[FIC] Confused [TAEYEON X TIFFANY]

เวลาคุณกำลังมีความรัก คุณเคยมั้ยที่จะเลือกใครไม่ได้สักคน?

#ฟิคทางเลือก

My twitter ----> @8012705kn

1

เวลาคุณกำลังมีความรัก คุณเคยมั้ยที่จะเลือกใครไม่ได้สักคน? และ..ทิฟฟานี่คือหนึ่งในนั้น เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าเธอจะมาพบเจอประสบการณ์แบบนี้กับตัวเองเลย..จนกระทั่งมีผู้หญิงสองคนนั้นเข้ามาในชีวิตเธอ คิมแทยอน และ จองเจสสิก้า

22.03 น.

“ ตัว..ตัวจะนอนรึยังอ่ะ ” เสียงหวานพูดใส่โทรศัพท์พร้อมกับถามคำถามใส่คนที่อยู่ในสายของเธอ ใช่แล้ว ทิฟฟานี่กำลังพูดอยู่กับเจสสิก้า

ทิฟฟานี่เจอเจสสิก้าเมื่อเดือนสองเดือนก่อนที่คอนเสิร์ต Charlie Puth ตามจริงเธอก็ไปดูคนเดียวนั่นแหละ แต่บังเอิญสายตาดันไปสะดุดที่ใบหน้าสวยงามของเจสสิก้าเข้า หลังจากที่เห็นเจสสิก้าเธอก็แทบไม่ได้ดูคนที่แสดงบนเวทีอีกเลย..เพราะสายตาคู่นั้นของเธอมันมัวแต่ไปจับจ้องใบหน้าอันสวยงามของคนคนนั้นอยู่ตลอดเวลาการแสดง ทิฟฟานี่นั่งยิ้มเหมือนคนบ้าเมื่อเห็นเจสสิก้าร้องเพลงในคอนอย่างสนุกสนาน เธอติดใจรอยยิ้มอันงดงามนั้น เมื่อคอนจบลงเธอเดินตามเจสสิก้าออกไปแล้วลองขอไลน์ดู

โชคเข้าข้างเธอมากๆ เพราะว่าเจสสิก้าให้มันกับเธอจริงๆ ทิฟฟานี่รีบกลับบ้านทักไปคุยกับเจสสิก้าจนมาถึงทุกวันนี้ได้.. ทิฟฟานี่ชอบเจสสิก้าตรงที่เธอเป็นคนตรงๆ มีอะไรก็พูดกันตลอด เวลาไปไหนก็บอก แต่ไม่ได้คุยกันตลอดเวลา เพราะต่างคนก็มีงานมีการต้องทำกัน แค่บอกเป็นระยะๆว่าทำอะไรอยู่ก็พอแล้ว

“ ง่วงแล้ว..พรุ่งนี้เค้าทำงานอีก ตัวไม่ง่วงเหรอ?..” ปลายสายตอบกลับมาด้วยเสียงงัวเงีย ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มให้กับคนในสาย เวลาเจสสิก้าทำเสียงงัวเงียน่ะ น่ารักสุดๆไปเลย

“ แต่เค้าอยากคุยกับตัวนี่นา..อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ?..” ทิฟฟานี่งอแง

“ .... ”

“ เจสสิก้า ”

“ อื้อออ..”

“ ตัวหลับแล้วเหรอ..?” ทิฟฟานี่พยายามเรียกอีกคนในสายให่ตื่นมาคุยด้วยกัน แต่เรียกยังไงเจสสิก้าก็ไม่ตื่นหรอก ฝ่ายนั้นขี้เซาจะตายไป กว่าจะตื่น กว่าจะลุกไปอาบน้ำ กว่าจะทำอะไรเสร็จ ปาไปหลายชั่วโมงเลย

