ลำดับตอนที่ #218
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #218 : จบศึกอาณาจักรเงือก
ทหารเนปจูนส่งฟองสร้างอากาศที่เรือโนอาให้ลูฟี่เข้าไปสู้ได้
"หมัดปืนเรดฮอร์ค!!!!"
หมัดยางยืดของลูฟี่มีเปลวไฟลุกขึ้นมาเหมือนหมัดอัคคีของเอสอัดใส่เต็มท้องโฮดี้ไปกระแทกเรือโนอา
ทหารเนปจูนที่หน้าประตูก็สังเกตเห็น
"สะ...สำเร็จแล้ว..."
______________________
"หมวกฟางลูฟี่ เอาชนะกัปตันของกลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่ เขาชนะโฮดี้ได้แล้ว!!!!"
"โกหกใช่มั้ยเนี่ย กัปตันโฮดี้แพ้แล้วเรอะ"
"แล้วโนอาจะเป็นยังไงต่อ"
"จบเห่แน่ทั้งเกาะนี้และพวกเรา หนีกันเถอะ!!"
แต่แล้วเซโอก็โผล่มาโซ่พุ่งเข้าบีบโจรสลัดมนุษย์เงือก
"คุณเซโอทำอะไรน่ะ!!!"
"คุณเซโอได้โปรดเถอะครับ เกาะนี้มันจบแล้ว"
"อ๊าก!!!!"
"ความตายก็เป็นการแก้แค้นเช่นกัน"เซโฮะตวัดโซ่พุ่งไปกระแทกเหล่าลูกน้อง"แม้ตายแล้วก็จงเกลียดชังมนุษย์ โศกนาฎกรรมจะเปลี่ยนเป็นเลือดเนื้อของพวกเรา ความแค้นจะไม่มีวันจางหาย มันจะถูกสืบทอดให้ล้างแค้นต่อไปจนกว่าจะสำเร็จ"
"บ้าไปหมดแล้ว ทั้งกัปตันโฮดี้ทั้งพวกหัวหน้าอย่างคุณด้วย"
โดซุนพุ่งมาทุบค้อนใส่เหล่าลูกน้องตัวเองเหมือนกัน
"ที่เป็นบ้าแบบนี้ก็เพราะมนุษย์มันทำไงเล่า อย่าได้หนี จงหันความโกรธแค้นไปลงที่มนุษย์ซะโบกอน ภัยพิบัติทุกอย่างของมนุษย์เงือกเป็นเพราะมนุษย์ทั้งหมดนั่นแหละ!!!!"
เหล่าชาวเมืองมนุษย์เงือกมองดูพวกหัวหน้าหน่วยเริ่มโจมตีคนของตัวเอง
"มนุษย์น่ากลัวขนาดนั้นจริงๆเรอะ?"เด็กคนหนึ่งกล่าว
"อย่าพูดบ้าๆน่า ถ้าว่ากันตามประวัติศาสตร์แล้วมนุษย์ทำเรื่องโหดร้ายกับพวกเรา--"
"พอเถอะ"
"มาดามเชอร์ลี่"
"จงดูด้วยตาของตัวเองซะ"
พวกเด็กๆมองไปที่ลานกว้าง
"ตอนนี้ทั้งในลานกว้าง ทั้งบนท้องฟ้า คนที่ยืนหยัดสู้กับโจรสลัดมนุษย์เงือกคือมนุษย์"
"นั่นก็มนุษย์เรอะ?"เด็กมองดูบรู๊คกับช็อปเปอร์
"ถึงครึ่งหนึ่งจะเป็นตัวประหลาด แต่จงมองดูด้วยตาของตัวเองเถอะ ถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองก็ไม่มีสิทธิมาพูดอะไรทั้งนั้น ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไร ก็ต้องมองด้วยสายตาที่ไม่ลำเอียง"
ในลานกว้างเซโอยังฆ่าคนของตัวเองต่อไป
"ใครที่ไม่ต่อสู้จนตัวตายที่นี่ฉันจะฆ่าทิ้ง จะได้เหลือเป็นความแค้นต่อมนุษย์"
"อ๊ากก!!!"
"หยุดเถอะครับคุณเซโอ"
"ผมไม่สนสงครามศักดิ์สิทธิ์โง่ๆนี่แล้ว"
"พวกเรายังไม่อยากตาย"
โซ่ของเซโอถูกป้องกันด้วยดาบของบรู๊ค
"หยุดเถอะครับ นั่นพรรคพวกของคุณเองนะ"บรู๊คกล่าว
"รอดตายไปที ขอบใจนะหน้ากากกระดูก"มนุษย์เงือกกล่าว
"แกอีกแล้วเรอะ"เซโอกล่าว
"คุณน่ะยังไม่เคยตายแท้ๆอย่ามาทำเป็นพูดเลย ตายแล้วเหลือความแค้นเรอะ? ไร้สาระสิ้นดี ไม่มีอะไรเหลือหรอกครับ สิ่งมีชีวิตทุกอย่างพอตายแล้วก็เหลือแต่กระดูก"
"นายพูดแล้วน่าเชื่อดีแฮะ"แฟรงกี้กล่าว ยังบังคับเจเนรัลแฟรงกี้อยู่
"ขอบคุณครับ"บรู๊คพูดก่อนหันไปหาเซโอ"ผมน่ะเกลียดพวกที่มองว่าชีวิตคนอื่นไม่มีค่าที่สุด มันเหม็นสุดจะทนจริงๆ ถึงผมจะไม่มีจมูกไว้ดมก็เถอะ โยโฮ่ๆๆๆ"
"หึๆๆๆ พวกที่มองว่าชีวิตไม่มีค่าน่ะคือพวกแกไม่ใช่เรอะ ที่พวกแกทุกคนยังสู้โดยไม่หนีก็นับว่าน่าชื่นชมอยู่ แต่เมื่อไหร่ที่โนอาตกลงมาถึง มนุษย์อย่างพวกแกก็ต้องตายกันหมด ถึงฉันจะไม่รู้ว่าแกใช่คนรึเปล่าก็เถอะ"
"กัปตันลูฟี่ของพวกผมคือคนที่สักวันจะขึ้นเป็นราชาโจรสลัด ในเมื่อผมเชื่อที่เค้าพูด ทำไมผมต้องไปกังวลกับเรื่องแค่นั้นด้วย เอาล่ะได้เวลานี้ผมขอทำภารกิจให้สำเร็จนะครับ โยโฮ่ๆๆๆ"
ด้านเฮียวโซถือดาบที่หักหมด
"อุอิ เดี๋ยวนะไม่มีดาบแล้ว ไม่มีดาบฉันจะสู้ได้ไง"
"มัชช"
"น่ารำคาญชะมัด เดี๋ยวฉันจะจัดการแกด้วยอาวุธใหม่ไจแอนท์แอ็คแทคของฉัน!!!"
