คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ( s f ) รั ก แ ร ก พ บ ( h u n b a e k ) - e n d -
รักเธอคนนี้ 24 ชั่วโมง เช้า สาย บ่าย เย็น ก็ยัง I love you . .
. . ไม่ว่าจะกิน ไม่ว่าจะนอน อะไร อะไรยังไงก็เธอ
“ต๊อกป๊อกกีถ้วยนึงฮะ” เสียงใสของเด็กหนุ่มวัยเรียนเอ่ยขึ้น ใบหน้าหวานฉายแววกังวลออกมาน้อยๆ ก่อนที่ริมฝีปากบางจะแย้มยิ้มหลังจากได้รับต๊อกป๊อกกีที่สั่งไว้
“ขอบคุณฮะ” ยื่นเงินจำนวนพอดิบพอดีให้กับคนขาย พลางตักขนมแป้งรสเข้มเข้าปากไป ก่อนที่ขาสั้นๆ จะค่อยๆ ก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่างเนิบนาบ
รองเท้าบูทสีน้ำตาลเข้มเตะกองหิมะย่อมเล็กๆ บนพื้นเล่นไปเรื่อยๆ อย่างใจลอย ปลายผมสีดำสนิทปลิ้วไหวน้อยๆ เมื่อลมหนาวพัดมา ความหนาวเย็นเริ่มกระทบผิวกายผ่านฮู้ดสีดำตัวใหญ่ยักษ์ มือบางจึงกระชับฮู้ดให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม..
หนาวจัง..
ถ้าให้พูดแล้วมันก็น่าขำนะ..อายุก็ปาเข้าไปยี่สิบแล้ว ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องรักๆ ไคร่ๆ กับใครเขาสักที..
..นี่ตกลง พยอน แพคฮยอน ต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตใช่มั้ยเนี่ย =________=^^
“..ไม่ขอพลาดสักวินาที ที่ฉันหายใจ..” เสียงทุ้มต่ำๆ ดังขึ้นข้างหน้า แพคฮยอนละจากกองหิมะก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองไปยังฝูงชนที่พากันกรี้ดกร้าดมุงดูอะไรบางอย่างอยู่
ซุปเปอร์จูเนียร์มาเหรอวะ *O*~
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น(มากผิดมนุษย์มนา -*-)ร่างบางจึงเดินเข้าไปดู แต่เพราะคนเยอะเกินกว่าจะได้เห็นว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้าคืออะไร คนตัวเล็กอย่างเขาเลยต้องพยายามเบียดเสียดแต่ละคนเข้าไปอย่างยากลำบาก..ไอ้แค่เบียดนี่ไม่เท่าไรหรอก..
แต่กลิ่นตัวแต่ละคนนี่แบบ.. โปเตเต้มาเองเลยอ่ะ..
..ไม่รู้จะอธิบายยังไง.. lllOrz
“..ก็ไม่คิดเผื่อใจให้คนไหน..” นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองไปยังร่างสูงกว่าเขามากกำลังนั่งเล่นกีต้าร์หาเงินอยู่ข้างๆ น้ำพุ
นัยน์ตาสีดำสนิทของคนตรงหน้าทำเอาพยอน แพคฮยอนถึงกลับนิ่งค้าง ..ไหนจะรูปหน้าเรียวได้รูป คิ้วเรียงสวย แล้วก็ผิวขาวอมชมพูคล้ายผู้หญิง แล้วยิ่งริมฝีปากเรียวสีระเรื่อนั่นอีก..
น่าจูบชะมัด..
เฮ้ย! ‘พยอน แพคฮยอน’ นี่แกกลัวขึ้นคานจนหันมาบริโภคไม่ป่าเดียวกันเลยรึไงวะ !!
ก่อนที่สมองรอยหยักน้อยจะได้คิดไปไกล แรงเบียดเสียดจากข้างหลังอย่างแรง ทำให้เกิดเป็นแรงดันหลังให้ร่างบางต้องมาล้มหัวคว้ำนั่งตูดโด่งกลางวงอย่างเสียไม่ได้
“อ่อยยย~ ..” ร้องเสียงแปลกๆ ก่อนจะหันมาลูบก้นตัวเองปอยๆ พร้อมๆ กับเสียงดีดกีต้าร์ต้องหยุดชะงัก นัยต์ตาสีดำสนิทช้อนขึ้นมองร่างบางกว่าตนนิ่งๆ แต่ทว่าลึกๆ ข้างในนั้น..
