คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ร้านราเมง
Dr. FuDr. Fu ตอนที่1
"อร่อยสุดๆเลยค่ะรุ่นพี่ยูริโนะขอบคุณค่ะที่เลี้ยงราเมง"ฉันพูดพร้อมกับโซยฮิยาชิราเมงที่
เหลืออยู่อีกครึ่งชามให้หมดภายในเวลาอันรวดเร็ว(นางเอกฉันตะกะไปไหม=o=
= SantaGirl)
"ฮา ฮา ไม่เป็นไรหรอกถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบใจยูนะจังที่ช่วยพี่ไว้แล้วกันนะ"
รุ่นพี่ยูริโนะพูดและหยิบไปด้วย"จะเอาอีกชามไหม??"พี่ยูริโนะพูดต่อพร้อมกับยกมือเตรียมจะ
สั่งอีกชามให้ฉันกิน
"ไม่เอาแล้วค่ะ ยูนะเกรงใจแล้วก็กลัวอ้วนด้วยค่ะ"
ฉันพูดพร้อมกับมองไปที่ท้องตัวเองที่รู้สึกเหมือนว่าจะอ้วนขึ้นมาหน่อยแล้ว
"ฮา ฮาไม่อ้วนหรอก ยูนะจังผอมไปซะด้วยซ้ำนะ"รุ่นพี่พูดพร้อมกับอมยิ้มน่ารักๆให้ฉัน
"รุ่นพี่ยูริโนะผอมกว่าเยอะค่ะ"ฉันพูดเสียงเบาหวิวแต่รุ่นพี่น่าจะได้ยิน
"ฮา ฮา จ้าจ๊ะ อ้วนก็อ้วน ยูนะจังเรียกพี่ว่ายูริโนะเฉยดีกว่านะเรียกพี่แล้วพี่รู้สึกจั๊กจี๊"รุ่นพี่พูด
"มันจะดีหรอค่ะ"ฉันถาม
"ดีสิจ๊ะ พี่จะได้ดูไม่แก่มากด้วย ฮา ฮา"รุ่นพี่พูด
"งั้นก็ได้ค่ะรุ่นพี่ เอ๊ย ยูริโนะซัง"
ฉันพูดออกไปแล้วอร๊าย>///<เขินจัง(เขาให้แกเรียกชื่อไม่ได้ทำไรเธอเลยสักอย่าง=SantaGirl)
เมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว
"รุ่นพี่ยูริโนะยังไม่กลับหรอค่ะ??"ฉันถาม
รุ่นพี่ที่กำลังปีนบันได้ช่วยน้องเหมียวอยู่ รุ่นพี่หันมายิ้มให้ฉันก็เลยเดินไปจับบันไดให้รุ่นพี่และ
พอรุ่นพี่ช่วยน้องแมวได้ก็กำลังจะลงจากบันไดเป็นเวลาเดียวที่มีฝุ่นเข้าตาฉันทำให้ฉันปล่อย
มือจากบันไดที่มีรุ่นพี่ยืนอยู่ จนทำให้รุ่นพี่เสียการทรงตัวจนเกิดตกลงมาและพอดีมากๆกับที่
ฉันขยี้ตาเสร็จและพึ่งนึกขึ้นได้ว่าจับบันไดอยู่ฉันก็เลยหันไปมองและจังหวะนั้นรุ่นพี่ก็ลงตุ้บมา
ทับฉันโดยบังเอิญ บทสรุปรุ่นพี่ไม่บาดเจ็บเลย แต่ฉัน จุกTTT [ ] TTT พี่เขาก็เลยอาสาเลี้ยง
ราเมงเจ้าอร่อยหน้าโรงเรียนเป็นการตอบแทนการช่วยพี่เขา
ปัจุบัน
ตอนนี้ยูริโนะซังกำลังจ่ายเงินค่าราเมงของฉันกับเขาอยู่และเรากำลังจะเดินกลับหอด้วยกันฉัน
เลยมีโอกาสถามพี่แกว่า
"ยูริโนะซังไม่กลับบ้านหรอค่ะ??"ฉันถาม
"อ๋อ พอดีอาทิตย์นี้ครอบครัวพี่ยังไม่กลับจากไปเที่ยวที่ฝรั่งเศลน่ะ พี่เลยต้องนอนอยู่หอคน
เดียวมา2อาทิตย์แล้วล่ะ แล้วยูนะจังล่ะทำไมยังไม่กลับบ้านอีก??"
พอตอบเสร็จรุ่นพี่ก็ถามต่อ
"พอดีคุณแม่ไม่ว่างมารับน่ะค่ะ"ฉันตอบ
"อ๋อ อย่างงี้นี่เอง แล้วจะอยู่กับใครล่ะ? รูมเมทอยู่ด้วยไหม?"ยูริโนะซังถามรัวไม่เว้นช่องเลย
"ไม่มีใครอยู่ค่ะ รูมเมทกลับบ้านไปแล้ว ต้องนอนคนเดียวค่ะ"
ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเบาหวิวก็ทำไงได้ฉันไม่ชอบอยู่คนเดียวนี่นา เฮ้อออ~เกลียดนิสัยตัวเอง
"งั้นเดียวพี่ขอไปนอนเป็นเพื่อนได้ไหม??"
"ได้สิค่ะ เฮ้ย เอาจริงหรอค่ะแล้วมันจะดีหรอค่ะ??"ฉันถามด้วยความเหลือเชื่อและตกใจ
"ไม่ได้หรอ._."ยูริโนะซังพูดพร้อมทำหน้าจ๋อยๆ
"ดะได้สิค่ะทำไมจะไม่ได้ล่ะยูนะแค่ตกใจนิดหน่อยแค่นั้นเองค่ะ"เริ่มชินกะการเรียกยูริโนะแล้วสิ
"ฮา ฮา งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอาของก่อนนะ เจอกันที่ห้องยูนะจังนะ"ยูริโนะซังพูด
อ๊ากกก~วิญญาณล่องลอย
ยูริโนะซังหันมาโบกมือบ๊ายบายแล้วก็เดินไปเก็บของที่ห้องของตัวเอง
อร๊ายยย!! >///<!! เขินชะมัดเลย
..............................................................................................................................
จบตอนที่1
ความคิดเห็น