NC

คำเตือนเนื้อหานิยาย

นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหานิยาย

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    One piece Another Nakama 2

    ลำดับตอนที่ #105 : รอบที่2 คล็อกกี้ริงค์(RE2)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.37K
      50
      27 มี.ค. 62

    เซียร์ โซโลและซันจิยืนอยู่ในสนามใหญ่ที่มีขนาดเท่าสนามฟุตบอล เส้นสีขาวถูกทาไว้เป็นทรง4เหลี่ยม อีกเส้นนึงกลางสนามเพื่อแบ่งครึ่ง แต่ละครึ่งมีวงกลมคตรงกลาง และที่เส้นด้านหลังมีห่วงกลมสีแดงขาวตั้งอยู่

     

    "ตอนนี้จะขออธิบายกติกาของคล็อกกี้ริงนะครับ จะมีสนามแล้วก็ประตูสองจุด ถ้าเอาบอลยัดเข้าไปได้ก็ชนะ แต่ว่าบอลนั้นไม่ใช่บอล แต่เป็นคน ทั้งสองทีม ก่อนอื่นกำหนดตัวคนที่จะเป็นลูกบอลด้วย"

     

    "แล้วพวกแกล่ะใครจะเก็บบอล?"โจรสลัดฟ็อกซี่เดินมาพร้อมบอลสีแดงขาว

     

    โซโลชี้ไปที่ซันจิ โจรสลัดฟ็อกซี่ใส่ลงหัวซันจิ

     

    "เอ้า สัญลักษณ์บอล"โจรสลัดฟ็อกซี่กล่าว


    "อย่ากำหนดเองเองสิฟะ!!!!"ซันจิตะโกนใส่"แกต่างหากต้องเก็บบอลเจ้าหัวมอสเอ๊ย"

     

    "ได้ยินแล้วล่ะครับ เพลงเปิดตัวเข้าสนามของพวกนั้น นี่แหละครับ ตำนานไร้พ่ายแห่งคล็อกกี้ริง ใช่แล้ว พวกนี้ไม่มีทางพ่ายแพ้อย่างเด็ดขาด"

     

    ทุกคนมองปากจิ้งจอกหัวเรือโจรสลัดฟ็อกซี่ที่มีลิฟท์เลื่อนลงมา เผยศัตรูของเซียร์ โซโลและซันจิ

     

    "นามนั้นคือคล็อกกี้มอนสเตอร์ เข้าสู่สนามกันแล้ว หัวแถวคือฮัมเบิร์กเจ้าแห่งฟูลแดช"

     

    คนแรกที่เดิมนำมาคือฮัมเบิร์ก เขาตัวเล็กที่สุดในมอนสเตอร์ทั้งสาม

     

    "ตามด้วยพิคเคิลส์ ผู้ถูกเรียกว่าแท็คเคิลแมชชีน"

     

    พิคเคิลส์ ตัวใหญ่กว่าฮัมเบิร์กเกือบ2เท่า ตัวอ้วน เขาสวมชุดสีเขียวอ่อน มีเกราะไหล่สีดำและสวมหมวกกับถุงมือตามแบบกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่

     

    "และคนสุดท้าย ลูกครึ่งมนุษย์เงือกกับคนยักษ์หรือก็คือวอร์ตัน บิ๊กแพน"

     

    คนสุดท้ายมีร่างใหญ่3เท่าของพิคเคิลย์ สวมกางเกงดำ และมีผมกับเคราสีส้ม เผยกล้ามเนื้อจำนวนมาก เขาสวมหน้ากากของกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ ปัญหาใหญ่คือเขาสวมลูกบอลไว้ที่หัว


    "กองทัพมอนสเตอร์ดาหน้ากันเข้ามาแล้ว เอ้าๆๆ"

     

    "ตัวใหญ่เป็นบ้า"ลูฟี่กล่าว

     

    "อะไรน่ะ มนุษย์เงือกร่างยักษ์นั่น"นามิร้อง

     

    "เจ้ายักษ์นั่นมีสัญลักษณ์บอลด้วย"อุซปร้อง

     

    "แน่นอน พวกนั้นต้องให้ยักษ์นั่นเป็นบอล"คิรัวร์กล่าว

     

    "เฟๆๆๆ ลองชนะดูสิ"ฟ็อกซี่หัวเราะเยาะ

     

