คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : KISS : The Legend of Kiss
เสียงไฟจากหลอดLED ข้างทาง ส่องกระทบกับผิวถนน ช่วยให้ค่ำคืนในวันที่ดวงจันทร์ไม่สาดแสงลงมาบนผิวโลก ได้สว่างไสวขึ้นมาบ้าง
คนตัวบางเดินฝ่าอากาศยามค่ำคืนที่เริ่มย่างกรายเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ อากาศช่วงหัวค่ำแบบนี้ ลมเย็นที่พัดมาทำเอาสะท้านจนต้องซุกมือไว้ในเสื้อคลุมสีเทาขนาดพอดีตัวที่สวมใส่อยู่
ความจริงอาจไม่ใช่เพราะลมหนาวทั้งหมดก็เป็นได้ ที่ทำให้ร่างกายสั่นเทาจนหยุดไม่อยู่แบบนี้ หยดน้ำตาใสที่ไหลอาบแก้มขาว จนเปอะเปื้อนไปทั่วใบหน้า ขอบตาที่ดูจะเริ่มช้ำ ยามที่โครงหน้าหวานถูกแสงไฟส่องจนเห็นสภาพชัดเจน ถูกแฟนบอกเลิกมาวันวาเลนไทน์ ใครมันจะบ้าเดินไปยิ้มไป
ไอ้ปาร์ค ชานยอลบ้า!!!!! บ้าๆๆๆๆ คิดว่าตัวเองหล่อเลือกได้หรือยังไง ถึงมาบอกเลิก บยอน แบคฮยอน คนธรรมดาที่มีหนุ่มๆตามจีบจนหัวกระไดบ้านไม่แห้งแบบนี้! ฮื่อออออ~
ก้าวมาหยุดฝีเท้าที่ใต้ไฟทางข้างถนน พลางก้มหน้าแทบชิดอก แบะปากอิ่มแล้วใช้ฟันคมงับลงริมฝีปากล่างเบาๆ ก่อนจะสูดลมหายใจที่ติดขัดดังฟืดฟาดเสียงดัง ตอนนี้ภาพลงภาพลักษณ์ ฉายาแบคฮยอนคนดัง ผู้ชายที่เปรียบเสมือนดวงดาวของเมืองที่ได้มา วินาทีนี้ช่างหัวมัน ไม่สนใจหรอก ใครอยากเดินผ่านมาเห็นหน้าคนน่าเวทนาที่ถูกแฟนบอกเลิกวันวาเลนไทน์ก็ดูให้เต็มตาไปเลย!
แฟนไม่รัก คนจะโดนทิ้ง หาแฟนใหม่ง่ายกว่าสินะ โอ้ยยยย ผมเจ็บ ไอ้บ้าชานยอลมันไม่เจ็บเลยใช่มั้ย มีใครรู้จักเพลงอกหักให้ผมเอาร้องได้อีกเนี่ย พวกคุณได้ยินผมมั้ย ผมโดนทิ้งงงงงงง!!!!!!!
เกร้ง!
