BNHA | ? ? x oc ย่ำรุ่งอันหลอกลวง

Prologue 

손 데일만큼 뜨겁도록 타올라 더

แผดเผามันไปให้มันร้อนแรง ๆ กับฝ่ามือของเธอ
 

ความฝันที่จะเป็นฮีโร่อะไรนั่น ของแบบนั้น เป็นดั่งภาพมายาของสังคมในสายตาของมัตสึริ

เทศกาลฤดูร้อนแสนน่าเบื่อ

ในเมื่อทุกคนต้องไปจบที่ความตายภายใต้ประตูเส้นทางวิญญาณ 

เราจะดิ้นรนกันไปเพื่ออะไรกันนะ ? 

ความสุข ?

รอยยิ้ม ?

บริสุทธิ์ ?

ตัวเธอที่เป็นผู้ดูเเลศาลเจ้าแห่งนี้ นั่นก็เป็นเเค่การแสดง

เธอเดินขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ เพื่อจะสูบควันพิษให้เต็มปอดจะได้ไปถึงประตูนรกไวกว่าคนอื่น ๆ

ถึงจะเป็นเเค่ความคิดชั่วครู่เท่านั้นแหละนะ  … “บุหรี่ห่วย ๆ ชีวิตห่วย ๆ นี่สิดี” มัตสึสิริพูดด้วยเสียงอู้อี้พลางคาบบุหรี่ที่ปาก

ถ้ามีใครมาเห็นผู้ดูเเลศาลเจ้ายืนสูบบุหรี่บนภูเขา คงเป็นภาพที่ขัดกับรอยยิ้มที่พูดประโยค [ เทพเจ้าจะนำทางท่านไปสู่เส้นทางเดินบริสุทธิ์เองค่ะ ]พร้อมกับใบหน้าสดใส 

เเค่มองกระจกที่สะท้อนตัวเธอทุกวันมันช่างน่ารำคาญ เธอก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยทิ้งเวลาให้หยุดไปวัน ๆ กับ ควันพิษ ตัวตนตอนนี้ก็ไม่ต่างจากนักต้มตุ๋นไม่ใช่รึไง มัตสึริทอดสายตาไปยัง

ยามเย็นดวงอาทิตย์อัสดงพร้อมลมที่พัดพาความเครียดไปกับรสนิโคติน

มันชวนคิดถึงบุคคลที่ไม่ควรคิดถึงนี่สิ

กำลังหงุดหงิด 

พลันนั้นก็มีมือที่เต็มไปด้วยรอยบาดเเผลจากไฟมาหยิบบุหรี่ออกไปจากปากเธอ รสชาติมิ้นต์อ่อน ๆ ที่ผละจากปากเธอไป 

“เอาคืนมา”

เจ้าของดวงตาสีเทอร์ควอยซ์ไม่พูดอะไร เพียงเเค่มองหน้าเธอนิ่ง ๆ พร้อมกับเหยียบบุหรี่ให้มอดดับไป ทั้งที่เธอบอกตั้งหลายครั้งเเท้ ๆ ว่าอย่ามารบกวนเวลาเธอใช้เวลาส่วนตัว

มัตสึริจ้องกลับไม่วางตา ดูก็ออกว่าเธอกำลังโมโหจากการถูกขัดใจ ซึ่งนั่นทำให้ดาบิพอใจอย่างมาก มันจะมีอะไรสนุกเท่ากับได้แกล้งมัตสึริเเรง ๆ แบบนี้ เพราะ เขารู้ดีว่าเธอหงุดหงิดเวลาขาดนิโคตินนาน ๆ ซึ่งมันก็หมายความว่าทั้งวันเธอไม่ได้เเตะมันไงล่ะ

“บอกกี่ครั้งเเล้วอย่าสูบ”เขากล่าวขึ้นมาเรียบ ๆ พลางใช้ปลายนิ้วสาก ๆ นั่นมาถูบดขยี้ริมฝีปากเธอ เเละ มันเป็นแบบนั้นเธอปัดมือเขาออก

“เหม็นกลิ่นขี้เถ้า”เธอบ่นอ้อดเเอด

“มันเป็นงาน”เขากล่าวอย่างไม่แยเเสอะไร

“หรอ ? แบบที่กำลังมายืนคุยกับผู้ดูเเลศาลเจ้า ทั้งที่บอกว่าอย่ามากวนเวลางาน”เธอกล่าวเสียงเข้ม

เธอไม่ชอบ เธอไม่ชอบเเววตาเขาในฐานะดาบิ ซึ่งตอนนี้มันก็เป็นแบบนั้นไปทั้งหมด เเละ ดาบิก็ไม่ตอบอะไร มันสะท้อนได้ดีว่าเขาไม่ได้ฟังคำพูดของเธออยู่เเล้ว ดีไม่ดีอาจมองเป็นเพียงเรื่องสนุก เเต่สำหรับเธอมันเป็นเรื่องยุ่งยากการมาเกี่ยวกับบุคคลในสมาพันธ์ วิลเลิน 

