วิดีโอ..โป๊มั้ยพี่

เนื้อเรื่อง

เมื่อมีครั้งแรก มันก็ต้องมีครั้งที่สอง
หนังสือโป๊กับหนังสือพระ ผมยังทำมาแล้ว
…
ครั้งนี้พวกมันยกโขยงมากันที่บ้านผมเลยครับ
“กูว่า บรรยากาศแบบนี้มันต้องดูหนังโป๊ว่ะ”
นั่นไง ต่อมจังไรแมนของเทพเจ้าแห่งเซ็กซ์ระดับชั้นมัธยมอย่างไอ้หนุ่มเริ่มทำงานทันที...

ส่วนผม พองานเข้าปุ๊บ ก็นั่งหน้าซีดอยู่ข้างกองวิดีโอ
“บรรยากาศแบบไหนว่ะ” มึงเอากูอีแล้ว ผมคิดในใจ
“กูว่าถ้ามึงได้เล่นเป็นสัตว์ประหลาดตัวร้ายในไอ้มดแดงนะ มึงต้องได้เป็นไอ้ตัวที่หน้ามันเป็นไอ้นั่นของผู้หญิงแน่ๆ มึงเนี่ยเหมาะสุดแล้ว” พูดไปก็นึกภาพตามก็ให้ทั้งฉุนทั้งขำ

ฉุนที่ไม่อยากให้มันเอาหนังเอ็กซ์มาเปิดในบ้าน ไอ้คดีคราวที่แล้วยังสยองไม่หาย
ขำที่มันคงจะเป็นสัตว์ประหลาดที่พิลึกดี ตัวอะไรว่ะ หน้าขนยุบหยับ น่าเกลี๊ยด!!!

ขำอยู่ในใจคนเดียวแป๊บๆ ตีนไอ้หนุ่มก็ลอยหวือมาตรงหน้า
“ส้นตีนแน่ะๆ เดี๋ยวโดน มึงเดี๋ยวโดน”
ดี๊นะที่หลบทัน
“เป็นเจ้าของบ้าน มันต้องรู้จักเอนเตอร์เทนแขกหน่อยสิโว้ย หนังป๊ง หนังโป๊น่ะ รู้จักจัดเตรียมหามาเปิดให้เกษมสำราญกันหน่อย” แขกบ้านมึงสิ มาบ้านคนอื่นเพื่อมาดูหนังโป๊

“ไม่มีโว้ย!! บ้านกูไม่ใช่โรงฉายหนังโป๊” ผมกระแทกเสียงใส่มันด้วยความรำคาญ “อยากดู ก็ไปดูที่โรงสิว่ะ”

“ได้ไงว่ะ ของสามัญประจำบ้านแบบนี้ แม่งต้องมีติดไว้รับแขกบ้างนะมึง”
ใจมึงนี่จะดูให้ได้เลยใช่มั้ย พ่อเทพแห่งเซ็กซ์

“ไปเลยมึง ออกไปยืมที่ร้านวิดีโอเลยไป”
“มึงอยากดู มึงก็ไปยืมเองดิ ทำไมต้องเป็นกูว่ะ” ผมพูดเซ็งๆ
“มึงเป็นเจ้าของบ้าน มึงต้องไปเอา เว้นแต่ว่า มึงปอดแหก” ผมละเกลียดคำนี้ของมันชิบหาย เรื่องเลวๆ อ่ะทำจั๊ง เรื่องดีๆ ไม่เคยทำเล้ย “ไม่กล้าก็บอกนะเว้ย เดี๋ยวกูไปเอาเอง เพื่อเพื่อน กูสบายอยู่แล้ว” น๊าน ยังมีหน้าจะมาย้ำเย้ยหยันกันอีก.. ไอ้รักเพื่อนแบบชั่วๆ น่ะภูมิใจจริงๆ

แล้วมวลความกดดันก็กดทับลงมาที่ผม สายตาทุกคู่ต่างจับจ้อง ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้พวกที่เหลือนี่มันหน้าหม้อต้องการดูหนังแบบไอ้หนุ่ม หรือคิดอะไรของมันในใจ แต่ก็ไม่มีใครปริปากพูดอะไร ถ้าเป็นอย่างโบราณว่า “ความเงียบดั่งทอง” ผมก็คงรวยตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะครับ เพราะมันสามัคคีกันเงียบจริงๆ

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ผมคงส่งสายตาอ้อนวอนไปยังไอ้สุวิทย์ แต่ตอนนี้ เห็นมันนั่งเบียดอยู่กับไอ้ฟ่างที่บนเตียงของผม ชี้ชวนกันดูอะไรก็ไม่รู้ในนิตยสาร

