One piece Another Nakama 2

ลำดับตอนที่ #194 : พบราชานรกอีกครั้ง(RE2)

ข่าวเรื่องชัยชนะของกองทัพเรือที่มารีนฟอร์ดถูกแพร่กระจายไปยังฐานทัพเรือทั่วโลกอย่างรวดเร็ว ทั้งกองทัพและประชาชนต่างยินดี

"สงครามจบลงแล้ว"

"ชัยชนะเป็นของศูนย์บัญชาการใหญ่กองทัพเรือ"

"ตำนานโจรสลัดหนวดขาวถูกจัดการแล้ว"

"จากศูนย์บัญชาการใหญ่ถึงทุกสาขาย่อยทั่วโลก"

_________________________

รอลมารีนฟอร์ดมีเรือโจรสลัด7ลำลอยอยู่ เหล่าโจรสลัดจากยุคสมัยใหม่ ไม่พลาดที่จะเฝ้าชมการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของประวัติศาสตร์

การจ้องมองสงครามที่มารีนฟอร์ดที่เหมือนการจัดระเบียบโลกใหม่ ทำให้พวกเขารู้ว่ายุคสมัยอันบ้าคลั่งกำลังใกล้เข้ามา

กลุ่มโจรสลัดธงแดง

"กัปตันเดรค"

"บทสรุปออกมาแล้ว"

"กองทัพเรือจะต้องเปลี่ยนไปเช่นกัน"เดรคกล่าว

เรือกลุ่มโจรสลัดแท็ง

"อีกไม่นานหรอก เขตปกครองของหนวดขาวจะต้องพลอยวุ่นวายจนกลายเป็นทะเลเลือดเลยล่ะ"

เรือกลุุ่มโจรสลัดนักบวชนอกรีต

"ตัวการคือหนวดดำ หมอนั้นคงเป็นที่จับตามองไปสักพัก"

เรือกลุ่มโจรสลัดบอนนี่

"ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้านั่น"บอนนี่พูด ไม่รู้เธอหมายถึงใคร"ต้องรีบหามันให้เจอ ไปนิวเวิลด์กันได้เลย!!!"

เรือกลุ่มบอนนี่แล่นออกไปก่อนใคร

เรือกลุ่มโจรสลัดออนแอร์

"จะเป็นยังไงต่อนะ"อาพูกล่าว

"เรื่องอะไรเหรอครับคุณอาพู"

"ทราฟาลก้า ลอว์ ไอ้คนชั่วร้ายแบบนั้นจะช่วยคนอื่นเนี่ยนะ"อาพูกล่าว

เรือกลุ่มโจรสลัดฮอว์คินส์

"แปลกมาก"ฮอว์คินส์พูดขณะทำนาย

"ทำไมเหรอครับกัปตันฮอว์คินส์"

"ไม่ว่าจะทำนายกี่ครั้ง อัตราของหมวกฟาง ลูฟี่ กับนักดาบทมิฬ คิรัวร์ ก็ไม่เคยเป็นศูนส์เลย" 

เรือกลุ่มโจรสลัดคิด

"น่าตกใจจริงๆที่สงครามจบแบบนี้ โจรสลัดหนวดขาวผู้ยิ่งใหญ่ได้ตายลงแล้ว"

"แบบนี้คงจบแล้วล่ะ"คิลเลอร์กล่าว

"ฮ่าๆๆๆ มันจบที่ไหนเล่า"คิดเดินก้าวออกมา"อำนาจของหนวดดำที่เกิดใหม่จากมหาสงครามนี้ นิวเวิลด์คือทะเลที่ปกครองโดย4จักรพรรดิ หนวดขาว ผมแดง ไคโด และบิ๊กมัม สมดุลนั้นได้ถูกทำลายลงแล้ว ยุคสมัยใหม่ที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว !!!"

________________________

ข่าวสารจากหนังสือพิมพ์แพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว

ประชาชนและทหารเรือต่างพากันยินดีกันมาก

ขณะเดียวกันเหล่าโจรสลัดทั่วโลกต่างก็ยินดีเช่นกัน

"หนวดขาวเองก็บอกแบบนั้น วันพีชมีตัวตนอยู่จริง ต้องหามันให้เจอให้ได้"

"ยังมีความฝันอยู่บนทะเลแห่งนี้อยู่!!!"

