ลำดับตอนที่ #164
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #164 : ตอนที่ 43 ภารกิจของเลโอ
ตอนที่ 43
"เปรี้ยงๆๆๆ..."การโจมตีของเผ่าเทพโดนป้องกันได้ด้วยโล่ทรายของอาคารัส เมื่อการโจมตีของเผ่าเทพจบลงก็ถึงตาของพวกเธอบ้าง
พริบตานั้นหนามทรายแหลมคมของอาคารัสก็พุ่งเข้ามา พร้อมทั้งโซเฟียยิงเวทลำแสงสีม่วงนับร้อยเส้นพุ่งเข้าหาเผ่าเทพ เทพทุกตนรีบกางโล่เวทมนตร์มาป้องกัน พริบตานั้นไฟก็พุ่งมาจากพื้นดินพุ่งเข้าหาเหล่าทวยเทพ จากนั้นเปลวไฟพวกนั้นก็ตรงเข้าพันธนาการเหล่าเทพไว้ทุกตน ลำแสงและหนามทรายเจาะทะลวงร่างของเหล่าเทพทุกตน ผู้ที่โดนเวทของอาคารัสโดนสูบน้ำในร่างออกไปจนหมด เทพตนหนึ่งมองโพไซดอนที่กลายเป็นศพไป
"ว๊ากๆๆๆ..."เทพตนนั้นร้องออกมาไม่หยุด ก่อนที่ลำแสงจะพุ่งเข้ามาหาเค้า
"ใจเย็นไว้เทพหนุ่ม นี่มันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น"เสียงของเทพตนหนึ่งดังขึ้นมาเรียกสติของเทพหนุ่ม ภาพตรงหน้าค่อยๆเลือนหายไป เขามองไปเบื้องหน้า เห็นว่านามธรรมทั้งสองยังไม่ได้โจมตีมาเลย ทั้งพวกเขาและเหล่าเทพชั้นสูงสุดอย่างซุส โอดิน โพไซดอนกำลังจ้องตากันเขม็ง
เมื่อเขากวาดสายตาไปรอบๆ เห็นว่าเทพบางตนกำลังส่งเสียงร้องโหยหวนไม่หยุด และมีเทพชั้นสูงหลายตนรีบเข้าไปช่วยเหมือนที่ช่วยเค้า เขามองเทพตนที่ช่วยเค้าไว้ ก็เห็นว่าเป็นเพอซีอุสนั้นเอง
เพอซีอุสเป็นชายหนุ่มผมสีดำะดวงตาสีฟ้าคราม มีรูปร่างสูงใหญ่และมัดกล้ามอันแสนบึกบึน สวมชุดเกราะสีทองของหัวหน้าหน่วยทหารป้องกันโอลิมปัส ด้วยร่างกายและความสามารถของเทพหนุ่มตนนี้ที่เทพทุกตนต่างยอมรับ และยังเป็นลูกชายของมหาเทพซุส สามารถทำภารกิจมากมายที่เทพชั้นสูงบางตนยังทำไม่ได้ ทำให้ชื่อเสียงของเค้าโด่งดังเป็นที่เลื่องลือไปทั่ว
"นี่โซเฟีย ถึงเจ้าบอกว่าจะฆ่าพวกมันก็เถอะ แต่เราคงฆ่าพวกมันทั้งหมดพร้อมกันในสภาพนี้ไม่ได้หรอกนะ"อาคารัสเห็นไปพูดกับโซเฟีย
"ถึงฆ่าไม่ได้แต่ก็สู้ได้ไม่ใช่เหรอ แค่ถ่วงเวลาไว้ก็พอ...ว่าแต่เทพหลายตนนี่หล่อถูกใจข้าเลยนะ อยากเอามาเป็นของเล่นของข้าจัง"โซเฟียหันไปพูดกับอาคารัสเบาๆ ก่อนจะมองไปทางเทพหนุ่มบางตนที่เธอหมายตา อาคารัสรู้ความหมายที่เธอพูดว่าโซเฟียจะเอาเทพที่หมายตาไปทรมาณเล่นจนกว่าพวกมันจะตายนั้นเอง
"จะจับพวกนั้นไปก็แล้วแต่เจ้าถ้าทำได้นะ ยัยเลสเปี้ยน"อาคารัสพูดตัดบท มองไปทางเหล่าเทพที่เหมือนจะโกรธอย่างมาก ที่นามธรรมทั้งสองคุยกันโดยไม่รู้สึกกังวลอะไรเลยสักนิด
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งอาคารัสและโซเฟีย"โอดินกล่าวทักทาย ส่วนซุสที่พยายามระงับอารมณ์โกรธอยู่จ้องเขม็งมาทางนามธรรมทั้งสอง
"ข้าไม่คิดเลยว่าเทพชั้นสูงทุกตนของสวรรค์จะมารวมตัวกันอยู่ที่โอลิมปัส การประชุมของพวกเจ้าจากการที่เรมีเอลตาย ทำให้เจ้าถึงกับต้องเดินทางมาจากแอสการ์ดเลยหรือโอดิน"โซเฟียพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก
"เป็นเกียรติที่ท่านยังจำข้าได้โซเฟีย ภาพลวงตาของท่านยังคงทรงพลังเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง"
"สวรรค์อ่อนแอลงกว่าเมื่อก่อนมากเลย ขนาดเวทลวงตาระดับนี้ยังมีหลายตนที่ตกอยู่ใต้เวทลวงตาเลยไม่ใช่เหรอ แบบนี้ข้าว่าสงครามที่กำลังจะเริ่มคงไม่ยาวนานเหมือนครั้งก่อน พวกเทพแห่งโอลิมปัสและแอสการ์ดอย่างพวกเจ้าเหมือนจะเก่งขึ้นนิดหน่อยนะ"โซเฟียไม่ค่อยสนใจจะสนทนาด้วยเท่าไหร่นัก แค่รอให้ทั้งสองตนที่ล่วงหน้าไปทำภารกิจให้ลุล่วง
