป่ะ”
“อืม ฉันคิดแบบแก”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ฟินสุดๆๆ” เสียงแฟนคลับกรี๊ดออกมาในความน่ารักของคู่นี้
“ถ้าชอบคู่นี้ ก็ช่วยเชียร์ให้ซองจง ตอบรับเป็นแฟนผมด้วยนะครับ” ผมบอกแฟนคลับ
“พวกหนูสองคนจะเอาใจช่วยค่ะ พี่มยองซู ขอให้มีคู่มยองจงนะค่ะ หนูช๊อบชอบบบ><”
“คงจะสนุกแน่” ผมพูดออกมายิ้มๆ หวังว่าซองจงจะคิดแบบเดี๋ยวกับผมนะ
**********************************************
หลังเลิกเรียน
“ซองจง กลับบ้านกันเถอะ” ผมไปรับซองจงที่ห้องเรียนของเขา
“อ่ะ.. พะ..พี่มยองซู>//<”
“เป็นอะไรครับ หน้าแดงเชียว” ผมเอามือไปแตะแก้มซองจง ผมรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าน้องเขินผม ช่วยไม่ได้ คนมันหล่อ หุหุ-…- (หลงตังเองไปป่ะ มายเมนรอง-0- --ไรท์)
“ฮิ้วววววว มยองจง หวานออกสื่อแล้ว” เสียงโห่ ของเพื่อนในห้องแซวพวกผมกัน
“หวานบ้า หวานบออะไรกัน” ซองจงบ่นมุมิๆคนเดียวเบาๆ ทำน่ารักอีกแล้ว
“กลับบ้านกับพี่นะครับ^^”
“เอ่อ วันนี้ ผมจะกลับพร้อมอูฮยอนกับดงอูนะฮะ.//.”
“อ๋อ ขอโทษด้วยนะ ซองจง วันนี้พวกเราสองคนขอควงแฟนกลับบ้านนะ” โฮย่ากับซองกยูที่พึ่งเดินมา พูดขึ้น
“ใช่จ๊ะ ขอโทษด้วยนะ ซองจง^^” อูฮยอนเอ่ยขึ้นมาแบบยิ้มๆ ดงอูก็ด้วย
“ง่าห์ ดงอูใจร้าย อูฮยอนใจร้าย ทิ้งซองจงไปเที่ยวกับแฟนหมดเลยT^T” ซองจงเริ่มทำตัวง๊องแง๊ง
“งั้นซองจงก็คบกับมยองซูสิ จะได้มีคู่ คิกคิก” ดงอูพูดออกมายิ้มๆ
“ง่าห์>///<”
“งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ ป่ะ กลับบ้านกันเถอะ” โฮย่าชวนดงอู ซองกยูชวนอูฮยอนกลับบ้านพร้อมกัน แล้วเดินออกไป
“แล้ว เมื่อไร เราจะกลับครับ” ผมถามซองจงที่ยังยื่นเบะปากอยู่
“ซองจงกลับบ้านคนเดียวได้ พี่มยองซู ไม่ต้องห่วงซองจงหรอกฮะ” ซองจงพูดกับผมด้วยน้ำเสียงค้อนๆ
“พี่กลัวเด็กน้อยหลงทางนิครับ” ผมเอื้อมมือไปดึงแก้มซองจง หมั่นเขี้ยวจริงๆ>w<
“อ่าห์ เอ็บอะ อ่อยเอ้าอะ ” ซองจงพูดออกมา มองผมด้วยสายตานางมาร
“ครับๆ ปล่อยก็ได้” ที่ผมปล่อยผมไม่ได้กลัว(ว่าที่)แฟนเลยนะครับ สาบานได้ (แล้วขนลุกทำไมห๊ะ--ไรท์)
“เจ็บนะเนี่ย มาหยิกแก้มผมทำไม” ซองจงเอามือกุมแก้มตัวเอง
“ป่ะ นี่ก็เย็นแล้ว กลับบ้านกับพี่เถอะนะครับ”
“แล้วทำไมยังไม่รีบกลับล่ะฮะ คิกคิก” ซองจงหัวเราะออกมา
“ครับ เรากลับกันเถอะ^^” ผมจับมือซองจงแล้วเดินกลับบ้านด้วยกัน
**********************************************
ระหว่างกลับบ้าน
แม่น้ำฮัน ผมพาซองจงมาที่นี้ก่อนกลับบ้าน แล้วถามเขา
“ซองจง เรื่องเมื่อตอนเช้า เราคิดยังไง”
“เอ่อ... คือ”
“ถ้าพี่จะขอเราคบจริงๆ เราจะมาเป็นแฟนพี่ได้มั้ย” ผมหยุดเดิน แล้วซบตาซองจงอย่างจริงจัง
“คือ...”