"เป็นยังไงตกใจเรอะ"
"อืม พอได้แล้วมั้ง เอ่อ ก็นะใหญ่ก็ใหญ่ตกใจจริงๆ
"กุฟุๆๆ กะไว้แล้วเชียว อุ๊บ"
"งั้นมาจบเรื่องกันได้แล้วมั้ง จินเบ"
"อา ใช่แล้วล่ะ"
"ว๊ากกกก สัตว์ประหลาดนั้นมันอะไรกัน"
"ก๊าซซซ มันมาจากไหนกันน่ะ"
"ช็อปเปอร์!!!!"อุซปร้อง
ทุกคนเห็นร่างมอนสเตอร์พ้อยต์ของช็อปเปอร์
"โอ้ววววว!!!!"
"เจ้าจิ๋วตะกี้กลายร่างยักษ์เรอะ"โดซุนกล่าว
"เฮ้ย คงยังไม่ได้คลั่งหรอกใช่มั้ย"อุซปกล่าว
ช็อปเปอร์คำรามหันไปยิ้มให้อุซป
"ฮี่ๆ สบายหายห่วงน่าอุซป"
"ช็อปเปอร์ นายไม่เป็นไรงั้นเหรอ?"อุซปถาม
"รัมเบิ้ลบอลจะช่วยให้ฉันอยู่ในร่างนี้ได้นาน3นาทีน่ะ ฉันจะไม่ทำให้ทุกคนเดือดร้อนแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"เหลือเชื่อ ใช้ร่างนั้นแต่ไม่อาละวาดพึ่งพาได้สุดๆ"อุซปกล่าว
"ถึงจะพูดแบบนั้นฉันก็ไม่ดีใจหรอกนะเจ้าบ้า"ช็อปเปอร์ขยับแขนเต้นไปมา
"สยองโคตร!!!"
"อย่ามาทำเป็นเล่นนะโดซุน ต่อให้ตัวใหญ่ยังไงฉันก็จะซัดแกให้ลอยไปสุดขอบทะเลอยู่ดีโกเกียว"โดซุนกล่าว
"เฮ้ย แก!!!"ดารุมะเรียกอุซป"หันไปคุยระหว่างสู้ไม่รู้จักเจียมตัวซะเลย"
______________________
ทางด้านเซียร์กับฮาซาน ฮาซานเปลี่ยนวิธีสู้จากระยะประชิดไปใช้พลังคำสาปแทน ลูกบอลสีดำยิงลำแสงสีม่วงใส่เธอต่อเนื่อง เซียร์ต้องคอยหลบหลีกเพราะมันเป็นพิษ
ลูกแก้วปลายคทาในมือของเซียร์แปรเปลี่ยนรูปร่างกลับเป็นธนูและแสงดับไป เซียร์ต้องลงพื้นไป
"ดูเหมือนพลังแกจะหมดแล้วสินะ ยิง!!!"
ลูกแก้วดำรอบตัวยิงใส่เซียร์ มันยิงไปโดนชุดจอมเวทขาดกระจุยกระจาย เซียร์ต้องกอดอกจับเสื้อไว้ไม่ให้หลุด
"ฮ่าๆๆๆ ดูสภาพเจ้าสิสมน้ำหน้า เป็นแค่พวกเลือดผสมมนุษย์มาคิดสู้กับนักฆ่าหมอผีอย่างข้า"
"ตาแก่บ้ากาม อ้อ ที่เขาเรียกว่าหมาเห่าใบตองแห้งใช่ไหมล่ะ"เซียร์ล้อเลียน
"ว่าเราเป็นหมางั้นเรอะ งั้นเจอคาถาคำสาปสุดยอดของข้าหน่อยเป็นไง"
จากนั้นฮาซานชักมีดที่มีอักขระสีม่วงมาแทงอก ลูกแก้วพุ่งมาแทงตัวเองและกลายร่างเป็นแมลงวันใหญ่
"ไปได้ฝูงแมลงนับพัน ไปฆ่าพรรคพวกของมันซะ"
ฝูงแมลงวันลามออกมาจากตัวมันกระจายออกไป
คลื่นพลังกำลังพุ่งมาจากปาก
"ตายซะ!!!!"เขายิงลำแสงพุ่งไปหาเซียร์
กระจกสวรรค์
แต่แล้วก็เกิดกระจกใสมาป้องกันและสะท้อนไปหาฮาซานทำลายลูกสมุนไปหมด
"อั๊ก แก!!!"ฮาซานจ้องเซียร์"พลังแกหมดแล้วไม่ใช่เรอะ"
"เสียใจด้วยนะ พอดีที่แกทำลายไปมันคือเครื่องกักเก็บพลังเวทน่ะ"เซียร์ยกต่างหูให้ดู
"บ้าน่า พวกยักษ์ไร้สมองอย่างเจ้าเนี่ยนะ"
"เสียใจด้วยนะ พอดีฉันเป็นสาวน้อยอัจฉริยะน่ะ"เซียร์กล่าว
"แกนะแก!!!"ฮาซานโกรธที่โดนหลอก
"ว่าไง ใช้ไม้ตายแบบนั้นพลังแกไม่เหลือแล้วสินะ"
"ชิ!!!"ฮาซานรีบบินหนีไป"ฮ่าๆๆๆ ไอ้พวกแม่มดอย่างแกไล่ตามข้าร่างนี้ไม่ทันหรอก"
"ก็ไม่จำเป็นนี่"เซียร์พูดแล้วยกธนูขึ้นมาเล็ง มันมีแสงสีแดงอมดำเพราะเสริมด้วยฮาคิ
"คลื่นวิหคสายฟ้า ยิง!!!"เซียร์ปล่อยธนูออกไป
ฮาซานที่กำลังหนีมองคลื่นสีแดงด้านหลังพุ่งตามมา
"อ๊ากกกกก!!!!"ร่างอสูรแมลงโดนทะลวงและเกิดระเบิดสายฟ้าแล้วอสูรแมลงวันก็หายไป
"คุณฮาซาน!!!!"
"พวกนี้มันปีศาจชัดๆ!!!!"
"เฮ้อ....ทำชุดฉันขาดหมดเลย"เซียร์ถอนหายใจ
________________
"ครืนนนนน!!!!"คิรัวร์ปลดปล่อยพลังและแรกนาร็อคแผ่ไอสีดำ ฮาคิราชันทำให้ทหารทั้งสองฝ่ายที่รับไม่ไหวสลบไป
"เป็นอะไรไปพี่ชาย ไม่บุกเข้ามารึไง"
"ชิ"โอมกัดฟัน
"เปรี๊ยะๆๆๆ"โอมยกตรีศูลขึ้นเกิดเป็นหอกสีฟ้าขึ้นมากลางอากาศ
ดาบประกายแสง!!!
ดาบนั้นพุ่งมาด้วยความเร็วเท่าสายฟ้า
ความมืดกลืนกิน!!!
