ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [นิยายแปลจีน] Killing The Same Person Every Time

    ลำดับตอนที่ #1 : C.1

    • อัปเดตล่าสุด 24 มิ.ย. 62






     

    เหล่าต้า[1] ระบบอาวุโสที่อยู่ในอุตสาหกรรมระบบมานานหลายปีและไม่เคยล้มเหลว ตราบใดที่ส่งมอบภารกิจให้เขาไม่มีที่สิ้นสุด และไม่เพียงจะได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมเท่านั้นแต่ยังมักจะได้สิ่งที่เกินมาจากความคาดหวังของใครต่อใคร

     

    ระบบใหม่นั้นยังใหม่และไร้ความรู้ พวกเขามักจะถามหาความลับแห่งความสำเร็จจากชายชราอยู่เสมอ และจากนั้นก็จะได้คำตอบเช่นเดียวกับระบบรุ่นเก่าที่ตายบนทะเลดวงดาว

     

    "น่าจะเป็นดวงตาของผู้สมัคร" เมื่อเหล่าต้าพูดถึงสิ่งนี้เขาก็สูบควันซิการ์เข้าปอดลึกๆ และมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผันผวนของดวงดาวชีวิต ดวงตาของเขาดูเปล่งประกายเต็มด้วยสติปัญญา แต่นั่นก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

     

    หลังไฮบริดจากระบบขนาดเล็กจำนวนมากได้พังทลายลงและเปลี่ยนเป็นผู้ใหญ่ อนึ่งความผันผวนของชีวิตระบบนั้นยังคงถูกบันทึกไว้ว่ารุ่นน้องจำนวนมากไม่อาจเอาชนะผู้อาวุโสรุ่นเก่าที่ดูดซิการ์ราคาถูกได้หากมองจากภาพรวม

     

    พื้นที่ของระบบที่เหล่าต้าได้อาศัยอยู่นั้น ตั้งอยู่ในพื้นที่อิสระเวลา พวกเขากล่าวว่าเทพผู้ยิ่งใหญ่ได้ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อจัดการกับสิ่งที่ล่องลอยต่างๆ และจัดการกับเรื่องเล็กๆน้อยๆหรือเรื่องรอง

     

    คราวนี้ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้เป็นภารกิจเล็กๆ เหล่าต้ามองไปที่นางฟ้าผู้ที่มาส่งข้อความโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ นอกจากการที่เขาพ่นควันซิการ์ออกมา "ภารกิจอะไรเหรอ?"

     

    เสี่ยวเซียนประหม่าแต่ไม่หวาดกลัวมาก แต่เมื่อเขาเห็นเหล่าต้าก็สงบลงอย่างรวดเร็ว "เมื่อเร็ว ๆ นี้มีหลายโลกที่ตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน แต่เดิมบุตรแห่งโชคชะตาที่น่าจะมาถึงจุดสูงสุดของชีวิตบางคนถูกสังหารโดยเหล่าตัวร้ายแห่งโลกใบเล็กในตอนท้ายและพล็อตทั้งหมดอยู่นอกเส้นทางเดิม เมื่อกฎถูกทำลายมันจะทำให้เกิดความวุ่นวายร้ายแรงในโลกใบเล็ก และแม้กระทั่งนำไปสู่การล่มสลายของโลกใบเล็ก

     

    "ดังนั้นภารกิจของฉันคือการช่วยเหลือบุตรแห่งโชคชะตา?" นอกจากสูบซิการ์ราคาถูกแล้ว ใบหน้าของเหล่าต้าก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตลอดการเดินทาง

     

    “ ไม่...มันคือการฆ่าตัวร้าย”

     

    เหล่าต้ามองไปที่นางฟ้าแล้วพูดว่า "ในตอนนี้ ทำไมถึงไม่สามารถเชื่อมโยงถึงสาเหตุและผลกระทบของความดุร้ายเช่นนี้ของเหล่าตัวร้ายได้" กำจัดเขาและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความผิดปกติพวกนี้?'

     

    "สิ่งนี้จะถูกจัดการโดยคนผู้นั้น" เสี่ยวเซียนเป็นคนใจร้อน ระบบอยู่ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย เป็นเพียงการสร้างของอมตะบนโลก จึงยังคงมีความแตกต่างระหว่างพวกเขาในแง่ของตัวตนและผู้ตรัสรู้ทางจิตวิญญาณเต๋า ดังนั้นแล้วพวกเขามีคุณสมบัติมากมายที่ไหนกัน?