กองทัพเรือชนะ แต่สิ่งที่ตามมาไม่ใช่ความสงบสุข

เกาะแห่งหนึ่งในนิวเวิลด์

"ว๊ากกก อย่าเข้ามาในเมืองนี้นะ เกาะนี้น่ะ"

"เกาะนี้อะไร"

"เกาะของหนวดขาวไงล่ะ ไม่เข้าใจรึไง!!"

"นี่พวกแกไม่ได้ยินข่าวเรอะ"

โจรสลัดยกดาบฟันธงหนวดขาวทิ้งไป

"ไอ้สัญลักษณ์นี้น่ะไม่มีค่าอีกต่อไปแล้ว เจ้านั่นมันตายไปแล้ว"

"กรี๊ดดดดด!!!!"

ชายร่างใหญ่หนวดน้ำตาลเดินเข้ามา

"ดูซะให้เต็มตา จากนี้ไปเกาะนี้จะถูกปกครองโดยกลุ่มโจรสลัดหนวดน้ำตาลคนนี้ โฮ่ๆๆ"

ชัยชนะของกองทัพเรือได้ทำให้ทะเลเสียแรงสกัดที่เรียกว่าหนวดขาว

______________________

มารีนฟอร์ดที่พังเสียหาย เซ็นโงคุนั่งอยู่ในลานกว้าง

"ท่านจอมพลเซ็นโงคุ อยู่นี่เองเหรอครัยบ"พันเอกแบรนนิววิ่งเข้ามา"ผมไปตรวจสอบสถานการณ์ในอิมเพลดาวน์มาแล้วครับ"

"มาเจลแลนด์ปลอดภัยรึเปล่า?"เซ็นโงคุถาม

"ถูกเล่นงานสาหัสจนเกือบไม่รอดครับ ตอนนี้หน่วยแพทย์กำลังรักษาให้อยู่ครับ ด้วยความที่เป็นคนจริงจัง เขาก็เลยเอาแต่โทษตัวเองอยู่น่ะครับ ถ้าขยับตัวได้คงฆ่าตัวตายชดเชยความผิดแน่"

"อย่าให้มันทำอะไรงี่เง่าแบบนั้นเด็ดขาดนะ"

"ครับ"

"แล้วในคุกล่ะ เกิดอะไรขึ้นบ้าง"

"สถานการณ์ที่เลเวล6เลวร้ายมาก เข้าขั้นหายนะเลยละครับ"แบรนนิวกล่าว

"หายนะเหรอ?"

"ซีฮ่าๆๆๆ สวัสดีเหล่านักโทษที่จะถูกขังอยู่ในกรงไปชั่วชีวิต ในเมื่อได้แต่รอความตาย ทำไมพวกแกไม่ลองฆ่ากันอยู่ในกรงนั่นดูล่ะ ใครที่รอดมาได้ ฉันจะรับเป็นพวกแล้วพาออกไปสู่โลกภายนอก

"แกพูดจริงนะ"

จากนั้นเหล่านักโทษก็เข่นฆ่ากันและแน่นอนว่ามีใครรอดบ้าง

"แปลว่ามันได้สมาชิกเรือที่เป็นอาชญากรที่เลวร้ายที่สุดในโลกไปเนี่ยนะ"

"ครับ แต่เหมือนจะได้ไปแค่4คน แต่เห็นได้ชัดว่านักโทษในเลเวล6หายตัวไปมากกว่านั้น"แบรนนิวกล่าว

"งั้นเหรอ มีคนอื่นแหกคุกจากเลเวล6ไปด้วยสินะ"เซ็นโงคุยกมือกุมหัว"แค่มีนักโทษระดับเลเวล6หลุดไปแฝงตัวที่ประเทศไหนได้สักคนก็ถือเป็นอันตรายร้ายแรงมากแล้ว รีบตรวจสอบจำนวนกับชื่อของพวกมัน แล้วส่งใบประกาษจับไปทั่วโลกซะ"

"เอ่อคือว่า

"มีอะไร?"เซ็นโงคุถาม

"รัฐบาลโลกสั่งมาว่าให้เก็บเรื่องของเลเวล6เป็นความลับครับ"แบรนนิวรายงาน"ถ้ามีความผิดพลาดมากกว่านี้ ความเชื่อมั่นในรัฐบาลจะเสียหายน่ะครับ"

"อย่ามาล้อเล่นนะ!!!"

