คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #124 : เอนิเอส ล็อบบี้(RE2)
อุซป ซันจิและเซียร์นั่งอยู่บนเรือยางาร่าของตระกูลแฟรงกี้
"ถ้างั้นก็หมายความว่าลูกพี่แฟรงกี้ยอมสละตัวเองงั้นเหรอ"
"เออ ใช่แล้ว
หมอนั่นพยายามช่วยโรบินจังกลับมา"
"ฮือ
ทำไมถึงได้เป็นคนที่ยอดเยี่ยมแบบนี้นะลูกพี่"
"ถ้าไม่รับไปจะสายเกินแก้"ซันจิกล่าว
"เฮ้ย นั่นไง
แสงจากเกาะไร้ราตรี เอนิเอส ล็อบบี้"
"อะไรนะ
จริงเรอะ ดีล่ะ ต้องรีบไปช่วยลูกพี่
"เกาะไร้ราตรี?"
"อ๋อ
ที่เกาะนั่นไม่มีเวลากลางคืน บ้างก็เรียกเกาะกลางวัน นั่นแหละคือเกาะตุลาการ"
"เกาะกลางวัน?"ซันจิถาม
"ปู้นๆๆๆ"เสียงหวูดรถ
"เจอซะที
ยางาร่าตัวใหญ่!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ลูฟี่!!!!"
"เซียร์
ซันจิ....แล้วก็นั่นใครฟะ"ลูฟี่เห็นอุซปที่ใส่หน้ากาก
"พวกคุณหมวกฟางมาแล้ว!!!"
"ในที่สุดก็ตามมารวมกลุ่มกันทันซะทีนะ"โคโคโระกล่าว
"ท่าทางพร้อมจะบุกกันแล้วด้วย
บุกประตูทางเข้ารัฐบาลโลก"นามิกล่าว
"สงสัยงานนี้คงสนุกแน่ๆ
ฮ่าๆๆๆ"โคโคโระหัวเราะ
"โอ้!!!!"ไทลุสตั้นตะโกน
"ดีล่ะ เอนิเอส
ล็อบบี้อยู่แค่ตรงหน้านี่แล้ว ทุกคน เตรียมตัวลุยกันได้แล้ว"
________________________
"เอาล่ะ
ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันดีที่สมาชิกCP9ทั้ง10คนรวมฉันด้วย ได้มาอยู่กันพร้อมหน้าอีกครั้งในรอบ5ปีแท้ๆ
ไอ้ข่าวที่ลงนี่มันหมายความว่ายังไง"สแปนดั้มเอาหนังสือพิมพ์กระแทกพื้น"แผนลอบสังหารแกนนำกลุ่มปฎิวัติในคราวนี้น่ะ
คำสั่งคือให้ไปจัดการพวกมันแค่3คนพอ ไม่ใช่ไปฆ่า23คนแบบนี้
ถ้ามีอะไรจะแก้ตัวก็ว่ามา"
"โอ้
ต้องขอประทานโทษอย่างสูงครับหัวหน้า
ทั้งหมดนี้เป็นความริบผิดชอบของข้าเอง"คุมาโดริกล่าว
"พอเลยคุมาโดริ
เป็นลูกผู้ชายต้องไม่ก้มหัวให้ใครง่ายๆ เดี๋ยวฉันจะเป็นคนคุยกับหัวหน้าเอง
นั่งลงซะ"
"ขอโทษนะหัวหน้า
ดังนั้น เห็นทีข้าจะต้องคว้านท้องเพื่อรับผิดชอบ"
"นี่แกจะบ้าเรอะ!!!!"จาบราตะโกนหันไปอธิบายสแปนดั้ม"ไม่ใช่นะหัวหน้า
พวกเราแอบเข้าไปลอบสังหาร ตามวันและเวลาที่กำหนดในแผนทุกอย่าง
แต่แผนที่ไม่น่าจะมีใครรู้มันรั่วออกไปก่อน"
ฟุคุโร่เปิดปากที่เหมือนซิปออก
"ฉันเผลอเอาแผนการลอบสังหารไปพูดในตัวเมืองมา
จาปาปา"
"ว่าไงนะ
นี่แกอีกแล้วเหรอฟุคุโร่ ซิปที่ปากแกตกลงมีไว้เพื่ออะไรกันแน่?"จาบราถามเข้ามาจับไหล่"แล้วเมื่อไหร่แกถึงจะแก้นิสัยปากสว่างนั่นได้ซะที
พวกเราเป็นหน่วยลับที่ต้องรักษาความลับนะเฟ้ย"
"เผลอพูดไปแล้ว
จาปาปา"
"ยังจะมาจาปาปาอีกเรอะ"
"อย่าได้ไปถือโทษโกรธฟุคุโร่เขาเลยนะ
ข้าขอรับผิดชอบด้วยการคว้านท้อง กายาเหล็ก"มีดแทงคุมาโดริไม่เข้า
"น่าเศร้ามันแทงไม่เข้า"คุมาโดริปล่อยมีดทรุดลง
"รีบๆไปตายซะทีเถอะแก
ไอ้บ้าเอ๊ย!!!"จาบราตะโกน
"ทำไมล่ะพูดไม่ได้เหรอจาปาปา"
"หนวกหู
เงียบปากไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"จาบราตะโกน
"พอแล้วพวกแก"สแปนดั้มมือไปโดนชาล้มหกใส่มือ
"ร้อน!!!