"ถ้าพวกท่านคิดจะรอให้พวกของท่านสองคนที่ล่วงหน้าไปล่ะก็ เราได้ส่งคนไปจัดการพวกเขาเรียบร้อยแล้ว พวกข้ารู้ว่าพวกท่านจะช่วยใครสักคนในคุก แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็ตาม แต่พวกท่านไม่มีทางทำภารกิจสำเร็จได้หรอก โปรดถอยกลับไปเสียเถอะ ทางสวรรค์ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับพวกท่านมานานมากแล้ว พวกท่านก็ไม่ควรจะรุกรานเราเช่นนี้ ด้วยการสังหารเรมีเอลและเอาตัวกราบรีเอลไป"โอดินพูดเจรจา แต่อาคารัสแค่นเสียงแล้วตอบว่า
"หึ พวกเจ้ายังมีหน้ามาพูดแบบนั้นอีกหรือ พวกเจ้าสร้างกองทัพมาต่อกรกับพวกข้า พอตัวเองสู้ไม่ได้ก็ไปขอความช่วยเหลือจากคาออสแล้วใช้วิธีขี้ขลาดยึดสวรรค์กลับมา และพวกเจ้าก็กำลังวางแผนรับมือพวกข้าอยู่ไม่ใช่รึไง มาตอนนี้จะบอกให้พวกข้าถอยไปดีๆงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ อีกอย่างเรื่องที่เรมีเอลตายและกราบรีเอลทรยศพวกแกมันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกข้าแม้แต่นิดเดียว เจ้าลูกชายของลูซิลมันทำตามใจชอบเองทั้งหมด รู้ไว้ซะด้วยไอ้พวกเทพหน้าโง่!!!"
"ถ้างั้นพวกเจ้าก็ต้องจบชีวิตอยู่ที่นี่"โอดินพูดแล้วหอกกุงนีร์อันมีชื่อเสียงที่เป็นอาวุธประจำกายของเขาก็ปรากฎขึ้นมาทันที
"ก่อนที่พวกเราจะสู้กัน เจ้าทราบหรือไม่ว่านามธรรมอีกคนกับคนที่บุกเข้ามาอีกคนหนึ่งเป็นใครกัน"โซเฟียถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ทำให้เหล่าเทพต่างสงสัยขึ้นมาทันที
"เรื่องนั้นเดี๋ยวพวกข้าก็รู้เอง ลงมือได้!!!"ซุสออกคำสั่งแล้วเหล่าเทพก็บินวนรอบนามธรรมทั้งสอง
"ถ้างั้นพวกเจ้าก็พลาดแล้ว"โซเฟียกล่าวเสียงเย็นยะเยือก
ทันใดนั้นร่างกายของโซเฟียกับอาคารัสก็สลายหายไปกลายไอสีดำแผ่ออกไปทั่วบริเวณ เหล่าทวยเทพมองไม่เห็นรอบตัวเลยเพราะมืดไปหมด
"นี่มันวิชาลวงตา ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"เหล่าเทพรู้ว่าตนพลาดไปเสียแล้วแต่ก็ไม่หวั่นไหวแม้แต่น้อย เหล่าเทพหลับตาแล้วทำการคลายภาพลวงตาให้หายไป ความมืดรอบตัวจางหายไปอย่างรวดเร็ว
"เก่งสมกับเป็นเหล่าเทพแห่งโอลิมปัสกับเทพแห่งแอสการ์ดเลย ที่สามารถคลายเวทลวงตาชั้นสูงของข้าได้แต่พวกที่เหลือนี่กระจอกไม่มีน้ำยาเอาซะเลย"โซเฟียกล่าวชม ก่อนที่พวกซุสจะเห็นเทพชั้นสูงกว่าครึ่งที่มารับมือนามธรรมทั้งสองร่างลอยอยู่กลางอากาศภายใต้กำมือของโซเฟีย และถูกขังไว้ในคุกทรายของอาคารัส ที่สามารถบีบร่างของเทพพวกนั้นแหลกได้ในทันที
"ข้าเชื่อว่าพวกท่านมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ฆ่าคนที่ไร้ทางสู้"โพไซดอนกล่าวขึ้นมา
"คิดอย่างนั้นเหรอ ถ้างั้นพวกเจ้าก็คิดผิดแล้ว"โซเฟียพูดแล้วหมอกก็พุ่งเข้าหาเหล่าเทพที่ตกอยู่ใต้มนตร์ของเธอ ผ่านเข้าไปทางตา จมูก ปาก หู ทำให้เลือดสีทองไหลออกมาจากทางเหล่านั้น พร้อมทั้งสีหน้าที่ซีดขาวไปในทันที และเร็วเกินกว่าที่เหล่าเทพจะช่วยได้ทัน
"โลงศพทราย"อาคารัสพูดแล้วทรายก็บีบอัดใส่เหล่าเทพจนร่างกายแตกละเอียด ก่อนที่ทรายจะเริ่มร่วงลงสู่ดินพร้อมกับศพที่ไร้ซึ่งวิญญาณของเทพชั้นสูง