“ ฝันดีนะคะ..” พูดจบทิฟฟานี่ก็กดตัดสายทิ้งไป

เธอทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง พร้อมกับถอนหายใจออกมา เธอเบื่อหน่ายกับชีวิตตัวเองมากๆ เธอชอบเหงาเวลาอยู่คนเดียว ถ้าไม่มีอะไรทำหรือไม่มีใครคุยด้วยก็จะนอนอย่างเดียว พูดง่ายๆก็คือเธอค่อนข้างขี้เหงา แต่ก็ไม่ค่อยเหงาแล้วแหละ มีปริ๊นซ์เซสอยู่ด้วยนี่นา เป็นเพื่อนเล่นได้ดีมากเลย เธอเคยทะเลาะกับเจสสิก้ามากสุดๆก็แค่เรื่องที่คนอื่นมองว่าไร้สาระ ก็คือเจสสิก้าเป็นคนไม่ค่อยยอมคน ทิฟฟานี่เองก็ไม่ยอมคนเหมือนกัน จากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็เลยทำให้ทะเลาะกันอย่างหนัก แต่สุดท้าย..คนที่เป็นฝ่ายขอโทษก็คือทิฟฟานี่.. ทำไมก็ไม่รู้นะ..เธอเป็นคนชอบขอโทษ ขอโทษจนติดนิสัยไม่ว่าเธอจะผิดหรือไม่ผิดก็ต้องขอโทษไว้ก่อนจนคนอื่นรำคาญ

เฮ้อ..พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปทำงานอีกแล้วสินะ น่าเบื่อสุดๆ เมื่อไหร่จะรวย!

เช้าวัดถัดมา

ทิฟฟานี่มาถึงออฟฟิศตั้งแต่เก้าโมง เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองสักพักก็มีเพื่อนร่วมงานเดินเข้ามาบอกอะไรสักอย่างกับเธอ

“ ฟานี่..ท่านประธานบอกว่าต่อไปนี้เธอน่ะไม่ได้เป็นเลขาเขาอีกต่อไปแล้วนะ”

“ …พี่โซยูหมายความว่ายังไงคะ? ท่านประธานไล่หนูออกเหรอ..แล้วแบบนี้หนูจะทำไงต่อไป หนูทำอะไรผิดไปเหรอคะ!” โซยูพูดไม่ทันจบทิฟฟานี่ก็ฟาดคำถามใส่มาซะเยอะเลย เด็กคนนี้นี่น่าเอ็นดูเสียจริง

“ ใจเย็นๆสิฟานี่..พี่ยังพูดไม่จบเลย คือท่านประธานเขาจะให้ลูกสาวมาบริหารแทนน่ะ..” โซยูพูดจบทิฟฟานี่ก็ถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ คิดว่าตัวเองจะตกงานซะแล้ว อยู่ดีๆก็มาบอกเอาวันนี้ ท่านประธานนะท่าน..ทำหนูใจหายไปถึงตาตุ่มเลย

“ ก็คือ..”

“ ให้ฟานี่เป็นเลขาลูกสาวเขาแทน..”

“ …” บ้าจริง..ฮือแบบนี้ก็ต้องทำความรู้จักใหม่อ่ะสิ..ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย แต่ในเมื่อมันเป็นงานเธอก็ต้องทำแหละ ไม่งั้นก็ตกงานแค่นั้น แต่มาบอกกะทันหันแบบนี้ก็ตั้งตัวไม่ถูกเลย ทำไมกันนะ..

เธอเดินวนหน้าห้องท่านประธานหลายรอบ เธอคิดอยู่ว่าจะเข้าไปตอนนี้ดีมั้ย..ถ้าเขาไม่สะดวกแล้วเราเข้าไปแบบนี้เขาจะด่าหัวเอามั้ย เกร็งไปหมด ลูกสาวท่านประธานจะต้องน่ากลัวมากแน่ๆ เธอเดินวนจนครึ่งชั่วโมงก็ยังลังเลอยู่ ทิฟฟานี่สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วถอนหายใจออกมา เธอควรจะเข้าไปได้แล้วไม่ใช่มายืนอยู่แบบนี้

“ เอาวะ..เป็นไงเป็นกัน!..”

ก๊อก ก๊อก

เสียงข้างในตะโกนออกมาบอกว่าให้เธอเข้าไปได้เธอจึงเปิดเข้าไปแบบกล้าๆกลัวๆว ทันใดที่ก้าวเข้าไปนั้น สายตาเธอมองไปที่โต๊ะทำงานใหญ่ของท่านประธาน เธอถึงกับทำตาโตออกมา..ค..คือนี่คือท่านประธานคนใหม่ใช่มั้ย ทำไมดูเด็ก..และเหมือนคนอายุ16เช่นนี้ ทิฟฟานี่ก้มหัวทำความเคารพกับคนตัวเล็กที่นั่งมองเธออยู่

“ ส..สวัสดีค่ะท่านประธาน..ฉันชื่อทิฟฟานี่ค่ะ เป็นเลขาคุณแม่ของคุณ..”