    "มีปัญหามั้ย?"ซันจิถาม

     

    "ไม่เลย"โซโลบิดคอ

     

    "น่าสนใจ"เซียร์กล่าว

     

    ทีมหมวกฟางทั้งสาม โซโลสูง178 ซันจิ177 และเซียร์สูง164 ไม่มีใครสูงเทียบไหล่ฮัมเบิร์กได้เลย แต่พวกเขาไม่ใช่คนปกติ

     

    "คนที่จะสู้กับทีมคล็อกกี้สุดแกร่งที่เราภาคภูมิใจ ผู้คอยจัดการตัวเกะกะในการแข่งรอบแรก กุ๊กจอมโหดซันจิ"

     

    "เรียกกุ๊กชั้นหนึ่งสิ"ซันจิกล่าว ไม่พอใจกับชื่อเล่นใหม่

     

    "ผู้มีค่าหัว10ล้านเบรี แฟนของเจ้าปีศาจ คิรัวร์ในรอบแรก แม่มดขาว อนาตาเซีย”

     

    "เงียบหน่อยได้ไหม"เซียร์กล่าว เธอมองกลุ่มฟ็อกซี่ที่โห่ร้องอยากได้ตัวเธอ

     

    "และตัวสำรองของทีมหมวกฟางที่ถูกส่งมา ผู้มีค่าหัว60ล้าน นักล่าโจรสลัด โรโรโนอา โซโล"

     

    "...."โซโลเงียบจ้องมองศัตรู

     

    "อุตส่าห์เรียกพวกเราออกมาทั้งที นึกว่าศัตรูจะเก่งแค่ไหนซะอีก"พิคเคิลส์ล้อเลียนมองทีมหมวกฟาง"ใช่มั้ยบิ๊กแพน?"

     

    "หือ?"บิ๊กแพนยกมือมาข้างหู

     

    "ฮุๆๆๆ ไม่ได้ยินนี่"ฮัมเบิร์กกล่าว

     

    "อะไรของพวกมันเนี่ย"ซันจิกล่าว

     

    "จะตัดสินฝ่ายรุกรับด้วยเหรียญนะ"กรรมการที่มีผมทองและผิวเข็มพูดโยนเหรียญเอามือปิดไว้

     

    "ก้อย"

     

    "ทางนั้นล่ะ?"กรรมการถาม

     

    "ก็มันเหลือแต่หัวให้เลือกนี่หว่า"ซันจิกล่าว

     

    กรรมการเอามือออกเผยใบหน้าของฟ็อกซี่

     

    "ออกก้อย"กรรมการแสยะยิ้มมองกลุ่มมอนสเตอร์"เลือกแดนหรือบอล?"

     

    "บอล"ฮัมเบิร์กกล่าว

     

    "ฝ่ายที่ได้บอลก่อนคือกล็อกกี้มอนสเตอร์ของพวกเราครับ

     

    "มันออกหัว"วีวี่บ่น

     

    "พูดไปก็เท่านั้น"คิรัวร์กล่าว

     

    "บอลแมนของทีมหมวกฟางจะอยู่ที่ใจกลางแดนศัตรู เกมนี้มีบอลแมนที่มีสัญลักษณ์บอลบนหัวอยู่สองคน หากเอาบอลแมนของศัตรู ยัดใส่ห่วงของอีกฝ่ายได้ก็ชนะ"

     

    "บอลแมน รีบประจำตำแหน่งสิ"โซโลสั่งซันจิที่มีบอลบนหัว

     

    "เฮ้ยๆ แกอย่ามากำหนดเอาเองตามใจสิฟะ ฉันไม่ได้ยอมรับซะหน่อยว่าจะเป็นบอล"ซันจิเตือนเขา"ของเห่ยๆพรรค์นี้ใครจะสวมลง"

     

    "อย่าเรื่องมากนักเลย"โซโลกล่าวก่อนจะหันไปดูด้วยสีหน้าประทับใจ"เข้ากับแกดีนี่"

     

    "ไม่ต้องมาตอแหลเลยไอ้บ้า!!!"ซันจิตะโกน

     

    "ถ้าพวกนายไม่อยากสวม ฉันสวมแทนก็ได้"เซียร์พูดแล้วซันจิสะอึก

     