คิรัวร์ตวัดดาบอารอนไดซ์เป็นวงกว้าง เกิดคลื่นพลังสีดำกลืนกินสายฟ้าไป แต่ก็ยังเห็นรอยพลังทำลายสายฟ้าจากพื้นรอบๆ
จากนั้นคิรัวร์โผล่มาด้านหลังโอม
"เป็นสายฟ้าที่สร้างจากแรงสถิตในน้ำ เร็วมากทีเดียว คิดว่าดีแต่กำลังอย่างเดียวซะอีก"
คิรัวร์สลายดาบอารอนไดซ์ยกหมัดที่เสริมด้วยฮาคิขึ้นมา โอมรีบยกแขนที่เสริมฮาคิ
"แต่พลังของนายก็เทียบฉันไม่ได้หรอก"
ระเบิดคลื่นเพลิง
เปลวไฟสีดำจากหมัดแผ่พุ่งพร้อมทั้งหมัดทำลายการ์ดแขนและชกเต็มหัวทำให้หมวกเกราะโอมแตก
"ตูมมมม!!!!!"โอมโดนแรงระเบิดกระเด็นลอยขึ้นไป ขณะที่คลื่นเปลวเพลิงมีทหารไม่น้อยโดนลูกหลง
คิรัวร์พุ่งตามขึ้นไปและยกขาถีบลงมาเตะโอมพุ่งลงไปกระแทกยานลำนึงทะลุระเบิดพุ่งตามติดกลับลงมาและยกขาเตะ แต่คราวนี้โอมโดดหลบทัน
คิรัวร์พุ่งตามติดมาและยกดาบแร็คนาร็อคฟัน โอมเอาตรีศูลต้านแต่ก็ถูกผลักดันกลับ
"ฉัวะ!!!"ดาบฟันโดนที่มือ
"อั๊ก...!!!!"โอมเจ็บปวดฉับพลันเมื่อความมืดกัดกินร่างเขา เขาเฉือนเนื้อส่วนนั้นทิ้งไปอย่างรวดเร็ว
คิรัวร์เข้ามาด้านหลังชี้ดาบแร็คนาร็อคที่เขา
นภาอนันตกาล
คลื่นสีดำพุ่งมา แต่โอมย่อตัวลงและถอยหลังมาใกล้เขาหลบในจังหวะสุดท้ายได้ ทำให้คลื่นสีดำพุ่งไปโดนทัพของโอมแทน
"อ๊ากกก"
"ร้อนๆๆ"
"ถ้าโดนเข้าไปละแย่แน่"โอมคิด เขายกมือซ้ายจับแขนซ้ายคิรัวร์ที่ยื่นมือไปข้างหน้าและขว้างเขากระเด็นไป
คิรัวร์มองกลับหัวและเห็นโอมพุ่งเข้ามา
หอกพิฆาตอสูร
โล่เอจิส
ตัวหอกปล่อยอสูรกายสีดำคล้ายฉลาม แต่คิรัวร์ก็สร้างโล่จากดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์เช่นกัน
"เพล้งๆๆๆ"แต่ถึงอย่างงั้นโล่7ชั้นแตกไปถึง6อย่างรวดเร็ว
"ย๊ากกก"
"กรอด!!!!"คิรัวร์พยายามยื้อไว้
"ตูมมมมม!!!!!"
พายุทรายดำ
"อ๊ากกก!!!"ทหารแอตแลนติสบนยานลำนึงโดนวีวี่เหวี่ยงกระเด็นไป
"คิรัวร์คุง"วีวี่เห็นแรงระเบิดจากฝั่งที่คิรัวร์สู้
"ตายซะมนุษย์!!!"ทหารอาณาจักรเซเบอร์เข้ามาหา แต่วีวี่ฟาดดาบเหวี่ยงมันกระเด็น
"ขอข้าพบราชาเซเบอร์"
"บังอาจนัก...เปรี้ยง!!!"ทหารจะโจมตี แต่เจออินาริพุ่งมาสะบัดเตะตกจากหลังอสูร
วีวี่ตวัดดาบคู่ปล่อยคลื่นพลังสีดำม่วง
เกลี่ยวคลื่นทราย
ทรายสีดำพุ่งลอยไปรัดพวกทหารเซเบอร์อีกกว่า20
"ลดอาวุธให้นางเข้ามา"
ราชาเซเบอร์พูดแล้วทำให้วีวี่กับอินาริเข้าไปพบเขากับเจ้าหญิงได้
"ได้โปรดราชาเซเบอร์ เขาครอบครองตรีศูลแล้วและเป็นผู้ครองบัลลังก์ตามกฎอาญาสิทธิ หากท่านไม่ยอมรับแอตแลนติสที่ท่านปกป้องก็ตายไปแล้ว"
"เป็นความจริงองค์ราชา เขาสั่งอสูรร่องสมุทรและคราเคนได้
ราชาเซเบอร์คิดหนักมองไปทางที่2ราชาต่อสู้
___________________
เกาะเงือก
"มุฮิ น่าสนุกนี่ แกจะซัดฉันทีเดียวหมอบอย่างงั้นเหรอ? ถึงหอกปลาหมึกแห้งจะทำอะไรแกไม่ได้ แต่ฉันก็ยังมีหอกสุดแกร่งที่แทงทะลุทุกอย่างได้อยู่ดีฮิ"
อิคารอสถอดหมวกกันน็อกเผยให้เห็นผมที่เหมือนกับหอก
"จงส่องแสงหอกอุสึบง"
ผมหอกของเขาส่องแสงสีทองออกมา
"คนที่โดนทีเดียวหมอบคือแกมากกว่าฮิ เดี๋ยวฉันจะเจาะช่องระบายอากาศตรงที่แกนั่งให้เองฮิ"
"เปล่าประโยชน์ ต่อหน้าอาวุธสุดท้ายของฉัน อย่างแกน่ะก็เป็นแค่ปลาหมึกธรรมด๊าธรรมดา"แฟรงกี้กล่าว
_____________________
"มือเปล่าแบบนี้ก็สู้ไม่ได้น่ะสิ"เฮียวโซทิ้งด้านที่โดนฟันขาดไปหมด
"ฉันไม่ฟันพวกไม่มีใจจะสู้ ไสหัวไปซะ"โซโลเดินจากไป
"กบเหรอ!?"
เฮียวโซโดดพุ่งเข้ามาหมายฟันโซโลจากด้านหลัง
______________________
ซันจิอยู่บนยอดตัววาดาสึมิที่ขยายตัวใหญ่ขึ้นมากจนเหมือนจะขยับตัวไม่ไหว
"ตัดสินแพ้ชนะเหรอ? นั่นมันคำพูดของฉันมากกว่า"วาดาสึมิพูดรวดเร็วเอามือปิดปากไว้"อย่านึกว่าฉันขยายตัวให้ใหญ่ขึ้นเพราะแกยุนะเจ้าโง่ เดี๋ยวฉันจะกลิ้งมันทั้งอย่างงี้และพรรคพวกแกที่อยู่บนลานจะแบนแตดแต๋"
"ฟู่"ซันจิแค่เป่าควันบุหรี่
"หนอย นี่แกฟังอยู่รึเปล่า"วาดาสึมิโกรธที่โดนเมิน"
"โทษที กำลังคิดเรื่องอื่นอยู่นิดหน่อย"
"คิดเรื่องอื่นเหรอ?"