บ้าเอ๊ยกาแฟหกหมดเลย"สแปนดั้มร้อง
____________________
"โซเงคิงที่มาจากเกาะซุ่มยิงงั้นเหรอ"ลูฟี่ถาม
"ใช่
เป็นเพื่อนซี้ของอุซปคุง"อุซปโกหก"จึงมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเธออีกแรงในคราวนี้ยังไงล่ะ"
"ฮีโร่ชัดๆ
ตอนแรกฉันเห็นเขาใส่ผ้าคลุมมาก็นึกอยู่แล้วว่าน่าจะใช่
ได้เห็นฮีโร่ตัวเป็นๆครั้งแรกเลยนะเนี่ย"
"งั้นเหรอ
ถ้าใส่ผ้าคลุมแบบนี้คือฮีโร่สินะ"ช็อปเปอร์กล่าว
"ใช่แล้ว
ลิงทีโบนก็เป็นฮีโร่เหมือนกัน"
"จริงเหรอ"
"อุซปไม่ใช่เหรอนั่น"
"อุซป
ดีจังที่ปลอดภัย"
"เจ้าจมูกยาวที่โผล่มาที่แฟรงกี้เฮ้าส์นี่นา"
"เจ้าจมูกยาวที่โดนจับไปพร้อมกับลูกพี่สินะ"มอสกล่าว
"สินะ"กีวีเสริม
"ยินดีที่รู้จัก"ลูฟี่ยื่นมือให้
"อืม"อุซปจับมือ
"พี่ชายคนที่เจอที่สถานีชิฟท์นี่นา"จิมนี่กล่าว
"ขอลายเซ็นหน่อย"ช็อปเปอร์ยื่นกระดาษให้
"ว่าแต่ถ้างั้นอุซปหายไปไหนล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"เขาปลอดภัยดี
ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"อุซปตอบขณะเขียนลายเซ็นให้ช็อปเปอร์"เขาบอกไว้ว่า
ตอนนี้ให้ตั้งใจช่วยโรบินคุงกลับมาให้ได้เป็นอันดับแรก แล้วก็ไป"
"อืม
จริงด้วยสินะ"ลูฟี่พยักกหน้า
"แล้ว...แล้วเกาะซุ่มยิง
มันอยู่ที่ไหนเหรอ!?"ช็อปเปอร์ถาม
"มันอยู่ที่ในจิตใจของพวกเธอ"อุซปตอบขณะยื่นลายเซ็นให้
"หัวใจส่วนไหนเนี่ย"คิรัวร์ถาม
"คุณนามิ"ซันจิที่นั่งอยู่เรียกต้นหนเรือ
"อะไรเหรอซันจิ"นามิถาม
"แล้วก็เจ้าพวกติงต๊องที่เหลือด้วย
ก่อนจะไปช่วยโรบินจัง ช่วยฟังที่ฉันพูดหน่อยเถอะ"ซันจิกล่าว
ซันจิเล่าเรื่องที่สู้กับCP9ให้ฟัง
"ก็อย่างที่เล่าไป
โรบินจังถูกเจ้าพวกCP9นั่นจับจุดอ่อนอะไรเอาไว้อยู่
ที่พูดไม่ใช่จะแก้ตัวที่พาตัวเธอกลับมาไม่ได้ แต่ถึงเราจะบุกไปถึงถิ่นของศัตรู
ก็บอกไม่ได้ว่าโรบินจังจะยอมกลับมาหาพวกเรารึเปล่า"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย
ฉันไม่ยกโทษให้เด็ดขาด ยัยโรบิน...โป๊ก!!!!"ลูฟี่ตะโกนด่าแล้วโดนนามิทุบหัว
"ทำไมยะ!!!"นามิร้อง
"ก็มันจริงนี่นา
มาช่วยแล้วไม่ยอมรับความช่วยเหลือแบบนี้ได้ยังไง"
"โรบินเค้าห่วงว่า
ถ้ามาช่วยแล้วพวกเราทั้งกลุ่มจะต้องเจออะไรบ้างต่างหากเล่า"
"เรื่องนั้นฉันไม่สน
ปล่อยไว้แบบนี้โรบินจะถูกฆ่าใช่มั้ยล่ะ
ในเมื่อเขาไม่ได้อยากตายก็ต้องไปช่วย"ลูฟี่กล่าว
"เรื่องนั้นแน่นอนมันก็ใช่อยู่หรอก"นามิกล่าว
"ช่างเถอะน่า
เรื่องที่ต้องทำยังไงก็ไม่เปลี่ยน ไปช่วยยังไงล่ะ"โซโลกล่าว
"อัดทุกอย่างที่ขวางหน้าให้หมด
มีท่าใหม่อยากลองอยู่พอดี"
"พวกนายมาดูนี่สิ"พาวลีย์เรียกทุกคน"ฉันเคยมาที่นี่เพื่อซ่อมบำรุงทางรถไฟหนนึง
เลยเขียนขึ้นเท่าที่พอจะจำได้ สภาพพื้นที่ของเอนิเอส ล็อบบี้"
เขาวางแผนที่ลง
กลุ่มหมวกฟางและพันธมิตรต่างมาดู
"ประตูแห่งความยุติธรรมจะอยู่ด้านหลังของเกาะ
จะไปได้ต้องผ่านหอตุลาการเท่านั้น"
"ไอ้ที่ดำๆนี่มันอะไรเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ดำๆนั่นคือน้ำตก"พาวลีย์ตอบ
"น้ำตก?"
