นวลนาง..โป๊มั้ยพี่

เนื้อเรื่อง

เคยรู้จักนิตยสาร “นวลนาง” กันป่ะ

นวลนางนี่จัดเป็นนิตยสารประเภทปลุกใจเสือป่า
เสือสิบเอ็ดตัว เสือร้องไห้ อะไรก็ไม่เว้นทั้งนั้น ลองได้เปิดดูหน้ากลางของนวลนางสักนิด มีอันต้อง “ลุกซู่” เป็นทุกราย (ใครคิดออกว่าอะไรลุกซู่ รู้ตัวไว้เลยว่าลามกใช้ได้!!!)

อ้อ... คงจะมีเว้น ก็ประเภทเสือ “ป่าเดียวกัน” มั้ง ที่ไม่รู้สึกรู้สมอะไร
เปิดไปก็งั้นๆ อยากดูข้าวหลามเป็นลำๆ มันเร้าใจกว่าว่างั้น

ตอนนี้นิตยสารนวลนางปิดไปแล้วนะ ไม่ต้องไปหาดู
คนที่เคยถ่ายโป๊ๆ ในเล่ม ป่านนี้ ตำหมาก นมยานไปถึงไหนแล้ว
เผลอๆ บางคน คงม่องเท่งไปแล้วแหละ

แต่ตอนนั้นนวลนางเป็นหนังสือโป๊ที่ดังมาก
บี้กันมาเลยกับไทยเพลย์บอยของเฮียกังฟู
(นั่นๆๆๆ...รู้ขนาดนี้ คงคิดกันอ่ะดิ ว่าผมลามกแต่เด็ก
ป่าวนะเฟ้ย!!! เพิ่งจะมารู้ตอนโตนี่แหละว่ามันมี 2 เล่มนี้ที่บี้กันมา -_-“
เฮ้อ!...จะเชื่อตูมั้ยเนี่ย)

ด้วยความดังของนวลนางเนี่ยแหละ มันเลยทำให้เกิดวีรกรรมอันท้าทายสุดบัดสีบัดเถลิง ในกลุ่มเด็กวัยม.ต้นอย่างพวกผม
ขนตูดยังไม่ขึ้น หัวยังไม่พ้นแผงหนังสือดีเล้ย มันท้ากันไปซื้อหนังสือโป๊กันแล้ว

“ในพวกเรานะเว้ย ถ้าใครกล้าไปซื้อนวลนางมาได้ กูถือว่าเจ๋งจริง”
ไอ้หนุ่ม เพื่อนที่แก่แดดที่สุดในกลุ่ม มันเปิดประเด็นขึ้นมาเลย
ไอ้หอกนี่ ถึงแม้ว่าพวกเราจะเรียนอยู่กันแค่ม.ต้น แต่มันก็ชอบมาโอ่เรื่อยอ่ะ ว่ามันเคยอันจ๊ะอันตรุยกะหญิงมาแล้ว นอกจากไอ้เรื่องโม้โชว์หญิง มันยังชอบโชว์ “ขนาด” ของมันอีกต่างหาก (สงสัยอยู่ว่า ท่าทางมันจะเป็นโรคจิต – ไม่รู้ตอนนี้ ไปทำมาหากินแถวพัฒน์พงษ์ป่าวนะ เห็นแมร่งโชว์จั๊ง!!)

วันแห่งการท้าดวล เกิดขึ้นแบบปุบปับฉับพลัน อย่างไม่ทันมีใครได้ตั้งตัว
ก็เล่นๆ บาสกันอยู่ตอนเช้าวันเสาร์ พอเลิกเล่น นั่งพักเหนื่อยกัน ไอ้หนุ่มมันก็ช่างจะสร้างประเด็นสรรหาเรื่องจังไรมาให้เพื่อนๆ ได้ทำกันเลย

ไอ้คนท้าน่ะไม่เท่าไรหรอก ก็รู้ๆ กันอยู่ว่ามันแก่แดด แถมโรคจิต
แต่ไอ้คนรับคำท้า แล้วทำตามมันเนี่ยดิ โคตรปัญญาอ่อนเลย
ครับ ในกลุ่ม วันนั้นมันปัญญาอ่อนกันทุกคนเลย

ไอ้ต๋อง เป็นหน่วยกล้าตายคนแรก ที่พวกเราส่งมันวิ่งไปที่แผงหนังสือ เพราะในกลุ่มมันถือว่าทะลึ่งพอสมควร
มันหายไปสักพัก แล้วก็กลับมาทำลายความหวังของพวกเราด้วยมือเปล่า
“ไม่กล้าว่ะ คนขายเป็นผู้หญิง”
เอาล่ะสิ ไอ้แค่ไปซื้อหนังสือโป๊ก็ลุ้นเยี่ยวจะราดอยู่แล้ว นี่คนขายยังเป็นผู้หญิงอีก
“โห... คนขายสวยด้วยอ่ะ ไม่กล้าเว้ย” ไอ้สมคิดกลับมาบอก
“ใครจะกล้าหยิบว่ะ คนเต็มร้านเลย” ไอ้ฟ่างตีหน้าเศร้ากลับมา

