คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 2 พันธะสัญญา( 65 % )
บทที่ 2 พันธะสัญญา
20.30 น.
หลังจากที่ลิบราได้อาบน้ำและแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาอ่านหนังสือในห้องสมุดเนื่องจากเธอนอนไม่หลับ
‘The Zodiac จะมีไหมนะ หนังสือแบบนั้นน่ะ’ลิบราคิดอยู่ในใจระหว่างไล่เรียงหนังสือในห้องสมุด
“ทำอะไรอยู่คะ คุณหนู”เสียงของป้าอเลน แม่นมคนเก่งของลิบราได้เอ่ยถามขึ้น
“หาหนังสือมาอ่านค่ะ ป้าอเลน ขอบคุณค่ะสำหรับนมแก้วนี้”ลิบรายิ้มก่อนรับนมอุ่นในแก้วจากแม่นมของเธอ
“ค่ะ หาหนังสือเรื่องอะไรอยู่คะ ให้ป้าช่วยหาไหมคะ”หลังจากที่ลิบรารับนมอุ่นไปดื่มแล้ว ป้าอเลนก็ถามขึ้นอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรค่ะ ลิบราหาไปเรื่อยๆน่ะค่ะ”ลิบราตอบก่อนยิ้มรับแล้วหันไปสนใจชั้นหนังสือต่อ
“ค่ะ”ป้าอเลนยิ้มรับก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดไป
“นี่ไง เจอแล้ว!!”ลิบราร้องขึ้นหลังจากที่เจอหนังสือ ‘The Zodiac โลกแห่งราศี....’
“โลกแห่งราศีเหรอ...หมายความว่าไงนะ”ลิบราถามขึ้นเบาๆ
“ก็หมายความว่าโลกนั้นเป็นโลกที่อยู่กึ่งกลางระหว่างราศีทั้งมวลไงฮะ”
“เสียงใครน่ะ”ลิบราถามขึ้นด้วยความแปลกใจกับที่มาของเสียงอันไพเราะนั้น เนื่องจากเธออยู่คนเดียวในห้องและในบ้านของเธอก็มีใครเป็นผู้ชายอีกนอกจากพ่อของเธอ
“แล้วคิดว่าผมเป็นใครล่ะฮะ”เสียงอันไพเราะนั้นย้อนถามลิบรา
“ไม่รู้สิ.....ฉันจะไปรู้ได้ไงกันล่ะ”ลิบราตอบกลับ
“นั่นสินะฮะ คุณไม่ใช่เป็นคนของเรเนธิคนี่นา คุณจะรู้ได้ไงว่าผมเป็นใคร”คราวนี้เสียงนั้นดังมาจากด้านหลังลิบราทำให้เธอหันไปมองด้วยความแปลกใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความตกใจ เพราะเมื่อเธอหันไปแล้วได้เจอกับเด็กชายอายุประมาณ 8 ขวบผมสีแดงเพลิงอ่อนๆผิดกับสีตาที่เป็นสีน้ำเงินเข้ม ผิวขาวอมชมพูแต่งกายด้วยชุดสูทของเด็กอมยิ้มอยู่พลางมองไปทางลิบราด้วยแววตาพราวระยับ
“นะ นาย..”ลิบราทักด้วยน้ำเสียงสั่นๆเพราะเธอทั้งแปลกใจ ตกใจและกลัวปะปนกันไปหมด
“ไม่ต้องตกใจหรอกนะฮะ ไม่ต้องกลัวด้วย คุณไม่จำเป็นต้องกลัวผมนะ”เด็กชายคนนั้นเอ่ยพลางเดินไปนั่งที่โซฟาอันหนานุ่ม
“เอ่อ อืม ว่าแต่นายเป็นใคร”ลิบราถามขึ้นหลังจากได้สติ
“นั่นสินะฮะ ผมเป็นใครกันน้า....อ๊ะ ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นก็ได้นะฮะ ผมแค่ล้อเล่นเองนะ ผมชื่อ ชินลาเนียร์ ดราโกนี เรเนธิคฮะ”เด็กชายคนนั้นเอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มให้