     

    เหล่าต้าไม่ได้พูดอะไรมาก นอกจากพ่นควันซิการ์ใส่นางฟ้าและดูเขาสำลักน้ำตา เพียงแค่นี้เขาก็มีความสุขก่อนจากไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องใจหายกับข่าวลือในเมื่อมันไม่ใช่วันหรือสองวันของระบบที่ถูกดูหมิ่น ตราบใดที่พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่หามาทดแทนได้สถานการณ์เช่นนี้ก็จะไม่หยุด

     

    วงแหวนสีขาวทอดยาวล้อมรอบด้วยดาวสลัว ความลึกของถนนแสงค่อยๆจางหายไป นี่คือถนนที่วิญญาณตายทุกคนจะต้องมา และเป็นสถานที่ที่แต่ละระบบเลือกโฮสต์ของพวกเขา

     

    หลักการคัดเลือกของเหล่าต้ามักจะเป็นการสุ่มและในครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เขากระโดดจากชั้นหนึ่งและหยุดที่ระดับที่เลือกโดยนับตัวเลขหกตัวในใจ

     

    ด้านหน้าเขาเป็นเด็กหนุ่มขาวซีดและบริสุทธิ์เกินไป อย่างที่รู้กันดีว่าผู้คนทุกเพศทุกวัยจะปนเปื้อนดอกไม้ไฟในดวงวิญญาณ ความหลากหลายสีจะทำให้วิญญาณที่โปร่งใสมั่นคงขึ้น แต่นี่คือ...สีขาวบริสุทธิ์มากเกินไป

     

    "คุณเป็นใคร?" เด็กหนุ่มตัวเล็กถาม ขณะเอื้อมมือไปสัมผัสการดำรงอยู่ในที่มองไม่เห็น

     

     “ฉันเป็นระบบและคุณเป็นโฮสต์ในอนาคตของฉัน” เด็กหนุ่มขมวดคิ้วและคิด แต่ไม่สามารถพบสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกันในความทรงจำที่ว่างเปล่าของเขา เขาพยักหน้าอย่างสงสัย

     

    ช่างเป็นนักลักพาตัวที่ดี เป็นครั้งแรกที่เหล่าต้าสงสัยในการตัดสินใจของเขา เด็กหนุ่มโง่ๆ คนนี้สามารถภารกิจของเขาให้สำเร็จได้จริงหรือเปล่า? เหล่าต้าคิดขณะมองดูวิญญาณที่อ่อนแอดวงนี้

     

    "พาฉันไปด้วย" วัยรุ่นจับช่องว่างในอากาศและพูด ดวงตาของเขาเต็มด้วยความหวัง

     

    เหล่าต้าเริ่มสงสัยว่า เด็กหนุ่มสามารถจับร่างกายของเขา หรือสัมผัสด้วยแสงสว่างในดวงตาของเด็กหนุ่มได้หรือไม่ อย่างไรก็ตามเหล่าต้าไม่ได้หาคำตอบในเรื่องนี้ เขาเพียงโบกมือเป็นคลื่นและพาเด็กหนุ่มออกไป

     

    เนื่องจากไม่มีเด็กหนุ่มแล้ว พื้นที่ว่างเปล่าจึงเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของคนรุ่นต่อไปไม่หยุดหย่อนจนกลายเป็นกองทัพที่เดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

     

    เมื่อพาเด็กหนุ่มเข้าไปในมิติส่วนตัว เหล่าต้าก็ตรวจสอบเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เขาอายุน้อยเกินไปและต้องเร่งความเร็วในการเจริญเติบโต เขามีคุณสมบัติที่ดีและดูดี เหล่าต้าจะไม่ยอมรับว่าเขาเกือบจะตาบอดด้วยผิวหนังนี้เมื่อพบกันครั้งแรก

     

    เด็กหนุ่มพบว่ามือของเขาหายไปและหลังจากเฝ้ามองด้วยความกังวล เขาก็เห็นตุ๊กตาเกี๊ยวสำลีหรูหราจ้องมองเขาอย่างเคร่งขรึม หัวใจของเขาก็ได้รับการเยียวยาทันที

     

    เด็กหนุ่มปีนขึ้นและกอดแขนเล็กๆด้วยแขนของเขา ปุยหิมะสีขาวร่อนบนผิวที่บอบบางอ่อนโยนของเขา ทำให้เขาหัวเราะเล็กน้อย

     

    “หัวเราะคิกคักอะไร?เกี๊ยวยื่นมือสั้นๆ เคาะลงบนหน้าผากของเด็กหนุ่ม และก่อนที่จะรู้สึกประหลาดใจในรูปร่างหน้าตาที่เปลี่ยนไปของเขา เขาหยิบกระจกเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าของเขาและเพลิดเพลินไปกับมัน

