คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #125 : บุกถล่มเกาะพิพากษา(RE2)
สแปนดั้มให้ทหารนำตัวโรบินกับแฟรงกี้เข้ามา
ประตูถูกเปิดออก
โรบินกับแฟรงกี้โดนพาตัวเข้ามาข้างในต่อหน้าสแปนดั้มที่หัวเราะราวกับคนบ้า
"หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
รู้สึกดีจริงๆ ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อ8ปีก่อนยังอุตส่าห์รอดมาได้อีกนะ คัตตี้แฟลม
แล้วก็ผู้หญิงอันตรายที่ถูกโลกตามล่า นิโค โรบิน ฮ่าๆๆ รู้สึกดีจริงๆ
แต่ว่าน่าเสียดายที่คนธรรมดาทั่วไปไม่รู้ว่างานที่เราทำในวันนี้น่ะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่น่ายกย่องมากมายขนาดไหน
และกว่าจะรู้เห็นทีต้องใช้เวลาอีกหลายปีอย่างไม่ต้องสงสัย"
"ที่ฉันอยากจะพูดก็คือคุณธรรมของพวกตาแก่ในรัฐบาลมันไม่ได้เรื่อง
ถ้าไม่เสียสละก็ไม่มีทางบรรลุเป้าหมาย
พวกเรามีหน้าที่ต้องปกป้องความสงบสุขของคนทั้งโลกไม่ใช่รึไง
ส่วนไอ้พวกหน้าโง่ที่คอยขัดขวางงานของพวกเราน่ะ
ในฐานะเครื่องสังเวยแด่สันติภาพที่ยิ่งใหญ่ก็ฆ่าได้เลย"
สแปนดั้มพูดขณะเดินเข้าไปหาแฟรงกี้
"รวมไปถึงเจ้ามนุษย์เงือกที่ไม่ยอมมอบของที่พวกเราต้องการมาแต่โดยดี
ในฐานะของผู้ต่อต้านความถูกต้อง
ถูกฆ่าก็สมควรแล้ว"สแปนดั้มพูดแล้วหยิบเอาแบบแปลนพลูตันครึ่งนึงออกมาโบกไปมาทำให้แฟรงกี้ยิ่งโกรธ
"แล้วดูสิ?
การตายของมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
ตอนนี้แกที่กุมแบบแปลนไว้มาอยู่ในมือฉันแล้ว รู้สึกยังไงบ้างล่ะ
ฮ่าๆๆๆ"สแปนดั้มพูดพลางหันหลังเดินกลับ
"ฮึ้ย บ้าเอ๊ย
คุณทอมต้องใช้ชีวิตตัวเองปกป้องแบบแปลนนั้น
ก็เพราะมีไอ้บ้าอย่างแกอยู่ยังไงเล่า"แฟรงกี้ตะโกน
"งั้ม!!!!"เขาวิ่งเข้าไปเอาปากกัดหัวสแปนดั้ม
"อ๊ากกกก!!!
มัวทำอะไรอยู่ ช่วยฉันหน่อยสิ"สแปนดั้มร้อง
"รับทราบ"คุมาโดริโดดขึ้นมายกคทากระแทกให้ทั้งแฟรงกี้เลิกกัดสแปนดั้มและส่งหัวหน้าไปด้านหลัง
สแปนดั้มกระแทกโต๊ะแล้วกระเด็นขึ้นไปกระแทกเพดานตกลงพื้น
หูโทรศัพท์หอยทากสื่อสารหลุดตอนที่เขากระแทก
______________________
ตอนนี้กองกำลังพันธมิตรโจรสลัดกำลังอาละวาดหนัก
"เกาะหลักเรียกหัวหน้าสแปนดั้ม
ตอบด้วยครับ ไม่ไหว ติดต่อไม่ได้"
"สงสัยทำหูโทรศัพท์หลุดอีกแล้วแหง่มๆ"
"อีกแล้วเหรอ
ในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ"
"ไปรวมพลที่ประตูหน้า"
"บรึ้ม!!!!"ตอนนั้นเป็นลูกไฟดวงใหญ่พุ่งมาจากด้านประตูหน้าตกใส่หอคอยสูงและบ้านเรือนหลายแห่ง
"ผนังกำลังจะถล่มลงมาน่ะ"
"หนีเร็ว"
ฟิ้วๆๆๆ....ตึงๆๆๆๆ"เศษหินนับไม่ถ้วนพังถล่มใส่ทหารเรือและคนของรัฐบาล
"ทางนี้ไฟปิดทางแล้ว!!!"
"หัวหน้าสแปนดั้มตอบด้วยครับ
มาช่วยสั่งการหน่อย เราหยุดพวกกลุ่มหมวกฟางไม่ได้ครับ"
_____________________
ศาลพิพากษา
เป็นตึกที่อยู่ปลายสุดเกาะหลัก ภายในห้องโถงเป็นเหมือนห้องศาลขนาดใหญ่
ตำแหน่งผู้พิพากษาเป็นชายตัวใหญ่ยักษ์มี3หัว
"หนวกหู
เออะอะไรกัน"
"นอนอยู่ตื่นเลยเห็นมั้ยเนี่ย"
"ผู้พิพากษา"ทหารเรือกล่าว
"่ใช่
เหมือนจะลึกลับ แต่ฉันคือผู้พิพากษาเอนิเอสล็อบบี้"
"ฉันที่อยู่ด้านซ้ายนี่คือบัสคาบิลซ้าย"
"ส่วนฉันที่อยู่ด้านขวาคือบัสคาบิลขวา"
"และฉันที่ประจำอยู่ตรงกลางคือฟรีเวย์กลาง"
"ได้ยังไงฟะ!!!!"อีกสองหัวทุบใส่
"ท่านผู้พิพากษาโจรสลัดหมวกฟาง
แถมตอนนี้รู้สึกว่าจะติดต่อหัวหน้าสแปนดั้มไม่ได้ด้วย ช่วยสั่งการแทนด้วย"
"โจรสลัดงั้นเหรอ
เป็นโจรสลัดมีความผิด"
"อย่าพูดแบบนั้นสิ
พิจารณาให้พ้นผิดไปเถอะนะ"
"ถ้างั้นก็พิพากษา
ประหาร"
"ได้ยังไงฟะ"สองหัวทุบใส่หัวกลาง
ทหารเรือวิ่งเข้ามารายงาน
"แย่แล้วครับผู้พิพากษา
พรรคพวกของโจรสลัดหมวกฟางจัดการกาซีได้แล้ว ส่วนโออิโมตอนนี้ก็กำลังแย่ครับ"
"อะไรนะ
จะปล่อยให้ประตูถูกตีแตกไม่ได้ ส่งทหารผู้คุ้มกฎ100นายไปประจำที่ประตูเกาะเดี๋ยวนี้"บัสคาบิลสั่ง
"ครับ!!!!"
_________________________
ที่ประตูเกาะซึ่งตัวประตูโดนผ่าเป็นก้อนสี่เหลี่ยมด้วยการฟันจากดาบอามาเทราสุ
ทางด้านพวกซันไบและกาเลราก็พุ่งมาด้วยคิงบลูที่อยู่บนรถเลื่อน
"โทษทีที่มาช้า
เพราะต้องเปลี่ยนให้โซดอมกับโกโมร่าเป็นโหมดสะเทิ้นบกก่อน"ซันไบกล่าว
"พี่ชายนามิคาเสะจัดการฟันประตูให้แล้ว"
"บุกไปทางนั้นเลย"
"ห้ามผ่านประตูนี้เด็ดขาด"โออิโมตะโกน
"ร็อปแอ็คชั่นท็อปน็อต!!!!"พาวลีย์คุมเชือกเข้าไปพันตัวโออิโมไว้
"สุดยอดสมเป็นหัวหน้ากาเลรา"
"หนอยแน่
กะอีแค่เชือกพรรณ์นี้"โออิโมพยายามจะหลุดจากเชือก
"ตระกูลแฟรงกี้ดึงเลย"พาวลีย์กล่าว
"โอ้"
"เชื่อมือได้เลย
เอาเลยโซดอม โกโมร่า งับเชือกแล้วดึงเลย"ซันไบกล่าว
"ว๊ากๆๆๆ"โออิโมหมุนไปมาจนตาลาย
ขณะที่โซดอมกับโกโมร่ากระแทกประตูให้เปิดกว้าง
พวกตระกูลแฟรงกี้ก็บุกเข้ามาผ่านช่องว่างประตูด้านล่างที่โดนคิรัวร์ฟัน
"ประตูถูกตีแตกแล้ว"
__________________________
ประตูหน้าเกาะที่โดนพวกตระกูลแฟรงกี้เปิดได้มองร็อคเก็ตแมนตรงเข้ามา
"นั่นมันขบวนรถทะเลนี่นา"
"มันยังไงกันแน่เนี่ย"
"เดี๋ยวสิ
มันกำลังพุ่งตรงมาทางนี้อยู่นี่หว่า หรือว่ามันคิดจะบุกเข้ามาที่เกาะนี้"
"บ้าเรอะ
มันจะข้ามรั้วเหล็กมาได้ยังไงเล่า"
พวกทหารของเอนิเอสล็อบบี้รีบปิดประตูหน้าไปทันที
"เฮ้ป้า
ต้องเปลี่ยนแผนแล้ว เร่งความเร็วให้ถึงขีดจำกัดเลย"โซโลกล่าว
"ทราบแล้ว"โคโคโระกล่าว
"ทุกคนต้องเปลี่ยนแผนกันนิดหน่อยนะ
ซามูไรแมนฝากบอกให้ทุกคนหาที่จับบนขบวนให้แน่นๆด้วยล่ะ"โคโระโระบอกกลุ่มหมวกฟาง
"หาที่จับให้แน่นๆเหรอ"นามิถาม
"ทำไมล่ะ?"ช็อปเปอร์ถาม
"เฮ้
เจ้านักดาบบ๊องมีอะไรงั้นเหรอ"
"ประตูหน้าถูกปิดไปแล้ว"โซโลตอบ
"แย่แล้ว
แบบนี้ชนแน่ๆ"
"ทำยังไงดีๆๆ"
"หักหลบเร็วเข้าคุณโคโคโระ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงฉันมีวิธี"โซโลกล่าว
"เจ๋งเลยโซโล"สามจอมอ่อนร้อง
"กระแทกรั้วนั้นเลย
เจ้ากบ"โซโลชี้ไปที่รั้ว
"เอ๋!!!!"
