ลำดับตอนที่ #219
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #219 : สิ่งเปลี่ยนไปสองสิ่งที่ต้องรู้
เหล่าโจรสลัดมนุษย์ยินดีเมื่อได้รับการปลดโซ่ตรวนและได้รับอิสระ
"แม่มดขาวสินะ"
"ไม่ต้องยะ!!!!"
"ไชโยเป็นอิสระแล้ว"
"สมน้ำหน้าเจ้าโฮดี้"
"นึกว่าต้องเป็นทาสตลอดชีวิตซะแล้ว"
"กลุ่มหมวกฟางฉันเป็นหนี้พวกนาย"
"ใช่แล้ว ฉันจะเป็นราชาโจรสลัดให้ได้เลย!!!"
"เอ๋? แบบนั้นไม่ไหวมั้ง"
"เจ้าบ้าต้องเป็นได้สิ!!!"
"ในที่สุดก็จะได้ไปนิวเวิลด์แล้ว!!!"
เสนาซ้ายขวามองอดีตทาสโจรสลัดต่างพากันวิ่งจากไปด้วยความกังวล
"ปล่อยไปจะดีเหรอครับ พวกนี้แค้นโฮดี้ก็จริง แต่อาจจะมาลงกับเผ่ามนุษย์เงือก"เสนาขวากล่าว
"ไว้เป็นงั้นค่อยว่ากันใหม่ เดิมทีเกาะนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนของโจรสลัดอยู่แล้ว ที่พวกเขามาที่นี่ไม่ได้มีเจตนาร้าย ไม่จำเป็นต้องกักตัวไว้หรอก"
พวกเขาหันไปมองพวกเขตเมืองมนุษย์เงือก
"เอาล่ะ สำหรับโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ที่เหลือ"
โจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่หวาดกลัว
"อย่าตัดหัวพวกเราเลย"
"พวกเราไม่รู้มาก่อนเลยว่าโฮดี้เป็นคนสังหารราชินี ไอ้หมอนั้นมันเสียสติชัดๆ"
"จากนี้ไปพวกเจ้าต้องมาอาศัยอยู่บนเกาะมนุษย์เงือก"เนปจูนกล่าว
"หา!!?"
"ว่าไงนะ จะให้อยู่ภายใต้กฎหมายเหรอ?"
"แต่ฉันโอเคนะ ดีกว่าอยู่ภายใต้โฮดี้"
"ไม่เอานะครับองค์ราชา จะให้เจ้าพวกนี้มาเดินอยู่ในเมืองได้ยังไง"
"ฉันไม่กล้าให้เด็กๆออกนอกบ้านหรอกคะ"
"พวกเจ้าจะต้องมาทำงานภายใต้การดูแลของกองทัพ เพื่อเป็นการชดเชยความผิดจามอน จงใช้เรี่ยวแรงที่มีมากเกินไปนั้นมาทำประโยชน์ซะ ส่วนเขตเมืองมนุษย์เงือกที่อยู่ไกลหูไกลตาจะถูกปิดตั้งแต่นี้ไปจามอน"
"เมื่อรู้ตัวจริงของคนร้ายที่สังหารราชินีโอโตฮิเมะ ความครุมเครือภายในเผ่ามนุษย์เงือกก็ได้รับการเฉลย แผนการยึดเกาะมนุษย์เงือกของโจรสลัดโฮดี้ โจนส์ ได้ถูกขัดขวางโดยโจรสลัดกลุ่มนึงที่แวะมาที่เกาะ"
"นี่ หมวกฟาง ลูฟี่ อยู่ไหนเหรอจามอน?"เนปจูนถาม
"เอ่อ คือว่า...หนีไปแล้วครับ"ฟุคาโบชิตอบ
"หนีไปแล้ว!!?"
_________________
เรือเธาซันต์ ซันนี่ลอยอยู่บนอากาศด้วยบอลลูนฟองสบู่โดยมีเมกาโลลากเรือให้
"ทุกท่านคะ ทำไมต้องหนีจากลานมาแบบนี้ด้วยละคะ?"
"ถามอะไรโง่ๆ ถูกคนเป็นฝูงเห็นตอนอยู่ที่ลานนั่นน่ะ ขืนอยู่ต่อมีหวังโดนมองว่าเป็นฮีโร่กันพอดี แค่คิดก็ขนหัวลุกซู่แล้ว"
"ถูกมองเป็นฮีโร่แล้วอย่างงั้นไม่ดีเหรอคะ?"ชิราโฮชิถาม
"ทำไมต้องปฎิเสธด้วยล่ะจินเบ ไปผจญภัยด้วยกันเถอะ"ลูฟี่จับคอเสื้อพยายามเอาจินเบเข้ากลุ่ม
"ใช่แล้วมาเป็นพวกเดียวกันเถอะลูกพี่!!"อุซปตะโกน
"ถ้าได้อดีตเจ็ดเทพมาเป็นพวกคงใจชื้นขึ้นเยอะ"ช็อปเปอร์ร้องและมองกัปตัน"ส่วนลูฟี่ก็พักผ่อนมากๆนะ"
"ข้าบอกแล้วไงว่าสำหรับตอนนี้ยังไม่ได้ ที่จริงข้าดีใจมากนะที่พวกเจ้าชวนข้า การได้ออกทะเลไปพร้อมกับพวกเจ้าน่ะต้องสนุกแน่ๆเลย แต่ตอนนีข้ายัวมีเรื่องที่ต้องทำอยู่อีก ด้วยสถานะที่เป็นอยู่ยังมีเรื่องต้องจัดการ ตอนนี้ข้าเพียงแต่ผละออกมาชั่วคราว เมื่อใดที่ข้าเสร็จสิ้นภาระและหมดเรื่องที่กังวลแล้ว ข้าสัญญาว่าจะเป็นฝ่ายไปพบพวกเจ้าเองเลย เมื่อถึงตอนนั้นแล้วถ้าความรู้สึกของเจ้ายังเป็นเหมือนเดิม เจ้าก็ชวนข้าเข้ากลุ่มหมวกฟางอีกครั้งจะได้ไหม?"
