ชะตานำพามาพบ

           บทที่1 ลงไปเกิดบนโลกมนุษย์

นางกำนัล: ถวายบังคมองค์หญิงหลีหว่าน

หลีหว่าน: พวกเจ้า

คนใช้: เพคะ

หลีหว่าน: พวกเจ้าทำความสะอาดหอตำราเก่าให้ข้าหน่อยนะข้าจะใช้หอตำรานั้น

นางกำนัล: พระองค์จะทรงทำอะไรหรือเพคะ

หลีหว่าน: ข้าจะใช้ในการศึกษาหนะ ลำบากพวกเจ้าแล้วสิ

นางกำนัล: มิลำบากอะไรเพคะ

                        ณ หอตำราเก่า

หัวหน้านางกำนัล: พวกเจ้าเร่งมือหน่อย! 

                            เพล๊ง! 

หัวหน้านางกำนัล: เกินอันใดขึ้น

นางกำนัล: หะ.. หัวหน้าข้ามิได้ตั้งใจ

หัวหน้านางกำนัล: แย่ละ เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำอะไรลงไป

นางกำนัล: อะ...... อะไรหรือเจ้าคะ

หัวหน้านางกำนัล: เจ้ารู้มั้ยทำความผิดถึงขั้นโดนประหารแล้วส่งลงนรกเลยนะ

นางกำนัล: ทำไมหรือเจ้าคะ

หัวหน้านางกำนัล: ก็ไม่คือไหที่ฝ่าบาททรงเก็บวิณณาณปีศาจจิ้งจอก9หางไว้อย่างไรเล่า

หลีหว่าน: เกิดอะไรขึ้น

นางกำนัล: ถวายบังคมองค์หญิงหลีหว่าน

หลีหว่าน: เกิดอันใดขึ้น

หัวหน้านางกำนัล: องหญิงก็นางกำนัลผู้นี้ทำไหกักวิณณาณปีศาจจิ้งจอกร้ายไว้แตกเพคะ

หลีหว่าน: ตายจริง... เรื่องใหญ่ละดับฟ้าดินเช่นนี้ตองรายงานเสร็จพ่อให้ทรงทราบ

นางกำลัง: องค์หญิงอย่าเพคะ ไม่งั้นกระหม่อมต้อง.... 

หลีหว่าน: (เตะไหร่นางกำนัล)​เจ้ามิต้องกลัวนะข้าจะรับโทษแทนเจ้าเองนะ(ยิ้ม)​

นางกำนัล: เพคะ

                    ณ ตำหนักพิพากษา​

"หลีหว่านเจ้าก่อความพิดครั้งใหญ่ ปดปล่อบปีศาจจิ้งจอกออกไปยังโลกมนุษย์ ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ความผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก เจ้าจะให้ข้าลงโทษเจ้าเยื่องไร"

หลีหว่าน: ท่านพ่อความผิดครั้งนี้ลูกขอไถ่โทษด้วยการไปเกิดใหม่ที่โลกมนุษย์เเละลูกจะไปปราบปีศาจจิ้งจอกเอง เพคะ

"ดี! ข้าจะให้เจ้าลงไปเกิดชดใช้สิ่งที่เจ้าก่อและจงจำไว้เป็นบทเรียน"

หลีหว่าน: ของพระทัยเพคะ ท่านพ่อ...

 To Be Continue