คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #114 : ลูฟี่ VS อุซป(RE2)
กลุ่มหมวกฟางทุกคนกลับมาที่เรือ
ยกเว้นโรบินที่หายไป
ลูฟี่ คิรัวร์
โซโล วีวี่ ซันจิ นามิ เซียร์ต่างรออยู่ที่ดาดฟ้าขณะที่ช็อปเปอร์รักษาอุซป
"นี่
อุซปลืมตาแล้วนะ!!!!"ช็อปเปอร์วิ่งออกจากห้องบอกทุกคน
"จริงเหรอค่อยยังชั่ว!!!"ลูฟี่ร้อง
"เท่านี้ก็หายห่วงไปอย่างล่ะ"นามิถอนหายใจ
"นี่อุซป"ลูฟี่ยืดแขนขึ้นไปที่ห้องเยี่ยมอุซป
ทุกคนต่างก็ขึ้นไป
"โรบินจังไม่กลับมาซะที"ซันจิกล่าว
"ฉันรู้"คิรัวร์กล่าว"โรบิน
เธอหายไปไหนนะ?"
นักดาบทมิฬเดินเข้าห้องไปเยี่ยมอุซป
ภายในห้องอุซปนั่งอยู่บนเตียงฟูกก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด
"โธ่
อย่าทำให้ต้องเป็นห่วงกันนักสิ"นามิกล่าว
"จริงด้วย
บุกเข้าไปคนเดียวแบบนี้มันบ้าบิ่นเกินไป รอดชีวิตได้นี่ก็ดีแล้ว"ซันจิกล่าว
"ก่อนทำอะไรคิดสักหน่อยสิ"โซโลบ่น
“แกนั่นแหละทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง"ซันจิตะโกน
"ฮะๆๆๆ
นั่นสินะ"ลูฟี่หัวเราะ
"นายก็ด้วยแหละ!!!!"คิรัวร์ทุบหัวกัปตัน
"ฉันมีแต่เป็นตัวถ่วงทุกครั้งเลย
ขอโทษด้วย
ต้องขอโทษจริงๆทุกคน"อุซปพูดแล้วเข้าไปกอดขาโซโลร้องไห้"เงินก้อนใหญ่นั้น
ฉัน..."
"นี่ เดี๋ยว
ใจเย็นก่อน รู้แล้วน่าปล่อยสิ"โซโลผลักอุซปออกไป
"แต่ว่าเงินก้อนใหญ่ที่อุตส่าห์หามาได้มันกลับ..."
"อุซป
นายยังต้องนอนพักนะ"
"นี่
ทำตามที่ช็อปเปอร์บอกซะสิ"
หลังจากอุซปก็ได้รู้เรื่องที่แฟรงกี้ขึ้นขบวนรถทะเลออกไปแล้ว
"งั้นก็ตกลงว่าไม่ได้เงินกลับมางั้นสินะ"อุซปกล่าว
"มันก็ยังไม่รู้หรอกจนกว่าแฟรงกี้จะกลับมาล่ะนะ"ลูฟี่กล่าว
"ชอบทำอะไรฝืนสังขารตัวเอง
โชคดีนะที่กลับมาอย่างมีชีวิต"คิรัวร์บ่น"รู้ไหมทำใหัทุกคนเป็นห่วง"
"งั้นเหรอ
ขอโทษด้วย"อุซปกล่าว
"ช่างเถอะคะ
ถึงจะไม่ได้กลับมาก็ยังมีอีก100ล้านเบรีนะ"วีวี่พยายามพูดให้หายกังวล
"ใช่
อย่าไปใส่ใจเลย ฮะๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ
"เงินหายไปแล้วช่างมันได้ไงกัน!!!"นามิตะโกน
"นามิ!!"คิรัวร์บอกเธอเสียดุ
"ขอโทษ"นามิรู้ตัวว่าไม่ควรพูด
"ช่างเถอะไม่เป็นไร
แต่ว่าลูฟี่...แล้วเรื่องเรือล่ะ เรือแมรี่พอจะซ่อมด้วยเงิน100ล้านที่เหลือนี่ได้มั้ย?"อุซปถาม"อุตส่าห์เดินทางมาจนถึงอู่ต่อเรือชั้นยอดขนาดนี้แล้ว
ก็อยากซ่อมให้สมบูรณ์แบบ จนเป็นเรือที่แกร่งยิ่งกว่าที่ผ่านมา
เพื่อให้แล่นข้ามทะเลต่อจากนี้ไปได้ล่ะนะ"
กลุ่มหมวกฟางทุกคนเงียบและมีสีหน้าเศร้า
"นี่ ถ้ามี500ล้านเบรีคงพอให้เจ้าพวกนั้นซ่อมได้สินะ?"อุซปยังพูดต่อไป"ว่าไงล่ะลูฟี่?"