    "โอ้ ซันจิ นายปล่อยให้ผู้หญิงเป็นบอลที่จะโดนพวกนั้นจับโยนเหรอ ไร้ประโยชน์จริงๆ"โซโลล้อเลียน

     

    "ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นสักนิดไอ้หัวมอส!!!"ซันจิตะโกนใส่โซโล และหันมามองเซียร์ด้วยตารูปหัวใจ"ไม่เป็นไรเซียร์จัง ผมยินดีจะสวมมันถ้าทำให้คุณไม่ต้องใส่"

     

    "เปรี้ยง!!!!"กระป๋องถูกโยนมากระแทกหัวซันจิเต็มๆ

     

    "จริงจังหน่อยไอ้กุ๊กหื่น และหยุดมองเธอแบบนั้นซะ!!!"คิรัวร์ตะโกน

     

    "ไอ้ตาแดง เดี๋ยวฉันจะอัดแกทีหลัง!!!"ซันจิตะโกน

     

    "แค่ทำค้อน กรรไกร กระดาษและตกลงให้เรียบร้อย"เซียร์พูดจบแล้วเดินออกไป

     

    "โซโล เซียร์ ซันจิ ฝากด้วยนะ!!!!"ลูฟี่ตะโกน

     

    "ช่วยเอาช็อปเปอร์กลับคืนมาที"อุซปร้องไห้"ถอยไม่ได้แล้ว รบกวนด้วยล่ะ ช่วยหน่อยนะ"

     

    "วอร์ตันเหรอ พึ่งจะเคยเห็นนะเนี่ย"นามิกล่าว

     

    "แต่ก็ไม่ได้ใหญ่โตเท่าพวกคนยักษ์แท้ๆหรอก"โรบินกล่าว

     

    "นามิ ขอคุยด้วยหน่อย"คิรัวร์พานามิไปกันแค่สองคน

     

    ฟ็อกซี่เดินเข้ามาพลางหัวเราะ

     

    "เฟๆๆ จะรับมือยังไงก็เปล่าประโยชน์ ก็ทีมเราเป็นผู้เชียวชาญกร็อกกี้ริงนี่นา"

     

    "มีธุระอะไรเจ้าหัวแยก"ลูฟี่ถาม

     

    "มันว่าอีกแล้ว"ฟ็อกซี่ทรุดคุกเข่าลง

     

    "หัวหน้า"ปอร์เช่อุ้มพาหัวหน้ากลับ"หมวกฟางพอซะทีได้มั้ย"

     

    "เกมนี้คงไม่จำเป็นต้องเข้าไปขัดขวางแฮะ"ฟ็อกซี่พูดขณะที่ลูฟี่กับอุซปจ้องเขา"ฉันเองก็ดูการแข่งบ้างดีกว่า มีปัญหามั้ย?"

     

    "เกมนี้ก็ขัดขวางได้เหรอ?"อุซปถาม

     

    "เกมไหนก็ขัดขวางได้ทั้งนั้นแหละ ถ้าอยากชนะละก็นะ ไม่ว่าใครก็อยากชนะ การขัดขวางจึงขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ว่าแต่โจรสลัดที่โดนเล่นงานนิดหน่อยแล้วโวยวายเนี่ย ไม่น่าออกทะเลในฐานะโจรสลัดเลยนะ"

     

    "พูดงี้หมายความว่าไง"อุซปตะโกน

     

    "เฟๆๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะเยาะ"ว่าแต่ยังไงซะทีมของพวกนาย ไม่มีทีมเวิร์คเอาซะเลย"

     

    "พูดดีไปเถอะน่า ถ้าการแข่งเริ่มขึ้นเมื่อไหร่พวกนั้นเองก็ตั้งใจ...."อุซปกล่าวหันไปดู


    "เฮ้ยแก เมื่อกี้แกออกช้าใช่มั้ย?"ซันจิตะโกนใส่โซโล

     

    "เปล่าซะหน่อย ฉันชนะแล้ว"โซโลบอก"ทุกเรื่องเลยด้วย"

     

    "พูดอะไรของแก อย่ามามั่วนิ่มได้มั้ย นั่นมันเรื่องเป่ายิงฉุบเฟ้ย"ซันจิกล่าว

     

    "ก็แกแพ้แล้วไง"โซโลกล่าว

     