“มึงไปซื้อร้านไหนว่ะ คนเต็มร้าน”
“ก็ร้านตรงป้ายรถเมล์ไง”
“เออ..เวร โง่ฉิบหายมึงนี่”

เราเวียนกันไปจนเกือบครบ 10 กว่าคน แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ “ภารกิจแหวกฟ้าคว้าหนังสือโป๊ๆๆๆๆ” (ฟังดูยิ่งใหญ่มั้ยครับทั่น)

ภารกิจนี้ เดิมพันกันด้วยศักดิ์ศรีแห่งความเป็นชายที่มิสามารถประเมินค่าได้
โดยมีไอ้หนุ่มทำสายตาเหยียดหยาม คอยจ้องมองอยู่

ตอนนี้ก็เหลือผม กับ ไอ้สุวิทย์ 2 คนสุดท้าย ที่เป็นความหวังซีเกมส์ สู่การเข้ารอบ อัจฉริยะบ้ากาม
มันกดดันโคตรๆ ครับพี่น้อง

จะหนีก็ไม่ได้ เสียความเป็นแมน ..มีโอกาสเสี่ยงสูงต่อการโดนล้อ และมีหวังโดนกระทืบด้วยข้อหาทิ้งเพื่อน

เด็กอ่ะนะ คิดได้เท่านี้แหละ

ก็รู้อยู่เต็มอกว่าไอ้หนุ่มน่ะ มันทำได้แน่กะอีแค่การไปซื้อหนังสือโป๊ เพราะกระเป๋านักเรียนมัน นี่พกมาทุกวัน ไม่รู้มันจะพกมาทำไม ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเขาก็ยังไม่ได้สอนนะ ไอ้วิชาเพศศึกษานี่
มันพกมาขนาดที่ว่า โดนค้นกระเป๋า ฝ่ายปกครองจับได้ มันก็ยังไม่เลิก

ในขณะที่ความกดดันมาอยู่ที่ผมกะไอ้วิทย์
ผมกลับเป็นฝ่ายฝากความหวังไว้ที่สุวิทย์ เพื่อนกระเทยของผม
“เพื่อนเอ๋ย เพื่อนที่เป็นยิ่งกว่ามหามิตร กูรู้! ว่ามึงต้องทำได้...” ผมเอามือตบไหล่ไอ้วิทย์ สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด “เพื่อเพื่อนคนนี้ เพื่อนจงกำเงินจำนวนนี้ (ผมยื่นเงินให้มัน) แล้วเดินไปทำมิชชั่นอิมพอสซิเบิ้ลนี้ให้จงสำเร็จเถิดเพื่อน... นะ... นะสุวิทย์นะ ไปซื้อหน่อยน้า” ผมเริ่มอ้อนมัน

“เราไม่ไป” สุวิทย์พูดเสียงราบเรียบ แต่หารู้ไม่ว่า น้ำเสียงนั้นของสุวิทย์ มันเหมือนสิบล้อเมายาม้าวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง พุ่งชนผมอย่างจัง ตู้ม!!! กูตาย

“ถ้านายบังคับให้เราไปนะ เราจะไม่ให้ลอกการบ้านอีก”
ดูความโหดของเพื่อนผมสิครับ
ใช่สิ.. ชั้นมันทาสในเรือนเบี้ยของแก!
ชั้นมันโง่!
ชั้นมันสมองไม่ดี!
เหมือนเป็นคนอื่น ที่เธอไม่เคยสนใจ ดูสิครับ พี่เบิร์ดยังเข้าใจ ร้องเพลงๆ นี้เพื่อผม

ฮือ... ไม่น่าเกิดมาขี้เกียจทำการบ้านเลยกู
ก็ได้แต่เศร้าสลดเสียใจในอนาคตของตัวเอง น้อยใจในวาสนาที่เพื่อนไม่รักไปครับ ในขณะที่ไอ้วิทย์ก็ไม่ได้มาไยดีอะไรกับผมเล้ย
น้อยใจได้ไม่นาน รู้สึกถึงความกดดันรอบตัว สายตาทุกคู่ต่างพุ่งเป้ามาที่ผม!!

เงื่อนไขที่ไอ้เวรหนุ่มมันก็ช่างคิดกำหนดขึ้นมาก็คือ
ให้พวกเราทุกคนออกเงินเท่าๆ กัน แล้วนำไปซื้อหนังสือโป๊เล่มนั้น ถ้าใครคนหนึ่งสามารถซื้อมาให้มันได้ มันจะคืนเงินให้ แต่ถ้าไม่มีใครไปซื้อมาได้ มันก็จะได้เงินจำนวนนั้นไปซื้อหนังสือโป๊ทันที

ดู๊มันคิด.. ดูเหมือนมันจะมีจรรยาบรรณเน๊อะ ได้เงินไป ไม่เอาไปไหนนะ ไปซื้อหนังสือโป๊

ไอ้พวกที่ส่งสายตา กดดันผมอยู่นี่ มันก็อยากได้เงินคืนกันทั้งนั้น
เอ๊อ... ไม่ต้องมากดดัน กรูก็อยากได้เงินคื๊น

โอ้วพระเจ้า ซาร่า..!!... ภารกิจนี้ช่างใหญ่หลวงนัก

รู้สึกตัวอีกที ผมก็มาหยุดอยู่หน้าแผงแล้วครับ
คนขายเป็นผู้หญิงจริงๆ สวย น่ารัก อายุไม่น่าจะเกินกันเท่าไร คาดว่าน่าจะอยู่ม.ต้น เหมือนกัน
เธอจ๊ะ เธอจะมาขยันอะไรกันตอนนี้เนี่ยยยยย.....