"เปรี้ยง!!!!"โยโกซึนะตบฝ่ามือโดนรั้วเหล็กเอียงไปด้านหน้า
"นายกำลังทางลาด!!!!"เซียร์ตะโกน
"ขืนเป็นแบบนี้ไถลขึ้นรั้วเหล็กแน่ๆ"โคโคโระกล่าว
ร็อคเก็ตแมนพุ่งขึ้นไปในอากาศ
"ตายแหงๆ"อุซปร้อง
"พวกเราจะตายจริงๆเหรอเนี่ย"ช็อปเปอร์ตะโกน
"กรี๊ดดดดด!!!!"นามิกรีดร้อง
"คุณนามิ เซียร์จัง
วีวี่จัง มาซ่อนในหน้าอกผมสิครับ"ซันจิไม่กังวลอะไร
"อีกฝั่งมันเป็นหลุมน้ำตกไม่ใช่รึยะตาบ้า!!!!"นามิร้อง
"โซโล
นี่นายคิดวิธีลงจอดแล้วใช่มั้ย?"เซียร์โผล่ไปที่หน้าต่างถาม
"คอยดูละกัน"โซโลพูดอย่างมั่นใจ
"โอ้"
"วัดดวง"
"เกโระ?"
"วัดดวงเนี่ยนะ!!!!"กลุ่มหมวกฟางตะโกน
"ถ้างั้นฉันขอไปก่อนนะคะ"วีวี่พูดแล้วโดดจากร็อคเก็ตแมนใช้โซ่ทำรูปอินทรีเขียว
แม้จะบินไม่ได้แต่ก็ช่วยร่อนลงได้
"ยัยคนทรยศ!!!!"3จอมอ่อนตะโกน
________________________
โออิโมที่เวียนหัวล้มลงพื้นต่อหน้าเหล่าทหารเอนิเอส
ล็อบบี้
"โออิโมเสร็จมันไปแล้ว"
ตระกูลแฟรงกี้และช่างกาเลราโดดมายืนเหนือร่างโออิโม
"พวกแกเป็นลูกน้องเจ้าหนุ่มหมวกฟางรึ?"ทหารคนนึงถาม
"ใช่แล้ว"ซันไบตอบ
"เป็นตั้งแต่ตอนไหน?"สองแฝดถาม
"ไอ้เรื่องนั้นน่ะมันไม่สำคัญหรอก
พวกเรารีบไปต่อกันดีกว่าน่า จัดการให้หมดเลย"พาวลีย์กล่าว
"ดีล่ะ
เฮ้ยพวกเรา ที่เหลือก็แค่เดินหน้าอย่างเดียวเท่านั้น"ซันไบกล่าว
"โอ้!!!!!"
"ระวัง!!!"ลูฟี่รีบพุ่งมาคว้าพาวลีย์หลบจากมีด
"ตายซะหมวกฟาง"
"เคร้งๆๆ...ฉัวะ!!!!"พวกมันจะแทงกรงเล็บ
แต่คิรัวร์เข้าไปยกดาบกันและฟันมันกระเด็น
ทหารคนนั้นเห็นคิรัวร์แล้วรีบโดดถอยออกไป
"พวกแกเป็นใครกัน?"คิรัวร์ถาม
"พวกเราคือทหารขั้น1ของเอนิเอสล็อบบี้
หน่วยทหารยามคุ้มกฎหรือเรียกย่อๆว่าหมาคุ้มกฏ ด้วยคำสั่งของผู้พิพากษาบัสคาบิล
พวกเราจะขอลงโทษพวกแกที่นี่เดี๋ยวนี้"
"โฮ่ง!!!!"พวกหมาร้อง
"บ้าเอ๊ย
จะขัดขวางพวกเราไปถึงไหนกัน"ลูลูกล่าว
"โออิโม
ปล่อยให้พวกโจรสลัดเปิดประตูบานนี้ได้
หมายความว่ายังไง"หัวหน้าผู้คุ้มกฎจิ้มดาบเข้าที่แก้มปลุกโออิโม
โออิโมลุกขึ้นยืนทำให้พวกตระกูลแฟรงกี้และกาเลราตกจากหลัง
"นี่เราสลบไปเหรอเนี่ย
ยอมไม่ได้ ฉันไม่ยอมยกโทษให้พวกแกแน่"โออิโมตะโกน
คิรัวร์เตรียมตัวจัดการคนยักษ์
แต่ในตอนนั้นร็อคเก็ตแมนพุ่งลงมา
เหล็กแหลมด้านหน้าหัวรถจักรกระแทกหลังโออิโมล้มลงหมดสติไป
ส่วนร็อคเก็ตแมนพุ่งไปต่อลงพื้นข้างหน้า พวกทหารเอนิเอสล็อบบี้ต้องรีบหลบ
"ทำไมร็อคเก็ตแมนถึงมาจากบนฟ้า"
"คงเป็นความคิดบ้าๆของโซโล"คิรัวร์กล่าว
"แล้วพวกตูจะเสียเวลาเปิดประตูไปทำไมเนี่ย!!!"มอส
กีวี ลูลู่และไทลุสตั้นตะโกน
ตอนนี้ร็อคเก็ตแมนจอดสนิทแล้วมีควันลอยคลุ้งไปทั่ว
"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"หัวหน้าหน่วยคุ้มกฏถาม
"พุ่งเข้ามาแบบนี้ไม่เป็นไรแน่เหรอเจ้าพวกนั้น"ซันไบถาม
"ไม่มีใครออกมาเลย"
"ฉัวะๆๆๆๆผัวะๆๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆๆๆ"
พวกทหารเรือต่างโดนฟัน
เตะ กระแทกกระเด็นไปเป็นจำนวนมาก มอง3คนที่เข้าโจมตี
"ใครน่ะ
เจ้าสามคนนั้น"
"ทักทายเจ้าพวกนี้หน่อยดีกว่ามั้ยเนี่ย"โซโลถาม
"จะบ้าเรอะ
ไม่เอาเฟ้ย"ซันจิกล่าว
"รีบจัดการเจ้าพวกนี้แล้วไปต่อเถอะ"เซียร์กล่าว
"พวกโรโรโนอานี่นา"ซันไบร้อง
"กำลังรออยู่เลย"กีวีกับมอสร้อง
"ไม่เป็นไรสินะคะ"วีวี่ตวัดโซ่ลงพื้นมาข้างอุซปกับช็อปเปอร์
"เป็นไปตามแผนของฉัน"อุซปที่คลานอยู่กล่าว
"จริงเหรอ"ช็อปเปอร์หลงเชื่อ
"โกหกน่ะช็อปเปอร์คุง"วีวี่กล่าว
"อ๊ากๆๆๆ"พวกทหารต่างโดนฟันด้วยคลื่นดาบ
คิรัวร์มองกลุ่มหมวกฟางคนอื่นๆ
"มากันได้ซะทีนะ"คิรัวร์พูดยืนอยู่กับพวกตระกูลแฟรงกี้
"นายนั่นแหละไม่ยอมทำตามแผนไอ้รองกัปตันงี่เง่า"ซันจิตะโกน
"เฮ้
ฉันรู้จักนักดาบนั้น"
"นั่นลูกน้องของเจ้าหมวกฟาง
นักล่าโจรสลัดโซโล"
"หึหึ
ว่าไงลูกน้อง"ซันจิหัวเราะเยาะ
"ถ้างั้นนายก็คงอยู่ต่ำกว่านั้นแล้วละมั้งโจรสลัดA"โซโลกล่าว
"หา?"
