คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ exo ] 1PM or 1AM (Taohun) OS
1AM OR 1PM
เพลงนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฟิคแค่เพราะเลยอยากเอาลง
[ 1 : PM ]
“ฮุนหยุดเดี๋ยวนี้ เซฮุนพี่บอกให้หยุด”
“ทำไมผมต้องหยุด”
“ฮุนพี่บอกให้หยุด”
“ไม่! ผมไม่หยุด”
มือใหญ่พยายามคว้ามือเล็กที่พยายามวิ่งหนีเขาด้วยเหตุผลอะไรเขาก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าอะไร แม้จะคว้ามือเล็กได้คนตัวเล็กก็สะบัดมือออกในทันที่
“เซฮุนฟังพี่ก่อน มันไม่ใช่ยังงั้น”
“ผมไม่ฟังแล้ว ฮึกๆ ฮือๆ”
“หยุดวิ่งหนีพี่แล้วหันมาคุยกับพี่ก่อน”
สุดท้ายเซฮุนก็หยุดวิ่งแล้วหันหน้ามาคุยกับเทาอย่างตรงๆ ใบหน้าเล็กเปรอะเปรื้อนไปด้วยคราบน้ำตาของความเสียใจของร่างสูง เทาค่อยๆเดินมาหาร่างบางพร้อมกับยืนมือไปจับมือเล็กไว้
“เซฮุน...”
“มันกี่ครั้งแล้วที่พี่ทำยังงี้ พี่บอกว่าพี่จะมีแค่ผมคนเดียว แล้ววันนี้มันคืออะไร บอกผมมาซิ ฮึก... ฮึก... ฮือ... พี่ออกไปหาคนนั้นอีกแล้ว”
“พะ...พี่... พี่แค่ไปทำธุระกับเขาเชยๆ”
“ธุระ ธุระมากี่ครั้งแล้วมันกี่ครั้งแล้วบอกมาฮวาง จื่อ เทา ว่ามันธุระอะไรนักหนา ทำไมถึงไม่บอกผมละ ฮือ.... ฮือ...”
“พี่บอกไม่ได้ว่าธุระอะไร พี่บอกไม่ได้เซฮุน”
“ทำไมธุระของพี่มันสำคัญมากเลยเหรอฮะ มันสำคัญมากที่บอกผมไม่ได้เลยเหรอเทา ธุระของพี่มันสำคัญกว่าผมมากเลยเหรอฮะ ฮือ.... ฮือ....”
“ไม่ใช่ฮุน สำหรับพี่ฮุนสำคัญพี่ที่สุด แต่ครั้งนี้พี่บอกไม่ได้จริงๆ”
“โอเคได้พี่เทา ไม่บอกไม่เป็นไรเราคงไม่ต้องคุยกันแล้วแหละ พี่กลับไปสนใจธุระของพี่เถอะ เพราะ เรา เลิก กัน ฮึกๆ ฮือ.... ฮือ...”
“ไม่ๆฮุนพี่ไม่เลิกกับฮุน ฟังพี่ก่อนเซฮุน ฟังพี่ก่อน”
จื่อเทาพยายามยื้อมือเล็กไม่ยอมปล่อย เซฮุนพยายามดึงมือออกจากมือใหญ่ของเทาพร้อมจะออกวิ่งเพื่อหนีหน้าของเทา ตอนนี้เซฮุนไม่อยากเห็นหน้าของเทาแล้ว น้ำตามากมายไหลออกมาจากดวงตาคู่น้อยที่เกิดจากความเสียใจและการตัดสินใจที่พูดคำนั้นออกไป เซฮุนไม่ได้อยากพูดคำนั้นเลยแต่เพราะเทา
“พอเถอะเทา ตอนนี้คนมองใหญ่แล้ว”
หลังจากที่ชานยอลและแบคฮยอนเห็นเหตุการณ์ได้สักพักก็เข้ามาห้ามพวกเขาสองคนให้เลิกมะเลาะกัน
“แบคพาเซฮุนกลับหอไปก่อนป่ะ เดี๋ยวพี่อยู่กับเทาเอง”
“แต่ฮยองผมยังคุยกับเซฮุนไม่เสร็จเลย”
“เทาตอนนี้แกผิดอยู่ พูดอะไรตอนนี้เซอุนมันก็ไม่ฟังหรอก ปล่อยให้น้องอารมณ์ดีกว่านี้หน่อยดีกว่า”
“แต่ผม....”
