"เกมส์ Sword Of Dragon หรือเกมส์ S.O.W เป็นเกมส์ที่โด่งดังมากในตอนนี้ การันตีด้วยยอดผู้เล่นทะลุหนึ่งร้อยล้านคนในทวีปเอเชียซึ่งจะมีเซิร์ฟเข้าไทยในเร็วๆนี้"
"ตัวละครมีเผ่าที่หลากหลายสามารถเลือกได้ถึง5ชนเผ่า!"
"ตื่นตาตื่นใจกับฉากที่สวยงามแสนจะแฟนตาซี!"
"ผจญภัยไปด้วยกัน ในโลกเสมือนแห่งนี้!"
"ผมรอเธออยู่นะ"
...
"กรี้ดด อย่างเท่เลยอ่ะแก"
"เกมส์หรอ?"
"บ้า! ผู้ชายคนที่พูดว่าผมรอเธอออยู่นะต่างหาก หล่อกระชากใจที่สุด"
"อี๋ ยัยบ้าผู้ชาย"
"น้อยกว่าแกจ้ะ"
"หนอยแกมาให้ฉันตีเดี๋ยวนี้นะ"
"ไม่ แน่จริงตีฉันให้ได้สิฮ่าๆ"
เสียงเล็กแหลมสองเสียงดังขึ้นหลังโฆษณาเกมส์โลกเสมือนจริงที่จบลงด้วยใบหน้ากับท่าทางขี้อ้อนของไอดอลหนุ่มคนหนึ่งที่ฉันไม่รู้จักและไม่อยากจะรู้จักด้วย ฉันกรอกตาไปมาด้วยความเหนื่อยหน่าย น่ารำคาญที่สุด ถ้าจะมาแหกปากกันอย่างนี้ไสหัวไปที่อื่นเลยไป้!! ฉันไล่ในใจ
"หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยบ้า"ยัง..ยังไม่ยอมหยุดอีก
"หยุดให้โง่สิ..โอ้ย!!"วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ โง่งมที่สุด ฉันมองหญิงสาวทีวิ่งมาชนเสานำเกลือของฉันด้วยสายตาเหยียดหยาม โตยิ่งกว่าสุนัขแล้วยังเล่นอะไรเด็กๆไปได้ ฉันเหลือบตาไปมองหญิงสาวอีกคนที่ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนนั่งจิบชาสบายใจเฉิบ ท่าทางที่พยายามเลียนแบบพวกคุณหนูทำให้ฉันอยากจะอ้วก
"มาทำไม"ฉันถามหญิงสาวที่จิบชาเสียงเรียบแต่เสียงที่ทุกคนได้ยินมันช่างแหบแห้งบาดหู ดวงตากลมดำจ้องมาที่ฉันแล้วคลี่ยิ้มไร้เดียงสา เสแสร้ง! ฉันเกลียดรอยยิ้มจอมปลอมแบบนี้ที่สุด!
"ลิซเป็นห่วงพี่แองจี้ค่ะ อาทิตย์ก่อนลิซไม่ว่างมาอาทิตย์นี้ลิซก็เลยมาค่ะ พี่โกรธลิซรึเปล่าคะ?"อลิซกล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด ฉันจ้องหน้าอลิซด้วยสีหน้าเรียบเฉย เล่นละครให้ใครดูกัน เห้อะ!!
"ไม่ต้องมานับญาติกับฉัน พอดีฉันไม่มีน้องแบบเธอ"ฉันคร้านจะเล่นละครพี่น้องสุขสันต์ไปกับน้องสาวจอมปลอม วาจาที่กล่าวออกมาจึงเชือดเฉือนเป็นพิเศษ
"พะ..พี่..ตะ..แต่ลิซ"อลิซเสียงสั่น นำ้ที่ฉํ่าอยู่ในดวงตาทำท่าจะรินไหลออกมาทุกเมื่อ สองสาวที่วิ่งไล่กันอยู่หันมามองฉันด้วยความไม่พอใจ สำออย ฉันแอบเบ้ปาก
"เป็นแค่ลูกชู้ไม่ต้องมาตีตัวเสมอกับฉัน"ฉันกล่าวเสียงเรียบแต่แทงใจใครบางคน อลิซทำท่ากุมอก ปากคอสั่นราวกับลูกนกน้อยแสนอ่อนแอ น้ำจากตาค่อยๆไหลออกมาราวกับสั่งได้ ท่าทางเหมือนกับนางเอกที่โดนนางร้ายรังแก คิดว่าจะสงสารหรอ? แน่นอนว่าไม่!! สองสาวที่มองฉันด้วยความไม่พอใจตั้งแต่แรก ทำท่าปรี่จะมาทำร้ายฉันแต่อลิซห้ามไว้
"อย่าทำร้ายพี่แองเจล่าเลยค่ะ ฉันผิดเอง พี่เขาพิการอยู่แล้ว ถ้าไปทำพี่เค้าอีกพี่เค้าคง..."อลิซเอ่ยด้วยนำ้เสียงห้ามปราม คงมีแต่ฉันที่รู้ว่ามันเยาะเย้ยว่าฉันพิการอยู่!! ฉันกัดฟันแน่น เมื่อหลุบตามองขาที่นอนไร้ความรู้สึกภายใต้ผ้าห่ม ไฟแค้นก็ลุกโชนขึ้นมา เพราะพวกมัน! เธอถึงเป็นแบบนี้! อดทนไว้..อดทนไว้...
