คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #104 : รอบแรก โดนัทเรซ(RE2)
"ตูมๆๆ"ระเบิดงานถูกยิงขึ้นฟ้าสำหรับการแข่งยกแรก
นามิกับอุซปกำลังยกหมัดบี้แก้มลูฟี่คนละข้างทำให้หน้าเขาโดนบีบแบน
ขณะที่เขากำลังกินข้าวกล่อง
"ให้ตายสิ"อุซปกล่าว
"ทำเรื่องร้ายแรงเข้าจนได้นะลูฟี่"นามิกล่าว
"แค่ชนะก็พอแล้วนี่"ลูฟี่กล่าว
"เฮ้
ลืมของแน่ะ"โจรสลัดฟ็อกซี่คนนึงโยนกระดาษมาวางไว้ที่พื้นข้างกลุ่มหมวกฟาง"แล้วก็เขียนบำดับมาส่งให้หัวหน้าหน่วยงานเลี้ยงของพวกเราด้วย
คนนึงสามารถลงแข่งได้รอบเดียว ถ้ากำหนดตัวผู้เข้าแข่งแล้งจะแก้ไขไม่ได้อีก"
"รูปแบบการแข่งคือ.."โซโลหยิบกระดาษมาอ่าน"เรซ
บอล แล้วก็ทีม"
โซโลยื่นกระดาษไปให้คิรัวร์
"นายเคยแข่งมาก่อนใช่มั้ย"โซโลถาม"มีแผนยังไง"
"เรซ
ทุกคนสามารถแข่งได้ บอลลงได้แค่3 และทีมลงได้5คน"
"ดีล่ะ
ฉันจะลงแข่งทั้ง3ประเภทเลย"ลูฟี่กล่าว
"ตามกติกาคงลงทั้งหมดไม่ได้หรอก"เซียร์เตือนเขา
"เฮ้
ถ้าแพ้จะทำยังไง?"อุซปถามนามิที่หดหู่เหมือนกัน"คนที่พวกมันอยากได้ต้องเป็นกัปตันอุซปคนนี้แน่"
"ไม่หรอกฉันต่างหากล่ะ
เพราะว่าฉันน่ารัก"นามิกล่าว
"เหรอ?"อุซปถาม
"ทั้งสองทีมส่งลำดับมาแล้วครับ
จะประกาศล่ะนะ ก่อนอื่นก็ทีมหมวกฟาง การแข่งรอบแรกโดนัทเรซ ผู้เข้าแข่งขันคือ
กลุ่มหมวกฟางทั้งทีม"
"ที่จริงแล้วฉันป่วยเป็นโรคแพ้ความเร็วน่ะ"อุซปกล่าว
"ฉันเองก็ไม่อยากลงแข่งหรอก"นามิตะโกนใส่
"การแข่งรอบสอง
คล็อกกี้ริง ผู้เข้าแข่ง อนาตาเซีย , ซันจิ, โทนี่โทนี่
ช็อปเปอร์"
"คล็อกกี้
ริงคืออะไร?"ซันจิถามคิรัวร์
"เอาบอลลงห่วง"คิรัวร์ตอบ
"บอกให้ชัดกว่านี้สิ"เซียร์กล่าว
"ฉันจะพยายามเต็มที่"ช็อปเปอร์ร้อง
"การแข่งรอบสาม
รันราวด์ โรลเลอร์ ผู้เข้าแข่ง มังกี้ D ลูฟี่, นามิคาเสะ
คิรัวร์, นิโค โรบิน, เนเฟลตาลี วีวี่, อุซป"
"มีแต่ต้องแข่งสินะ"วีวี่รู้สึกกังวล
"สู้ตายอยู่แล้ว!!!"ลูฟี่ตะโกน
ฟ็อกซี่นั่งอยู่บนเวทีมองดูลูกเรือกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง
"กัปตัน, รองกัปตัน, นักดาบ, ต้นหนเรือ, พลซุ่มยิง, กุ๊ก, หมอ, ดาร์คเอลฟ์ , เจ้าหญิง
แล้วก็นักโบราณคดี เอาล่ะจะเลือกคนไหนมาก่อนดีนะ ต้องเจ้านั่นจริงๆด้วยสิ
อยากได้เจ้านั่นจังเลย"เขากล่าว
"เอาล่ะๆรอกันนานมั้ย
ชนะก็ฉลอง แพ้ก็จมทะเล เดวี่แบ็คไม่เคยมีความปราณี ผู้บรรยายคือผมเอง
หัวหน้าหน่วยงานเลี้ยงของกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ อิโตะมิมิสึครับ
ก่อนอื่นก็การแข่งรอบแรก โดนัทเรซ"
"โอ้!!!!!"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่โห่ร้อง
"แบ่งทีมกันดีกว่ามั้ง?"โรบินเสนอ
"ถ้าคำนึงถึงผู้มีพลังจากผลปีศาจแล้ว
ก็น่าจะแบ่งเป็นทีมละ3คน"ซันจิกล่าว
"วัตถุสำหรับสร้างเรือที่จะใช้ในโดนัทเรทคือ
พาย2อันกับถังเปล่า3ใบ ถ้าใช้วัสดุอื่นนอกเหนือจากนี้จะตัดสิทธิทันที
ขึ้นอยู่กับฝีมือของซ่อมเรือแล้ว ทีมที่ไม่มีถังเปล่าเชิญมาหยิบไปได้เลย
ใจกว้างอยู่แล้วยินดีให้กันฟรีๆ"
อิโตะมิมิสึตบไปที่กองถังเปล่าบนเวที
"ใช้ถังเปล่าได้แค่3ใบ
อาจจะสร้างเรือสำหรับ4คนไม่ไหวก็ได้นะ"โรบินมองวัสดุสร้างเรือ
"ถ้างั้น3คน4ทีม"โซโลกล่าว
ทางด้านกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่
ช่างซ่อมเรือเริ่มทำการต่อเรือของตัวเอง
"แก!!!
จะพังถังไปทำไมฟะ!!!!!"ซันจิตะโกน
"เอาน่าคอยดูเถอะ
จะสร้างเรือสุดยอดให้ดูเอง"ลูฟี่กล่าว
โซโบตวัดดาบฟันถังไม้แยกเป็นสองท่อน
"โป๊ก...จ๊ากกก!!!!"ช็อปเปอร์ทุบค้อนโดนนิ้วตัวเองบวม
"เอาล่ะ
ระหว่างที่กำลังต่อเรือกันอยู่ จะขออธิบายกติกานะครับ คอร์สคือ1รอบของลองริงลองแลนด์แห่งนี้
พูดน่ะมันง่าย แต่ว่ามันเป็นคอร์สที่หินมากเลย
ทีมที่เรือจมน้ำจะถือว่าหมดสิทธิ์ทันที อนึ่ง ปืน ปืนใหญ่ ดาบ สามารถนำมาใช้ได้หมด
ใครที่หาว่าขี้โกงอย่างงั้นอย่างงี้ คือความอับอายของโจรสลัด"
"ฟู่..."เสร็จสมบูรณ์แล้ว"อุซปต่อเรือที่ใช้แข่งเสร็จ
"ตูมๆๆ.."ระเบิดงานเป็นสัญญาณบอกว่าใกล้เริ่มแข่ง
"จวนจะหมดเวลาที่ให้แล้ว
เตรียมตัวพร้อมรึยัง?"
หนึ่งในโจรสลัดฟ็อกซี่ส่งกระดาษให้อิโตะมิมิสึ
"โอ้
กำหนดอัตราต่อรองเสร็จแล้วครับ ขอประกาศตามลำดับเลยก็แล้วกัน
ก่อนอื่นก็ทีมที่ได้รับความนิยมสูงสุด ไอดอลสุดแกร่งประจำทีมฟ็อกซี่ของพวกเรา
ปอร์เช่จัง"
"วางใจได้เลย"ปอร์เช่ส่งจูบให้กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่
"ตามด้วยมนุษย์เงือกปลาฉลาม
คาโปตี้ ฉลามดาวมอนด้า เรือที่นั่งมาคือคิวตี้วากอน"
"โอ้ ชนะใสแน่
ฝากจัดการด้วย
"เดี๋ยวสิ"นามิตะโกนชี้จากเรือทีมหมวกฟาง"ฉลามมันปลาไม่ใช่รึ"
"แหม
กติกาไม่ได้บอกนี่ว่าปลาห้ามแข่ง"ปอร์เช่บอกเธอ
"แล้วก็ทีมลำดับที่สอง
อ้าวๆ ผิดคาดเลยครับเนี่ย ทีมของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง รองกัปตัน นามิคาเสะ คิรัวร์, เนเฟลตาลี
วีวี่ และอนาตาเซีย รวมเป็น3คน
เรือที่นั่งอยู่คือดีกัลควอร์"
"ผู้หญิงผมฟ้านั่นน่ารักเนอะ"
"ผู้หญิงผมเงินก็สวยไปอีกแบบ"
"กรี๊ดดดด
อยากได้เด็กหนุ่มผมดำ"
"ไม่เห็นอยากได้"หนุ่มๆพูด
"ว่าไงนะยะ!!"