“ไม่มีแต่เทา หรือแกจะบอกเรื่องนั้นกับเซฮุนหละ นายปิดมันมาตั้งนาน”
“ไม่ผมไม่อย่าบอก”
“แล้วจะคุยกับน้องมันตอนนี้ไหม?”
“โอเคผมรอน้องให้อารมณ์ดีกว่านี้ก็ได้ เพราะมันเหลือเวลาไม่นานแล้วล่ะที่ผมจะบอกฮุน”
“เฮ้อ... แกน้าเทาชอบทำอะไรที่มันเกินไปว่ะ แล้วดูซิน้องมันโกธรนายขนาดไหน ไปๆไปซ้อมเลยไอ้ขี้เกียจ”
“ครับฮยอง”
[ 4 : PM ]
> > > > หอพัก < < < <
เสียงร้องไห้ของคนตัวเล็กในอ้อมกอดของฮยองที่เป็นห่วงว่าน้องเล็กจะเป็นอย่างไรบ้าง เพราะนี่เซฮุนก็ร้องไห้มาร่วมสองชั่วโมงกว่าแล้ว แบคฮยอนเข้าใจดีว่าเซฮุนรักเทามากแค่ไหน เพราะมันเป็นรักครั้งแรกของเซฮุน แรกๆแบคฮยอนคิดว่าเทากับเซฮุนสนิทกันแบบเพื่อนมากกว่า เขาไม่คิดจะรักกันเหมือนเขากับชานยอล เรื่องที่เขารักกันมันมาแตกก็ตอนที่เทากลับบ้านที่ชิ่งเต่าในช่วงวันหยุดตรุษจีน เพราะวันรุ่งขึ้นอีกวันเซฮุนก็นั่งเครื่องบินไปคนเดียวไปหาเทาที่ชิ่งเต่าตอนพวกเราทั้งหมดรู้ข่าวถึงกับช๊อค แล้วช๊อคอีกรอบก็ตอนมีรูปหลุดตอนที่เทากับเซฮุนไปเดินเล่นแถวชายหาดออกมา พวกเราเลยรู้ว่าเทากับเซฮุนมันมากกว่าการที่มักเน่ของสองฝั่งสนิทกันแต่พวกเขารักกัน แต่ตอนนี้เซฮุนกำลังเสียใจกับรักครั้งแรก แบคฮยอนรู้ว่าทำไมเทาถึงบอกธุระนั้น
“เซฮุนนายโอเคไหม หยุดร้องได้แล้วนะ”
“ฮึกๆ ฮือ.... ฮือ.... พี่เทาไม่รักผมแล้ว ฮยองพี่เทาไม่รักฮุนแล้ว”
“ฮุน เทามันรักเซฮุนมากนะ แต่เรื่องบางเรื่องเราก็เล่าให้ใครฟังไม่ได้นะ เทามันคงมีเหตุผลของมัน”
“เหตุผลอะไร ทำไมต้องปิดกันด้วย พี่เทาออกไปหาคนนั้นบ่อยมาก ฮึกๆ ฮือ... ทุกครั้งที่ออกไปหาไม่เคยบอกฮุนสักครั้ง ยังงี้เขาเรียกว่ารักผมเหรอฮยอง เขาออกไปหาคนอื่นเขานอกใจผม”
“แล้วเซฮุนเห็นเหรอว่าเขาออกไปกับใคร เซฮุนเห็นเขาไปเดตกันเหรอ”
“ไม่เห็น...”