"กำลังคิดว่าจะเอาปลาปั๊กกะเป้าที่ดีแต่ใหญ่ไปทำอะไรกิน"
"ว่าไงนะ ถ้าทำได้ก็ลองดูสิ"วาดาสึมิเริ่มขยายอีกและกลิ้งตัวไปทางจินเบ
"เอาล่ะ"จินเบตั้งท่าคาราเต้
______________________
เซโอหมุนโซ่วนไปเรื่อยๆก่อเป็นเส้นวงกลมรอบตัวเขา
"นี่คืออาณาเขตของฉันเจ้ากระดูก ถ้าแกเข้ามาในวงกลมนี่เมื่อไหร่ละก็ รับรองกระดูกแกได้ป่นเป็นผงแน่ๆเลยล่ะ"
บรู๊คไม่พูดอะไรแต่เดินฮัมเพลงไปหาเซโอ
"ฮะ?"เซโอหันไปเห็นบรู๊คยืนอยู่ด้านหลังเขา
"ขอโทษนะครับ แต่ผมเข้าไปในวงนั้นและฟันคุณเรียบร้อยแล้ว อาจจะหนาวอยู่สักหน่อยระวังด้วยนะครับ"บรู๊คพูดขณะเก็บดาบ
"นี่แกเข้ามาตอนไหน?"เซโอถาม
"บทเพลง ท่าฟันพายุหิมะ"
"ฉัวะ!!!!"เซโอเจอแผลฟันใหญ่ที่แช่แข็งอย่างรวดเร็ว
"อ๊าก"เซโอร้องล้มลงแพ้ไป
"ขอขับเพลงให้คุณสักบท หยาดเลือดยังเยือกแข็งด้วยแรงลมยมโลก"บรู๊คกล่าว"ถ้าพัดกระโปรงเปิดด้วยก็คงดี
ผู้ชนะ บรู๊ค
__________________
"เคี๊ยะๆ ตายซะเถอะ"ดารุมะโดดเข้าหาอุซป
"ตูมๆๆ"เกิดต้นหญ้าที่เหมือนหัวไชเท้าลอยขึ้นมาจากพื้น
"อะไรเนี่ย?"
"กระสุนดาวเขียว หิวแมนเดค"
พวกต้นหัวไชเท้าเข้าไปเกาะตัวดารุมะ
"พืชที่มีรากรูปร่างเหมือนคนนี่ จะโดดเข้าใส่เหยื่อที่อยู่ด้านบนและพันรอบตัว"
ดารุมะถูกส่งกระเด็นขึ้นฟ้าด้วยดอกไม้สีเขียวที่มีฟองสีเขียวใหญ่ตรงกลาง
"กระสุนดาวเขียวแคมโปเลีย มันจะดีดสิ่งแปลกปลอมจนปลิว และที่นี่พอแกลอยขึ้นไปอยู่บนนั้น แกก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ท่าไม้ตายกระสุนดาวเขียว"
อุซปยิงแบล็คคาบูโตะส่งกระสุนที่ระเบิดกลายเป็นยักษ์สีเขียวรูปร่างเหมือนหมาป่า
"อสูรกายบนบกเหรอ? จะกัดให้กระจุยเลย"ดารุมะกล่าว
"อย่าจะดีกว่า"
"หา?"
"เหง้าของพืชตรงปลายจมูกจะปล่อยคลื่นกระแทกอย่างรุนแรงในรัศมีสามเมตร"อุซปอธิบาย
"ตูม!!!"ดารุมะเจอคลื่นกระแทกอัดเขากระเด็น
"อ๊าก!!!"ดารุมะลอยไปและล้มลงพื้นหมดสติ
"อิมแพ็ควูล์ฟ"อุซปกล่าว
ผู้ชนะ อุซป
_______________________
โดซุนหมุนค้อนเป็นวงกลมเข้าไปหาช็อปเปอร์
"เอาล่ะจนปลิวหายไปซะเถอะ กาดอนเมกากอน บาบาแฮมเมอร์!!!"
ช็อปเปอร์กระแทกฝ่ามือฟาด และสมเป็นร่างมอนสเตอร์พ้อยต์ มันกระแทกค้อนเหล็กโดซุนแหลก
"โบกัง"โดซุนร้องก่อนจะล้มลงหมดสติ
ผู้ชนะ ช็อปเปอร์
_________________________
"จงรับไปซะ หอกที่แทงได้กระทั่งภูเขาใต้ทะเล"
"แฟรงกี้ราดิคอลบีม!!!!"
"ตูมมม!!!!"ลำแสงยิงระเบิดทำลายอิคารอส
"แสงเลเซอร์!!!!"ช็อปเปอร์และอุซปร้อง
"...."นามิ โรบิน วีวี่ เทียร์และคิรัวร์มองสีหน้าไร้อารมณ์
ผู้ชนะ แฟรงกี้
________________________
"คาราเต้มนุษย์เงือก วิชาลับ"จินเบสร้างฟองน้ำขึ้นมาบนมือเขา"ฟุไรคา!!!"
"ตูม!!!"หมัดกระแทกใส่ท้องวาดาสึมิทะลุผ่านตัวไป
"กระอักออกมาแล้ว"วาดาสึมิพ่นลมออกมาขนาดกลับเป็นปกติลอยขึ้นฟ้าและเจอซันจิโดดมาหา
"มนุษย์บินบนฟ้าได้ไง?"วาดาสึมิถาม
"นึกให้ออกสิช่วยสองปีนั่น"
"ซู่!!!!!"เปลวไฟลุกโชนทั่วร่างเขา
"ทำไมตูต้องเจอเรื่องแบบนั้นด้วยฟะ!!!"ซันจิตะโกน
"ไฟลุกแล้ว!!!"วาดาสึมิร้อง
"ต้องเผาทิ้งให้หมดความทรงจำบ้านั่น เฮลเมมโมรี่!!!!"
ซันจิเตะเท้าไฟลุกไหม้ร่างวาดาสึมิร่วงลงไปที่ลานกว้าง
"ตกใจจนเครื่องในกลับด้านเรอะ แต่ฉันก็สบายขึ้นเยอะเลย เพราะเวลาเตรียมปั๊กกะเป้าต้องเอาพิษออกอย่างระวัง"
ผู้ชนะ ซันจิกับจินเบ
_____________________
"เอาดาบอาบยาพิษนี่ไปกินซะ!!!"เฮียวโซตะโกน
"อย่าดีกว่าน่าเจ้ากบเอ๋ย"
"ฉันไม่ใช้กบเฟ้ย ฉันคือเฮียวโซ8ดาบ นักดาบอันดับ1บนเกาะมนุษย์เงือก จงจำไว้ซะ!!!"