"ทีมลำดับที่3 ต้นหนนามิ
พลซุ่มยิงอุซป และนักโบราณคดีโรบิน รวมเป็น3คน
เรือที่นั่งอยู่คือทารุไทเกอร์"
"อยากได้ผู้หญิงผมส้มจังเลย"
"ฉันอยากได้อาเจ๊ผมดำมาเป็นพวกมากกว่า"
"ผู้ชายไม่เอา"
"อื้อ
ไม่เอาหรอก"
"เข้าใจแล้ว
กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ที่มีแต่พวกป่าเถื่อนเป็นโรคแพ้สาวน้อยน่ารักนั่นเอง
ไอ้พวกตาลุงเอ๊ย"
"ไอ้นี่ไม่จมแน่นะ?"นามิถามเท้าตีพื้นเรือเบาๆ
"ก็บอกว่าฉันไม่ใช่ช่างซ่อมเรือไงเล่า
แต่ก็ดีกว่าไอ้นั่นละกัน"
ลูฟี่กับซันจิอยู่บนเรือที่เหมือนแพแคบๆ
ช็อปเปอร์กับโซโลเป็นเรือถังไม้ที่เรนเดียร์ร่างยักษ์วิ่งปั่นบนถังให้เรือไปข้างหน้า
"นี่ไม่ใช่เรือแล้ว
ก็แค่ไม้กระดานเอง"ซันจิกล่าว
"ฮะๆๆๆ
อย่าใส่ใจน่า"ลูฟี่หัวเราะ
"ต้องถีบแบบนั้นไปตลอดเลยเหรอ?"โซโลถาม
"ยังไงก็ต้องพยายามเต็มที่"ช็อปเปอร์กล่าว
"แค่ลอยได้ก็ปาฎิหาริย์แล้ว"โรบินเหงื่อตกเมื่อเห็นเรือทั้ง2ลำ
"พวกเราคงต้องทำอะไรสักอย่าง
ไม่งั้นแพ้การแข่งแน่"นามิยกมือตบหน้าผาก
"ต่อด้วยลำดับที่4 เรือฮาเร็มนอคเทิร์น
ลำนี้เป็นเรือสาวงามโดยสาวงามและเพื่อสาวงาม"
เรือมีลักษณะทรงดอกกุหลามมีสาวกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่นั่งอยู่4คน
"ลำดับที่5 เรือคาริเครนที่ได้รับความนิยมสูงเสมอ"
คาริเคนเป็นเรือเหมือนตัดสองท่อนและมีส่วนไม้งอกไปด้านข้าง6อัน
"ลำดับ6และลำดับ7คือเรือคาริคิงเบอร์1และเบอร์2"
เรือทั้งสองลำมีที่นั่งแบบตัดถังไม้แยกเป็นสองท่อนให้คนนั่ง
ส่วนที่เหลือเป็นปลายแหลมหน้าเรือกับครีบปลาด้านหลัง ลำแรกสีฟ้า ลำที่สองสีน้ำเงิน
"ลำดับ8คือเรือเถ้าแก่
ผู้ชื่นชอบงานสังสรรค์"
เรือนี้เป็นเรือลำใหญ่ที่มีทรงสี่เหลี่ยม
กลางเรือเหมือนร้านขายของและเพดานมีถังไม้ยักษ์ครึ่งท่อนอยู่
"ลำดับ9เรือดุคสเปเชียล
หมดแล้วครับ"
"เดี๋ยวก่อนสิ
แล้วเรือของพวกเราล่ะว่ายังไง"ลูฟี่ยกมือถาม
"ใช่ๆ
ของฉันก็ด้วย"ช็อปเปอร์ร้องอีกคน
"เอ่อ คือ
เรือถังไม้ดุ้นๆของหมอช็อปเปอร์กับนักดาบโซโล...ลำดับสามนับจากท้ายครับ"
"อะๆๆ..."ช็อปเปอร์ช็อค
ไม่ชอบเรือที่เขาทำเหรอ
"อือ
ก็เหมาะแล้วล่ะ"โซโลเห็นด้วย
"ส่วนเรือ
ช่างหัวมันเถอะ ติดอันดับรองบ๊วยครับ"
"รองบ๊วยนี่มันอะไรเหรอ?"ลูฟี่ถาม
"ก็อันดับ2จากท้ายไงเล่า"ซันจิตอบ
"ยังมีเรือที่ห่วยแตกกว่านี้อีกเหรอ!?"อุซปตกใจ
"และทีมที่ได้ความนิยมต่ำสุดก็คือ
เรือยักษ์มาเธอร์ชิปโคสเตอร์ ครับ"
จากนั้นพวกเขาก็เห็นเรือถังไม้ยักษ์3อันต่อติดกันอยู่ด้านหลังเรือทีมอื่น
"ไอ้แบบนั้น
จะพายถึงรึเนี่ย?"โซโลถาม
"จะขยับยังไงล่ะ?"ช็อปเปอร์สงสัย
"ฮะๆๆ
รู้ตัวจนได้นะ"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่คนนึงยืนอยู่บนเรือกับอีก2คน"ใช่แล้ว
เรือลำนี้น่ะพายไม่ถึง มิหนำซ้ำภายในยังมีแต่น้ำทะเลด้วย"
"ประสาทเหรอ
เจ้าพวกนั้น?"ลูฟี่กล่าว
"ว่าแต่ใช้ถังกี่ใบกันล่ะเนี่ย?"ซันจิสงสัย
"เจ้านี่น่ะใช้ถังไม้ขนาดใหญ่3ใบมาประกอบเข้าด้วยกัน
ไม่ผิดกติกาเลยแม้แต่น้อย"
"เอาล่ะๆ
เรือทุกลำเข้าประจำเส้นสตาร์ทแล้ว ระหว่างแข่งผมจะขี่จูจุน
นกกระจอกหายากของทะเลเซาธ์บลูคอยรายงานจากบนท้องฟ้านะครับ"
"จิ๊บๆ"นกกระจอกจูจุนบินขึ้นฟ้าไป
"ปอร์เช่จัง!!!"
"เจ้าจมูกยาวจมไปซะ"
"ฉันเรอะ"อุซปกล่าว
"ยังไงก็เถอะ
ในเมื่อแข่งแล้วก็ต้องชนะ"นามิกล่าว
"จมเรือคู่แข่งก็ได้งั้นสินะ"โรบินกล่าว
"แหม
พูดจาวู่วามกันจัง"ปอร์เช่กล่าว
"ปล่อยมันพูดไปเถอะปอร์เช่จัง"คาโปตี้กล่าว"แค่3นาทีก็จมได้แล้ว
เนอะมอนต้า"
"ชูรา"ฉลามร้องเห็นด้วย
"ชักตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ"ช็อปเปอร์กล่าว
"จะแข่งไหวรึเนี่ย?"โซโลถาม
"เฮ้ อุซป
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกสาวๆ แกเจอฆ่าแน่"ซันจิเตือน
"ต้องชนะเลิศให้ได้"ลูฟี่กล่าว
"เฟๆๆๆ
เจ้าโง่เอ๊ย พวกเรายังไม่เคยแพ้ตามกฎออร์ทอดอกซ์นี่มาก่อนเลยนะ การแข่งครั้งนี้5นาทีก็พอเนอะฮัมเบิร์ก"ฟอกซี่กล่าว
"ฮุๆๆ
ไม่ถึงหรอก"ฮัมเบิร์กกล่าว
"เอ้า รับไว้สิ
เอเทอนอลโพสกันหลงทาง"
อิโตะมิมิสึปล่อยเอเทอนอลโพสลงมาให้ผู้เข้าแข่งทุกทีม
"หลงทาง?"นามิรับไว้
ปอร์เช่รับเอเทอนอลโพสไว้
โซโลรับของทีมเขา
"ยังไงก็ระวังตัวด้วย
อย่าออกห่างจากเกาะกันนักล่ะ"เธอกล่าว
ลูฟี่รับพลาดแต่ซันจิคว้าไว้ได้
"ออกห่างจากเกาะงั้นรึ? ทำไมต้องใช้ทางอ้อมด้วยล่ะ?"นามิถามแล้วชี้ชายฝั่ง"ลัดเลาะชายฝั่งระยะทางก็สั้นที่สุดแล้ว"
"มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก"อุซปกล่าว
"ทำไมล่ะ?"นามิถาม
"ดูนั่นสิ
นอกจากเรือลำยักษ์นั่นแล้ว พวกมันเข้าที่ตรงเอาท์คอร์สกันหมดเลย
หันหัวเรือออกไปทางอ่าวกันทั้งนั้น มันแปลกๆมั้ยล่ะ?"
"เอาล่ะ
เข้าที่ได้แล้ว เตรียมตัว"
"ไม่ใช่อย่างงั้นรึ
ทำไมกัน?"นามิถาม
"เอาเถอะน่า
ทุกคน พอสตาร์ทปุ๊บให้ถอยจากชายฝั่งเลยนะ"อุซปตะโกนบอก
"ทำไมล่ะ?"ลูฟี่ถาม
"ทำไมเล่า?"นามิถามอีก
"เจ้าโง่"ฟ็อกซี่กล่าว
"ปัง!!!!"เสียงปืนส่งสัญญาณเริ่มแข่ง
"สังหรณ์ใจไม่ดีเลย"อุซปพูดขณะพายเรือ
"ก็แล้วมันยังไงล่ะ?"นามิถามพายเรือไป
โจรสลัดฟ็อกซี่8คนเริ่มหมุนล้อบนตัวเรือให้ถังด้านหน้าเปิดปล่อยน้ำออกมา
"สาเหตุที่ต้องมีเรือลำนี้
จะบอกให้รู้เดี๋ยวนี้แหละ"
ถังน้ำพากันลอยออกมาเข้าไปอยู่รอบเรือหมวกฟางเต็มไปหมด
"นี่มันอะไรเนี่ย?"ซันจิถาม
"แย่แล้ว
ช้าไปแล้วรึนี่"อุซปกล่าว
"นี่มันอะไร? กับดักงั้นเหรอ?"นามิพูดยื่นไม้ดายไปแตะถังไม้
"นามิ
อย่า...!!!"อุซปห้ามไม่ทัน
"ป็อกๆๆ.....บรึ้มมมมม!!!!"ถังไม้ระเบิดรุนแรง
"ว๊าก!!!!"เรือไทเกอร์ลอยขึ้นฟ้าไป
"เอาแล้วๆ
ทีเด็ดของเรือมาเธอร์ซิปโคสเตอร์ ทุ่นระเบิดถังครับ!!!!!"
เรือไทเกอร์พุ่งลงพื้นน้ำโดยแทบไร้ความเสียหาย
"ฮิๆๆ
ขอไปก่อนล่ะนะ"ปอร์เช่โบกมือขณะเรือของทีมเธอแซงขึ้นหน้าไป"อย่าจมง่ายๆก็แล้วกัน
ช่วยทำให้สนุกหน่อยเถอะ"
"อา...!!!"ลูกเรือไทเกอร์ถอยหายใจจากแรงระเบิด
"ฟู่ๆๆ"ช็อปเปอร์กำลังเป่าใส่ถังไม้ที่เข้าใกล้"ไปทางโน้นไป"
"หนอย
จะซัดให้กระเด็นเลย"ลูฟี่เตรียมจะชกแล้วแกว่งแขวน"หมัดปืน---"
"หยุดเลยนะลูฟี่"ซันจิห้าม
"ใช่แล้วล่ะ"ช็อปเปอร์ร้อง"ไม่งั้นระเบิดกันใหญ่แน่"
"แต่ว่ามัน
ขืนเป็นแบบนี้ล่ะก็..."
"แค่ซัดให้ปลิวโดยไม่ต้องแตะก็พอใช่มั้ย?"โซโลชี้พายเรือของกัปตัน"ลูฟี่
ส่งพายนั่นมาซิ"
ลูฟี่ส่งพายให้โซโล
เขาหันหน้าไปทางเรือยักษ์มาเธอร์
"จะทำอะไรน่ะโซโล?"ช็อปเปอร์ถาม
"น่า
คอยดูเถอะ"โซโลกล่าว
"ฟุ่บๆๆๆ"โซโลหมุนเรือพายอย่างรวดเร็วส่งถังไม้ลอยกลับไป
และเมื่อเขาฟันเหมือนดาบ ถังไม้ต่างลอยตรงไปยังเรือยักษ์
"ย้อนกลับมาแล้ว!!!!"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่บนเรือตกใจ
ต่างโดดหนีลงจากเรือ
"บรึ้มๆๆๆๆ"ถังไม้เข้าระเบิดทำลายเรือยักษ์มาเธอร์
ซันจิมองแรงระเบิดเริ่มก่อคลื่นมาทางนี้
"คุณนามิ
โรบินจัง เซียร์จัง
วีวี่จัง"ซันจิตะโกนเรียกสาวๆ"รีบจับเรือเอาไว้เร็วครับ
เราจะโต้คลื่นกัน"
"ซูม!!!!!"พวกเขามองคลื่นยักษ์ที่พุ่งเข้ามา
"ใครจะโต้ไหว!!!?"อุซปร้อง
ซูม!!"คลื่นยักษ์เข้ามาใกล้
ทำให้เรือถังไม้เริ่มลอยไปบนคลื่น
"โว!!!
