นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
124
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
124
หมวด : รักหวานแหวว
อัปเดตล่าสุด : 28 เม.ย. 57 / 00:00 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
ฉันก็ไม่เช้าใจว่าทำไมต้องมี2ชื่อ
วันนี้เป็นวันแรกที่ทุกคนมาเรียนหลังจากปิดไปเกือบครึ่งปีเอ๊ะคงสงสัยละสิว่าฉันเป็นใครถึงได้มาพูด
พล่ำเพลื่อแบบนี้ขอแนะนำตัวแล้วกันนะ
ฉันชื่อ ยูอิ เรียนคณะวิทยาศาสตร์เอกการกีฬาปี2
ฉันเป็นลูกเจ้าของมหาลัยนี้แต่ไม่ค่อยมีใครรู้นอกจาก
ซีรี่ส์เพื่อนสนิทของฉัน
“ยู”เอ่ยถึงก็มาแล้ว
“อะไร”
“ฉันโคตรคิดถึงเธอเลย”เวอร์อีกแล้ว
“แต่ฉันไม่คิดถึงนาย”
“อะไรกัน”
“จะคิดถึงทำไมปิดเทอมก็คุยกันทุกวันนายไม่เบื่อรึไง”
“ไม่เบื่อ”
ครืด ครืด
คุณพ่อ
“เดี๋ยวฉันรับโทรศัพท์ก่อน”
“อือ”
“สวัสดีค่ะพ่อมีอะไรรึเปล่าค่ะ”
(มาหาพ่อหน่อยลูกที่ตึกนะ)
“ค่ะ”ฉันเลือกพูดสั้นๆและกดตัดสาย”ฉันต้องไปหา
คุณพ่อนะขึ้นตึกเรียนไปก่อนนะ”
“อืมแล้วเจอกัน”ซีรี่ส์พูดแค่นั้นและเดินขึ้นตึกเรียนไปก่อน
ห้องคุณพ่อ
“สวัสดีค่ะคุณพ่อมีอะไรรึเปล่าค่ะ”
“นั่งก่อนสิ”คุณพ่อพูดแค่นั้น
“มีอะไรหรอค่ะถึงเรียกหนูมา”ฉันถามคุณพ่อ”แล้ว
นั่นใครค่ะ”ยังไม่ทันที่คุณพ่อจะได้ตอบเขาก็หันมานั้นมัน
“วิคเตอร์นายมาได้ไง”
“นั่งเครื่องมาเธอจะให้ฉันเดินจากอเมริกามาถึง
เมืองไทยรึไงมีหวังขาหลุดเป็นชิ้นๆแน่”นายมัน
“แล้วนายมาทำไม”ฉันยิงคำถามใส่เขาทันที
“ ถามคุณอาดูสิ”
“ว่าไงคะพ่อ”
“ไม่มีอะไรมากหรอกแค่วิคเตอร์อยากเรียนที่นี่”อะไรนะ
“เรียนที่นี่”ฉันย้ำคำพูดของคุณพ่ออีกครั้ง
“ใช่ ฉันอยากเรียนที่นี่”
“ทำไมต้องเรียนที่นี่ที่อเมริกาไม่มีที่เรียนรึไง”บ้ามากบ้าที่สุดเลย
“มีแต่ฉันอยากเรียนที่ไทยแล้วก็ที่นี่”
“อยากเรียนที่ไทยฉันพอเข้าใจแต่ทำไมต้อง
เป็นที่นี่”กวนประสาทชัดๆ
“ก็จะได้อยู่ใกล้เธอไง”
“ไม่ได้ยังไงนายก็เรียนที่นี่ไม่ได้”
“พอเถอะยูไม่เห็นเป็นไรเลย”ไม่เป็นไรได้ไงกัน
“ไม่เป็นไรได้ไงค่ะพ่อถ้านายนี่อยู่ที่นี่มีหวัง
ไมเกรนหนูขึ้นวันละสามเวลาแน่”
“เถอะน่ายังไงก็อยู่บ้านหลังเดียวกัน”หลังเดียวกัน
“หมายความว่าไงค่ะ”
“ก็อย่างที่ลูกเข้าใจพ่อเห็นว่าวิคเตอร์อยู่คนเดียว
ก็เลยให้มาอยู่ด้วยกันนี่ละดีแล้ว”
“อยากจะบ้าตาย”พูดจบฉันก็เดินออกไปจากห้องทันทีโดยไม่รอฟังอะไรทั้งสิ้น
บทที่ 1
นายดีจริงๆนะเหรอ?