ถนนด้านหลังมารีนฟอร์ด

"ตูมๆๆๆ"

โมเลียโดนแปซิฟิสต้าโจมตีจนบาดเจ็บหนัก ไม่ไกลมีโดฟลามิงโก้ยืนคอยดูอยู่

"หนอยแน่แก โดฟลามิงโก้"โมเลียจ้องโดฟลามิงโก้

"ฮะๆๆ โมเลีย แกมันกระจอกเกินกว่าจะใช้ชื่อเจ็ดเทพโจรสลัดแล้ว ดังไปแพ้ให้เด็กรุกกี้หน้าใหม่ซะได้ แถมคนทั้งโลกยังเห็นอีกด้วย"

"หนอย!!!"โมเลียโกรธ

"คำว่าตายในมหาสงครามเนี่ยเท่ออกว่ามั้ย ฟังดูดีกว่าถูกรัฐบาลกำจัดทิ้งซะอีก"โดฟลามิงโก้กล่าว

"ใครใช้ให้แกทำ เซ็นโงคุเหรอ?"โมเลียถาม

"เปล่า สูงกว่านั้นอีก"โดฟลามิงโก้ตอบ

____________________

เรือดำน้ำกลุ่มโจรสลัดฮาร์ตแล่นขึ้นสู่ผิวน้ำ

เบโปะวิ่งออกมาสูดอากาศนอกเรือ

"ข้างนอกนี้อากาศดี๊ดี ในที่สุดก็สงบ ขวาโล่ง ซ้ายสะดวก ข้างหน้า"

เบโปะเห็นชาโลม งูของแฮนค็อก

"อะไรเนี่ย"

"ไหงมีงูด้วย"

และหมอกหนาจางลงทำให้เห็นเรือรบอยู่ข้างเรือดำน้ำ

"เรือกองทัพมาอยู่นี่ได้ไง"

"ต้องรีบกัปตันแล้ว"

บนดาดฟ้าเรือแฮนค็อกมองลงมา

"มีคนอยู่ด้วย นั่นเจ็ดเทพโจรสลัดโบอา แฮนค็อก"

บนเรือรบพวกทหารเรือกลายเป็นหินหมดแล้ว

แฮนค็อกโดดลงมาที่เรือดำน้ำในจังหวะเดียวกับที่คิรัวร์เดินออกมาที่ดาดฟ้า

"คิรัวร์คุง!!!!"แฮนค็อกวิ่งเข้ามากอดคิรัวร์แน่น เขายิ้มและลูบหลังจักรพรรดินีเบาๆ

"ไม่ต้องห่วง เธออยู่ข้างเรา"คิรัวร์บอกพวกลูกเรือลอว์ที่กำลังอึ้ง

พวกลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดฮาร์ตอิจฉานักดาบทมิฬใหญ่

"แล้วพวกทหารเรือล่ะ?"คิรัวร์ถาม

"ไม่ต้องห่วง เราจัดการให้ทหารเรือเป็นหินหมดแล้ว"

"ทำได้ดีมาก"คิรัวร์ชม

"ขอบคุณที่ชม"แฮนค็อกหน้าแดงก่อนจะหันไปมองพวกลูกเรือของลอว์

"อาการของลูฟี่เป็นยังไงบ้าง?"แฮนค็อกถามยังไม่เลิกกอดแขนคิรัวร์

"ลอว์กำลังรักษาให้เขาอยู่"คิรัวร์ตอบให้

"ทำไมถึงรู้ล่ะว่าเป็นที่นี่ ให้ตายสิทีแรกนึกว่าเรือของกองทัพไล่ตามมาซะอีก"เบโปะกล่าว

"ซาโลมสามารถตามผู้คนในท้องทะเลได้"

