ลำดับตอนที่ #193
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #193 : สิ้นสุดมหาสงคราม(RE2)
เรือของกลุ่มโจรสลัดฮาร์ตโผล่มาและลอว์อาสาพาหมวกฟางหนีไป
"จะแหล่ก็ให้มันเนียนหน่อย หมอที่ไหนเขาพกดาบกันล่ะ ถึงกับนั่งเรือดำน้ำมาเพื่อรักษาเนี่ยนะ"
ทางด้านทหารเรือก็กำลังดูอยู่
"เป็นไงบ้าง ใครนั่งเรือนั่นมา?"
"ทราฟาลก้า ลอว์ รุกกี้จากนอร์ธบลูครับ เขาร่วมมือกับหมวกฟางก่อเรื่องกับมังกรฟ้าที่ชาบอนดี้แล้วก็หนีไป!!!"
"มันต้องมาที่นี่เพื่อช่วยหมวกฟางและนักดาบทมิฬแน่!!!"
"หยุดพูดมากแล้วส่งเขามาซะ!!!"
"ฉันถึงถามว่าแกเป็นใครมาจากไหนไง"
"ตูมๆๆๆ"ปืนใหญ่เริ่มยิงใส่พวกเขา แต่ปืนใหญ่แค่จมทะเลใกล้เรือ
"กัปตันลอว์ มีเรือรบมาล้อมพวกเราไว้ครับ"
"เร็วเข้า พาสามคนนั้นมาเร็วๆ!!!!"ลอว์ตะโกน
"แจ้งทหารในกองทัพทุกนาย ให้แบ่งกำลังกันไปโจมตีกลุ่มโจรสลัดหนวดดำและไล่ล่าพวกหนวดขาว"
"โอ้!!!"พวกทหารเรือโผล่มาจากประตูใต้ดินลับ
"พวกทหารเรือมันโผล่มาจากใต้ดิน"
"มีช่องทางใต้ดินงั้นเหรอ!?"
โจรสลัดเริ่มโดนทหารเรือที่มีกำลังเหนือกว่าบุกเข้าจัดการไปเรื่อยๆ
พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ทุกคนแทบจะรักษาสมดุลไม่ได้
ในความเป็นจริงทั้งเกาะและทะเลกำลังเอียงไปทางนั้นทางนี้
"แว๊ก!!!! คลื่นสึนามิ!!!!"เรือหลายลำโดนทะเลกลืนหายไป
"ซีฮ่าๆๆ เป็นพลังที่สะใจอะไรอย่างงี้!!!"หนวดดำตะโกน"แต่ยังควบคุมพลังได้ไม่ดีเท่าไหร่ละนะ"
"นี่ กัปตัน ถ้าฝืนไปเดี๋ยวพื้นที่ที่เรายืนอยู่จะถล่มไปด้วยหรอก"
"ไม่เอาน่า เซ็นโงคุ พระพุทธองค์ วีรบุรุษการ์ป พวกแกหยุดฉันได้รึเปล่า?"หนวดดำเยาะเย้ย"ยุคของพวกแกน่ะมันจบลงไปพร้อมกับหนวดขาวแล้วล่ะ ซีฮ่าๆๆๆ"
____________________________
"หนวดดำจะทำอะไรต่อจากนี้กันแน่นะ?"
"น่ากลัว"
"น่าสยองเป็นบ้า"
"ประกาศด่วน เนื่องจากแผ่นดินไหวที่มารีนฟอร์ด มีการประกาศเตือนคลื่นสึนามิขนาดใหญ่ยักษ์ทางฝั่งตะวันตกของหมู่เกาะชาบอนดี้ครับ ขอให้ทุกคนอย่าได้ตื่นตระหนก กรุณาอยู่ในความสงบด้วยนะครับ"
แต่ถึงจะมีประกาศเตือนให้ทุกคนสงบ แต่ประชาชนก็แตกตื่นและรีบวิ่งหนี เบียดเสียดย่ำเหยียบกันเอง เด็กๆพลัดจากพ่อแม่
"ฉันจะออกไปจากที่นี่"
"พวกเรากำลังจะตาย"
"เฮ้ย ขอฉันไปก่อนนะ ฉันจะจ่ายเงินให้"
"เงินแกซื้อชีวิตฉันไม่ได้!!!!"