"หรือจะเอาB"
"ถ้าฉันมีค่าหัว
ฉันต้องเยอะกว่าพวกนายเป็นเท่าตัวแน่"ซันจิกล่าว
"พวกนายก็ลูกน้องฉันทั้งคู่แหละ"คิรัวร์พูดไกลๆ
"ใครเป็นลูกน้องแกฟะ"โซโลกับซันจิตะโกนใส่
ทั้งสามต่างเริ่มใช้ชื่อเล่นล้อเลียนใส่กัน
"พวกนายเลิกทะเลาะกันได้มั้ย"อุซปพูดเบามาก
"โซเงคิงพูดเบาแบบนั้นไม่ได้ยินหรอก"ช็อปเปอร์กล่าว
"โป๊ก!!!!"เซียร์ทุบใส่ซันจิกับโซโล
"พอได้แล้วคิรัวร์คุง
พวกนายก็ด้วย"เซียร์บอกพวกเขา
"นั่นสินะ"คิรัวร์หันไปฟันศัตรู
"พรรคพวกของมันนี่นา!!!!"ทหารเรือชี้ไปที่อุซปกับช็อปเปอร์
"ซวยแล้ว!!!!"ทั้งสองร้อง
"ต้องมีพวกอีกแน่
จัดการให้หมดเลย"
"เฮ้ย
เดี๋ยวก่อน คุณนามิยังอยู่ในนั้นนะ"ซันจิตะโกน
"ตูมๆๆๆๆ"ปืนใหญ่บาซูก้าระเบิดใส่ร็อคเก็ตแมน
อุซปกับช็อปเปอร์กระเด็นไปกระแทกผนังอิฐ
"พวกบ้าเอ๊ย
เดี๋ยวพ่อจะซัดให้คว้ำเลย"
"ใจเย็นๆโจรสลัดA"
"หา?"
"เจอแค่นั้นไม่ตายหรอกน่า
เรื่องแค่นี้ก็ยังไม่รู้ นายถึงได้เป็นแค่โจรสลัดAยังไงล่ะ"
"หนอยไอ้หัวมอส....ตึง!!!!"ซันจิโดนกะลามังจากไหนไม่รู้กระแทกหัวล้มลงพื้น
"อูย
ตกใจหมดเลย อะจ๊าก!!!!"
"เป็นไรรึเปล่าโซเงคิง"ช็อปเปอร์หันมามอง
"ไม่เป็นไรช็อปเปอร์คุง"อุซปกล่าว
"ฉันจะไปหาตัวลูฟี่นะ
ขอตัวก่อน"เซียร์พูดแล้วบินขึ้นฟ้าไป
"ฝากด้วยนะ"อุซปกล่าว
"โชคดีนะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"หยุดยิงก่อน"
"มีอะไรเหรอ"
"ดูนั่นสิ"ทหารเรือชี้ไปที่โคโคโระ
จิมนี่และกอนเบ
"โอ๊ย อย่ายิง
นี่คนแก่เห็นมั้ยน่าสงสาร"โคโคโระกล่าว
"มีเด็กกับสัตว์เลี้ยงด้วย
อย่ารังแกนะ"จิมนี่กล่าว
"เมี้ยวๆ"
"พวกเราถูกกลุ่มโจรสลัดมันข่มขู่บังคับให้ขับขบวนรถทะเลมาส่งที่นี่ยังไงละจ๊ะ...เอิ๊ก
เหอๆๆ"โคโคโระเรอเหล้าที่กินเข้าไป
"ตัวประกันที่ไหนเมาแอ๋แบบนั้นฟะ"ซันไบกล่าว
"เกือบไปแล้วนะ
ดีนะที่ไม่ยิงโดนตัวประกันด้วยน่ะ"ทหารเรือเชื่อ
"โห
นี่มันจับเอาคนแก่ เด็ก สัตว์เลี้ยง เป็นตัวประกันเลยเหรอเนี่ย แหม่
มันเลวจริงๆไอ้พวกนี้"
พวกทหารเรือเงยหน้าขึ้นมองดูก้อนเมฆสีดำที่มีบอลสีแดงกับฟ้าลอยขึ้นไปทำให้มันใหญ่ขึ้น
"คูลบอลกับฮีตบอล
จะเปลี่ยนไอน้ำในอากาศให้เป็นเมฆ"นามิกล่าว
"คุณนามิคร๊าบ
หนีออกมาได้อย่างปลอดภัยเหรอครับ"
"เฮ้
เมฆนั่นมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ"
"สุดยอดๆ
เมฆนั่นมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแล้วล่ะ"จิมนี่กล่าว
"เมฆนั่นอันตรายน่าดูเลยแฮะ
จิมนี่ กอนเบ มาทางนี้เร็วๆเข้าเร็ว"
"สมเป็นเพอเฟ็คกระบอกคุริมะจริงๆ
ทั้งขนาดและความเร็วต่างจากที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง เอ้า ลองเอาไปชิมดูให้เต็มที่
พลังสายฟ้าฟาด"มีสายฟ้าปรากฎบนส่วนกลมของกระบอง
"จะทำอะไรน่ะแม่สาวน้อยคนนั้น
พวกเราถอยก่อนท่าจะดีกว่า"ซันไบถอยไป
"เห็นด้วย"คิรัวร์รีบถอยออกไป
"ธันเดอร์โบลด์เท็มโป!!!"
"เปรี้ยง!!!!!!"
สายฟ้าผ่าลงมาใส่พวกทหารเรือ
รวมถึงโซโล เซียร์ ลูฟี่และซันจิ
"คุณป้า
ฟ้าผ่าใหญ่เลยล่ะ"จิมนี่กล่าว
"เมี้ยวๆ"กอนเบร้อง
"ไม่เบาเหมือนกันนี่นาพี่สาวคนสวยนั่นน่ะ"
"คุณย่า
ร่มนี่ไม่เป็นไรเหรอ?"จิมนี่ถาม
"เชื่อในย่าได้เลย
อยู่ตรงนี้ปลอดภัยแน่นอน"โคโคโระกล่าว
"เปรี้ยง!!!!!"สายฟ้าฟาดลงมาช็อตร่ม
"กรี๊ดดดดด!!!!!"นามิต้องหนีจากสายฟ้าที่ตัวเองปล่อย
"โป๊ก!!!!"เธอโดดมาทุบหัวอุซป
"ผ่ามั่วแบบนี้ตายกันพอดี"นามิกล่าว
"โซเงคิง นามิ
เคาะหัวโซเงคิงทำไม?"ช็อปเปอร์ถาม
"เฮ้อ
แต่ว่าดีแล้วล่ะประมาณเนี่ย"นามิพอใจกับพลังกระบองที่เพิ่มขึ้น
"อย่ามาพาลฉันสิ
วิธีใช้ของเธอมันมีปัญหาต่างหากเล่า
ที่สำคัญอุซปคุงเขาบอกว่าไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันทำแบบนี้ได้ด้วยนะ แต่จะว่าไป
พวกเขาหันไปมองพวกทหารเรือที่ล้มไปกองเป็นจำนวนมากพร้อมเซียร์
โซโลและซันจิ
"แรงน่าดูเลยนะเนี่ย
เดี้ยงกันหมดเลย"อุซปกล่าว
"เฮ้ นี่นามิ
ทำอะไรของเธอเนี่ย"โซโลตะโกน
"จะฆ่ากันรึไง!!!"เซียร์ถาม
"ไปขอโทษพวกเขาเลยโซเงคิง"นามิกล่าว
"เธอนั่นแหละที่ต้องไปขอโทษนะ"อุซปกล่าว
"คุณนามิคร๊าบ
มันทำให้ผมนึกย้อนกลับไปตอนที่ได้เจอคุณครั้งแรกเลยละครับ"ซันจิลุกขึ้นร้อง
"อะไรกันแน่เนี่ยคนพวกนั้น
พี่สาวคนนั้นนึกว่าเป็นพวกซัพพอร์ตแนวหลัง
เอาเข้าจริงๆสู้เก่งน่าดูเลยนะเนี่ย"
"ท่าทางจะจบแล้วสินะ"โคโคโระกล่าว
"พี่สาวโจรสลัดเก่งจังเลย"จิมนี่ร้อง
"พวกป้าก็ดูท่าทางจะปลอดภัยนะ"ซันจิมองพวกโคโคโระ
"ถ้าไม่แน่จริงคงไม่อยู่มาถึงป่านนี้หรอก"
ฮ่าๆๆ"โคโคโระกล่าว
"เดี๋ยวนะคะ....ลูฟี่หายไปแล้ว!!!!"วีวี่ร้องเมื่อไม่เห็นกัปตัน
"ว่าไงนะ!!?"
"จริงสิ
เพราะเป็นยางเลยไม่รู้สึกอะไรและวิ่งไปข้างหน้าแล้ว"เซียร์กล่าว
"แล้วอยู่ที่ไหนล่ะ
เกาะนี้ก็ไม่ใช่เล็กๆด้วย"โซโลถาม
"ตูมมมม!!!!"พวกเขาเห็นหอคอยไกลออกไปถล่ม
"ต้องอยู่ตรงนั้นแน่นอน"กลุ่มหมวกฟางพูดพร้อมเพรียงกัน
_____________________
"ผัวะๆๆๆ"ลูฟี่อัดพวกทหารเรือไปเรื่อยๆ
"หอกยางยืด"ลูฟี่เตะส่งทหารเรือกระเด็นไป
ลูฟี่โดดสูงขึ้นไปบนต้นไม้ที่ดาดฟ้าตึก
"มันหนีขึ้นต้นไม้ไปแล้ว"
"แฮ่กๆ
ไอ้พวกนี้มาไม่ยอมหยุด ไปต่อไม่ได้เลย"
"ทางนี้ๆ"ลูฟี่มองพวกทหารวิ่งไปทางอื่น
"มันวิ่งไปอีกทาง"ลูฟี่กล่าว
"รีบไปที่ประตูเกาะเร็วเข้า
พวกมันตีประตูแตกบุกเข้ามาในเกาะได้แล้ว รีบไปสกัดมันเดี๋ยวนี้เลย"
"เจ้าพวกนั้นมาแล้วสินะ
เจ๋งเลย คราวนี้จะได้สบายขึ้นหน่อย"
ตูม!!!!"ทหารยิงบาซูก้าทำลายต้นไม้
"เรียบร้อย"
แต่ลูฟี่โดดลงพื้นหนีทันวิ่งไปต่อ
"เสียใจยิงไม่โดน"
"มันอยู่นั้นยิงมัน!!!!"