“ถึงว่าจะเร็วไปหน่อยในการขอคบเราเป็นแฟน แต่พี่แน่ใจว่าพี่ชอบซองจงเข้าไป”
“....พี่มยองซู”
“ไม่ใช่สิ พี่ไม่ได้ชอบซองจง”
“............”
“แต่พี่ รักซองจงต่างหาก”
“รัก ซองจงหรอ.////.”
“ใช่ พี่รักซองจง เป็นแฟนกับพี่นะ”
“ง่าห์~ เป็นแฟนกัน....ก็ได้” คำตอบของซองจงทำเอาผมยิ้มไม่หุบเลยล่ะหน้าน้องเขาแดงก่ำเลย
“ขอบคุณที่เป็นแฟนกับพี่นะครับ” ผมกอดซองจง ขอบคุณนะ ที่เป็นแฟนกับพี่ รักซองจงที่สุดเลย
“พี่มาชอบซองจงได้ไง” ซองจงถามผม ทั้งทีหน้ายังอยู่ในอ้อมกอดผม
“ก็ทั้งแต่เราชนกันนั้นแหละ ซองจงรู้มั้ย ซองจงคือรักแรบพบของพี่เลยนะ”
“ซองจงไม่รู้ความหมายของคำว่ารักแรกพบหรอกนะ แต่ซองจงก็เชื่อว่าพี่มยองซู ก็คือรักแรกพบของซองเหมือนกัน”
“น่ารักจริงๆ แฟนใครครับเนี่ย” ผมปล่อยแขนของผมแล้วจับมือซองจงแทน
“แฟนของมนุษย์พีดิบฮะ” ซองจงตอบกลับมาแบบยิ้มๆ
“พูดอย่างนี้ ต้องโดนทำโทษนะ” ผมเชยคางซองจงขึ้นมา เราสบตากันนิดนึง ก่อนที่ผมจะค่อยๆ ประทับจูบของผมลงที่ริมฝีปากบางๆของซองจง เราสองคนจูบกันนานมาก จนซองจงเริ่มไม่มีอากาศหายใจ แล้วทุบที่อกผม
“แฮ่กๆ พี่มยองซูบ้า ทำโทษอะไรกัน ตัวเองได้ประโยชน์เต็มที่เลยนะ” ซองจงพูดออกมาเบาๆ กลบอาการขินอายของตัวอง
“แล้วตกลงเป็นแฟนใครครับ” ผมถามซองจงด้วยสียงออกหื่นนิดๆ
“.....” ซองจงไม่ตอบผม แต่เขาเขย่งเท้ามากระซิบที่หูผมว่า
“ลีซองจงจะเป็นแฟนของคิมมยองซูคนเดียว เพราะลีซองจงรักคิมมยองซู”
แฟนผมนี่ น่ารักจริงๆ จัดรางวัลให้อีกชุดดีกว่า หึหึ คงรู้กันนะครับ ว่าผมจะให้อะไรเขา//ยิ้มชั่วร้าย
…END…
Talk
พวรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นี่ฉันเขียนอะไรลงป่ายยยยยยยยยยยยยยย มันหวานไปแบ้วววววววว
แม่เจ้าประคุณลอดช่องถั่วลั่นเตา หวานเฟ่อไปแล้ว;///;
ซองจงลูกแม่ น่ารักจริงๆ>///< อุ้ยตาย! เวิ่นอะไรของฉันเนี่ย-__-“
อะแฮ่มๆ ไรท์คัมแบ็คแล้วเด้ออออออออออออ คิดถึงรีดเดอร์จุงเบย #โปรยจูบ
เอสเอฟเรื่องแรก เป็นไงๆ ไรท์โคตรตื่นเต้นเลยอ่ะ 555 ครั้งแรกในชีวิต เขินๆ #บ้าไปแล้ว
คิดออกนานแล้วล่ะ เรื่องนี้ แต่ยังไม่มีโอกาสได้ลง เพราะมันยังไม่ถึงวันวาเลนไทน์#เกี่ยว #ไม่หรอกหาเรื่องอู้
เอสเอฟครั้งแรก ปั่นเสร็จวันแรกด้วย555 ปาไปสี่ชั่วโมง เหนื่อยเลย คิกคิก
เอาล่ะ เวิ่นเยอะแหละ #พึ่งรู้ตัวหรอ ไรท์ไปก่อนนะ จุ๊ฟๆ เจอกันในLove Forever & Buddy BudLove นะจ๊ะ มายรีดดอร์ #แม้ทิ้งนานไปหน่อย
ไหนๆ ก็มาถึงตรงนี้แล้ว
ช่วยกันเม้นให้ไรท์ด้วยนะ บรรทัดเดียวไรท์ก็เอา เพราะคอมเม้นคือกำลังใจของไรท์
บ๊ายบาย=)
…..Happy Valentine Day…..
ความคิดเห็น