"งี้เอง"เบโปะกล่าว

"เป็นแค่สัตว์หน้าขนอย่ามาเปลี่ยนเรื่องพูดสิ"

"ขอโทษครับ"เบโปะซึม

"ยอมง่ายจัง"

ตอนนั้นเองลอว์เดินออกที่ดาดฟ้าผ้าเช็ดเลือดที่มือ

"กัปตัน!!!"เบโปะกล่าว

"ลอว์ ลูฟี่ล่ะ?"คิรัวร์ถาม

"ฉันทำทุกอย่างที่ทำได้แล้วนะ"

"แปลว่าเขาปลอดภัยใช่มั้ย?"แฮนค็อกถาม

"ผ่าตัดให้แล้วล่ะ"ลอว์ตอบ"ที่นี่ก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัว แต่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บมากจนเหลือเชื่อ ไม่มีอะไรยืนยันได้เลยว่าจะรอด"

"มันก็ต้องแหงอยู่แล้วล่ะ"

เสียงตะโกนดังขึ้น ทุกคนมองขึ้นไปเห็นอีวา เร็นและพวกนิวคามะ

"หมวกฟางทำดีที่สุดแล้ว"

"ขอบใจนะ พวกเราเลยหนีมาด้วยได้"

"นักโทษจากอิมเพลดาวน์ ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนของคิรัวร์คุงกับลูฟี่สินะ พวกนี้แอบเข้ามาในเรือของทหารเรือ"แฮนค็อกกล่าว

"เท่านี้พวกเราก็จะเดินทางไปสู่อาณาจักรคามาบัคกะตามที่ฝันไว้ได้แล้ว"

"จากนี้ไปเกาะนิวคาม่าจะเป็นศูนย์รวมนิวคาม่า"

อิวะโดดลงมาที่เรือดำน้ำ

"ร่างกายของหมวกฟางบอยน่ะบาดเจ็บมาตั้งแต่ที่อิมเพลดาวน์แล้ว เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อช่วยพี่ชาย แต่พี่ชายคนนั้นกลับต้องมาตายลงต่อหน้าเพราะช่วยปกป้องเขา โลกนี้ช่างโหดร้าย ไม่แปลกหรอกที่จิตใจของเขาจะแตกสลาย"

"บ้าที่สุด พยายามเข้านะหมวกฟาง"

"ต้องรอดให้ได้นะ ต้องรอดนะหมวกฟาง!!!"

"ว่าแต่พวกเธอเถอะเป็นเพื่อนของหมวกฟางบอยเหรอ?"อิวานคอฟหันไปถามลอว์

"เปล่า ไม่จำเป็นต้องช่วยด้วยซ้ำ ถ้าความกรุณาฟังไม่ขึ้นจะได้หาเหตุผลอื่นแทน"

"กลุ่มโจรสลัดเราเป็นหนี้นาย"คิรัวร์กล่าว"ถ้ามีสิ่งที่นายต้องการบอกมาได้เลย"

"นายควรพักผ่อน"ลอว์บอก

"เฮ้อ ไว้หลังจากนี้ละกัน"คิรัวร์กล่าว

ตอนนั้นเองจินเบเดินออกมาที่ดาดฟ้าสภาพบาดเจ็บหนัก

"ทราฟาลก้า ลอว์ จากนอร์ธบลูสินะ"

"อืม"ลอว์พยักหน้า

"ไปนอนซะ เดี๋ยวตายหรอก"

"ใจข้ามันไม่สงบ สิ่งที่ข้าสูญเสียไปในสงครามนี้มันมากนัก เพราะฉะนั้นในใจของลูฟี่คุงต้องสาหัสยิ่งกว่าอีก การที่เขาหมดสติไปที่นั่น คงเป็นสัญชาตญาณป้องกันตัวเองเพื่อความอยู่รอด ที่น่ากลัวที่สุดคือตอนที่เขาตื่นขึ้นมา"

"นั่นสินะ"คิรัวร์พยักหน้า

"นี่เจ้าสัตว์หน้าขน มีหอยทากสื่อสารรึเปล่า"แฮนค็อกถาม

"มีเด่ะ เอ๊ย ขอโทษครับ"เบโปะกล่าว

"ดีจังเหมือนได้เป็นทาสจักรพรรดินีเลย"