"พวกเจ้า..ย๊ากกกก"เหล่าเทพบุกเข้าประชิดตัวนามธรรมทั้งสองและเริ่มฟาดอาวุธเทพใส่กันทันที อาคารัสจ้องโพไซดอนเขม็ง เพราะทรายของเค้าแพ้น้ำอย่างมาก โพไซดอนป็นคนที่เขาอยากจะฆ่าทุกครั้งที่มีโอกาส ส่วนทางโซเฟียกำลังถูกซุสกับโอดินรุมโจมตี
"รู้ไหม เรื่องที่ข้าบอกว่าพวกเจ้าพลาดน่ะ ไม่ใช่เรื่องที่เทพเหล่านั้นตายหรอก แต่เป็นเรื่องอื่นต่างหาก"โซเฟียพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก ซุสกับโอดินหรี่ตาลงเพราะคิดว่าเธออาจจะโกหกก็ได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องจริงแล้วพวกตนพลาดอะไรไป
ทางด้านเลโอกับเพื่อนร่วมงานที่บุกเข้ามาในวิหารเทพโดยที่ทหารเทพไม่อาจขัดขวางได้ มีศพเกลื่อนกลาดด้านหน้าวิหารเทพ เลโอก็พูดเจรจาขอเดินผ่านไปดีๆแล้วแท้ๆ แต่พวกมันก็แห่กันพุ่งเข้ามาตายหมดด้วยน้ำมือของเลโอแต่เพียงผู้เดียว ส่วนพวกที่ทิ้งอาวุธวิ่งหนีไปชายหนุ่มในชุดคลุมดำก็จัดการสังหารให้หมดไม่ให้ใครรอดไปได้ จนใกล้จะออกด้านหลังของวิหารได้แล้ว ทั้งสองก็เข้ามาเจอม่านพลังสีทอง ที่ถูกเหล่าเทพธิดาที่ทำหน้าที่ตรวจจับ กับทหารเทพสายนักเวทจำนวนหนึ่งสร้างมาป้องกันไม่ให้ทั้งสองผ่านเข้าไปในคุกได้
"อาวุธเทพไม่ได้สวยเท่าที่คิดเลยนะครับเนี่ย"เลโอหยิบดาบสีทองเล่มหนึ่งที่เป็นของเทพชั้นสูงตนหนึ่งที่ตนฆ่าตายในวิหารขึ้นมาดู อาวุธชิ้นนั้นที่เปล่งประกายสีทองก็ดับแสงไปทันที เป็นเพราะหากคนผู้นั้นมีจิตใจที่ชั่วร้าย อย่างความอาฆาตแค้น ความชิงชัง อาวุธเทพก็ไม่อาจยอมรับให้ใช้ตนเป็นอาวุธโดยเด็ดขาด
"ช่างเถอะน่าเลโอ รีบทำลายม่านพลังแล้วฆ่าพวกนี้ทิ้งเลยดีกว่า เป้าหมายอยู่ข้างหน้าเราแล้ว"ชายในชุดคลุมดำพูด มองเหล่าทหารเทพและเทพธิดาที่รับมือกับจิตสังหารพวกตนเข้าไปแล้วกระอักเลือดออกมาทันที ยิ่งนานก็เจ็บปวดจนแทบจะตาย
พวกทหารเทพและเทพธิดาตกตะลึงเป็นอย่างมากที่ชายหนุ่มไม่ทราบชื่อทั้งสองฝ่าเข้ามาถึงวิหารได้โดยที่เทพชั้นสูงที่คอยพิทักษ์วิหารนี้ถูกฆ่าตายอย่างง่ายดาย และพวกตนคือพวกที่ยังรอดอยู่
"พวกท่านต้องการพาใครออกจากคุกสวรรค์กัน.."แม้จะเกรงกลัวในพลังของทั้งสอง แต่เทพธิดาตนหนึ่งก็เอ่ยถามขึ้นมา
"เรื่องนั้นเดี๋ยวพวกคุณก็รู้ ช่วยเปิดทางให้พวกเราผ่านไปด้วย และผมสัญญาว่าจะไว้ชีวิตพวกคุณ"เลโอพูดเหมือนกับที่พูดทหารเทพทุกนายที่บุกเข้ามาตาย
"ไม่ได้ พวกข้าไม่ยอมให้พวกเจ้าผ่านไปหรอก..เฮือก!!!"ทหารเทพตนหนึ่งพูดขึ้นมา ก่อนที่เลโอจะจ้องเขม็งไปทางมัน จิตสังหารจำนวนมากพุ่งเข้าไปหา ทำให้มันขาดใจตายล้มลงไปทันที ทำให้เหล่าทหารเทพและเทพธิดาพากันหวาดกลัว
"ฆ่าพวกมันไปเถอะน่าเลโอ ไม่เห็นต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากเลย ยังไงถ้าพวกเราชนะสงครามพวกมันก็ต้องตายอยู่ดี"ชายหนุ่มในชุดคลุมดำกล่าว
"ข้าจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เปิดม่านพลังให้พวกเราผ่านไปซะแต่โดยดีเถิด"น้ำเสียงของเลโอไม่หลงเหลือความใจดีอีกต่อไปแล้ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจและปลดปล่อนพลังออกมาอย่างรุนแรง จนทหารเทพและเทพธิดาบางตนขาดใจตายไปทันที ส่วนที่เหลือก็กระอักเลือดหลายที ทำให้ม่านพลังอ่อนลงไปมาก แต่พวกที่ยังไม่ตายก็ยังไม่คลายม่านพลังไป