สนุกจังเลย!!!"ลูฟี่ร้องขณะโต้คลื่น
"กึกๆๆ"แผ่นไม้บนเรือแพเริ่มทำท่าจะหลุด
ซันจิจับเอาไว้
"แย่แล้ว
ขืนเป็นแบบนี้มีหวังพังแน่"ซันจิกล่าว
"น่ากลัว!!!!"ช็อปเปอร์ร้องออกมา
"เย็นไว้"โซโลบอก
"ชิ
เท้าวายุ"คิรัวร์สะบัดเท้าไปด้านหลัง
"ซูม!!!ตัวเรือดีกัลควอร์โต้คลื่นลมได้อย่างดี
และขึ้นไปอยู่ใกล้ยอดคลื่น
"นี่มันอะไรเนี่ย!!!"เรือกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่
คาริทินเบอร์1กับ2ต่างโดนคลื่นซัดตกไป
กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางอยู่บนคลื่นที่พุ่งไปทางเรือของกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่
"กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางเข้ามาประชิดกลุ่มผนำในพริบตา
สุดยอดจริงๆครับ"
"โกหกน่า!!!"ปอร์เช่มองคลื่นยักษ์"ขืนเป็นแบบนี้มีหวังโดนตามทันแน่
ไปกันเถอะมอนต้า จัดการเอาจริงได้เลยนะ"
"ชา!!!"ฉลามร้องตอบ
"นี่พวกเธอ"ปอร์เช่บอกเรือเถ้าแก่กับเรือฮาเร็ม"ฝากคุ้มกันด้วยนะ"
"โอ้"เรือเถ้าแก่ร้อง
"ค่ะ!!!"สาวบนเรือฮาเร็มร้อง
"ซู่ๆๆ..."คลื่นสงบลงทำให้เรือลูฟี่กับช็อปเปอร์ช้าลง
"สงบลงซะที"ช็อปเปอร์พูดกลับร่างเบรนพ้อยน์
"ให้ตายสิ
แพพังไปหน่อยนึงเพราะถูกแรงกระแทก"ซันจิจับไม้ที่หักจากเรือแพ
"ฮี่ๆๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ"สนุกจังเลย
ทำคลื่นอีกลูกนึงเถอะนะ?"
"จะบ้าเรอะ!!!!
คราวนี้มีหวังจมไม่มีชิ้นดีแน่ เรื่องนั้นช่างเถอะ
พวกคุณนามิล่ะ"ซันจิมองผ่านเรือช็อปเปอร์ไปเห็นเรือไทเกอร์กับดราก้อน"เจอแล้ว!!"
ตอนนั้นเองเรือเถ้าแก่ก็เข้ามาจอดใกล้เรือแพ
"ยินดีต้อนรับครับ"
เรือฮาเร็มเข้ามาจอดอีกฝั่งนึง
"ยินดีต้อนรับค่ะ"ผู้หญิงทักทาย
"ว้าว!!!!"ซันจิมองตาหัวใจทะลุดูสาวสวยกลุ่มฟ็อกซี่
"อะไรน่ะ"โซโลมองเรือเถ้าแก่มาจอดใกล้ๆ
"เอาน่าๆ
อย่าเพิ่งรีบร้อนสิ เย็นไว้ก่อนๆ"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่พูดแล้วเอาอาหาร2จานมาวาง"เอ้านี่
อินาริซูชิกับคิทสึเนะอุด้ง กินฟรีเลย"
"จริงดิ๊
ขอบใจมากนะ"ลูฟี่น้ำลายไหล
ซันจิเหมือนขึ้นสวรรค์เมื่อนั่งบนเรือฮาเร็มกอดสาวๆกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่และพวกเธอจูบแก้มเขา
"อยากได้กุ๊กอย่างคุณมาอยู่กับพวกเราจังเลย"
"คิ้วม้วนๆน่ารักดีจัง"
"แหม
เดวี่แบ็คไฟท์ไปๆมาๆก็ไม่เลวแฮะ"ซันจิกล่าว
ช็อปเปอร์ซ่อนหลังเรือเขามองชายกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่
"คุณชายขนหนาทำงานหนักคงจะเหนื่อยสินะครับ?"
"ว่าใครขนหนามิทราบ!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"เอาน่า
เวลาแบบนี้ไอ้นี่สิถึงจะดีที่สุด ขนมแอปเปิ้ลเชื่อม"โจรสลัดฟ็อกซี่หยิบของหวานออกมา
"อะไรน่ะ? นั่นมัน...หวานรึเปล่า?"ช็อปเปอร์โดนขนมล่อ
"ตึง"โซโลดื่มเหล้าบนร้านเถ้าแก่หมดไปหลายแก้ว
"เฮ้
ทางนี้ขอเครื่องดื่มเพิ่มด้วยนะ"
"พี่ชายนี่ดื่มหมดเร็วจริงๆเน้อ"
"แหม
ขอบใจนะ"โซโลกล่าว
"ออกมาแล้ว
ท่าไม้ตายของเรือเถ้าแก่กับเรือฮาเร็มนอคเทิร์น ใช้งานเลี้ยงถ่วงเวลา
เรือของทีมหมวกฟางKOไปสองลำแล้ว"
"อร่อย
ขอเพิ่มอีก!!!"
"หวานจังเลย
บ้าที่สุด"
"ขออีกแก้ว"
"เคราที่คางเท่จังเลย"
"นี่
รีบกลับมาแข่งต่อได้แล้ว!!!!"นามิตะโกน
"มัวแต่ห่วงคนอื่นมันจะดีเหรอ? ก่อนอื่นหัดนึกถึงเรื่องของตัวเองให้รอดซะก่อนเถอะ"ปอร์เช่กล่าว"คาโปตี้
แสดงคาราเต้มนุษย์เงือกให้ดูหน่อย"
"โอ้"คาโปตี้ยกมือฟาดทะเล"ผ่าทะเล!!!!"
"หักซ้าย"คิรัวร์บอก
เรือดีกัลควอร์ที่นำหน้าหลบทัน
"เปรี้ยง!!!"โรบินโดดหลบแรงอัดน้ำที่พุ่งมาทำลายเรือไทเกอร์ฝั่งที่เธออยู่
"เรือโดนพังแล้ว!!!"อุซปร้อง
"กรี๊ด!!!"นามิร้อง
ซันจิที่ได้ยินเสียงนามิก็ได้สติ
"คุณนามิ
โรบินจัง!!!"ซันจิโดดจากเรือฮาเร็มไปคว้าตัวลูฟี่กลับเรือ"ลูฟี่
พวกคุณนามิแย่กล้วล่ะ ไปกันเถอะ"
"ช็อปเปอร์
ไปกันเถอะ"โซโลโดดกลับเรือที่ช็อปเปอร์ยังกินขนมอยู่
"เอ๋?"
"คุณนามิ
โรบินจัง!!! จะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ"ซันจิพายตรงไปข้างหน้า
"สาวๆพวกนั้นน่ะปล่อยไปก็ได้นี่นา"
"ใช่แล้วๆ"
"คุณกุ๊กคิ้วม้วนคะ
คัมแบ็ค
"สมดุลมัน...เจ้าบ้านั่น"อุซปหยิบหนังสติ๊กออกมา"ท่าไม้ตาย
กระสุนเปลวเพลิง!!!"
"กระจอก"คาโปตี้รับกระสุนเพลิงด้วยมือเดียว
"โอโช่
เฟลอร์"โรบินสร้างแขน6ข้างบนตัวคาโปตี้
"อะไรกัน!!!?"คาโปตี้ตกใจ
"คาโปตี้!!"ปอร์เช่ร้อง
"ฟลิป!!"แขนสองข้างพลิกคาโปตี้หงายหลัง
"ตึง"คาโปตี้กระแทกหัวมอนต้า
"สำเร็จ
ตอนนี้แหละ อุซป นายช่วยว่ายน้ำลากเรือไปที"
"อย่าพูดบ้าๆสิ!!!"อุซปร้อง
"คาโปตี้
มอนต้า ทำใจดีๆไว้นะ"
"เอาล่ะครับ
จนถึงตอนนี้เรือที่นำอยู่หัวแถวก็คือคิวตี้วากอน อันดับสองคือเรือดีกัลควอร์
อันดับสามคือไทรุไทเกอร์ แล้วก็อันดับที่4 เอ๋
คืนชีพตั้งแต่เมื่อไหร่ เรือคานิเครนครับ"
_____________________
"เอาล่ะ
ใช้ความสามารถของพวกเรากันดีกว่า ฮัมเบิร์ก?"ฟอกซี่ถาม
"จะดีเหรอ? จะเริ่มกันแล้วสินะหัวหน้า"ฮัมเบิร์กกล่าว
ทั้งสองยิ้มให้กัน
_______________
"คุณนามิ
โรบินจัง เซียร์จัง วีวี่จัง ผมจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ"ซันจิพายเรือใหญ่
ลูฟี่นั่งอยู่ด้านหลังจ้องเศษไม้ที่หลุดไป
"นึกเรื่องเจ๋งๆออกแล้ว"ลูฟี่บอกกุ๊ก"ซันจิ
หยิบไอนั่นให้ที"
"ซูม!!!!!"
"เร็วสุดๆเลย"
"ใช่ม้า!!"
"รอก่อนนะครับ
นามิ โรบินจัง เซียร์จัง วีวี่จัง"ซันจิตะโกน
______________
ช็อปเปอร์กำลังพยายามปั่นถังไปข้างหน้า
"ไม่ดีขึ้นเลยนะ"โซโลสังเกต"พายตามปกติคงเร็วกว่าละมั้ง"
"อื้อ แต่ว่า
พายเอาไปใช้เป็นไอ้นี่ซะแล้ว"ช็อปเปอร์ตบที่จับ
แต่โซโลก็รู้สึกถึงอันตรายจากด้านหลัง
"ฉัวะ!!!"โซโลชักดาบมาฟันตัดถังไม้อันที่สามหลุดไป
มันโดนเรือคาริเทนเบอร์1กับ2แทงใส่
"อะไร!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"หึหึๆๆ...!!!"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่หัวเราะ
โซโลกระโดดไปบนเรือคาริเทนเบอร์1และ2
"ไม่ทักทายกันเลยรึ"โซโลชี้ดาบไปยังโจรสลัดฟ็อกซี่6คน
"โทษทีนะ"โจรสลัดฟ็อกซี่หน้าเรือคาริคิงเบอร์2พูด"นี่แหละวิธีการของพวกเรา"
"งั้นรึ
ถ้างั้นทางนี้เองก็....ดาบเขาวัว!!!!"