แล้วนี่ถ้าผมไปเอาวิดีโอโป๊มาเปิด ไอ้สองคนนี้มันไม่ปล้ำกันเลยหรือว่ะเนี่ย
โอ้ว...ม่าย ทำไมผมช่างคิดอะไรได้อุจาดเช่นนี้ บ้านเราจะกลายเป็นโบรกแบ็ค เมาเทนท์ทันที
อยากจะอ้าปากบอกเหตุผลนี้กับทุกคนเพื่อเป็นการเลี่ยงไปเอาหนังโป๊ แต่เรื่องระหว่างไอ้ฟ่างกับไอ้วิทย์ ยังไม่มีใครรู้ระแคะระคาย มันเป็นรักเร้นบนเขา เข้าใจใช่ไหมครับ

“ถ้าฟ้าผ่าบ้านกู จะทำไงว่ะ”
จากความคิดทั้งหมดที่อยู่ในใจ ผมกลั่นออกมาเป็นคำพูดได้เท่านี้จริงๆ มีผมเท่านั้นแหละที่เข้าใจว่าสาเหตุจากฟ้าผ่ามันจะเกิดจากอะไร ไม่ใช่ปรากฏการธรรมชาติแน่ๆ ผมรับรอง

“ฟ้าผ่าเหี้ยอะไร” ไอ้หนุ่มไม่เข้าใจ “แค่เปิดหนังโป๊ดู ฟ้าจะผ่าได้ไงว่ะ พ่อมึงเสกคาถาไว้บนทีวีเหรอ”
อ้าว..ชักไม่ดีเสียแล้ว เล่นลามถึงพ่อ

“เออๆ ตามใจ” ผมปัดความรำคาญ “งั้นเดี๋ยวกูมา”

...

ตัดภาพไปที่ร้านวิดีโอ

ดูเหมือนผมจะโชคดี ที่ร้านไม่มีใครเลย นอกจากพี่บัวลอยพนักงานเฝ้าร้าน
พี่คนนี้คุ้นเคยกันกับผมดีเสียด้วย แหล่มเลย...

“เอ้า! ว่าไง วันนี้เอาเรื่องไรดี” พี่ลอยทักทันทีที่ผมผลักประตูกระจกเดินเข้าร้าน
“เออพี่.. วันนี้ผมว่าจะมาหา..” ผมค่อยๆ ปล่อยคำพูดทีละคำ อย่างช้าๆ เน้นๆ อยากให้แกได้ยินชัดๆ จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำสองกันอีก กระดากปาก

“นี่ลอย.. ไปซื้อข้าวผัดฝั่งตรงข้ามให้หน่อยสิ” เอ๊า!!..อีนี่ เป็นใครมาจากไหนว่ะน่ะ จู่ๆ กระแดะเกิดอยากจะหิวข้าวซะงั้น

“เดี๋ยวเราเฝ้าร้านให้ แป๊บเดียว นะ เราขี้เกียจไป มันร้อน” ใคร ใคร แกเป็นลูกเต้าเหล่าใคร จะโผล่หัวมาทำไมตอนนี้ กำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน กลัวร้อนก็กางร่มทาเบต้าออกไปหากินเองสิโว้ย ขอให้กูเช่าหนังโป๊แบบง่ายๆ ไร้อุปสรรคสักนิดมันจะตายมั้ย

ไอ้พี่ลอยก็พลอยเป็นกะเค้าด้วย มันละความสนใจจากผม หันไปคุยกับยายชะนีอดอยากนั่นทันที
“หา.. มาหา..” ผมยังพูดต่อ เหมือนอยากจะเรียกร้องความสนใจ

“เออ..งั้นฝากน้องเขาด้วยนะ” พี่ลอยลุกจากเก้าอี้กำลังจะเดินออกไปแล้ว “น้องคนนี้นิสัยดี น่ารัก ซี้กัน” พี่ลอยมึงไม่ต้องมาเทิดทูน บูชากูตอนนี้จะได้มั้ย มึงพูดแบบนี้ เอาดอกไม้จันทน์มาวางแล้วสวดบังสกุลเผากูเลยจะดีกว่า โอ้ย..กูตาย

“พี่..” เสียงเรียกของผมหลุดออกจากปากอย่างแผ่วเบา “พี่ลอย..” เพราะไม่รู้จะทำยังไงถึงจะรั้งตัวพี่ลอยไว้ได้
“พี่ๆ เดี๋ยว” ผมเรียกพี่ลอยเสียงดังขึ้น “อย่าเพิ่งไปไม่ได้เหรอพี่” เกิดมายังไม่เคยอาลัยอาวรณ์ผู้ชายแบบนี้มาก่อนเลยครับ
“เฮ้ย..อะไร” พี่บลอยมันก็คงจะงงๆ