"นายห้ามผิดสัญญานะ"ลูฟี่กล่าว
"ในเมื่อคนเขาบอกว่ามีภาระต้องทำ นายก็อย่าไปไล่บี้นักสิ"ซันจิกล่าว
"ท่าทางจะชอบเอามากๆเลยนะ"โรบินกล่าว
วี่วี่ เซียร์และอุซปหัวเราะกันเบาๆ
คิรัวร์ โซโล และนามิยิ้มเล็กน้อย
"นายเป็นคนที่ลูฟี่ถูกใจ แล้วจะรอนะจินเบ"แฟรงกี้กล่าว
"อา ขอบใจนะ"จินเบกล่าว
"แล้วจะเอาไงต่อ จะเข้านิวเวิร์ลกันเลยมั้ย?โซโลถาม
"เอ๋? จะไปจากเกาะนี้แล้วเหรอคะ"ชิราโฮชิถาม"เราอยากจะไปตอบแทนแล้วก็คุยกับพวกท่านเยอะๆก่อนคะ"
"โอเค ไปอยู่ที่เมอร์เมดคาเฟ่สักอาทิตย์นึงก่อน"ซันจิตะโกนแล้วโดนอุซปทุบหัว
"นายแค่อยากจะไปไม่ว่า แต่ฉันเห็นด้วยนะ"อุซปกล่าว
"คอยก่อนกลุ่มหมวกฟางทุกคน!!!"พวกเขาหันไปเห็นทหารเนปจูนขี่ปลาบินตามมา"ราชาเนปจูนตามเรือทันแล้วครับ"
"งั้นเหรอ ลูฟี่คุง เราจะจัดงานเลี้ยงใหม่อีกครั้งจามอน!!!"
"งานเลี้ยงเหรอ งั้นฉันไป ไปพาฮาจิกับเคมี่มากันเถอะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
"รีบไปกันได้แล้ว"คิรัวร์ดึงกัปตันกลับมา
"แอตแลนต้าก็มาด้วย"เนปจูนกล่าว"นางอยากเจอภรรยาลูกนางทุกคน"
พวกนามิแก้มแดงหรือตื่นเต้นเมื่อจะพบแม่คิรัวร์
"ว้าว ราชินีแอตแลนติส อยากเจอ...เปรี้ยง!!!!"ซันจิพูดแล้วเจอคิรัวร์ฟันเลือดพุ่งกระเด็นจากเรือ
"ซันจิ!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
____________________
เขตเมืองมนุษย์เงือกถูกปิดตายและตอนนี้มีทหารเนปจูนเฝ้าเต็มไปหมด
จะไม่มีใครเติบโตขึ้นที่นี่และเรียนรู้ความเกลียดชังมนุษย์อีก
_____________________
คุกในวังริวงู โฮดี้ โจนส์ กับพรรคพวกและฟานเดอร์ เดคเคนถูกส่งเข้าคุก
พวกเขาจะไม่ได้อาจมาก่อความวุ่นวายอีกแล้ว
______________________
ที่ประตูทางเข้าเกาะมนุษย์เงือก ซุรุเมะกำลังว่ายเอาวาดาสิมิออกไป
"ฝากทีนะคราเคน เอาไปให้ไกลๆเลย"
"วาดาสึมิ เราไม่มีคุกใหญ่พอจะขังแก จากนี้ไปห้ามแกเข้ามาในอาณาจักรอีก"
______________________
ที่เขาโครัล ประชาชนมากมายหาอาหารได้ ปลา หอย เนื้อและเกล้า
"จับได้มั้ย"
"ได้มาเพียบเลย"
"รีบแล่ปลาแล้วส่งไปที่วังริวงู เดี๋ยวจะมีงานเลี้ยงใหญ่ที่เชิญพวกหมวกฟางมาเป็นแขก"
"เชื่อมือได้เลย พวกนั้นน่าจะชอบเนื้ออสูรทะเลนะ"
"เอาขนมกับเค้กไปส่งด้วยละกัน"
"มีเหล้าพอรึเปล่าเอาไปเยอะๆเลย"
______________
กลุ่มหมวกฟางมาถึงวังริวงู รวมทั้งจินเบ เร็น เคมี่ ปั๊กปากุ เคมี่ และฮาจิ
"ลูฟี่คุงและสหาย เอาเป็นว่าไว้ไปคุยต่อในงานเลี้ยงนะ ขึ้นปลาลิ้นหมายาวไปยังที่จัดเลี้ยงกันเลย"
พวกเขาขึ้นปลาที่มีผิวหนังเหมือนฟองสบู่เข้าไปในห้องมืดสนิท
"มีแต่น้ำแถมยังมืดตืดตื๋อ"นามิกล่าว
"จะดีเหรอที่ให้ฉันมาด้วย?"เคมี่ถาม
"นิว ฉันไม่เคยเข้าวังริวงูมาก่อนเลย"ฮาจิกล่าว
"เนื้ออยู่ไหนล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"ฉันรู้สึกได้ถึงทหารจำนวนมาก แต่พวกเขาไม่ได้จะทำร้ายเรา"เร็นกล่าว
จากนั้นพวกเขาก็เห็นทหารเนปจูนด้านล่าง
"โอ้ ฮีโร่มาถึงแล้ว!!!"
"ข้างล่างมีทหารเต็มเลย!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ขอบคุณมากนะที่ช่วยปกป้องอาณาจักรนี้!!!"
"จะไม่บืมบุญคุณครั้งนี้เลย!!"