"คือว่าเรื่องนั่นน่ะ....เราตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนลำ
ขอโทษนะที่ตัดสินใจไปตอนที่นายไม่อยู่ด้วย แต่ก็ตัดสินใจไปแล้ว
ถึงเรือโกอิ้งแมรี่จะช่วยเรามาตลอด
แต่เราจะใช้เรือลำนี้ถึงแค่ตรงนี้แหละ"ลูฟี่ตอบไป
เกิดความเงียบในห้อง
ลูฟี่หันไปหยิบหนังสือที่ได้จากแคลิเฟอร์
"แล้วก็นะ
ในแตตาล็อกที่ได้มาจากลุงไอซ์เนี่ย
มันก็มีเรือใหม่ให้เลือกซื้อเยอะแยะน่าดูเหมือนกันนะ ถ้ามี100ล้านล่ะก็น่าจะพอซื้อเรือที่ใหญ่กว่าเดิม"ลูฟี่พูดต่อไป
"เดี๋ยว"อุซปพูดขึ้น
"....."ลูฟี่หันไปมอง
"เดี๋ยวก่อนๆ
นี่นายล้อเล่นกันเกินไปแล้วนะ พูดอะไรบ้าๆ เนอะ ก็ดูสิ
เดี๋ยวช็อปเปอร์ก็นึกว่าเป็นเรื่องจริงอีกหรอก แหมจริงๆเลย
กัปตันมาพูดอะไรแบบนี้จะแย่เอานะ"อุซปยังคิดว่าเป็นเรื่องน่าขำแต่ทุกคนเงียบ"พูดอะไรบ้างสิ
นามิ คิรัวร์"
"ลูฟี่ไม่ได้ล้อเล่น"คิรัวร์กล่าว
"อะไรกัน
ตกลงว่าค่าซ่อมมันไม่พออย่างงั้นเหรอ? เพราะฉันปล่อยให้เจ้าพวกนั้นชิงเงิน400ล้านเบรีไปได้
เงินเลยไม่พอใช่มั้ย? ที่นี่เป็นอู่ต่อเรือชั้นยอดก็เลยคิดเงินสินะ"
"ผิดแล้ว
ไม่ใช่อย่างนั้น"ลูฟี่ปฎิเสธ
"แล้วมันยังไงกันล่ะ
พูดมาให้ชัดๆเลยเซ่ เกรงใจฉันอยู่รึไง"อุซปตะโกน
"ใช่ที่ไหนเล่า
มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินที่ถูกชิงไปสักหน่อย"ลูฟี่ตะโกน
"ถ้าอย่างงั้นทำไมถึงพูดเรื่องไม่เข้าท่าอย่างเรื่องเปลี่ยนเรือเล่า!!!"อุซปตะโกน
"นี่พอได้แล้วทั้งสองคน
ใจเย็นกันหน่อยสิ"คิรัวร์พูดห้าม
"ใครจะไปใจเย็นลง
ก็เล่นพูดจาบ้าๆแบบนั้นออกมา"
"เดี๋ยวสิ
นี่มันเรื่องสำคัญอย่าเพิ่งใจร้อนสิ"นามิกล่าว
"อุซประวังร่างกายหน่อย
อย่าโมโหสิคะ"วีวี่ร้อง
"วีวี่พูดถูกนะ
ไม่งั้นมันจะส่งผลต่อร่างกายนะ"ช็อปเปอร์เสริม
"ใครจะไปสนเรื่องนั้นกัน
เป็นกัปตันแล้วจะมาเปลี่ยนเรือกันง่ายๆอย่างนี้
ใครจะอยู่เฉยได้กัน!!!"อุซปตะโกน
"ง่ายที่ไหนกัน
ตอนตัดสินใจฉันเองก็ลำบากใจมากเหมือนกันนะ!!!"ลูฟี่ตะโกน
"ลำบากใจยังไงถึงกลายเป็นแบบนี้กันเล่า"อุซปแย่งแคตตาล็อกมาจากมือลูฟี่"ยังมีหน้ารับของแบบนี้มาแล้วพูดเรื่องนั้นออกมาอีก!!!"
อุซปโวยแคตตาล็อกลงพื้น
"นี่นายจะทำอะไรน่ะ!!!"ลูฟี่ถาม
"อย่ามาอ้อมค้อมเลยน่า
นี่ลูฟี่ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินถูกชิงไปแล้วมันเพราะอะไรกันเล่าลูฟี่ พูดมาเลยสิ เอ้า
ยื่นนิ่งไปทำไมล่ะ ถ้าบอกว่าไม่ได้เกรงใจฉันก็พูดออกมาเลยเซ่ พูดมาสิ
ถ้าไม่มีเหตุผลพอฉีนไม่ยอมรับหรอก!!!"