"ฉับๆๆๆ"ดาบโซโลฟันเรือคาริคิงเบอร์1และเบอร์2หลุดเป็นชิ้นๆ
"โซโล"ช็อปเปอร์มองโซโลตกน้ำไป
เขาโผล่หน้าขึ้นมา
"โธ่เว้ย
ต้องลากพวกแกไปด้วยให้ได้"โจรสลัดฟ็อกซี่บนเศษถังหน้าเรือคาริคิงเบอร์2หน้าเรือลิงหนามเหล็กแหลมหน้าเรือใส่เรือของช็อปเปอร์
"ช็อปเปอร์
หนีเร็ว!!!"โซโลตะโกน
"ตูม!!!"กระสุนพุ่งระเบิดเรือถังไม้
ช็อปเปอร์ตกทะเลไป
โซโลดำน้ำลงไปช่วยช็อปเปอร์
"เรือถังไม้ดุ้นๆกับเรือคาริคิงเบอร์1 เบอร์2จมไปแล้ว
น่าเสียดายหมดสิทธิซะแล้ว"
โซโลโผล่ขึ้นมาจากทะเลพร้อมช็อปเปอร์ในอ้อมแขน
"ช็อปเปอร์?"โซโลถาม
"โซโล"ช็อปเปอร์ร้องไห้"เรือของฉัน"
_______________
"เจ้าพวกนั้นหมดสิทธิเหรอ?"อุซปตกใจ
"กะแล้วเชียว
พวกเรากับพวกคิรัวร์คุงเป็นความหวังเดียว"นามิอารมณ์มืดมน
โรบินนั่งอยู่ตรงที่คั่นด้านหลังเรืออ่านหนังสือ
"จริงสิอุซป"นามิมองพลซุ่มยิง"ใช้ไดอัลเลย"
"จริงด้วย"อุซปหยิบไดอัลไว้ที่ท้ายเรือ"ดีล่ะ
ใช้เบรธไดอัลนี่"
"ตึง!!!"แต่เรือเถ้าแก่มาชนท้ายเรือกระแทกอุซปและโดนแขนเขาด้วย
"อ๊าก!!"อุซปปล่อยมือทำเบรธไดอัลจมทะเลไป"ไดอัลฉัน"
"อุซป"นามิร้อง
"พยายามได้ดี"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่บอก"แต่คนที่จะเข้าเส้นชัยคือเรือของปอร์เช่จัง"
"พวกนาย..."อุซปจ้องมองพวกเขา
"อะไร
จะร้องไห้รึไง ฮะๆๆๆ"
"พวกนายทำให้ฉันทิ้งไดอัล!!!"อุซปตะโกน"รู้ไหมกว่าจะได้มามันยากแค่ไหน"
"ไดอัล?"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ไม่เข้าใจ"ไม่รู้หรอกว่าอะไร
แต่แกทำหลุดมือเอง"
"เอานี่ไป"อุซปโยนดาวกระจายสีแดง"เอ็กโพลชั่นสตาร์"
"ตูมๆๆๆ"ระเบิดดาวกระจายทำให้เรือเถ้าแก่พังถล่มไป
"เยี่ยมมากอุซป"นามิร้อง
"ไดอัลฉัน"อุซปเสียดายไดอัล
"เรือเถ้าแก่โดนทำลายและหมดสิทธิครับ"
"มีไดอัลอื่นใช้ได้ไหม?"นามิถาม"ไม่มีเจ็ทไดอัลเหรอ?"
"ได้ของแลบนั้นมาซะที่ไหนเล่า!!!"อุซปตะโกน
"แล้วอิมแพ็คท์ไดอัลล่ะ?"โรบินถาม
"ทิ้งไว้ที่เรือแมรี่"อุซปตอบ
"......"โรบินมองอุซป
"อะไรเล่า
สงสัยกันอยู่ใช่มั้ย?"อุซปร้อง"ทำไมฉันต้องโกหกด้วยเล่า
เดิมพันด้วยพวกพ้องตั้งคนนึงเชียวนะ"
"ยังไม่ได้พูดอะไรเลย"โรบินกล่าว
"ใช่แล้ว
นั่นแหละคือปัญหา ถ้าหากว่าเราเกิดแพ้การแข่งขึ้นมาล่ะก็
เจ้าพวกนั้นต้องคิดที่จะฉกตัวฉันไปแน่นอน ก็ฉันน่ารักนี่
จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาดเลย"นามิกล่าว
"ไม่ล่ะมั้ง
ตั้งใจพายเถอะ"อุซปบอกเธอ
"ผัวะๆๆๆตุบตับๆๆ"นามิอัดอุซปหน้าบวม
"ฉันเห็นด้วยกับอุซป"คิรัวร์ที่พายเรือข้างหน้าพูดขึ้น
นามิหันไปจ้องคิรัวร์เขม็ง
"ฉันหมายถึงฝ่ายนั้นน่าจะเลือกเซียร์
ช็อปเปอร์และซันจิก่อน"คิรัวร์กล่าว ทำให้ทุกคนหันมามองเขา
"ทำไมละคะ?"วีวี่ถาม
"ถ้าพวกเขาจะเลือกใครก็ควรเลือกเธอ"คิรัวร์มองเซียร์"และได้เปรียบในเกมส์ต่อไป"
ทุกคนเบิกตากว้างกับคำพูดของคิรัวร์
"ทำให้พวกเขามีโอกาสชนะมากขึ้นและได้ลูกเรือไปสองคน"โรบินเสริม
คิรัวร์พยักหน้า
"แบบนี้ยิ่งแพ้ไม่ได้"นามิกล่าว"โรบินอย่ามัวแต่อ่านหนังสือช่วยกันพายหน่อยสิ"
"ก็พายอยู่นี่ไง"โรบินตอบ
โรบินนั่งอ่านหนังสือและใช้แขน4ข้างจับพายในมืออุซปกับนามิให้พายไปข้างหน้า
"มือพายอยู่ก็จริง
แต่ว่ามันยังไงๆอยู่นะ"นามิกล่าว
"ใชแล้วล่ะโรบิน"อุซปที่ยังโดนนามิจับคอเสื้อกล่าว"ถ้าไม่ตั้งใจล่ะก็เป็นแบบนี้แน่"
"ตั้งใจพายอยู่แล้วน่า"โรบินพูดให้วางใจ
"รู้สึกจะเอาตัวรอดเก่งกว่าที่คิดแฮะ"อุซปกล่าว
ข้างหน้าตำแหน่งผู้นำ
ปอร์เช่หมุนกระบองในมือ
"พุ่งเข้าเส้นชัยแบบนี้เลยดีมั้ย?"ปอร์เช่ถาม"หรือว่าจะจมเรือให้หมดก่อนดี?"
"นานๆทีค่อยๆเข้าเส้นชัยก็ไม่เลวหรอก
แต่ฉันอยากจะเอาคืนผู้หญิงคนนั้นก่อน ถูกเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวชนะไปก็ไร้ค่า"
"เอาล่ะครับ
การแข่งเข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้ว ผู้นำยังเป็นคิวตี้วากอนตามเคย
ส่วนที่ไล่ตามมาก็คือดีกัลคลอว์ ตามมมาติดๆคือไทรุไทเกอร์ ส่วนลำดับ4คือเรือช่างหัวมันเถอะ
อ้าว นั่นมัน..."
เรือช่างหัวมันเถอะพุ่งไปช้างหน้าด้วยความเร็วสูงแซงหน้าคิวตี้วากอน
ตามด้วยดีกัลคลอว์กับไทรุไทเกอร์ที่ยึดจับด้วยโซ่ของกับมือของโรบินคิรัวร์ตามไปด้วย
"ซันจิรูปหล่อมาแล้ว"ซันจิทักทายปอร์เช่ก่อนจะผ่านไป
"ไปก่อนล่ะนะ"นามิโบกมือให้
"ความเร็วนั่นมันอะไรกัน?"ปอร์เช่ร้อง
"ชักจะหมดแรงแล้ว"ลูฟี่หยุดปั่นมือทำให้เรือหลุดพุ่งไป
"หยุดแล้ว?"คาโปตี้กล่าว
"สกรูวยางยืด
เวียนหัวไปหมดเลย"ลูฟี่กล่าว
"คงจะแช่น้ำทะเลนานเกินไปน่ะ"โรบินบอกเขา
"เฮ้
ต้องรีบพายแล้วนะ ไม่งั้นเมื่อกี้สูญเปล่าหมดแน่"อุซปกล่าว
"ไม่ยอมแพ้หรอก"เรือของปอร์เช่แซงหน้าเรือทีมหมวกฟาง"ถึงจะไมรู้ว่าทำได้ยังไงก็เถอะ"
"แย่แล้ว
อุตส่าห์แซงได้ทั้งที"นามิกล่าว
"ฮะๆๆ
ทำตกอกตกใจหมด เข้ามาใกล้อีกครั้งไม่ได้แน่...อะไรกัน!?"
คาโปตี้เห็นโรบินใช้มือของตัวเองยืดมาจับท้ายเรือเอาไว้
"แบบนี้ล่ะเป็นยังไง"โรบินกล่าว
"ยอดเลยโรบิน"นามิร้อง
"ยัยคนขี้โกงเอ๊ย
ปล่อยนะ"คาโปตี้ยกดาบจะฟัน
แต่โรบินปล่อยมือไปทำให้คาโปตี้ฟันโดนอากาศธาตุและตกทะเลไป
"น่าเสียดายความแตกซะแล้ว"โรบินกล่าว
"ซูม!!!!"ในตอนนั้นก็มีเรือที่เร่งความเร็วขึ้น
"โอ้
นั่นมันอะไรกัน เรือดีกัลควอร์เริ่มความเร็วขึ้นแล้ว"
เรือดีกัลควอร์เร่งความเร็วขึ้นด้วยฝีมือคิรัวร์ที่ใช้พลังควบคุมน้ำ
คลื่นมาด้านหลังช่วยเร่งเรือเขาไปข้างหน้า
"พวกนั้นเร็วชะมัด"ปอร์เช่ร้องก่อนจะรู้ตัว"จะชนแล้ว!!!!"
"เปรี้ยง!!!!"
"ฉัวะ!!!!"