"แม้พวกข้าจะต้องสิ้นชีพ ก็จะไม่ให้ผู้บุกรุกผ่านวิหารเทพนี่เข้าไปได้"เทพธิดาตนหนึ่งพูด เช่นเดียวกับเทพที่เหลือที่พยักหน้า เลโอมองแววตาแน่วแน่ไร้ความลังเลที่ยอมรับความตายของตนในหน้าที่
"ถ้าอย่างนั้น ข้าก็ขออถัยด้วยที่ต้องฆ่าพวกเจ้าซะ.."เลโอกล่าวพร้อมทั้งดวงตาสีเหลืออำพันวาวโรจน์ขึ้นมา เขายกหมัดที่เปล่งประกายสีทองอมดำขึ้นมา ก่อนที่จะชกใส่ม่านพลัง
"ตูม!!!"ม่านพลังถูกทำลายในพริบตาเดียว เหล่าทหารเทพและเทพธิดาถูกพลังของเลโอจนกระเด็นออกไปนอกวิหาร ร่างไร้วิญญาณเกือบทั้งหมดสภาพแทบจะเละไม่มีชิ้นดี
"ข้าบอกแล้วไงว่าไม่เห็นต้องทำอะไรให้ยุ่งยาก เดี๋ยวโซเฟียสั่งถอยแล้วค่อยถล่มวิหารเทพไปเลยก็ได้"ชายหนุ่มในชุดคลุมดำกล่าว
"ยังไงซะพวกเขาก็มีจิตใจบริสุทธิ์ที่จะปกป้องบ้านเกิดของตนเองอย่างแท้จริง ไม่เหมือนกับเทพชั้นสูงบางตนที่กระหายในอำนาจ เสียดายที่พวกเขาอยู่ผิดข้างนะครับเนี่ย"เลโอกล่าวอย่างชื่นชมในความกล้าหาญ ก่อนที่ทั้งสองจะเดินผ่านวิหารเทพไปยังคุกสวรรค์
ภายในคุกสวรรค์ที่มีทหารเทพนับพันคอยคุมอยู่ ทหารยามสองนายกำลังยืนคุยกันเกี่ยวกับการต่อสู้ด้านหน้าที่ดังมาถึงตรงนี้
"เจ้าคิดว่าพวกผู้บุกรุกจะเป็นยังไงบ้าง"ทหารยามคนหนึ่งถามเพื่อนตน
"จะมีใครที่สามารถต่อกรกับเผ่าเทพได้กันเล่า พวกนั้นน่ะโดนฆ่าตายแน่ ท่านซุสและเหล่าเทพโอลิมปัสมาเองเลยนะ ถึงพวกนั้นจะมีฝีมือแค่ไหนแต่ไม่มีทางรอดหรอก"เพื่อนพูดอย่างเมามันส์
"นั้นสินะ น่าสงสารพวกนั้นจริงๆเลย ว่าแต่พวกมันคิดจะช่วยนักโทษคนไหนแหกคุกไปเนี่ย แล้วทำไมท่านซุสถึงมาเองเลย"
"ข้าจะไปรู้เรอะ"
"อ๊ากกกกก..."ระหว่างที่ทหารยามทั้งสองพูดคุยกันอยู่ก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนจากด้านหน้าพวกตน ทหารยามทั้งสองสะดุ้งโหยงทันที หันมามองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก ก่อนที่ทั้วสองจะรีบวิ่งไปหน้าประตูคุก
ทหารทั้งสองวิ่งมาจนกระทั่งเห็นกลุ่มทหารคนอื่นๆยืนเรียงแถวอยู่เบื้องหน้า ทั้งสองรีบวิ่งเข้าไปสมทบ แต่ทันทีที่เห็นเบื้องหน้าตนทั้งคู่ก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว เพราะสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า คือร่างของทหารเทพมากมายที่นอนสิ้นใจตายจมกองเลือดอยู่กับพื้นดิน
ท่ามกลางซากศพมากมายนั้น เหล่าทหารเทพเห็นร่างของชายหนุ่ม2คนกำลังเดินเข้ามาอย่างช้าๆไม่รีบร้อน คนหนึ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีจนพวกเขายังต้องอิจฉา อีกคนหนึ่งอยู่ในชุดคลุมสีดำสนิท ทุกครั้งที่ทั้งสองก้าวเท้ามาข้างหน้า เหล่าทหารเทพที่ยืนเรียงแถวกันหลายชั้น ต่างเขยิบถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว มือที่ถือดาบเกร็งแน่นจนปลายดาบสั่นระริก
"ข้าจัดการเอง"ชายในชุดคลุมดำเอ่ยขึ้นมา ก่อนที่ร่างของเค้าจะหายไปจากสายตาของเหล่าทหารเทพ
เมื่อทหารเทพรู้ตัวอีกที ทหารเทพที่ยืนอยู่หัวแถวหลายคนก็กระเด็นหลุดจากคอทันที เลือดพุ่งกระเด็นออกมาจากคอไม่หยุดพร้อมทั้งร่างที่ล้มลงไปนอน ก่อนที่ร่างของชายหนุ่มในชุดคลุมดำที่ตวัดดาบตัดคอจะหายไปจากสายตาของทหารเทพอีกครั้ง
บรรดาทหารเทพที่กำลังแตกตื่นจากการที่พวกของตนถูกสังหารอย่างง่ายดายและรวดเร็วจนน่าใจหาย พวกที่เหลือพยายามหันหลังวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ความหวังที่จะหนีก็เป็นได้เพียงความฝันลมๆแล้งๆเท่านั้น การเคลื่นไหวของชายหนุ่มรวดเร็วจนยากที่ใครจะหลบหนีพ้น