"เรือแมรี่น่ะไม่มีทางซ่อมได้แล้ว!!!!!!"ลูฟี่ตะโกน
อุซปได้ยินแล้วเบิกตากว้างและแข็งทื่อเพราะช็อค
"เมื่อกี้ว่ายังไงนะ?"อุซปถามอีกครั้ง
"อย่าให้ต้องบอกซ้ำสิ
เรือแมรี่น่ะซ่อมไม่ได้อีกแล้ว
ไม่ว่ายังไงก็ซ่อมไม่ได้"ลูฟี่พูดอีกครั้ง"ถ้าไม่อย่างนั้นฉันไม่พูดเรื่องนี้ออกมาหรอก"
อุซปเข่าทรุดลงพื้น
"เรือลำนี้เนี่ยนะ
เรือลำที่พวกเราอยู่กันเนี่ยนะ!!!"อุซปพูดตบมือลงพื้น
"ถูกต้อง
เรือลำนี้น่ะ ใกล้จะจมแล้ว"ลูฟี่กล่าว
"นายพูดอะไรกันน่ะลูฟี่?"อุซปยืนกรานไม่ยอมรับ
"เรื่องจริงนะ
ที่อู่ต่อเรือเขาบอกมาแบบนี้นี่
แล้วยังบอกอีกว่าไม่มีทางแล่นไปถึงเกาะต่อไปไหวด้วย"ลูฟี่กล่าว
"งั้นเรอะ
ไปไม่ไหวงั้นเรอะ
กลับมาโดยหลงเชื่อคำของคนที่พึ่งรู้จักกันไม่นานอย่างนั้นเรอะ"อุซปกล่าว
"ว่าไงนะ!?"
"กะอีแค่ช่างต่อเรือชั้นยอดบอกว่าไม่ไหว
นายก็กลับมาเลยอย่างนั้นเรอะ!? นายคิดทอดทิ้งพวกพ้องที่สำคัญที่คอยร่วมเดินทาง
ผ่านคลื่น ผ่านศึกมาด้วยกันและร่วมหัวจมท้ายด้วยกันมาตลอด
ไว้ในที่แบบนี้งั้นเรอะ!! เรือลำนี้ สำหรับนายแล้วมันมีค่าแค่นี้งั้นเรอะ
ลูฟี่!!!!"
อุซปตะโกนแล้วไอเป็นเลือด
ช็อปเปอร์รีบวิ่งเข้ามาหา
"อย่าตะโกนมากสิอุซป"ช็อปเปอร์กล่าว
"โทษทีนะถอยไปก่อนเถอะ"อุซปบอกช็อปเปอร์"ยังคุยกันไม่จบเลย"
"อุซป..."นามิกล่าว
"ถ้างั้นนายตัดสินได้หรือไงกัน
เพราะเรือลำนี้ไม่มีช่างต่อเรือ
ถึงได้ให้เจ้าพวกนั้นมาตรวจดูไม่ใช่เรอะ"ลูฟี่กล่าว
"งั้นก็ช่างมันสิ
ไม่ต้องไปพึ่งเจ้าพวกนั้นก็ได้ ฉันจะซ่อมเหมือนกับที่ผ่านมาให้เอง
ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ทำแบบนี้แล้วก็เดินทางเรื่อยมานี่ เอ้า เริ่มกันเลยเถอะ นี่
พวกนายมาช่วยกันหน่อยสิ"อุซปพยายามลุกขึ้น
"นี่
เดี๋ยวสิอุซป"ซันจิกล่าว
"จริงด้วย
ไม้มีไม่พอนี่ ไปซื้อมาจากอู่ต่อเรือเถอะ เอาล่ะ
จากนี้ไปงานล้นมือแน่"อุซปไม่สนใจฟัง
"นายไม่ใช่ช่างต่อเรือนะอุซป!!!!"ลูฟี่ตะโกนเสียงโกรธเกรี้ยว
"เดี๋ยวสิลูฟี่!!"นามิกล่าว
"เออสิ
ไม่ใช่แล้วยังไงล่ะ ฉันน่ะไม่เชื่อมือช่างต่อเรือที่อาศัยคำว่ามืออาชีพ
แล้วพูดจาไร้ความริบผิดชอบหน้าตาเฉยเพราะเห็นว่าเป็นเรือคนอื่นหรอก"อุซปกล่าว
"อุซป
ช่างต่อเรือ...."คิรัวร์จะพูดแต่อุซปไม่เปิดโอกาส
"เรือของตัวเองก็ต้องปกป้องด้วยมือของตัวเองสิ
ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันก็ไม่ยอมทอดทิ้งเรือลำนี้หรอก!!! พวกนายบ้ากันไปแล้วงั้นเรอะ
ที่หลงเชื่อทฤษฎีตามตำราของพวกช่างต่อเรือใหญ่แบบนี้"อุซปลุกขึ้นยืน
"ถ้าเป็นพวกนายที่ฉันรู้จักแล้วล่ะก็
แทนที่จะหลงเชื่อคำพูดหาเงินของเจ้าพวกนั้น
ก็ต้องเชื่อมั่นในความแข็งแกร่งของเรือแมรี่มากกว่าแน่
เป็นกัปตันแล้วมาตัดสินแบบนี้เพราะคำตอบของเจ้าพวกผู้ใหญ่"อุซปเดินมาดึงคอเสื้อลูฟี่"ฉันดูนายผิดไปจริงๆลูฟี่"
"เดี๋ยวก่อน
ตอนแรกลูฟี่เค้าเองก็...."นามิพยายามพูด
"ไม่ต้องพูดนามิ"ลูฟี่ยกมือห้าม"นี่เป็นสิ่งที่ฉันตัดสินใจแล้ว
ถึงตอนนี้นายจะพูดอะไรฉันก็จะไม่เปลี่ยนความคิดแน่นอน
เราจะเปลี่ยนเรือลำใหม่และแยกจากแมรี่ที่นี่"