กลับรู้สึกไหววูบไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นบางอย่าง..
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตานับสิบที่จ้องมองมาจากรอบด้านทำให้แพคฮยอนถึงกลับหน้าขึ้นสีระเรื่อ เรียกรอยยิ้มมุมปากจากหนุ่มนักดนตรีได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
“ลุกขึ้นสิ..” หันไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะเห็นมือเรียวขาวๆ ของเด็กหนุ่มที่นั่งดีดกีต้าร์เมื่อครู่ คนตัวเล็กชั่งใจอยู่สักพักก่อนจะยอมจับมืออีกคน
“ขอบใจนะ..” พูดขอบคุณอีกคนก่อนจะเดินออกจากสถานการณ์อันน่าอึดอัด แต่..
“อยู่ร้องเพลงกับผมก่อนนะ..” แพคฮยอนมองหน้าอีกคนอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะชะงักให้กับยิ้มเล็กๆ ของคนตัวสูงกว่า
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจเต้นถี่รัวขึ้นอย่างไม่ส่งสัญญาณเตือนเหมือนไซเรน ส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองข้อมือของตนที่ถูกอีกคนจับไว้แน่น
“..เอ่อ..ไม่ดีหรอก ฉันร้องเพลงไม่เป็น..” พูดถ่อมตัวออกไปทั้งๆ ที่ตัวเองนั่นแหละ..
เป็นถึงประธานชมรมร้องประสานเสียง ==^^
“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกฮะ..แค่คอรัสให้ผมก็ได้ ตามนี้นะฮะ” พูดเองเออเองเสร็จศัพท์ ก่อนจะจูงร่างเล็กๆ ไปนั่งข้างน้ำพุ ก่อนจะหยิบกีต้าร์โปร่งตัวใหญ่ขึ้นมาเคาะสองสามครั้ง ก่อนจะดีดเป็นท่วงทำนอง..
“เพลงนี้..ผมขอมอบให้กับรักแรกของผมครับ..” ร่างสูงพูดกับทุกคนที่มุงดูอยู่ แต่นัยน์ตาสีดำสนิทกลับจ้องไปที่ดวงหน้าหวานของอีกคนที่ทำหน้าเหลอหลาอย่างวางตัวไม่ถูกอย่างขำๆ
“..มีจริงหรือ..รักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง..แค่แรกเห็นเดินผ่านมา ไม่พูดจา..ไม่ทัก ไม่ทาย ..ไม่รู้ว่าใคร เหตุใดจึงรักกัน..”
ร่างบางหันไปมองหน้าร่างสูงเล็กน้อย ก่อนจะหันมาซูดหายใจเข้าเต็มปอดไล่ความตื่นเต้นออกไปบ้าง
“..ไม่มีทาง เรื่องเพ้อฝันเรื่องผูกพันธ์อย่างง่ายดาย..รักแรกพบมีอยู่จริงในนิยาย..หนังสือนิทาน เพลงรักแสนหวาน..กับความฝัน..”
เสียงหวานๆ แต่กลับฟังดูทรงพลังเปล่งขึ้น เรียกให้ทุกคน รวมทั้งร่างสูงหันหน้าไปมองร่างบางอย่างอึ้งๆ ก่อนจะอมยิ้มแล้วดีดเพลงต่อไป
“..แต่วันหนึ่งฉันผ่านมาพบเธอตรงนั้น..ดวงใจเป็นเดือดเป็นร้อนจนทรมาณ..ราวกับโดนมนต์แม่มดสะกดคลั่ง ..นาทีนั้นฉันรักเธอทันใด..”
นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องนัยต์ตาสีน้ำตาลนิ่ง ร่างบางรู้สึกสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ก่อนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาร่างสูง ก่อนจะเปล่งเสียงร้องไปพร้อมๆ กับร่างสูง..
