นักสืบศพ - นิยาย นักสืบศพ : Dek-D.com - Writer
×

    นักสืบศพ

    การิน และ เปโดร เด็กหนุ่มที่อยู่ๆก็ถูกตระกูลทั้งสองของเขาให้รับหน้าที่คุ้มครองเมือง และคอยดูแลความสงบเรียบร้อย แต่ไม่ใช่คนเลวเสียนนี่ หากแต่เป็น ภูติผีปีศาจ มาติดตามการพจญภัยของสองหนุ่มกับเพื่อนได้เลย

    ผู้เข้าชมรวม

    261

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    7

    ผู้เข้าชมรวม


    261

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  สืบสวน
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  24 ธ.ค. 55 / 18:17 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตอนกำเนิดนักสืบศพ

     

    บทนำ

     

     

                “การินๆ รีบเตรียมของไปที่มหาลัยได้แล้ว”

    เสียงท่านแม่ร้องเตือนข้าเตรียมของจะไปใช้ที่มหาวิทยาลัย A ให้เรียบร้อย ข้าชื่อ การิน คัลลิค

    นักศึกษาที่กำลังจะขึ้นชั้นปีที่ 1 หลังจากที่อ่านระเบียบการที่จะไปใช้ในวันประชุมพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วข้าจึงเข้านอนทันที เพราะพรุ่งนี้ต้องไปรายงานตัวที่มหาลัยแต่เช้า

                บ้านข้าอยู่ใกล้มหาลัยมากจึงสะดวกในการเดินทาง หลังจากใช้เวลาเพื่อใช้ในการเดินทางประมาณ 5 นาทีก็มาถึงหน้ามหาลัย

                “ฮัลโหลเปโดร นายมาถึงหรือยังยัง”           เมื่อมาถึงมหาลัยข้าได้โทรหาเปโดรเพื่อนสนิททันที

                “มาแล้วหน้าหอประชุม”

                “โอเค งั้นเราเข้าไปพร้อมกัน”

    หลังจากที่วางจากสาย ข้ารีบเดินไปยังหอประชุมทันที ส่วนคนที่ชื่อเปโดรเป็นเพื่อนสนิทของข้าที่มาจากโรงเรียนเดียวกันและยังอยู่สาขาเดียวกัน

               

                เรารีบเข้ามาในหอประชุมอย่างรวดเร็วเป็นเพราะด้วยอากาศข้างนอกร้อนมาก ทันทีที่เราเข้ามาข้ากับเปโดรก็รีบมองหน้ากัน เพราะข้างในบรรยากาศหนาวมาก มากถึงขั้นยะเยือก

                “เปโดร เป็น.. นายเป็นไรวะ” ข้าถามเพื่อนซี้ออกไปอย่างตะกุกตะกัก

                “นายว่าบรรยากาศมันแปลกๆไหม” หมอนั่นตอบข้าออกมาโดยที่ข้าก็รู้สึกเหมือนกัน

                “เขาเปิดองศาต่ำๆล่ะม่างอย่าคิดมาก” ข้าปลอบหมอนั่นออกไป รวมทั้งตัวเองด้วย - -

                “หรือว่าข้างในมีผีว๊ะ” บ๊ะ! ใอ้นี่ก็พูดเรื่อยเปื่อย

                “อย่าพูดมากน่า นายรีบเข้าไปเลยเปโดร”

    ข้าพูดไปซักพักเพื่อนตัวดีก็หลับลงไป ข้ามองสำรวจไปรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องประชุมที่ใหญ่มาก คงเป็นห้องที่ไว้ใช้รับปริญญามีเก้าอี้ร่วมพันตัวได้ เครื่องทำความเย็นทำงานอย่างเงียบกริบ บ่งบอกว่าผ่านการดูแลมาเป็นอย่างดี พรมแดงปราศจากฝุ่นแต่ เฮ้ย!!! นี่มันคราบอะไรว๊ะ มันเป็นคราบที่ข้าไม่อยากพูดเลย ว่ามันเป็นคราบเลือดที่ทิ้งรอยเป็นระยะๆ

                ไม่มีใครสังเกตเลยหรือไงนะ

    คงเป็นเพราะเก้าอี้ที่อยู่ชิดกันจนเกินไป เลยไม่มีใครสังเกตเห็นเพราะต้องก้มลงมองต่ำอยู่พอควร อีกทั้งแสงไฟที่สว่างมากเลยทำให้ไม่สังเกตง่ายๆ

                ช่างมันเหอะ น้ำแดงหกมั๋ง ข้ารำพันในใจล่ะทิ้งความคิดพร้อมกับหลับตาลงไป

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น