"จะมากไปแล้วนะ
ฉันยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้หรอก"อุซปตะโกน
"นี่พวกนาย
พูดจากันด้วยเหตุผลดีๆได้มั้ย
พูดใส่อารมณ์กันแบบนั้นไม่มีทางคุยกันรู้เรื่องหรอก"ซันจิกล่าว
"ฟังนะลูฟี่
ใช่ว่าทุกคนจะสามารถใช้ชีวิตโดยมุ่งไปข้างหน้าเหมือนนายได้
ฉันคนนึงล่ะที่เดินทางต่อหปข้างหน้าไม่ได้ถ้าต้องทิ้งเพื่อนที่บาดเจ็บไว้ข้างหลัง"อุซปกล่าว
"อย่าพูดบ้าๆน่า
ถึงเป็นพวกพ้องก็เถอะ คนกับเรือน่ะมันต่างกันนะ"ลูฟี่ตะโกน
"ก็เหมือนกันนั่นแหละ
แมรี่เองก็มีพลังของการอยากมีชีวิตต่อเหมือนกัน
ตัวนายน่ะตอนนี้ใจมันไปจดจ่ออยู่กับเรือลำใหม่แล้วอย่างนั้นสิ
ที่เป็นห่วงเรือแมรี่ก็แค่แสร้งทำใช่มั้ยล่ะ"
"มันจะมากเกินไปแล้ว"ลูฟี่โกรธพุ่งไปจับอุซปกระแทกพื้น
"ลูฟี่!!"นามิร้อง
"อย่าคิดนะว่าคนที่ทุกข์ใจมีแค่นายคนเดียว
ทุกคนเองก็รู้สึกเหมือนกันนั่นแหละ"ลูฟี่ตะโกน
"ถ้าเป็นงั้นจริงแล้วยอมเปลี่ยนเรือได้ยังไงกัน"อุซปโต้กลับ
"งั้นก็ตามใจ
ถ้าไม่พอใจกับวิธีการของฉันแล้วล่ะก็
ลงไปจากเรือลำนี้เดี๋ยว...เปรี้ยง!!!"ก่อนที่ลูฟี่จะพูดจบก็โดนซันจิเตะไปอัดกำแพง
"ซันจิ!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
ซันจิหายใจหนักกับเหตุการณ์เมื่อกี้
"เจ้าบ้า
เมื่อกี้แกพูดอะไรออกมา ไปทำใจให้สงบซะ แล้วอย่าหลุดพูดอะไรไม่เข้าท่าออกมาอีก
เข้าใจแล้วยังลูฟี่!!!"ซันจิตะโกนสีหน้าเครียด
"....."คิรัวร์หลับตารู้ว่ามันสายไปแล้ว
ลูฟี่ลุกขึ้นมาจากกองซาก
"โทษที
เมื่อกี้ฉันเผลอ..."
"ไม่หรอก
ช่างเถอะลูฟี่ นั่นเป็นใจจริงของนายงั้นสินะ"อุซปพูดยังนอนอยู่บนพื้น
"ว่าไงนะ!?"ลูฟี่โกรธอีกครั้ง
"พวกพ้องที่ใช้การไม่ได้น่ะ
ก็แค่ทิ้งไว้แล้วก็เดินหน้าต่อไปก็พอ เมื่อคิดทิ้งเรือแมรี่แล้วล่ะก็
ทิ้งฉันไปด้วยอีกคนเลยสิ"อุซปพูดและลุกขึ้นยืนมานั่ง
"นี่อุซป
อย่าพูดอะไรไม่เข้าท่าออกมาสิ"ซันจิกล่าว
"ไม่
ฉันพูดจริง ฉันคิดมานานแล้ว พูดกันตรงๆเลยนะ
ฉันคิดอยู่ว่าคงติดตามพวกนายที่เก่งเหมือนกับสัตว์ประหลาดไม่ไหว
ขนาดวันนี้กะอีแค่เฝ้าเงินไว้ก็ยังทำไม่ได้
จากนี้ไปฉันก็คงเป็นตัวถ่วงพวกนายเท่านั้นเอง”อุซปพูด
เขาลุกขึ้นยืน
"ยังไงก็คงไม่อยากได้พวกพ้องที่อ่อนแอใช่มั้ยล่ะ
ลูฟี่ นายคือผู้ชายที่จะเป็นราชาโจรสลัดนี่นา
ฉันน่ะไม่ได้อยากจะขึ้นไปสูงขนาดนั้นเลย มาคิดดูแล้ว
ตอนที่ฉันคิดออกทะเลก็เพราะถูกพวกนายชวนมา"
"มัวทำอะไรอยู่
รีบขึ้นมาสิ"คิรัวร์พูดให้อุซปขึ้นเรือ
"เราเป็นพวกเดียวกันไม่ใช่เหรอ?"ลูฟี่กล่าว
"มันก็แค่นั้นเอง
เมื่อความเห็นไม่ลงรอยกันแบบนี้
ก็ไม่ต้องเดินทางด้วยกันอีกแล้ว"อุซปหันหลังเปิดประตูออกไป
"นี่
จะไปไหนน่ะอุซป?"ซันจิถาม
"จะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน
มันไม่เกี่ยวกับพวกนายอีกต่อไปแล้ว
ฉันขอ....ลาออกจากกลุ่มนี้"อุซปเดินจากไปปิดประตู
"อุซป"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"อะไรกัน"นามิพูดหันไปมองลูฟี่ที่ยังนั่งเงียบๆ"นี่
ทำอะไรสักอย่างสิลูฟี่ จะปล่อยไปแบบนี้งั้นเหรอ นี่ ตามไปสิ รีบตามไปห้ามอุซปไว้สิ!!!"