กลุ่มหมวกฟางต่างยิ้มออกมา
"หนวกหู ฉันจะกินเนื้อเฟ้ย"ลูฟี่ตะโกน
"ส่วนฉันจะกินเหล้า"โซโลกล่าว
"ทุกท่านคะ"ชิราโฮชิเรียก"ด้านนี้คือเวทีคะ"
จากนั้นพวกเขาก็เห็นหญิงตัวอ้วนรมฝีปากกว้างยืนอยู่บนเวที
"ยินดีต้อนรับกลุ่มหมวกฟาง ขอเชิญพบกับนักร้องหญิงอันดับ1ของเกาะมนุษย์เงือก มาเรีย นาโปเร่"
หญิงสาวเริ่มร้องเพลงออกมา
"อา เสียงร้องฟังแล้วแทบจะละลายเลย"นามิกล่าว
"จริงด้วยคะ"วีวี่กล่าว
"เพราะมากท่านมาเรียครับ"อุซปกล่าว
"ไพเราะจนสะเทือนถึงวิญญาณเลยครับ โอ้เย้!!!"บรู๊คร้อง
"แล้วพวกอิชลี่ย์ล่ะ?"เซียร์ถามขึ้นมา"ได้ยินว่าปลอดภัยแล้วนี่คิรัวร์คุง?"
"ไม่ต้องห่วง"คิรัวร์ยิ้มออกมา
"รวมทั้งแขกรับเชิญพิเศษ ความงดงามที่ทำให้หนุ่มๆแทบจะลืมหายใจ"
"แม่เจ้า!!!"ซันจิตาเป็นหัวใจ
"สงบอารมณ์หน่อยสิ!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"แดนเซอร์จากเมอร์เสดคาเฟ่ครับผม!!"
เหล่านางเงือกร้านเมอร์เมดพากันออกมาเต้น หนึ่งในนั้นคืออิชลี่ย์
"เคมี่!!!"เธอทักทายเพื่อนเธอ
"อิชลี่ย์ ปลอดภันดีสินะ"
"งดงามดีจัง"คิรัวร์สนุกกับงานเลี้ยง
"ยกอาหารเข้ามาได้เลย ร้องเลย ดื่มเลย เต้นเลย!!!"
กลุ่มหมวกฟางต่างสนุกกับงานเลี้ยง ลูฟี่กับช็อปเปอร์กินอาหารไปมากมาน ปั๊กปากุไปเต้นกับนางเงือกจิ๋ว โซโล แฟรงกี้ ฮาจิ ดื่มเท่าที่พวกเขาต้องการ ซันจิ บรู๊ค คิรัวร์และอุซปไปสนุกกับสาวเมอร์เมดคาเฟ่ มีคนนึงูบแก้มบรู๊คและซันจิกลายเป็นหิน
นามิแข่งดื่มเหล้ากับเจ้าชายฟุคาโบชิและนามิเป็นผู้ชนะ
โรบินกำลังสนุกกับงานเลี้ยงและคุยเสนาซ้าย
เซียร์เองก็ไม่ต่างกัน แต่เธออยู่กับทหารเนปจูนและเสนาขวา เพราะเป็นอดีตทหารรับจ้าง
ด้านเนปจูนก็สนุกและคุยกับวีวี่ อดีตเจ้าหญิงอลาบัสต้า ก่อนที่นามิที่ชนะจะมาแจมยกเหล้าให้เจ้าหญิงดื่ม
เวลาต่อมา5สาวต่างมานั่งข้างคิรัวร์ อลิซโดนเรียกออกมาอีก เซียร์ใช้เวทแปลงกายท่อนล่างตนเองเป็นนางเงือกและใช้การเลียนแบบเต้นระบำด้านหน้าคิรัวร์ โรบินกับอลิซคอยเติมเหล้าให้เขา นามิกับวีวี่นั่งใกล้ๆ
"ว่าไงจ๊ะสาวๆ"มีหญิงสาวผมเงิน ดวงตาสีอำพันว่ายเข้ามาหา
"คะ...คุณแม่ของคิรัวร์ สวัสดีคะ"วีวี่พูดอย่างประหม่า
"ไม่เจอกันสักพักเลยนะวีวี่จัง ไม่นึกว่าลูกข้าจะคว้าเจ้าหญิงมาได้นะเนี่ย"แอตแลนต้ายิ้ม นางรู้แล้วว่าคิรัวร์รู้จักวีวี่สมัยเด็ก
"แล้วก็เจ้าคือนิโค โรบินผู้โด่งดังสินะ"
"ยินดีที่รู้จักคะ"โรบินก้มหัวอย่างสุภาพ แอตแลนต้ามองไปในดวงตาเห็นความฉลาดและไหวพริบเธอ
"เจ้าชอบแบบนี้สินะ....สวย ฉลาด เซ็กซี่ เป็นผู้ใหญ่กว่าเพราะเจ้าขาดความอบอุ่นแม่"
"หนวกหูน่า"คิรัวร์อายหน้าแดงก้มหน้าลง
"มานี่คิรัวร์คุง"เซียร์ดึงเขาไปซุกอกเธอหายใจลำบาก"ฉันอนาตาเซียคะ"
"แม่มดขาวสินะ"
"และฉันต้นหนเรือ นามิคะ"
"แล้วนี่ใคร?"แอตแลนต้ามองอลิซ
"ข้าชื่ออลิซ เป็นเมดรับใช้ของมาสเตอร์คะ"
"มีสาวใช้ด้วย"แอตแลนต้ามองลูกชาย
แอตแลนต้าคุยถามไถ่เรื่องราวที่คิรัวร์เจอกับสาวๆ
_______________
คิรัวร์เห็นโรบินเดินออกไปจากงานเลี้ยง เขาจึงตามเธอออกมา
โรบินมองเนปจูนที่เดินออกมาในสภาพเมาเหล้า
"จะคุยเรื่องอะไรเหรอสาวน้อยโจรสลัด"
"ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเป็นตอนนี้คงคุยกันสองคนได้นะคะ"
"ขอบอกไว้ก่อนนะ เราสาบานว่าจะรักโอโตฮิเมะ ถึงนางจะตายไปแล้วเราก็ไม่นอกใจหรอก"
"โรบินมาถามเรื่องประวัติศาสตร์"คิรัวร์พูด เขามากอดโรบินจากด้านหลัง
โรบินยิ้มจูบแก้มเขาแล้วกันมามองเนปจูนสีหน้าจริงจัง
"จอยบอยคือใครกันเหรอคะ?"โรบินถาม
เนปจูนทิ้งขวดเกล้าลงพื้นมองโรบินด้วยความตกตะลึง
"ฉันอ่านโพเนกลีฟที่ป่าแห่งทะเลแล้วละคะ เขาขอโทษใครเรื่องอะไรงั้นเหรอคะ?"
