หวานใจของนายเจี๊ยบ

“จริง ๆ ที่เราเปิดร้านขนมเพราะคิดถึงคน ๆ นึง...”

ผมพูดไป ตาก็มองเชอร์รี่ เชอร์รี่เองก็มองผมดวงตาเป็นประกายน่ารักมาก แล้วผมก็พูดต่อ

“เค้าชอบกินขนมหวานมาก เป็นเพราะเราไม่ได้คุยกับเค้าอยู่ช่วงนึง ทำให้คิดถึงเค้ามาก ๆ เราคิดว่าสักวันนึงเค้าคงจะเดินเข้ามาในร้านขนมของเรา”

นัยน์ตาของผมกำลังสะท้อนภาพของเชอร์รี่ชัดเจน นัยน์ตาของเชอร์รี่เองก็สะท้อนภาพของผมเช่นเดียวกัน

“เหรอ?” เชอร์รี่ถามในขณะที่จ้องผมตามไม่กระพริบ ก่อนจะถามต่อ “แล้วเค้ามารึยังล่ะ?”

ผมเองก็จ้องเชอร์รี่ไม่วางตาเช่นเดียวกัน ก่อนจะตอบคำถามของเชอร์รี่

“มาแล้ว...”

stay girl