เรือดีกัลควอร์พุ่งชนหัวคาโปตี้กระแทกจมลงน้ำ
คิรัวร์ฟันใส่ แต่มอนต้าหลบทันทำให้เรือแค่แหว่งหายไปราว3ส่วน
แต่ยังแล่นต่อได้เพราะให้ฉลามลากเรือ
"เรือดีกัลควอร์ขึ้นเป็นอันดับ1แทนแล้วครับ"
"คาโปตี้"ปอร์เช่ร้องเรียก"รีบลุกขึ้นมาเร็วเข้า"
"ฮึ้ย
เจ้าพวกนั้น!!!!"คาโปตี้มองเรือคิรัวร์อย่างโมโห
"รีบตามไปเร็วเข้า"เรือของปอร์เช่รีบไล่ตามเรือดีกัลควอร์ไป
"ลูฟี่
ขอแบบเมื่อกี้อีกครั้งได้มั้ย?"นามิหันไปเรียกลูฟี่
แต่ลูฟี่ยังคงนอนหมดสภาพบนเรือแพ
"คิดว่าหมอนี่คงไม่ไหวสักพักแหละครับ"ซันจิกล่าว
"ยังไงก็เถอะ
รีบไปข้างหน้าเถอะ ขืนพวกมันทิ้งห่างไปมากกว่านี้ต้องแย่แน่ๆ"อุซปกล่าว
"นั่นสิ
รีบไปกันเถอะ"นามิเห็นด้วย
"ไงคะ"เซียร์ล้อเลียนขณะเรือคิวตี้วากอนไล่ตามมา
"ระบำดาบแผ่นดินใหญ่"เซียร์แทงง้าว
"ว๊ากๆๆๆ"มอนต้ารีบหลบคลื่นพลังที่พุ่งมา
"ว่าแล้วเชียว
จมเรือพวกมันเลยดีกว่า"ปอร์เช่พูดขณะหมุนกระบอง
"โอ!!!
ที่มองเห็นอยู่ข้างหน้าก็คือจุดที่ยากที่สุด เขตปะการังลองซังโกะ
นอกจากนี้ข้างในยังเป็นลองเคป ที่ตรงนั่นมีน้ำวนลองริงหมุนรออยู่ด้วย
จะฝ่าไปได้ยังไงกันล่ะนี่?"
ด้านหน้าพวกเขาคือปะการังยักษ์สีชมพู
ผ่านปะการังไปเป็นหลุมน้ำวนขนาดใหญ่สีดำ และแหลมที่ยื่นออกมาจากเกาะ
"แล้ว...นั่นมัน...มีเงาคนที่เกาะด้วย"
"อะไรน่ะ?"วีวี่ถาม
กลุ่มหมวกฟางต่างมองไปที่ชายฝั่ง ฮัมเบิร์กวิ่งมาตามชายฝั่งโดยมีฟ็อกซี่บนหลังเขา
"ฮัมเบิร์กที่กำลังจ้ำอ้าวอยู่แล้วก็ปรากฎตัวอย่างสง่างาม
ใช่แล้ว อัจฉริยะจอมก่อกวน หัวหน้าผู้ไม่เคยอภัยให้ความถูกต้องของพวกเรานั่นเอง
จิ้งจอกเงินฟ็อกซี่"
"เจ้านั่น"นามิกล่าว
"นึกเรื่องเลวๆออกแล้ว"ฟ็อกซี่กล่าว
"เอาล่ะครับ
การแข่งดุเดือดขึ้นมาแล้ว แนวปะการังลอยทะเลซังโกะขวางอยู่เบื้องหน้านี่เอง
ที่นำอยู่คือเรือดีกัลควอร์ของนักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์
ตามมาด้วยเรือคิวตี้วากอนของปอร์เช่จัง ส่วนที่ไล่ตามมาติดๆ
คือทารุไทเกอร์กับช่างหัวมันเถอะของทีมหมวกฟาง"
"ยอดเลย
ยังกะเขาช็อปเปอร์แน่ะ"ลูฟี่มองแนวปะการัง ขณะพายเรือไปพร้อมซันจิ
"แนวปะการังที่ยืดยาวออกมานั่นมันอะไรกัน?"โรบินถาม
"ถึงจะยาวยังไงก็ไม่น่าโผล่พ้นผิวน้ำได้นี่"ซันจิกล่าว
"ดูสิ
เพราะเจ้านั่นแท้ๆเลยทำให้เกิดกระแสน้ำแปลกๆขึ้น"นามิมองกระแสน้ำวนรอบปะการัง"อย่าสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปใกล้จะดีกว่า"
"หยุดพายก่อน
กระแสน้ำวนนั้นดูอันตราย"คิรัวร์สั่ง
พวกเขาหยุดพายทำให้เรือแล่นช้าลง
ขณะที่คิวตี้วากอนแซงไปข้างหน้า
"คิวตี้วากอนของปอร์เช่จังกลับมานำแล้วครับ"
"แหม
การแข่งยืดเยื้อมาจนถึงที่แบบนี้เชียว"ปอร์เช่บ่น
"มอนต้า
ช่วยหน่อยนะ"คาโปตี้บอกฉลาม
"ชา!!!!"มอนต้าเข้าสู่แนวปะการัง
"แล้วก็ที่ลืมไม่ได้
ก็คือหัวหน้าของพวกเราที่คอยจ้องหาโอกาสสร้างอุปสรรค์อยู่บนฝั่ง
จิ้งจอกเงินฟ็อกซี่ ไม่รู้ว่ากำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่"
"เฟๆๆๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะ
"จัดการมันเลยหัวหน้า"โจรสลัดฟ็อกซี่บนฝั่งร้องเชียร์
"ปัญหาอยู่ที่เวลาเช่นกัน
อ้าวๆ เกิดอะไรขึ้นล่ะนี่? เรือ3ลำของทีมหมวกฟางชะลอลงแล้ว"
"นี่
นามิเป็นอะไรไป
พายเข้าสิ"อุซปร้องเรียกเธอหันไปบอกเรือดีกัลควอร์"คิรัวร์
นายมัวทำอะไรอยู่"
"ยังไปไม่ได้"นามิคัดค้าน
"พูดแบบนั้นเดี๋ยวก็ยิ่งถูกพวกมันทิ้งห่างหรอก"
"ก็บอกว่ายังไปไม่ได้ไงเล่า"นามิหันไปมองด้านหลัง"ซันจิคุงยังอีกเหรอ"
"มาตามคำขอเลยครับ"ซันจิกล่าว
"คิวตี้วากอนอาศัยจังหวะนี้รุดหนักไป
พุ่งเข้าลองซังโกะไปแล้ว"
"ไปกันเลยมอนต้า"
"ชา!!"มอนต้าว่ายเข้าสู่แนวปะการัง
"ซูม!!!"แต่กระแสน้ำทำให้คิวตี้วากอนหมุนไปรอบๆ
"อะไรกันเนี่ย?"ปอร์เช่ร้อง
"มอนต้า!!!"คาโปตี้ตะโกน
คิวตี้วากอนหมุนวนกลับออกมาทางเก่า
"กลับมาแล้วเรอะ"เซียร์กล่าว
"คิวตี้วากอนย้อนกลับมา
นี่มันยังไงกันแน่?"
"ทำไมเนี่ย!!!"ปอร์เช่ร้อง
"กะแล้วเชียว
นึกแล้วว่ากระแสน้ำนี่มันแปลกๆ"คิรัวร์พูดกับตัวเองแล้วหันไปบอกคนอื่น"เซียร์
วีวี่ พายต่อเลย"
"รับทราบ/คะ"เซียร์กับวีวี่และเขาเริ่มพายอีกครั้ง
เรือดีกัลควอร์เริ่มพายไปข้างหน้าอีกครั้ง
"พวกนายก็ตามมาด้วย"คิรัวร์บอกลำอื่น
"รับทราบ"โรบินกล่าว
"แล้วทำไมฉันต้องตามแกด้วยเล่า"ซันจิตะโกน
"ซันจิคุงยังไงก็ตามหลังมาด้วยล่ะ"นามิสั่งกุ๊กแทน
"เยสเซอร์"ซันจิรับทราบเร่งพายตามไป
"อีกครั้งนึงซิมอนต้า"ปอร์เช่สั่งฉลาม
"ทางนี้เลย"คิรัวร์พายเรือผ่านคิวตี้วากอนไป
"เรือสามลำของทีมหมวกฟางเร่งความเร็วขึ้นแล้ว
ทั้ง4ลำพุ่งเข้าไปในลองซังโกะพร้อมๆกัน"
เรือ4ลำเข้าไปในแนวปะการัง
แต่มีแค่เรือคิวตี้วากอนย้อนกลับมา
"ทำไมกันเนี่ย!!!"ปอร์เช่ร้อง
"ดีกัลควอร์
ไทรุไทเกอร์และช่างหัวมันเถอะไม่ย้อนกลับมา"
ฟ็อกซี่ยืนอยู่บนชายฝั่ง
ยิงลูกศรไปปักที่แนวปะการังหน้าเรือทีมหมวกฟาง ควันสีขาวเข้าปกคลุมแนวปะการังหมด
"ฉันมองไม่เห็นเลย"เซียร์ร้อง
"เฟๆๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะ
"ในที่สุดก็ออกมาแล้ว
อุปสรรคราวกับปีศาจร้ายของชายผู้นั้น"
"นี่มันม่านควัน"อุซปพูด
"เจ้าบ้านั่นทำอะไรของมันเนี่ย?"ซันจิกล่าว
"มองไม่เห็นทางข้างหน้าเลย"ลูฟี่กล่าว
"ที่นี้เรือของทีมหมวกฟางก็เข้าขั้นวิกฤติไปต่อไม่ได้แล้ว"
"ยุทธการม่านสีข๊าวขาวสำเร็จ"ฟ็อกซี่โอ้อวด"ลองผ่านเขาวงกตปะการังไปทั้งที่มองไม่เห็นดูสิ"
"สำเร็จเหรอ
ฮุๆๆๆ"ฮัมเบิร์กถามพลางหัวเราะ
เรือทั้งสามของทีมหมวกฟางพุ่งออกจากควันออกมาจากแนวปะการัง
"ทำไมกัน!?"ฟ็อกซี่ตะโกน
"ผ่านไปแล้ว
อย่างง่ายดายเลยด้วย อะไรกันนี่?"
"กะแล้วเชียว
ฮุๆๆๆ"ฮัมเบิร์กหัวเราะทุบมือลงพื้น
"นอกจากนี้เรือลำที่สองและสามของทีมหมวกฟาง
ยังแล่นผ่านลองซังโกะไปได้อย่างง่ายดายด้วย ขณะที่คิวตี้วากอน"
"ไม่นะ!!!"ปอร์เช่ร้อง
เรือหมุนย้อนกลับมาอีกครั้ง
"ถูกดันกลับออกมาอีกแล้ว"
"ฉันอาจมองเห็นในทะเลไม่ได้
แต่แค่น้ำวนใต้น้ำฉันพอรับมือได้"คิรัวร์กล่าว
"ไปเลยคิรัวร์คุง!!!"เซียร์ร้อง
"เรือขยับไปข้างหน้าเอง?"อุซปไม่เข้าใจ"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"
"นี่เป็นเขาวงกตกระแสน้ำ
ผลข้างเคียงจากน้ำวนที่อยู่ข้างหน้านี่
ทำให้เกิดน้ำวนขนาดเล็กเป็นจุดๆติดต่อกันอยู่ในแนวปะการัง กระแสน้ำจึงดูแปลกไป
ถึงจะมองไม่เห็นข้างหน้าก็ไม่มีปัญหาหรอก ถ้าเรามองทางเข้าได้ล่ะก็
กระแสน้ำจะช่วยพาเรือเราไปตามทางเอง"
"ยอดเลย!!!!!