เวลาผ่านไปไม่ถึง1นาที การสังหารหมู่ก็สิ้นสุดลง นอกจากเลโอกับชายในชุดคลุมดำแล้วเห็นเพียงโลหิตที่ไหลนองไปตามพื้นผนัง และซากศพของเหล่าทหารเทพที่นอนเป็นร่างไร้วิญญาณอยู่ทั่วไปหมด
ทั้งสองเดินเข้ามาในคุกส่วนลึกสุด ที่กักขังเหล่าเทพที่เป็นอันตรายจนถูกปิดผนึกเอาไว้ จนมาหยุดอยู่ที่บานประตูเหล็กบานหนึ่ง ชายหนุ่มในชุดคลุมดำยื่นมือขวาออกไปเบื้องหน้า ก่อนจะสะบัดมือไปด้านข้าง ประตูเหล็กหนาที่แข็งแรงทนทานก็ถูกทำลายหายไปหมดทันที พร้อมทั้งกำแพงอิฐที่โดนทำลายจนแตกร้าว เผยให้เห็นห้องขังด้านในที่มืดสลัว
สิ่งที่ทั้งสองเห็นคือหอกสีฟ้าน้ำทะเลหนึ่งเล่มปักอยู่กับพื้นดิน คบเพลิงที่กำลังลุกไหม้ไม่หยุด คทาสีขาวอัญมณีทองที่ปักอยู่กับพื้น ดวงอาทิตย์ขนาดเล็กที่กำลังลอยอยู่เหนือพื้น และดาบสีทองขนาดใหญ่สองคมเล่มหนึ่งที่ปักพื้นดินอยู่ ส่วนสิ่งของอย่างอื่นนั้นได้ดับแสงและแตกสลายไปหมดแล้ว
"เหลือกันเท่านี้เองเหรอ"ชายหนุ่มในชุดคลุมดำพูดแล้วถอดชุดคลุมออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ดวงตาข้างนึงเป็นนาฬิกา เขาก็คือโครนอส เจ้าแห่งกาลเวลานั้นเอง
"ผมไม่เข้าใจจริงๆ ได้ยินว่าเหล่าไททั่นถูกส่งไปขังที่คุกนรกทาร์ทารัสไม่ใช่เหรอครับ"เลโอเอ่ยถาม สาเหตุที่พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อพาตัวเหล่าไททั่นไปนั่นเอง
"ความจริงมีเพียงข้าเท่านั้นที่ถูกส่งไปขังไว้ในคุกนรกทาร์ทารัส ส่วนเทพตนที่เหลือถูกปิดผนึกให้ดับสูญไปเมื่อพลังหมดไป และตอนนี้ก็ดับสูญไปครึ่งหนึ่งแล้ว"โครนอสพูดด้วยความโกรธแค้น ก่อนที่จะยื่นมือทั้งสองไปเบื้องหน้า และปากเริ่มร่ายมนตร์ขมุบขมิบ เป็นอักขระเวทโบราณที่เลโอไม่อาจเข้าใจได้
"แว๊บ"ของทั้งห้าส่องประกายออกมาไม่หยุด ผ่านไปเกือบนาทีแสงก็ดับไป ก่อนที่เลโอจะมองภาพเบื้องหน้า สิ่งที่เขาเห็นคือเทพยุคไททั่นที่ยังรอดอยู่5ตน
คนแรกเป็นชายหนุ่มอายุ40ที่มีผมสีฟ้าและตาสีเดียวกัน เครงยาวลงมาถึงต้นคอ รูปร่างออกไปทางหล่อ สวมชุดเกราะที่แตกร้าวเอาไว้ สภาพของหอกก็ดูจะแทบไม่เหลือพลังของอาวุธเทพแล้ว
คนที่สองเป็นชายผมสีน้ำตาลยาวลงมาและดสงตาสีเดียวกัน มีรูปร่างผอมบางอยู่ในชุดไปรเวทสีแดง ใบหน้าที่หล่อเหลาแต่มันดูอ่อนล้าไปหมด ถือคบเพลิงเอาไว้ในมือ
คนที่สามเป็นหญิงสาวหน้าตางดงามในชุดจอมเวทสีขาวถือคทาสีขาวเอาไว้ อยู่ในชุดหรูหราสีขาวอย่างราชินี มีผมสีทองยาวสลวยถึงกลางหลังและดวงตาสีทองอำพัน
คนที่สี่เป็นชายหนุ่มผมแดงและดวงตาสีส้มออกเหลือง อยู่ในชุดจอมเวทสีแดงและถือคทาสีแดงที่หัวคทาเป็นดวงอาทิตย์ขนาดเล็ก ตัวดวงอาทิตย์เหมือนใกล้จะดับแสงลง
คนที่ห้าเป็นชายหนุ่มที่มีร่างกายผอมแห้งจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก ร่างเขาสวมชุดเกราะหนักที่แตกร้าวไปหมดและหลวมจนเกราะตกลงไปบนพื้นแตกหัก ดาบสีทองใหญ่ถูกปักไว้กับพื้นดิน
เลโอแทบจะไม่อยากเชื่อว่าคนเหล่านี้คือเทพไททั่นที่เคยเรืองอำนาจในยุคทองของเหล่าเทพมาก่อน เขาเห็นว่าพลังของทั้ง5คนแทบจะไม่เหลือแล้ว ถ้าพวกตนไม่มาป่านนี้คนทั้ง5คงจะดับสูญไปแล้ว
"โครนอส.."หญิงสาวเพียงคนเดียวมองมาที่โครนอส ก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดทันที โครนอสก็กอดหญิงสาวคนนี้เอาไว้แน่น
