เ ท อ เ ป ลี่ ย น ปั ย - นิยาย เ ท อ เ ป ลี่ ย น ปั ย : Dek-D.com - Writer
×

    เ ท อ เ ป ลี่ ย น ปั ย

    โดย annza_aombong

    ก รู รั ก มึ ง ค น เ ดี ย ว

    ผู้เข้าชมรวม

    117

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    117

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:52 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูรายการอีบุ๊กทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    ความรัก >>> เป็นสิ่งที่สวยงามสำหรับผู้หญิงทุกคนด้วยกันทั้งนั้น

    ความรักมั่ยชั่ยการที่เราต้องการครัยคนนั้นมาเป็นเจ้าของ...แต่ความรักมันขึ้นอยู่กับ

    ความเข้าจัยของคนสองคนมากกว่า - - - ถ้าเรารู้จักและเข้าจัยนัยความรัก

    รักของเราก็อาจเป็นรักที่สวยงามและมีความสุขนั่นเอง

    ความจริงจัย >>> สิ่งนี้แหละถือเป็นจุดหลักของความรัก คนสองคนจะอยู่ด้วยกันเนิ่น

    นานดั้ยจะต้องมีความจริงจัยต่อ....มั่ยว่าระยะทางจะห่างกลัยกันสักเพียงแค่หนัย

    แต่ถ้าคนรักกันมีความจริงจัยต่อกันก็จะคบกันดั้ยอย่างเชื่อจัยกันนั่นเอง

    สำหรับตัวชั้นเองชั้นคิดว่าความรักที่ชั้ยมีอยู่นัยทุกๆวันนี้....มันมีค่าและดีที่สุดแล้ว

    เพราะต่างคนต่างหั้ยความเชื่อจัยต่อกัน // คบกันอย่างแบบเปิดเผยมั่ยปิดบังกัน

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ

    ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ

    อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า

    ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว

    ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน

    มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย

    แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง

    อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า

    บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว

    คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*

    แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน

    อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ

    บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ

    ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย

    ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย

    - - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - - 

    มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น

    วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย

    ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ

    คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ

    ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว

    วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก

    เปรียบกับคำพูดที่ว่า

    จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้

    >>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย

    ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก

    ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
     

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ

    ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ

    อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า

    ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว

    ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน

    มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย

    แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง

    อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า

    บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว

    คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*

    แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน

    อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ

    บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ

    ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย

    ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย

    - - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - - 

    มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น

    วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย

    ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ

    คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ

    ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว

    วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก

    เปรียบกับคำพูดที่ว่า

    จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้

    >>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย

    ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก

    ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
     

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ

    ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ

    อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า

    ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว

    ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน

    มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย

    แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง

    อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า

    บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว

    คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*

    แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน

    อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ

    บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ

    ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย

    ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย

    - - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - - 

    มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น

    วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย

    ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ

    คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ

    ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว

    วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก

    เปรียบกับคำพูดที่ว่า

    จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้

    >>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย

    ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก

    ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
     

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เหลือเวลาอีก 3 เดือนเองหรอ

    ชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้

    สิ่งที่ดีๆเหล่านี้มันหาดั้ยยากมากจากครัยสักคนหนึ่ง

    เราทุกคนต่างหาความสุขจากความรักด้วยกันทั้งนั้น....เมื่อมีความสุขแล้ว

    ความสุขนั้นก็ผ่านปัยอย่างรวดเร็วเหลือเกิน...ผ่านหายปัยจนน่าจัยหาย

    เห้ย - - - เอเชั้นมั่ยรู้และมั่ยเข้าจัยเหมือนกัยว่าทำมันเวลาผ่านปัยและเดินเร็วขนาดนี้วก 3 เดือนเองหรอ

    อยากหั้ยเราอยู่ด้วยกันนานๆอ่ะ ตัวชั้นเองยังมั่ยแน่จัยเลยว่า

    ตอนที่เทอเดินก้าวออกปัยภายนอกโรงเรียน เทอจะยังรักชั้นเหมือนเดิมรึป่าว

    ตัวชั้นเองยังกล้าๆกลัวๆนัยตัวเทอเหมือนกัน

    มั่ยรู้สิออม...ความรู้สึกแอนนัยตอนนี้แอนยังมั่ยอยากหั้ยออมออกปัยเลย

    แอนกลัว..ปัยหมดทุกอย่าง

    อันที่จริงแล้วแอนกลัวจัยของออม - - - จะเปลี่ยนปัยมากกว่า

    บอกกับตัวเองทุกๆวันเลยว่า สักวันหนึ่งถ้าเขาทิ้งเราปัย เราก็คงอยู่เพียงคนเดียว

    คงมั่ยต้องการรักครั้งหมั่ยอีกต่อปัย * _*

    แอนอาจจะหยุดรักครั้งนี้วั้ยที่คนๆนี้...มั่ยรู้สิว่าเป็นเพราะอารัยเหมือนกัน

    อาจเป็นเพราะความผูกพันธ์ของเราสองคนหลายๆอย่างที่มีหั้ยต่อกันต่างหากล่ะ

    บางสิ่งบางอย่างที่แอนมั่ยเคยทำหั้ยกับครัย....แต่แอนก็ทำหั้ยกับออมนะ

    ยิ่งเขียนต่อปัยเรื่อยๆเศร้าหว่ะ++อยากจะร้องไห้ทุกทีเลย

    ทำมัย....ทำมัย....ทำมัยถามตัวเองอยู่ทุกครั้งเลยว่าทำมัยเราจะต้องห่างกันด้วย

    - - เบื่อ...เบื่อมากที่สุดมั่ยรู้จะทำยังงัยดีอ่ะ เซ็งหว่ะ - - 

    มั่ยอยากหั้ยออมออกปัยจากโรงเรียนเลย....ภาพเก่าๆที่คุ้นเคยคงมั่ยมีนัยวันนั้น

    วันเวลาจะผ่านปัยนานเท่าดัย ถ้าจัยชั้นและจัยเทอยังเหมือนเดิมคงมั่ยมีอารัยเปลี่ยนปัย

    ชั้นจะมั่ยมีวันทิ้งเทอปัย...ขอหั้ยเทอเชื่อจัยชั้นก็พอ

    คงมั่ยมีครัยมาแทนที่เทอดั้ย....นอกจากตัวเทอชั้นเพียงขอแค่เทออย่ากลัวนัยตัวเทอ

    ว่าเทอจะหวั่นหวัย...แค่จัยเทอยังมั่ยคงอยู่เสมอชั้นก็พอจัยที่สุดแล้ว

    วันเวลามันมั่ยสำคัญหรอกนะออม + + มันมั่ยสำคัญเท่ากับจัยของเราสองคนหรอก

    เปรียบกับคำพูดที่ว่า

    จะมีเก้าอี้สักกี่ตัวที่เรานั่งแล้วรู้สึกสบาย เท่ากับเก้าอี้ทีเรานั่งอยู่ตอนนี้

    >>> หมายความว่า เก้าอี้เปรียบเสมือนคนรักของเรา คือ เก้าอี้ของเราที่เรานั่งอยู่นัย

    ปัจจุบันนั้นมันสบายที่สุดแล้ว....คงมั่ยมีเก้าอี้ตัวหนัยมาแทนที่เก้าอี้ตัวที่เรารักดั้ยหรอก

    ก็คือ >> คนรักของเรานัยปัจจุบันนั้นชั้นคิดว่าดีที่สุดแล้วมั่ยมีครัยมาแทนที่ดั้ย
     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น