_________________________
"รู้สึกจะอยู่ทางนี้สินะ"โซโลวิ่งนำ
"ขืนให้นายนำเดี๋ยวยุ่งแน่"ซันจิกล่าว
"ทำไมฟะ"โซโลโมโห
"ถูกแล้วล่ะวิ่งตรงไปเลย"คิรัวร์กล่าว
"ให้ตายสิเจ้าบ้านั้น
ทำไมถึงชอบบุกไปก่อนคนเดียวแบบนี้อยู่เรื่อยเลยนะ"โซโลกล่าว
"เอาเถอะ
พวกเราที่คอยตามเจ้าบ้านั้นไปทุกที่ก็บ้าพอกันนั่นแหละน่า"ซันจิกล่าว
"แต่อย่างน้อยก็เพราะลูฟี่
เราถึงไม่ต้องเจอทหารทั้งกองในทีเดียวไงล่ะ
ที่เหลือก็แค่ตรงไปที่ศาลเท่านั้นแหละ"
"แย่แล้วโรคประจำตัวกำเริบ..."
"ถ้าอยากตายก็ไม่ต้องตามมายะ"
"หายแล้วคร้าบ"
"ดีมาก"
คิรัวร์หยุดเดิน
ทุกคนก็หยุดตาม
"มีอะไรเหรอคิรัวร์คุง?"นามิถาม
"ศัตรู"คิรัวร์กล่าว
พวกหน่วยคุ้มกฎโผล่มาขวางด้านหน้า
"พวกเราคือหน่วยคุ้มกฎผู้พิทักษ์ประตูเกาะ
ถนนเส้นนี้ไม่ว่าใครก็ห้ามผ่านทั้งนั้น เตรียมตัวไว้เลยไอ้พวกวายร้าย"
"คราวนี้เป็นตำรวจหมางั้นเหรอ"ซันจิกล่าว
"อย่าคิดว่ามีแค่นี้นะไอ้พวกโจรสลัด"
พวกทหารเรือหลายร้อยโผล่มาล้อมรอบเล็งปืนมาที่พวกเขา
"โดนล้อมซะแล้วสิเรา"ซันจิกล่าว
"มากันเยอะไปรึเปล่าเนี่ยพวกนี้"นามิกับอุซปร้อง
"ฮ่าๆๆๆ ได้เวลาคิดบัญชีกันแล้วไอ้พวกโจรสลัด"
"แล้วยังไงต่อล่ะ?"คิรัวร์ถาม
"นี่แกยังจะกล้าปากดีอีกเหรอ
จัดการมันเลย..."
ตอนนั้นเองคิงบลูดังวิ่งผ่านมายังถนนเส้นนี้
ทุกคนตกใจ
"จับไว้"พาวลีย์โยนเชือกลงไป
กลุ่มหมวกฟางทุกคนคว้าเชือกและถูกดีงขึ้นไป
มีแต่อุซปที่โดนรัดคอ ทุกคนลงมาบนคิงบลูได้ มีแต่อุซปที่ตกลงไป
"ไง
น่าจะให้พวกเราเล่นสักนิดนะ"ซันจิกล่าว
"บ้าเรอะ
อย่าลืมจุดประสงค์ที่มาที่นี่สิ ที่ลุยของนายไม่ได้อยู่ตรงนี้นะ"พาวลีย์กล่าว
"จะว่าไปกว่าจะเก็บหมดทั้งกองนี่คงมืดก่อนพอดี"
_______________________
"ฮ่าๆๆ ไม่เลวเหมือนกันนี่นา
อย่าเพิ่งรีบตายล่ะไอ้หนู"
"บุกเข้าไปเลย"จิมนี่ร้อง
________________________
"ทหารถอยก่อน"
"คิงบลูจากวอเตอร์เซเว่นนี่นา"
"รีบไปเตรียมปืนใหญ่เร็วเข้า"
"เอานี้ไปกินซะ...ตูม!!!!"
พวกทหารเรือโดนโกโมร่าที่ตามมาด้านหลัง
"ยังมีอีกตัวนะจ๊ะ"ซันไบบอกพวกทหารเรือ
"ทหารคุ้มกฎรีบตั้งแนวใหม่เร็ว"หัวหน้าคุ้มกฎบอกขณะวิ่งไล่ตามโซดอม
"โอ้
"ไม่ให้แกไปหรอก
ยังไงขาของหมาก็ไม่มีทางแพ้ปลานั้นอย่างเด็ดขาด"
"โฮ่งๆๆๆ"
"แย่แล้ว
มันจะกระโจนเข้ามาแล้ว"ช็อปเปอร์หันไปมอง
"ไม่จริง"นามิร้อง
"เร่งความเร็วให้มากกว่านี้ได้ไหมเล่า"ช็อปเปอร์ร้อง
"เฮ้
พี่ชายกุ๊กมาจับบังเหียนที"พาวลีย์ส่งบังเหียนให้ซันจิ
"พวกนาย"
กลุ่มหมวกฟางมองช่างกาเลราทั้งสามเดินไปด้านหลัง
"เจ้าพวกนั้นน่ะ
ถ้าเจอก็บอกมันด้วย ว่าพวกมันถูกไล่ออกแล้ว
"ได้เลย"คิรัวร์กล่าว
"โดดขึ้นไปเลย"พวกหมาโดดขึ้นมา
"ไม่ยอม"
"ฝากด้วยนะกาเลรา"
"ฮาร์ฟน็อตแอร์ไดรฟ์"พาวลีย์ปล่อยเชือกส่งทหารคุ้มกฎที่โดดขึ้นไปตกลงมา
"หมาคุ้มกฎเสร็จมันแล้ว"
"เฮอะ
ประมาทมันเองเจ้าพวกบ้า การเคลื่อนไหวของพวกเรา คนธรรมดาจะตามทันได้ไงกัน
ไปเลย"
"แทงมันให้ทะลุตอนที่ยังไม่รู้ตัวนี่แหละ"
"ฉัวะ!!!!ตูม!!!"หมาคุ้มกฎโดนลูลูกับไทลุสตั้นซัดร่วงลงมา
"หนอย"หัวหน้าหมาคุ้มกฎกัดฟัน
"ร่วงไปอีกแล้ว
เจ้าพวกนั้นเป็นใครกันแน่เนี่ย"
"เจ้าพวกนั้นเก่งชะมัดเลย"ช็อปเปอร์กล่าว
ช่างกาเลราทั้งสามยืนขวางทางพวกทหารไว้
"ตรงนี้พวกเราจะจัดการเอง"พาวลีย์กล่าว
________________________
ตอนนี้สแปนดั้มที่ไม่รู้ว่าสถานการณ์บนเกาะเป็นยัไงกำลังเอาเท้าเหยียบหัวแฟรงกี้
"แกนี่ไม่ได้เปลี่ยนไปจากตอนนั้นเลยนะคัตตี้
แฟลม ถ้ารู้เร็วกว่านี้ว่าแกยังไม่ตาย
และแบบแปลนอยู่ที่แกล่ะก็ฉันคงไม่ต้องลำบากขนาดนี้ อย่างแกน่ะแค่ข้อหาในอดีตก็จับยัดเข้าคุกได้ง่ายๆเลยรู้ไว้ซะ"
"เปรี้ยง!!!"สแปนดั้มเอาเท้ากระแทกหัวอีกครั้ง
"ถ้าเทียบกันแล้วไอซ์เบิร์กศิษย์พี่ของแกน่ะอันตรายกว่าเยอะ
หลังทอมตายก็ดูแลอู่ต่อเรือวอเตอร์ เซเว่นด้วยมือของตัวเอง
และพอเปลี่ยนจากบริษัทเป็นองค์กร ก็เดินเข้ามาข้องเกี่ยวกับรัฐบาลโลกที่ตัวเองมีแค้นอยู่
ในที่สุดบริษัทก็มีจุดยืนมั่นคงในฐานะคนส่งส่วยให้รัฐบาลโลก
เป็นประธานบริษัทอู่ต่อเรือกาเลราคอมปานี เป็นนายกรัฐมนตรีเมืองแห่งน้ำวอเตอร์
เซเว่น คอยช่วยเหลือทุกฝ่ายจนเป็นสิ่งที่รัฐบาลโลกจะขาดไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด
แม้แต่พวกเราเองก็ไม่สามารถแตะต้องได้แม้แต่ปลายเล็บ"
"นี่แกไปรับเหมาต่อเรือให้รัฐบาลโลกได้ยังไง
ไม่ตลกเลยนะ
ฉันไม่มีทางยอมเด็ดขาด"แฟรงกี้ตะโกนใส่ไอซ์เบิร์กตอนวันที่เขามอบแบบแปลนให้
"เพราะงั้นถึงได้ยอมตกลงแลกเปลี่ยนกับรัฐบาลเหรอ"แฟรงกี้คิดในใจ
"ต้องยอมรับว่าหมอนั้นเป็นผู้ชายที่ฉลาดจริงๆ
ฮ่าๆๆๆ แต่ว่าสุดท้ายลมก็เปลี่ยนทิศมาหาพวกเรา พอทุกอย่างประจวบหมด
ในช่วงที่กำลังจะมีแผนกวาดล้างออกมานั้น พลเรือเอกอาโอคิยิก็เอาข่าวดีมาบอก