"กรุณามุ่งหน้าไปทางเหนือทางโกรฟ40-50แล้วหลบขึ้นที่สูงครับ"
_______________________
เลเซอร์ถูกยิงใส่โจรสลัด แต่ไม่ใช่ลำแสงจากคิซารุ
"พวกแปซิฟิสต้า มันข้ามรอยแยกลานเข้ามาแล้ว!!!"
พวกแปซิฟิสต้าข้ามรอยแยกมาเรื่อยๆ
อีกด้านนึง
"เฮ้ย โคบี้เป็นอะไรรึเปล่า?"เฮลเมปโป้ถามโคบี้ที่ทรุดกับพื้นร้องไห้
"แฮ่กๆ ไม่รู้ ฉันทนไม่ไหวแล้ว"
"ทนไม่ไหว?"เฮลเมปโป้ถาม
"ในหัวฉันมีเสียงดังขึ้นแล้วหายไปเสียงแล้วเสียงเล่า"
"เสียงอะไร ฉันไม่เข้าใจเลย"เฮลเมปโป้กล่าว
"ปัง!!!!"ทหารเรือโดนยิงล้มลง แต่ทหารเรือคนนึงรีบมาดู
"แข็งใจเอาไว้นะ ยังพอช่วยได้ต้องรีบรักษา"ดีโน่กล่าว
"ทิ้งไว้นั่นแหละ เรายังอยู่ในสงครามนะ!!!"
"ว่าไงนะ"ดีโน่มองชายตรงหน้าอย่างโกรธแค้น ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นพลโท
โดเบอร์แมนแค่หันหลังไม่สนใจสั่งทหารเรือคนอื่นต่อ
"ไล่ตามพวกโจรสลัดไปขยี้พวกมันอย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว"
"ดีโน่!!"ทาชิงิวิ่งเข้ามา
"ทาชิงิมาช่วยหน่อย"ดีโน่ตะโกน"ตอนนี้กองทัพบ้าไปกันหมดแล้ว"
"ยังบ้าไม่หยุดอีก กองทัพเรือบรรลุเป้าหมายแล้ว แต่ยังกระทำการโหดเหี้ยม"ทาชิงิคิดในใจ
"นี่มันไม่ถูกแล้ว ทั้งความยุติธรรมทั้งความชั่ว"สโม๊คเกอร์คิดในใจ
"จงอย่าให้อภัยความชั่วที่เรียกว่าโจรสลัด!!"อาโอคิยิตะโกน
"ถึงจะชนะแล้วแต่กลับยิ่งกระหายเข้าไปอีก"สโม๊คเกอร์คิดในใจ
"ซีฮ่าๆๆ ไม่มีใครมาหยุดฉันได้ ฉันจะทำลายทุกอย่าง กลืนกินทุกสิ่ง"
คิรัวร์ที่สติแทบจะดับพูดขึ้น
"บากี้..ทำเดี๋ยวนี้ วางพวกเราลงเรือลอว์ซะ"
ลำแสงของคิซารุยิงเฉียดพวกเขาไป
"วางหมวกฟางและนักดาบทมิฬไว้ที่นี่ซะนะ"คิซารุกล่าว
"คิซารุนี่ รีบพามาที่เรือซะ!!!"ลอว์ตะโกน
"เร็วเข้าไอ้จมูกแดง"คิรัวร์กล่าว
"ได้...แกว่าใครจมูกแดงฟะ"บากี้ตะโกนก่อนจะโยนพวกเขาทิ้งลงเรือลอว์"ฝากด้วยแล้วกันไอ้คนแปลกหน้า"
"รับพวกเขาไว้เร็วจาบาล"เบโปะสั่ง
จาบาลรับตัวพวกเขาเอาไว้
"แจ่ม"เจ้าหมียกนิ้วให้
"ขอบ...ใจ..."คิรัวร์กล่าว
"เอาเรือดำลงเร็ว"ลอว์สั่งลูกเรือ
"ตอนอยู่ชาบอนดี้เธอบังอาจหนีไปได้นะทราฟาลก้า ลอว์"คิซารุกล่าว
เบโปะแบกลูฟี่ ขณะที่จาบาลแบกจินเบกับคิรัวร์
"แผลหนักมากเลย ยังรอดอยู่ไหมเนี่ย"เบโปะกล่าว
มีแสงส่องจากเท้าของคิซารุ เขากำลังจะยิงแล้ว
"โธ่เว้ย"ลอว์าบถ
"ไม่ทันแล้ว"คิรัวร์คิดในใจ
"พอแค่นั้นแหละ!!!!!"
ทุกคนเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงตะโกน
"ทหารเรือเหรอ?"มัลโก้กล่าว
โคบี้ยืนอยู่ตรงหน้าอาคาอินุ
"ตึงๆๆ...."ทหารเรือหลายคนล้มลงไป
"โคบี้!!!"เฮลเมปโป้ร้อง
"นั่นมัน....โคบี้"คิรัวร์กล่าว
"นายรู้จักไอ้โง่นั่นด้วยเหรอ"จาบาลแปลกใจและเห็นชัดว่าโง่แค่ไหนที่ขวางคนอย่างอาคาอินุ
"พอซะทีเถอะครับ!!! อย่าสู้กันต่ออีกเลย พอกันได้แล้ว!!!!"
"อะไรกันเจ้านี่?"โจรสลัดถาม
"เห็นแก่ชีวิตซะบ้างสิ ทหารเรือแต่ละคนก็มีครอบครัวให้กลับไปหานะ เป้าหมายก็บรรลุทำไมยังไล่ฆ่าโจรสลัดที่ไม่คิดสู้"
ทหารเรือและโจรสลัดจ้องมองโคบี้ด้วยความประหลาดใจ
"สงครามควรจะจบแล้ว ทหารที่น่าจะรอดกลับถูกปล่อยให้ตาย เอาแต่เพิ่มเหยื่อจากสงครามไม่ยอมหยุด คุณเห็นทหารที่บาดเจ็บล้มตายจากสงครามเหล่านี้เป็นแค่..."
การ์ปตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
"โคบี้เหรอ?"
"หา แกยิ่งใหญ่มาจากไหน ทหารที่ทำฉันเสียเวลา ทหารที่ทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง กองทัพเราไม่ต้องการ"อาคาอินุกล่าว
"แย่แล้วตายแหง แต่เราก็ได้พูดเรื่องที่อยากพูดไปแล้ว เราจะไม่เสียใจ
"ย๊าก!!!"อาคาอินุยกหมัดแม็กม่าชกโคบี้
"เคร้ง!!!!"แต่แล้วมีดาบมาหยุดหมัดแม็กม่านั่นไว้
ทั้งโจรสลัดและทหารเรือตกใจเมื่อเห็นคนที่มาหยุดไว้
"นั่นมัน"
"ไม่มีทาง"
"แก.."อาคาอินุกล่าว
โคบี้ล้มลงไปน้ำลายฟูมปาก
"ทำได้ดีมากเจ้าทหารเรือหนุ่ม"แชงคูสกล่าว"ไม่ว่าเวลาสั้นๆอันแสนกล้าหาญที่นายเสี่ยงชีวิตสร้างขึ้นมันจะดีหรือไม่ แต่มันทำให้ชะตากรรมของโลกเปลี่ยนแปลงไปอย่างใหญ่หลวง"
"เร็วเข้า รีบเอาไปข้างใน"ลอว์ตะโกน เบโปะพาลูฟี่เข้าไปในเรือ
"ใครจะปล่อยให้ทำเล่า"คิซารุจะยิง
"แกร็ก!!!"เขาได้ยินเสียงปืนถูกปลดเซฟหันไปเห็นเบ็น เบ็คแมนนั่งอยู่บนเสากระโดงเรือเล็งปืนใส่
"อย่าทำอะไรเชียว คิซารุ"เบ็นกล่าว
"โอ้ เบ็น เบ็คแมน"คิซารุยกมือยอมแพ้
เรือลำนึงแล่นเข้ามาในอ่าว
"เรือลำนั้น นั่นมัน...!!!"ทุกคนตกใจ
เรือกลุ่มผมแดงเข้ามาในอ่าว
"ดำน้ำได้!!!"ลอว์สั่ง เรือกลุ่มโจรสลัดฮาร์ตดำลง
"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ 1ใน4จักรพรรดิของนิวเวิลด์"
"แชงคูส ผมแดงนี่นา!!!!"