“ อ่อ..เรารู้แล้วแหละ คุณดูเกร็งๆนะคะ ทำตัวสบายๆเถอะ..” คนตัวเล็กยิ้มบางๆกลับมาให้

พูดเพราะ..พูดจาดี แต่อายุเท่าไหร่คะเนี่ยทำไมหน้าเด็กขนาดนี้ ทิฟฟานี่พยายามทำตัวให้สบายที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก็เราไม่คุ้นชินกับเขาใช่มั้ยล่ะ ใครจะไปทำตัวเฟรนลี่ใส่ได้ล่ะ!

“ เราชื่อ คิม แทยอน อายุ 29 ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย”

ว้อทททททท!! คนที่อายุจะถึงเลขสามจำเป็นต้องหน้าเด็กขนาดนี้มั้ยคะทุกคน! ถามจริงงงงงง ทิฟฟานี่อ้าปากค้าง อยู่สักพัก จนแทยอนหลุดขำออกมาเล็กน้อย เลขาคุณแม่นี่ตลกจริงๆเลย มาถึงก็ทำหน้าตาเหวอใส่จนหุบยิ้มไม่ได้

“ ฉันอายุ 26 นะคะ..”

“ เด็กกว่าเราสามปีสินะคะ ตั้งแต่วันนี้ไป..คุณเป็นเลขาเราแล้วก็ทำงานให้เต็มที่ด้วยนะคะ..” ทิฟฟานี่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มตาปิดเป็นรูปสระอิให้ท่านประธานคนใหม่ไป

แทยอนชะงักเล็กน้อยกับรอยยิ้มตาเป็นรูปสระอิของเลขาคนใหม่ตัวเอง..รอยยิ้มของเธอมันช่าง..โดดเด่นกว่าอะไรใดๆทั้งสิ้น..ทำไมคุณทิฟฟานี่ถึงได้มีรอยยิ้มสวยๆแบบนี้กันนะ คนสวยจำเป็นต้องสวยแบบนี้ไปหมดเลยทุกอย่างรึเปล่าคะ? เราสงสัยจัง

ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นทิฟฟานี่กำลังเก็บของเตรียมตัวไปหาเจสสิก้าที่ร้านคาเฟ่เล็กๆแถวคอนโดเธอ คิดถึงเจสสิก้าจังเลย..ป่านนี้คงน่าจะไปรอที่นั่นแล้ว เหลือแต่เราเพิ่งเลิกงานเนี่ย! ต้องทำให้เจสสิก้ารออีกแล้ว เฮ้ออออ..แย่จริงๆเลยนะ ทิฟฟานี่เก็บของอยู่ดีๆท่านประธานคนใหม่ก็เดินมาหาที่โต๊ะ ทำให้ทิฟฟานี่ตกใจเล็กน้อย อยู่ดีๆก็เดินเข้ามา..

“ คุณทิฟฟานี่” แทยอนเรียกชื่อเธอ

“ คะ..มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอคะ..?” ทิฟฟานี่ขมวดคิ้ว เขาจะมาเรียกอะไรฉันตอนนี้เนี่ย..สายแย่แล้ว

“ กลับบ้านยังไงคะ?”

“ เอ่อ..รถเมลล์ค่ะ..” ทิฟฟานี่ตอบเสียงเบา

“ ให้เราไปส่งมั้ย เป็นผู้หญืงนั่งรถเมลล์คนเดียวอันตรายนะคะ” ประธานตัวน้อยถามออกไปโดยความเป็นห่วง

ทิฟฟานี่ถึงกับหื้มในใจ..คือเพิ่งรู้จักกันวันแรกทำไมเขาถึงอาสาไปส่งฉันล่ะ..ทิฟฟานี่แปลกใจนิดๆ เขาดูเป็นคนไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครเท่าไหร่หนัก แต่ทำไมเขาถึงเอ่ยปากชวนแบบนี้ งงมากเลยค่า ท่านประธานทำฉันแปลกใจหลายรอบแล้วนะคะวันนี้

“ ปกติฉันก็นั่งคนเดียวนะคะ”

“ ให้เราไปส่งเถอะ จะได้ทำความรู้จักกันไว้ไง..”