“เรเนธิคเหรอ นายคงไม่ได้หมายความว่านายเป็นคนในตระกูลนั้นหรอกนะ?!?”ลิบราถามขึ้นด้วยอาการตื่นตระหนกปนตื่นเต้น ทำให้เด็กชายที่มองอาการของลิบราตั้งแต่แรกนั้นอดขำไม่ได้
“คิกๆ ทำไมจะไม่ใช่ล่ะฮะ นามสกุลของผมก็บอกอยู่นี่นาว่าเป็นคนของเรเนธิค ที่จริงต้องบอกว่าผมเป็นน้องชายแท้ๆของผู้นำตระกูลคนแรกเลยล่ะนะฮะ”
“ผู้นำตระกูลคนแรก?”มันจะเป็นไปได้ไงกัน
“มีอีกหลายเรื่องที่คุณไม่รู้ฮะ ให้ผมอธิบายให้ฟังไหมสำหรับบางเรื่องน่ะ”เด็กชายถามด้วยแววตาพราวระยับ ขบขันราวกับตลกที่ได้เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพยายามฝึกเดินทั้งๆที่ยังคลานไม่ได้อย่างใดอย่างนั้น
“เอาสิ นายมีอะไรเล่าให้ฉันฟังล่ะ”
“ฮะๆ หลายเรื่องเลยฮะ เรื่องแรกเลยล่ะกัน คุณรู้อะไรไหม สร้อยที่คุณใส่อยู่น่ะ เป็นสร้อยที่ประกอบด้วยอัญมณีประจำราศีของเทพแห่งราศี ราศีตุลย์ก็โอปอลไงฮะ ที่สำคัญนะฮะ มันยังสามารถเป็นอาวุธประจำตัวเทพได้ด้วย คุณลองเรียกมันออกมาสิฮะ”เด็กชายเชื้อเชิญให้ลิบราเรียกอาวุธของเธอออกมาทั้งที่เธอเองยังไม่รู้ว่าจะเรียกยังไงซะด้วยซ้ำ
‘แล้วจะเรียกยังไงล่ะ’ลิบราได้แต่ถามในใจ
“เมื่อมีสิ่งที่ต้องการทำเหนือสิ่งอื่นทั้งมวล สิ่งที่ต่อให้ความโลภ โกรธ หลง ริษยา....ก็ไม่อาจต้านทานได้ ทุกอย่างก็จะราบรื่นเพียงมีสิ่งนั้นเท่านั้น และแล้วสิ่งที่สูญหายจะกลับหาแผลงฤทธิ์ต่อนายของมันและตั้งสัตย์รับใช้นายจนกว่าจะเกิดการดับสูญอีกครั้ง”เด็กชายเอ่ยขึ้นลอยๆก่อนนั่งเท้าคางมองลิบราด้วยแววตาลุ้นๆ
‘สิ่งที่ต้องการเหนือสิ่งอื่นทั้งมวล มันหมายความว่าไงกันนะ อะไรที่ต้องการมากๆโดยไม่มีความโลภ โกรธ หลงและริษยา สิ่งที่ทำให้ทุกๆอย่างสามารถดำเนินต่อไปโดยไม่มีอุปสรรค มันจะมีได้ไงกัน’ลิบราได้แต่คิดกับตัวเองในใจ
“ลิบราฮะ คุณน่ะ ถ้าต้องต่อสู้ขึ้นมาจริงๆ คุณจะต่อสู้ไปทำไม นึกถึงอะไรเป็นอย่างแรกฮะ”เด็กชายถามขึ้นหลังจากที่ให้ลิบราคิดอยู่นานแต่ไร้ร่องรอยที่จะได้คำตอบ
“คงเป็นความรู้สึก....ที่อยากจะปกป้องโลกนี้ ปกป้องทุกคนจากหายนะล่ะมั้ง อ๊ะ จริงด้วย สิ่งนั้นก็คือสิ่งนี้สินะ”ลิบราตอบเด็กชายไปก่อนจะนึกขึ้นได้
‘มันก็คือความรู้สึกที่อยากปกป้องไงล่ะ!! เมื่อเราอยากปกป้องใคร สำนึกอันชั่วร้ายต่างๆก็ไม่อาจต้านทานได้ ถ้าเรามีจิตแน่วแน่ที่ต้องการปกป้องทุกคน’
กิ๊ง กิ๊ง วาบ!!