แชงคูสเก็บดาบแล้วเดินมาเก็บหมวกฟางขึ้นมา
"ฉันมาเพื่อจบสงครามครั้งนี้"แชงคูสกล่าว
"ผมแดง"การ์ปมองเขา"เจ้าคนที่ลากลูฟี่เข้าสู่เส้นทางโจรสลัด"
เซ็นโงคุยืนดูเงียบๆ
ทหารเรือมองดูเรือ
"นั่นมันธงโจรสลัดผมแดง!!!"
________________________
ในเรือของลอว์ ลูฟี่กับจินเบกำลังโดนพาไปห้องผ่าตัด
"ทั้งสองคนเสียเลือดมากเตรียมเลือดเร็วเข้า"
ลอว์กับคิรัวร์ยังยืนอยู่ตรงประตูดาดฟ้ามองเรือกลุ่มผมแดง
__________________________
"บ้าน่า ผมแดงกับไคโดพึ่งมีเรื่องกันเมื่อวานอยู่หยกๆ แต่เจ้าตัวกลับมาอยู่ที่นี่แล้ว!!!!"
"บากี้!!!!"แชงคูสโยนหมวกฟางไปให้
"หือ?"บากี้รับไว้"หมวกฟาง?"
"ฝากไปให้ลูฟี่ที"แชงคูสกล่าว"ฉันมีแผนที่สมบัติที่อยากจะให้นายด้วยนะ"
"จริงเหรอ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปส่งให้ถึงที่เลย"
"กัปตัน!!!"ลัคกี้ ลุกซ์เดินออกมากินเนื้อย่าง"ไม่ได้เจอเป็นสิบปีแล้วนะจะไม่ไปดูเขานหน่อยเหรอ?"
"ก็อยากไปอยู่หรอก
"ฉันจะขอฝากหมวกใบนี้ไว้กับเธอนะ สักวันฉันจะมารับคืนไป เมื่อนายได้เป็นโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่แล้วนะ"
เบโปะวิ่งมาหาซูเปอร์โนวาร์ทั้งสอง
"กัปตัน นักดาบทมิฬ 4จักรพรรดิเจอตัวได้ยากก็จริง แต่รีบปิดประตูเถอะ"
"ยังปิดไม่ได้"
"ทำไมล่ะ?"เบโปะถาม
"รออีกหน่อย"คิรัวร์ไม่ได้ตอบ
"เฮ้ แกลืมของน่ะรับไปซะ"บากี้โยนหมวกฟางไปให้
"หือ มีอะไรลอยมา"ลอว์เห็นหมวกฟางลอยมา
คิรัวร์รับหมวกฟางไว้
พวกเขารีบเข้าไปในเรือ เบโปะรีบปิดประตู
ภายในเรือลอว์เริ่มรักษาลูฟี่ จินเบและคิรัวร์
"แต่ถ้าไปเจอตอนนี้ก็ผิดคำสัญญาน่ะสิ"แชงคูสกล่าว
"หนอยแน่ผมแดง มันช่วยลูกชายของดราก้อน"อาคาอินุกล่าว
อาโอคิยิกระโดดขึ้นฟ้าและใช้พลัง
"ไอซ์เอจ!!!"