"เราจะติดต่อไปที่เรือโจรสลัดคุจา เรือดำน้ำลำนี้จะได้ข้ามไปยังคามเบลได้"แฮนค็อกบอกทุกคน"ถ้ารัฐบาลรู้ว่าคิรัวร์คุงกับลูฟี่ยังอยู่คงจะตามมาจับแน่ ดังนั้นเราจะซ่อนเขาไว้ที่เกาะสตรี ตราบที่เรายังเป็นเจ็ดเทพโจรสลัด พวกเขาก็จะปลอดภัย"

พวกอิวานคอฟได้แยกตัวไปและไปยังนิวคาม่า ส่วนเร็นก็จะกลับเกาะมนุษย์เงือกและรอกลุ่มหมวกฟางเดินทางมา เขาบอกว่าจะจัดฉากการตายของตนเอง

________________________

กลุ่มโจรสลัดฮาร์ตได้รับอนุญาติให้พักริม

คิรัวร์กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์มองเขาที่บอกว่าอดีตนักวิทยาศาสตร์ของกองทัพ เอ็กซ์ พ่อของเขาได้เสียชีวิตเพราะป่วยในคุก

แต่คิรัวร์รู้ว่าถูกพวกทหารเรือกำจัดทิ้งหลังไม่ต้องกลัวดราก้อนจะโจมตีอีกต่อไป

คิรัวร์มีหยดน้ำตาเล็กๆ เขาเชื่อมานานว่าเอ็กซ์ตายแล้ว แต่เขาพึ่งได้รู้ว่าเอ็กซ์ตายไม่กี่วันก่อนและเป็นพ่อแท้ๆเขา

"แล้วทำไมถึงให้ข้าเป็นหนูทดลองรัฐบาล?"คิรัวร์ถามตัวเอง

คิรัวร์ได้แต่หวังว่าสักวันจะได้พบกับพ่อของลูฟี่เพื่อถามเรื่องพ่อเขา

ตอนนี้ลูฟี่ตื่นแล้วและกรีดร้อง

"เอสๆๆๆ"ลูฟี่ร้อง

"ลูฟี่นายต้องใจเย็น--

"เอสอยู่ไหน!!!!"ลูฟี่ไม่ฟังคิรัวร์และวิ่งหนีไป

"กลับมานะหมวกฟาง!!!!"

"สงบสติอารมณ์หน่อยหมวกฟาง"

"เอส หมัดอัคคีน่ะ"

"ถ้าปล่อยเขาไปจะเป็นยังไงเหรอ?"จินเบถาม

"อย่างที่พูดไปแล้ว ถ้าแผลเปิดขึ้นมาอีกเขาอาจจะตายก็ได้"ลอว์กล่าว

"เฮ้ หมวกฟางหลุดเข้าไปในป่าแล้ว!!!"

"ให้ฉันจัดการเอง"คิรัวร์ลุกขึ้นยืนเดินเข้าป่าตามลูฟี่"จะตามมาก็ได้แต่ถ้าแฮนค็อกรู้ได้โดนเปลี่ยนเป็นหินแน่"

"อยากเข้าจังเลย"

"นั่นสิลองดูก็คุ้ม"

"จะมีหมีผู้หญิงไหมนะ"

"นี่มันเกาะมนุษย์ผู้หญิงเฟ้ย!!!"

คิรัวร์เดินมาหาลูฟี่ที่ยกหมัดชกต้นไม้ล้มระเนระนาด

"สงคราจบแล้วลูฟี่"คิรัวร์เอ่ย"ส่วนเอส--"

"อย่าพูดนะ ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น!!!!"ลูฟี่ตะโกนแล้วร้องไห้"ฉันน่ะดึงแก้มจนแทบฉีกแล้ว ถ้าเป็นฝันฉันก็น่าจะตื่นแล้วสิ นี่เป็นเรื่องจริงใช่มั้ย เอสตายแล้วใช่มั้ย?"