โซโลหันมาเผชิญหน้าเฮียวโซ
"สะบั้นยักษ์!!!"โซโลฟันตัดผ่านเฮียวโซ
"อ๊ากกกก!!!!"เฮียวโซโดนฟันล้มลงและพ่ายแพ้
"โทษทีนะ ฉันว่ากบนี่เป็นกบในกะลาซะอีก"โซโลกล่าว
ผู้ชนะ โซโล
_____________________
อาณาจักรไพรม์
เกิดระเบิดและควันสลายไป คิรัวร์โผล่มาโดยที่แขนขวาเขาเสื้อขาดปลิวหายไปและมีบาดแผล
โอมรู้ตั้งแต่แรกว่านี่ไม่อาจจัดการคิรัวร์ได้ เขาพุ่งไปพร้อมเปลี่ยนตรีศูลเป็นดาบ เล่นเอาคิรัวร์ขมวดคิ้วแปลกใจ
ระเบิดคลื่นเพลิง
คิรัวร์ชกหมัดไปข้างหน้าปล่อยเปลวไฟแผดเผา แต่เขาผ่านมาโดยบาเรียสีฟ้าที่สร้างจากทะเล
ดาบมรกต
คลื่นแสงสีฟ้าขาวขนาดเล็กเฉือนใส่ คิรัวร์ได้แผลเล็กแผลน้อยหลายแห่ง แต่ยกดาบป้องกันจุดสำคัญได้
"ดูเหมือนเราต้องทำลายบาเรียนั่นก่อน"คิรัวร์ตั้งท่าดาบ
วิชาอาวุธมนุษย์เงือก ระบำมัจฉามังกรเหิน
คลื่นสายลมสีดำฟาดฟันทำลายบาเรียน้ำของโอมหายไปและผลักเขาถอย
คิรัวร์พุ่งมาแต่โอมยังยกขาเตะเขาออกไปพร้อมทั้งแทงดาบใส่เขาที่ไร้การป้องกัน
"เคร้ง!!!"โอมเบิกตากว้าง เมื่อคิรัวร์ใช้ด้ามจับดาบของแร็คนาร็อคเสริมฮาคิป้องกัน
คาราเต้เงือก คลื่นอัดทะลวง
คาราเต้เงือก เขี้ยวมังกร
ฝ่ามือโอมกระแทกหน้าคิรัวร์ ขณะที่คิรัวร์ใช้แขนที่มีเคียวงอกออกมาเฉือนกลางอก
ทั้งสองฝ่ายต่างกระเด็นไป คิรัวร์มีแผลบวมและเลือกออกจากหัว แต่โอมได้แผลใหญ่ที่กลางอก
"แค่กๆๆ"โอมเริ่มไอออกมา แต่ยังยืนนิ่งไม่ยอมล้มลง
วิชาแอตแลนติส เทพอสูรวิบัติ
เกิดเขี้ยวฉลามคลื่นน้ำสีฟ้าขาวจำนวนมากกระจายตัวจากตัวโอมซิกแซกไปทั่ว
"ฉัวะๆๆๆ....อ๊าก ท่านโอม"มีทหารหลายรายที่โดนลูกหลง
"นี่เป็นการโจมตีทุกทิศทาง คราวนี้แกไม่รอดแน่"
บอลน้ำแรงโน้มถ่วง
คิรัวร์ตวัดดาบแร็คนาร็อคเป็นวงกว้างเกิดบอลแสงสีฟ้าปกคลุมและทำให้พลังของกระสุนฉลามพวกนั้นช้าลงไป
"นายแสดงไม้ตายวิชาแอตแลนติส ที่นี่ตาฉันบ้าง"คิรัวร์แสยะยิ้ม
วิชาแอตแลนติส หอกมังกรอัสนีบาต
ดาบแร็คนาร็อคแผ่สายฟ้า ปรากฎร่างมังกรคดเคี้ยว รอบหัวมันมีใบมีดใหญ่4อัน ตามตัวมีเกล็ดที่มีช่องหลุมเหมือนไว้ยิง
"ยิงได้"
จากนั้นมันก็ปล่อยเขี้ยวมังกรสายฟ้าจำนวนมากออกไปยิงโดนทำลายเขี้ยวฉลามของโอม พร้อมกับส่วนหัวใหญ่พุ่งไปกระแทกโอม
"เปรี้ยงงงงง!!!!"
"อ๊ากกกกก!!!!!"
โอมกระเด็นลอยพุ่งขึ้นฟ้าไป คิรัวร์รีบพุ่งตามไป
จากนั้นวีวี่ก็เห็นเหล่าทหารใต้สมุทรทุกอาณาจักรตามขึ้นไปเพื่อดูการตัดสินระหว่าง2ผู้อ้างสิทธิ
เรือโจรสลัดกาเลออนลำนึงอยู่บนผิวน้ำในนิวเววิร์ล
"ตูมมมมมม!!!!"สายฟ้าพุ่งมาระเบิดทำลายเรือแยกและฆ่าคนบนเรือไป
โอมโดดและพุ่งลงมาบนซากเรือแตก
คิรัวร์โดดตามมายืนเบื้องหน้าเขา
ในขณะเดียวกันยานรบของทุกเผ่าต่างก็ลอยขึ้นมา วีวี่ก็นั่งยานของชาวทะเลทรายมาด้วย
"แอตแลนติสไม่มีวันยอมรับนายเป็นราชา ก็แค่ลูกชู้เลือดผสม"
"ฉันไม่เคยคิดเป็นราชา แต่จะเป็นจักรพรรดิแห่งท้องทะเล"
"เคร้งๆๆ"ทั้งสองสะบัดตรีศูลใส่กัน คิรัวร์ได้เปรียบทันทีเมื่ออยู่บนบกและโอมก็บาดเจ็บหนัก
"สละบัลลังก์"
"ไม่"โอมฟาดหอกเหวี่ยงคิรัวร์กระเด็นออกไป
หอกอสูรอัสนีบาต
กำแพงน้ำ
คิรัวร์สะบัดตรีศูลและเกิดน้ำวนมาป้องกันสายฟ้าไว้และสายฟ้าก็ติดอยู่ในนั้น ก่อนคิรัวร์จะชี้ให้มันพุ่งกลับไปช็อตเจ้าของพร้อมโดนน้ำกระแทก โอมทรุดลงพื้น
คิรัวร์พุ่งโดดเข้ามาและเหวี่ยงตรีศูลฟาดตรีศูลของโอมที่เคยเป็นของบิดาแตกเป็นเสี่ยงๆ
เมื่อหอกตรีศูลแตกไปเท่ากับเขาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
ภาพความพ่ายแพ้ของโอมถูกฉายไปทุกอาณาจักร
คิรัวร์จ่อหอกไว้ที่คอโอม
"ฆ่าฉันสิ!!!"
"ไม่"คิรัวร์ปฎิเสธ
"ความเมตตาไม่ใช่วิถีของเรา"
"นายอาจไม่รู้จักฉันนะพี่ชาย แต่ฉันไม่ใช่คนแบบนาย"
"ลงมือ จัดการให้จบซะ"
"ไม่!!!!"
เสียงหวานคุ้นหูทำให้โอมหันไปมองและเขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นแอตแลนต้าแม่ของเขาเดินขึ้นมา
"เราฆ่ากันมามากพอแล้ว"เธอกล่าว คิรัวร์เอาหอกลง
โอมมองแม่แล้วเดินลำบากมาคุกเข่าหน้าแม่
"แม่...ผมนึกว่าแม่..."
