แค่ฝัน | เนียลอง

ในเช้าที่สดใสผมลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากเตียงกับเก้าอี้ตัวเดียว ที่นี่มันที่ไหนกัน ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่าหลับไปนานเป็นสิบเดือนเลยนะ แต่พอนึกย้อนไปถึงเรื่องก่อนหน้านี้แล้วมัน..

"ยังไม่ตายอีกหรอลูก้า?"ผมถามตัวเองเบาๆ ในเสียงที่ทั้งแหบและพร่านี้มันทำให้ผมคิด เหมือนกับว่าร่างกายนี้ไม่ได้ถูกใช้งานมานานเหลือเกิน แต่มันจะนานขนาดไหนกันเชียว

ผมค่อยๆหย่อนขาลงจากเตียงและสาวเท้าที่ไร้เรี่ยวแรงนี้ไปที่ริมหน้าต่าง ผมไล่สายตามองไปรอบๆ ต้นไม้สีเขียวชะอุ่ม ผืนหญ้าชุ่มไปด้วยหยดน้ำจากสปริงเกอร์ที่กำลังทำงานอยู่รอบๆ นกตัวเล็กๆคาบเศษฟางบินไปมา แสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมาอย่างไม่เกรงใจสะท้อนเข้ามาในห้องสีขาวนี้ ผมหันหลังกลับไปมองจนทั่วและได้แต่คิดว่า ผมกำลังอยู่ที่ไหนกันแน่แล้วคุณยายกับพี่ชายฝาแฝดของผมล่ะ?

"พี่นุ" พลันในหัวก็นึกถึงใครอีกคนที่ผมเฝ้าคิดถึงตลอดเวลาที่มืดมิด เขาคือแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในใจผมและรักเดียวที่ผมปรารถนา เขาอยู่ไหนกันนะ

.

.

.

NU

Narudasadin Quaward

ณรุจอัษดินทร์ ควาวอร์ด

Lugar

Ong-amarin son

อง(ค์)อมรินทร์ ซน

Lucas

Ong-aiyara  Son

อง(ค์)ไอยรา ซน

#แค่ฝันเนียลอง

-เขียนโดย เด็กพี่-