“..รักแรกพบ..แท้จริงเป็นอย่างไร ..เพราะเธอใช่หรือไม่ ..ต่างจากใครที่ฉันเป็น ..จากวันนั้นหัวใจรู้สึกเอง ชัดเจนว่าทุกสิ่ง ..เกิดขึ้นจริงใช่ฝันไป..ได้พบจึงเข้าใจมีอยู่จริง..”
แปะ แปะ
เสียงปรบมือดังระงมไปทั่ว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฮือฮาเมื่อร่างสูงทำสิ่งไม่คาดฝัน..
จูบ..
เขาจูบคนตัวเล็กหน้าหวานข้างๆ . .
ริมฝีปากเรียวละจากริมฝีปากบางอย่างเนิบนาบ ก่อนที่ร่างสูงจะกั้นขำให้กับสีหน้าเหลอหลาของคนหน้าหวานอีกครั้ง
“..รักแรกพบของผม..” ร่างสูงยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสีหน้าระเรื่อของร่างบาง ก่อนที่แพคฮยอนจะก้มหน้างุดๆ เมื่อเห็นสายตาหลายต่อหลายคนจ้องมองมา
อายก็อาย..แถมยังต้องมาเสียจูบแรกให้กับคนแปลกหน้า(หล่อ)อีก !! =/////=
“..น..นายบ้าไปแล้ว..” เสียงหวานพึมพำเสียงอ่อย ร่างสูงหันไปเก็บกีต้าร์ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นตาม ทำเอาร่างบางแทบอยากจะกลับไปนั่งเหมือนเดิมเสียให้ได้
..แดกอะไร ทำไมถึงสูงกว่ากูครับ!! =[]=!!
“ฮ่ะๆ ไปกันเถอะ..ที่รักของผม..” พยอนแพคฮยอนทำหน้าเหลอหลาเป็นครั้งที่สามร้อยยี่สิบแปดของวันแล้วมั้งเนี่ย!!
ทำไมไอ้เปรตนี่มันชอบพูดเองเออเองจังเลยวะ!! แล้วใครที่รักมึงครับ!!
..กูจะเป็นลม lllOrz
“ช้าๆ หน่อยสินาย!” ร่างบางเอ็ดเมื่อร่างสูงลากเขาให้เดินตามต้อยๆ ..รึมันจะพาเขาไปทำมิดีมิร้ายที่ไหนรึเปล่าก็ไม่รู้!
“เซฮุน..” ร่างสูงหยุดเดิน ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากลับแพคฮยอนที่ทำหน้างงๆ
“หะ ” แพคฮยอนเอ่ยทวนอีกครั้ง ก่อนจะได้รับสัมผัสหวานฉ่ำบริเวณริมฝีปากบางอีกครั้ง ..เป็นคำตอบจากร่างสูงแทนคำพูด..
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไร..ที่ริมฝีปากของคนทั้งคู่ประกบกันอยู่อย่างนั้น สัมผัสหวานฉ่ำ พร้อมความอบอุ่นของหัวใจทั้งสองดวงค่อยๆ เริ่มแบ่งปันให้กันทีละเล็กน้อย..
..แต่กลับเติมเต็มบางอย่างที่หายไปจากร่างบางได้อย่างดี..
“..อื้อ..” ดวงหน้าหวานนิ่วหน้าเมื่อเริ่มหายใจไม่ออก ร่างสูงจึงจำใจต้องปล่อยให้ปากบางแสนหวานให้เป็นอิสระ
“..นายทำบ้าอะไรน่ะ! ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ย! อ..อีกอย่างฉัน..ฉันไม่รู้จักนาย!!” คนตัวเล็กแว้ดใส่ ก่อนจะต้องหน้าเจื่อนเมื่อร่างสงเอ่ยประโยคถัดมา..
“..แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธผมนี่นา..”