"แม่รอดมาได้แต่ถูกขังไว้ที่ร่องสมุทร คิรัวร์ช่วยแม่ไว้"
โอมมองคิรัวร์อย่างประหลาดใจ
"แม่ต้องขอโทษลูกที่ทิ้งลูกหนีจากพ่อลูกที่โหดร้ายและถูกสอนให้เดินทางผิด แผ่นดินและทะเลต่างเป็นหนึ่งเดียวกัน เหนือสิ่งอื่นใดพวกเจ้าทั้งสองเป็นลูกแม่และแม่รักพวกเจ้าทั้งคู่"
"ท่านแม่"โอมก้มหัวลง
ทหารแอตแลนติสเดินขึ้นมาพร้อมวัลโก้
"ฝ่าบาท"พวกเขาคุกเข่าให้เชื้อพระวงศ์ โดยเฉพาะคิรัวร์
"ไม่ต้อง บอกแล้วไงข้าไม่ได้อยากครองแอตแลนติส แค่จะหยุดไม่ให้เขายกทัพถล่มพื้นโลก"
โอมอึ้งไม่น้อย ไม่นึกว่าคิรัวร์จะปฎิเสธตำแหน่งหลังทำเรื่องทั้งหมดเพื่อปลดเขาจากบัลลังก์
"หึๆ แต่ตรีศูลเป็นของเจ้า"แอตแลนต้ายิ้ม
"ข้ายังไม่บรรลุนิติภาวะ เลยคิดว่าจะตั้งราชินีผู้สำเร็จราชการ จากนั้นถ้าโอมกับคู่หมั้นมีลูกกันอาจให้สืบตำแหน่งต่อแทนข้า หากพวกเขาไม่ยอมรับลูกในอนาคตข้า"
โอมมองคิรัวร์เหมือนมองคนบ้า เมื่อกี้เด็กหนุ่มตรงหน้ายังแทบจะฆ่าเขาตาย แต่เปลี่ยนท่าทีได้ไวเหมือนจิ้งจอก
"รับบัญชาฝ่าบาท"พวกเขาทุกคนก้มหัวลง
______________________
เหล่ากลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่มองด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว
"พวกหัวหน้าหน่วยเสร็จกันหมดเลย!!!"
"แม้แต่รองกัปตันคิซาเมะก็ด้วย!!!"
"ราชาโอมพ่ายแพ้ไปแล้ว ตรีศูลแอตแลนตกเป็นของคิรัวร์!!"
ทุกคนต่างมองดูเหล่าหัวหน้าหน่วยที่พ่ายแพ้ไปกันหมด
"ขนาดพวกระดับหัวหน้ายังเทียบพวกเขาไม่ติด เก่งอะไรป่านนี้"
"อย่ามัวแต่เซ่อล่ะ มองข้างบนหน่อยอันตรายนะเว้ย"
วาดาสึมิตกลงพื้นมาด้านหลังกลุ่มหมวกฟาง
ด้านซันจิที่ลงพื้นมาข้างๆโซโล
"โยนไปไกลๆหน่อยสิฟะเจ้ากุ๊กห่วย"
"หนวกหู เดี๋ยวคราวหน้าก็หย่อนใส่หัวแกซะเลย"
"แจ๋วไปเลยซันจิ"ช็อปเปอร์ยังอยู่ในร่างมอนสเตอร์พ้อยต์
"เฮ้ ช็อปเปอร์ ก้มตัวลงหน่อยได้มั้ย หุ่นยักษ์โดนขโมยซีนหมดแล้ว"แฟรงกี้พูดจากในเจเนรัลแฟรงกี้
"แฟรงกี้ ลำแสงสุดยอดมาก"อุซปร้อง
"สรุปหุ่นยนต์นี่มีประโยชน์อะไรบ้างเนี่ย"โรบินถาม
"อ๊ะ คุณนามิ สวมมินิสเกิร์ตทีสิครับ"
"หุบปากซะ"นามิชี้กระบองคุริมะใส่ปากบรู๊ค
"สำเร็จแล้ว คุณลูฟี่จัดการโฮดี้ได้แล้ว"
ชาวเกาะเงือกทั้งหลายต่างดีใจ แต่ยังไงก็ตามโนอาก็กำลังจะร่วงลงมาทำลายเกาะมนุษย์เงือก
ลูฟี่พยายามระดมหมักชกทำลายเรือโนอา
"เร็วเข้าลูฟี่"อุซปตะโกน
"ถล่มมันเลยลูฟี่!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"พยายามเข้านะคะ!!!"วีวี่ตะโกน
"อย่าให้แดนสวรรค์ของเหล่านางเงือกโดนทำลายนะกัปตัน"ซันจิตะโกน
แต่แล้วชิราโฮชิก็เข้ามาบังห้ามลูฟี่ไว้"
"หยุดได้แล้วคะ"
"หยุดอะไรเล่า ทุกคนอยู่บนเกาะนะ"
"พอได้แล้วคะ โนอาน่ะหยุดแล้วคะ"
ลูฟี่สังเกตเห็นเหล่าจ้าวทะเลถือโซ่จับเรือโนอาหยุดมันไว้
"จ้าวทะเล พวกเขามาจากไหนเนี่ย"
"แงๆๆ ท่านลูฟี่ตะโกนใส่ฉันอีกแล้ว"
ทหารที่เฝ้ามองเห็นจ้าวทะเลมาหยุดเรือไว้ก็แปลกใจ แต่นั่นไม่สำคัญ
"โนอาหยุดลงแล้วครับ เกาะเงือกปลอดภัยแล้ว!!!!!"
ชิราโฮชิมองเหล่าจ้าวทะเลที่ปกป้องไม่ให้เรือโนอาชนเกาะมนุษย์เงือก
"เจ้าหญิงชิราโฮชิ พวกเรารอให้เจ้าถือกำเนิดมาตลอดเลยนะ"
"รอเราเหรอคะ?"
"เรือลำนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้พวกข้าลาก มันคือสิ่งที่สืบทอดกันมาตั้งแต่โบราณแล้ว"
"เพราะแบบนี้โนอาถึงใหญ่ขนาดนี้สินะคะ?"
"ทุกหลายร้อยปีจะมีสักครั้งที่ราชินีของพวกเราจะถือกำเนิดมาเป็นนางเงือก ทำไมกันนะ?"
"นั่นสิ ทำไมนะ?"
"นับตั้งแต่วันที่เจ้าถือกำเนิด เจ้าก็เป็นราชินีของพวกเราแล้ว"
"เอ๋?"ชิราโฮชิปปลกใจกับเรื่องที่ได้รับรู้
"เจ้าชายทั้งสามมองดูน้องสาวที่ล้อมรอบด้วยจ้างทะเล
"ท่านพี่"
"อื้อ บางทีชิราโฮชิอาจจะ.."
"กำลังพูดกับเหล่าจ้าวทะเลอยู่ ไม่อยากจะเชื่อเลย"ฟุคาโบชิกล่าว
____________________
ทางด้านเสนาซ้ายกำลังถามสิ่งที่เกิดขึ้นจากหน่วยลาดตระเวณ
"จู่ๆก็มีจ้าวทะเลโผล่มาครับ อย่างกับว่าปรากฎตัวเพื่อปกป้องเรือโนอาก่อนจะถูกคุณลูฟี่ทำลายจนหมด บางทีเรือโนอาคงจะเป็นของสำคัญของพวกเขาครับ"
เนปจูนมองดูเหล่าจ้าวทะเลที่หยุดโนอาไว้
"จ้าวทะเล ลืมตาตื่นแล้วสินะจามอน พลังที่อาจทำลายโลกนี้ได้"
__________________
"แว็บ!!!"ยานแอตแลนติสวาร์ปมา คิรัวร์รีบว่ายมาหาชิราโฮชิกับลูฟี่
"ปลอดภัยดีนะลูกพี่ลูกน้อง"
"ท่านคิรัวร์!!!!"ชิราโฮชิว่ายมากอดคิรัวร์ไว้ แต่เหมือนเขาโดนบีบในมือเธอมากกว่า
"อึก..!!!"