อุซปกระโดดลงจากเรือเดินไป
"ทั้งที่เดินทางด้วยกันมาตลอดแท้ๆ
มาลาจากกันแบบนี้มันจะดีแล้วงั้นเหรอ?"นามิถาม"อุซปน่ะ
เป็นพวกพ้องคนสำคัญไม่ใช่เหรอ ไปห้ามไว้สิ นี่บูฟี่ นายน่ะเป็นกัปตันไม่ใช่เหรอ
ทำไมถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ"
"อุซปเดี๋ยวค่ะ"วีวี่วิ่งไป
ทำให้ซันจิ ช็อปเปอร์และนามิตามไป ทุกคนมองจากดาดฟ้าเห็นอุซปเดินจากไป
"อุซปอย่าทำแบบนี้
นี่ กลับมาสิ
"เฮ้ กลับมาเซ่
"อย่าไปเลยนะ
อุซป!!!!"
ลูฟี่ คิรัวร์
โซโล วีวี่ เซียร์เดินออกมา
"ลูฟี่"นามิมองเขาหวังว่าจะช่วยห้าม
อุซปหยุดเดิน
"ลูฟี่
ฉันร่วมทางกับนายต่อไปไม่ไหวแล้ว แถมยังก่อเรื่องให้นายจนถึงท้ายที่สุดด้วย
ถูกต้องเรือลำนี้ มีนายเป็นกัปตัน...”
อุซปหันกลับมา
"ดังนั้นมาสู้กับฉันซะ
มังกี้ D ลูฟี่ มาดวลกับฉันซะ!!!!"
ลูฟี่กับอุซปจ้องมองหันด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว
"นี่เดี๋ยวสิ
พูดอะไรออกมาน่ะ!?"นามิร้อง
"คืนนี้4ทุ่ม
ฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง และจะสู้โดยมีเรือแมรี่เป็นเดิมพัน
ฉันจะชนะนายและขอรับเรือแมรี่ไป
จากนั้นความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับพวกนายถือว่าขาดกัน"
_________________
"อะไรกันเนี่ย
เลิกทำเรื่องบ้าๆแบบนี้ทีเถอะ ทำไมถึงต้องสู้กับเพื่อนด้วยล่ะ!? ปล่อยไว้สักพักเดี๋ยวต่างก็ใจเย็นลงเองไม่ใช่รึไง!?
อุซปน่ะแค่ฉุนเพราะเรื่องมันกะทันหันไปเท่านั้นเอง"
"จนถึงตอนนี้มันก็หยุดไม่ได้แล้วล่ะ"ลูฟี่กล่าว
"ใช่ที่ไหนกันล่ะ
แค่นายเป็นฝ่ายขอโทษแล้วก็คุยกันอีกหนก็พอแล้วนี่"
"ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นไปไม่ได้"
"ทำไมล่ะ?"นามิถาม
"อุซปน่ะไม่ได้โง่พอที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยงเพราะอารมณ์ชั่วูบหรอก
แล้วก็ถ้าเป็นความเห็นที่คุยให้เปลี่ยนใจได้แล้วล่ะก็ มันคงไม่เป็นแบบนี้หรอก
เมื่อเข้าใจแล้วก็ไปซะ"
"ลูฟี่"
ด้านนอกโซโล
ซันจิกำลังเถียงกัน
"นายบอกว่าพวกตระกูลแฟรงกี้มาที่นี่ตอนกลางวันสินะ?"ซันจิถาม
"เออ
แล้วมันยังไงล่ะ?"โซโลถาม
"ทำไมตอนนั้นนายถึงไม่เล่นงานเจ้าพวกนั้นให้หมดสภาพล่ะ
ถ้าทำแบบนั้นอุซปก็คงไม่ถูกเล่นงานจนต้องมารู้สึกแบบนี้หรอก"
"ถ้าอย่างนั้นนายกันคิรัวร์ก็ไม่น่าออกจากเรือจะได้อยู่จัดการเจ้าพวกนั้นไม่ใช่เรอะ"
"ในฐานะกุ๊กแล้วฉันต้องออกไปซื้อเสบียง"ซันจิโต้กลับ
"พอได้แล้ว
ยังจะมาเถียงกันอีก!!!"นามิตะโกนหยุดพวกเขาไว้ เรื่องเถียงกันน่ะมันมากพอแล้ว
เรื่องมันผ่านไปแล้วไม่เถียงกันเลย"
"คุณนามิ
แต่ว่าเจ้าเซ่อซ่านี่มัน...."