“นะ.. พี่.. นะ” ผมดึงชายขายเสื้อของพี่บลอยเอาไว้ เกรงว่าเขาจะหลุดลอยไปจากผม ถ้าลงไปคุกเข่ากอดขามันได้ก็คงจะทำล่ะครับ นาทีนั้น
“อย่าเพิ่งไปเลยนะ ผมขอร้อง อยู่ต่ออีกแป๊บ จะเช่าหนัง”
“ก็เช่ากับพี่คนนู่นก็ได้นี่” มันยังทำน้ำเสียงเอ็นดู มึงไม่ต้องมาเอ็นดูกูเลยพี่บลอย
“ม่าย ม่าย ไม่เหมือนหรอก” ผมส่ายหน้ายิกๆ แล้วพี่ลอยมันก็จากไปอย่างไม่ไยดีผมเลย พี่ลอย กลับมาก่อนนนน

บัวลอยยย เจ้าเพื่อนยาก ทำไมจาก ข้าเร็วเกินไป บัวลอยยย ไปอยู่ที่ไหน เคยรู้บ้างไหม โหนกคิดคำนึงงงง ถึงบัวลอยยยยย – น้าแอ็ดคาราบาวแต่งเพลงนี้ได้ซึ้งกินใจผมจริงๆ ครับพี่น้อง

ผมยืนทำตาปริบๆ อยู่กลางร้าน กำลังคิดอยู่ว่าจะทำอย่างไรดี?

...

พอกลับมาถึงบ้าน เปิดประตูเข้าไป ก็ตกใจเล็กน้อย เพราะเห็นแม่นั่งอยู่ในห้องรับแขกชั้นล่าง
แม่กลับก่อนเวลา..
ชักสังหรณ์ใจว่าอะไรบางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น
ตากระตุกตุ้บๆ อีกแล้ว เอ้า! จะกระตุกหาส้นตีนไรเนี่ย ผมนึกในใจ คนยิ่งปอดๆ อยู่ด้วย
อาการของผมตอนนี้เหมือนโจรปล้นทองกำลังเดินผ่านด่านตรวจ ยังไงยังงั้นเลยครับ

“แม่..หวัดดีครับ” ผมกระพุ่มมือสวัสดีแม่แล้วเดินเลี่ยงขึ้นห้องตัวเองไปที่ชั้นสอง
ทำไมมันแปลกๆ ผิดปกติ ดูมันเงียบๆ ยังไงชอบกล คล้ายๆ เหมือนมันกำลังจะมีสึนามิ
พอเปิดประตูห้องเข้าไป ก็ไม่เห็นใครสักคน มีแต่กระดาษแผ่นหนึ่งวางอยู่กลางห้อง

ผมเดินเข้าไปหยิบขึ้นมาอ่าน ความรู้สึกสังหรณ์ถึงลางร้ายเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
ตาซ้ายกระตุกรั่วถี่ขึ้น ถี่ขึ้นเรื่อยๆ

ผมค่อยๆ ยกจดหมายลายมือลามกๆ ของไอ้หนุ่มขึ้นอ่านอย่างช้า
แปลก.. ที่มือของผมเริ่มสั่นน้อยๆ (ประมาณ 3 ริกเตอร์) โดยไม่ทราบสาเหตุ

..กูลืมไปว่ะ ว่ากูพกหนังโป๊มาด้วย เลยเอามาเปิดดูกันในระหว่างที่มึงไม่อยู่
แต่พอดีแม่มึงกลับมาก่อน ตอนพวกกูกำลังดูหนังโป๊อยู่พอดี กูเลยบอกแม่ว่าเป็นหนังของมึง ไม่ว่ากันนะ

..เออ พวกกูนึกขึ้นได้ว่ามากันนานแล้ว กลัวพ่อแม่จะเป็นห่วง เลยขอกลับบ้านก่อนนะโว้ย ท่าทางดูเหมือนแม่จะมีอะไรคุยกับมึงด้วยแหละ พวกกูไม่อยากอยู่รบกวน เกรงใจ”

หึ หึ หึ ไอ้เอี้ยเอ้ย ผมนึกได้เท่านี้จริงๆ ครับ
อ่านจบแล้วผมอยากกระโดดหน้าต่างห้องจริงๆ
แต่ตอนนี้ผมได้แต่ดึงทึ้งผมตัวเองแล้วร้องว่า
“เจ๊อยากตาย เจ๊อยากตาย”

จบๆ เหอะ

ปล. ไม่อยากจะใช้คำว่าสึนามิเลยครับ เหมือนว่าเรากำลังเฮฮากันบนความทุกข์ของคนอื่น แต่ปัญญาน้อยๆ ของผมก็ไม่รู้ว่าจะเลี่ยงไปใช้คำอื่นอย่างไรให้มันเห็นภาพ – ต้องกราบขออภัยด้วยครับ)

ขอโทษพี่น้องที่กะว่าจะเข้ามาหาไรอ่านที่มันประเทืองปัญญาด้วยนะครับ ไม่รู้เป็นไงครับ หลังๆ มานี่ สมองของผมมันคิดอะไรเป็นเหลวไหลไร้สาระไปเสียหมด