ลิขิตนำพา ชะตาหวนคืน (ลิขิตพ่าย สายใยฝัน)

ลิขิตนำพา ชะตาหวนคืน

        เมื่อลิขิตชักนำให้ได้พบพา หากแต่ชะตากลับนำพาให้หวนคืนสู่อดีตที่เจ็บปวด มีบุพเพทว่าไร้วาสนา เช่นนั้นบุพเพนั่นก็ไม่ต้องมี!

ชาติภพก่อนระหว่างนางและเขาคือบุพเพที่ชักนำให้ได้พบพานซึ่งกันและกัน และตัวนางนั้นก็ได้มอบใจให้เขาไปทั้งดวง ทว่าบุพเพก็ส่วนบุพเพ วาสนาก็ส่วนวาสนา นางมีบุพเพแต่ไร้วาสนาได้ครองคู่กับเขา เพราะถ้อยคำที่เขาเอ่ยปากออกมา “ระหว่างเรา เจ้าคือน้องสาวข้า...”

แม้ความรักคือสิ่งหอมหวานให้ชวนลิ้มลอง คู่ครองคือความโชคดีในชีวิต  แต่ก็ใช่ว่านางจะต้องแลกทั้งชีวิตของนางเพียงเพื่อความโชคดีนั้น ในเมื่อโชคดีของนางไม่ได้มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว ครอบครัวที่อบอุ่น ชาติตระกูลไม่สูงไม่ต่ำ ฮ่องเต้ไม่ระแวงตระกูลของนาง เงินทองมีใช้ไม่ได้ขาด นี่ไม่นับเป็นโชคดีหรืออย่างไร?

“ในเมื่อเขาไม่ใช่ด้ายแดงของข้า และข้าก็ไม่ใช่ด้ายแดงของเขา เช่นนั้นจะพบหน้ากันให้ได้ประโยชน์อันใด มิสู้อย่าพบพานกันเลยมิดีกว่าหรือ?”

“เจ้ามั่นใจหรือว่าจะทำใจได้”

“ได้แล้วอย่างไร ไม่ได้แล้วอย่างไร สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เลือกข้าอยู่ดี”

“คล้ายว่าเจ้าจะตัดใจแล้วจริงๆ”

“ใช่” นางยิ้มออกมาอย่างมุ่งมั่น “ข้าตัดใจได้แน่ ต้องทำได้แน่”

"อืมมมมม" ชายหนุ่มหรี่ตาครุ่นคิด "ที่เจ้ากล้าพูดเช่นนี้เป็นเพราะในใจเจ้ามีผู้อื่นแล้วสิ"

"ท่านพูดอะไรน่ะ" ถึงนางจะเฉไฉแต่ใบหน้ากลับขึ้นสี

"แต่ว่าเขามีข่าวลือมิใช่รึ"

"......................."

"ข่าวลือเรื่องใหญ่เสียด้วย"

"....................."

"ข่าวลือที่ว่า บุรุษคนนั้นรังเกียจสตรียิ่งนัก"

คราวนี้นางมองอีกฝ่ายตาขวาง "ท่านไปไกล ๆ เลย!"

เสียงหัวเราะขบขันของอีกฝ่ายลอยมาตามลมให้ได้ยินเนือง ๆ

จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ก็นับเป็นเรื่องใหญ่ บุพเพเก่านั่นนางไม่สนใจแล้ว เพราะคนที่นางคิดว่าใช่ไม่ใช่เขา

ทว่า....ติดปัญหาอยู่ข้อหนึ่ง ตรงที่ว่านางจะเปลี่ยนใจเขาไม่ให้รังเกียจสตรีอย่างไรดี?

เรื่องนี้สิ ที่น่าคิดหนัก....

ส่วนเรื่องที่ว่า “คู่ครองคือความโชคดีในชีวิต  แต่ก็ใช่ว่านางจะต้องแลกทั้งชีวิตของนางเพียงเพื่อความโชคดีนั้น”  เอ่อ....ถอนคำพูดตอนนี้ยังทันอยู่กระมัง?

อย่างน้อยนี่ก็เป็นสีสันของชีวิตนะ!

มาคุยกันก่อนนะคะ เพราะกรุ่นมีเรื่องจะคุยค่ะ!!!

กรุ่นจะมาบอกว่ากรุ่นเปลี่ยนชื่อเรื่อง เปลี่ยนคำโปรย เปลี่ยนข้อมูลเบื้องต้น เปลี่ยนบทนำ และก็เปลี่ยนเนื้อเรื่อง!!

สรุป...เปลี่ยนหมดเลยค่ะ!!

ง่ายๆก็คือ กรุ่นจะรีไรท์นั่นเอง

ต้องออกตัวก่อนว่าที่จะเปลี่ยนเนื้อเรื่องเนี่ย ก็คือปรับเปลี่ยนส่วนของโครงสร้าง ส่วนขององค์ประกอบ แต่ส่วนของพล็อตเบื้องต้นที่เป็นฐานในการก่อกำเนิดเป็นนิยายเรื่องนี้ก็ยังคงเดิมค่ะ ถามว่าทำไมถึงรีไรท์ล่ะ ที่เขียนมามันไม่โอเคเหรอ บอกตามตรงกรุ่นว่ามันก็ดูโอเค แต่พอเขียนมาเรื่อยๆมันกลับเจอจุดบอด เจอช่องโหว่อะไรมากมาย ทำให้เริ่มเกิดอาการตันขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้ อีกทั้งยังมีคนบอกว่าแม้จะเข้าใจแต่มันกลับกระโดดไปกระโดดมาจนปวดหัว หมายถึงว่าเล่าเรื่องนี้อยู่แต่ก็มีย้อนไปยังเหตุการณ์ก่อนหน้า ไปๆมาๆจนดูงง ถึงแม้มันจะเป็นการปูพรมเรื่องเพื่อผลักดันเนื้อเรื่องต่อไป แต่ก็ยังไม่ค่อยเนียนเท่าไหร่อยู่ดี อีกทั้งกรุ่นยังรู้สึกว่าตัวเองดำเนินเรื่องช้าไป เหมือนออกทะเลมากเกินไป ทำให้เราเขว พอจะตัดเข้าประเด็นก็ดูฝืนๆ เลยคิดว่าถ้าอย่างนั้นก็รีไรท์มันไปเลยดีกว่า เอาให้มันชัดๆชัวร์ๆไปเลย

ดังนั้น จึงขออภัยผู้อ่านทุกคนที่ติดตามกันมานะคะ ขอโทษที่ต้องให้รอ แล้วก็ขอบคุณที่ยังคงเป็นกำลังใจและติดตามนิยายของกรุ่นมาอย่างต่อเนื่อง แม้ว่ากรุ่นจะอัพช้าไปบ้างก็เถอะ (เอาจริงๆกรุ่นว่ามันไม่ช้าไปบ้างหรอกนะ มันช้ามากเลยล่ะ) แต่ยังไงก็เถอะ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้กันต่อไปด้วยนะคะ กรุ่นจะพยายามดันให้นิยายเรื่องนี้จบเรื่องให้ได้ค่ะ!!

ด้วยรักและขอบคุณจากใจ

กรุ่นกันเกรา

ปล. ถ้าใครเจอว่าชื่อต่างๆที่เคยตั้งไว้มันเปลี่ยนไปบ้างก็อย่าตกใจกันนะคะ เพราะกรุ่นตั้งใจเปลี่ยนให้มันมีความหมายที่ลงตัวและเป็นการผูกปมเรื่องนั้นเองค่ะ ^_^