“นั่นไง แล้วเซฮุนตัดสินได้ไงว่าเทานอกใจเซฮุน”
“ก็เขามีความลับกับผม ผมไม่เคยมีความลับกับเทาเลยสักครั้ง”
“นี่ฮยองจะบอกอะไรให้ บางที่เรื่องบางเรื่องก็บอกไม่ได้นะเซฮุน ถ้าแค่นี้เซฮุนยังไม่เชื่อใจเทาว่าเทามันแคร์เซฮุนขนาดไหน เทามันคงไม่วิ่งตามเซฮุนออกมาหรอก ถ้าเทามันมีคนอื่นมันคงไม่ยื้อกับมักเน่หัวดื้อยังเซฮุนหรอก”
“แต่...”
“ไม่มีแต่แล้ว รอดูแล้วกันว่าเทามันรักเซฮุนจริงไหม เลิกร้องไห้แล้วนี่?”
เซฮุนหยุดร้องไห้พร้อมกับเข้าไปกอดฮยอง แม้จะหยุดร้องไห้แล้วแต่ในใจของเซฮุนยังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้สมองของเขาอยากพักผ่อนมาก เขาร้องไห้มาจนเหนื่อยแล้ว ตอนนี้อยากหลับอยากปล่อยสมองให้เลิกคิดอะไรทั้งหมด
“เซฮุน เซฮุน อ้าวหลับไปแล้วเหรอเนี่ย! มาหลับในกอดฮยองอีกตัวแกก็ไม่ใช่เบาๆ ไม่รู้เทามันอุ้มไปได้ไงว่ะตอนงาน SM Week โคตรหนัดเลยว่ะ เซฮุนฮยองไม่แบกแกไปห้องหรอกนอนตรงโซฟานี่แหละ เดี๋ยวไปเอาผ้าห่มมาห่มให้แล้วกัน”
แบคฮยองนั่งมองมักแน่ของตัวเอง ที่ยังมีคราบน้ำตาของความเสียใจอยู่ มือเล็กลูบหัวมักเน่น้อยอย่างเอ็นดู พร้อมกับบ่นพึมพร่ำ
“เทาแกก็รีบบอกน้องมันสักที่เถอะ อย่าให้มันเข้าใจผอดอยู่อย่างนี้เลย”
[ 5 : PM ]
“ฮัลโหล ผมจื่อเทาครับ”
“ของที่ผมสั่งได้แล้วเหอรครับ”
“ครับ”
“แล้วเข้าไปเอาได้เลยไหมครับ”
“ครับ ได้เดี๋ยวผมเข้าไปเอาครับ”
“ครับ ขอบคุณมากนะครับ ขอโทษที่รบกวนหลายรอบครับ”
“ครับ แค่นี้นะครับ”
[ 6 : 30 PM ]
“อื้ม..... ฮ้าววววว กี่โมงแล้วเนี่ย โว้ยยย หกโมงครึ่ง ตายเซฮุนนายมีเข้าตึกไปซ้อมนี่หว่า ตายฮยองด่าตายห่าแล้วยังนอนเอาเป็นเอาตาย แล้วแบคฮยองไปไหนแล้ว”
เซฮุนถ้านายเห็นโพสนี้แล้วแปลว่านายตื่นแล้ว ฮยองออกไปข้างนอกกับชานยอล อ่ออย่าลืมเข้าตึกล่ะวันนี้มีซ้อมอย่าอู้ งานคืองานแยกแยะนะ เข้าตึกก่อนสองทุ่มละเดี๋ยวพี่เมเนไปรับ บาย บาย
“เชอะ สวีทกันจังอิจฉา ไปอ่าบน้ำเตรียมตัวไปซ้อมดีกว่า”
[ 8 : PM ]
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดด เซฮุนเข้าตึก
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มีคนยืนอยู่หน้าตึกเต็มไปหมด มองไม่เห็นประตูเลย คงมีเซฮุนคนเดียวที่เข้าตึกคนเดียว เพราะพี่เมเนบอกว่าไม่มีใครเข้าตึก ที่จริงเซฮุนก็ไม่มีกะจิตกะใจซ้อมเท่าไหร่ แต่ทำไงได้พรุ่งนี้มีถ่ายรายการและอีกไม่กี่วันกี่จะมีคอน
“เซฮุนเลิกคิดถึงเขาแล้วซ้อมได้แล้ว งานคืองานเราต้องแยกแยะได้เหมือนที่แบคฮยองบอกดิ เริ่มซ้อมได้แล้ว”