"ก็..."เดี๋ยวก็ไปเห็นเอง
ทางตรงจากประตูหน้าไปถึงประตูแห่งความยุติธรรมนี่
ถ้าเราชิงตัวโรบินกับแฟรงกี้ไม่ได้ พวกเราก็แพ้"
"ทำไมล่ะ?"ลูฟี่ถาม"ต่อให้โรบินถูกพาไปที่อื่น
เราก็แค่ตามไปช่วยกลับมาก็พอแล้วนี่"
"ตอนออกจากวอเตอร์
เซเว่นก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าผ่านพ้นประตูนั่นไป
มันคือศูนย์บัญชาการกองทัพเรือกับคุกใต้ทะเลลึก
มันเรื่องอะไรที่พวกเราต้องบุกเข้าไปลึกขนาดนั้นด้วยล่ะ?"นามิกล่าว
"ก็ตามนั้น
จะว่าไปต่อให้ยกโขยงไปกันหมด แต่ถ้านับเฉพาะคนที่พอจะเอาชนะพวกCP9ได้ก็มีแต่พวกนาย
ตั้งแต่ขึ้นรถไฟมาฉันได้เห็นฝีมือของพวกนายแล้ว
ดังนั้นแล้วพวกนายรออยู่เฉยๆก่อนซัก5นาที
จนกว่าร็อคเก็ตแมนจะฝ่าประตูหน้าไปถึงตัวเกาะได้"
"ระหว่างนั้นพวกเราจะล่วงหน้าเปิดทางให้รถไฟผ่านประตูหน้ากับประตูเกาะเอง
ถึงจะเห็นพวกเราล้มคว่ำไปกี่คนก็บุกต่อไปไม่ต้องสนใจ พวกเรามีกันแค่70กว่าคน
ฝ่ายศัตรูคงมาไม่ต่ำกว่า2,000คนหรือ3,000แน่
สำหรับพวกคุณหมวกฟางถ้าไม่จำเป็นต้องสู้ก็เลี่ยงซะ ไล่ตามพวกCP9อย่างเดียวพอ"
"เออ รู้แล้ว
"เอาล่ะ
มาถึงด้านหน้าของเกาะแล้ว ท้องฟ้าที่อยู่ด้านหลังเอนิเอส ล็อบบี้ ลองดูให้ดีสิ
นั่นแหละคือประตูแห่งความยุติธรรม"
"โอ้โห
ใหญ่ชะมัด"
"ประตูบานนั้นไม่เคยเปิดเต็มบาน
เวลาที่ส่งตัวนักโทษนั่นจะแง้มเปิดเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น
และที่อีกฟากของประตูนั่นคือรังที่อยู่อาศัยของจ้าวทะเล
เช่นเดียวกับคามเบลท์ที่ขนาบข้างแกรนไลน์ เรือทั่วไปไม่สามารถแล่นผ่านได้
ไม่รู้หรอกนะว่าทำได้ยังไง
แต่กองทัพเรือมีวิธีที่จะสัญจรผ่านที่นั่นได้อย่างปลอดภัยอยู่
เท่ากับว่าแม่หนูโจรสลัดคนนั้นพูดถูกต้องแล้ว
ถ้าอยากจะช่วยนักโทษที่ถูกควบคุมตัวอยู่ล่ะก็
มีเวลาจำกัดถึงแค่ก่อนลอดผ่านประตูนั้นเท่านั้น เอ้า ไม่มีเวลาให้มัวโอ้เอ้แล้วนะ"
"เอาล่ะ
พวกเราจะไปก่อนตามแผนนะ"ซันไบบอกกลุ่มหมวกฟาง"ฝากคุ้มกันด้วยล่ะ"
ในกลุ่มนั้นมีนามิกับอุซปอยู่ด้วย
"เฮ้ย
สองคนนั่นต้องอยู่ทางนี้ไม่ใช่เรอะ?"โซโลชี้นามิกับอุซป
"อ้าว?แล้วลูฟี่ล่ะ?"ช็อปเปอร์เห็นว่าลูฟี่หายไปแล้ว
"ตะกี้ยังอยู่ตรงนี้นี่..."นามิกล่าว
"แย่แล้วโซโลกล่าว
ลูฟี่อยู่ด้านบนร็อคเก็ตแมนยืดตัวไป
“หมับ!!!!”แต่ก่อนลูฟี่จะยืดตัวไปได้ก็โดนคิรัวร์ยกเท้าถีบหน้าล้มลงและอ่อนแรงเพราะหินไคโรติดรองเท้าบู๊ต
“โอย
ทำอะไรเนี่ย”ลูฟี่กล่าว
“แกนั่นแหละจะทำอะไร”คิรัวร์ตะโกน
ลูฟี่โดนคิรัวร์ลากกลับเข้ามาในขบวนร็อคเก็ตแมนและจับมัดโซ่ไม่ให้ไปไหนได้