รองเท้าผ้าใบคู่สวยแตะกระป๋องน้ำอัดลมที่ถูกคนทิ้งแบบไร้สามัญสำนึกของการเป็นประชาชนเมืองที่ดีเสียหนึ่งทีแรงๆ จนมันอัดกับกำแพงดังเกร๊งแล้วกลิ้งหลุนๆไปหยุดอยู่ข้างถังขยะสีเขียวใบใหญ่
ใครมันจะไปคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับผม
ผม..บยอน แบคฮยอน
ก็แค่คนธรรมดา..ที่เป็นคนดังระดับโรงเรียน จนถึงระดับเขต จนหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นต้องรีบขอคิวผมเพื่อนัดสัมภาษณ์ถึงความโด่งดัง แบบที่หาได้ยากในหมู่เด็กนักเรียนม.ปลาย
ผม..บยอน แบคฮยอน
ก็แค่คนธรรมดา..ที่ยอมคบกับผู้ชายเพียงคนเดียวที่ชื่อ ปาร์ค ชานยอล ผู้ชายแสนจะธรรมดา ที่มีดีกรีเป็นมือกีต้าร์ของโรงเรียน
เขาก็แค่ ...ปาร์ค ชานยอล
ผู้ชายตัวสูงที่ทำหัวใจผมสั่นไหวทุกครั้งที่เห็นหน้า คนๆเดียวที่ผมจะยอมทิ้งความแมนเพื่ออ้อนเขาเวลาที่อยากอ้อน
เขาก็แค่ ...ปาร์ค ชานยอล
คนๆเดียวที่ผมยอมให้เรียก อ้วน เตี้ย ทั้งๆที่ถ้าเป็นคนอื่นเรียก มันผู้นั้นคงโดนผมใช้กล้ามแขนฟาดหน้าฮับกิโด3เด้งใส่เลือดกลบปากไปแล้ว
เห็นมั้ยครับว่าหมอนี่มันพิเศษขนาดไหน แต่พวกคุณดูสิ มันยังกล้าทิ้งผมได้ลงคอ อยากรู้กันใช่มั้ยครับ ว่าจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้มันมายังไง........
เอียงหูมาสิครับ ผมจะเล่าให้ฟัง
.
.
.
เรื่องมันมีอยู่ว่า............
จูบ 1 ครั้ง ฉันรักนาย
จูบ 2 ครั้ง นายเป็นของฉัน
จูบ 3 ครั้ง ฉันอยากอยู่กับนายไปชั่วชีวิต
จูบ 4 ครั้ง เราเลิกกันเถอะ
ตำนานรักชื่อดังของเมืองบูชอน ไม่มีชาวเมืองคนไหนไม่รู้จัก ตำนานนี้ ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าเรื่องราวรักแสนหวานปนขมนี้สืบทอดต่อกันมา จากย่าสู่แม่ จากแม่สู่ลูก จากลูกสู่หลาน ราวกับมันเป็นประเพณีที่ทุกคนต้องปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด ทั้งๆที่ไม่มีประมวลกฏหมายฉบับไหนลงไว้ซักหน่อย
เรื่องของจูบ 4ครั้ง ที่ความจริงมันก็มีที่มาที่ไปในความหมายของแต่ละจูบนะครับ แต่ผมขออนุญาตเล่าให้ทุกคนฟังในโอกาสหน้า
เพราะว่าตอนนี้ไอ้คนเฮงซวย ที่ยืนทำหน้าหล่อเป็นปกติเหมือนทุกวันเวลาที่เจอกัน มันทำให้ใจผมงี้สั่นรัวจนแทบจะหยุดหายใจไปเสียดื้อๆ แบบในข่าวที่บางคนก็หลับแล้วไปโผล่โลกหน้าเลยอะไรเถือกๆนั้น ไม่ใช่เพราะโครงหน้าหล่อเหลาที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังขาดอากาศหรอกนะครับ ระยะเวลาที่คบกับเขามา วันนี้ก็ 99 วันพอดิบดี ร่างกายผมเริ่มที่สร้างภูมิคุ้มกัน 'โรคแพ้หน้าตาชานยอล' ได้พอสมควรล่ะ ถ้าถามถึงวันแรกที่เจอกันน่ะเหรอ ให้ผมเก็บไว้เป็นความทรงจำอัน..เออ ดีๆคนเดียวเถอะครับ
