คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Little prologue 100 per
‘ฟิว...สัญญานะว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป’ เสียงของเด็กน้อยหน้าหวานเกินกว่าที่จะเป็นเพศชายพูดกับเด็กหนุ่มที่สูงกว่าตนหลายเซน
‘ทำไมต้องเป็นเพื่อน ...ทำไมเราไม่เป็นแฟนกันล่า ?
‘เราผู้ชายทั้งคู่ ...ครูมาลีบอกว่าผู้ชายเกิดมาคู่กับผู้หญิง เราจึงเป็นแฟนกันม่ายด้ายย~’
‘หรอ?’
‘อาห้ะ งั้นสัญญาน้าว่าฟิวจะไม่ทิ้งจีไปไหน~’
‘ค้าบบ~ ฟิวสัญญา...’
ครืด ๆ
เสียงไอโฟนที่วางอยู่ใต้หมอนสั่น ช่วยปลุกผมให้ตื่นจากความฝันวัยเด็กของผมกับคนสำคัญ ... ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนที่จะปรับสายตาเล็กน้อย และควานหามันภายใต้แสงแดดอ่อนๆของบ่ายวันอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องนอน ก่อนที่ผมจะเผลอยิ้มออกมาเมื่อหน้าจอโชว์ข้อความไลน์ว่า ...
‘ฟิวตื่น!! …จีรออยู่ตรงร้านCoffee Cake นะ’ อ่าน 13.00
หึๆ ใช่แล้วนี่คือข้อความของคนที่ผมหลงรักมาตั้งแต่เด็ก เป็นคนที่ผมคอยดูแลปกป้องตลอดเวลา แล้วก็ยังเป็นคนที่ผมอยากจะแต่งงาน ใช้ชีวิตด้วยกัน ....แต่ที่ผมไม่กล้าบอกเพราะผมกลัว กลัวว่าถ้าวันนึงเราเลิกกันผมจะเสียจีไปตลอดกาล ผมกลัวทำให้จีเสียใจ เพราะผมไม่ใช่คนดีเด่เหมือนเจ้าชาย เผลอๆผมอาจเป็นอสูรกายในร่างคนเสียด้วยซ้ำ แต่จี ...เขาเป็นเหมือนเจ้าชาย เอ๊ะ! ไม่ใช่ เจ้าหญิงตัวน้อยๆ ที่น่ารักน่าเอ็นดู แถมยังน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด แล้วแบบนี้ ...ผมจะไม่รักได้ยังไงจริงมั้ย ?
ผมรีบจัดการทำกิจวัตรประจำวันในตอนเช้าอย่างรวดเร็ว เพราะผมจะปล่อยให้คนสำคัญรออีกไม่ได้แล้ว ...และแล้วผมก็ถึงในเวลาไม่นาน
“มาช้า -3-” จีพูดกับผมอย่างงอนๆ จะน่ารักไปไหนครับ หื้ม..?
“อะไรๆ ไม่ต้องมาพูด ....นี่กูก็รีบจนตูดจะฉีกละ ก็มึงมาเช้าเองช่วยไม่ได้” และนี่ก็คือคำพูดที่ผมพูดกับคนสำคัญ เหอะๆ แม่งบ้ามาก พูดเพราะๆสักครั้งมันจะตายมั้งไอสัสฟิว -*-
“เอ่อ..เช้าแล้วหรอ ? บ่ายโมงครึ่งนี่บ้านฟิวเรียกว่าเช้าเรอะ ?!!” จีเริ่มเดือดนิดๆ เห็นตัวบางๆแบบนี้ มันก็สู้คนไม่ถอยนะครับจะบอกให้ จำได้ล่าสุดตบกับเด็ก ม.5 ที่มาด่ามันว่าตุ๊ด เล่นเอาทางนั้นปากแตกหัวแตก แต่ตัวเองไร้รอยขีดข่วน - -
“เออๆ แล้วพวกไอชินอะ ?” ผมเลี่ยงไม่ตอบก่อนจะยิงคำถามกลับไปแทน
“ก็รออยู่ที่ห้างแล้วมั้ง ...ละไมต้องให้จีไปพร้อมกับฟิวด้วยก็ไม่รู้ -3-” จีพองลมในปากประหนึ่งว่าตัวเองหงุดหงิด แต่สำหรับผม ผมว่ามันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัวเยอะเลย 555555
“เถอะน่า! ...งั้นรีบไปกันเลยป่ะ!” ผมพูดขึ้น แล้วเรื่องอะไรผมจะให้มันไปยืนคนเดียวแล้วให้ไอพวกมีดุ้* จ้องมันกันล่ะ ผมรักผมหวงไม่ผิดใช่ม้า ผมกลับหลังหันทำท่าจะเดินนำ แต่ก็มีแขนเล็กๆรั้งแขนผมไว้ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“วิ่งไปกันเหอะ จะได้ถึงที่จอดรถเร็วๆ ^O^” ก่อนที่จะลากแขนผมวิ่งไปด้วยท่าทางอารมณ์ดีเหมือนเด็กน้อย ...แต่คนตรงหน้าก็คงจะยังไม่รู้ตัวหรอก หนุ่มหน้าหวานคนนี้คงจะยังไม่รู้แน่ๆ ว่ารอยยิ้มของเขานั้นทำให้เพื่อนสมัยเด็กคนนี้ใจเต้นระส่ำได้ขนาดไหนแล้ว ? ..
จี :: เย้ๆ ฟิวมาแบ้ว ..ปล่อยให้เค้าคอยตั้งนาน ><
คุยสักนิด .
โปรเจ็คใหม่ค่า วายใสๆแอบแซ่บเรื่องนี้
ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านด้วยนะค้า
ติชมกันได้เบยเน้อ ><
ความคิดเห็น