เมื่อลิบราฉุกคิดขึ้นได้ก็มีเสียงกังวานแปลกๆคล้ายกับเสียงกำไลกระทบกันก่อนที่จะมีแสงสว่างวาบเกิดขึ้นและเมื่อแสงนั้นหายไป ก็ปรากฏคทาเวทย์ขึ้นเหนือศีรษะลิบรา
“โผล่มาเร็วกว่าที่คิดแหะ ลิบราคิดได้เร็วกว่าคนทั่วๆไป สมแล้วที่ถูกคัดเลือก”เด็กชายพึมพำเบาๆก่อนหันไปสนใจภาพตรงหน้าต่อ
“ท่านสินะ เทพแห่งราศีคนปัจจุบัน ข้า เนลิโอเซีย จิตวิญญาณแห่งคทาเวทย์นี้ ขอน้อมรับท่านเป็นนายโปรดทำพันธะสัญญาด้วย”เสียงนั้นดังมาจากคฑาเวทย์
“เนลพูดซะสวยหรูเลยนะ จิตวิญญาณอะไรนั้นน่ะ ไม่สมเป็นเนลเลยนะฮะ”เด็กชายเอ่ยปากแซวจิตวิญญาณแห่งคทาเวทย์ด้วยแววตาแพรวระยับ
“อย่าแซวข้าเลย ชินลี่ ท่านก็เหมือนกันนั่นแหละนะ อยู่ในร่างเด็กนั้นไม่เบื่อหรือไง อ๊ะ ท่านหญิง โปรดทำพันธะสัญญาด้วย”จิตวิญญาณทำท่าจะเถียงก่อนคิดได้ขึ้นมาว่ากำลังจะพันธะสัญญาอยู่
“เอื้อมมือไปจับคทาสิฮะ จากนั้นพูดตามก้นบึ้งส่วนลึกสุดของหัวใจ”เด็กชายเอ่ยบอกวิธีให้แก่ลิบรา
“ข้าผู้เป็นนายเจ้า...ยอมรับพันธะสัญญานี้จนตราบชั่วชีวิตข้ายังมิดับสูญ เนราโกนีฮา ดาเวนีเซีย”ลิบราเอื้อมไปจับคทาก่อนพูดออกมาราวกับมันเป็นคำพูดติดปาก
วาบ!!
สิ้นเสียงลิบราคทาก็ได้เกิดแสงขึ้นก่อนคทานั้นจะกลายเป็นผู้หญิงอายุประมาณ 15 ปี ดวงตาและสีผมเหมือนกับชินลาเนียร์ไม่ผิดเพี้ยน แต่ดวงตาของเธอนั้นดูหม่นหมองและคงความเป็นผู้ใหญ่เกินตัวไปมาก เธอแต่งการด้วยอาภรณ์สีทองเหมือนคุณหนูผู้สูงศักดิ์
“สวัสดีนะ เทพแห่งราศีตุลย์ ข้าแนะนำตัวอีกรอบแล้วกัน ข้า เนลิโอเซีย เรเนธิค ยินดีที่ได้รู้จักท่านผู้เป็นนาย”เด็กสาวย่อตัวให้หลังเอ่ยแนะนำตัวเสร็จ
“เอ่อ เดี๋ยวนะ พวกเธอเป็นคนในตระกูลเรเนธิคทั้งสองคนเลยเหรอ”ลิบราที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยตกใจกับเรื่องพวกนี้ถามขึ้น
“ใช่ฮะ เนลเป็นพี่สาวผมน่ะฮะ เรามีกันสามคนพี่น้อง..เท่านั้น”เด็กชายคนนั้นตอบโดยเน้นคำสุดท้ายเหมือนจะเน้นกับตนเอง
“ชินลี่ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ยังไงคนนั้นก็เป็นคนในครอบครัวเรานะ”เนลิโอเซียหันไปเอ็ดคนที่เธอเรียกว่าชิลลี่ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจก่อนจะหันมาพูดสมทบคำพูดเด็กชายกับลิบรา “พวกเราเป็นผู้เสียสละเพื่อเป็นสิ่งสำคัญของเรเนธิคเพื่อให้โลกสมบูรณ์แบบ ท่านคงรู้ว่าท่านมีหน้าที่อะไร พวกเราก็รู้ว่าพวกเราเกิดมาเพื่อรับหน้าที่นี้”
“เนลอย่าเพิ่งพูดเรื่องภารกิจสิ ผมมีเวลาไม่นานเท่าไหร่นะ เรื่องของผมต้องพูดก่อนสิ”เด็กชายท้วงขึ้นมาหลังจากที่เห็นลิโอเซียเริ่มจะพูดเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตน
“แล้ว..นายมีอะไรจะอธิบายให้ฉันฟังอีกล่ะ ชินลาเนียร์”ลิบราเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะเรียกอย่างแผ่วเบาเมื่อเรียกชื่อของเด็กชาย
“ไม่จำเป็นต้องเรียกชื่อผมเบาๆก็ได้นะฮะ อีกอย่างก็เรียกผมว่าชินหรือชินลี่เหมือนเนลก็ได้ฮะ”เด็กชายพูดก่อนยิ้มให้ “เรื่องที่สองเลยนะ คุณน่ะไม่ได้เป็นคนของเรเนธิคเรื่องนี้ผมเลยต้องอธิบายอย่างละเอียด”
“ฉันไม่ได้เป็นคนของเรเนธิคแล้วมันต้องอธิบายอย่างละเอียดเลยเหรอ”ลิบราถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างถึงที่สุด แค่ไม่ใช่คนของเรเนธิคทำไมต้องอธิบายละเอียดมากด้วยนะ เธอก็ไม่ได้ด้วยกว่าคนพวกนั้นสักเท่าไหร่หรอกหน่า..