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยเราไว้"
"หึๆๆ เธอน่าจะขอบคุณลูฟี่นะ ว่าแต่หมอนั้นล่ะ?"
"อ๊ะ แย่แล้ว!!!!"ชิราโฮชิว่ายไปยังกำคิรัวร์ไว้
แอตแลนต้าในยานกำลังมองดูลูกชาย สาเหตุที่เธอมา แน่นอนก็เพื่อพบเหล่าภรรยาของลูกชายเธ
ที่ด้านนอกฟองที่ครอบเกาะมนุษย์เงือกเริ่มถูกดูดกลับไป
"หากปล่อยไว้ใต้ทะเลมนุษย์จะตายเอานะ เจ้าจงลงไปหาและช่วยเขาเถอะ"
ชิราโฮชิรีบว่ายไปช่วยลูฟี่ขณะที่พวกจ้าวทะเลต่างลากเรือโนอาไป
"คิดไปเองรึเปล่านะ?"
"หือ?"
"เหมือนว่ามนุษย์สวมหมวกนั่นจะรู้สึกถึงเสียงของพวกเราด้วย"
"ไม่มั้ง"
"แต่ไม่นานก่อนหน้านี้ก็เคยมีอยู่นะ"
"ใช่ มีอยู่คนนึง"
ย้อนอดีต
เรือหน้าคุ้นตาที่ครอบแล้วกำลังอยู่ใต้ทะเลลึก
"เรย์ลี่ได้ยินรึเปล่าเสียงเมื่อกี้น่ะ?"โรเจอร์ถาม
"พูดอะไรของนาย ใต้ทะเลออกจะเงียบกริบ"เรย์ลี่กล่าว
"นั่นใครห๊ะ ใครกันมาคุยอยู่ใต้ทะเล นี่ โผล่หัวออกมานะ"โรเจอร์ตะโกน
ปัจจุบัน
จ้าวทะเลลากเรือผ่านมาที่ป่าแห่งทะเล
"จ้าวทะเล!!!"
"นิว มันลากโนอามาด้วย!!!!"
"ว๊าย โดนจับกินแน่เลย!!!"เคมี่ร้อง
จ้าวทะเลวางเรือโนอาไว้
"เรือพังยับเยินเลย จะซ่อมได้ไหมนะ? ยังใช้การได้มั้ยนะ"
"ไม่รู้สิ"
"หากจะซ่อมก็จำเป็นจะต้องพึ่งพลังของตระกูลนั้น เวลาได้เปลี่ยนไปแล้ว"
จ้าวทะเลว่ายจากไป
"จะซ่อมได้ไหมนะ?"
"ถ้าซ่อมได้ก็จะดี ก่อนจะถึงเวลาแห่งพันธสัญญา"
______________
ที่วังริวงูพวกทหารเจอบางอย่าง
"จากวังริวงูครับท่านเสนาฝ่ายซ้าย ผมมีเรื่องด่วนจะแจ้งครับ"
"เกิดอะไรขึ้น?"
"พวกผมเจอเหล่านางเงือกที่ถูกลักพาตัวไป คือว่าพวกเธออยู่ภายในวังครับ"
"อะไรนะ แล้วพวกนางปลอดภัยมั้ย?"
"ครับ พวกนางยังรู้สึกมึนๆอยู่บ้าง แต่บอกว่าจำหน้าคนร้ายได้ชัดเจนครับ แล้วก็คลังสมบัติว่างเปล่า ไม่มีสมบัติเหลือเลยสักชิ้น รวมทั้งกล่องทามาเตะ กล่องสมบัติของชาติด้วยครับ"
_______________
เสนาซ้ายนั่งอยู่บนปลาบินกลับ ขณะที่เนปจูนขี่โฮเอ้สัตว์เลี้ยงเบา
"องค์ราชา"เสนาซ้ายกล่าว"ดูเหมือนวังจะถูกปล้นตอนไม่มีคนเฝ้าครับ"
"ช่างเรื่องโจรปล้นสมบัติเถอะ เราเกือบเสียอาณาจักรไปแล้วจามอน"เนปจูนกล่าว"ที่สำคัญรีบออกประกาศเถอะว่าพวกผู้หญิงปลอดภัย แม้จะสายไปบ้างแต่ก็ต้องประกาศว่าพวกหมวกฟางไร้มลทิน พวกเราทำพลาดไป"
___________________
"นึกแล้วว่าพวกหมวกฟางไม่ใช่โจรลักพาตัว"
"ฉันเชื่อมาแต่แรกแล้วว่าพวกเขาไม่ได้ทำน่ะ"
"ไอ้โกหก!!!"
"ยอมรับเถอะว่าเราสงสัยเพราะพวกนั้นเป็นมนุษย์"
___________________
กลุ่มโจรสลัดมนุษย์เงือกรุ่นใหม่พยายามหนีจากลานกว้างแต่มีคนขวางทางด้านหน้า
"ขอร้องละลูกพี่ปล่อยพวกเราหนีไปเถอะ พวกเราแค่กลัวโฮดี้!!!"
"พวกเราคงหนีได้ใช่มั้ย? มนุษย์ไม่เกี่ยวกับเรื่องภายในเกาะนี้สักหน่อยนะ เกาะนี้น่ะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไว้เอาเงินโจรสลัดมนุษย์ไม่ใช่รึไง"
"ช่วยบอกทางออกจากเกาะให้ทีเถอะ"
"ไม่มีใครยอกว่าจะบั่นคอพวกเจ้าสักหน่อย จงรอคำตัดสินจากราชวงศ์เนปจูนเถอะ"จินเบกล่าว
ทางด้านกลุ่มหมวกฟางรวมทั้งซุรุเมะกำลังพักผ่อนหลังเสร็จศึก
"ช็อปเปอร์ ไหวรึเปล่า?"โรบินถาม
"พอใช้มอนสเตอร์พ้อยด์ไปก็จะเหนื่อยแทบเดินไม่ได้ไปสัก2-3ชั่วโมงชั่วโมงเลย แต่ฉันยังรักษาไหวอยู่นะ มีใครบาดเจ็บรึเปล่า"
"นายน่ะไม่ต้องพูดเลย"คิรัวร์กล่าว
"ดูทุกคนโอเคดีนะ"โรบินมองทุกคน
"โรบินจัง ผมใช้ท่าไม้ตายไปเหนื่อยจะตายแล้ว ขอหนุนตักทีครับได้โปรดเถอะ"
"ฉันอนุญาติแค่คิรัวร์คนเดียว...ที่ลงมือกับฉันได้ทุกอย่าง"โรบินปฎิเสธแถมเสริมไปอีก
"แหง่ก"ซันจิเหมือนโดนแทงหัวใจ
"ก็นอนตรงนั้นไปสิ ไอ้เลือดกำเดา"โซโลกล่าว
"ว่าไงนะไอ้หัวสาหร่าย!!!"
