เ ท อ เ ป ลี่ ย น ปั ย
ก รู รั ก มึ ง ค น เ ดี ย ว
ผู้เข้าชมรวม
136
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ความรัก >>> เป็นสิ่งที่สวยงามสำหรับผู้หญิงทุกคนด้วยกันทั้งนั้น
ความรักมั่ยชั่ยการที่เราต้องการครัยคนนั้นมาเป็นเจ้าของ...แต่ความรักมันขึ้นอยู่กับ
ความเข้าจัยของคนสองคนมากกว่า - - - ถ้าเรารู้จักและเข้าจัยนัยความรัก
รักของเราก็อาจเป็นรักที่สวยงามและมีความสุขนั่นเอง
ความจริงจัย >>> สิ่งนี้แหละถือเป็นจุดหลักของความรัก คนสองคนจะอยู่ด้วยกันเนิ่น
นานดั้ยจะต้องมีความจริงจัยต่อ....มั่ยว่าระยะทางจะห่างกลัยกันสักเพียงแค่หนัย
แต่ถ้าคนรักกันมีความจริงจัยต่อกันก็จะคบกันดั้ยอย่างเชื่อจัยกันนั่นเอง
สำหรับตัวชั้นเองชั้นคิดว่าความรักที่ชั้ยมีอยู่นัยทุกๆวันนี้....มันมีค่าและดีที่สุดแล้ว
เพราะต่างคนต่างหั้ยความเชื่อจัยต่อกัน // คบกันอย่างแบบเปิดเผยมั่ยปิดบังกัน สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้ สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _* แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย - - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - - มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก เปรียบกับคำพูดที่ว่า จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้ >>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง
เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว
ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย
เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ
ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้
สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง
เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว
ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย
เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ
อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า
ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว
ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน
มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย
แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง
อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า
บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว
คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*
แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ
บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ
ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย
ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย
- - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - -
มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น
วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย
ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ
คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ
ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว
วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก
เปรียบกับคำพูดที่ว่า
จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้
>>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย
ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก
ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง
เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว
ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย
เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ
ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้
สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง
เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว
ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย
เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ
อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า
ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว
ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน
มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย
แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง
อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า
บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว
คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*
แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ
บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ
ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย
ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย
- - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - -
มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น
วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย
ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ
คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ
ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว
วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก
เปรียบกับคำพูดที่ว่า
จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้
>>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย
ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก
ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง
เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว
ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย
เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ
ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้
สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง
เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว
ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย
เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ
อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า
ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว
ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน
มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย
แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง
อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า
บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว
คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*
แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน
อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ
บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ
ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย
ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย
- - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - -
มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น
วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย
ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ
คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ
ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว
วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก
เปรียบกับคำพูดที่ว่า
จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้
>>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย
ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก
ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
ผลงานอื่นๆ ของ annza_aombong ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ annza_aombong
ความคิดเห็น