My brother พี่ชายสุดที่รัก

บทนำ

เมื่ออาทิตย์ก่อน ณ ลอนดอน
“ห๊า!! อะไรกันค่ะคุณแม่ จะให้หนูไปเรียนที่ไทยหรอค่ะ!!“ สาวน้อยร่างบาง ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต สีผมดำสนิท จมูกโด่งเป็นสันได้รูป บวกกับริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนและมีสีผิวขาวดุจไข่มุกอมชมพู พูดกับแม่ตัวเองอย่างอารมณ์เสีย
“โธ่! ลูก พ่อกับแม่มีความจำเป็นจริงๆนะลูก T^T”
“พ่อค่ะ ช่วยหนูด้วย หนูไม่อยากไป”
“อ๊ะเอ่อ...พ่อว่าแม่พูดถูกแล้วล่ะลูก”
“พี่ก็อีกคนสินะ” สาวน้อยพูดขึ้น
“นี่! พี่ว่าเราควรทำตามที่แม่บอกเถอะ” ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ว่าปรามน้องสาวด้วยสีหน้าดุๆ
“เรนนี่ ถึงลูกจะไม่อยากไปยังไงลูกก็ต้องไป เรามีความจำเป็นจริงๆ นะลูก” แม่ของเธอพูดขึ้นด้วยสีหน้าเห็นใจลูกสาว
“พี่ว่าเราควรจะไปเก็บกระเป๋าได้แล้วนะ” พี่ชายสุดหล่อพูดขึ้น
(ไม่ปายยยยย~~~)

ณ สนามบินลอนดอน
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ~~~
“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ อีกนาที10 สายการบินที่xx จะเดินทางไปยังท่าอากาศ กรุณาเตรียมตัวให้พร้อมด้วยค่ะ” เสียงหวานๆ จากแระชาสัมพันธ์ของสนามบินดังขึ้น
“แม่ค่ะแล้วเรนนี่จะต้องไปอยู่กับใคร ที่ไหนค่ะ” เรนนี่ถามคุณแม่ของตนด้วยความสงสัย
“ไปอยู่กับคุณน้าโรสรินที่คฤหัสถ์ Sky World นะลูก” คุณแม่ตอบคำถามจากลูกตัวเอง
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ~~~
“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ สายการบินที่xx พร้อมจะเดินทางไปยังท่าอากาศ ขอเรียนท่านผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ที่ประตูทางเข้าหมายเลขxx ด้วยค่ะ” เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นอีกครั้ง
“แม่ค่ะลาก่อนนะค่ะ” สาวน้อยได้พูดลาแม่จากนั้นก็เข้าไปสวมกอดแม่ตัวเองและได้เดินลากกระเป๋าตัวเองเพื่อที่จะไปประตูทางเข้า =[]=
โอ๊ย! แล้วจะทันไมเนี่ย ข้าวของก็เยอะ
เพียะ!!!
“โอ๊ย!!” สายน้อยอุทานด้วยความเจ็บ “นี่นาย@#$%^&*...” เขาหายไปไหนแล้ว เร็วชะมัดเลย มันหน้าเจ็บใจนัก เดินชนแล้วไม่ขอโทษ ชิ
กึก กึก ฟุ่บ~~
เรนนี่นั่งลงพร้อมกับพูดบ่นอุบอิบในใจที่มีผู้ชายร่างสูงชนแต่ไม่ขอโทษกลับวิ่งหนีไปเฉยเลย
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ~~~
“ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ สายการบินที่xx จะเดินทางไปยังท่าอากาศแล้วค่ะ” เสียงประชาสัมพันธ์นั้นเอง !
“เฮ้อ...เหนื่อยจัง” สาวน้อยได้บ่นกับตัวเองพร้อมกับรับประทานอาหารที่สาวสวยบนเครื่องบินนำมาเสิร์ฟจนอิ่มและเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยบนเบาะนุ่มๆ