ว่านิโค โรบิน อยู่บนเรือโจรสลัดที่กำลังไปวอเตอร์ เซเว่น ฉันต้องดื่มกาแฟหนึ่งแก้วเพื่อทำให้ตัวเองสงบใจ
แล้ววางแผนสำหรับทุกสถานการณ์ที่รวมไปถึงการใช้บัสเตอร์คอลด้วย เอาเถอะ
ถึงเนื้อเรื่องที่คิดไว้จะเปลี่ยนไปบ้างก็ตาม แต่เห็นมั้ย
กุญแจสำหรับคืนชีพอาวุธโบราณ ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ตรงนี้แล้ว"
สแปนดั้มเอามือกุมขมับตัวเองหัวเราะเหมือนคนบ้า
"ฮ่าๆๆ
เข้าใจหรือยัง ตอนนี้กระแสลมทั่วโลกกำลังพามาที่ฉันยังไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ
ขุมพลังที่สามารถยึดครองประเทศไหนก็ได้ถ้าฉันต้องการ
ตอนนี้มาอยู่ในมือของฉันแล้ว"
คาราสึมะมองสแปนดั้มที่บ้าคลั่งราวกับว่าเขาปกครองได้ทั้งโลก
______________________
คาราสึมะกำลังยืนอยู่ต่อหน้าเซ็นโงคุ
ข้างๆเป็นแพะสัตว์เลี้ยงของเขา
"ท่านไม่ต้องการให้ผมจับกุมสแปนดั้ม?"คาราสึมะพูดอย่างหงุดหงิด
พวกเขาดักการสื่อสารได้และรู้ว่าสแปนดั้มมีแผนการจะเก็บอาวุธโบราณไว้เอง
ไม่ต่างจากคล็อกโคไดล์ที่มีแผนจะยึดครองอลาบัสต้าและใช้พลูตันครองโลก
คาราสึมะเกลียดสแปนดั้มอยู่แล้ว
เขาอ่อนแอยิ่งกว่าทหารเรือชั้นต่ำแต่กลับมีสิทธิสั่งการเหล่าCP9 สาเหตุที่รัฐบาลยอมรับเพราะต้องการคนโหดร้ายและทะเยอทะยานแบบเขา
เป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาลาออกจากCP9มาขึ้นตรงต่อกองทัพเรือ
"ใช่
ฉันต้องการคำสารภาพของเขาก่อนจะทำแบบนั้น
อย่าจับกุมเขาจนกว่าจะจำเป็นจริงๆ"เซ็นโงคุกล่าว"ช่วยพวกเขานำตัวนิโค
โรบินมาที่นี่ และนายจะรับคำสั่งจากฉันผ่านหอยทากสื่อสารเท่านั้น"
___________________________
"ทำไมอาโอคิยิถึงได้มอบอำนาจบัสเตอร์คอลให้กับคุณ"โรบินถาม
สแปนดั้มหยุดหัวเราะแล้วจ้องมองโรบินด้วยความโกรธ
วิ่งเข้ามาชกหน้าเธอ
"หมับ!!!!!"โรบินหลับตารับหมัด
แต่เธอไม่โดนชกจึงลืมตาขึ้น
เป็นคาราสึมะที่เข้ามายกมือหยุดหมัดของสแปนดั้มไว้
"ทำไมแกถึงปกป้อง
ไอ้สายเลือดน่ารังเกียจของโอฮาร่า...."
"เพราะพวกเขาต้องไปในสภาพไร้บาดแผล
นายอยากอธิบายจอมพลเซ็นโงคุมั้ยว่าผู้หญิงคนเดียวที่ปลุกอาวุธโบราณขึ้นมาพูดไม่ได้
เพราะนายหักปากเธอ"คาราสึมะกล่าว
สแปนดั้มส่ายหัว
"รู้ตัวก็ดีไอ้เศษขยะ"คาราสึมะพูดแล้วผลักสแปนดั้มออกไป
"เมื่อกี้แกว่าไงนะ!!!"สแปนดั้มโมโห
"อะไรก็มันจริงนี่"คาราสึมะกล่าว
"หนอย
ฉันสั่งให้จัดการหมอนี่ซะ"สแปนดั้มสั่ง
ลุจจิลุกที่นั่งอยู่ด้านหลังเตรียมโจมตี
"คิดดูให้ดี
ฉันมาภายใต้คำสั่งของเซ็นโงคุ โจมตีฉันหมายถึงนายกำลังโจมตีเขา
การหักหน้าจอมพลคงไม่ดีแน่"คาราสึมะพูดท้าทาย
ลุจจิมองคาราสึมะสักพักแล้วตัดสินใจกลับไปนั่ง
"นั่นรวมถึงพวกนายด้วย"เขามองCP9คนอื่นๆ
พวกเขาต่างพยักหน้า
"ชิ"สแปนดั้มเดินถอยไปอย่างไม่พอใจก่อนจะแสยะยิ้ม"เออ
จริงสิ เมื่อกี้มีการติดต่อเข้ามานี่นา
ฉันได้รับรายงานว่ามีพวกงี่เง่ากลุ่มนึงพยายามบุกเข้ามาเพื่อชิงตัวพวกไร้ค่าอย่างพวกแกกลับไป"
"หรือว่า?"โรบินตกใจ
"อะไร
ป่านนี้พวกมันคงถูกจับหมดทุกคนแล้วล่ะมั้ง เจ้าลูฟี่หมวกฟาง นามิคาเสะ
คิรัวร์และพรรคพวกของมันไง"สแปนดั้มกล่าว
"ทำไมเด็กพวกนั้นถึงได้....ทำไมกันคิรัวร์คุง"โรบินคิดในใจ
"เจอกับทหาร10,000นายของเอนิเอส
ล็อบบี้เข้าไป พวกมันก็ไม่ต่างอะไรกับขยะหรอก เอาเถอะ จวนจะได้เวลาออกเรือไปคุกนรกพอดี
ถือเป็นของฝากไปในตัว ฉันคิดเอาไว้ว่าจะส่งพวกมันไปอิมเพลดาวน์พร้อมกับคัตตี้
แฟลมยังไงล่ะ"สแปนดั้มกล่าว
"เดี๋ยวก่อน
นี่มันผิดสัญญานี่นา ข้อตกลงที่ฉันยอมร่วมมือกับคุณน่ะ
คือปล่อยให้พวกเขาหนีไปได้อย่างปลอดภัยไงล่ะ"โรบินตะโกน
"ร้อนรนจนออกทางสีหน้าหมดเลยนะ
ลุจจิ ไหนบอกเงื่อนไขที่พวกเราแจ้งไปให้ฟังหน่อยซิ"สแปนดั้มกล่าว
"นอกจากนิโค
โรบิน ให้กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางทั้ง9คนสามารถออกจากวอเตอร์
เซเว่นได้อย่างปลอดภัย"ลุจจิกล่าว
"่ใช่ นั่นสินะ
ไม่มีอะไรผิดจากที่พูดเลยสักอย่าง พวกนั้นออกเดินทางจากวอเตอร์เซเว่นได้อย่างปลอดภัย
จนมาที่นี่แล้วไม่ใช่รึ"สแปนดั้มกล่าว
"ว่ายังไงนะ....หรือว่าจะมาทำหัวหมอแล้วผิดสัญญาอย่างงั้นรึ"โรบินกล่าว
"เชอะ
เน่าเหม็นจนเกินเยียวยาแล้วไอ้พวกนี้
ไม่มีแม้แต่เศษของความเป็นคน"แฟรงกี้กล่าว
"ว่ายังไงนะ"สแปนดั้มจะเข้ามาเตะ
ถ้าไม่ใช่เพราะคาราสึมะขวางทางไว้
"เฮอะ
พวกแกทุกคนจงกอดคอกันตายให้หมดซะเถอะ ต่อหน้าความยุติธรรมที่ยิ่งใหญ่
ทุกอย่างก็ไร้ความหมาย"สแปนดั้มกล่าว
โรบินได้แต่ก้มหน้าร้องไห้เสียใจ
______________________
"ตามไปอย่าให้มันหนีไปได้
มันมีแค่คนเดียวล้อมเอาไว้"
"หลีกไปอย่ามาขวางได้ไหม
ไอ้พวกบ้าเอ๊ย"ลูฟี่ยกหมัดถล่มทหารไปอีกจำนวนมาก
"หมอนั้นน่ากลัวเกินไปแล้วครับ"
"อย่าไปกลัวสิ
เจ้าพวกบ้าบุกเข้าไป...เปรี้ยง!!!!"