[ 11 : PM ]
กริ้งงง กริ้งงงง
“ฮัลโหลครับ”
“เซฮุนเดี๋ยวฮยองไปรับนายที่ตึกตอนเที่ยงคืนนะ”
“ได้ครับพี่เมเน พอถึงตึกก็โทรมาหรือไม่ก็เข้ามาตามผมที่ห้องซ้อมได้เลยครับ”
“ได้ๆแล้วเจอกัน”
[ 12 : PM ]
ก๊อกๆ
“เซอุนพี่เมเนมารับแล้ว รออยู่หน้าตึก”
“ครับฮยอง เดี๋ยวผมลงไปเลยครับ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดด
“เสียงกรี๊ดอะไร วันนี้ก็ไม่มีคนเข้าตึกนี่หว่า”
“มาเร็วเซฮุน”
กรี๊ดดดดดดดดดดด เทา กรี๊ดดดดดดดดด เซฮุนออกจากตึกแล้ว
เดี๋ยวนะเมื่อกี้ผมได้ยินว่าเทาเหรอ พี่เทาจะมาตึกทำไมปานนี้คงไปอยู่ที่ไหนสักแห่งกับเลิกคิดวะเซฮุน แต่เมื่อเซฮุนมองเข้าไปในรถก็เห็นคนนั่งอยู่ในรถใส่เสื้อสีขาวแต่ด้วยความรีบขึ้นรถเลยไม่ทันได้เห็นหน้า
“มาทำไม”
“อยากมาเชยๆ”
“เฮ้ยๆ อย่าเพิ่งทะเลาะกันตอนนี้อยู่หน้าตึก”
“พี่เมเนทำไมไม่บอกว่าพาเข้ามาด้วย”
“พี่บอกให้พี่เมเนไม่บอกเองแหละ”
“ใครถาม ผมถามพี่เมเน”
“เซฮุนเลิกโกธรพี่ได้แล้ว”
“ใครโกธรพี่ ผมจะโกธรพี่ทำไมเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”
เทายืนมือไปเบาะหลังเพื่อจะจับมือของเซฮุน แต่เซฮุนก็สะบัดอย่างแรงให้พ้นมือของเทา
“อย่ามาจับมือผม”
“เซฮุนนายงี่เงาแล้วนะ”
“ใช่ผมมันงี่เงา ผมมันเหมือนเด็ก ผมมันไม่ดี ฮึกๆ ฮือ....”
“เซฮุนอย่าร้องพี่ขอโทษ”
เทาพยายามปีนมาเบาะหลังเพื่อจะมานั่งเบาะหลังกับเซฮุน ตอนนี้เซฮุนร้องไห้อย่างหนักจากคิดว่าจะไม่ร้องแล้วแต่สุดท้ายก็ร้องออกมาแบบกลั้นไม่อยู่น้ำตามมากมายไหลออกแบบไม่หยุด เซฮุนพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไม่อยากให้คนตรงหน้าเห็นตอนที่เขาอ่อนแอที่สุดทำไมเขาต้องมาด้วย ทำไมไม่ปล่อยผมไป
จื่อเทาเข้าไปกอดเซฮุนให้ร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา เทาทำอะไรไม่ได้นอกจากกอดเซฮุนไว้เงียบๆให้คนตัวเล็กร้องไห้ให้พอ
“ฮึกๆ ฮือๆ..... ทำไมไม่ปล่อยผมไป พี่ไม่ได้รักผมแล้วไม่ใช่เหรอ มาให้ผมเห็นหน้าทำไม มาทำให้ผมเจ็บอีกทำไม ฮือ.....”
คนตัวเล็กเริ่มทุบอกของคนตัวใหญ่ ทั้งทุบทั้งตีลงไปที่แขนและอกของเทา แต่เทาไม่ตอบโต้เลยสักครั้งปล่อยให้คนตัวเล็กทุบอยู่ยังงั้น เพราะมันเป็นความผิดของเขาทั้งหมดนั่นแหละที่ไม่ยอมบอกอะไรเลยกับฮุน
“นิ่งทำไมพี่เทา ฮือ.... ว่าฮุนซิ บอกฮุนซิทำไม”
“พี่จะไม่ทำอะไรคนรักของพี่หรอก แม้คนรักของพี่จะเอาปืนมายิงพี่ก็ตาม”
“ทำไม ฮือ.....”