“ ….” ทิฟฟานี่เงียบประมวลผลคำตอบเมื่อกี้ของแทยอนสักพัก

“ นะคะ”

“ โอเคค่ะๆ ก็ได้ แต่ฉันไม่ได้จะกลับบ้านนะคะ”

ใครจะปฏิเสธเจ้านายได้ล่ะจริงไหม? สุดท้ายก็ต้องให้เขาพาไปส่ง ระหว่างนั่งในรถก็ไม่มีการพูดจาอะไรทั้งนั้น มีแต่ความเงียบกับเสียงแอร์ในรถที่ดังออกมา แทบเกือบได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน ทิฟฟานี่ไม่รู้ว่าเธอควรพูดอะไรบ้าง เขาดูเงียบๆจนน่าค้นหาบางอย่างในตัวเขา หรือบางทีเขาอาจจะเป็นคนพูดมาก? แต่แค่ยังไม่เปิดเผยกันนะ

เมื่อถึงคาเฟ่จุดหมายทิฟฟานี่ก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณแทยอนที่มาส่งขนาดนี้ เธอเกรงใจเขามากแต่ก็ปฏิเสธไม่ลงเพราะใบหน้าที่เหมือนจะทำหน้าอ้อนให้มาด้วยกัน หรือเธอคิดไปเองกันนะว่าเขาทำหน้าแบบนั้นส่งมาให้ตอนชวนไปด้วยกัน..

“ ตัว!..เค้ามาแล้ว” ทิฟฟานี่เรียกเจสสิก้าจนเจสสิก้าต้องหันมายิ้มให้ด้วยความเอ็นดู เสียงมาก่อนตัวเลยนะคะ..น่ารักจริง

“ เค้าสั่งชานมให้ตัวแล้ว..อ่ะนี่..” เจสสิก้ายื่นแก้วชานมของโปรดให้ทิฟฟานี่รับไป

“ แง..ขอบคุณนะตัว รอเค้านานมั้ย” เจสสิก้าส่ายหัวกลับมาเป็นคำตอบให้ทิฟฟานี่แทน

“ ตัว..เค้ามีคำถาม” จู่ๆเจสสิก้าก็ถามขึ้นมา

“ อะไรเหรอ?”

“ ตัวชอบเค้าเพราะอะไรเหรอ..?”

ทิฟฟานี่เงียบไปชั่วขณะ..ทำไมเจสสิก้าถึงถามเธอแบบนี้ ปกติเธอไม่เคยถามอะไรแบบนี้ เธอเริ่มกังวลว่ามันจะเป็นลางสังหรณ์ไม่ดี เธอไม่ชอบคำถามที่เจสสิก้าถามมาเพราะกลัวว่าเขาจะผิดหวัง ถ้าถามว่าทิฟฟานี่ชอบเจสสิก้าเพราะอะไร..ตอบได้เลยว่าชอบนิสัยสุดๆ แต่พอมาเจอคำถามนี้จริงๆปากมันก็ไม่อยากพูดออกไปเลย

“ นิสัยตัวไง..แต่จริงๆชอบก็คือชอบไม่มีเหตุผลอื่นหรอก” ทิฟฟานี่ตอบออกไปแบบมั่นใจ ถึงแม้ในใจจะสั่นไหวนิดๆ

“ คนอื่นที่ดีกว่าเค้าก็มีตั้งเยอะแยะนะ ทำไมถึงเลือกชอบเค้าล่ะ เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเหมือนคนอื่นเลย..”

“ …”

“ เค้าแอบชอบคนคนนึงมาสี่ปีเต็มตั้งแต่สมัยเรียน..จนตอนนี้เค้าก็ยังชอบอยู่..”

เจอแบบนี้..คิดว่าฉันจะต้องรู้สึกยังไงเหรอเจสสิก้า..ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ตั้งสี่ปีเลยนะ คนเราจะแอบชอบใครได้นานขนาดนั้นเลยเชียว..รู้สึกหมดหวังกับสิ่งที่ทำไปทั้งหมดจริงๆ

“ เค้าไม่อยากให้ตัวรอเค้าหรอก เพราะว่าเค้าไม่รู้ว่าตัวเองจะเลิกชอบคนคนนั้นตอนไหน เค้าไม่อยากให้ตัวมารอคนอย่างเค้า..เค้าไม่อยากให้หวังมาก..”

แล้วที่ผ่านมาคืออะไร..

“ ตัวไม่อยากคุยกับเค้าแล้วเหรอ..”

“ สิ่งที่เค้าจะบอกก็คือเค้าอยากคุยกับตัวต่อ..เค้าอาจจะลืมคนนั้นได้ก็ได้นะ อยู่ที่ว่าตัวจะทำได้มั้ย..เค้ารู้สึกดีกับตัวเหมือนกันแหละ..”

รู้สึกดีกับรู้สึกชอบมันไม่เหมือนกันนะคะ..

“ อือ..อย่างน้อยก็ยังมีบางอย่างให้เค้าดีใจละเนอะ..” ทิฟฟานี่ยิ้มออกมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

To be continue!