ทุกคนในกลุ่มพากันตำหนิใส่กัปตัน
"ไหนบอกว่ารู้แล้วไงฟะ"ซันจิกล่าว
"ให้รอตั้ง5นาทีไม่ไหวหรอก"อุซปกล่าว
"ยากไปสำหรับเขา"วีวี่กล่าว
"ไม่ใช่ครั้งแรกที่หมอนี่ไม่ทำตามแผน"เซียร์กล่าว
“แผนเผิงอะไรกัน
บุกไปเลยก็สิ้นเรื่อง”ลูฟี่ตะโกน
"ฮ่าๆๆ
หมอนี่ใจร้อนซะจริงๆเลยนะ"โคโคโระหัวเราะ
"เย้ ลุยเลย
พี่ชายโจรสลัด"จิมนี่ร้อง
ลูลู
ซันไบและพาวลีย์ขึ้นไปนั่งรถที่เกาะอยู่ส่วนหน้าของตัวรถระหว่างคิงบลู
"เร็วเข้า
อย่าชักช้า โซดอม โกโมร่า ปีนข้ามรั่วเหล็กนั่น แล้วไปเปิดประตูหน้า"
“อยากไปนักใช่ไหมกัปตัน”คิรัวร์ถาม
“ใช่”
“งั้นก็มาเลย”คิรัวร์ปลดโซ่แล้วพาลูฟี่ตามพวกตระกูลแฟรงกี้กับกาเลร่าไป
_________________
"รายงานจากประตูหน้า"
"คราวนี้อะไรอีกล่ะ?"
"มีกลุ่มคนน่าสงสัยอาศัยรถบากสัตว์ประหลาดปีนข้ามรั้วเข้ามา"
ในตอนนั้นปืนใหญ่ตระกูลแฟรงกี้ก็หันกระบอกปืนลงมา
"ขอกำลังเสริมด่วนๆ...ตูม!!!!"
"บุกเลย!!!!"ตระกูลแฟรงกี้ต่างบุกลงไป
"เกิดอะไรขึ้น
ทหารยามตอบด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"
_____________
โรบินได้ยินเสียงปืนจากด้านหลังหันไปมอง
หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิด
"เป็นอะไรไปนิโค
โรบิน อย่ามัวโอเอ้"ลุจจิกล่าว
โรบินหันหลังเดินต่อไป
___________________
"อ๊ากๆๆโอ๊ยๆๆ!!!!"
เสียงต่อสู้หน้าประตูเกาะดังมาถึงร็อคเก็ตแมน
"แล้วแผลนายล่ะ?"โซโลถามอุซป
"ไม่เป็นไร
เพราะฉันคือโซเงคิงยังไงล่ะ"อุซปกล่าว
ช็อปเปอร์กับลูฟี่จ้องตาเป็นประกาย
"ขบวนรถทะเลร็อคเก็ตแมนอีก4นาทีข้างหน้า
จะบุกตะลุยล่ะนะ"โคโคโระประกาศ
____________________
"ทหารยาม
รายงานสถานการณ์ประตูหน้าเดี๋ยวนี้ เฮ้ยได้ยินมั้ย ศัตรูมีกี่คน แล้วมันอยู่ไหน
ประตูหน้าตอบด้วย เฮ้ย ว่าไงได้ยินมั้ย"
หอยทากสื่อสารอยู่บนข้อมือทหารยามที่หมดสติไปแล้ว
เหล่าทหารยามกำลังต่อสู้กับตระกูลแฟรงกี้และกาเลรา
"โร๊ปแอ็คชั่น
ฟิคเกอร์ออฟเอดน็อด"พาวลีย์ควบคุมเชือกไปชกหน้าพวกทหารยาม
"บาซูก้าพันช์"ซันไบเอาบาซูก้าฟาดหน้าทหารยาม
"ฮะๆๆ
พวกนี้ไม่ต้องยิงให้เสียกระสุนหรอก"ซันไบกล่าว
"บุกเข้าข้างแล้วเปิดประตูหน้าได้"พาวลีย์กล่าว
"อย่าให้มันเข้ามาได้...ฉัวะ!!!"ทหารเรือโดนมอสกับกีวีฟัน
"อย่ามาเกะกะน่า"สองสาวพูด
"มอสทางซ้าย"กีวีบอกขณะวิ่งไปประตูด้านขวา
"ทราบแล้วจ้า"มอสวิ่งไปทางซ้าย
"แกจะไปไหน...."นายทหารเรือวิ่งเข้าหามอส
แต่แล้วเส้นผมแหลมงอกออกมาจากรูจมูก"เส้นผมฉัน!!!!"