ตอนนั้นเองช็อปเปอร์ก็เดินเข้ามา
"ช็อปเปอร์
นี่นายไม่ใช่ว่าตามอุซปไปหรอกเหรอ?"โซโลถาม
"ก็อยากจะตามไปรักษาต่ออยู่หรอกแต่ก็ถูกไล่กลับมา
ตอนนี้อุซปพักอยู่ในเมือง บอกมาว่าฉันกับนาย...ไม่ใช่พวกพ้องกันอีกต่อไปแล้วกลับไปที่เรือซะ"
"เวลาสนุกสนานเมื่อตแนเช้าเหมือนเป็นเรื่องโกหกเลย
นอกจากนี้ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับโรบินแล้วล่ะก็ อะไรกันเนี่ย
มันเหมือนกับกลุ่มเรากำลังแตกเป็นเสี่ยงๆเลย"นามิกล่าว
_____________________
ไอซ์เบิร์กอยู่ในห้องมองไปนอกหน้าต่าง
"กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางรึ
แหม คืนนี้ดูท่าจะเย็นใจไม่ได้แล้วละนะ"
_____________________
เวลาผ่านไปถึงยามค่ำคืนตอน4ทุ่ม
กลุ่มหมวกฟางต่างมายืนดูบนดาดฟ้าเรือ ขณะที่ลูฟี่รออุซปอยู่บนแหลมหน้าเรือ
"ถึงเวลา4ทุ่มตามที่นัดแล้ว
เดี๋ยวอุซปก็จะมา"ลูฟี่มองไปข้างหน้า"พวกนายห้ามลงมาจากเรือล่ะ"
อุซปเดินเข้ามา
"มาแล้ว"นามิกล่าว
"อุซป!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
ลูฟี่และอุซปยืนเผชิญหน้ากัน
"มาโดยไม่กลัวเลยนะ
ถ้าเกิดอะไรขึ้นห้ามเสียใจภายหลังล่ะ เพราะนี่เป็นการต่อสู้ที่นายขอเอง"ลูฟี่กล่าว
"มันแหงอยู่แล้วล่ะ
สู้แบบเอาจริงได้เลย เดี๋ยวฉันจะโต้กลับไปให้ดูเอง
ฉันคิดแผนล้มนายไว้แล้ว"อุซปประกาศ
"ห้ามไม่ได้แล้วเหรอ
อุซปเจ็บหนักอยู่เลยนะ"ช็อปเปอร์บอกคนอื่นๆ
"ถ้าทนดูไม่ได้ก็เข้าไปอยู่ในห้องซะ"โซโลบอก
"อย่าเอาฉันไปรวมกับเจ้าพวกศัตรูที่ผ่านมาล่ะลูฟี่
ฉันกับนายน่ะอยู่ด้วยกันมานาน และฉันก็รู้พลังของนายดี"อุซปกล่าว
"แต่ลูฟี่ก็รู้จักอุซปดีเหมือนกัน"เซียร์กล่าว
"ฟังแล้วอย่าตกใจล่ะลูฟี่
ฉันน่ะมีลูกน้องถึงแปดพันคน ถ้ายังรักชีวิตล่ะก็รีบยอมแพ้เดี๋ยวนี้เลย!!"
"ตั้ง8,000คนเชียว!!!!"ช็อปเปอร์หลงเชื่อ
"นายน่ะกลับเข้าห้องเถอะ"โซโลกล่าว
"ฉันรู้ดีว่านายไม่มีลูกน้องที่ว่านั่นหรอก!!!"ลูฟี่ตะโกน
"คาถาอุซป
ขอให้มีดโกนจนบาดปากทั้งปาก!!!"อุซปตะโกน
"จ๊าก!!
แค่คิดก็รู้สึกเจ็บแล้ว!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"นายน่ะกลับเข้าห้องไปเลย"โซโลกล่าว
"ขอให้กระบองเพชรตำนิ้วทั้งหมด!!!"
ลูฟี่วิ่งเข้าหาอุซป
"หมัดปืนยางยืด...."
"แค้กๆๆ!!!"อุซปกระอักเลือดออกมา
ลูฟี่เห็นแล้วหยุดมือไป
"อุซป!!!!"
"ไม่นะ!!!"
"เห็นมั้ย
ไม่ไหวจริงๆด้วย"
"เจ้าโง่
อย่าหลงกลสิ"คิรัวร์บ่น
"งี่เง่า"
"ท่าไม้ตาย
กระสุนซอสมะเขือเทศ"อุซปแค่ทำเพื่อให้ลูฟี่หยุดโจมตี"เห็นใจศัตรูงั้นเรอะ?
ย่ามใจน่าดูเลยนี่"
ลูฟี่จะชกอีกครั้ง
"แฟลชไดอัล!!"อุซปกดไดอัลแสงจ้าส่องใส่ตา
"หวา
มองไม่เห็น!!!"ลูฟี่ร้อง
"ท่าไม้ตายกระสุนไข่เน่า!!!"อุซประดมยิงหนักสติ๊ก
"แผละๆๆ"ไข่แตกเลอะเต็มตัวลูฟี่
"เหม็นกลิ่นสุดๆเลย
หนอย เจ้านี่ตั้งใจสู้หน่อยสิ"
"มันฟังดูงี่เง่าสินะ?
อย่าเข้าใจผิดสิลูฟี่"
"ว่าไงนะ!!!"