เห็นรึยัง ฝีมือของรองกัปตันและต้นหนของเรา"อุซปร้อง
"สุดยอดจริงๆคุณนามิ!!!"ซันจิร้อง
"คนที่ทำน่ะคิรัวร์นะไอ้หึ่นกาม"เซียร์บ่น
"อึก..."ซันจิจุกกับคำด่า
"เก่งมากเลยคิรัวร์คุง"โรบินชมคิรัวร์ที่เป็นคนนำทาง
"แต่ว่าระหว่างที่มัวดีใจอยู่
พอหลุดจากแนวปะการังก็เจอน้ำวนลองริง"
"ลอง
ที่ว่าคือยาวลึกลงไปข้างล่างเหรอ!!!"อุซปกล่าว
"อุซป
อย่าโวยวายได้มั้ย ยิงสิ"นามิบอก
"อะไรล่ะนั่น"
"อิมแพ็คท์"
"ก็บอกว่าไม่มีไง
ไม่มี"อุซปส่ายหัว
"พูดอะไรของนาย?"นามิหยิบอิมแพ็คทออกมาจากกระเป๋า"แล้วนี่ล่ะ?"
"นี่เธอ
ตั้งแต่เมื่อไหร่?"อุซปถาม
"เร็วเข้า
ถ้าไม่รีบใช้ล่ะก็จะถูกน้ำวนกลืนเข้าไปแน่"นามิบอกเขา
"แต่ว่ามันจะทำร้ายผู้ใช้"อุซปคัดค้าน"ถ้าใช้มันล่ะก็ไหล่หักแน่"
"ไหล่หลุดก็ไม่เป็นไรหรอก"นามิกล่าว
"บ้าเหรอ
ไหล่ฉันนะเฟ้ย!!!"อุซปตะโกน
"กู้ดลัด!!"ลูฟี่กับซันจิชูนิ้วโป้งให้อุซป
"เอ้า
ไม่มีเวลาแล้วนะ"
"นี่เธอ
มิน่าล่ะถึงมัวใจเย็นอยู่ได้ วางแผนเอาไว้แต่แรกแล้วงั้นสินะ"อุซปกล่าว
"คิรัวร์คุง"โรบินหันไปเรียกเรือของคิรัวร์
"ฉันไปเองได้"คิรัวร์ยืนยัน
เขาเดินไปด้านหลังเรือ โรบินพยักหน้าแล้วเริ่มใช้พลัง
"เทรนตะเฟลอร์"โรบินสร้างมือไปเกาะเรือของลูฟี่ไว้
"โธ่เว้ย!!!"อุซปเหยียดมือเขาลงน้ำ"อิมแพ็ค
"วังวนน้ำสลาตัน!!!!"
"ซูมมมมม!!!!"ลมพายุน้ำวนก่อตัวใต้น้ำส่งเรือดีกัลควอร์ลอยพุ่งไปข้างหน้าบนฟ้า
"อิมแพ็คท์!!"
"ตูม!!!"ไทรุไทเกอร์พุ่งขึ้นฟ้าและลากเรือแพตามไปด้วย
"ดีกัลควอร์มีพายุน้ำส่งตัวเองขึ้นไป
ไทรุไทเกอร์เร่งความเร็วแล้วลากช่างหัวมันเถอะไปด้วย ไม่ครับน่าจะเรียกว่าเหาะมากกว่าเร่งความเร็ว"
เรือทั้งสามของทีมหมวกฟางกำลังลอยข้ามแหลม
"จากนั้นก็เหาะข้ามลองเคปไปทั้งอย่างนั้น
แล้วก็ลงน้ำรึ ไม่ครับ"
"กร็อบ!!!"ไม้ส่วนหน้าที่มือโรบินจับเรือช่างหัวมันเถอะหัก
ทำให้เรือของลูฟี่กับซันจิร่วงลงไป
"หักซะแล้วสิ"โรบินกล่าว
"ตูม!!!!"เรือช่างหัวมันเถอะกระแทกแหลมยาวพังเป็นชิ้นๆ
ซันจิกับลูฟี่โดดลงมายืนอย่างปลอดภัย
"ช่างหัวมันเถอะปะทะเข้ากับลองเคปพังยับเยิน
ที่นี้ก็แข่งขันต่อไปไม่ได้แล้ว ช่างหัวมันเถอะหมดสิทธิไปซะแล้ว!!"
"ขอโทษครับคุณนามิ"ซันจิตะโกนบอก"ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรารีบไปต่อเถอะครับ"
"อื้อ
เข้าใจแล้ว"นามิพายเรือไปข้างหน้า
"แต่ว่าดีกัลควอร์และไทรุไทเกอร์รอดมาได้ราวปาฎิหาริย์
คิวตี้วากอนผู้ไร้เทียมทานจะแพ้แบบนี้เลยรึ?"
"รู้สึกจะดูถูกมันมากไปหน่อยแฮะ"คาโปตี้กล่าว"ปอร์เช่จัง
จับเอาไว้ให้แน่นๆนะ"
"ฝากด้วยล่ะ"
"รวมร่าง"คาโปตี้โดดลงทะเลให้มอนต้างับขาตัวเองไว้"ทูฟิชเอ็นจิ้น!!!"
"ซูมมม!!!!"คิวตี้วากอนพุ่งผ่านกระแสน้ำวนไปทันที
"ไม่ครับ
ยังไม่ได้ยอมแพ้ ใช้กล้ามเนื้อของมนุษย์เงือกกับครีบหางปลาฉลามเร่งความเร็วเท่าตัว
ทำลายแนวปะการังที่ขวางอยู่เพื่อไม่ให้เกิดคลื่นแล้วไล่ตามไป
การแข่งผ่านมาครึ่งทางแล้ว ทางด้านไทรุไทเกอร์ยังคงจ้ำอ้าวกันต่อไป
และดีกัลควอร์ที่นำอยู่กำลังแล่นห่างไปเรื่อยๆ"
"อุซป
ตื่นเร็ว"นามิตะโกนขณะที่เธอกับมือของโรบินยังพายต่อไป
"ที่นี่มัน"อุซปลืมตาตื่น
"นายเองก็รีบพายเข้าเถอะ"นามิกล่าว
"แขนนายกำลังกลับด้านอยู่แน่ะ"โรบินบอก
"จ๊าก!!!"อุซปลุกขึ้นทันที
"คิรัวร์
เร่งให้เร็วกว่านี้ได้ไหม"
"ไม่ได้
ฉันก็เริ่มไม่ไหวแล้วนะ"คิรัวร์เหนื่อยหอบเพราะใช้พลังเยอะ
"นั่นมัน..."เซียร์มองป้ายที่อยู่ด้านหน้า"ป้ายบอกทาง
ทางขวา"
คิรัวร์มองป้ายบอกไปทางขวาอยู่ข้างหน้าเรือตน
"ดีล่ะ
ต่อไปทางขวาสินะ ติดกับก็บ้าแล้ว!!!"คิรัวร์ยกดาบฟันป้ายยักษ์นั่นทิ้งทันที
"วืดอีกแล้วครับ
กลยุทธ์ตอแหล หมายเลข18ของหัวหน้า รับมือไปยากจริงๆครับ
นายเป็นผู้ชายที่ไม่เชื่อถืออะไรในโลกนี่เลยรึนี่?"
"แกนี่หนวกหูจริง!!!!"คิรัวร์ตะโกน
"ปากก็ร้ายด้วย
การแข่งยังดำเนินต่อไป ผู้นำยังคงเป็นดีกัลควอร์ ตามด้วยไทรุไทเกอร์"
"ซููมๆๆๆ"น้ำพุพุ่งระเบิดขึ้นมาเหมือนเสาน้ำตามเส้นทาง
"นี่มันอะไรกัน!!!"เซียร์ร้อง
"ไม่เป็นไรน่า"คิรัวร์บอก
เรือของพวกเขาพุ่งไปเร็วกว่าที่น้ำพุจะโดนได้
"อ๊า!!!"นามิร้อง
ไทรุไทเกอร์เด้งกระดอนไปตามเสาน้ำที่พุ่งขึ้นมา
"สามารถผ่านคลื่นลองริงที่พุ่งสูงขึ้นฟ้าไปได้ครับ"
"คุณยาย
หัวหน้า
เอ๊ย...คุณยาย"ฮัมเบิร์กคุกเข่าที่ชายฝั่งเหนือร่างยายฟ็อกซี่ที่ใกล้ตาย
"ยายอาจไม่ไหวแล้วก็ได้"ฟ็อกซี่กล่าว
"และแล้วหัวหน้าก็ลงมือโจมตีครั้งที่สามอีก"
"เรือที่จะไปทางนั้นมาช่วยกันหน่อยไม่ได้เหรอ"ยายฟ็อกซี่ตะโกนเรียก
"เพลิงผลาญ"คิรัวร์ชักดาบปล่อยเปลวไฟไปหา
"บรึ้มมมม!!!/อ๊าก!!!!!"ฟ็อกซี่กับฮัมเบิร์กโดนไฟนอนไหม้เกรียม
"แต่อะไรกันละนี่
ยายหลานที่กำลังลำบากถูกยิงเพลิงหมายฆ่าทิ้ง
รองกัปตันคิรัวร์เป็นผู้ชายที่ไร้ซึ้งเลือดเนื้อและน้ำตาจริงๆ"
"แกนี่ก็พล่ามมากจริง
ใครจะไปติดกับแบบนี้กัน!!!"คิรัวร์ตะโกน
เส้นชัยอยู่ปลายทางข้างหน้าพวกเขา
"เส้นชัยนี่นา"เซียร์ร้อง
"เราจะชนะแล้ว"วีวี่กล่าว
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!"ปอร์เช่ร้อง
คิวตี้วากอนไล่ตามมาขณะทีมหมวกฟางผ่านอุปสรรคต่างๆ
"คิวตี้วากอนไล่ตามมาติดๆแล้ว
การแข่งรอบแรกโดนัทเรซ ผู้ชนะจะเป็นใคร?"