"เจ้าอ่านออกเหรอ แผ่นดินนั้น?"
"ฉันเป็นผู้เหลือรอดจากโอฮาร่า ถ้าเป็นเรื่องที่ไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรหรอกคะ"
"ไม่หรอก เราจะบอกเรื่องที่รู้ให้เจ้าฟัง ถ้าเป็นพวกเจ้าเรายินดี ผู้ที่เชื่อว่าจอยบอยคือมนุษย์บนดินที่เคยอาศัยอยู่ในช่วง100ปีที่ว่างเปล่าจามอน"
"คงสัก800ปีก่อนอย่างงั้นสินะ"
"ส่วนข้อความที่เห็นเป็นสิ่งที่เขาส่งถึงเจ้าหญิงเงือกในยุคนั้นจามอน เป็นคำขอโทษที่เขาผิดสัญญาที่ให้ไว้กับเกาะมนุษย์เงือก"
"สัญญาเหรอ?"
"เราเองก็ไม่ได้รับการบอกเล่าถึงรายละเอียด แต่สักวันจะต้องมีคนผู้หนึ่งมาสานต่อสัญญาแทนจอยบอยอย่างแน่นอน เรื่องนี้คือตำนานที่เล่าต่อกันมาในราชวงศ์ของเรา พวกเราเชื่อว่าวันนั้นจะต้องมาถึง บรพบุรุษแต่ละรุ่นจึงเฝ้าเรือโนอาตามสัญญาที่ให้ไว้กับเขา เมื่อใดที่วันนั้นมาถึง เรือยักษ์โนอาก็จะได้ทำหน้าที่ของมันจามอน"
"วันนี้หลังจากจบเรื่องบนฟ้าเหนือเกาะ ได้ยินว่าโนอาที่พังไปครึ่งถูกลากไปที่ป่าแห่งทะเลโดยเหล่าจ้าวทะเล บางทีจอยบอยที่ใช้เรือโนอา อาจมีพลังควบคุมเหล่าจ้าวทะเล"
"ไม่ใช่"เนปจูนส่ายหัว"ผู้ที่มีพลังดังกล่าวคือเจ้าหญิงเงือกในตอนนั้นจามอน"
"ว่าแล้วเชียว แปลว่าเจ้าหญิงชิราโฮชิมีพลังนั้นงั้นเหรอ?"
"อืม จากที่เห็นวันนี้ พลังคงจะตื่นขึ้นโดยสมบูรณ์แล้ว....เราไม่รู้ว่าควรจะดีใจมั้ย"
"ฉันเข้าใจคะ เมื่อ2ปีก่อนฉันได้อ่านโพเนกลีฟบนเกาะท้องฟ้าที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องอาวุธโบราณ ซึ่งที่อยู่ของอาวุธชี้มาที่เกาะแห่งนี้ บางทีเจ้าหญิงเงือกที่อยู่ในยุคเดียวกับจอยบอย อาจจะไม่ได้ถูกเรียกว่าเจ้าหญิงเงือก แปลว่าเจ้าหญิงเงือกที่มีพลังนั้น น่าจะได้รับสืบทอดชื่อเดียวกันมา อีกชื่อหนึ่งของเธอคนนั้น คืออาวุธโบราณโพไซดอน"
คิรัวร์นึกถึงแผ่นหินที่เขาเจอพร้อมกับโรบินที่นั่น
"ไม่รู้ว่าทำไมในอดีตถึงมีอาวุธที่มีพลังขนาดทำลายโลกใบนี้ได้ อาวุธโบราณเหล่านั้น ตั้งชื่อตามเทพเจ้า พลูตัน ยูเรนัสและโพไซดอน"
"ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเธอ"โรบินกล่าว
"ใช่แล้ว"
"ถ้ามีใครรู้เรื่องนี้เข้าคงจะแย่ ทุกขุมอำนาจในโลกคงอยากได้พลังของเจ้าหญิงชิราโฮชิเป็นแน่ ทั้งรัฐบาล ทั้งโจรสลัด"
พวกเขาไม่รู้ว่าไม่ไกลมีกลุ่มก้อนโคลนอยู่
"อาวุธโบราณเหรอ พลังขนาดที่จะทำลายโลกเหรอ พอได้สมบัติมาแล้วกำลังจะชิ่งหนีดังได้ยินเรื่องสุดยอดซะได้นะเรา งั้นเหรอเจ้าหญิงเงือกคนนั้นสินะ เคี๊ยะๆๆ"
___________________
"เออ ลูฟี่ เจ้ารู้หรือยังว่าตอนนี้ในโลกมันเป็นยังไงบ้างแล้ว?"จินเบถาม
"ไหงจู่ๆก็ถามล่ะ?"ลูฟี่ถามกลับ
"ดูท่าจะยังไม่รู้นะ เจ้านี่ไม่ตามข่าวจนข้านึกห่วงเลย"
"อย่างงั้นเหรอ"ลูฟี่กล่าว
"ออกไปคุยกันแป๊บนึงได้มั้ย?"