"อย่ามัวไปมองอย่างอื่นสิ"ลูลูโดดเข้ามาฟันนายทหารเรือที่เปิดช่องว่าง
ฟันด้วยดาบสองเล่มล้มลง
"ไปเร็ว"ลูลูกล่าว
"ขอบใจมากนะ"กีวีกล่าว
"หักกระดูกมังกร"ไทลุสตั้นใช้แขนรัดพวกทหารเรือ
มอสวิ่งผ่านเข้าประตูข้างขวา
"ยังอีกเหรอมอส?"พวกตระกูลแฟรงกี้กำลังยื้อถ่วงเวลาให้
กีวีเข้าไปในประตูซ้ายกำลังใช้ดาบไขปลดกุญแจล็อค
"ประตูแค่นี้เจอกับนักแยกส่วนของตระกูลแฟรงกี้หน่อยเถอะ"
"แกร็ก!!!"
"เปิดได้แล้ว"กีวีวิ่งออกมาบอก
"ทางนี้ก็ด้วย"มอสก็เหมือนกัน
"ดีล่ะ
ไปเปิดประตูเลย
เหล่าเดสทรอยเยอร์จอมพลังทั้งหลาย"ตระกูลแฟรงกี้คนนึงบอกชายตัวใหญ่ผิดมนุษย์ทั้งสามของตระกูลแฟรงกี้
"โอ้"ทั้งสามเข้าไปผลักประตูเริ่มเปิดออก
"อย่าให้มันเปิดประตูได้
รีบหยุดมันเร็ว"
"ปังๆๆๆ"
"เกะกะน่าหลีกไปซะ"ตระกแฟรงกี้ยิงบาซูก้าจัดการทหารเรือ
ประตูหน้าถูกเปิดออกพร้อมกับตระกูลแฟรงกี้ที่บุกเข้าไป
"ทลายประตูหน้าได้แล้ว
เย้ๆๆ"
"ไอ้หลุมนี่มันอะไรกันเนี่ย?"
"ไม่ต้องสนใจอย่างอื่น
บุกไปข้างหน้าลูกเดียว
"มุ่งไปที่ประตูเกาะหน้านั้นเลย"
"คุณกาซี
คุณโออิโม ตื่นซะทีเถอะครับ ประตูหน้าถูกผู้บุกรุกบุกเข้ามาแล้วครับ"
"ประตูหน้าถูกเปิดเข้ามาแล้วแฮะโออิโม"กาซีกล่าว
"เออ
แบบนี้ก็แย่น่ะสิ"โออิโมกล่าวพลางลุกขึ้น"ยังไม่อยากลุกเลยแฮะ"
"แต่มันเป็นงานนะไปเถอะ"กาซีกล่าว
คนยักษ์ทั้งสองต่างลงจากกำแพงมาด้านหน้าประตูเกาะที่พวกตระกูลแฟรงกี้วิ่งเข้ามา
"ยังนอนไม่อิ่มเลยแฮะ
รีบจัดการดีกว่าจะได้ไปนอนต่อ"
กาซีเป็นคนยักษ์สวมหมวกเกราะแบบไวกิ้ง
มีผมสีดำร่างกายบึกบึนแข็งแรงและมีขวานยักษ์ในมือ
"เห็นด้วย"
โออิโมเป็นคนยักษ์ผมสีส้มและสวมหมวกไวกิ้ง
รูปร่างของเขาดูอ้วน
"เผ่าคนยักษ์"
"นี่พวกแก
ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามาทำอะไรที่นี่ แต่รีบกลับบ้านก่อนจะถูกเหยียบดีกว่า เนอะ
โออิโม"กาซีกล่าว
"เออ กาซี
ฉันเห็นด้วย ไม่อย่างงั้นรับรองว่าพวกแกแบนติดพื้นแน่ๆ"โออิโมกล่าว
"เผ่าคนยักษ์เป็นทหารยามเหรอเนี่ย
แบบนี้มันขี้โกงนี่หว่า"
"ใหญ่เบิ้ม
พวกเดสทรอยเยอร์กลายเป็นเด็กๆไปเลย"
"เอ้า กลับไปซะ
ประตูนี้ห้ามผ่าน"กาซีกล่าว
"จริงด้วย"โออิโมเสริม
"มันมาแล้ว"
"ไม่ว่าจะเป็นใครอย่าไปกลัว
ตระกูลแฟรงกี้เราลุยอยู่แล้ว"
"เพื่อลูกพี่ของเรา"
"โอ้!!!!"