    "เอาเถอะน่า พวกแกรีบกำหนดตัวบอลแมนเร็วเข้า"พิคเคิลส์เร่งทีมหมวกฟาง


    "ยังเถียงกันไม่เลิกอีก"อุซปตะโกน

     

    "พอกันที ถ้าพวกนายเลือกบอลแมนไม่ได้ฉันจะ--"

     

    "ซันจิ นามิบอกว่าบอลนั่นเข้ากับนายมากเลย"อุซปโกหกไป

     

    "ฉันจะเป็นบอลแมน นี่แหละเข้ากับฉันที่สุดเลย"ซันจิเปลี่ยนความคิด180องศา

     

    "เข้ากับแกจริงๆนะเนี่ย อย่างกับเจ้าชายเลยล่ะ"โซโลพูดแล้วเสริม"ของประเทศติ๊งต๊องไง"

     

    "หนอย!!!!"โซโลกับซันจิเริ่มสู้กัน

     

    "เริ่มแข่งกันซะทีเถอะ!!!"อุซปตะโกนใส่พวกเขา

     

    "เฮ้ๆ ใช้อาวุธผิดกติกา!!!"กรรมการชี้ไปที่ดาบกับธนูและกริชของโซโลกับเซียร์"เอาอาวุธไปเก็บไว้ก่อน"

     

    "ใช่ นี่คือบอลเกม ใช้อาวุธแล้วจะเป็นเกมได้ยังไง"

     

    "ฉันเตือนนายแล้ว"เซียร์บอกโซโล"นี่เป็นเหตุผลที่นายไม่ได้อยู่ในทีมคร็อกกี้ริงเดิม"

     

    โซโลกับเซียร์ต่างส่งดาบกับธนูให้กรรมการเก็บไป

     

    "ห้ามใช้อาคมด้วยนะครับ"

     

    "ชิ"เซียร์สบถ”รู้แล้วน่า”

     

    โซโลที่ไร้อาวุธยกหมัดชกใส่กัน

     

    "ช่างเถอะ ยังไงก็ไม่แคร์อยู่แล้ว"โซโลกล่าว

     

    "เฮ้ จะไหวเหรอ?"ซันจิถามโซโล"เป็นนักดาบแต่ไม่มีดาบใช้แบบนี้"

     

    "อะไร"โซโลถาม

     

    "ก็เหมือนขนมจีนที่ไร้น้ำยาน่ะแหละ"ซันจิกล่าว

     

    "ตุบตับๆๆ"พวกเขาหันไปเตะต่อยใส่กัน

     

    "โป๊กๆ!!!!"เซียร์ทุบหัวพวกเขาให้หยุดสู้

     

    "ถ้าฉันต้องหยุดพวกนายอีกครั้ง ฉันแน่ใจว่าเราจะโดนตัดสิทธิ"เซียร์ตะโกน

     

     

    ______________________

     

    ด้านนามิถูกคิรัวร์เรียกมาคุย

     

    "พวกซันจิคุงกำลังเสียเปรียบเพราะกรรมการโกง"นามิอธิบาย

     

    "เอากระบองคุริมะมาด้วยไหม"คิรัวร์ถาม

     

    "เอามาสิ"นามิหยิบออกมา"ทำไมเหรอ?"

     

    "พวกนั้นโกงเรา เราโกงพวกนั้นคืนดีกว่าครับ"คิรัวร์แสยะยิ้มชั่วร้าย"ก่อนอื่นคุณนามิใช้พลังสร้างเมฆ และจะใช้เนตรของฉัน--"

    _________________________

     

    "เอาล่ะๆๆ รอกันซะนาน ซันจิบอลแมนแห่งทีมหมวกฟางเข้าไปที่กลางแดนศัตรูแล้ว"

     

    "เฮ้ เจ้ากุ๊ก ขอให้แกถูกมันเหยียบ"โซโลตะโกนบอก

     

    "หนวกหูเฟ้ย!!!"ซันจิตะโกน

     

    "เหยียบมันให้เละบิ๊กแพน"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ร้อง

     

    "เสียงเชียร์เริ่มเร่าร้อนขึ้นมาแล้ว"

     

    "บิ๊กแพน บดขยี้มันในพริบตาเลยนะ"พิคเคิลส์บอก

     

    "ฮะ?"บิ๊กแพนไม่ได้ยิน

     

    "ฮุๆๆๆ"ฮัมเบิร์กหัวเราะ"ไม่ได้ยินนี่"