ทะเลเริ่มกลายเป็นน้ำแข็ง
"มันเล็งเรือดำน้ำ ผิวน้ำกำลังแข็งแล้ว"ลัคกี้ตะโกน
"เหวอ แย่แล้ว"เรือดำน้ำหนีน้ำแข็งที่ไล่หลัง
"ให้ตายเซ่ มันยังคิดจะสู้อีกเหรอ"เบ็นกล่าว
คิซารุยังเตรียมโจมตีครั้งสุดท้าย
"ยาซาคานิ โนะ มากาทามะ"
ลำแสงขนาดเล็กมากมายพุ่งลงมาทลายน้ำแข็ง
"ต้องลงลึกอีกไปที่ก้นทะเล!!!"จาบาลตะโกน
เรือดำน้ำดำลงลึกและหลบหลีกลำแสง
คิซารุหยุดโจมตีและกลับลงมายืนบนเสาเรือ
พวกเขาหนีไปได้และโจรสลัดยังตกใจกับที่เกิดขึ้น
"หนอย ตามกันถึงที่สุดเลยนะ"
"คงไม่โดนหรอกใช่มั้ย"
"น้องของเอส คิรัวร์ จินเบ!!!"
"ถ้าโดนขนาดนี้แล้วยังรอด ก็คงต้องถือว่าพวกมันโชคดี"คิซารุกล่าว"ทางเราคงได้แต่ตัดใจแล้วล่ะ"
_______________________
เรือรบลำหนึ่งกำลังแล่นออกจากสนามรบโดยไม่มีคำสั่งนายพลคนใด
"ทำไมลำนั้นถึงแล่นออกไปเองล่ะ?"ทหารเรือมองอย่างสงสัย
บนเรือ
"เร็วเข้าพวกเจ้า รีบตามเรือดำน้ำไป!!!"แฮนค็อกสั่งพวกทหารเรือ
"จะให้ตามแต่นั่นใต้ทะเลนะครับ อีกอย่างพวกมันไม่มีทางหลบการโจมตีของพวกพลเรือเอกได้หรอก"กัปตันทหารเรือคนนึงกล่าว
"ไม่หรอก ยังต้องมีชีวิตอยู่แน่"
แฮนค็อกยกมือชี้พร้อมเอนหัวจนเงยหน้าขึ้นฟ้า
"ฟังนะ ในฐานะเจ็ดเทพโจรสลัด เราขอประกาศกับกองทัพเรือว่าจะตามล่าและกำจัดหมวกฟางลูฟี่กับนักดาบทมิฬ คิรัวร์!!!"
"ครับ"
"แต่ จะให้ตามไปที่ไหนละครับ?"
"แล่นเรือไปก่อนเถอะน่า!!"แฮนค็อกตะโกน
"ครับ ถึงไม่มีเหตุผลแต่ก็สวยสุดๆ!!!"
_______________________
"อะไรนะ"
บากี้คว้าคอเสื้อของแชงคูส
"เรื่องแผนที่สมบัตินั่นโกหกงั้นเหรอ!!!!"บากี้ตะโกน
"ก็ถ้าไม่พูดแบบนั้นแกคงไม่ทำตามแหง ไม่ได้เจอกันนานนะบากี้"แชงคูสกล่าว
"ไม่ต้องมาทักทายไม่เจอกันนานเลยโว๊ย"บากี้ตะโกน"นี่แกคงยังไม่ลืมความแค้นของฉันหรอกนะแชงคูส กล้าดียังไงมาใช้กันฟรีแบบนี้!!!"