"ใช่ เขาตายไปแล้ว"คิรัวร์กล่าว

ลูฟี่เอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมหยุด

"ลูฟี่ นายต้องหยุดร้องไห้

"ฉันไม่ใช่ราชาโจรสลัด"ลูฟี่ตะโกน"ฉันมันอ่อนแอ ปกป้องอะไรไม่ได้สักอย่าง"

"ลูฟี่"

"ไปให้พ้น!!!!"

"คงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ฉันให้นายทำร้ายตัวเองไม่ได้"คิรัวร์กล่าว

"นี่มันตัวฉัน ฉันจะทำยังไงก็เรื่องของฉัน!!!!"

"ถ้างั้นตัวของเอสก็เป็นของเขา การที่เขาตายมันก็เรื่องของเขา"คิรัวร์กล่าว

"นายน่ะหุบปากไป ถ้าพูดอะไรอีกล่ะก็ฉันต่อยแน่!!!!"

"ถ้าทำแล้วสบายใจก็เชิญเลย ถึงตัวฉันจะบาดเจ็บอยู่และเสียดาบไป3เล่ม แต่อย่างนายในตอนนี้ฉันไม่แพ้หรอก"

"หมัดปืนยางยืด"

ลูฟี่ชกหมัดแต่คิรัวร์แค่หลบแล้วจับแขนเขาฟาดลงพื้น

"งั้ม!!!"ลูฟี่เข้ามากัดแขนเขาแทน

"โอ๊ย เจ้าบ้านี่!!!!"คิรัวร์จับคอเขาไว้แล้วยกตัวกระแทกก้อนหิน

"นายไม่เข้าใจอะไรเลยใช่มั้ย ความเชื่อมั่นยและความแข็งแกร่งที่เรามี ศัตรูที่เราสู้ไม่ได้ทุบเอาสิ่งเหล่านั้นไปอย่างไร้ปราณี แล้วยังพี่ชายนาย ฉันเสียพ่อไปแล้ว รู้ว่ามันรู้สึกยังไง สิ่งที่เสียไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้ แต่สิ่งที่เรายังเหลือล่ะคืออะไร"

ลูฟี่หยุดดิ้น คิรัวร์ปล่อยให้เขาทรุดลงพื้นเอามือกุมหัว

"ฉันยังมีพรรคพวกอยู่"

"นั่นแหละดี"คิรัวร์กล่าว

"ฉันอยากเจอพวกเขา"ลูฟี่กล่าว"พวกนายอยู่ที่ไหน!!!!!"

"กลับไปที่หาดแล้วให้ลอว์ดูอาการนายก่อน"

"อืม"

เมื่อเรามาถึงชายหาดก็พบคนที่มาใหม่

"เรย์ลี่"

"แล้วลอว์กับกลุ่มเขาล่ะ?"คิรัวร์ถาม

"เขาออกเรือไปแล้ว ฝากบอกว่าให้พวกนายดูแลร่างกายให้ดีๆไปอีก2อาทิตย์"เรย์ลี่กล่าว

ตอนนั้นเองแฮนค็อก น้องสาว ยายเนียวและโจรสลัดคุจาก็มาถึง

"เรย์ลี่เหรอ คุณคือเรย์ลี่จริงๆเหรอเนี่ย"ยายเนียวกล่าว

"โอ้ โกลริโอซ่าเองเหรอ คิดถึงจังเลย"เรย์ลี่ยิ้ม

"เรย์ลี่"โซเนียกล่าว

"คุณเรย์"แมรี่กล่าว

"โอ้ พวกเธอเองเหรอ"เรย์ลี่กล่าว

"คิรัวร์"แฮนค็อกวิ่งมากอดคิรัวร์

"เดี๋ยวสิท่านพี่ สนใจผู้มีพระคุณหนอยสิคะ"ทั้งสองร้อง

"พวกเธอรู้จักเรย์ลี่ด้วยเหรอ?"คิรัวร์ถาม

"ใช่แล้ว"