แพคฮยอนอึ้งไปสักพัก ก่อนจะหันมาชักสีหน้ากลบเกลื่อน ร่างสูงยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือเรียวไปขยี้ผมคนตัวเล็กกว่าอย่างเบามือ
“เซฮุน..โอ เซฮุน..ปี 1 มัธยมปลายคยองนัม” แพคฮยอนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
..คยองนัม..
นั่นมันโรงเรียนเก่าของเขานี่..
“..ถ้างั้นนาย..” ก่อนที่จะได้ถามอะไร เซฮุนใช้มือเรียวกุมมือทั้งสองของแพคฮยอนไว้แน่น ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาหัวใจของร่างบางถึงกลับหยุดเต้นกะทันหัน
“คบกับผมนะครับ..พยอน แพคฮยอน..รักแรกของผม..”
นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องดวงหน้าหวานอย่างจริงจัง ภายในดวงตาของเซฮุนฉายแววกังวลออกมาอย่างผิดไม่มิด..
ตึกตัก ตึกตัก
อัตราการเต้นของหัวใจแพคฮยอนที่เหมือนจะหยุดไปแล้ว กลับมาเต้นใหม่อีกครั้ง..แถมยังเร็วกว่าเดิมอีกต่างหาก..
ให้ตายสิ! ถ้าฉันหัวใจวายตายก็เพราะนายนั่นแหละ..
โอ เซฮุน !! =////=
“..ขอฉันคิดดูก่อน” ร่างสูงชะงักก่อนจะตีหน้าดุๆ ใส่ร่างบาง ทำเอาร่างบางยิ้มให้กับความเป็นเด็กนั่น
“ผมอุตส่าห์แอบรักพี่เงียบๆ มาตลอดสี่ปีที่อยู่คยองนัมจนถึงปัจจุบัน..พี่ไม่สงสารผมเหรอฮะ L” เซฮุนเบะปากน้อยๆ ก่อนจะโดนมือบางตีเข้าที่ไหล่เบาๆ
“นี่นายใช้คำว่า ‘อุตส่าห์’ แอบรักกับฉันเลยงั้นเหรอ!!” แพคฮยอนพูดติดขำๆ ก่อนจะหัวเราะเพราะอาการตื่นตูมของรุ่นน้องตัวสูงกว่า
“เปล่านะฮะ! เปล่าเลยๆ !! ไม่ใช่อย่างนั้นฮะ!!” แพคฮยอนกลั้นขำไม่ไหว จนต้องหลุดหัวเราะพรืดออกมา ทำเอาร่างสูงแทบจะปรี่เข้าไปหักคอ()เลยทีเดียว
..ติดที่ว่า ‘รัก’ หรอกนะ..
“..แล้วตกลงจะคบไม่คบฮะ..ไม่ตอบผมถือว่าปฏิเสธนะฮะ..L” แพคฮยอนแอบเบะปาก ก่อนจะหันไปทำหน้าจริงจังใส่อีกคน
“ไม่..”
หัวใจของโอ เซฮุนถึงกลับล่วงหลุดลงไปอยู่ตาตุ่มทันทีเมื่อร่างบางเอ่ยจบ ..แต่จู่ๆ เขากลับรุ้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เมื่อร่างบางตรงหน้าเอ่ยประโยคถัดมา..
“..ไม่คบ ก็โง่เต็มที J”
ร่างสูงของเซฮุนโผลเข้ากอดร่างบางของแพคฮยอนไว้แน่น ก่อนจะกดจูบให้กับร่างบางอีกครั้งอย่างไม่สนใจบรรยากาศรอบข้างเลยแม้แต่น้อย ทำเอาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกลับต้องปิดตาให้กับภาพหวานเลี่ยนนั่น..
..แต่ทำไงได้อ่ะ
..คนเขารักกันก็งี้แหละ J
- END –
จบแบบสั้นๆ งงๆ และหน่วงจิตใจ -*-
คือไม่ต้องเม้นท์ก็ได้นะเราว่ามันอ่านแล้วงงๆ อ่ะ Y_Y
ยังไงก็ขอขอบคุณที่อ่านจนจบนะค้าบ =3=
รักคนเม้นท์
* รักเธอ 24 ชั่วโมง
* รักแรกพบ - Tattoo Colour
ความคิดเห็น