“ก็เพราะคนของเรเนธิคได้รับการป้อนเรื่องพวกนี้สู่หัวสมองตั้งแต่เด็กเลยน่ะสิฮะ มันเลยช่วยไม่ได้ที่คุณต้องได้รับการอธิบายอย่างละเอียดเพื่อไม่ให้ทำอะไรที่ไม่สมเป็นคนของราศีตุลย์เข้า”คำพูดหลังๆ ชินลาเนียร์เหล่มามองลิบราเหมือนต้องการพูดกระแทก
“ก็ได้ๆ เล่ามาสิ เจ้าหนูชินลี่”
“อย่ามาเรียกผมว่าเจ้าหนูนะ! เนลอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ ผมเข้าเรื่องก็ได้”เมื่อชินลาเนียร์ได้ยินลิบราเรียกเจ้าตัวว่าเจ้าหนูก็แทบจะหันขวับมามองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ทำให้เนลิโอเซียมองชินลาเนียร์ด้วยสายตาขุ่นๆ “เทพแห่งราศีตุลย์นั้นส่วนมากเป็นคนของเรเนธิคทั้งสิ้น ไม่ใช่สิ มีแต่คุณเท่านั้นล่ะลิบราที่ไม่ใช่คนของเรเนธิค ทุกคนนั้นจะได้รับการปลูกฝังเรื่องต่างๆของเทพแห่งราศีตั้งแต่รู้ว่าถูกรับเลือก กล่าวง่ายๆคือเมื่อเทพองค์นั้นลงมาจุติและได้ถือกำเนิดออกมาพร้อมกับสร้อยที่แสดงว่าได้รับการคัดเลือกจากอัญมณี พวกนั้นจะได้รับการปลูกฝังให้รู้หน้าที่ของเทพและการฝึกฝนเรื่องเวทย์มนต์ พละกำลังให้เหมาะสมที่จะเป็นเทพมากที่สุดถึงที่สุด ทุกคนจะรู้จักผม เนล เรย์และคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการสร้างโลกแห่งราศีขึ้นมา ทุกคนจะได้รับการอบรมมารยาทให้รู้จักว่าใครเป็นใคร..”
“เดี๋ยวก่อน ไอที่นายพูดน่ะมันเข้าเรื่องแล้วเหรอ แล้วเรย์เป็นใคร”ก่อนที่ชินลาเนียร์จะร่ายยาวไปมากกว่านี้ ลิบราก็ได้เอ่ยดักขึ้นเสียก่อน
“ก็กำลังจะเข้าแล้วไง ถ้าคุณไม่ขัดน่ะฮะ โธ่..เนล ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ทำไมต้องชอบดุผมด้วยสายตาอยู่เรื่อยเลย ลิบรา เมื่อกี้คุณถามว่าเรย์คือใครใช่ไหมฮะ เรย์ก็คือผู้ปกป้องผู้ถือครอง ผู้ปกป้องเทพน่ะสิฮะ เอาง่ายๆก็คล้ายกับองครักษ์น่ะฮะ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมนะ เรย์จะต้องคู่กับเทพทุกทีเลย..”
“ชินลี่อย่าพูดแบบนั้นนะ!!”เสียงตวาดแหวจากเนลทำให้ลิบราหันไปมองด้วยความแปลกใจ “มันก็เป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้นล่ะ ชินลาเนียร์” เนลกดเสียงต่ำลงและพยายามสงบสติอารมณ์
‘เขาเป็นอะไรของเขานะ’
“เนล ยอมรับความจริงเสียทีสิ ว่าเขาต้องคู่กันเสมอ มันไม่ใช่ความบังเอิญ มันบังเอิญทุกครั้งไม่ได้หรอกนะ”ชินลี่หันไปมองหน้าเนลนิ่งๆ “เอ่อ ลิบรา พอดีเรามีเรื่องกันนิดหน่อยน่ะ คุณไม่ต้องไปสนใจหรอกนะ เรามาเข้าเรื่องของเราดีกว่า...
:) Shalunla
ความคิดเห็น