ตอนนั้นเองเสียงตะโกนก็ดังขึ้น
"พวกเจ้าชายนี่"
"องค์ราชาก็มาจากอีกฝั่งด้วย"
พวกเขาเห็นว่าเจ้าชายจับตัวฟานเดอร์ เดคเคน และโฮดี้ โจนส์ที่หมดสติอยู่มา
เวลาต่อมาทุกคนเห็นพวกเขาถูกล่ามเอาไว้ด้วยโซ่ตรวน
"ทุกท่านขออย่าได้กังวล คนเหล่านี้จะไม่มีโอกาสออกมาสร้างปัญหาอีกแล้ว"
ฝูงชนต่างโห่ร้องและยินดี บางคนมองโฮดี้
"นึกไม่ถึงว่าเขตเมืองมนุษย์เงือกจะมีคนน่ากลัวแบบนี้อยู่"
"กัปตันโฮดี้ อย่างกับสัตว์ประหลาด"
"แง!!!!"เสียงร้องดังขึ้น พวกเขาเห็นชิราโฮชิมาพร้อมลูฟี่และคิรัวร์
"กลับมากันแล้วครับคุณลูฟี่!!!"
ประชาชนก็เริ่มตะโกนเช่นกัน
"หมวกฟางลูฟี่!!!"
"กับเจ้าหญิงชิราโฮชิ"
"นักดาบทมิฬ เอ๊ย ไม่ใช่สิฝ่าบาท"
ชิราโฮชิพาตัวลูฟี่มาใกล้ลานกว้างก็เห็นว่าเธอกำลังร้องไห้
"กรุณาช่วยด้วยเถอะคะ ท่านลูฟี่เลือดไหลไม่หยุดเลยละคะ"ชิราโฮชิร้อง
เวลาต่อมาชิราโฮชิวางลูฟี่ไว้ใกล้กลุ่มหมวกฟาง
เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ในเป้ฉันมีอุปกรณ์ห้ามเลือดอยู่....ฝากหยิบทีโรบิน"ช็อปเปอร์พูด
"อืม"โรบินหยิบของจากเป้ช็อปเปอร์
"ถ้าต้องสู้อีกจะรอดไหมเนี่ยคุณหมอ!!!"อุซปตะโกน
"โอเค เอาล่ะ"ช็อปเปอร์ถือเข็มแล้วโดนโรบินจับแก้มอุ้มไว้
"เดี๋ยวช่วยขยับให้นะ"โรบินกล่าว
"ดูพิลึกสิ้นดีเลยเนี่ย!!!"อุซปตะโกน
"ช่วยเขยิบไปด้านซ้ายอีกนิดนึง"ช็อปเปอร์กล่าว
"พอจะช่วยท่านลูฟี่ได้มั้ยคะ?"ชิราโฮชิถามช็อปเปอร์ที่ตรวจลูฟี่
"ถึงจะห้ามเลือดได้ แต่เขาเสียเลือดมากเกินไป เรามีเลือดไม่พอ"ช็อปเปอร์กล่าวขณะโรบินยกขึ้น"มีใครเลือดกรุ๊ปFมั้ย?"
"ในกลุ่มเราไม่มีใครเลือดกรุ๊ปFเหมือนลูฟี่ด้วย"ซันจิกล่าว
"ในลานกว้างคงมีบ้างแหละน่า"แฟรงกี้กล่าว
"ใครก็ได้!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน"มีใครมีเลือดกรุ๊ปFบ้างมั้ย?"
"พวกเรามีเลือดไม่พอ"เซียร์กล่าว
"มีใครพอจะแบ่งเลือดให้ได้บ้างคะ!!"วี่วี่ตะโกน
"อะไร ไม่มีเลยเหรอ?"คิรัวร์ถาม
"ฉันเลือดกรุ๊ปF"
"เราเลือดกรุ๊ปF แต่ว่า..."
"จริงสิ เกาะนี้มีกฎหมายห้ามถ่ายเลือดให้มนุษย์นี่นา"ช็อปเปอร์พูดขึ้น
"กฎบ้าอะไรเนี่ยโหดร้ายสิ้นดีเลย!!"นามิกล่าวมองคิรัวร์"นี่ นายเป็นราชาไม่ใช่เรอะ"
"สละตำแหน่งแล้ว"คิรัวร์พูด
"ว่าไงนะ!!!"
"ถึงเลือดเราจะไม่ใช่กรุ๊ปFแต่ก็เป็นสีแดง ใช้ไม่ได้เหรอคะ?"ชิราโฮชิถาม
"ขอรับไว้แค่น้ำใจนะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เจ้าหญิงชิราโฮชิ"
"จริงสิ มีโจรสลัดมนุษย์นี่นา"ช็อปเปอร์หันไปมองด้านโจรสลัดมนุษย์
ตอนนั้นเองมีคนเดินเข้ามาหากลุ่มหมวกฟาง ทุกคนมองอย่างตกตะลึง เขาก็คือจินเบ
"ใช้เลือดข้าสิ ข้ากรุ๊ปF จะใช้เท่าไหร่ก็เชิญ"จินเบกล่าว
เร็นยิ้มออกมา
"จินเบ!!!"อุซปกล่าว
"ขอบคุณนะคะคุณจินเบ"วี่วี่กล่าว
"แต่ว่ากฎหมายมัน...."ช็อปเปอร์กล่าว
"ใครสน เขาเป็นโจรสลัด"เร็นกล่าว
"ใช่ โจรสลัดเป็นพวกนอกกฎหมาย"จินเบกล่าว
"เย้!!!"
"ลูกพี่จินเบ!!!!"
"จินเบ นี่เจ้า..."เสนาซ้ายกล่าว
"ดีแล้วล่ะจามอน"
"องค์ราชา"เสนาซ้ายหันไปมอง
"กฎหมายค้ำครึนั่นเป็นแค่คำสาปเท่านั้นแหละ"เนปจูนกล่าว
จากนั้นจินเบก็นอนลงและให้ช็อปเปอร์ถ่ายเลือดไปให้ลูฟี่ ท่ามกลางสายตาเหล่ามนุษย์เงือก
"ไม่ว่าจะร้ายหรือถูกทำร้าย เลือดสีแดงที่หลังไหล หลอดผอมๆที่ไม่น่าจะเรียกว่าหนทางได้ ก็ได้ลอดผ่านอคติหวาดกลัวกันและกัน ลอดผ่านการต่อสู้ที่ใช้เลือดล้างเลือดไปอย่างง่ายดาย และกลายเป็นทางสู่ดวงตะวัน ที่มองเห็นชัดเจนยิ่งกว่าภาพมายากลางอากาศ"
"จินเบ"ลูฟี่พูดทั้งหลับตา
"ท่านลูฟี่รู้สึกตัวแล้ว!!"ชิราโฮชิกล่าว
"ลูฟี่"กลุ่มหมวกฟางพูดพร้อมกัน
"อ้าวนี่ ได้สติแล้วเหรอ?"จินเบกล่าว
"หมวกฟาง!!!!"ประชาขนตะโกน
"ตอนนี้เป็นเป็นศูนต์แล้วครับ ท่านแม่"ฟุคาโบชิร้องไห้
"นี่จินเบ"ลูฟี่กล่าว
"หืม?"
"ฮิๆๆ มาเป็นพรรคพวกของฉันเถอะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น