คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Dangerous ... : Intro
สายฝนโปรยปรายลงเลื่อยๆ ผมแหงนมองไปยังท้องนภาสีครามดูเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับถอดแบบมาจากในใจของผมอย่างไงอย่างงัน
" ไม่ได้พกร่มมาด้วยสิ .. " ผมเอยเบาๆ ยื่นมือมาลองน้ำผมก่อนจะสบัดไปมา ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนของโรงเรียนนาริโมริแห่งนี้แล้ว นักเรียนจำนวนมากที่พกร่มมาต่างถยอยกลับบ้านใครบ้านมันไปกันหมด เหลือเพียงแค่ผมที่ติดแง็กอยู่หน้าอาคารอยู่เป็นชั่วโมงเนื่องจากตอนเช้าไม่คิดว่าฝนจะตกเลยไม่ได้เตรียมพกร่มออกมา
...เฮ้อ.. รู้งี้พกมาแต่แรกก็ดีเหอะ...
ผมนึกเรื่องเมื่อตอนเช้าที่แม่บอกว่าให้เอาร่มมาด้วย แต่เพราะความขี้เกียจไม่เอามาจนต้องติดแง็กอยู่แบบนี้
ผมลืมแนะนำตัวไป ผมซาวาดะ สึนะโยชิ นักเรียนมัธยมต้นปี 2 ธรรมดาๆคนหนึ่งรึเปล่านะ(?) และผม...
ไม่มีเพื่อนเลยสักคนเดียว...
"........" ผมทอดสายตามองไปยังทางหน้าโรงเรียนช้าๆ ที่ถูกปกคลุมไปด้วยสายฝนหนา ช่วงที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
" นายคือ ซาวาดะ ปี2 ห้องB สินะ? " เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลัง ผมหันไปมองยังตนเสียงช้าๆ รู้สึกจะเป็นเพื่อนร่วมห้องของผมเอง แต่เขาเรียกผมทำไมกันนะ?
" เอ่อ ครับ? "
" ฉันเห็นนายยื่นรออยู่หน้าอาคารตั้งนานรอใครอยู่หรอ? "
" เปล่าครับ คือ... ผมไม่มีร่มจะกลับนะครับ " ผมก้มหน้าอายๆ
" ฮ่ะๆๆๆ คิดแล้วเชียว ถ้าไม่รังเกียจกลับกับฉันก่อนก็ได้นะ รู้สึกบ้านนายจะเป็นทางผ่านบ้านฉันพอดีนะ " เขายิ้มใจดีมาให้ผม ก่อนจะหยิบร่มสีเทาคันใหญ่ที่พอจะกางได้สองคนได้อย่างสบายๆ
ผมค่อยคลี่ยิ้มกว้างให้เขา
" ขอบคุณครับ " ผมยิ้มให้เขา ก่อนจะก้าวไปยังร่างเขา
ฟุบ !..
แต่เพียงวินาทีเดียวเท่านั้น... รอยยิ้มเมื่อกี้ของผมค่อยๆหุบลงช้าๆ ดวงเนตรเบิกกว้างกับภาพตรงหน้าอย่างตกใจ
" นาย !!! " ผมรีบถล่าไปหาร่างเพื่อนร่วมห้องของผมทันที ร่างของเขาค่อยๆฟุบลงกับพื้นก่อนโลหิตสีแดงฉาดจะไหลออกมาจนหน้าใจหาย หน้าผมตอนนี้ความรู้สึกราวกับถูกไม่หน้าสามฟาดเข้าอย่างจัง แต่ก่อนจะได้ไปถึงตัวเขานั้นแขนผมก็ถูกรั้งให้หยุดอยู่กับที่ ผมหันไปมองยังบุคคลตรงหน้า
ลืมไปสนิท...
" ทำไม... !!! "
ตลอดเวลา 2 ปีที่ผมเข้ามายังนาริโมริ... ผมไม่เคยมีแม้แต่เพื่อนสักคนเดียว... ไม่เลย...