"พวกแกถอยไปซะ"
เสียงนึงดังขึ้นมา
ตระกูลแฟรงกี้หันไปเห็นว่าเป็นคิรัวร์
"คะ...คุณคิรัวร์"
"ฉันเคยเห็นใบค่าหัวของแก
เนตรแดงสินะ แต่ถึงเก่งขนาดไหนแกก็เป็นแค่มนุษย์ตัวเล็ก
เพลงดาบ4เล่ม
มังกรผงาดโรซัน
"เฟี้ยว!!!...กรร!!!!"คลื่นดาบร่างมังกรเพลิงยักษ์ก่อตัวพุ่งออกมาจากแรงเหวี่ยงดาบทั้ง4เล่มเสริมด้วยเท้าวายุ
"ตูมมมมม!!!!!"มังกรเพลิงยักษ์อัดกระแทกเข้าใส่กาซีล้มลงพื้น
"เหวอ!!
กาซี!!!!"โออิโมตกใจ
____________________
"กาซีกับโออิโมกำลังสกัดผู้บุกรุกอยู่
คิดว่าคงไม่มีปัญหาครับ"
"งั้นรึ
รีบจัดการฆ่าพวกที่กล้าขัดขืนเราให้หมดซะ”สแปนดั้มสั่ง
"คือ...จากที่เห็นก็ราวๆ400"
"400? พูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย?”สแปนดั้มถาม
"จำนวนทหารที่บาดเจ็บครับ"
______________
ตอนนี้ลูฟี่โดดเตะอัดพวกรัฐบาลไปเรื่อยๆ
"หา
จำนวนคนเจ็บ ทหารเราเดี้ยงไป500คนเนี่ยนะ"
"ตึง!!!!"คนของรัฐบาลมองหน้าประตูที่เกิดระเบิด
"ต้องบวกเพิ่มไปอีก100แล้วมั้งเนี่ย
ขอประทานโทษครับ ผมนับผิดไปครับ"
"แหงอยู่แล้ว
ทหารของเราไม่ใช่กระจอกๆ จะแพ้ง่ายๆแบบนั้นได้ยังไงกันเล่า ตกลงเสียหายเท่าไหร่นับมาใหม่ซิ"
"เอ่อ
งั้นขอรายงานครับ ความเสียหายที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ทั้งหมด5...โป๊ก!!!...ห้า"ทหารเรือโดนลูฟี่ซัดมากระแทกหัวออกเสียงผิดล้มลง
"5คนเหรอ แค่5คนก็นับผิดเนี่ยนะ
รายงานแค่นี้ทำให้มันดีๆหน่อยไม่ได้รึยังไงกัน"
"พะ...พันคน...ครับ"คนของรัฐบาลพยายามบอก
แต่สายไปแล้ว
____________________
"กริ๊ง"สแปนดั้มวางหูหอยทากสื่อสารไป
"ท่าทางเจ้าหมวกฟางลูฟี่
จะเอาแต่หนีวนไปวนมาอยู่ในเกาะอย่างงั้นสินะ มันก็แหงอยู่แล้ว
ใครมันจะไปบ้าสู้กับทหารจำนวนมากมายขนาดนั้นได้
มันจะถูกจับเมื่อไหร่ก็ขึ้นอยู่กับเวลา"
หน้าประตูห้องเหล่าCP9ที่นำโดยลุจจิเดินเข้ามา
"เหนื่อยหน่อยนะครับ
หัวหน้า คุณลุจจิและคณะมาถึงแล้วครับ"
"มาแล้วเหรอ
ให้เข้ามา"สแปนดั้มกล่าว
ประตูเปิดออก CP9ทั้ง6คนเดินเข้ามาพร้อมนักโทษ2คน
"ไม่ได้พบกันซะนานเลยนะ"ลุจจิกล่าวทักทาย
"จากเหตุการณ์เมื่อ8ปีก่อนของรัฐบาลโลกที่วอเตอร์เซเว่น
นักโทษคัตตี้ แฟลม แล้วก็นักโทษจากเหตุการณ์กองทัพเรือบุกโอฮาร่าในเวสต์บลูเมื่อ20ปีก่อน นิโค
โรบิน การควบคุมตัวสำเร็จลุล่วงลงด้วยดี
ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ที่อีกด้านของประตู"
"ทำได้ดีมาก
ลุจจิ คาคุ บรูโน่ กิโร่ แคลิเฟอร์"
"อย่าลวนลามคะ"แคลิเฟอร์พูดพลางขยับแว่น
