คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
อินโทร:
วันแรอารมาเรียนนี่มัน่าน่าเบื่อมาสำหรับผมนะเื่อว่าทุนเป็นรึะเถีย นี่ไม่อยามาเลยนะรับถ้าหม่อมแม่สุสวยไม่ถีบผมลุออาเียนี้ไม่มีทาไ้มาเรียนเ้าแบบนี้หรอ หล่อเ็มาอบ่นนะเพื่อน็หายหัวไม่โผล่มาสัทีเหอะ เี๋ยวนะ..ผมลืมบอใ่ไหมว่าผมือใร ให้ทายล่ะันทายถูเียวมีราวัลให้เลยอ่ะ ร๊า บยอนแบฮบยอนเอรับเรียนอยู่ม.ปลายปีสุท้ายห้อบี ศูนย์รวมนหน้าาีแหละห้อนี้ บยอนแบฮยอนยยิ้มให้ัวเอ่อนะเินเิรัสหน้าอาารเรียนรอลุ่มเพื่อนัวเอมา โยมีสายานับร้อย้อใบหน้าอันน่ารัหวานหยอน หุ่นเล็ผอมเพรียวราวับผู้หิในเทพนิยาย าเนัเรียนายทีู่เหมือนผ่านารรีมาอย่าี สูทนัเรียนสีรีมปัราโรเรียนป้ายื่อที่อยู่เหนือระเป๋าเสื้อ ทำให้บยอนแบฮยอนูเ่นมา ไม่ั้นไม่เป็นาวโรเรียนหรอ
“แบฮยอน”
“อ้าว พี่ริส” แบฮยอนหยุเินหันมามอหน้ารุ่นพี่ที่เินเ้ามาทั สายานับร้อยที่มอนราแรเป็นหลใหลเมื่อริสเินเ้ามาทัสายานับร้อย็เปลี่ยนแปรเป็นอิาริษยา บานถึับเลิสนใ แบฮยอนเหลือบสายามอรอบ้าริมฝีปาเล็สวยเม้มเ้าหาันแน่น “วันนี้พี่มาเ้าีนะรับ” แบฮยอนยิ้มน้อยๆ้มหน้าเิน
“เพราะพี่รู้ว่าเ็แถวนี้แม่้อลามาส่โรเรียนแ่เ้า” ริสยิ้มบาเอื้อมมือไปยีหัวแบฮยอนเล่น “แบฮยอนิน้าวมายัรับ”
“ินมาแล้วรับแม่ให้ผมิน่อนออาบ้าน” แบฮยอนอบยิ้ม
“นั่นสิพี่็ลืมไปว่าเ็น้อย้อิน่อนออาบ้าน ให้พี่รอเพื่อนแบฮยอนเป็นเพื่อนไหมรับ?”
“เอ่อ..็ไ้รับ” แบฮยอน้มหน้านิ่ าเรียว้มิอเพราะวามเินอาย
“หรือะให้พี่รอเป็นแฟนรับ”
“แฮะๆ” แบฮยอนเาหัวพยัหน้าหน่อยๆ ในใ็ เินแ่วามน่าเบื่อมันมาว่าเพื่อน็ไม่มาำใ้อแสว่ารู้สึีับรุ่นพี่ที่เ้ามาีบั้แ่เาเ้ามาใหม่ๆ พลันสายาเหลือบไปเห็นนๆหนึ่ สามุนัเรียนเหมือนเาแ่่าันแ่สีสูท สวมแว่นาสีผมอเาและท่าทาอเาผมิว่ามันไม่ใ่ัวน ผมมอเห็นมาว่านั้น เหมือนเาูลึลับ..และผม็เหมือนะใเ้นแระ้วยสิ.. ให้ายเถอะผมเผลอยิ้มอนไหนเนี่ย พระเ้า..