"ได้ รอแป๊บนึงนะ ขอเอาของกินไปด้วย"
________________
พวกเขาเดินออกมาแล้วเจอนามิ ซันจิ โซโล อุซปและช็อปเปอร์
"อะไรกันพวกเธอก็อยู่นี่ด้วยเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ดื่มมากไปหน่อยก็เลยมาพักให้สางน่ะ"นามิกล่าว
"ฉันมาพักให้ย่อย"อุซปกล่าว
"ซันจิพักจากนางเงือก"ช็อปเปอร์มองซันจิที่นอนแผ่
"สุดยอดไปเลย เมอร์เมดไอแลนด์"
"วีวี่คุยกับแม่คิรัวร์ถูกคอใหญ่เลย"เซียร์กล่าว
"ผมจะไป--"
"เปรี้ยง!!!"เซียร์ตีหัวกระเด็น
"ไม่ต้องยะ!!!!"
จินเบเล่าเรื่องให้ลูฟี่ฟังพร้อมกับทุกคน
"เอ๋? อาคาอินุสู้กับอาโอคิยิอย่างงั้นเหรอ?"
"กะแล้วเชียว ข่าวใหญ่ขนาดนี้เจ้ายังไม่รู้อีกงั้นเหรอเนี่ย เรย์ลี่คงเข้างวดน่าดู"จินเบกล่าว
"แต่ว่าเรื่องนั้นฉันรู้นะ ฉันรู้"ช็อปเปอร์กล่าว
"ไม่รู้จักอ่านหนังสือพิมพ์เลย"เซียร์บ่น
"2ปีก่อนทันทีที่สงครามจบลง จอมพลเซ็นโงคุก็ลงจากตำแหน่ง เซ็นโงคุตั้งใจจะให้อาโอคิยิ ลูกน้องที่ตนเชื่อใจรับตำแหน่งจอมพลต่อ แต่พวกระดับสูงในรัฐบาลหลายคนผลักดันอาคาอินุ ทั้งคู่เลยต้องชิงตำแหน่งกัน อาโอคิยิไม่ได้สนใจตำแหน่งสักเท่าไหร่ แต่เขาคัดค้านเรื่องที่จะให้อาคาอินุขึ้นเป็นจอมพลอย่างรุนแรง การเปชิญหน้าระหว่างพลเอกเป็นเรื่องไม่เคยมีมาก่อน การตัดสินของทั้งคู่เกิดขึ้นบนเกาะแห่งหนึ่ง คนตายไม่มีสิทธิ คนแพ้ไม่มีปากเสียงใดๆ อำนาจสั่งการกองทัพจะตกเป็นของผู้ชนะในครั้งนั้น"
ลูฟี่จ้องมองจินเบฟังอย่างจริงจัง
"การต่อสู้นาน10วันได้กลายเป็นที่โจษจันของโลก แม้พลังจะไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน แต่ในที่สุดก็รู้ผล ผู้ชนะคืออาคาอินุ จอมพลใหม่ของกองทัพเรือจึงเป็นซาคาสึกิ"
"อาคาอินุ"ลูฟี่จับหน้าอกที่โดนหมัดแม็กม่าชก
"อาโอคิยิตายอย่างงั้นเหรอ?"
"ทั้งคู่ต่างบาดเจ็บสาหัส แต่เมื่อเห็นเพื่อนทหารด้วยกันล้มอยู่ตรงหน้า อาคาอินุจึงพอจะปราณีอยู่บ้าง อาโอคิยิไม่ต้องการเป็นลูกน้องของอาคาอินุ จึงลาออกจากกองทัพไป"
"เอ๋?"อุซปอุทาน
"งั้นอาโอคิยิก็ไม่ใช่ทหารเรือแล้วน่ะสิ"ลูฟี่กล่าว
"อา...ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรอยู่ที่ไหน งานนี้นับว่ารัฐบาลเสียกำลังรบไปมากพอดูเลย"จินเบกล่าว
"พลเอกเนี่ยเป็นกำลังรบที่แกร่งที่สุดของกองทัพเลยนะ"เซียร์กล่าว
"แผนที่รัฐบาลใช้เพื่ออุดช่องว่างกำลังรบนั่นทำให้กองทัพได้พลังที่พวกเขาไม่คาดคิดมา พวกเจ้าฟังให้ดี 2ปีนี้มีเรื่องเกิดขึ้นในนิวเวิร์ลมากมาย แต่ขอให้จำเรื่องสำคัญ2เรื่องนี้ไว้ด้วย"
กลุ่มหมวกฟางต่างมองจินเบตั้งใจฟัง
"เรื่องแรกคือศูนย์ใหญ่ฯที่นำโดยจอมพลซาคาสึกิทำให้กองทัพแห่งความเที่ยงธรรมยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก ส่วนอีกเรื่องคือความก้าวหน้าของกลุ่มโจรสลัดหนวดดำ"
"พวกที่เจอในม็อคทาวน์สินะ"นามิกล่าว
"คนที่ทำลายบ้านเกิดของฉันน่ะ"ช็อปเปอร์พูดเสียงโกรธ
"เดิมทีมันเคยอยู่กับกลุ่มหนวดขาว มันเลยรู้จักอาณาเขตของกลุ่ม หลังพ่อหนวดขาวตายแค่แป๊บเดียวมันก็ไปยึดเป็นอาณาเขตของตัวเอง แถมยังใช้พลังผลกุระกุระที่ชิงมาจากพ่อหนวดขาวอีกด้วย ตอนนี้ทั่วโลกจึงยกให้มันเป็น1ใน4จักรพรรดิเทียบเท่าผมแดง ไคโดและบิ๊กมัม เจ้าผู้ชายน่ารังเกียจนั้น!!"