"ก็บอกว่าเลิกเล่นบ้าๆได้แล้ว
น่ารำคาญจริงๆ"คิรัวร์ฟันเส้นชัยปลอมล้มพุ่งผ่านไป
"ถูกมองออกอีกแล้ว
แม้กระทั่งยุทธการเส้นชัยปลอม ร้ายกาจ ร้ายกาจเกินไปแล้ว"
"ไปเร็ว!!!"คิรัวร์บอกเซียร์กับวีวี่ที่เชื่อเส้นชัยปลอมและรีบไปต่อ
"อยากจะถามนายดูจริงๆ
ว่าความเชื่อใจคนอื่นคืออะไร"
"จะไปรู้เรอะ!?"คิรัวร์ตะโกน
"ไม่ไหวแล้ว
กระทั่งเสียงของพวกเราก็ยังไม่แล หมดทางเยียวยา”
"เฟี้ยว....แว็บ”คิรัวร์ตวัดดาบอามาเทราสุ
เกิดประกายแสงส่องโดนตานกดิ้นไปมาทำอิโตะมิมิสึร่วงจากนก
"ว๊าก!!!!"อิโตะมิมิสึร่วงตกลงมาที่เรือดีกัลควอร์
คิรัวร์มองอิโตะมิมิสึด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายแผ่รังสีอำมหิต
"เฮ้
ฉันแค่ล้อเล่น เดี๋ยว อย่า..."
"เปรี้ยง!!!!!!"คิรัวร์เอาไม้พายกระแทกหน้ากรรมการลอยกระเด็นขึ้นไปหมดสติบนชายฝั่งลองริงลองแลนด์
"ใกล้จะถึงเส้นชัยของจริงแล้วนะ"โรบินบอกทุกคน
"ใช้อิมแพ็คไม่ไหวแล้วนะ"อุซปกล่าว
"รู้แล้วละน่า"
ทางด้านทีมของปอร์เช่ยังหยุดอยู่ตรงเส้นชัยปลอม
"ผลแพ้ชนะเป็นยังไง?"ปอร์เช่ถาม
"เฮ้
ทุกคนหายไปไหนกันหมดเนี่ย!?"คาโปตี้ถาม
"มีแต่พวกติ๊งต็องทั้งนั้นเลย
ขืนแพ้เจ้าพวกนี้ล่ะก็มีหวังขายขี้หน้าจนอยู่ต่อไปไม่ได้แน่"นามิกล่าว
"มิหนำซ้ำยังถูกแย่งพวกพ้องไปด้วย"
"ยอมไม่ได้หรอก"
"แย่แล้ว
เส้นชัยนี่เป็นของปลอม"ในที่สุดปอร์เช่ก็รู้ตัว
"อะไรนะ
ใครทำเรื่องเลวๆแบบนี้"คาโปตี้ตะโกน
เรือทีมหมวกฟางเริ่มผ่านดงไผ่ยาวๆข้างหน้าและเริ่มมองเห็นเส้นชัย
"มองเห็นเส้นชัยแล้ว"วีวี่กล่าว
"คราวนี้ของจริงแน่"เซียร์กล่าว
"ไปเลยคิรัวร์คุง!!!"นามิร้อง
"หยุดนะ!!!!"ปอร์เช่ร้อง
คิวตี้วากอนยังไล่ตามมาด้านหลัง
"แต่ว่าข้างหลังไล่ตามมาแล้วนะ
เราสู้ความเร็วไม่ได้แน่"โรบินเตือน"ต้องถ่วงเวลาให้พวกคิรัวร์คุงเข้าเส้นชัย"
"จริงสิ อุซป
นั่นไง ล้มต้นไผ่ต้นโน้นได้มั้ย"นามิชี้ต้นไผ่
"ไผ่"อุซปมองดึงหนังสติ๊กออกมายิง"ดีล่ะ"
"ตูมๆๆ"กระสุนยิงโดนต้นไผ่สองต้นล้ม
"แบบนี้รึ?"อุซปถาม
"เอาอีกๆ"นามิสั่ง
"เร่งเต็มที่เลยคาโปตี้
มอนต้า ต้องจมเจ้าพวกนั้นให้ได้นะ"
"ตูมๆๆๆ"อุซปยิงโดนต้นไผ่หลายอันล้มลง
"ไม่นะ!!!!"ปอร์เช่ร้อง
ต้นไผ่มากมายตกลงมาทับพวกเธอ
"ว้าว
บิงโก"นามิร้อง
"คาโปตี้"ปอร์เช่คุกเข่าข้างมนุษย์เงือกที่หมดสติ"หนอย
ยกโทษให้พวกมันไม่ได้แล้ว"
"คิวตี้บาตอง"ปอร์เช่หมุนกระบองมีดอกกุหลาบปรากฎขึ้นมา
"อะไรน่ะ? มายากลดอกไม้รึ?"อุซปถาม
"ชูริเคนดอกไม้"ปอร์เช่ส่งมีดดอกไม้เข้ามา
"อ๋อ ชูริเคน
เฮ้ย อันตราย!!!"อุซปร้อง ทั้งสามยกของมาบังกระสุนดอกไม้ไว้
"แย่แล้ว
เรือเราเป็นรู"โรบินมองรูรั่วบนเรือ
"สบายมาก
เรือพวกคิรัวร์คุงอยู่ข้างหน้า เส้นชัยอยู่แค่เอื้อม"นามิบอก
"ปอร์เช่จังสู้เขา"โจรสลัดฟ็อกซี่ตะโกนเรียก
"มอนต้าพยายามเข้า
จะยอมแพ้พวกมันไม่ได้นะ"ปอร์เช่เร่งให้ฉลามว่าย
"ประกบด้านข้างพวกมันไว้สิ
ขืนเป็นแบบนี้เดี๋ยวเราก็แพ้หรอก"ฟ็อกซี่นั่งบนหลังฮัมเบิร์กที่วิ่งตามมา
"ครับ
หัวหน้า"ฮัมเบิร์กรีบวิ่ง
"ฝ่ายไหนจะชนะกันแน่?"ช็อปเปอร์ ถาม
เขามองไม่เห็นเพราะอยู่ด้านหลัง
"พวกคิรัวร์จะชนะแล้ว"ลูฟี่กล่าว"สำเร็จ"
"เซียร์จัง
วีวี่จัง พวกคุณตอนกำลังซิ่งก็ดูดีนะครับ!!!!"ซันจิตะโกน
"น่าเสียดายนะพวกนาย"
"ทำไมล่ะ? ก็ชนะแล้วนี่"
"ฮะๆๆ
ตอนนี่น่ะใช่ แต่ว่าคอยดูเถอะ หัวหน้ามาแล้ว"
"ก็แล้วยังไงเล่า
ป่านนี้แล้วจะทำอะไรได้"ลูฟี่ถาม
"หัวหน้าของพวกเราก็เป็นผู้มีพลังพิเศษจากผลปีศาจเหมือนนายนะ"โจรสลัดฟ็อกซี่กล่าว
"ลำแสงเอื่อยเฉื่อย"
"ม่านเพลิง!!!"คิรัวร์สร้างโล่เพลิงขึ้นมาป้องกัน
แต่คลื่นสีชมพูทะลุผ่านมา
ร่างของพวกคิรัวร์ช้าลง
ขณะที่เรือคิวตี้วากอนพุ่งผ่านไป
อิโตะมิมิสึที่ตื่นกลับมาบรรยายบินมาเส้นชัยเห็นพอดี
"ผู้ชนะ
เรือคิวตี้วากอน เดวี่แบ็คไฟท์รอบแรก ผู้ชนะก็คือ ปอร์เช่จังไอดอลของพวกเรา"
"เห็นรึยังเจ้าพวกงี่เง่า"
"แหม
ขอบคุณมากนะทุกคน"ปอร์เช่ส่งจูบให้โจรสลัดฟ็อกซี่
"ปอร์เช่จังสุดยอด"
"ผลลัพย์รู้ๆกันอยู่"ปอร์เช่ร้อง
"ก่อนอื่นก็ได้ลูกเรือเพิ่มมาคนนึงแล้ว"
"ไม่มีใครเทียบกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ได้หรอก"
"เอ้า
ช่วยส่งมาได้แล้วล่ะนะ พวกพ้องคนนึงของพวกแก"ฟ็อกซี่กล่าว
"ไม่เป็นไรนะ?"ช็อปเปอร์ถามลูกเรือดีกัลควอร์ที่ขึ้นฝั่งมาแล้ว"บาดเจ็บกันรึเปล่าทุกคน?"
"ไม่เป็นไรหรอก"เซียร์กล่าว
"นี่มันยังไงกันน่ะ?"ลูฟี่ถาม
"เราแพ้แล้วจริงรึเนี่ย?"อุซปถาม
"พอเราโดนคลื่นลำแสงยิงใส่ก็ช้าลง
รู้ตัวอีกทีพวกนั้นก็เข้าเส้นชัยแล้ว"คิรัวร์กล่าว
"เฟๆๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะเดินเข้ามาหากลุ่มหมวกฟาง"มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนักหรอก
สาเหตุคืออณูแสงความเฉื่อย"
"เฮ้ย
แกทำอะไรกับเซียร์จังและวีวี่จังน่ะ?"ซันจิถาม
"อณูแสงความเฉื่อยงั้นรึ?"ลูฟี่ถาม
"ในโลกนี้ยังมีอนุภาคมากมายที่ไม่มีใครรู้จัก"ฟ็อกซี่พูด
นิ้วมือเขาหนีบกันสร้างบอลแสงสีม่วง"สิ่งที่ถูกแสงนี่เข้า
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิต ของเหลวหรือก๊าซ จะสูญเสียความเร็วในทางฟิสิกส์ไป
โดยที่พลังงานอย่างอื่นยังคงเหลืออยู่"
"ไม่รู้เรื่อง"ลูฟี่ไม่เข้าใจ"พูดบ้าอะไรของแก"
"พาลใส่ซะงั้น"ฟ็อกซี่ทรุดไป
"หัวหน้า"ปอร์เช่เข้าไปปลอบฟ็อกซี่
"ลูฟี่
เขากินผลไม้ปีศาจ"คิรัวร์อธิบายกัปตัน"เขาสามารถทำให้ทุกอย่างช้าลงด้วยลำแสง"
"อ๋อ
เข้าใจแล้ว ทำไมไม่พูดแบบนี้แต่แรก"ลูฟี่กล่าว
"แต่ว่า
เรื่องบ้าๆแบบนั้น...."นามิกล่าว
"ที่นี่คือแกรนไลน์
ทุกสิ่งที่เหลือเชื่อเกิดขึ้นได้"คิรัวร์กล่าว
"อย่างที่เขาพูดแหละ
ฉันกินผลโนโรโนโร และกลายเป็นมนุษย์เอื่อยเฉื่อย ดูสิ
อานุภาพนี่"ฟ็อกซี่กล่าว
"ตูม!!!"ฮัมเบิร์กยิงบาซูก้าใส่กัปตัน
"วู้มๆๆ"ฟ็อกซี่ปล่อยลำแสงเอื่อยเฉื่อยทำให้กระสุนช้าอืดอาด
"ลูกปืนใหญ่ที่ลอยเข้ามา"อุซปตกใจ
"ลำแสงเอื่อยเฉื่อย
เฟๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะ"ความเอื่อยเฉื่อยนี่จะคงอยู่30วินาที
หลังจากนั้นความเร็วจะกลับเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฟๆๆ"
"25...26...."คิรัวร์กำลังนับ
"ไม่เชื่อตาตัวเองสินะ
นี่แหละลำแสง--"ฟ็อกซี่ยังโอ้อวดขณะที่กระสุนปืนใหญ่มาใกล้
"30"
"บรึ้ม!!!!"