"ข้าขอโทษๆๆ.."หญิงสาวผมทองพูดคำนี้ไม่หยุด
"ไม่เป็นไรเรอา ข้าอภัยให้"เลโอได้ยินชื่อ ก็รู้ว่าหญิงสาวคนนี้คือเรอา ที่เป็นมเหสีของโครนอสและสาปแช่งให้โครนอสถูกโค่นล้มอำนาจไป และมันก็เป็นจริงตามนั้น ก่อนที่โครนอสจะมองไปทางเทพหนุ่มอีก4ตน ทั้งหมดคุกเข่าลงเบื้องหน้าโครนอส เช่นเดียวกับเรอาที่คุกเข่าลงเช่นกัน
"ข้ายินดีที่ได้พบพวกเจ้าอีกครั้งโอเซียนัส แอตลาส โพรเมทิอัส ไฮพีเรียน เรอา เหลือแต่พวกเจ้าสินะ"โครนอสเอ่ยอย่างเศร้าสร้อย เทพทั้ง5ก็ไม่พูดอะไร
"ลุกขึ้น ได้เวลาไปกันแล้ว เราจะกลับมาทวงอำนาจคืนเมื่อถึงเวลา"โครนอสกล่าว
"ท่านโครนอส ท่านไปซะเถอะ ถึงพาพวกเราไปด้วยก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้ พลังของเราแทบไม่เหลือแล้ว"แอตลาสมองร่างของตนที่บัดนี้เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก เทพอีก4ตนก็เห็นด้วย
"พวกเจ้าพอใจกับสภาพตัวเองในตอนนี้รึ"เลโอเอ่ยขึ้นมา ทำให้ทั้ง5มองอย่างสงสัย
"เฮอะ พอใจงั้นเหรอ เจ้าลองมองสภาพของพวกข้าดูซะสิ คิดว่าข้าจะพอใจหรือไงกัน"แอตลาสกล่าวประชดประชัน
"เจ้าเป็นใครกัน"ไฮพีเรียน ผู้ถือคทาพระอาทิตย์กล่าวถาม
"ข้าชื่อเลโอ เป็นหนึ่งในนามธรรม ซึ่งข้าเขื่อว่าพวกเจ้าคงไม่รู้จักชื่อแน่นอน เพราะพวกเจ้าโดนปิดผนึกอยู่ แต่ว่า..."เลโอพูดค้างไว้แล้วปลดปล่อยพลังของตนออกมา ทำให้เหล่าเทพยุคไททั่นต่างตื่นตระหนกในพลังของเด็กหนุ่มตรงหน้า
"เจ้าเป็นใครกันแน่"ไฮพีเรียนมองเลโออย่างสงสัย
"เอาเป็นว่าถ้าข้าสามารถทำให้พวกเจ้ากลับมามีพลังเหมือนเมื่อก่อน แต่ต้องแลกกับที่พวกเจ้าจะต้องร่วมกองทัพนามธรรมของพวกข้าเหมือนโครนอส พวกเจ้าจะยอมไหม"เทพทั้ง5เงียบสนิท มองไปทางเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างฉงนอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มออกมาทันที
"ข้าเข้าใจแล้ว เจ้ากำลังเล่นตลกกับพวกข้าอยู่สินะ"โอเชียนัสพูดอย่างหงุดหงิด ในขณะที่ใช้หอกยันร่างตัวเองที่หมดแรงจะยืนไม่ให้ตกพื้นไป โครนอสเงียบไม่พูดอะไรทั้งสิ้นมองไปทางเลโอ
"เปล่าเลยโอเซียนัส ขอเพียงพวกเจ้ารับปากว่าจะร่วมกองทัพ ข้าสัญญาว่าจะมอบพลังที่พวกเจ้าเคยมีคืนให้กับพวกเจ้า ไม่สิ อาจจะมากกว่าที่พวกเจ้าเคยมีด้วยซ้ำไป"
เหล่าเทพไททั่นมองเลโอด้วยสีหน้าครุ่นคิด สีหน้าของเลโอในตอนนี้ดูจริงจังเป็นอย่างมาก ไม่เหมื่อนกับคนที่กำลังพูดจาล้อเล่นเลยสักนิด
"เจ้าสามารถทำได้จริงๆงั้นเหรอ พวกข้าจะได้พลังกลับมาเหรอ"แอตลาสถามออกมาเป็นคนแรก
"ใช่ครับ"เลโอตอบยืนยันพร้อมทั้งรอยยิ้มบางๆ
เหล่าเทพไททั่นทั้ง5คุกเข่าลงอีกครั้ง แต่ไม่ใช่คุกเข่าให้โครนอสแต่กับเลโอต่างหาก ดวงตาจับจ้องไปยังเด็กหนุ่มที่เป็นเหมือนความหวังสุดท้าย
"ถ้าเจ้าสามารถทำให้พวกข้ากลับมามีพลังได้อีกครั้ง พวกข้าจะยอมเข้าร่วมกองทัพนามธรรมที่เจ้าว่ามาทันที จะยอมติดตามจนกว่าชีวิตจะหาไม่"เรอากล่าวขึ้นมา เช่นเดียวกับอีก4คนที่พยักหน้าตาม
"ข้าถือว่าพวกเจ้ายอมรับแล้วนะ"เลโอพูดก่อนที่จะปลดชุดเกราะของตนให้สาลยไป ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในชายเสื้อแล้วหยิบม้วนคัมภีร์เวทมนตร์ออกมาหนึ่งอันแล้วกางออกทันที อักขระเวทมนตร์ชั้นสูงถูกลงเอาไว้ ก่อนที่เลโอจะเริ่มร่ายมนตร์ อักขระเวทส่องแสงออกมา ก่อนที่อักขระสีดำจำนวนมากจะพุ่งออกมาจากคัมภีร์ตรงเข้าคลุมร่างของทั้ง5คน แล้วอักขระก็ส่องแสงออกมาแล้วสลายเหลือเพียงแสงสีดำคลุมร่างพวกเค้าไว้ ไม่มีเสียงใดดังจากด้านในจนผ่านไปได้สักพัก
