The chain ล่ามโซ่รักล็อกหัวใจนาย (ผี) มาดกวน - นิยาย The chain ล่ามโซ่รักล็อกหัวใจนาย (ผี) มาดกวน : Dek-D.com - Writer
×

    The chain ล่ามโซ่รักล็อกหัวใจนาย (ผี) มาดกวน

    เพราะความซุ่มซ่ามที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดราวกับเป็นพรสวรรค์ จึงทำให้ ฟลาวเวอร์ ต้องมาถูกล่ามโซ่ติดกับ ผี...ความจำเสื่อมที่มีหน้าตาเหมือนคนที่เธอชอบยังกะเกะ ตลอด 24 ชั่วโมง!!

    ผู้เข้าชมรวม

    170

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    10

    ผู้เข้าชมรวม


    170

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  6 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  16 ต.ค. 57 / 23:14 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     


     

    เพราะความซุ่มซ่ามที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดราวกับเป็นพรสวรรค์

    จึงทำให้ ‘ฟลาวเวอร์
    ต้องมาถูกล่ามโซ่ติดกับ ผี’...ความจำเสื่อม

    ที่มีหน้าตาเหมือนคนที่เธอชอบยังกะเกะ ตลอด
    24 ชั่วโมง!!

     

     


     

    ฮึก~ อย่าทิ้งฉันไป ขอร้องล่ะ อย่าจากกันไปแบบนี้เลย

     

    สายฝนที่โปรยลงมา พร้อมกับหยดน้ำตาพรั่งพรูออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง

     

    ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัว เขาดูเลือนราง และจางหายไปในที่สุด

     

    ทิ้งไว้เพียงภาพเหตุการณ์ที่เริ่มชัดเจนขึ้น

     

    ...ในความทรงจำของเธอ

     

     

    บทนำ

     

    ณ ระเบียงชั้น 3 อาคารวิทยาศาสตร์ ของโรงเรียน เซนต์ฮอว์คเวล ซันโกลรอยอลแมรี่

     

                ตึกๆๆๆๆ

               

    แฮ่กๆเสียงฝีเท้าดังขึ้น พร้อมกับเสียงหายใจหอบรัวๆ ในขณะที่ฉันกำลังวิ่งฝ่าเหล่านักเรียนซึ่งทั้งเดินสวนมา และยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่ตรงระเบียงทางเดิน

    เนื่องจากผู้คนค่อนข้างหนาแน่น ฉันจึงต้องพยายามเบียด เสียด แทรก และ กระแทกไหล่ของพวกเขาเพื่อฝ่าไปให้ได้

     

    ตุบ! ผลัวะ! ปึก!

               

    กรี๊ดดดดดดดดด! ยัยบ้าแกกล้าวิ่งชนฉันหรอ! ถ้าฉันล้มหัวฟาดพื้นขึ้นมาจะทำยังไงห๊าาาาาา!!” สาวปากแดง คิ้วหนา หน้าขาว คอลำโพงที่ฉันวิ่งชน แผดเสียงเซอราวด์จนคนทั้งอาคารพร้อมใจกันยกมือขึ้นมาปิดหูแทบไม่ทัน -^-

     

    เพลาๆ หน่อยดิป้า เกิดสะดุดกระเด็นตกตึกขึ้นมา พวกผมกลัวอาคารนี้จะเฮี้ยน ฮ่าๆหนึ่งในเด็กปากเสียกลุ่มหนึ่งที่ฉันกำลังวิ่งผ่าน เอ่ยปากถามหาหมัดเรียกเลือดกำเดา และลูกเตะฟันหน้าหักทันที -_-^

     

    นี่ยัยชะนีแอ๊บแบ๊ว หล่อนเดินดีๆ ไม่เป็นรึไง? จะรีบวิ่งไปตามควายที่ไหนย๊ะ!” กระเทยร่างยักษ์จิ๊ปากจิ๊คอพูด

     

    และสุดท้าย “*-$@_#%$^%@_#$%*%&_*^@^&*)#*$#@!” ประโยคเหล่านี้ถูกตะโกนออกมาจากทุกที่ ราวกับทุกคนร่วมใจกันรุมด่าฉัน โดยไม่ได้นัดหมาย -*-

     

    แม้จะรู้ว่าการที่ฉันมาวิ่งบนอาคารเรียนแบบนี้มันผิดกฎของโรงเรียนที่ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องความเข้มงวด และทำให้ใครหลายๆ คนเดือดร้อน แต่ตอนนี้ ณ เวลา [ 11:59 . ] ซึ่งเป็นตัวเลขล่าสุดที่สายตาของฉันเหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือ และมันส่งผลต่อการวิ่งของฉันที่แทบจะบินไปด้วยความเร็วแสง - -‘

               

    O.O! โอ๊ะ! นั้นไง ห่างจากรัศมีสายตาของฉันไปประมาณ 10 เมตร ซึ่งเป็นระยะที่ฉันสามารถมองเห็นประตูห้องเจ๊ปอบจอมโหด โคตรละเอียด 

     

    อีกนิดเดียวรายงานในมือฉันก็จะไปถึงโต๊ะเจ๊ปอบแล้ว ถ้าส่งช้าไปวินาทีเดียวละก็นิยายเรื่องนี้อาจจะไม่มีนางเอกเลยก็ได้ -*- ต้องทันสิ ทันแน่นอน!

     

    แต่แล้วความหวังอันริบหรี่ที่กำลังเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ ก็ดับลงเมื่อ

               

    กรึก! ฟิ้วววว~

     

    ปลายเท้าขวาของฉันสะดุดอะไรบ้างอย่าง ซึ่งจะส่งผลให้ฉันล้มหน้ากระแทกพื้นในไม่ช้า เอ่อคือ มันก็น่าอายนะที่จะบอกว่า ฉันสะดุดข้อเท้าซ้ายของตัวเอง -*- และด้วยความตกใจจึงส่งผลให้รายงานในมือของฉันปลิวแหวกอากาศออกไปรับลมแทบจะทันที

     

    ม่ายยยยยยย~ >.<” ฉันร้องเสียงหลง พร้อมกับระบบประมวลผลในสมองที่สั่งให้เปลือกตาของฉันเลื่อนปิดลง

     

    ทันใดนั้นเอง สวรรค์ก็ส่งอะไรมาว่ะ?

     

    ตุบ!

     

    ก่อนที่ใบหน้าขาวเนียนของฉันจะพุ่งลงไปถูกับพื้น ทั้งร่างกายและใบหน้าก็รู้สึกถึงแรงกระแทกเบาๆ กับอะไรนุ่มๆ ที่มาเข้ามารับร่างของฉันไว้เอาทัน

     

    เมื่อลืมตาขึ้นมาเสื้อลายสก็อตสีแดงดำซึ่งเป็นเครื่องแบบของเซนต์ฮอว์คเวลก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่าบุคคลตรงหน้าไม่สามารถเป็นผู้หญิงได้แน่นอน เนื่องจากใบหน้าของฉันเพิ่งแนบกับแผงอก? …ของร่างสูงตรงหน้า?

     

    เมื่อเลื่อนสายตาขึ้นไปมองหน้าเจ้าของร่างสูงที่โอบร่างของฉันเอาไว้ ก็ทำให้ฉันผงะทันที

     

    (  O[]O)! --->  (-_-‘  ) 


    จิ้มเลยจร้า

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น