"หัวหน้า"ปอร์เช่ร้อง
"โธ่
เราถูกไอ้นั่นเล่นงานสินะ!!"เซียร์สบถกระทืบเท้าลงพื้น
"การแข่งขันความเร็ว
ถ้าเจอแบบนั้นเข้าไปยังไงก็แพ้"เซียร์กล่าว
"ที่พวกมันมั่นใจในเกมนี้ก็เพราะอย่างงี้เองรึ
ดันมีพลังไร้สาระซะได้"ซันจิกล่าว
"ยังไงก็เถอะ"ปอร์เช่พูดชี้หน้าพวกเขา"พวกเธอคงเข้าใจแล้วสินะ
พวกเธอน่ะแพ้กันแล้ว"
"การแข่งรอบแรกโดนัทเรซ
ผู้ชนะคือพวกเรา"ฟ็อกซี่ลุกขึ้นหลังโดนระเบิด
"แหม
น่าเสียดายจังเนอะ"ปอร์เช่หัวเราะคิกคัก
เวลาต่อมาอิโตะมิมิสึได้มาประกาศบนเวที
"การแข่งรอบแรกรู้ผลแล้ว
ถึงเวลามอบรางวัลให้ผู้ชนะ ลูกเรือของฝ่ายตรงข้ามหนึ่งคน
เชิญเลือกมาได้เลยครับ"
"เฟๆๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะอยู่บนเวที
กลุ่มหมวกฟางจ้องมองฟ็อกซี่เกือบทุกคน
ยกเว้นโซโลที่ยังดื่มเหล้า
"ก่อนอื่นก็คนแรก
คนที่ฉันต้องการก็คือ นาย..."ฟ็อกซี่ชี้ไปยังกลุ่มหมวกฟางทั้ง10คน"หมอประจำเรือ
โทนี่โทนี่ ช็อปเปอร์ เอ้ารีบพามาทางนี้เร็วเข้า"
โจรสลัดฟ็อกซี่สองคนเข้ามาเอาตัวช็อปเปอร์ไป
"อ๊า
ทุกคน!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง
"ไม่นะโทนี่คุง!!!"วีวี่ร้อง
"อะไรกัน
ช็อปเปอร์"นามิร้องหันไปหาคิรัวร์"เธอทำอะไรสักอย่างสิ"
"ฉันทำอะไรไม่ได้"คิรัวร์ตอบ"มันเป็นกฎ
เราแพ้ เขาเลือกลูกเรือของเราได้ ทางเดียวที่เราจะทวงเขาได้ต้องชนะในรอบ2"
ช็อปเปอร์โดนฟ็อกซี่ดึงตัวเข้าไปกอดบนเวที
"เป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากอะไรอย่างนี้
ขนนุ่มฟู่กว่าที่คิดซะอีก"ฟ็อกซี่กอด
"แหมหัวหน้า"ปอร์เช่เดินเข้ามา"ให้ฉันจับด้วยคนสิคะ"
ฟ็อกซี่เอาช็อปเปอร์ให้ปอร์เช่ไปกอด
"น่ารักสุดๆ
ได้ตัวเจ้านี่มาแล้ว"ฟ็อกซี่ตะโกน
"ช็อปเปอร์"ลูฟี่ตะโกน
"เป้าหมายของเจ้านั่นคือช็อปเปอร์เองรึเนี่ย"ซันจิกล่าว"พอมาลองนึกๆดู
เจ้านั่นก็เป็นสัตว์หายากจริงๆด้วย"
"หมอประจำเรือเป็นเป้าหมายที่น่าสนใจเสมอ
ไม่ว่ากลุ่มโจรสลัดจะเล็กหรือใหญ่"คิรัวร์ให้เหตุผล
"พวกคลั่งของน่ารักรึ?"นามิกล่าว
"คลั่งขนสัตว์มากกว่ามั้ง"โรบินกล่าว
"ไม่ใช่เวลามาพูดเล่นนะ
มันไม่ตลกเลยสักนิด"อุซปตะโกน"พวกพ้องถูกชิงตัวไปแล้ว"
"ทุกคน...."ช็อปเปอร์เศร้าขณะโดนจับนั่งบนเก้าอี้
"เฮ้ๆ
ด็อกเตอร์ช็อปเปอร์"ฟ็อกซี่เดินเข้าไปหาเขา"นายน่ะเป็นหมอของเรือเราแล้ว
สาบานว่าจะภักดีต่อฉันสิ เอ้า สวมหน้ากากซะ"
ฟ็อกซี่สวมหน้ากากแบบเดียวกับที่โจรสลัดฟ็อกซี่สวมบนหน้าช็อปเปอร์
"ช็อปเปอร์ขอโทษนะ
พวกเราดันแพ้ซะได้"อุซปร้องไห้
"หายากจริงๆด้วยสิเนี่ย"
"สุดยอดเลย
เรนเดียร์พูดได้"
"มาซี้กันเถอะนะ"โจรสลัดฟ็อกซี่ใส่หมวกกลุ่มฟ็อกซี่ที่หัวช้อปเปอร์
"ทุกคน"ช็อปเปอร์โดดมายืนบนเก้าอี้"ฉันน่ะ
เพราะได้มากับพวกนายก็เลยยอมออกทะเล ไม่เอานะ ฉันไม่ยอมหรอก
เพราะคิรัวร์กับลูฟี่ชวนฉัน ฉันถึงได้ยอมออกทะเล ไม่อยากอยู่กับคนพวกนี้ ไม่เอานะ
ฉันน่ะ คือหมอของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง โทนี่โทนี่ ช็อปเปอร์ ไม่เอานะ!!!"
"ช็อปเปอร์คุง...."วีวี่เสียใจ
"ตึง!!!!"โซโลกระแทกขวดเหล้าพื้นหญ้ายุบไป
"หยุดพล่ามซะทีเถอะ
ช็อปเปอร์ ทุเรษลูกตาจริงๆ"โซโลตะโกน
"โซโล"อุซปพึมพำ
"นายเป็นคนตัดสินใจที่จะออกทะเลเอง
ไม่ว่าจะตายที่ไหนเมื่อไหร่ก็ต้องรับผิดชอบเอง โทษใครไม่ได้ทั้งนั้น
เรารับคำท้าที่จะเล่นเกม ทั้งพวกอุซปและนายเองก็พยายามเต็มที่แล้ว ในโลกของโจรสลัด
น้ำตาพรรค์นั้นไม่มีใครเห็นใจหรอก ถ้าเป็นลูกผู้ชาย ก็ต้องเข้มแข็งแล้วทนดูการแข่งไปจนจบ"
"เรื่องแบบนั้น....นี่นายไม่เข้าใจความรู้สึกเขาเลยเหรอ"นามิตะโกนใส่นักดาบ
ช็อปเปอร์เช็ดน้ำตาแล้วนั่งลง
"จะเอาไปต้นยำทำแกงยังไงก็เชิญตามสบาย"
"ช็อปเปอร์"นามิกล่าว
"ดีมาก"โซโลกล่าว
"เจ๋งเป็นบ้า
นักดาบคนนั้น"โจรสลัดฟ็อกซี่ตะโกน
"หัวหน้า
ต่อไปเอาเจ้านั่นเถอะ"
"เรนเดียร์เองก็ใจเด็ดดีแฮะ"
"ไม่ต้องห่วงช็อปเปอร์
ฉันอยู่ในรอบที่สองและจะทวงนายคืน"เซียร์พูดให้วางใจ"เริ่มรอบสองกันได้แล้วพวกนาย"
"โอ้
แม่มดขาว ดาร์คเอลฟ์ อนานาเซีย ไฟติดซะแล้วครับ"
"หัวหน้า
ต่อไปเอาเธอดีกว่า"
"เหลือเฟือน่า
ยังเหลืออีกสองเกม"ซันจิพูดพลางจุดบุหรี่"อาหารยามฉุกเฉินของพวกเรา
ต้องชิงกลับคืนมาได้แน่"
"ช็อปเปอร์จะต้องลงแข่งในเกมที่สองนี่นา?"อุซปถาม"แต่ถูกชิงตัวไปซะแล้ว"
"นั่นสิ"โรบินกล่าว
"นี้ก็เป็นเสน่ห์ของเกมนี้นะ
ก็บอกแล้วไง ว่าไม่มีการเปลี่ยนตัวผู้เล่น
ใช้ตัวสำรองก็ไม่ได้"โจรสลัดฟ็อกซี่กล่าว
"อันที่จริงแล้ว"คิรัวร์พูดขึ้นมา"เราใช้ตัวสำรองไม่ได้
เว้นแต่ประกาศไว้ล่วงหน้า"
คิรัวร์หันไปหาโซโล
"นายอยู่ในรายชื่อ"คิรัวร์กล่าว
"อะไรนะ!!!!"อิโตะมิมิสึตะโกน"นายไม่ได้ใส่ชื่อตัวสำรองไว้"
"ตรวจดูอีกครั้งสิ"คิรัวร์กล่าว
หัวหน้าหน่วยงานเลี้ยงเอารายชื่อกลุ่มหมวกฟางออกมา
และเห็นเครื่องหมายดอกจันทร์ และคำว่า"ตัวแทนโรโรโนอา โซโล"
"ไม่มีทางที่ฉันจะพลาดได้!!!"
"นายนั่งอยู่บนนกนั้นและถือรายชื่อไว้ตลอด"คิรัวร์ชี้ประเด็น"ฉันจะเปลี่ยนมันได้ยังไง"
"อย่างน้อยเรามีจิ้งจอกของฝ่ายเราเพื่อโต้กลับพวกนั้น"นามิคิด
"มันเขียนไว้อย่างเป็นทางการ"คิรัวร์ตัดบท"โซโลจะเข้าร่วมกับเซียร์และซันจิในรอบที่2"
"โชคดีที่พวกนายยังไม่ชนะ"
คิรัวร์หันไปยิ้มให้โซโล
เซียร์และซันจิ
"เกมเริ่มแล้ว"เซียร์เดินไปเข้าสนาม
"นี่เป็นแผนสำรองของนาย"โซโลแสยะยิ้ม"ถ้ายังไงแกจะออกไปก็ได้นะ"
"ไม่ล่ะแกนั่นแหละเชิญเลย
เจ้าบ้าเอ๊ย"ซันจิกล่าว
"เธอคิดว่าเซียร์จะทำให้สองคนนั้นยอมร่วมมือกับได้ไหม?"อุซปถาม
"ถ้าพวกเขาอยากมีโอกาสชนะก็ต้องทำ"นามิกล่าว
"ว่าไงนะ!!!!"โซโลกับซันจิตะโกนใส่กัน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!"นามิตะโกน
ความคิดเห็น