คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
คือเกิดมาไม่เคยเจอไรแบบนี้มาก่อนไง…
คือที่เคยเจอก็ว่าแปลกแล้ว แต่แบบนี้มันรับไม่ได้ว่ะ
กับอีชุดอุลตราแมนแมนที่คนที่ยื่นอยู่ตรงหน้าใส่มาเซอร์ไพรซ์วันเกิด พร้อมกับเค้กรูปสัตว์ประหลาด เขียนบนตัวเค้กว่า ‘สสวก.น้องซิ่วหมินคนงามของพี่เฉิน’ คือแค่นั้นไม่พอ มันมีแบคกราวเป็นมาสคอสสัตว์ประหลาดสองตัวยืนถือป้ายว่า ‘อุลตราเฉินจะปกป้องหัวใจของน้องหมินจากเหล่าวายร้าย จุ้บ’
พ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คือประเด็นคือนี่มันหน้าโรงเรียน แล้วมึง…มึงใส่ชุดนี้กระโดดเข้ามาหากูที่เดินเข้าโรงเรียนมากับเพื่อนลู่ แล้วร้องเพลงซาวด์ประกอบอุลตราแมนปิดท้ายด้วยเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ คนแม่งมองหมดโรงเรียนละ เดี๋ยวสักพักยามคงเรียกรถศรีธัญญามา มึง..กล้าเดินออกจากบ้านมาได้ไง มึง…มึงทำเพื่อใครรรรรรรรรรรร
“น้องหมิน เป่าเทียนสิครับ มัวยืนตะลึง เดี๋ยวเทียนดับหมดนะ”
ผมมองตามเค้กรูปสัตว์ประหลาดที่ไอ้พี่เฉินมันถือเข้ามาใกล้ๆ ในเค้กนั่นมีเทียนปักอยู่17เล่ม เค้กอันเท่าสองฝ่ามือปักเทียนไปขนาดนั้น อืม มึงพยายามดีเนอะ ผมยืนกัดฟัน เค้นเสียงออกมาจากปากอย่างยากลำบาก
“พี่..”
“*-*”
“พี่บ้าหรือพี่ปัญญาอ่อนวะ”
“มะ…”
“พี่ไม่มีอะไรทำรึไงถึงทำอะไรโง่ๆแบบนี้ .”
“ไม่..”
“เอาจริงๆนะ ถึงพี่จะตามจีบผมอีกยี่สิบปี ผมก็ไม่ชอบพี่หรอกเว้ย บ้าๆบอๆอย่างงี้ใครจะไปชอบลง”
“…”
“ถ้าเค้กนี้พี่ให้ผมแล้ว…” ผมจัดการหยิบเค้กในมือมันคว่ำลงกับพื้นปูนหน้าโรงเรียน จนเทียน17เล่มที่ตก ดับไปหมด ไทยมุงทุกคนร้องฮือฮากับการกระทำนี้
“ผมขอเอาให้เจ้าด่างมันกินละกัน ไปเหอะลู่”
ผมลากลู่หานที่ทำหน้าตกใจอยู่ข้างๆ เดินชนไหล่ไอ้พี่เฉินไป แวบหางตาของผมเห็นหน้ามันสลดไป ก่อนที่ผมจะเลิกสนใจ ลากลู่หานเดินฝ่าผู้คนมาถึงหน้าห้องเรียน
“เดี๋ยวซิ่วหมิน” ลู่หานยื้อผมไว้ให้หยุดเดิน ผมเลิกคิ้วเชิงถามว่ามีอะไร
“มึง..ทำรุนแรงไปเปล่าว่ะ”
“อย่าว่ากูทำรุนแรงเลยลู่ ให้พี่มันรู้ว่ากูรำคาญจริงจังว่ะ”
“มึงทำอย่างงั้นเค้าเสียใจนะเว้ย เค้าตามจีบมึงมา2เดือน อาจจะเลิกชอบมึงเลยก็ได้ พี่เฉินเค้าฮอตในหมู่สาวๆมากนะเว้ย เค้าแค่เป็นคนตลก เข้ากับคนง่ายไม่ถึงขั้นบ้าอะไรอย่างงั้น ถ้าอกหักจากมึง มีคนรอดามใจเพี่ยบ!”
“เป็นอย่างงั้นได้ก็ดี มึงก็รู้ว่าสองเดือนนี้กูเจออะไรมาบ้าง แต่เชื่อเหอะว่าคนอย่างไอ้พี่เฉิน..ไม่มีทางเลิกยุ่งกับกูหรอก!”
ผมพูดพร้อมเดินนำลู่หานเข้าห้องเรียน เจอกล่องของขวัญขนาดใหญ่ เขียนว่า ‘ให้น้องหมินครับ’ รู้เลยของใคร หน้าโรงเรียนไม่พอ ตามหลอนถึงโต๊ะเรียน ผมจับกล่องของขวัญสไลด์ไปทางโต๊ะกลุ่มเพื่อนผู้หญิงข้างๆ ที่นั่งจ้องกล่องของขวัญอยู่ตั้งแต่ก่อนที่ผมจะเข้ามา
“ให้..”
“ นะนี่..ของพี่เฉินให้นาย นายให้พวกเราหรอ”
“อืม”
“กรี๊ดดด ของพี่เฉิน!” กลุ่มเพื่อนผู้หญิงพวกนั้นมุงเปิดกล่องของขวัญกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ผมทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไม่แม้แต่จะสนใจสิ่งที่อยู่ในกล่อง
“เค้ามุงดูอะไรกันอยู่วะ” ลู่หานที่เพิ่งเดินตามเข้ามา สะกิดผมแล้วถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ไม่มีอะไร ก็แค่…ขยะ”
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
คือสั้น คือมันเป็นฟิลลิ่ง คือร้ะ ทำไมเฉินเป็นพี่ 55555555555555555555555
:) Shalunla
ความคิดเห็น