ลิขิตนำพา ชะตาหวนคืน (ลิขิตพ่าย สายใยฝัน)
เมื่อลิขิตชักนำให้ได้พบพา หากแต่ชะตากลับนำพาให้หวนคืนสู่อดีตที่เจ็บปวด มีบุพเพทว่าไร้วาสนา เช่นนั้นบุพเพนั่นก็ไม่ต้องมี! ครอบครัวนางก็ดีอยู่แล้วนี่นา ทว่าเรื่องของหัวใจ ใครเล่าจะรู้อนาคต?
ผู้เข้าชมรวม
4,473
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลิขิตนำพา
ชะตาหวนคืน
เมื่อลิขิตชักนำให้ได้พบพา
หากแต่ชะตากลับนำพาให้หวนคืนสู่อดีตที่เจ็บปวด มีบุพเพทว่าไร้วาสนา
เช่นนั้นบุพเพนั่นก็ไม่ต้องมี!
ชาติภพก่อนระหว่างนางและเขาคือบุพเพที่ชักนำให้ได้พบพานซึ่งกันและกัน และตัวนางนั้นก็ได้มอบใจให้เขาไปทั้งดวง ทว่าบุพเพก็ส่วนบุพเพ วาสนาก็ส่วนวาสนา นางมีบุพเพแต่ไร้วาสนาได้ครองคู่กับเขา เพราะถ้อยคำที่เขาเอ่ยปากออกมา “ระหว่างเรา เจ้าคือน้องสาวข้า...”
แม้ความรักคือสิ่งหอมหวานให้ชวนลิ้มลอง
คู่ครองคือความโชคดีในชีวิต
แต่ก็ใช่ว่านางจะต้องแลกทั้งชีวิตของนางเพียงเพื่อความโชคดีนั้น ในเมื่อโชคดีของนางไม่ได้มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
ครอบครัวที่อบอุ่น ชาติตระกูลไม่สูงไม่ต่ำ ฮ่องเต้ไม่ระแวงตระกูลของนาง
เงินทองมีใช้ไม่ได้ขาด นี่ไม่นับเป็นโชคดีหรืออย่างไร?
“ในเมื่อเขาไม่ใช่ด้ายแดงของข้า และข้าก็ไม่ใช่ด้ายแดงของเขา เช่นนั้นจะพบหน้ากันให้ได้ประโยชน์อันใด มิสู้อย่าพบพานกันเลยมิดีกว่าหรือ?”
“เจ้ามั่นใจหรือว่าจะทำใจได้”
“ได้แล้วอย่างไร ไม่ได้แล้วอย่างไร
สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เลือกข้าอยู่ดี”
“คล้ายว่าเจ้าจะตัดใจแล้วจริงๆ”
“ใช่” นางยิ้มออกมาอย่างมุ่งมั่น “ข้าตัดใจได้แน่
ต้องทำได้แน่”
"อืมมมมม" ชายหนุ่มหรี่ตาครุ่นคิด
"ที่เจ้ากล้าพูดเช่นนี้เป็นเพราะในใจเจ้ามีผู้อื่นแล้วสิ"
"ท่านพูดอะไรน่ะ"
ถึงนางจะเฉไฉแต่ใบหน้ากลับขึ้นสี
"แต่ว่าเขามีข่าวลือมิใช่รึ"
"......................."
"ข่าวลือเรื่องใหญ่เสียด้วย"
"....................."
"ข่าวลือที่ว่า
บุรุษคนนั้นรังเกียจสตรียิ่งนัก"
คราวนี้นางมองอีกฝ่ายตาขวาง
"ท่านไปไกล ๆ เลย!"
เสียงหัวเราะขบขันของอีกฝ่ายลอยมาตามลมให้ได้ยินเนือง
ๆ
จริง ๆ
แล้วเรื่องนี้ก็นับเป็นเรื่องใหญ่ บุพเพเก่านั่นนางไม่สนใจแล้ว
เพราะคนที่นางคิดว่าใช่ไม่ใช่เขา
ทว่า....ติดปัญหาอยู่ข้อหนึ่ง
ตรงที่ว่านางจะเปลี่ยนใจเขาไม่ให้รังเกียจสตรีอย่างไรดี?