"ก็แค่คนพิการทำเป็นมาปากดีเชอะ"สองสาวพูดขึ้นมาพร้อมกับสีหน้าหยามหยัน อลิซที่ทำท่าจะพูดปรามอีกครั้งกลับมีรอยยิ้มสะใจที่มุมปาก เมื่อรอยยิ้มนี้ซ้อนทับกับใบหน้าใครบางคนที่ฉันเกลียดทำให้ฉันคลั่ง สติของฉันขาดผึง ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนฉันกระชากสายนำ้เกลือของตัวเองทิ้ง เลือดสีแดงกระจายเปื้อนไปทั่วเตียง แล้วกระโจนไปหาอลิซด้วยความคลุ้มคลั่ง แม้จะตกจากเตียงอย่างไม่เป็นท่าเพราะว่าเดินไม่ได้ แต่ฉันก็พยายามใช้มือทั้งสองข้างยันร่างของตนไปใกล้เป้าหมายให้เร็วที่สุดแล้วออกแรงกระชากขา
ของอลิซที่ยืนตะลึงอยู่ล้มลงมาหัวฟาดกับพื้นเลือดอาบ
"กรี้ดดดด"อลิซกรีดกร้องด้วยความตกใจ ฉันหัวเราะอย่างสาแก่ใจแล้วปีนไปบีบคออีกฝ่ายอย่างรุนแรงหวังให้ตาย แน่นอนว่าอลิซดิ้นรนขัดขืน ทำให้ทั้งเลือดของฉันและอลิซต่างสาดกระจายไปทั่วบริเวณ สองสาวที่ยังยืนตะลึงอยู่พลันได้สติ ทั้งสองพยายามดึงมือฉันออกจากคอของอลิซ แม้ทั้งสองจะออกแรงดึงมากแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถดึงมือของฉันออกได้ ยิ่งร้อนรนไปกันใหญ่
"กดปุ่มนั้น..ระ..เรียกพยาบาล"อลิซเริ่มใบหน้าซีดเผือด เธอใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้ายเตือนสติเพื่อนของเธอก่อนสลบคามือฉันไป สองสาวรีบวิ่งไปกดปุ่มอย่างรวดเร็ว"ช่วยพวกเราด้วยแองเจล่าคลุ้มคลั่งไปแล้วเธอจะฆ่าพวกเราแล้ว กรี้ดดด"ฉันนึกว่าอลิซตายแล้ว จึงปรี่เข้าไปหาสองสาวต่อหวังให้ตกตายไปตามๆกัน มือน้อยดึงเท้าหนึ่งในสองสาวลงมาก่อนที่จะตะปบคอของมันอย่างรวดเร็ว "พวกแกต้องตายไปพร้อมกับมัน!ฮ่าๆ"ฉันหัวเราะเสียงแหลมแต่จู่ๆมือไม้ของฉันก็อ่อนแรง มีคนมายิงยาสลบใส่ฉันงั้นหรอ? ฉันหันไปมองด้านหลัง ทีมแพทย์ชุดใหญ่ยืนอยู่หน้าประตู พวกเขาวิ่งมาล็อคแขนฉันไว้ ฉันกรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราดพลางขยับตัวขัดขืน พวกเขาจึงฉีดยาสลบให้ฉันอีกเข็มสติของฉันจึงหายไป...
ขอบคุณธีมสวยๆจาก..
(จิ้มๆ)
ความคิดเห็น