ตะเบงมาน

...มนุษย์นั้นมีความโลภ โกรธ หลง มาครั้งแต่ไหนแต่ไรและไม่ว่าจะเป็นยุคโบราณกาลท่จนถึงยุคปัจจุบันผู้คนก็ยังดำเนินชีวิตด้วยโลภ โกรธ หลง หากแล้วแต่ว่าใครจะควบคุมอารมณ์ตนเองมิให้ความโลภ โกรธ หลง นั้นมาทำลายชีวิตจนพังพินาศหรือแม้นมิอาจบังคับจิตใจของตนจนกลายเป็นทาสอารมณ์ปล่อยให้ความโลภ โกรธ หลง ครอบงำจนแพ้พ่ายตกเป็นเหยื่อของมันก็มีให้เห็นเป็นโศกนาฏกรรมอยู่ทุกวี่วัน ดังเช่น เมื่อครั้งสมัยกรุงศรีอยุธยาก็มีเรื่องราวที่ผู้คนต้องกลายเป็นเหยื่อรองรับอารมณ์จากคนซึ่งอยู่ในสถานะที่สูงส่งกว่าและนั่นเพราะเหยื่อคือทาสสินไถ่ที่ไม่สามารถร้องขอความเป็นธรรมใดๆ ได้เลยจึงต้องถูกสีนคอจนตายคาดาบประหารก็เพราะผู้เป็นเจ้าของชีวิตทาสผู้นี้มีความอิจฉาริษยาที่ทาสมีผิวพรรณและหน้าตาสะสวยกว่า แรงริษยาทำให้ผู้เป็นนายตกอยู่ภายใต้อารมณ์โกรธแค้นและริษยาจนต้องกำจัดทาสผู้นี้ลงเสียเพื่อมิให้ใช้ชีวิตขวางลูกกะตาอีกต่อไป

...แต่..อีจันผู้เป็นทาสสินไถ่ที่ตกเป็นเหยื่อความริษยาของเจ้านายและต้องตายคาดาบประหารนั้นก็เกิดความเคียดแค้นอย่างสาหัสเพราะเรื่องราวทั้งหมดนั้นล้วนถูกใส่ไคล้และเป็นเท็จจนนำมาซึ่งการประหารด้วยการถูกสีนคอ ความเคียดแค้นนี้ได้อัดแน่นถาโถมเข้าสิงร่างตั้งแต่วันแรกที่ถูกปลิดชีพจนแม้หามีชีวิตไม่แล้วความแค้นอย่างแสนสาหัสนี้ยังผูกมัดติดแน่นอยู่กับวิญญาณที่โหยหาการแก้แค้นและแม้นกาลเวลาผ่านไปนับหลายร้อยๆ ปีแต่ความเคียดแค้นนั้นยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน

----------------