"เหมือนเข้าแทนที่หนวดขาวเลยสินะ ขี้โกงชะมัด"เซียร์กล่าว
"ฟังจากที่คนลือ ตอนนี้พวกมันกำลังล่าผู้มีพลังพิเศษ ไม่รู้ว่ามันทำได้ยังไง แต่มันคงมีวิธีชิงพลังมาหลังจากฆ่าเหยื่อทิ้งไป เป้าหมายของพวกมันคือผู้มีพลังผลปีศาจที่แข็งแกร่ง ระวังไว้ด้วยล่ะ"
"ซวยแล้วไงฉัน!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"เขาไม่เอาผลฮิโตะฮิโตะหรอก"อุซปกล่าว
"นั่นสินะ ดีจังเลย...ว่าไงนะ!!!"
"และลูฟี่คุงเคยมีเรื่องกับทีชมาไม่น้อย คงมากพอที่...."
"งั้มๆๆๆ"แต่ลูฟี่เอาแต่กิน
"ลูฟี่ ได้ฟังข้าบ้างไหมเนี่ย!!!!!"
"หือ?"ลูฟี่หันมามอง
"เจ้าเป็นกัปตันนะ อย่างน้อยก็จำเรื่องสำคัญๆเอาไว้บ้างสิ"
"ช่างเถอะจินเบ พวกฉันฟังไว้แล้วล่ะ"นามิกล่าว
"เอ๋? นึกว่ากัปตันคือคนที่ไม่ต้องฟังอะไรซะอีก"ช็อปเปอร์กล่าว
"กัปตันไม่ใช่แบบนั้นช็อปเปอร์ แต่...ลูฟี่เป็นข้อยกเว้น"เซียร์ถอนหายใจ
"คนเป็นกัปตันน่ะคือคนรับผิดชอบชีวิตของลูกเรือไม่ใช่เหรอลูฟี่"จินเบถาม
"เอาน่าจินเบอย่าซีเรียสเลย ฉันชอบปล่อยไปตามดวงน่ะ"ลูฟี่กล่าว
"พวกเจ้าคงลำบากกันน่าดู"จินเบคอตก
"ถูกต้องเลย"กลุ่มหมวกฟางพยักหน้า
ตอนนั้นเองเคมี่กับปั๊กปากุโผล่มา
"โอ้ เคมี่"ลูฟี่ร้อง"จะว่าไปไม่เห็นยัยใจอ่อนโฮชิเลย ไปไหนน่ะ?"
"เจ้าหญิงบอกว่าเหนื่อยนิดหน่อยเลยอยากพัก พึ่งกลับเข้าห้องไปน่ะ"
ในตอนนั้นเองลูฟี่ก็ลุกขึ้นยืนเพราะสัมผัสบางอย่างได้
"นี่ โซโล ซันจิ เซียร์ เหมือนมีสัตว์ร้ายอยู่ในนี้นะ"
"จริงด้วย"โซโลกล่าว
"เหมือนมีอะไรสักอย่าง"โซโลกล่าว
"ไปดูกันเถอะ"เซียร์กล่าว
ทางด้านคิรัวร์สัมผัสได้จึงแยกจากเนปจูนและโรบินไปเช่นกัน
กลุ่ม5สัตว์ประหลาดมุ่งหน้าไปห้องชิราโฮชิ
________________
ชิราโฮชิโดนคาริบูจับไว้ด้วยพลังโคลนของเขาปิดปากไม่ให้ส่วเสียงเรียกคนช่วย
"กรุณาหยุดเถอะคะ ท่านเป็นใครกันเหรอคะ?"ชิราโฮชิถาม
"เคี๊ยกๆๆ อย่าทำหน้ารังเกียจกันนักสิจ๊ะ เจ้าหญิงไม่เจ็บหรือทรมาณหรอก ถึงจะขี้เกียจขโมยสมบัติกับขายนางเงือกแล้วก็เถอะ แต่เธอน่ะเป็นกรณีพิเศษ ขอทำให้เธอสลบสักพักละกันนะ พวกน้องชายฉันพึ่งติดต่อมาว่ามาอยู่ที่ท่าเรือแล้ว เพราะงั้นเราไปนิวเวิลด์ด้วยกันเถอะนะ"
"เฮ้ แก!!!"
คาริบูหันไปเห็นกลุ่ม5สัตว์ประหลาด และลูฟี่ถือก้อนเนื้อชิ้นโตไว้
"หมวกฟางเหรอ"คาริบูกล่าว"อย่าพึ่งมาขัดได้ไหม เคี๊ยกๆๆ.....หมวกฟาง แล้วก็ นักดาบทมิฬ เจ็ดเทพโจรสลัด"
ลูฟี่กับคิรัวร์มองหน้ากันก่อนคิรัวร์ยกหมัดชกส่งคาริบูกระเด็นไปนอกวังริวงู
"ไอ้เจ้านั่นมันยังอยู่อีกเหรอเนี่ย"ลูฟี่กล่าว
ตอนนั้นเองชิราโฮชิมาคว้าตัวคิรัวร์ไว้ แน่นอนเพราะเขาเป็นญาติเธอนี่นา
"แง!!!!"ชิราโฮชิร้องไห้"ท่านคิรัวร์ เรากลัวแทบตายแน่ะคะ!!!!"