“เพราะพี่รักฮุนไง พี่รักเซฮุนคนเดียวพี่ไม่เคยมีใครเลย”
เพียงสิ้นคำพูดจื่อเทาก็โน้มใบหน้าลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากสีชมพู่ไว้อย่านั้นไม่มีการรุกล้ำอะไรนอกจากแค่ลิ้มฟีปากของคนสองคนสัมผัสกันเชยๆ คงเป็นจูบเดียวทีเทาพยายามบอกว่าเขารักฮุนขนาดไหน มือเล็กกำเสื้อของคนตัวใหญ่ไว้แน่นกลัวว่าคนข้างหน้าตัวเองจะหายไป น้ำตาที่ไหลอยู่มันยิ่งไหลออกมาความน้อยใจที่มีอยู่ทั้งหมดหายไปกับจุมพิตที่เทามอบให้
มือใหญ่ประคองใบหน้าของคนตัวเล็กนิ้วหัวแม่มือพยายามเกลี่ยน้ำตาที่ไหลออกมาพร้อมมองหน้าคนที่เขารักที่สุด และจุมพิตลงที่เปลือกตาเบาๆเทารู้ว่าการที่จูบที่เปลือกตาคือการหลงรัก แต่ทุกครั้งเทาก็หลงรักเซฮุนขึ้นเรื่อยๆ ไม่เคยครั้งไหนไม่หลงรักเลย
“เซฮุนพี่ขอโทษ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ พี่ไม่อยากเห็นฮุนร้องไห้อีกแล้ว”
“พี่เทาฮุนไม่เคยโกธรพี่เลยและเลิกรักพี่เทาไม่ได้หรอกหัวใจดวงนี้มันเป็นของพี่เทาตั้งแต่วันที่อยู่ชิ่งเต่าแล้ว”
“เซฮุนพี่ขอโทษ”
จื่อเทากอดเซฮุนไว้แน่นกลัวเหมือนกันกลัวว่าคนตรงหน้าเขาจะหายไปอีก แค่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าก็ทำเขาแทบบ้าเป็นห่วงคนตัวเล็กทุกลมหายใจ
[ 1 : AM ]
“อะแฮ่ม ถึงแล้วนะเทา”
“ขอบคุณที่มาส่งครับพี่เมเน”
“เทามาทำไมที่แม่น้ำฮัน”
“ไม่บอกอยากรู้ก็ตามลงมา”
“เดี๋ยวเทาบอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
เทาเปิดประตูแล้ววิ่งออกมาจากรถ เซฮุนที่เห็นเทาวิ่งออกไปก็วิ่งตามไป จื่อเทาหยุดวิ่งแล้วหันหลับมาหาอย่ากะทันหัน ทำไมเซฮุนชนเข้าอย่างจัง
“เทาทำไมหยุดกะทันหันยังงี้ เจ็บนะโว้ย”
“เซฮุนอยากรู้ยังว่าธุระอะไรที่เทาไม่บอกฮุน”
“อยากพูดถึง ไม่อยากรู้แล้วจะมีธุระอะไรก็เรื่องของนายแล้ว”
“ไม่อยากรู้จริงๆเหรอ”
เซฮุนหันหลังให้เทาพร้อมกับทำแก้มป่องจื่อเทาเห็นยังงั้นเลยเข้าไปกอดจากด้านหลังแล้วเอานิ้วจิ้มแก้มป่องๆของเซฮุน จื่อเทาค่อยๆหยิบกล่องอะไรบางอย่างแล้วยืนมาข้างหน้า
“อะไรอ่ะพี่เทา”
“ลองเปิดดูดิ”
“เอ๊ะ! นี่มัน...กำไลคาร์เทียเหมือนของพี่เทานี่”
“ใช่แล้ว ธุระที่พี่บอกว่าสำคัญคือไอ้นี่แหละ”
“แล้วทำไมต้องปิดหละ”
“ต้องปิดซิ เพราะมันมากกว่ากำไลน่ะ”
“ไหนๆมันมีอะไรแปลกตรงไหน เอ๊ะ! นี่มัน!”