"ถ้าให้เล่าก็คงจะยาวเลยล่ะ"โซเนียกล่าว

"คิรัวร์ เราเอาอาหารมาให้ด้วยล่ะ ไม่ต้องเกรงใจนะ"แฮนค็อกหันหลังพึมพำคนเดียว

"ขนาดจ้องตายังไม่ได้ ยังมีหน้ามาพูดว่าจะแต่งงานได้อีกเนอะ"ยายเนียวแสดงความเห็น

"โครกคราก"ท้องจินเบร้อง

"จินเบ ไม่ใช่อาหารสำหรับเจ้านะ"แฮนค็อกจ้องเขม็ง"แต่เจ้าจะแบ่งไปนิดนึงก็ได้"

จากนั้นพวกเราก็เริ่มกิน แฮนค็อกคว้าตัวคิรัวร์ให้มานั่งบนตักเธอและบางทีก็ป้อนให้

"ขะ..ขอบใจ"คิรัวร์หน้าแดง

"ให้ตายสิ พลังผลหลงใหลเริ่มส่งผลต่อเรามากขึ้นแล้วแฮะ"คิรัวร์คิดในใจ

"หืม พลังท่านพี่เริ่มจะมีผลแล้วสินะ"โซเนียพูดมองเขา

"ไม่มีใครต้านเสน่ห์ท่านพี่ได้หรอก"แมรี่

"เงียบน่า"แฮนค็อกหน้าแดงซะเอง

"เรย์ลี่ รู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่"คิรัวร์หันไปถามกลบเกลื่อน

"แช็คกี้บอกมาน่ะสิ คนที่ส่งพวกนายมาเป็นคนบอกว่าบินมาทางนี้"

"คุมะ"คิรัวร์กล่าว

"เธอก็นึกเอะใจสินะ ว่าตอนนั้นน่ะเธอถูกช่วยไว้"เรย์ลี่กล่าว

"อืม"คิรัวร์พยักหน้า

"กองทัพเรือได้รับรายงานว่าพวกเธอหนีมาทางเกาะสตรี แต่ก็ตันแค่นั้นแหละ เพราะรัฐบาลไม่คิดว่าเป็นที่นี่หรอก"เรย์ลี่กล่าว

"แต่นึกไม่ถึงเลยว่าคนที่เกลียดผู้ชายและรัฐบาลอย่างแฮนค็อกจะพาผู้ชายไปซ่อนบนเรือของรัฐบาล"

"ถ้าคิดซะว่าแฮนค็อกตกหลุมรักคิรัวร์จังเข้าทุกอย่างก็ลงล็อคพอดี คิรัวร์จังน่ะเท่ออกจะตายไป ถ้าฉันเป็นแฮนค็อกละก็นะ อาจจะหลอกกองทัพเรือแล้วพาเขาที่กำลังลำบากไปซ่อนที่เกาะสตรีก็ได้"

"ฮะๆๆๆ เป็นสมมุติฐานที่แปลกดีนะ"

"เอ้า คิรัวร์"

"ฉัน...กินไม่ไหวแล้วนะ"คิรัวร์ยกมือยอมแพ้

เรย์ลี่มองดูภาพไม่น่าเชื่อตรงหน้า

"ลางสังหรณ์ของผู้หญิงนี่น่ากลัวจริง"เรย์ลี่กล่าว

"สมเป็นแช็คกี้เลย"โซเนียกล่าว

"ถูกเผงเลย"ยายเนียวกล่าว

"กองทัพเรือไม่เคลื่อนไหวด้วยสมมุติฐานแบบนี้ที่นี่ปลอดภัยแน่นอน"เรย์ลี่กล่าว"แล้วเราจะเข้าเรื่องได้รึยัง ลูฟี่คุง คิรัวร์คุง พวกเธอบอกว่าจะมุ่งหน้าไปเกาะชาบอนดี้สินะ"

"เราอยากไปเจอพรรคพวก"

"ทำแบบนั้นมันจะดีแน่เหรอ ยังจำเรื่องที่เกิดขึ้นได้รึเปล่า คิดจะไปรวมกลุ่มกันแล้วเจอแบบเดิมอีกเหรอ ฉันมีข้อเสนออยู่อย่างหนึ่ง แต่จะยอมรับหรือปฎิเสธ แน่นอนพวกเธอมีสิทธิเลือก"

คิรัวร์นิ่งเงียบชั่วครู่มองลูฟี่

"ลองทำดูเถอะ"คิรัวร์กล่าว