"นี่แหละการต่อสู้ของฉัน
เอ้า อ้าปากกว้างแบบนั้นเดี๋ยวก็ได้เจ็บตัวหรอก"อุซปยิงบางอย่างใส่ปากลูฟี่"ท่าไม้ตายกระสุนทาบาสโก้"
"จ๊ากกก!!!
เผ็ด!!!"ลูฟี่พ่นไฟออกจากปากขึ้นฟ้า
"ระวังรอบๆตัวไว้ด้วยล่ะ
แถวรอบเท้านายมันเป็นนรกหนามเรียบร้อยแล้ว"
พื้นที่รอบตัวลูฟี่เต็มไปด้วยหนามเหล็กที่อุซปปล่อยไป
และลูฟี่ก็ล้มลงไปทิ่มโดน
"เจ็บ!!!!"ลูฟี่ร้อง
"อุซปได้เปรียบอยู่"ช็อปเปอร์กล่าว
"เข้าใจแล้วยังลูฟี่
ฉันต้องล้มนายแล้วก็ชิงเรือแมรี่มาให้ได้
ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม!!!"อุซปตะโกน
"โอ๊ย
เจ็บ!!!"ลูฟี่ยังโดนหนามทิ่มอยู่
"ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช้วิธีที่ใช้ไม่ได้ผลกับนายหรอก"อุซปพูดหยิบดาวกระจายขึ้นมา"
"อูย..แค้กๆๆ"ลูฟี่ไอยันไม่ให้โดนหนามลุกขึ้นมา"บ้าชะมัดทั้งเผ็ดทั้งเหม็น
อูย..."
"ไม่เปิดโอกาสให้หรอก
ท่าไม้ตายชูริเคนดาวตก"
"เฟี้ยว!!!!"ดาวกระจายจำนวนมากพุ่งใส่ลูฟี่
แต่เขาโดดหลบหลีกได้
"ฟู่ๆๆ"ลูฟี่ได้ยินเสียงบางอย่าง
"หือ? ควัน"หันไปเห็นเฟรสไดอัลปล่อยก๊าซออกมา
"เฟรสไดอัล
เพราะกลิ่นไข่เน่าเลยทำให้ไม่รู้สึกตัวสินะ
ตอนนี้ก๊าซสะสมเป็นปริมาณมากพอแล้ว"อุซปกล่าว
"ก๊าซ!!"ซันจิกล่าว
"หรือว่า....!!!"นามิร้อง
"โทษทีนะที่ต้องทำ
กระสุนเพลิง!!!"อุซปยิงไปโดนลูฟี่
"บรึ้มมมมมมมม!!!!!!"
เกิดระเบิดรุนแรงไปทั่วบริเวณทำให้น้ำกระเด็นร่วงลงมาเหมือนฝนครู่นึง
"ลูฟี่
อุซป!!!!"นามิตะโกน
"ทั้งสองคนเป็นไงบ้างคะ!!"วีวี่ร้อง
ควันจางลงทำให้เห็นลูฟีที่นอนบนพื้นบาดเจ็บจากแรงระเบิด
แต่บาดแผลไม่ได้สาหัส ในขณะที่อุซปโดนแรงระเบิดทรุดลงไปพิงโขดหินหอบหายใจ
"เห็นเกาะแล้ว"
"ว้าวสุดยอดเกาะอะไรเนี่ย"
"เดินหน้าเต็มที่เลยแมรี่
ฮ่าๆๆ"
ฝนโปรยลงมาที่หัวเรือแมรี่
และดูราวกับแมรี่ร้องไห้ออกมา
อุซปลุกขึ้นยืนมองหลุมข้างหน้า
"อย่างนายโดนแค่นี้ไม่ตายอยู่แล้ว
ฉันรู้ดีน่า"อุซปกล่าว
ลูฟี่วิ่งผ่านกลุ่มควันเข้ามา
"หมัดปืนกลยางยืด"
"กระสุนดาวกระจาย"
หมัดลูฟี่ที่ชกรัวๆไปโดนกระสุนของอุซป
ระเบิดเป็นดาวกระจายพุ่งออกมาเฉือนและแทงตัวลูฟี่ล้มลงไป อุซปรีบโจมตีต่อ
"กระสุนเพลิงสามนัดซ้อน"
"ตูมๆๆ"ลูฟี่กลิ้งตัวหลบระเบิดได้
"หมัดปืนยางยืด!!!!"ลูฟี่ยืดหมัดชกใส่หน้าอุซปเต็มๆ
อุซปไถลตกลงพื้นแต่รีบลุกขึ้นมา
"บาซูก้ายางยืด"ลูฟี่ยืดหมัดชกเข้าที่ท้อง
"ฟู่!!"แต่ผลปรากฎว่าอุซปเอาไดอัลมารับไว้
"ไดอัล
ขอรับพลังทำลายของนายไว้"อุซปพูดหันเปลือกหอยไปใกล้หน้าลูฟี่กดลงไป
"อิมแพ็ค!!"