ผมยืนประจันหน้ากับเธอ โดยมีแผงหนังสือกั้นกลางระหว่างความรักของเรา
ข้างๆ ผมมีผู้หญิงท่าทางใจดี หน้าตาละม้ายเธอ เดาเอาว่าน่าจะเป็นแม่ของเธอ ยืนถัดไปจากผู้หญิงอีกหลายคน ซึ่งกำลังยืนมองดูหนังสือบนแผง ฆ่าเวลาขณะรอรถเมล์

ผมตัดสินใจแล้ว! ผมต้องทำให้ได้! เพื่อเกียรติยศ! ศักดิ์ศรี!
ไปซื้อแผงอื่นดีกว่า เดินไกลหน่อยก็ยอมว่ะ

ขณะที่ขยับตัว กำลังจะก้าวขา
“มองหาหนังสือไรอยู่.. เราช่วยมั้ย”
เสียงใสๆ ของเธอ ทำเอาผมชะงักค้าง ก่อนที่จะเริ่มรู้สึกเลือดลมเดินไม่ค่อยสะดวกเป็นอาการต่อมา
ใครก็ได้ช่วยไปซื้อยาสตรีเบนโลให้ผมที อ๋อย..แย่แหล่ว!!!

ผมตัวเย็นเฉียบ ค่อยๆ เงยหน้าอย่างช้าๆ พอสายตาพ้นจากมวลหมู่นิตยสาร ผมก็เห็นตาแป๋วๆ ของเธอ กำลังจ้องมองมาที่ผม

“การ์ตูน อยู่ทางนี้”
น่าน.. ดูเธอให้เกียรติผมสิครับ “ถ้าหาเรื่องหมัดเทพเจ้าดาวเหนือ เล่มใหม่ยังไม่ออกนะ”

เธอยังคิดว่าผมจะซื้อการ์ตู๊น.. ไม่ได้รู้เล้ยว่าไอ้บ้านี่จะมาซื้อหนังสือโป๊!!!
ดาวเหนือไม่เอ๊า!! ตอนนี้จะเอาดาวโป๊!!! ฮือๆๆๆๆ

นี่ผมกำลังจะทำลายความหวังดีอันแสนสวยงามของสาวไร้เดียงสา น่ารักอย่างเธอหรือนี่!!!
“ป่ะ...ป่าวน่ะ ร... เรา มาซื้อนี่ให้พ่อ”

ปั๊บ! ปั๊บ!

สิ้นเสียงคำว่าพ่อ ต่อให้เพลงกระบี่อันสุดยอดแห่งยุทธภพ ก็ไม่มีทางว่องไวไปได้มากกว่าผมในช่วงเวลานั้น
ผมคว้านิตยสารที่อยู่ข้างๆ ขึ้นมาทับไว้ด้านบนของนิตยสารนวลนาง แล้วหยิบขึ้นมาพร้อมกันทั้งสองเล่ม
จากนั้นผมก็วางเงินในมืออย่างรวดเร็วเพียงเสี้ยววินาที
อย่ากระพริบตานะครับ มันไวมาก!!!
เพราะผมคงไม่สามารถทำภาพช้าให้ดูซ้ำได้

ทิ้งเงินไว้ที่บนแผง แล้วก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง อย่างสุดชีวิต วิ่งหนีความอาย และอดีตอันขื่นขม

.
.
.

พอไปถึงกลุ่มไอ้เพื่อนเวร ผมก็ยื่นนิตยสารให้มันไปทันที

“เฮ้ย...กูยอมรับเลย มึงเจ๋งว่ะ
...ว่าแต่ มึงซื้อนิตยสารพระเครื่องมาด้วยทำไมว่ะ”
“...”

ภาพตัดมาที่อีก 1 สัปดาห์ให้หลัง

ขณะที่ผมยืนโหนรถเมล์อยู่โดยมีแม่ของผมยืนอยู่ด้านหลัง ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินเบียดๆ มาหยุดยืนข้างๆ
เราทั้งคู่หันหน้าสบสายตากันด้วยความบังเอิญ

“อ้าว.. เธอน่ะเอง วันนั้นน่ะ ที่เธอไปซื้อหนังสือนวลนางกับพระเครื่อง เธอลืมเอาตังก์ทอนไปนะ”

โธ่...แม่คู๊ณ จะมาซื่อสัตย์อะไรกันตอนนี๊ แม่เรายืนอยู่ข้างหลังเนี้ย...

เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าาาาาา