ขณะนั้นพวกสาวกของบากี้ต่างมองดูอยู่
"เห็นไหม"
"เห็นสิ"
"ดูเขากับ4จักรพรรดิแชงคูสผมแดงสิ ท่าทางแบบนั้น"
พวกสาวกบากี้จากอิมเพลดาวน์ยิ่งศรัทธาบากี้มากขึ้น
"กัปตันบากี้จะติดตามคุณไปชั่วชีวิตเลยครับ"
"พวกแกเลิกบ้าซะที"มิสเตอร์ซิกส์ตะโกน
บากี้นึกขึ้นมาได้
"เดี๋ยวก่อน ถ้าเราไปกับไอ้บ้านี่ก็จะออกจากเกาะนี้ได้อย่างปลอดภัย"
"ผมแดง"มัลโก้พูดเมื่อแชงคูสเดินเข้ามา
"มัลโก้ อย่าตอบโต้ไปมากกว่านี้ รามือแต่โดยดีเถอะ"แชงคูสกล่าว
ทหารเรือเห็นมิฮอร์คกำลังจะเดินจากไป
"ตาเหยี่ยว แกจะไปไหน?"
"ฉันตกลงแค่เรื่องต่อสู้กับหนวดขาว ส่วนผมแดงอยู่นอกเหนือจากสัญญา"มิฮอร์คกล่าว"ฉันกลับล่ะ"
มิฮอร์คพูดแล้วเดินจากไป
"ถ้ายังสู้กันต่อ ต่างฝ่ายก็จะมีแต่สูญเสียกันโดยไม่จำเป็น ใครที่รู้สึกว่าตัวเองยังอาละวาดไม่พอ"
แชงคูสชักดาบออกมา ด้านหลังคือเหล่าหัวหน้าหน่วยและลูกเรือเขา
"ก็เข้ามา พวกฉันจะเป็นคู่ต่อสู้ให้"
ทหารเรือตกใจกลัวถอยหลังไป
"ว่าไงทีช ไม่สิหนวดดำ"แชงคูสกล่าว
หนวดดำจ้องที่แชงคูส ก่อนจะหัวเราะออกมา
"ซีฮ่าๆๆๆ หยุดกันดีกว่า ฉันได้ของที่อยากได้มาแล้ว ส่วนเรื่องสู้กับพวกแกตอนนี้มันยังเร็วเกินไป ไปกันได้แล้วพวกเรา"
กลุ่มโจรสลัดหนวดดำพากันจากไป
"ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ช่วยไว้หน้าฉันหน่อยก็แล้วกันนะ"
โจรสลัดหนวดขาวต่างเสียใจกับความพ่ายแพ้และสูญเสีย ทหารเรือยังระวัง4จักพรรดิและช่วยเพื่อนที่บาดเจ็บ บางคนโล่งใจ แต่บางคนก็โกรธโดยเฉพาะอาคาอินุ
สโม๊คเกอร์ ทาชิงิ ดีโน่โล่งใจที่ความบ้าคลั่งหยุดลงแล้ว
เหล่าเจ็ดเทพโจรสลัดแสดงอารมณ์ ดีใจ โกรธ แตกต่างกันไป
"ไอ้เจ้าคิรัวร์ ฉันจะต้องฆ่ามัน"โมเลียอัปยศกับความพ่ายแพ้ต่อรุกกี้หน้าใหม่
"หนวดขาวกับเอส สำหรับสองคนนี้ฉันจะเป็นคนจัดงานศพให้เอง การต่อสู้ก็ถูกถ่ายทอดไปยังทั่วโลกแล้ว ดังนั้นฉันจะไม่ยอมให้ความตายของพวกเขาถูกดูหมิ่นไปมากกว่านี้"
"อะไรนะ!?"โดเบอร์แมนตะโกน"พวกเราต้องใช้หัว2คนนี้ประกาศชัยชนะของกองทัพเรือนะ"
"อย่างที่พลเรือโทพูดนั่นแหละ"
"ใครจะยอมทำตามที่โจรสลัดสั่ง