     

    จากนั้นมันก็เป็นเสียงแตกกระจายของแก้ว ทำไมมันถึงเป็นผู้ช่วย? ผู้กำหนดลักษณะของระบบขึ้นอยู่กับงานอดิเรกของโฮสต์ โฮสต์ที่พบในอดีตจะจินตนาการถึงร่างกายที่ทรงพลังมากกว่าบุคลิกและเสียงพูดแม่เหล็กที่เป็นผู้ใหญ่ของเขา

     

    ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นคนที่มีกล้ามเขาทนได้แต่ในครั้งนี้มันนุ่มนิ่มเกินไป เหล่าต้าเกลียดสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอเหล่านี้

     

    “ ไป่ไป๋ [2] ” เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเรียก

     

    “เรียกเหล่าต้า” ชายชราสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธอันร้อนแรงที่มาจากใจของเขาและพยายามทำตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

     

    “ไป่ไป๋” เด็กหนุ่มตั้งใจแน่วแน่ที่จะไม่เปลี่ยนแปลง จับมือเหล่าต้าด้วยมือเขาและไม่ยอมปล่อย

      

    "เด็กเลว” เหล่าต้าเคยเผชิญหน้ากับโฮสต์เพศชายที่โตแล้วทั้งหมด เขาไม่ค่อยพบเด็กเช่นนี้ เขาเสียเวลาครู่หนึ่งในการเพิ่มบอลแสงสีขาวขึ้นจากกรงเล็บเล็กๆของเขา และยิงมันเข้าไปในร่างกายของเด็กหนุ่ม

     

    เด็กหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงระเบิดไปทั่วร่างกายทั้งหมดของเขา เขารู้สึกตัวว่ากล้ามเนื้อยืดและได้ยินเสียงกระดูกของเขาเติบโต เขาไม่สามารถคลายมือบอบบางของเขาที่กำแน่นไว้ได้

    เหล่าต้าสูบซิการ์ที่ด้านหนึ่งและสายตาของเขาดูราวกับว่าเมินเด็กหนุ่ม แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆ ของเด็กหนุ่ม

     

    เด็กหนุ่มเติบโตอย่างรวดเร็วในเวลาไม่กี่นาที เผยให้เห็นถึงเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดาของชายหนุ่ม คิ้วเรียวยาวฝังอยู่เหนือดวงตารูปพระจันทร์เสี้ยว ด้านใต้กลีบริมฝีปากสีเชอร์รี่ ราวกับจะกระตุ้นจินตนาการความชอบของคนนอกเสมอ

     

    ภาพที่งดงามนี้ในสายตาของเหล่าต้าเป็นเรื่องน่ากังวลเกินไป มันง่ายที่จะก่อให้เกิดปัญหามีโฮสต์ตกอยู่ในความโชคร้ายมาก่อนเพราะรูปลักษณ์ที่ดีเกินไป เขาถูกลักพาตัวไปโดยตัวเอกและเกือบถูกกักขังจนตาย ในเวลานั้นภารกิจเกือบไม่สมบูรณ์.

     

    ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะยุ่งยากมากขึ้น

     

    เหล่าต้าค่อยๆขยับไปที่ด้านของชายหนุ่มคนนั้น ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ลืมตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยดวงดาว มองเขาด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า "เหล่าต้า"

     

    คู่ควรแก่การเฉลิมฉลอง!

     

    นานมาแล้วที่เหล่าต้าไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุข เขาลูบผมขาวของเขาอย่างตื่นเต้นและตอบกลับไปด้วยการเน้นย้ำอย่างยิ่งใหญ่ "ดี"

     

    แต่เขาไม่ต้องการที่จะอยู่ในอ้อมกอดและเช่นเดียวกันเขาไม่ต้องการที่จะสนใจเสียงกระซิบ แต่มันไม่สามารถเพิกเฉยได้ “ไป่ไป่”

     

    ตราบใดที่เขายังมีจิตใจเหมือนเด็กๆ ชายชราถอนหายใจและยังคงรักษาศักดิ์ศรีและความเยือกเย็นของเขาต่อไป แบบของชื่อย่อถ้าคุณไม่เรียก ฉันจะไม่พูดด้วย

     