"ฮึ้ย น่าอิจฉาจังโว๊ย ไอ้จิ้งเหลนเพลิง รู้งี้เตะเองซะดีกว่า"ซันจิทรุดทุบพื้นร้องไห้
เวลาต่อมาเนปจูน นามิ เสนาขวามาถึง
"เกือบไปแล้วขอบคุณท่านมากที่ช่วย"เสนาขวาคุกเข่าให้"ไม่นึกว่าโจรขโมยสมบัติจะยังอยู่ในปราสาท ปกติปลาข้าวสารสักตัวยังลอดเข้ามาไม่ได้ แต่นี่ประตูถูกเปิดทิ้งเอาไว้ตอนที่สู้กันวุ่นวาย ดูสิ หอคอยทางขวายังถูกฟันซะแหว่ง ดูท่าจะถูกฟันตอนที่พวกเราไม่อยู่"
"เปล่านะคนฟันคือหมอนี่ต่างหาก"วีวี่ชี้ที่โซโล"ตอนออกจากกรงมันฟันทั้งลูกกรงทั้งห้องทิ้งซะเหี้ยนไปเลย"
"โป๊ก!!"โซโลทุบหน้าผากวีวี่ด้วยวาโดอิจิมอนจิ
"ให้เขาโทษหมอนั้นไปสิฟะยัยบ้า"
"อะไรกันเล่า การขโมยเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นโจรนะคะ"
"เราเป็นโจรสลัดนะ ต่างกันตรงไหน!!"โซโลตะโกน
"เฮ้ แกทำอะไรวี่วี่จังฟะ!!!"ซันจิเข้ามา
"ผัวะๆๆตุบตับๆๆ"ทั้งสองเริ่มทะเลาะกัน
"เดี๋ยวก่อนเสนาขวาจัง โจรขโมยสมบัติอะไรกันน่ะ?"นามิถาม
"อย่างที่พูดนั่นแหละ ชายคนนั้นขโมยสมบัติในปราสาทไปจนหมด"
"เอ๋ ทั้งหมด?"นามิร้อง
"อึ๋ย ท่าไม่ดีแฮะ"ลูฟี่ วี่วี่ และเซียร์กล่าว คิรัวร์นิ่งเงียบ อีก2คนยังทะเลาะกัน
"สมบัติของประเทศเลยนะไม่ตามไปเหรอ?"นามิถามเนปจูน
"เทียบกับที่ประชาชนรอดตายมาได้ แค่สมบัติน่ะเรื่องเล็ก"เนปจูนกล่าว
"แล้วถ้าพวกฉันไปเอาคืนมาล่ะ"นามิตาเป็นเบรี
"เราจะยกให้สำหรับผู้มีพระคุณ เรายินดีให้"เนปจูนกล่าว
"จริงเหรอ"นามิยิ้มกว้าง
นามิพุ่งเข้ามาหาพวกลูฟี่และเข้าไปกอดคิรัวร์
"คิรัวร์คุง"นามิพูดอ้อนจับหน้าอกเขย่าระยะประชิดทำให้คิรัวร์หน้าแดง"ที่รักช่วยไปเอาสมบัติกลับมาได้มั้ย"
นามิปล่อยมือให้หน้าอกสั่นๆเล็กน้อย
"พรวด!!!"คนที่เลือดกำเดาพุ่งคือซันจิ
"ได้เลยที่รัก"คิรัวร์ยิ้มให้
"ขอบใจจ๊ะ"นามิกอดคิรัวร์พลางจูบแก้ม
"ฮือๆๆ"ซันจิเอาเสื้อกัดปาก
"เมื่อไหร่แกจะยอมรับสภาพล่ะ นามิมีทาสสุดแกร่งคนใหม่แล้วนะ"โซโลได้ทีล้อเลียนซันจิ"แต่วิธีปฎิบัติคงต่างจากแกเยอะ"
"หนวกหูเฟ้ย!!!"
"แค่ขอก็พอไม่ต้องทำแบบนี้หรอก"คิรัวร์ยิ้มพลางลูบแก้มต้นหนเรือ
"จริงเหรอ?"นามิยิ้มอายๆ
"แน่นอน ก็สุดที่รักผมนี้ อื้อ"คิรัวร์จูบนามิและวิ่งออกไปเพื่อเอาสมบัติคืน
"ช่วยไม่ได้นะ"เซียร์วิ่งตามคิรัวร์ไป
"นี่พวกนาย ไปซัดหมอนั้นจนปลิวทำไม ทำไมไม่มัดและจับมัดไว้ล่ะห๊ะ!!!"
"เอ๋!!!?"ลูฟี่ร้อง
"คุณนามิตอนโกรธก็สวย!!!!"ซันจิตะโกน
"เดี๋ยวก่อนสิ สามีเธอน่ะเป็นคนส่งเจ้านั้นลอยกระเด็นนะ!!!"โซโลอ้าง
"หนวกหูยะ รีบไปตามหาเดี๋ยวนี้เลยนะ"นามิตะโกน
"ตูมๆๆ"จากนั้นทั้งสามโดนเตะส่งลอยออกจากริวงู
พวกเขาพุ่งตามคิรัวร์ที่ใช้เดินชมจันทร์และอุ้มเซียร์ไว้ไป
"ว่าแล้วต้องโดนส่งมาด้วย"คิรัวร์ยิ้ม
"จะได้สมบัติแล้ววี่วี่"นามิพูดพลางจูบแก้มภรรยาเจ้าหญิงอลาบัสต้า
"ดีใจด้วยนะคะ"วี่วี่ยิ้มแห้งๆ
เมื่อพวกลูฟี่ไปแล้วก็มีทหารวิ่งมารายงานเนปจูน
"องค์ราชา เกิดเรื่องขึ้นกับพวกโฮดี้ครับ กุญแจมือหลุดออก!!"
"อะไรนะ!!!"เนปจูนตกใจ
_______________________
ภายในห้องขัง
"ไอ้พวกมนุษย์แค้นนี้ต้องชำระ เวลาแห่งการล้างแค้นจะหวนมาอีกแน่ ไปพาหมวกฟางมา ฉันจะได้ฆ่ามัน!!!"