"เปรี้ยงงง!!!"แสงสีดำถูกทำลายไปพร้อมร่างทั้ง5ที่ปรากฎตัวออกมาในสภาพที่ดูดีกว่าเมื่อกี้นี้มาก โดยเฉพาะแอตลาส ที่สภาพชายผอมบางไม่มีให้เห็นอีกต่อไป แต่เป็นร่างของชายหนุ่มสูงใหญ่และมัดกล้ามบึกบึน ถือดาบใหญ่ไว้ด้วยมือข้างเดียว เลโอสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่แผ่ออกมาจากตัวเทพไททั่นแล้วยิ้มที่มุมปาก
"พลังพวกเรากลับมาแล้ว มันเป็นเวทมนตร์อะไรกันแน่"ไรอากล่าวถามอย่างตกตะลึง
"ถ้าจะขอบคุณหรือถามเกี่ยวกับเวทมนตร์ พวกคุณต้องไปถามพี่เบร่าครับ"เลโอหันกลับไปพูดแบบเดิมอีกครั้ง ทั้งสลายพลังเมื่อกี้ไปหมด
"เป็นหนึ่งในนามธรรมงั้นเหรอ"แอตลาสถาม
"ใช่ครับ เธอเป็นผู้ที่มีความรู้มากที่สุดในเหล่านามธรรม นอกจากนี้ยังมีนามธรรมที่เป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในโลกยุคนี้อีกนะครับ"เลโอกล่าว จนแอตลาสเริ่มกระหายที่จะลองสู้กับเดรคดู
"แต่ผมยังไม่ได้บอกว่าจบแค่นี้นะครับ บอกแล้วนี่นาว่าผมจะทำให้พวกคุณแกร่งยิ่งกว่าเดิม"เลโอพูดเสียงเรียบแล้วร่ายมนตร์ในพริบตา โซ่สีดำพุ่งออกมาจากมือทั้งสองข้างตรงเข้าพันธนาการร่างของเหล่าเทพไททั่นไว้ ก่อนที่จะสร้างดาบเวทมนตร์ขึ้นมาฟันใส่ทั้ง5ตามมือ แขน ท้อง คนละจุดใดจุดหนึ่ง จากนั้นโซ่ก็ขยับแล้วพุ่งเข้าไปในแผลสักพักหนึ่งก่อนที่เลโอจะเอาโซ่ออกแล้วปล่อยร่างทั้ง5เป็นอิสระ
เหล่าเทพไททั่นไม่เข้าใจสิ่งที่เลโอทำเมื่อกี้และกำลังจะเอ่ยปากถาม แต่ไม่ทันไรพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่ไหลซึมเข้ามาในร่างกาย มันมากจนพวกตนเริ่มทนรับมันไม่ไหว
"อ๊ากกกก!!"เหล่าเทพไททั่นล้มลงไปนอนกับพื้นและดิ้นไปมาอย่างทรมาณ พลังมหาศาลพุ่งเข้ามาในร่างพวกเขาไม่หยุดหย่อนจนรู้สึดเจ็บปวดอย่างมาก มีเลือดสีทองไหลออกมาตามร่างกาย ความเจ็บปวดยังคงเพิ่มขึ้นจนผ่านไปสัก10นาทีมันก็ค่อยๆบรรเทาลง และหายไปในที่สุด เหล่าเทพไททั่นทั้ง5ลุกขึ้น สิ่งที่พวกเขาสัมผัสได้คือพลังบางอย่างได้เข้าไปอยู่ในร่างพวกเขาแล้ว
"ขอบคุณมากท่านเลโอ จากนี้ไปพวกข้าจะยอมติดตามรับใช้เหล่านามธรรม ท่านต้องการให้ทำอะไรโปรดสั่งมาได้เลย"แอตลาสเอ่ยออกมาเป็นคนแรก ก่อนที่ทั้งหมดจะพูดตาม ตอนนี้ทั้ง5คนรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก
"คำสั่งแรกของผมก็คือออกจากแดนสวรรค์เพื่อเตรียมเริ่มต้นสงครามกับเหล่าทวยเทพและผู้มาจากต่างโลก"เหล่าไททั่นสงสัยที่เลโอพูดตอนท้าย เมื่อหันไปมองโครนอสที่ยืนเงียบเหมือนจะรู้เรื่องนี้แล้ว แต่ไว้ค่อยถามทีหลังก็ได้ ต้องออกจากที่นี่ก่อน
"อ้อ ลืมบอกไปอีกเรื่องหนึ่งนะครับ อัครเทวทูตเรมีเอลสิ้นชีพแล้ว ราฟาเอลเสียพลังเกือบหมดถูกปลดจากตำแหน่ง และกราบรีเอลตอนนี้อยู่ฝ่ายเดียวกับเรา"เลโอพูดแล้วเดินไปที่ทางออกเช่นเดียวกับโครนอส เหล่าเทพไททั่นทั้ง5รีบตามไปทันที
"ตอนนี้คุณอาคารัสกับพี่โซเฟียกำลังรับมือเทพชั้นสูงอยู่ครับ คงต้องรีบหน่อย"เลโอพูดแล้วกำลังจะวิ่ง แต่ก็มีเสียงดังขึ้นซะก่อน
"ช่วยด้วย ปล่อยพวกเราออกไปทีเถอะ"
"ปล่อยพวกข้าออกไปด้วย"
"ข้าอยากเป็นอิสระ"
..........