    ไม่ว่าชายหนุ่มจะยั่วยุหรือโกรธแค้นแค่ไหนเหล่าต้าก็ไม่พูดอะไรซักคำ สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินต่อไปจนกระทั่งเริ่มต้นภารกิจ ในฐานะผู้รับผิดชอบภารกิจเหล่าต้าไม่สามารถเอาคนโง่เข้าสู่โลกใบเล็กโดยไม่มีคำอธิบายใดๆได้

     

    "คุณชื่ออะไร?” เหล่าต้าถามโฮสต์

     

    "ปู๋ไป่ " แม้ว่าจะไม่มีสิ่งใดจำได้ แต่ชื่อนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในใจของเขา ราวกับว่าในอดีตของคนที่จำไม่ได้นานมาแล้วมีคนที่เรียกเขานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งเวลาที่มีความสุขและเวลาที่เศร้าใจ “ ฉันชื่อ ปู๋ไป่”

     

    เหล่าต้าพยักหน้าและร่างของเขาเบาๆ เพื่อบอกว่าเขารับรู้และหยิบมือสีซีดของปู๋ไป่ด้วยกรงเล็บเล็กๆ ของเขาแล้วพูดว่า "ระวังตัวเมื่อคุณอยู่ในโลกใบเล็ก อย่าเชื่อคนอื่นง่ายๆ ฉันจะปกป้องและอยู่เคียงข้างคุณเสมอ" ดวงตาของเหล่าต้าอ่อนโยนเหมือนพ่อที่ใจดี

     

    โลกแรกเป็นคือโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ตัวเอกชายเกิดในตระกูลใหญ่ตอนที่เขายังเด็กพรสวรรค์ของเขานั้นหายากในโลก มันกระตุ้นความริษยาและความอิจฉาของผู้คนนับไม่ถ้วน แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอันตรายเกิดขึ้นกับเขา ใครจะรู้ว่าพายุอาจเกิดขึ้นในวันที่ฟ้าใส[3]  วันที่ชายหนุ่มออกเดินทางไปฝึกตนกับอาจารย์ของเขา ครอบครัวของเขาจะถูกฆ่าโดยจอมมารที่ผ่านทางมาและเมื่อเขากลับมาที่นั่นก็มีเพียงซากปรักหักพัง แม้แต่เถ้าถ่านของญาติก็ไม่อาจรวบร่วมมันได้

     

    ต่อมาภายหลังด้วยเครียดแค้นพลังของเขาได้เพิ่มขึ้นไปตลอดทางและเพื่อต่อสู้กับเหล่ามารในระหว่างนั้นเขาก็ดื้อดึงเกินไปในการฝึกตน เขาได้สร้างความตกใจโดยการมองข้ามพี่สาวน้องสาวทุกคนที่อยู่ระหว่างทางและยังคงเป็นสุนัขโสด[4] จนถึงที่สุด

     

    อย่างไรก็ตามท้ายที่สุดคนที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นก็ถูกฆ่าโดยการโจมตีของจอมมาร แต่ในพล็อตดั้งเดิมคือตัวเอกชายรอดชีวิตจากการโจมตีครั้งแรกและดูสหายที่ล้มตายนับไม่ถ้วนด้วยความเศร้าโศกของเขาทำให้พลังของเขาตื่นขึ้นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน เพื่อใช้ในการทำลายเผ่ามารในครั้งเดียว

     

    อย่างไรก็ตามแม้พลังของตัวเอกชายจะเพิ่มขึ้น แต่ความแข็งแกร่งของตัวร้ายก็เพิ่มขึ้นเช่นกันเมื่อเผชิญหน้ากับตัวเอกชาย ในแทบพริบตาตัวเอกชายก็ถูกโจมตีอีกครั้งและได้พ่ายแพ้ลงอย่างสมบูรณ์ มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้า  

     



     ******************


    [1] LaoDa [老大] -ผู้อาวุโส

    [2] Bai Bai [白白] – ชื่อย่อ/ชื่อเล่นเฉพาะ

    [3] A storm would arise out of a clear sky [天有不测风] คาดไม่ถึงคาดเดาไม่ได้

    [4] Body of a single dog [身狗] (คำแสลงทางอินเทอร์เน็ต) บุคคลที่ไม่ได้แต่งงานหรือมีความสัมพันธ์ (ใช้ตนเองโดยไม่เห็นด้วย)







    หมายเหตุ

    ขอพักปิดตอนแก้ไขเนื้อหา เพราะเนื่องจากว่ากลับมาอ่านแล้วก็งง ก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองอัพลงไปได้ยังไง555 ส่วนตอนที่เหลือจะเปิดให้อ่านอีกครั้งเมื่อแก้ไขและเกลาภาษาให้ดีขึ้น 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×