" มันเข้าใกล้นาย " เสียงนิ่งๆที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งสิ้น ทั้งแววตาที่แสนจะเย็นชาไร้ความรู้สึกแต่กลับอ่อนลงเมื่อสบตาผม แต่ผมดูไม่ออกหรอก ไม่อยากจะดูด้วยซ้ำ...
เพราะเขา... ฮิบาริ เคียวยะ
" อึก... ตะ..แต่เขา คะ...แค่จะส่งผมกลับบ้าน เฉยๆ ฮึก.. ทำไม.. ทำไม..ต้องทำ... " ผมสะอื้นจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง ผมรีบใช้มือปิดหน้าเมื่อสายตาสบเข้ากับทอนฟาสีเงินวาววับที่เปลื้อนเลือดแดงสด ย้ำเตือนให้แน่ชัดว่า ชายคนนี้ได้ทำร้ายเพื่อนร่วมห้องผมจริงๆ
ชายคนนี้... คนที่ได้ชื่อว่าเป็น..
" จะร้องทำไม ไม่ถึงตายหรอกนะ "
คนรัก...ของผม
" ฮึก ตะ...แต่.. " ผมยังคงร้อง มือหนาค่อยๆจับไหล่บางของผมทั้งสองข้าง ผมเงยมองหน้าเขาทั้งน้ำตา เขามองยิ้มๆมายังผมเรียกเลือดฝาดให้กระจายทั่วใบหน้าผมช้าๆ เข้าดึงผมเข้าสู่อ้อมกอด
อบอุ่น...
" ฟังนะ... " เขาเอยกระซิบข้างๆหูผมเบาๆ
" ........ "
" ไม่ว่าใครก็ตามที่มันเข้าใกล้นาย... หรือนายเข้าใกล้ใคร...ที่ไม่ใช้ฉัน "
" ........ "
" ฉันจะ " กำจัด " มัน "
" .......... "
" จำเอาไว้นะ... คนที่รักนายจริง คือฉัน... ไม่ใช้ใครหน้าไหนทั้งนั้น "
" .......... "
" เพราะนาย... " คือของฉัน " ใครหน้าไหนที่คิดจะแย้งนายไปจากฉัน... ฉันจะฆ่ามัน... "
ใช่แล้ว... เขา ' ฮิบาริ เคียวยะ ' คนที่เป็นคนรักของผม พร่ำพูดกับผมแบบนี้เสมอมา... เขาจะกำจัดทุกคนให้ไม่อยู่สุข ทุกคนที่เข้าใกล้ผม... หรื่อผมเข้าใกล้ใคร... เขาจะกำจัดมันเหล่านั้นออกไปจากชีวิตผม เพราะแบบนี้... ผมถึงไม่เคยสัมผัสคำว่า ' เพื่อน ' เลยสักครั้งเดียว เพราะอะไรนะหรอ... เพราะผม ' เป็นของเขา ' ทุกอย่าง...
______________________________________
อัพ แล้วก็ อัพ ><
เปิดมาตอนแรกเป็นไงมั่งคะ เรื่องนี้จริงๆแล้วไรท์อ้างอิงมาจากโดเรื่องหนึ่งแหละคะเห็นเนื้อเรื่องมันสนุกดีแต่เป็นโดสั้น ไรท์เลยลองแต่งต่อดู แต่แค่อ้างอิงเท่านั้นเพราะไรท์ได้ยำๆ(?)มั่วๆ(?)รวมๆ(?)ให้เข้ากันเอง หุหุ สนุกไม่สนุกยังไงก็ฝาก เม้น ติชมด้วยนะคะ โหวตสักตี๊ดก็ดีคะ หุหุ
ป.ล. อ๋อ ใครอยากให้อัพเรื่องไหนก็ตามจี้ที่เฟสได้นะคะ แปะอยู่หน้าบทความทุกเรื่องคะ บ๊ายบี ^O^
ความคิดเห็น