เสียงของเหล่านักโทษที่อยู่ในห้องขังตาม2ข้างทางดังขึ้นมาไม่หยุด ทำให้เลโอหยุดเดินเช่นเดียวกับเหล่าเทพไททั่นทั้ง6ตน
"เจ้าจะช่วยพวกมันเรอะ"โครนอสถาม
"ขึ้นอยู่กับว่าพวกมันรับพลังได้ไหมครับ"เลโอพูดแล้วไม่รอช้า โซ่สีดำพุ่งออกมาจากมือเค้าและแยกเป็นนับพันเส้นเข้าทะลวงร่างของเหล่านักโทษทันที
"อ๊ากกกกก..!!!"เพียงชั่วครู่เดียวเหล่านักโทษต่างก็แผดเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดไปทั่วคุก พวกเรอารู้ว่าเป็นแบบเดียวกับที่พวกเธอโดนเลย ร่างของพวกนั้นค่อยๆบวมพองโตเหมือนลูกโป่งที่ถูกใส่ลมเข้าไปเรื่อยๆไม่หยุด
"โพล๊ะๆๆ..!!!"ร่างของเหล่านักโทษระเบิดกระจุยเป็นเสี่ยงๆ โลหิตสีทองและเครื่องในสาดกระเด็นไปทั้วห้องขังที่พวกมันอยู่ เทพไททั่นทั้ง5มองอย่างตกใจ
"น่าผิดหวังจริงๆ เพียงแค่เศษเสี้ยวของพลังแห่งความมืดก็ยังทนรับไม่ไหว ถ้าพวกคุณทนไม่ได้ก็จะเป็นแบบเดียวกันครับ"เลโอพูดขู่แต่หันหลังมาช้อนมือเรอาจนเธอตกใจ สายตาโครนอสจ้องมองมาทางนี้เขม็ง
"แต่ไม่ต้องห่วงครับ เพราะพวกเราแน่ใจว่าพวกคุณรับพลังได้เลยให้รับพลังเข้าไปครับ เอาล่ะไปกันเถอะ"เลโอพูดแล้วเดินไป เรอาเดินเข้ามาหาโครนอส
"ข้าขอโทษนะโครนอส"เรอาเอ่ยแต่โครนอสส่ายหน้า
"ไม่เป็นไร เจ้ารู้ไหมว่าเลโอไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย แปลว่าเขาถูกใจหน้าตาเจ้าและคิดจะจีบ"โครนอสมองไปทางเลโอ เหล่าเทพไททั่นเห็นว่าไม่ดีถ้าจะมาสู้กันเองเพราะเรื่องผู้หญิงตอนนี้
"แต่ไม่ต้องห่วงข้าไม่ให้เจ้ากับใครแน่ เข้าใจไหมเลโอ?"โครนอสกอดเรอาไว้ทำให้เธอหน้าแดงและถามเลโอ เขาพยักหน้าและคอตกอย่างผิดหวัง เพราะเขาตกหลุมรักเรอาตั้งแต่แรกเห็น เขาก็อยู่มากว่า500ปีแล้วยังไม่มีแฟนเลย
"ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นหลังจากจัดการเผ่าเทพผมค่อยหาผู้หญิงเผ่าเทพสักตคนมาเป็นภรรยาก็แล้วกัน เผ่าเทพผู้ชายชอบรวบตัวเอาผู้หญิงมาทำเมียบ่อยไป"เลโอพูดแล้วพวกไททั่นขำนิดๆ
"สมัยนี้เผ่าเทพเป็นแบบนั้นงั้นเหรอเนี่ย"เรอาพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก
"โครนอส..เหล่าเทพไททั่น นี่พวกแก.."การสนทนาหยุดลงเพียงแค่นั้น เมื่อพวกเขาเดินออกมาแล้วเห็นเหล่าทวยเทพที่รับหน้าที่มาจัดการเลโอกับโครนอส มีเฮร่า อาเรส อัครเทวทูตทั้ง4ตน ธอร์ โลกิ เทพชั้นสูงหลายตนและทหารเทพฝีมือดีในชุดเกราะหนักราว500คนได้
"ได้เวลาล้างแค้นแล้ว"โครนอสพูดแล้วแสยะยิ้ม ปรากฎดาบสีทองเล่มหนึ่งขึ้นมา เช่นเดียวกับเหล่าเทพไททั่นและเลโอที่เตรียมสู้
__________________________________________
__________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น