เอ๊ะ? อะไรนะครับ พวกคุณอยากฟังวันแรกที่ผมเจอกับชานยอลงั้นเหรอ โอเค ไว้เดี๋ยวบยอน แบคฮยอนจะเล่าให้ฟังวันหลังนะ เพราะว่าวันนี้ฤกษ์คงไม่ดีเท่าไหร่..ไม่สิ ถ้าคุณฟังผมเล่าต่อ คุณคงคิดว่าวันนี้คงเป็นวันกาลกิณีด้วยซ้ำ
"ชานยอล! นายรู้ความหมายของจูบ 4 ครั้งมั้ย!" ผมแว้ดขึ้นมา หมอนั่นยิ้มบางแล้วพยักหน้าก่อนจะตอบ
ชานยอลตั้งใจจะจูบผมเพื่อบอกเลิกสินะ!? มันถึงยื่นกุหลาบสีแดงสด ใส่ช่อสีชมพูผูกโบว์อย่างดีมาให้ผม แล้วจูบปิดปากผมตอนที่จะเอ่ยขอบคุณ 1 ครั้งแล้วผละออก
พอผมจะพูด มันก็จูบผมอีก ครั้งที่2 ฉันยอมเป็นของนายมานานแล้ว เจ้าบ้า ผมยิ้มเขินตอนที่หมอนั่นผละออกไป แต่พอมันจ้องหน้าผมที่กำลังเขิน มันก็มาจูบผมอีก ครั้งที่ 3 ฉันก็อยากจะอยู่กับคนหล่อในสายตาคนอื่นแต่น่ารักในสายตาฉันแบบนี้ตลอดไปเหมือนกัน
ผมยิ้มอีกครั้ง ตั้งใจจะเอ่ยคำที่คิดไว้ในใจให้หมอนั่นฟัง แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยปาก ใบหน้าคมรับกับทรงผมซอยสั้นสีน้ำตาลคาราเมลก็โฉบลงมาปิดปากผมอีกครั้ง
นี่มัน...นี่มัน!
"รู้สิ" คำตอบเพียงสั้นๆ ทำเอามือที่ถือกุหลาบแดงช่อเล็กสั่นระริก
"ถ้างั้น...จูบเมื่อกี้คือ" ผมเว้นจังหวะให้ตัวเองได้หายใจ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกเท่าที่จะลึกได้ แต่อีกฝ่ายคงคิดว่าเสียเวลาเกินไป จึงเอ่ยปากพูดออกมาเอง
"เลิกกับฉัน แล้วไปคบคนอื่นเถอะ แบคฮยอน"
กร๊าซ!!!!!!!!!!! น้ำตาไม่ไหล ณ จุดนี้ แต่อยากโพสแชร์ประสบการณ์บัดซบมากฮะ
จูบบอกลา ไม่ว่าจะรสชาติหวานล้ำแค่ไหน สุดท้ายตอนที่ถอนความอ่อนนุ่มออกไป ความเจ็บจากริมฝีปากที่ดูดคลึงกันไปมาจนบวมช้ำก็ยังไม่จางไป
ความรักของผม จบลงแล้ว
Bye Bye
My love
Last ♥ Kiss
Last ♥ Valentine
อันแฮปปี้ เอ็นดิ้ง
.
.
.
??
ห่ะ คุณยังไม่ได้ฟังเรื่องของผมกับชานยอลครั้งแรกเหรอ แล้วก็ยังไม่ได้ฟังตำนาน จูบ 4 ครั้ง นั้นด้วยเหรอ
อ่า พวกคุณจะไม่ยอมให้เรื่องนี้มันจบโดยการที่ชานยอลบอกเลิกผมแบบนี้เหรอครับ
แล้วคุณคิดว่าผมจะยอมเหรอ
ถ้ายอมเลิกง่ายๆ ก็เอาตำแหน่งบยอน แบคฮยอน คนธรรมดาที่มีตำแหน่งเป็นแสงสว่างของหนุ่มน้อย สาวใหญ่คืนไปได้เลย!!
ปาร์ค ชานยอล แล้วนายกับฉันจะต้องกลับมาคบกัน แล้วจูบ 3 ครั้ง คอยดู!
..................
แบคฮยอน สู้นะ ฮ่าๆๆๆ
ฝากฟิคเรื่อง สองคูณสอง ไว้ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น