พอออกจากห้องทำงานของพ่อฉันก็เข้าห้องเรียน
“มาแล้วหรอ”
“อือ”ยังไม่ได้พูดอะไรอาจารย์ก็มาพอดี
“สวัสดีจ๊ะทุกคนวันนี้มีนักศึกษาใหม่มาแนะนำให้
รู้จัก”พูดจบอาจารย์ก็กวักมือเรียกนักศึกษาใหม่
หน้าเป็นยังไงไม่รู้ฉันไม่ได้มอง
“นี่วิคเตอร์จ๊ะฝากดูแลเพื่อนด้วยนะ”พออาจารย์พูดจบสมองฉันก็ประมวลคำพูดของอาจารย์อีกครั้งวิคเตอร์งั้นเหรอ
“นักศึกษาใหม่ชื่อวิคเตอร์ใช่มั้ย”
“อือใช่เธอสนใจหมอนั่นหรอ”
“ซีรี่ส์”ฉันส่งสยตาคาดโทษให้กับซีรี่ส์
“ฉันล้อเล่น”
“วิคเตอร์ทำไมนายต้องเรียนคณะนี้สาขานี้
ด้วย”ฉันรีบถามวิคเตอร์คนทั้งห้องเงียบกริบ
“ก็ฉันอยากเรียน”
“นี่นายกำลังกวนประสาทฉันอยู่นะ”
“ใครบอกว่าฉันกวนประสาทเธอ”
“นายจะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย”พูดจบฉันก็บอกซีรี่ส์ว่าจะกลับบ้านก่อนเวลา
เย็นวันนี้
ก๊อก ก๊อก
“ยูลงไปทานข้าวลูก”
“แป๊บหนึงค่ะคุณพ่อยูทำงานก่อน”ฉันร้องบอกคุณพ่อ
“งั้นเสร็จแล้วลงไปทานข้าวนะลูก”
“ค่ะ”ฉันตอบสั้นๆแล้วก็”โอ๊ย”ทั้งคุณพ่อและ วิคเตอร์รีบเปิดประตูห้องมาดูแล้ววิคเตอร์ก็ตรงมาหาฉันคงสมเพชฉันน่าดูล่ะสิที่โดนคัตเตอร์บาดนิ้ว
“เจ็บมากรึเปล่า”ผิดคาดแฮะเค้าเดินมาดูแผลให้ฉัน
“นิดหน่อยนะ”ตอบไปงั้นและที่จริงโคตรเจ็บแง่ๆๆ
“เดี๋ยวฉันทำแผลให้”นายนี่จะดีก็ดีโอ๊ยตามไม่ทันง่ะ
“ไม่เป็นไรหรอกฉันทำเองก็ได้”
“ไม่เป็นไรฉันทำให้อยู่เฉยๆเถอะน่า”ทำไมฉันเหมือนเด็กกำลังดื้อกับผู้ใหญ่จังนะ
“อือ”สุดท้ายก็ต้องยอม
“อ่ะเสร็จและ”เค้าพูดกับชี้ไปทีแผลฉัน
“อือ ขอบใจนะ”นายก็ดีนะที่จริงฉันว่าฉันคารเริ่มมองนายใหม่แล้วล่ะวิคเตอร์จากนั้นฉันก็มองหน้าเค้าสงสัยเค้าคงรู้ว่าฉันมองก็เลยพูดว่า
“มองหน้าฉันทำไม”จะตอบยังไงดี
“เปล๊าฉันไม่ได้มองสักหน่อย”ฉันตอบแบบเขินๆนิดๆ
“งั้นก็แล้วไป”บทจะง่ายก็ง่ายโอ๊ยงงกับผู้ชายคนนี้ตกลงฉันต้องมองนายใหม่หมดสินะ
หลังจากทานข้าวเย็นแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน
ผลงานอื่นๆ ของ love story ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ love story
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น