นิยายรัก by Cher : จำได้ว่ารักเธอ [บทนำ]

- บทนำ -

  ผมชื่อ 'คอปเตอร์' ครับ ตอนนี้ผมอยู่ชั้นม.6 ในโรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง มีนักเรียนจากหลายประเทศมาเรียนที่นี่ ผมมีเพื่อนสนิทไม่เยอะหรอกครับ มีเพื่อนผู้หญิงมาทำความสนิทสนมอยู่หลายคน แต่ก็งั้นๆ แหละครับ เพราะผมเป็นคนพูดไม่เก่งแถมยังขี้อายอีกด้วย ผมถนัดด้านดนตรีครับ ชอบมันมากๆ เลย เล่นเครื่องดนตรีได้หลายอย่าง ให้ผมอยู่ในห้องซ้อมดนตรีทั้งวันเลยก็ยังได้ ไม่มีเบื่อหรอก ดีกว่าต้องไปเรียนวิชาอะไรก็ไม่รู้ซ้ำไปซ้ำมาที่โรงเรียนเป็นไหนๆ ดังนั้นผมจึงขาดเรียนบ่อยครับ

 

 

แต่ตอนนี้มันมีเหตุบางอย่างที่ทำให้ผม..

อยากไปโรงเรียนทุกวัน

 

           เมื่อประมาณ 2 เดือนก่อน ผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึง รุ่นเดียวกับผมครับ เธอย้ายมาจากต่างประเทศ เป็นคนไทยนี่แหละ เราเจอกันได้ยังไงน่ะหรอ.. ในช่วงคาบเรียนที่ผมเบื่อๆ ผมแอบข้นไปบนดาดฟ้า กะว่าจะไปนั่งแกะเนื้อเพลงเล่น ฆ่าเวลาให้มันผ่านๆ ไป แต่เมื่อผมขึ้นไปถึงบนดาดฟ้าก็พบว่ามีคนนั่งจองพื้นที่ตรงนี้ไปอยู่ก่อนแล้ว ผมจึงหันหลังเดินกลับไป เพื่อจะไปหาที่อยู่ใหม่

 

"อุตส่าห์ขึ้นมาแล้วจะลงไปอีกทำไมละ" เสียงผู้หญิงดังขึ้น ทำให้ผมชะงักเล็กน้อย เมื่อหันหลังไปก็พบว่าเธอมองผมอยู่ก่อนแล้ว เธอสวยมากๆ ทั้งรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณ ทุกอย่างลงตัวไปหมด เธอดึงดูดให้ผมมองเธออยู่อย่างนั้นจนผมทำอะไรไม่ถูกเลย

".."

"โดดเรียนหรอ" เธอถาม ทำให้ผมรู้สึกตัวสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย

"อื้ม เธอก็เหมือนกันหรอ" ผมถามกลับไป

"อื้ม^^" เธอส่งยิ้มหวานมาให้ผม..

..น่ารักจัง 

 

ผมเดินหลบหน้าเธอไปที่ขอบราวกั้นของดาดฟ้าแล้วชะโงกหน้าไปข้างหน้าแล้วสูดอากาศอย่างเต็มที่เพื่อทำให้รู้สึกผ่อนคลาย

"ฉันชื่อข้าวหอมนะ" ตอนนี้เธอยืนอยู่ข้างๆ ผม เธอถามผมทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าผมเลย แต่มองไปข้างหน้าแล้วทำถ้าสูดอากาศเหมือนผมเมื่อกี๊

"ฉัน..ชื่อคอปเตอร์" เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับหยิบโทรศัพท์ที่เสียบหูฟังไว้เรียบร้อยแล้วขึ้นมา จากนั้นก็เสียบสายหูฟังเข้าไปในหูทั้งสองข้าง ผมไม่รู้ว่าแอบยืนจ้องเธอไปตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เธอรู้สึกตัวแล้วหันมามองผมกลับ

"เอ่อ" ผมพูดแก้เก้อ

"ฟังด้วยกันมั้ย" เธอยิ้มหวานพร้อมถอดหูฟังข้างนึงมายัดใส่ในหูของผม ตอนนี้หน้าของเราใหล้กันมาก ทำให้ผมเห็นหน้าของเธอชัดเข้าไปอีก เธอสวยมาก สวยมากจริงๆ ตอนนี้ใจของผมเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมได้แต่หวังไม่ให้เธอได้ยินเสียงมัน

"ขอบใจนะ" ผมส่งยิ้มหลับให้เธอ ทั้งที่ไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วตัวเองหน้าร้อนมากขนาดไหน..

 

และตั้งแต่วันนั้นก็ทำให้ผมอยากไปโรงเรียนทุกวัน แค่ไหนเห็นหน้าเธอสักครั้งก็ยังดี ข้าวหอม ~