เรื่องนี้สิ
ที่น่าคิดหนัก....
ส่วนเรื่องที่ว่า “คู่ครองคือความโชคดีในชีวิต แต่ก็ใช่ว่านางจะต้องแลกทั้งชีวิตของนางเพียงเพื่อความโชคดีนั้น”
เอ่อ....ถอนคำพูดตอนนี้ยังทันอยู่กระมัง?
มาคุยกันก่อนนะคะ เพราะกรุ่นมีเรื่องจะคุยค่ะ!!!
กรุ่นจะมาบอกว่ากรุ่นเปลี่ยนชื่อเรื่อง เปลี่ยนคำโปรย เปลี่ยนข้อมูลเบื้องต้น เปลี่ยนบทนำ และก็เปลี่ยนเนื้อเรื่อง!!
สรุป...เปลี่ยนหมดเลยค่ะ!!
ง่ายๆก็คือ กรุ่นจะรีไรท์นั่นเอง
ต้องออกตัวก่อนว่าที่จะเปลี่ยนเนื้อเรื่องเนี่ย ก็คือปรับเปลี่ยนส่วนของโครงสร้าง ส่วนขององค์ประกอบ แต่ส่วนของพล็อตเบื้องต้นที่เป็นฐานในการก่อกำเนิดเป็นนิยายเรื่องนี้ก็ยังคงเดิมค่ะ ถามว่าทำไมถึงรีไรท์ล่ะ ที่เขียนมามันไม่โอเคเหรอ บอกตามตรงกรุ่นว่ามันก็ดูโอเค แต่พอเขียนมาเรื่อยๆมันกลับเจอจุดบอด เจอช่องโหว่อะไรมากมาย ทำให้เริ่มเกิดอาการตันขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้ อีกทั้งยังมีคนบอกว่าแม้จะเข้าใจแต่มันกลับกระโดดไปกระโดดมาจนปวดหัว หมายถึงว่าเล่าเรื่องนี้อยู่แต่ก็มีย้อนไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้า ไปๆมาๆจนดูงง ถึงแม้มันจะเป็นการปูพรมเรื่องเพื่อผลักดันเนื้อเรื่องต่อไป แต่ก็ยังไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่อยู่ดี อีกทั้งกรุ่นยังรู้สึกว่าตัวเองดำเนินเรื่องช้าไป เหมือนออกทะเลมากเกินไป ทำให้เราเขว พอจะตัดเข้าประเด็นก็ดูฝืนๆ เลยคิดว่าถ้าอย่างนั้นก็รีไรท์มันไปเลยดีกว่า เอาให้มันชัดๆชัวร์ๆไปเลย
ดังนั้น จึงขออภัยผู้อ่านทุกคนที่ติดตามกันมานะคะ ขอโทษที่ต้องให้รอ แล้วก็ขอบคุณที่ยังคงเป็นกำลังใจและติดตามนิยายของกรุ่นมาอย่างต่อเนื่อง แม้ว่ากรุ่นจะอัพช้าไปบ้างก็เถอะ (เอาจริงๆกรุ่นว่ามันไม่ช้าไปบ้างหรอกนะ มันช้ามากเลยล่ะ) แต่ยังไงก็เถอะ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้กันต่อไปด้วยนะคะ กรุ่นจะพยายามดันให้นิยายเรื่องนี้จบเรื่องให้ได้ค่ะ!!
ด้วยรักและขอบคุณจากใจ
กรุ่นกันเกรา
ปล. ถ้าใครเจอว่าชื่อต่างๆที่เคยตั้งไว้มันเปลี่ยนไปบ้างก็อย่าตกใจกันนะคะ เพราะกรุ่นตั้งใจเปลี่ยนให้มันมีความหมายที่ลงตัวและเป็นการผูกปมเรื่องนั้นเองค่ะ ^_^
ผลงานอื่นๆ ของ กรุ่นกันเกรา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ กรุ่นกันเกรา
ความคิดเห็น