นายทหารโดนอัดล้มลงแล้วลูฟี่วิ่งต่อไปทางหอตุลาการ
"ตรงนั้นน่าจะสุดทางแล้วนะ
คงยังไม่ถูกพาตัวไปที่อื่นนะ โรบิน"ลูฟี่กล่าว
________________________
"เอาล่ะทหาร
จัดการล่ามโซ่สองคนนี้เอาไว้ซะ"
"ครับ"
"ตรวนหินไคโรที่ล่ามนิโค
โรบินอยู่ห้ามถอดออกอย่างเด็ดขาด คัตตี้ แฟลมส่งไปที่อิมเพลดาวน์ นิโค
โรบินส่งไปที่ศูนย์บัญชาการใหญ่ ทันทีที่เตรียมเรือเสร็จ
ให้ออกเรือผ่านประตูแห่งความยุติธรรมไปได้เลย"
"ครับ
ทราบแล้วครับ"
"แล้วก็ฉันจะขอเตือนพวกแกเอาไว้นะ
คัตตี้
แฟลมมัน...อ๊ากกก!!!!"สแปนดั้มโดนแฟรงกี้พุ่งมากัดอีกครั้ง"แคลิเฟอร์"
"ลวนลามคะ"
"ช่วยฉันซะทีซี่!!!!"
"พวกหมวกฟางมาที่นี่เหรอ?"บรูโน่ถาม
"ตะกี้มีการติดต่อเข้ามาด้วยล่ะจาปาปา"ฟุคุโร่ดึงซิปที่ปากออกเล็กน้อย"หัวหน้าถึงกับออกอาการลนลานจนหน้าขายหน้าเลยด้วย
แต่รายงานตอนนั้นแจ้งว่าทหารบาดเจ็บแค่5คน"
บรูโน่มองหอยทากสื่อสารที่โต๊ะ
"หูโทรศัพท์หลุดนี่นา"
"อย่าก่อเรื่องอีกนะ
เดินไปเร็วๆ"คนของรัฐบาลล่ามโซ่พาแฟรงกี้กับโรบินออกไป
"ขอตัวล่ะ"โทบิรามะก็เดินตามออกไปด้วย
"หึๆๆ CP9ทุกคนกลับไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเองก่อนก็แล้วกัน
ตำแหน่งที่พวกเราจะได้รับจากผลงานในคราวนี้ไม่กระจอกอย่างแน่นอนไม่ต้องห่วง ว่าไง
จัดงานเลี้ยงฉลองใหญ่สักทีเป็นไง"
"ไม่ใช่อารมณ์ที่อยากจะเลี้ยงฉลองนะ
เพราะฉันไม่สนใจตำแหน่งลาภยศพวกนั้น"ลุจจิลุกขึ้นกล่าว
"อะไรนะ?"สแปนดั้มถาม
"ความยุติธรรมของพวกเราอยู่คู่กับรัฐบาลโลก
ตราบที่รัฐบาลยังยอมรับคุณเป็นหัวหน้าCP9อยู่ เราก็จะปฎิบัติภารกิจให้สำเร็จลุล่วง
พวกเราไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเห็นด้วยกับความคิดของคุณ"ลุจจิกล่าว
เหล่าCP9ต่างลุกเดินออกจากห้องไป
"มันก็ใช่
ถ้างั้นสิ่งที่พวกนายต้องการคืออะไรล่ะ?"สแปนดั้มถาม
"เลือดละมั้ง"ลุจจิตอบเปลี่ยนร่างให้เป็นเสือดาวหันมามองสแปนดั้ม"ตราบที่อยู่ที่นี่
จะฆ่าใครก็ไม่ผิดกฎหมาย"
สแปนดั้มถึงกับกลัวทรุดลงพื้น
"เสียวสันหลังวาบเลย
สมแล้วที่เป็นกลุ่มนักฆ่าหนึ่งเดียวของรัฐบาล
พวกนี้พึ่งพาได้มากจริงๆลูกน้องของฉัน ตราบที่ยังมีพวกนี้อยู่
ฉันไม่มีวันแพ้ใครหน้าไหนอย่างแน่นอน"
"ฮ่าๆๆๆ"
________________________
"เฮ้
นั่นมันอะไรน่ะ?"
"มีอะไรกำลังมา"
โซดอมกับโกเมร่าโผล่ออกมาจากกลุ่มควัน
"นั่นมันตัวอะไรกันเนี่ย!!!!"
"แฮ่!!!!!"คิงบลูทั้งสองวิ่งผ่านพวกทหารเรือ
ใครโชคร้ายก็โดนเหยียบทับ
"เอาเลย โซดอม
โกโมร่า บุกเข้าไปข้างหน้าเลย"
"บ้าเอ๊ย
พวกนี้เรอะพวกที่ฝ่าด่านประตูเกาะมาได้"
"ยิงอีก
ยิงเข้าไป"ซันไบยิงปืนยาวลงไป
"เกโระๆๆ"
"ถ้าไม่อยากตายก็หลีกทางไปให้หมด"
พวกทหารเรือและคนของรัฐบาลต่างพากันวิ่งหนี
"ถอยกลับไปก่อนแล้วตั้งแถวใหม่เร็ว"
"หนอยไอ้พวกโจรสลัดเจอนี้หน่อยเถอะ"ทหารเรือยิงปืนบาซูก้า
ยิงลูกระเบิดลอยมาหาโซโล
"เคร้ง!!"โซโลยกดาบปัดลงไประเบิดพวกทหารเรือด้านข้างแทน
"เตรียมใจไว้เถอะเจ้าโจรสลัด"ทหารเรือคนนึงปีนขึ้นมาใกล้นามิ
"อ๊า
นี่แน่ะๆๆๆๆ"นามิยกเท้าถีบใส่หน้า
"อย่ามายุ่งกับคุณนามินะ"ซันจิยกเท้าเตะใส่ทหารเรือกระเด็นลงจากคิงบลูไป
"ย๊าก!!!!!!"ช็อปเปอร์เอาปากงับหัวทหารเรืออีกคนนึง
"เปรี้ยงๆๆๆ....บรึ้มๆๆๆ"เซียร์ยิงธนูระเบิดใส่ทหารเรือหลายคนที่บุกขึ้นมา
"คร่อกๆๆๆ"โซโลหลับไปแล้ว
"เยี่ยม
เจ้านี้ช่วยได้เยอะเลย
ช่วยพาไปที่ที่ลูฟี่อยู่ทีนะคิงบลู"คิรัวร์ที่จับบังเหียนกล่าว
"โบร๋ว!!!!!"
______________________
"จับเจ้าหมวกฟางกับพรรคพวกให้ได้"
"อย่าให้มันผ่านตรงนี้ไปได้นะ"
ลูฟี่เตะต่อยอัดพวกทหารเรือไปเรื่อยๆ
"ตื้อชะมัดเลย
เมื่อไหร่จะหมดซะทีเนี่ย"
"ลูฟี่!!!!!"
เสียงตะโกนดังขึ้นทำให้ลูฟี่หันไปเห็นพวกพ้องทุกคนบนหลังโกโมร่ากับโซดอม
"โอ้โห!!!!"ลูฟี่ร้องและยืดมือไปคว้าโกโมร่า
"คิดจะหนีไปไหน"พวกทหารโดดเข้ามา
"ยางยืด"ลูฟี่พุ่งไปบนโกโมร่าไปรวมกับพรรคพวก
"ฮึ้ย
เจ็บใจนักไอ้โจรสลัดบ้า"
________________________
"อย่าให้โจรสลัดบุกเข้าไปได้มากกว่านี้นะ"
"จัดการมันเลย"
"จับให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว
ฝ่ายตระกูลแฟรงกี้ก็ยิงปืนตอบโต้ลงไป
"ยิงเข้าไป
ล้มพวกทหารเรือให้หมดเลย"
"เคร้งๆๆ"คิรัวร์ที่จับบังเหียนอยู่ยกดาบรับกระสุนที่พุ่งใส่หน้า
"กระสุนคลื่นสูญญากาศ"คิรัวร์ตวัดดาบชินโซริว
"ฉัวะ!!!!"คมดาบพุ่งเข้าไปฟันตึกถล่มลงมา
"โรลเลอร์ดีเฟ่น!!!"วีวี่สร้างลมหมุนโซ่เป็นโล่และเหวี่ยงกลับไปหาพวกทหารเรือ
"บรึ้มมมม!!!!!"
"ลูกโป่งยางยืด"ลูฟี่พองตัวรับกระสุน
"ตูม!!!!"