"ฉันแค่เรียกชื่อเองนะ
แล้วก็ขอต้อนรับน้องใหม่เนโร"สแปนดั้มกล่าว
"ขอบคุณครับหัวหน้าสแปนดั้ม"เนโรกล่าวก้มหัวลง
"คิดถึงนายจริงๆลุจจิ
ความหยิ่งผยองของนายดูท่าจะเพิ่มขึ้นอีกแล้วนะ"จาบรากล่าว
"หน้าโง่ๆของแกก็ด้วย
จาบรา"ลุจจิกล่าว
"อะไรนะ?"จาบราโมโหลุกขึ้นเตรียมสู้
"ไม่เอาน่าทั้งสองคน
มาถึงก็จะทะเลาะกันเลยรึไง"คาคุห้าม
"โย่ยๆ
จริงด้วย อย่าเลยน่าทั้งสองคน อุตส่าห์ได้เจอกันในรอบ5ปีไม่ใช่หรือ"คุมาโดริกล่าว
"ฮึ้ย"จาบรายอมนั่งลง
"ในที่สุดก็กลับมาซะที"ชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามา
เขาเป็นชายร่างสูงโปร่งผมสีเงินและดวงตาสีแดงโลหิต แววตาคมกริบราวกับสัตว์ป่า
"คาราสึมะ"ลุจจิมองเขา
"มาสายอีกแล้วนะแกน่ะ"สแปนดั้มกล่าว
ฟุคุโร่โดดพุ่งเข้าไปหาCP9ทั้ง7คน
“เปรี้ยง!!!!”คาราสึมะชกใส่
"ผัวะ!!!!"แคลิเฟอร์เตะใส่ฟุคุโร่
มีแสงสีเขียวไหลผ่านไปที่หัวเขา เขากระเด็นไปทางบรูโน่
"พลั่ก!!!!"บรูโน่ชกเข้าที่ท้อง
"ผัวะ!!!!"คาคุเอาศอกทุบ
"พลั๊ก!!!"เนโร่ยกขาเตะลอยขึ้นบน
"ตึง!!!!"กิโร่ยกมือทุบลงมา
"ตูมมม!!!!"ลุจจิยกขาเตะกระแทกอย่างรุนแรงและล้มกลิ้งลงพื้น
"นึกแล้วว่าต้องมาแน่ฟุรุโร่"แคลิเฟอร์กล่าว
"การวัดพลังสินะ"เนโรพอจะรู้ได้แม้จะเข้ามาใหม่
"วิชา6รูปแบบประมือ
ความแข็งแกร่งของทหารติดอาวุธ1นาย เทียบเป็น10โดริคิ
พวกนายก็.."ฟุคุโร่วางมือบนหน้าผาก"จงออกมาๆ ความแข็งแกร่งของพวกนาย
คนแรกเนโร512โดริคิ แคลิเฟอร์630โดริคิ บรูโน่820โดริคิ คาคุ2,200โดริคิ กิโร่2,250โดริคิ ลุจจิ4...4000โดริคิ
คาราสึมะ....4,100"
ลุจจิฟังแล้วหันไปมองคาราสึมะ
"นายคิดว่าฉันจะหยุดยั้งการฝึกฝนหลังออกจากที่นี่ไปเหรอ?"คาราสึมะถามพลางสอดมือเข้าไปในกระเป๋า
"4,000กับ4,100เนี่ยนะ
นี่แกวัดผิดรึเปล่าเนี่ย"จาบราถาม"โดริคิมากมายขนาดนั้นมันมีด้วยเหรอ"
"จริงๆนะ
ทุกคนเก่งขึ้นมากเลยจาบาบา จาบรากับคุมาโดริก็เคยวัดให้แล้ว
ตอนนี้รู้แล้วว่าใครเก่งกว่าใคร"
1.คาราสึมะ 4,100
2.ร็อบ ลุจจิ 4,000
3.คาคุ 2,200
4.จาบรา 2,180
5.กิโร่ 2,150
6.บรูโน่ 820
7.คุมาโดริ 810
8.ฟุคุโร่ 800
9.แคลิเฟอร์ 630
10.เนโร่ 512
"เฮ้ย
ฉันขอคัดค้านฟุคุโร่ ลุจจิก็ว่าไปอย่าง
แต่ฉันแพ้คาคุนี่มันหมายความว่ายังไง"จาบราถาม
"จาปาปา
หมายความว่าคาคุเขาเก่งขึ้นยังไงล่ะ"ฟุคุโร่ตอบง่ายๆ
"เฮ้ยนี่
แกอย่าเพิ่งเหลิงไปนะคาคุ วิชาประมือนั้นอย่างมากก็วัดได้แค่เลเวลฝีมือเท่านั้น
แต่ตอนต่อสู้ฉันยังมีความสามารถจากผลปีศาจอยู่
จำเอาไว้ว่าฉันไม่มีทางแพ้แกแน่"