"ตูม!!!!"ลูฟี่โดนแรงอัดตัวเองส่งกระเด็นไป
"อิมแพ็คไดอัล"นามิ
ช็อปเปอร์ วีวี่และเซียร์ร้อง
"อ๊าก!!!"อุซปรับผลสะท้อน"เป็นไงล่ะเจ้าบ้า"
"ครืด!!!"แต่ลูฟี่ยันตัวยืนอยู่ได้และใกล้อุซปมาก
ทั้งสองฝ่ายจ้องมองกัน
"ฉันเกิดที่หมู่บ้านนี้
ชื่ออุซป เป็นหัวหน้ากลุ่มโจรสลัดอุซป"
"หมัดกระสุนยางยืด!!!!"ลูฟี่ยืดแขนไปด้านหลังพุ่งกลับมาชกใส่ท้องอุซป
"ตูมมมม!!!!!"
"อุซป!!!"ช็อปเปอร์ร้องไห้
"ตุบ!!!"อุซปล้มลงพื้น
ขณะที่ลูฟี่คุกเข่าลงพื้น
"รู้ผลแล้ว"โซโลกล่าว
"บ้าที่สุด
ก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่านายไม่มีทางเอาชนะฉันได้!!!"ลูฟี่ตะโกน
"...."อุซปไม่พูดอะไร
ลูฟี่ลุกเดินไปเก็บหมวกฟาง
"ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว"นามิยกมือปิดปากร้องไห้
ลูฟี่หยิบหมวกฟางมาสวม
"นายจะเอาเรือแมรี่ไปทำอะไรก็ตามใจ
พวกเราจะหาเรือลำใหม่ แล้วออกเรือเพื่อมุ่งหน้าสู่ทะเลข้างหน้า"
"นี่เปลี่ยนกันบ้างสิลูฟี่"
"ไม่ได้
ตรงนี้เป็นที่นั่งพิเศษของฉันนี่"
"นั่นอะไรน่ะ
ทำอะไรอยู่น่ะอุซป?"ช็อปเปอร์เดินมาถามอุซปที่ทำกระบองคุริมะให้นามิ
"นี่เดี๋ยวสินาย
อย่าเอาเท้าเปื้อนดินเหยียบเข้ามาในโรงงานอุซปสิ"อุซปห้าม
พอนามิหันมาเค้าก็รีบบังกระบองคุริมะ
"สักวันฉันจะต้องไปที่เอลูบัฟ
หมู่บ้านนักรบให้ได้"
"ดีล่ะอุซป
ต้องไปกันให้ได้นะ!!!"
"มาเลยๆ
นี่คือปาร์ตี้คืนก่อนหาขุมทอง"
"ลาก่อนอุซป
ที่ผ่านมาฉันสนุกมาก"ลูฟี่ที่เอินจากไปกล่าวลา
"อุซป!!"ช็อปเปอร์ร้องหยิบกระเป๋าจะไปพยาบาลอุซป
"นี่
ห้ามไปนะช็อปเปอร์"ซันจิจับเขาไว้
"ทำไมล่ะ
เดิมทีร่างกายก็เจ็บหนักอยู่แล้ว
แถมยังโดนหนักขนาดนั้นอีก"ช็อปเปอร์สะบัดแขนจะโดดลงไป
แต่ซันจิจับแขนสองข้างเรนเดียร์ไว้
"นี่ไม่ใช่การทะเลาะหรือเกมนะ"ซันจิเตือน
"หมอนั้นไม่ใช่คนในกลุ่มเราอีกแล้ว"คิรัวร์เสริม
"แล้วยังไงล่ะ
ฉันเป็นหมอนะ
ให้ฉันไปรักษาสิ"ช็อปเปอร์แปลงเป็นเฮฟวี่พ้อยน์หลุดจากการจับกุมของซันจิ
แต่ซันจิโดนใส่ดันเขาล้มกระแทกราวกั้น
"คิดบ้างสิว่า
ผู้ชายที่แพ้การต่อสู้ แถมยังถูกเห็นใจอีก มันจะรู้สึกสมเพชแค่ไหน
ลองคิดดูสิว่าความใจดีที่ไม่เข้าท่าน่ะ มันสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้แพ้แค่ไหน
เจ้านั่น ท่าประลองโดยทำใจไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้"ซันจิบอกช็อปเปอร์
"วืด"ช็อปเปอร์กลับเป็นเบรนพ้อยต์
ลูฟี่เดินกลับมาถึงเรือ
ทุกคนมองไปที่เขา ช็อปเปอร์ นามิ และวีวี่น้ำตาไหลออกมา
"หนักอึ้งจริงๆ"ลูฟี่กล่าว
"นั่นแหละคือกัปตัน
อย่าสับสนสิ ถ้านายโลเลเปลี่ยนไปมา แล้วพวกเราจะเชื่อมั่นใครได้"คิรัวร์กล่าว
ทุกคนเศร้าแต่เห็นด้วยกับคิรัวร์
ช็อปเปอร์วิ่งโดดลงจากเรือเอากล่องปฐมพยาบาลไว้ข้างอุซปแล้ววิ่งกลับมาทั้งน้ำตา
"ยกเรือให้เจ้านั่นไปเถอะ
พวกเราไม่อาจกลับมาที่เรือลำนี้ได้อีกแล้ว"คิรัวร์กล่าว
ความคิดเห็น