"เหวอ
หนีเร็วๆ"ทหารเรือต่างแตกหนีพลังรบที่น่ากลัว
"ไปเลย โซดอม
โกโมร่า!!!!"ลูฟี่นั่งร้องเชียร์คิงบลูทั้งสอง
ด้านซันจิโดนยิงเฉียดหน้าไป
"ไอ้พวกนี้นี่"ซันจิยกเท้าเตะขอบที่นั่งไปโดนทหารเรือกระเด็น
"อืมๆ"ข้างๆเขาช็อปเปอร์คุยกับโซดอม
"ฮี้ๆๆๆ"โซดอมพูดบางอย่างที่คนอื่นไม่เข้าใจ
"เข้าใจแล้วล่ะ
คืองี้นะ โซดอมกับโกเมร่าน่ะเคยเกือบตายอยู่ในท้องของจ้าวทะเล
แล้วตอนนั้นตระกูลแฟรงกี้ก็ช่วยสองพี่น้องออกมา แล้วก็บอกเอาไว้แบบนี้
ตอนนี้พวกเราอิ่มแล้ว พวกเราไม่กินพวกแก
นับตั้งแต่นั้นพวกเขาก็สาบานว่าจะภักดีต่อตระกูลแฟรงกี้ผู้มีพระคุณน่ะ"
"ฮี้!!!!"โซดอมพยักหน้า
"เดี๋ยวสิ
แบบนั้นก็หมายความว่าตระกูลแฟรงกี้แค่บังเอิญเจอเจ้าพวกนี้อยู่ในท้องของจ้าวทะเลไม่ใช่รึไง"คิรัวร์กล่าว
"ก็คงงั้นแหละ"นามิกล่าว
"แต่ก็เอาเถอะ
มองข้างหน้าหน่อยสิมันอันตรายนะ"คิรัวร์กล่าว
"ฮี้!!!!"
"เขาบอกว่าฉันจะขอติดตามรีบใช้ลูกพี่แฟรงกี้ไปตลอดชีวิตเลย"
"ท่าทางจะดีใจมากเลยที่มีคนฟังออกว่าพูดอะไร"คิรัวร์กล่าว
"ฮี้!!!!!!"
"เขาถามว่าคนสวมหน้ากากที่มาด้วยกันแต่ไม่ได้นั่งมาด้วยน่ะไม่เป็นไรเหรอ"ช็อปเปอร์แปล
"เอ๋?"
"เฮ้ย"
"เหวอ"
กลุ่มหมวกฟางทุกคนหันหลังไปก็รู้ตัวว่าอุซปไม่อยู่
"โซเงคิงไม่ได้นั่งมาด้วยนี่นา"ช็อปเปอร์ร้อง
"เดี๋ยวสิ
ไหงเป็นงี้ล่ะ"นามิร้อง
"หมอนั้นตกไปตอนไหนเนี่ย?"โซโลถาม
"คือ...รู้สึกว่าจะไม่อยู่ตั้งแต่แรกแล้ว"ช็อปเปอร์กล่าว
"ไม่ใช่ว่าหนีไปแล้วหรอกนะ"ซันจิออกความเห็น
_____________________
บริเวณประตูเกาะ
ช่างกาเลราทั้งสามคนกำลังขวางพวกกองทหารใหญ่ไว้
"เจ้าพวกนี้นี่
คิดจะขวางทางพวกเราไปถึงไหนกัน เปิดทางให้พวกเราเดี๋ยวนี้!!!!"
"อยากไปก็ล้มฉันให้ได้ก่อนก็แล้วกัน"ลูลูกล่าว
"หลีกไปเดี๋ยวนี้"พวกหมาคุ้มกฎวิ่งเข้าไป
"ฉัวะ!!!!"ลูลูฟันจัดการไป
"เรื่องอะไรจะให้ไปง่ายๆ"ลูลูกล่าว
"ปืนเรือรบ"ไทลุสตั้นปืนใหญ่พิเศษ
"ตูมมมมม!!!!!"ทหารจำนวนมากกระเด็นไป
"บ้าเอ๊ย
พวกมันมีแค่3คนมัวทำอะไรกันอยู่"
พาวลีย์ถูกล้อมรอบด้วยทหาร
"นายน่ะถ้าสู้คงจะเก่งสินะ
เอาชนะเจ้าพวกนั้นได้มั้ย?"พาวลีย์ถามลูฟี่
"ได้สิ"ลูฟี่มั่นใจ
"หากลังเลไม่ว่าใครก็จะอ่อนแอลงทั้งนั้นแหละ
เมื่อรู้ว่าไปช่วยได้แล้วล่ะก็
ความแข็งแกร่งของเจ้าพวกนั้นก็ไม่มีขีดจำกัดหรอก"คิรัวร์กล่าว
"อัดทุกอย่างที่ขวางหน้าให้หมด
มีท่าใหม่อยากลองอยู่พอดี"ลูฟี่กล่าว
"เจ้าพวกนั้นต้องทำได้"พาวลีย์กล่าว
"จัดการเจ้าเชือกนั้นเลย"
"โอ้"
พวกทหารบุกเข้าใส่พาวลีย์จากรอบด้าน
"ไม่มีทางหรอก
คราวแอนด์ไบน็อต"พาวลีย์โยนเชือกเป็นแห่จับพวกทหารทุกคน"ไม่มีใครผ่านไปได้
ตัดใจซะเถอะ"
_______________________
"แง!!!ทำไงดีล่ะ"ช็อปเปอร์ร้อง
"ไม่มีเวลาแล้ว"คิรัวร์กล่าว
"แต่ว่าคิรัวร์เราต้อง---"ลูฟี่ไม่ยอม
"ไม่ว่ายังไงก็ตาม
เราไม่เสียเวลาย้อนกลับไปรับคนที่ไม่อยู่แน่
หมอนั้นคงหาทางเอาตัวรอดได้"คิรัวร์กล่าว
"แต่ว่าบนเกาะนี้มีทหารเต็มไปหมดเลยนะ
เขาไม่ได้เหมือนพวกนายนะ มีหวัง..."นามิกล่าว
"แต่ละเกาะที่พวกเราผ่านมา
มันทำให้พวกเราแข็งแกร่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว หมอนั้นเองก็ผ่านการเสี่ยงตายบนเกาะต่างๆมาหลายต่อหลายครั้ง
ในกลุ่มเราไม่มีคนที่จะมาตายด้วยเรื่องแค่นี้หรอก"คิรัวร์กล่าว
"พูดอะไรของนายน่ะคิรัวร์
โซเงคิงเขามาช่วยโรบินเพราะอุซปขอร้อง
เขาถึงได้เดินทางมากับพวกเราไม่ใช่รึไงเล่า"ช็อปเปอร์ตะโกน
"หมอนั้นเป็นฮีโร่ไร้เทียมทานนะ"ซันจิพูดช่วย
"จริงด้วย
ถ้าเป็นฮีโร่ฝ่ายธรรมมะอย่างโซเงคิงล่ะก็ จะต้อง..."ช็อปเปอร์นึกภาพ
“จริงด้วย
เป็นฮีโร่นี่นา”ลูฟี่เชื่อด้วย
“เยี่ยมเลยซันจิ”เซียร์ชม
“หลอกง่ายจริงๆ”วีวี่พึมพำ”หวังว่าอุซปจะหาทางรอดได้นะ”
______________________
ที่หน้าประตูเกาะ
ท่ามกลางการต่อสู้ของสามช่างกาเลรากับทหารเรือ อุซปซ่อนอยู่ในผมของโออิโม
"จะขึ้นหลังคิงบลูแต่ดังตกลงมาซะได้นะเรา
ทำไงดีโดนทิ้งอยู่นี่คนเดียว"
"ปืนเรือรบ"ไทลุสตั้นยิงปืนบาซูก้า
"เชือกพิฆาต"พาวลีย์คุมเชือกอัดใส่พวกทหารเรือ
"จะว่าไปแล้วช่างต่อเรือพวกนั้นเก่งเป็นบ้าเลยแฮะ
ยังไงซะเราก็ออกจากกลุ่มมาแล้ว หนีไปทั้งแบบนี้เลยดีกว่ามั้ง"
อุซปครุ่นคิดก่อนจะส่ายหัว
"ไม่ได้ๆ
เราจะหนีไม่ได้
ลูกผู้ชายอย่างอุซปอุตส่าห์ปิดบังตัวเองตามมาจนถึงนี่แล้วไม่ใช่รึไง
โรบินยอมเอาตัวเองเข้าแลกเพื่อปกป้องกลุ่มของพวกเราแท้ๆ เราเองก็ต้องหาทางทำอะไรเข้าสักอย่าง"
"ดีล่ะ
ทางเดียวที่จะไปสมทบกับคนอื่นๆได้ก็คือ เราต้องปลอมตัวเป็นคนของรัฐบาล
แล้วใช้แผนทำเป็นเนียนเดินผ่านรัฐบาลไปดื้อๆ"
อุซปคิดแผนแล้วก้าวเท้าเดินไปเหยียบแอ่งน้ำเข้า
"อะไรเนี่ยน้ำหลากเหรอ
ศัตรูบุกๆ"อุซปร้องวิ่งหนี
"ไม่ไหวแล้ว"แอ่งน้ำที่ว่าเป็นโออิโมที่ร้องไห้
"จ๊าก!!!!
คนยักษ์มันฟื้นแล้ว!!!"อุซปร้อง
"มาเสียท่าในปีที่50แบบนี้ข้าขอโทษด้วยพวกหัวหน้า"
"พวกหัวหน้าเหรอ?"