"ไม่ขัดข้อง"เสียงหนึ่งดังขึ้น
ทหารเรือพากันมองไปที่เซ็นโงคุที่กลับร่างมนุษย์
"ท่านจอมพล"
"ถ้าเป็นแกฉันตกลงผมแดง ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง"เซ็นโงคุกล่าว
"ขอบใจนะ"แชงคูสกล่าว
"รีบพาคนเจ็บไปรักษาซะ"เซ็นโงคุสั่ง"สงครามครั้งนี้ได้จบลงแล้ว"
สงครามครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคสมัยของโจรสลัดหรือมหาสงครามมารีนฟอร์ดก็ได้ปิดม่านลงพร้อมกับถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์
______________________
หลังกองทัพเรือได้รับชัยชนะ CP0ก็มายังมารีนฟอร์ต และเข้ามายังห้องขังใต้ดินลับที่มีตรารูป"X"อยู่
แม้จะแก่ชราไปมาก แต่ชายคนนี้คือเอ็กซ์ น้องชายของโรเจอร์ที่ในอดีตเป็นนักวิทยาศาสตร์ของฝ่ายปฎิวัติที่แฝงตัวในรัฐบาลโลก
เขาไม่เคยบอกคิรัวร์ว่าตัวเขาเป็นพ่อแท้ๆของคิรัวร์ และเขาต้องทนเฝ้าดูคิรัวร์เติบโตมาโดยเป็นหนูทดลองของรัฐบาลจนกระทั่งพาหนีไปได้
ตัวเขาได้หลบหนีและก็ยังทำงานให้ฝ่ายปฎิวัติโดยสืบข้อมูลให้ แต่แล้วก็โดนจับกุมตัวจนได้
เอ็กซ์มองกลุ่มคนสวมหน้ากากมายืนหน้ากรงขังตน
"CP0"
"ดราก้อนไม่ปรากฎตัวที่มารีนฟอร์ต ดีจริงๆที่เราปิดข่าวแกไว้"
"ถึงเขารู้ก็ไม่มาหรอก"เอ็กซ์กล่าว
ในตอนนั้นเอ็กซ์หนีรอดมาถึงฐานทัพฝ่ายปฎิวัติและได้คุยกับดราก้อน
"มีเรื่องที่ฉันอยากให้นายสัญญาไว้ดราก้อน"
"อะไร?"ดราก้อนถาม
"ถ้าเกิดฉันโดนจับ ปล่อยให้ฉันโดนฆ่าอย่างลับๆไปเถอะ"
"นาย...ยังรู้สึกผิดอยู่อีกเหรอ?"
"ฉันใช้ชีวิตมานานพอแล้ว ฉันหวังว่าจะได้พบลูกชายอีกครั้ง แต่โรคร้ายฉันมันจะถึงขีดสุดแล้ว ถ้านายมีโอกาสพบหน้าลูกชายฉัน ช่วยดูแลหน่อยแล้วกัน"
"วางใจได้"
หลังจากนั้นไม่นานเอ็กซ์ก็ออกจากฐานทัพไปและโดนจับ
"นามิคาเสะ D เอ็กซ์ หรือจะเรียกว่าโรเจอร์ D เอ็กซ์ดีล่ะ"อีกฝ่ายยกมือ เหล่าทหารระดับนายพันจากนิวเวิร์ลต่างเล็งปืนฮาคิมาที่เขาในห้องขัง"มีอะไรจะสั่งเสียไหม"
"ไม่มีหรอก"เอ็กซ์กล่าว
คิรัวร์ แอตแลนเนีย จนถึงสุดท้ายฉันก็ไม่ได้พูดคำนี้...ฉันอยากขอโทษ
"ปังๆๆๆ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น