"ตามสบาย
ฉันไม่เคยสนใจเรื่องพวกนั้นอยู่แล้วละน่า"คาคุหันหลังไป
"ใช่แล้ว
อย่าเสียเวลาไปฟังหมาข้างถนนมันเห่าเลยนะ"กิโร่
"หนอย
แกว่าใครเป็นหมาข้างถนนกับหมาขี้แพ้ ลุจจิ กิโร่
ไอ้แมวปีศาจกับหมีเถื่อนเอ๊ย"
"แฮ่!!!!!"ลุจจิ
กิโร่และจาบราต่างใช้ร่างสัตว์ป่าของตนขู่คำรามใส่กัน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะทั้งสามคน"แคลิเฟอร์กล่าว
"ว่าแต่อารมณ์ฉุนเฉี่ยวน่าดูเลยนะเจ้าจาบรา"คาคุกล่าว
"ตอนนี้ทหารบนเกาะกำลังพูดกันสนุกปากเรื่องที่จาบราอกหักจากแม่ครัวที่ชื่อเกียซาริน่ะ"ฟุคุโร่กล่าว
"เพราะงี้เองรึ"บรูโน่กล่าว
"เฮ้ยๆเดี๋ยวสิ
แล้วพวกนั้นรู้เรื่องได้ยังไงฟะเนี่ย"จาบราตะโกน
"เพราะฉันเผลอเอาเรื่องนี้ไปพูดที่เกาะมา
จาปาปา"ฟุคุโร่กล่าว
"แกเองรึเนี่ย!!!!"จาบราเอามือรูปซิปปิดปากฟุคุโร่
"ให้ตายสิ
เพราะมาเล่นจัดระดับไร้สาระกันตั้งแต่เจอหน้านี่ไง พวกแกทุกคนแค่สำเร็จวิชา6รูปแบบก็มีพลังเหนือคนธรรมดาทั่วไปแล้ว
มีโดริคิ500นี่ก็เหนือมนุษย์มากพอแล้วนะ"สแปนดั้มกล่าว
"โดริคิของหัวหน้าคือ9
น้อยที่สุดจาปาปา"ฟุคุโร่กล่าว
"ยุ่งน่า
ช่างฉัน ก็ฉันเป็นผู้บัญชาการนี่หว่า
ที่สำคัญฉันยังมีดาบสุดเจ๋งอยู่ด้วย"สแปนดั้มหาข้ออ้าง
"ความอ่อนแอของหัวหน้า
ฉันทราบมาตั้งนานแล้วละคะ"แคลิเฟอร์กล่าว
"นี่เธอ
มีอะไรไม่ต้องพูดออกมาหมดก็ได้นะแคลิเฟอร์"
"อย่าลวนลามคะ"
"แค่ถามตอบเองนี่นะ"
"หัวหน้าคะ"
"อะไร?"
"อย่าลวนลามคะ"
"อยู่ๆก็ผิดเหรอ"
"โย่ยๆ
แคลิเฟอร์ เจ้านี่ช่างเสียมารยาทยิ่งนัก หัวหน้าถ้ายังไงซะ
ตัวข้าจะขอแสดงความรับผิดชอบต่อท่านด้วยการคว้านท้อง"
"เคร้ง!!!!"
"โฮ่ น่าเศร้า
กายาเหล็กทำให้แทงไม่เข้า"คุมาโดริกล่าว
"แกน่ะรีบๆตายไปเลย!!!!"จาบรากับกิโร่ตะโกน
"เอาเป็นว่าพวกนาย
ขอบใจมากสำหรับภารกิจตลอด5ปีที่ผ่านมา นอกจากนิโค โรบินแล้ว
ยังจับตัวคัตตี้ แฟลม ซึ่งเป็นไม้เบื่อไม้เมากับพวกเรามาได้ด้วย เยี่ยมมาก
ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป ผู้คนทั้งโลกจะต้องสรรเสริญวีรกรรมของพวกนายอย่างไม่ต้องสงสัย
ในฐานะที่ฉันเป็นผู้บัญชาการรู้สึกภูมิใจมากขนาดไหนรู้รึเปล่า อ๋อ จริงสิ
ถึงแม้จะไม่ใช่รางวัลสำหรับงานคราวนี้แต่ฉันมีของจะให้"
ใต้โต๊ะของสแปนดั้มเป็นผลปีศาจสองผล
ลูกนึงเป็นมะพร้าวสีม่วง อีกอันเป็นกล้วยสีแดง
"แต่นั่นเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน
ตอนนี้ขอฉันพบความหวังของโลกทั้งใบหน่อยซิ"สแปนดั้มกล่าว
________________________
ความคิดเห็น