"ฮือๆๆ
พวกข้าคือความอับอายของเอลูบาบู ฮือๆๆ"
"เอลูบนบู
พวกหัวหน้า หรือว่า?"อุซปคิดบางอย่างออกหันไปถาม"นี่นายอย่าบอกนะว่านายมาจากหมู่บ้านเอลูบาบู"
"แล้วแกเป็นใครกัน?"โออิโมถามเสียงหงุดหงิด
"ฉันคือโซเงคิงที่มาจากเกาะซุ่มยิงน่ะสิ
เรื่องนั้นน่ะเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อยได้มั้ยล่ะ"อุซปแนะนำตัว
"แล้วทำไมข้าต้องเล่าเรื่องให้คนที่เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้อย่างแกฟังด้วยล่ะ!!!!"โออิโมตะโกน
"ใจเย็นก่อนสิ
นักรบแห่งเอลูบาบูคือลูกผู้ชายที่องอาจที่สุดในโลกไม่ใช่รึไง
แต่ร้องไห้โฮซะขนาดนี้แสดงว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่
ฉันก็เลยอยากรู้ยังไงเล่า"อุซปกล่าว
"ถึงจะเล่าให้ฟังไปมันก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก
โออิโมและกาซีเคยเป็นโจรสลัดเมื่อ100ปีก่อน พงกเราออกอาละวาดไปทั่วโลก
จนกระทั่งวันหนึ่งบนเกาะแห่งหนึ่ง ทั้งสองทะเลาะกันเรื่องจ้าวทะเลที่ล่าได้
แล้วทั้งสองก็เริ่มดวลกันตั้งแต่ตอนนั้นมา โดยใช้ภูเขาที่อยู่ตรงกลางเป็นสัญญาณ
เป็นการต่อสู้ที่เดิมพันด้วยศักดิ์ศรีของพวกหัวหน้า ทำไงได้ พวกเราจึงต้องสลายกลุ่ม
ลูกเรือทุกคนต่างกลับบ้านเกิด"
"ภูเขาที่แยู่ตรงกลาง
ลิตเติ้ลกาเด้นนี่นา"
"มันเป็นการดวลที่เดิมพันด้วยชีวิต
ตามหลักแล้วอย่างน้อยๆคนที่ชนะก็น่าจะกลับมาที่หมู่บ้าน
แต่ผ่านไปหลายสิบปีก็ยังไม่มีใครกลับมาเลย จนครบ50ปีมันแปลกจนผิดสังเกต
ข้ากับกาซีจึงเอาเรือออกทะเลเพื่อไปรับหัวหน้าทั้งสองคน
แต่ถูกกองทัพเรือจับตัวกลางทางและถูกสอบปากคำจนหมดเปลือก
และพวกเราก็ได้รู้ความจริงที่น่าตกใจบางอย่าง หัวหน้าทั้งสองคนที่เก่งกาจขนาดนั้น
ตอนนี้ทั้งคู่ถูกสั่งขังอยู่ในคุกยักษ์ของรัฐบาลยังไง"
"หา?"
"นั่นคือเรื่องราวเมื่อประมาณ50ปีที่แล้ว
รัฐบาลเสนอเงื่อนไขกับพวกเรา ว่าถ้าข้ากับกาซียอมทำงานให้กับรัฐบาลเป็นเวลา100ปี
พูดง่ายๆถ้าพวดเราเฝ้าประตูเอนิเอส ล็อบบี้ครบ100ปีได้ล่ะก็
เขาจะปล่อยตัวพวกหัวหน้า แถมจะให้พวกเราทุกคนได้กลับไปที่เอลูบาบูบ้านเกิดด้วย
คนยักษ์มีอายุขัย300ปี เราต้องยอมเสียเวลา100ปี ยอมรับเงื่อนไขและต่อสู้ตรงนี้มา50ปี
แต่วันนี้ประตูที่พวกเราต้องเฝ้าถูกพวกโจรสลัดตีแตกไปแล้ว
ไม่นึกมาก่อนเลยว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ น่าเจ็บใจนัก
เท่ากับว่าพวกหัวหน้าจะต้องอยู่ในคุกแบบนั้นไปตลอดชีวิต ฮือๆๆๆ"
"เฮ้
เดี๋ยวก่อนสิ เรื่องนี้มันตลกนะ"
"มันตลกตรงไหนล่ะ
ถ้าแกคิดจะหัวเราะเยาะพวกข้าล่ะก็..."
"เปล่าๆ
ไม่ใช่ตลกแบบขำๆ"อุซปดึงหน้ากากขึ้น"มันแปลกต่างหากเล่า"
"แปลกเหรอ?"
"แปลกสิ
ก็ระหว่างที่ล่องเรือมาจนถึงที่นี่น่ะ พวกเราได้เจอกับสองคนนั้น
นักรบแห่งเอลูบาบูที่นายพูดถึง ดอรี่กับโบรกี้ ทั้งคู่ยังดวลกันไม่รู้ผลแพ้ชนะตลอด100ปีที่ผ่านมา"
"เอ๋? แก...ทำไมรู้จักชื่อของพวกเขาล่ะ
ไม่จริงน่า"โออิโมกล่าว
"ถ้าอยากได้หลักฐานเดี๋ยวฉันจะแสดงให้นายดูเองก็แล้วกัน
เกี๊ยกๆๆๆ แฮ่กๆๆ แล้วก็
บาๆๆๆ"อุซปหัวเราะเลียนแบบดอรี่กับโบรกี้"ยังไม่เชื่ออีกเหรอ ต้องทำไงถึงจะเชื่อล่ะ
อาวุธของพวกเขาเหรอ หรือท่าไม้ตาย ฉันรู้หมดเลยนะ เราเจอพวกเขาจริงๆนะ"
อุซปเล่าเรื่องตอนที่กลุ่มหมวกฟางออกจากเกาะและโบรกี้กับดอรี่ช่วงสังหารจ้าวทะเลมหึมาเปิดทางให้ฟัง
"ฉันน่ะนับถือพวกเขาเป็นอาจารย์อและสาบานไว้ว่าสักวันจะต้ององอาจเหมือนพวกเขาให้ได้
ที่นี่นายดชื่อที่ฉันพูดได้หรือยังล่ะ ที่ว่าโดนจับ50ปีนั่นน่ะพวกนั้นมันโกหก...แค่กๆๆ"อุซปตะโกนแล้วไอค่อกแค่ก
"พวกหัวหน้ายังมีชีวิตอยู่สินะ"
"แค่กๆๆ"อุซปพยักหน้าทั้งไอ
"งั้นเรอะ
ค่อยยังชั่ว ดีจริงๆที่ไม่เป็นอะไร"โออิโมกล่าว
_________________
คิงบลูทั้งสองยังมุ่งตรงไปเรื่อยๆ
"ดูนั่น
อีกนิดเดียวก็จะถึงศาลแล้ว!!!"โซโลตะโกน
"ตูม!!!!"ตอนนั้นเองปืนใหญ่จากด้านข้างยิงใส่โซดอม
"แย่แล้วคิงบลู!!!"คิรัวร์ตะโกน
“ไม่นะโซดอม!!!!!”ลูฟี่ร้อง
"เย้
เก็บไปได้ตัวนึงแล้ว!!!"
"โซดอม!!"ตระกูลแฟรงกี้ร้อง
"โซดอม"ช็อปเปอร์ร้อง"แย่แล้ว
ต้องรีบทำแผลเดี๋ยวนี้"
“หนอย
ไอ้พวกนี้หมัดปืนกลยางยืด!!!!”ลูฟี่ชกลงไปถล่มใส่พวกทหารเรือไปกว่า50คน
"โซดอมอดทนไว้ก่อนอย่าเพิ่งล้มตอนนี้นะ
พวกนายรีบย้ายมาทางนี้เร็วอย่ามัวชักช้า ช่วงอกโดนลูกปืนใหญ่บาดเจ็บหนัก
รีบมาก่อนที่มันจะล้มเร็ว ถ้าพวกนายไม่ยอมไปต่อแล้วพวกเราจะมาที่นี่ทำไม"
"ฮี้!!!!"โซดอมตะโกนใส่กลุ่มหมวกฟาง
"เขาบอกให้ไปซะ"ช็อปเปอร์แปล
"ฮี้ๆๆ"โซดอมหันไปร้องใส่โกโมราก่อนจะล้มลงทับทหารเรือไปหลายร้อยคน
พวกทหารเรือต่างรีบพากันหลบไป
พอกลุ่มควันพวกเขาก็เห็นที่นั่งที่ว่างเปล่า เพราะกลุ่มหมวกฟางย้ายไปขึ้นโกโมราหมดแล้ว
"ไม่มีใครอยู่เลย!!!"
"ว่าไงนะ"
ตระกูลแฟรงกี้และกลุ่มหมวกฟางมองโซดอมที่ล้มลงไป
"เฮ้!!"คิรัวร์เรียกพวกตระกูลแฟรงกี้ให้ได้สติ
"ไปต่อเลย"ซันไบกล่าว
"โอ้!!!"ทุกคนร้อง
โกโมราพุ่งไปข้างหน้า
"หนอย
ไอ้พวกบ้า!!!"ลูฟี่โดดยืดตัวแยกจากหลังคิงบลูจะไปแก้แค้นให้โซดอม
"เฮ้ย
ลูฟี่!!!"โซโลร้อง
"ย๊าก
หมัดปืนยางยืด!!!!!"
"เนบิวล่าเชน!!!!"วีวี่ยืดโซ่ยาวไปไกล
"เคร้ง!!!!!"โซ่รัดคอกัปตันเธอ
"อ๊ากกกก!!!"ลูฟี่โดนวีวี่ โซโล คิรัวร์ช่วยกันดึงกลับมา แต่ไม่รู้จะฆ่าเขาก่อนรึเปล่า
ความคิดเห็น