(นิยายแฝด)Oh,My Dear Ghost! : อุตลุตชุลมุนผีวุ่นพี่โคม่า

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงให้การอ่านและส่งเสริมจินตนาการพลพรรคคนรักสายวายเท่านั้น เนื้อเรื่องไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใดหรือบุคคลใดและสถานที่ใดๆ ทั้งสิ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

---

ผมพยายามหลายครั้งที่จะตื่นจากความฝันนี้เสียที ไม่รู้วันไม่รู้เดือนทุกอย่างเวียนวนอยู่กับเรื่องเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งที่ลืมตาเหมือนยังไม่ตื่นจากฝัน ยามหลับตาเหมือนมองเห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวไม่เลือนหาย

ความรู้สึกต่างๆ วนเวียนเปลี่ยนไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า ไออุ่นของแสงแดด ลมเย็นพัดเอื่อยเฉื่อย กลิ่นดินลอยฟุ้งพร้อมละอองฝนเย็นชื้น อุณหภูมิต่ำลงทำให้ผมหายใจไม่สะดวกแสบไปทั่วโพรงจมูก

อาการเจ็บปวดตามร่างกายพลัดกันแสดงตัวหมุนเปลี่ยนไปทีละที่ๆ ยังไม่รวมกลิ่นอันคุ้นเคยที่ลอยฟุ้งมาแตะจมูกที่ได้สูดดมจนเคยชิน แต่ผมชอบกลิ่นนี้จัง กลิ่นหอมประหลาด ที่ทำให้ผมรู้สึกสะอาดหมดจดไปทั้งตัว

“ผมยังไม่ตายสินะ หรือตายไปแล้ว!” ยากจะเดาคำตอบเหลือเกิน ปล่อยให้ดำเนินแบบนี้ไปก่อนไว้เมื่อตื่นขึ้นจริงเมื่อไหร่ คงได้คำตอบที่แท้จริง

ร่ายการผมเริ่มเคลื่อนที่อีกครั้ง ได้ยินเสียงล้อรถบดเบียดกับพื้นทำให้รู้สึกจั๊กจี้รูหู ไอเย็นเริ่มปกคลุมร่างกาย กระแสน้ำบางอย่างค่อยๆ แทรกซึมเข้าเข้าร่างอย่างช้าๆ

ได้ยินเสียงภายในร่ายกายกรีดร้องอย่างทุรนทุราย แปลกใจเหลือเกินทั้งๆ ที่ยังมีชีวิตแต่ทำไมไม่รู้สึกเจ็บปวด เสียงคนผู้คุยกันสั้นบ้าง ยาวบ้าง ขาดหายเป็นช่วงๆ แต่จับใจความคำพูดเหล่านั้นได้ลำบาก

ร่างกายผมเครียดเกร็งอย่างไม่รู้ตัว ความอึดอัดบริเวณอกด้านซ้ายค่อยทุเราลง ไม่! นึกให้ดีแล้วผมไม่รับรู้ความรู้สึกทั้งภายนอกและภายในร่างกายมาระยะหนึ่งแล้ว

“อ่ะ!...” แย่ที่สุดผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย เคว้งคว้างล่องลอยความว่างเปล่าเดียวดายที่เคยเผชิญกำลังจะกลับมาอีกครั้ง เสียงพูดคุยที่ฟังไม่ได้สัพค่อยๆ เบาลง ความเย็นค่อยๆ เพิ่มอุณหภูมิจนแสบร้อนทั่วร่างแล้วสลายไป

ผมเข้าสู่ฝันร้ายที่แสนเงียบสงบนี้อีกครา

TBC...

Keisarinna

แบบว่าส่งเม้นท์กระตุ้นกันหน่อยนะคะจะได้มีกำลังใจแต่งให้เยอะๆ ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่ล่าสุดค่ะพึ่งได้พล็อตแล้ววางรายละเอียดไว้คร่าวๆ แล้ว แต่งเรื่องผีแต่ไม่หลอนกันบ้างเปลี่ยนโหมดกันจ้า ไคซ์ขอฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยน้าท่านผู้อ่านทุกคน