โฮดี้และหัวหน้าหน่วยทุกคนกลายสภาพเป็นตาแก่ไปแล้ว!!
"เมารึไงนะ ทำไมเมื่อยๆ"เฮียวโซกล่าว
"ฮึๆๆ ฉันคงแก่ลงต่างหาก"เซโอกล่าว
"ต้องแก้แค้นพวกหมวกฟาวก่อนโฟซุน"โดซุนกล่าว
"เฮี๊ยะๆๆ...แฮ่กๆๆ"ดารุมะกัดฟันแล้วหอบหนัก
"มูฮิ พวกเราจะพิพากษามนุษย์เอง"อิคารอสกล่าว
จินเบ เสนาขวา เนปจูนและเจ้าชายทั้งสามมองด้วยความตกใจ
"นี่มันอะไรกันน่ะ?"จินเบกล่าว
"นี่มันพวกโฮดี้เหรอเนี่ย?"ริวโบชิกล่าว
"คิดเหรอว่าจะขังฉันไว้ในกรงได้"โฮดี้มือจับลูกกรงพยายามดึง"ลูกกรงแค่นี้...กร็อบ!!!"
"อ๊ากกก กระดูกหัก!!!"
"กัปตันโฮดี้....กร็อบ!!!"คิซาเมะเดินมาแล้วหลังหักตาม
"เป็นแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย?"ฟุคาโบชิถาม
"คิดแล้วเชียว อย่าเอเนอจี้สเตียรอยด์ที่พวกมันใช้คือยาในตำนานที่ถูกผนึกอยู่ในกล่องทาบาเตะ ที่จริงเมื่อ10ปีก่อนมีคดีที่สมบัติที่อยู่ในกล่องเกิดหายไป คนร้ายเป็นใครไม่รู้ องค์ราชาจึงตัดสินใจให้พับคดีไปเพื่อไม่ให้วุ่นวาย พอลองคิดดูนั่นเป็นช่วงเดียวกับที่แกออกจากกองทัพพอดี โฮดี้"
"แฮ่กๆ ถูกต้อง ฉันขโมยไปเองไอ้พวกหน้าโง่"โฮดี้กล่าว
"แม้แต่เรื่องเล่าเกี่ยวกับยาในตำนานนั่นก็ยังครุมเครือ เรื่องหนึ่งบอกว่ามันเป็นยาที่เพิ่มพลังให้เป็น10เท่า อีกเรื่องบอกว่าเป็นยาที่ทำให้แก่ สมบัติอาณาจักรเป็นสิ่งที่แปลกนัก บางทีคงเป็นเพราะสรรพคุณที่มีอันตราย ยาชั่วร้ายนี้ถึงถูกปิดผนึกเอาไว้ พวกเจ้าได้เปิดกล่องที่ไม่ควรจะเปิด พอได้รับพลังจึงฝันเห็นในสิ่งที่โง่เขลาจามอน"
"......"จินเบมอบเงียบๆ
"หุบปากนะเนปจูน แค่กๆๆ"
"แบบนี้เจ้าคงแก้แค้นไม่ได้แล้ว"เนปจูนเดินจากไป
"หุบปากซะหุบปาก พวกฉันถูกเลือกให้มาแก้แค้น ทั้งพวกแกและพวกมนุษย์จะต้องถูกฉันฆ่าทิ้ง"
"เห็นแล้วน่าเวทนานัก เราจะพิจารณาโทษของพวกเจ้าใหม่"
"โง่จริงๆเลยพวกนี้นี่"นามิพูดขึ้นพลางหยิบเม็ดยาสีดำใส่ปาก"ยอมอายุสั้นเพื่อให้ได้พลัง การอยากเป็นอมตะของมนุษย์เพื่ออยู่กับคนรักไปนานยังฉลาดกว่าอีก"
"หนอย!!! ไอ้พวกมนุษย์!!!"
"ไปเถอะนามิ"วี่วี่ดึงพาเธอไป
"ฟุคาโบชิไอ้คนทำเผ่าเสื่อมเสีย"โฮดี้กล่าว
"เกาะมนุษย์เงือกถือกำเนิดใหม่แล้ว แม้เจ้าจะฆ่าแม่ของเรา เราก็จะไม่คิดแค้น"ฟุคาโบชิกล่าว
"หา!?"
"เพราะงั้นขอร้อง อย่าได้พูดอะไรอีกเลย เพราะถ้าเด็กๆบนเกาะได้ยินมันจะไม่ดี"ฟุคาโบชิกล่าว
ฟุคาโบชิเดินจากไปเช่นกัน
__________________
เสนาซ้ายก็ออกจากงานเลี้ยงมาที่ทางเดินเพื่อพักชั่วคราวเหมือนกัน
"ท่านเสนาฝ่ายซ้าย!!!!"
"หืม?"
"คุณเพคอมกับบารอนทามาโกะมาที่โรงงานทำขนมน่ะครับ"
"ข้ารับใช้ของบิ๊กมัมมาถึงแล้วเหรอ"
"เดือนนี้เราไม่มีขนมส่งเลยครับ โรงงานถูกพวกโฮดี้ทำเสียหาย ส่วนขนมดีๆถูกนำไปที่งานเลี้ยงหมดเพราะอยากให้กลุ่มหมวกฟางได้ทานน่ะครับ"
เสนาซ้ายเอามือบูบเคราด้วยความเครียด
"ไม่รู้จะแก้ตัวรอดรึเปล่า"เสนาซ้ายกล่าว"เพราะอีกฝ่ายเป็นสัตว์ประหลาดที่ทำลายประเทศได้เพื่อขนม 4จักรพรรดิบิ๊กมัมนั่น"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น