“ฉันก็เเค่อยากมาดูดอกไม้ไฟกับมัตสึริ” เรื่องยุ่งยากแบบนั้น เขาจะสนใจมันจริง ๆ หรอ จากการสลับคู่นอนไม่ซ้ำหน้าของเขาน่ะนะ ? ตลกสิ้นดี

“พูดออกมาตรง ๆ จะดีกว่าว่าจะให้ทำอะไร “ 

ดาบิเองก็ไม่ชอบตัวตนที่ชื่อมัตสึริแบบเดียวกับเเววตาเธอที่มองเขาเป็นดาบินั่นเเหละ

“เเค่ช่วยหาคนที่ดูใช้งานง่าย “ดาบิกล่าว

“อืม ธุระมีเท่านี้ใช่มั้ย” เธอปัดชุดฮากามะ กลิ่นควันน่ารำคาญติดอีกเเล้ว ไม่ชอบเธอไม่ชอบให้กลิ่นใครมาติด

ความสัมพันธ์ของเรามันยุ่งยาก ตัวเขาที่ไม่คิดจะพูดออกมาตรง ๆ เเละ ทะเยอทะยาน

กับเธอที่อยากให้เขาหยุด เเละ ทิ้งอดีตไป เพียงเเค่เริ่มต้นใหม่  ทั้งตัวเธอเขาทุกวันนี้มันเหมือนสัญญาณที่เเทบจูนกันไม่ติด อยู่รวมกันก็กัดแทบตาย อยู่ห่างกันกลับโหยหาอย่างน่าประหลาด 

“เธอก็รู้. ว่าถ้าฉันรักเธอเเค่ไหนมัตสึริ” เขาพูดแบบนี้มาตลอด 

เธอถอยออกมาจากเขาเล็กน้อย 

เพราะเขารักเธอมากจนอยากเปลี่ยนแปลงโลกนี้ อยากเอาชนะพ่อเขาอยากมีโลกที่เป็นดั่งเขาต้องการเเละได้อยู่กับเธอที่ต้องการ

แต่ถึงแบบนั้นทำไมเธอถึงหันหลังให้เขากันล่ะ ?

มัตสึริคือคนเเรกที่บอกว่าไฟสีน้ำเงินของเขาที่แผดเผาทุกอย่างสวยงาม 

ด้วยเเววตาที่ไม่เหมือนคนอื่น ๆ ดวงตาสีไวน์เป็นประกายทอดแววตาสดใสอย่างจริงใจ

“ถ้าเป็นโทยะล่ะก็จะสามารถส่งฉันไปสู่ที่ที่ควรอยู่ได้เเน่นอน”

เขาไม่เข้าใจประโยคนั้นในตอนเเรก

ตอนนี้เขาเข้าใจเเล้ว … เพราะเธอมีแววตาที่รอความตายเหมือนกับเขายังไงล่ะ

มัตสึริไม่เคยเข้าใจตัวตนในความทะเยอทะยานที่อยากจะเป็นของดาบิ

ในสายเธอนั้นเขาก็เป็นเเค่เด็ก ขาดความอบอุ่นเเละอยากจะเอาชนะ 

ไม่เหมือนโทโดโรกิ โทยะ ที่เธอรู้จัก เด็กที่มีความอดทน รอยยิ้ม ไฟที่อบอุ่นกว่าใคร ๆ ไม่ใช่คนไร้แววตาเป็นศพเดินดินแบบนี้ เเต่ก็คงว่าไม่ได้ เขาก็เเค่คนที่ไม่จำเป็นต้องเล่นละครตลอดเวลาแบบเธอนิ

ประกายไฟเย็น ๆเล็ก เกิดขึ้นในอุ้งมือเธอ มันทำให้ความรู้สึกร้อนปนรู้สึกดี

ภาพแสงไฟสะท้อนนัยต์ตา 

ความทรงจำเก่า ๆ วนอยู่ในหัวเธอเป็นฉากอย่างกับเทปที่กำลังกรอเทปกลับมาในหัว

ปวดหัว

พลันนั้นประกายไฟเย็นกับกลายเป็นดอกไม้ไฟขนาดใหญ่ มีสีสันมากมายอยู่บนท้องฟ้ากลางคืน

มันดูสดใส เเต่ก็แตกพล่านเมื่ออยู่บนจุดสูงสุด เหมือนตัวเธอเลย

ในโลกที่มีอัตลักษณ์มันดีจริง ๆ เเล้วงั้นหรอ ?

Dabi – blue flame
“ไฟร้อน ๆสิดีดอกไม้ไฟจะได้ระเบิดออกมาไง”

Matsuri – firework

“เพราะเป็นดอกไม้ไฟจึงกระจายสลายไปนับไม่ถ้วน”
 

talk w/Fee  ดีจ้า