My brother พี่ชายสุดที่รัก - นิยาย My brother พี่ชายสุดที่รัก : Dek-D.com - Writer
×

    My brother พี่ชายสุดที่รัก

    โอ๊ย!!นี้มันดวงซวยอะไรของฉันเนี่ยทำไมแม่ถึงต้องให้ไปเรียนที่ไทยด้วยเรนนี่ไม่อยากไปเรยคิดถึงบ้านที่ลอนดอนฮือๆ เรื่องราวจะเป้นยังไงโปรดติดตามด้วยน่ะคร่า >

    ผู้เข้าชมรวม

    74

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    74

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 มี.ค. 58 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ
    เมื่ออาทิตย์ก่อน ณ ลอนดอน
    “ห๊า!! อะไรกันค่ะคุณแม่ จะให้หนูไปเรียนที่ไทยหรอค่ะ!!“ สาวน้อยร่างบาง ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต สีผมดำสนิท จมูกโด่งเป็นสันได้รูป บวกกับริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนและมีสีผิวขาวดุจไข่มุกอมชมพู พูดกับแม่ตัวเองอย่างอารมณ์เสีย
    “โธ่! ลูก พ่อกับแม่มีความจำเป็นจริงๆนะลูก T^T”
    “พ่อค่ะ ช่วยหนูด้วย หนูไม่อยากไป”
    “อ๊ะเอ่อ...พ่อว่าแม่พูดถูกแล้วล่ะลูก”
    “พี่ก็อีกคนสินะ” สาวน้อยพูดขึ้น
    “นี่! พี่ว่าเราควรทำตามที่แม่บอกเถอะ” ชายหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ว่าปรามน้องสาวด้วยสีหน้าดุๆ
    “เรนนี่ ถึงลูกจะไม่อยากไปยังไงลูกก็ต้องไป เรามีความจำเป็นจริงๆ นะลูก” แม่ของเธอพูดขึ้นด้วยสีหน้าเห็นใจลูกสาว
    “พี่ว่าเราควรจะไปเก็บกระเป๋าได้แล้วนะ” พี่ชายสุดหล่อพูดขึ้น
    (ไม่ปายยยยย~~~)

    ณ สนามบินลอนดอน
    ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ~~~
    “ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ อีกนาที10 สายการบินที่xx จะเดินทางไปยังท่าอากาศ กรุณาเตรียมตัวให้พร้อมด้วยค่ะ” เสียงหวานๆ จากแระชาสัมพันธ์ของสนามบินดังขึ้น
    “แม่ค่ะแล้วเรนนี่จะต้องไปอยู่กับใคร ที่ไหนค่ะ” เรนนี่ถามคุณแม่ของตนด้วยความสงสัย
    “ไปอยู่กับคุณน้าโรสรินที่คฤหัสถ์ Sky World นะลูก” คุณแม่ตอบคำถามจากลูกตัวเอง
    ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ~~~
    “ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ สายการบินที่xx พร้อมจะเดินทางไปยังท่าอากาศ ขอเรียนท่านผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ที่ประตูทางเข้าหมายเลขxx ด้วยค่ะ” เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นอีกครั้ง
    “แม่ค่ะลาก่อนนะค่ะ” สาวน้อยได้พูดลาแม่จากนั้นก็เข้าไปสวมกอดแม่ตัวเองและได้เดินลากกระเป๋าตัวเองเพื่อที่จะไปประตูทางเข้า =[]=
    โอ๊ย! แล้วจะทันไมเนี่ย ข้าวของก็เยอะ
    เพียะ!!!
    “โอ๊ย!!” สายน้อยอุทานด้วยความเจ็บ “นี่นาย@#$%^&*...” เขาหายไปไหนแล้ว เร็วชะมัดเลย มันหน้าเจ็บใจนัก เดินชนแล้วไม่ขอโทษ ชิ
    กึก กึก ฟุ่บ~~
    เรนนี่นั่งลงพร้อมกับพูดบ่นอุบอิบในใจที่มีผู้ชายร่างสูงชนแต่ไม่ขอโทษกลับวิ่งหนีไปเฉยเลย
    ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ~~~
    “ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ สายการบินที่xx จะเดินทางไปยังท่าอากาศแล้วค่ะ” เสียงประชาสัมพันธ์นั้นเอง !
    “เฮ้อ...เหนื่อยจัง” สาวน้อยได้บ่นกับตัวเองพร้อมกับรับประทานอาหารที่สาวสวยบนเครื่องบินนำมาเสิร์ฟจนอิ่มและเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยบนเบาะนุ่มๆ

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น