“เห็นยังว่ามันแปลกกว่ากำไลอันอื่น
31 January 2014 in Ching Tao
You’re my destiny
Tao
“พี่เทานั่นมันวันที่ผมไปหาพี่นี่”
“ใช่ กำไลอ่ะหาซื้อที่ไหนก็ได้ แต่ทำให้มันมีอันเดียวในโลกมันยาก และมันยากยิ่งกว่าเพราะพี่ตั้งใจทำเพื่อเซอุน”
“ขอบคุณครับ แล้วของพี่เทามีเหมือนผมป่าว”
“อันนี้ไม่บอกหรอก ฮ่าๆ”
“เฮ้ย! ไม่แฟร์อ่ะ บอกผมมาเดี๋ยวนะพี่เทา”
“ไม่บอกหรอก ยังไงนายก็ถอดของพี่ไม่ได้แบร่ๆ”
“หยุดเดี๋ยวนะพี่เทา หยุดบอกให้หยุดไงเทาา”
“ไม่หยุด แน่จริงจับให้ได้ดิ ฮ่าๆ”
เซฮุนพยายามวิ่งไล่จับเทาอย่างเอาเป็นเอาตายพ้อมกับบรรยากาศข้างแม่น้ำฮันและค่ำคืนนี้ที่มีแค่สองเรา
หากวันหนึ่งคุณจะต้องโกหกคนรักเพราะเหตุผลบางอย่างเพื่อแลกรอยยิ้มหรือแลกน้ำตาของคนที่คุณรักคุณจะเลือกแบบไหน สำหรับผมฮวางจื่อเทาคงเลือกทั้งสองอย่างเพราะผมจะเป็นคนเดียวที่ทำให้เขาเสียใจและผมจะเป็นคนเดียวที่ทำให้เขายิ้มตลอดไป
ส่วนเรื่องกำไลคาร์เทียที่พวกแฟนคลับสงสัย ผมก็จะปล่อยให้สงสัยกันต่อไปเพราะมันคือของที่พวกเราสองคนที่รู้มันดีว่ามันคืออะไร เราไม่อยากบอกให้ใครรู้ ของสิ่งหนึ่งมันจะมีค่าก็ต่อเมื่อคนๆนั้นรู้คุณค่าของมัน แต่มันจะหมดค่าก็ต่อเมื่อเจ้าของมันไม่ต้องการ
31 January 2014 in Ching Tao
I love you without knowing how,
why, or even from where
Sehun
คาร์เทียสองอันนี้ก็เหมือนด้ายแดงของคนสองคน
ที่บ่งบอกว่าเขาสองคนเป็นของกันและกัน
่่้Talk >>> พอดีตื่นนอนแล้วพล็อตฟิคนี้มันขึ้นมาในหัว นั่งพิมพ์ตั้งแต่เช้าเพิ่งจะเสร็จฮ่าาาาา
แต่อยากให้ทุกคนได้อ่านนะคะ ภาษาไม่ได้สลวยมากมายแต่แต่งเพราะชอบในคู่นี้
แล้วเผอิญคิดถึงคนชิ่งเต่าขึ้นมาเฮ้อ.....ไม่รู้เป็นไงบ้าง แต่คนตัวขาวดูมีความสุข
หมั่นไส้น้องฮุนฮ่าาาาา สิ่งที่แต่งมามันเป็นจิตนาการของไรท์เอง และไม่ได้บอกให้รัก
หรือชอบในคู่นี้นะ ทุกคนต่างมีความชอบไม่เหมือนกัน แต่ไรท์เชื่อในตัวของพวกเขา
ขอบคุณพวกนายที่ทำให้ไรท์ได้เจอเพื่อนๆและพี่ๆน้องๆที่ดีนะ
แล้วเจอกันเมื่อจิตนาการมา See ya VoV
TWITTER >>> bamboo_panda21
ความคิดเห็น