---CHANYEOL---
ผมปาร์านยอลถูผู้ให้ำเนินั่นือแม่ส่ัวมาอยู่เาหลีใ้ ประมาอาทิย์่อนเพื่อให้ผมมาเรียมัวเ้าเรียนที่โรเรียนแห่นี้ สาเหุที่ท่านับไสไล่ส่มาผมอเ็บเป็นวามลับนะรับ ่อนที่ผมะเ้ามาในโลผมเรียมัวมาีรับ ไม่ว่าะสำเนียารฟัารพูอผม ผมถือว่าสุยอมาสำหรับผม แม่เป็นโลรับพ่อเป็นอิาลี ผมโที่ฝรั่เศสโยป้าเลี้ยผมมาแล้วส่ผมไปอยู่ับแม่อีที ้วยวามที่แม่เป็นนเาหลีแท้ผมเลยไ้สำเนียมันมารับ ผมไม่ื่นเ้นเลย ผมว่ามันออะน่าเบื่อ้วย้ำับาร้อมารู้ัับเพื่อนใหม่ ระหว่าที่ผมำลัเินเ้าโรเรียนผ่านหน้าอาารึสีมพูผม็รู้สึเหมือนมีนมอ แ่็ั่เหอะมอเพราะผมือเ็ใหม่ ผมไม่สนใเินรไปที่อาารเรียนอผมึสีฟ้าอ่อนรับ เมื่อผมเินเ้าไปนั่ที่โ๊ะ็เหมือนมีไทยมุึ้นมาทันที
“เฮ้ นายเ็ใหม่เหรอ” หนึ่ำถามสำหรับผม ผมพยัหน้าอบไป้วยรอยยิ้ม
“นายื่ออะไร ย้ายมาาไหน” ำถามที่สอานถามนเิมถูส่มาให้ผมอีรั้
“ปาร์ านยอล มาาอิาลี” ผมเอ่อยออไป สายาไทยมุรอบ้าโเท่าไ่ห่าน และ็เป็นนเิมที่ส่ำถามมาหาให้ผม
“ที่นั่นอาาศีไหมานยอล เออลืมเราื่อีโอนะยินีที่ไ้รู้ั”
“อืม” ผมพยัหน้าให้อีรั้ ไม่ใ่ว่าผมไม่อยาสร้าสัมพันธไมรีนะแ่เวลานี้ไม่ไหวริๆ และ้อออบุอาารย์ที่ปรึษาสุสวยเินเ้ามาับทสนทนา ทำให้ทุนำใ้อแยย้ายไปนั่ อยารู้ไหมใรนั่้าๆผม.. ไม่พ้น ีโอ
“นี่านยอล ลาวันนี่ไปิน้าวันนะ” ีโอสะิ
“อืม” และผม็พยัหน้าส่ไปให้สายา้ออยู่บนระาน ที่อาารย์ำลัเียน
“เฮนายสนใันหน่อยสิ นายอบแ่อืมอืมอืมและ็พยัหน้าพยัหน้า” ีโอว่าไม่วายพยัหน้าหึๆใส่านยอล
“นี่! ีโอับเ็ใหม่นั่นออยืนหน้าห้อเลยนะ” อาารย์หันมาปาอล์ใส่ีโอ สายาอาารย์ราวับะเือเนื้อิน
“ร้าบ” ีโอโ้หัวให้อาารย์แล้วลุึ้นลาแนานยอลออไปยืนหน้าห้อ
“นี่านยอลเราอโทษนะ ที่ทำให้นายโนทำโทษ”
“อืม ไม่เป็นไรั่เหอะ” านยอลพยัหน้าแล้วหันไปอีทา แล้ว็้อะัับสายาอนที่ำลัเินมา ัวเล็ผอมเรียวสูทสีมพูออแนวุหนู และมั่นใว่าไม่ใ่ผมนเียวที่มอาู่นั่น
-------
ไม่ไ้เ็ำผิ
โรสั้นนนนนน มัน็แ่อินโทรเอนะเี๋ยวะมาลStep1 แบบเยอะๆเร็วๆนี้แน่นอน่ะ
เล่นแท็ในทวิไ้เน้อ ิามันไ้ @holicme96
ความคิดเห็น