     

    "ไม่สิ"พิคเคิลส์มองแล้วหัวเราะตบท้องของบิ๊กแพน"นายนี่ ฟังหน่อยสิ"


    "ฮะๆๆๆฮุๆๆๆ"มอนสเตอร์ทั้งสามต่างพากันหัวเราะ

     

    "กล็อกกี้มอนสเตอร์ยังคงเฮฮากันไม่เปลี่ยน เอาล่ะ เริ่มจะสนุกขึ้นมาแล้ว เวลามีไม่จำกัด แต้มเดียวตัดสิน"

     

    "ที่สำคัญก็คือเอาหัวของเจ้ายักษ์นั่นยัดลงไปที่ห่วงของอีกฝ่ายก็ชนะ"โซโลกล่าว"แต่ถ้าหัวของเจ้ากุ๊กถูกจับยัดลงห่วงฝ่ายเราก็แพ้"

     

    "ทีมหมวกฟางจะเอาเรนเดียร์ที่ถูกแย่งไปในรอบแรกกลับคืนมาได้รึไม่หรือว่าทีมฟ็อกซี่จะได้ลูกเรือมาเพิ่มอีกคนนึง จะเริ่มแล้วครับ คล็อกกี้ริง นกหวีดจะดังแล้ว"

     

    กรรมการยกนกหวีดมาเป่า

     

    "ปรี๊ดดดด!!!!"

     

    "เริ่มการแข่งแล้ว บอลแมนซันจิจะทำยังไงกลางดงศัตรู จะถอย หรือว่าจะบุก?"

     

    "อัดมันเลย!!!"พิคเคิลส์พุ่งเข้าหาซันจิ

     

    "ลงมือก่อนแล้วครับ แท็คเคิลแมชชีนพิคเคิลส์"

     

    "ดีล่ะ ฉันคนเดียวจะจัดการให้เรียบร้อยเอง"ซันจิกล่าว

     

    "สปริงแท็คเคิล"

     

    "ฉันไม่มีธุระกับแก"ซันจิโดดขึ้นหลังพิคเคิลส์ใช้เป็นฐานเหยียบไปหาบิ๊กแพนส์"เป้าหมายคือแกคนเดียวนี่แหละ แค่จัดการแกได้ก็ชนะแล้ว"

     

    "บอลแมนดวลกันแล้ว"โจรสลัดฟ็อกซี่ร้อง

     

    "ลูกเตะ....พรืด!!!!"แต่ซันจิลื่นไปบนแขนบิ๊กแพนส์

     

    "อะไรน่ะ ผิวหนังของเจ้านี่ ลื่นชะมัดเลย"

     

    "เอาเข้าแล้วครับ กุ๊กซันจิกำลังลื่นที่แขนของบิ๊กแพน มันก็แหงอยู่แล้วล่ะ บิ๊กแพนเป็นวอร์ตันที่สืบสายเลือดจากปลาโดะโจ ผิวหนังก็ต้องลื่นอยู่แล้ว"

     

    "ทำอะไรของแกอยู่เนี่ย!!!!"โซโลตะโกน

     

    "รุกฉับพลัน"ฮัมเบิร์กและพิคเคิลส์วิ่งผ่านโซโลกับเซียร์ไปที่ห่วงทีมหมวกฟาง

     

    "แกว่าใครบ้านะ!!!!"ซันจิตะโกน

     

    "พังค์พาส"บิ๊กแพนกระแทกฝ่ามืออัดร่างซันจิไปที่ฝั่งทีมตัวเอง

     

    "เอาแล้ว บิ๊กแพนส่งบอลยาว"

     

    "หวา ซันจิ!!!!!"ลูฟี่ร้อง

     

    "คนที่รีบไปดักรอตรงจุดตกก็คือหัวหน้าฮัมเบิร์ก แต่โรโรโนอา โซโลก็อยู่ด้วยครับ"

     

    เซียร์โดดพุ่งขึ้นไปหาเป้าหมายของเธอ บอลแมนบิ๊กแพน

     

    "ดูเหมือนเซียร์จะเพิกเฉยต่อปัญหาของทีมเธอและเข้าเผชิญหน้ากับบิ๊กแพนครับ"

     

    "ย๊ากกก!!!"เซียร์ยกหมัดกระแทกกลางอกบิ๊กแพน มันยกแขนบัง

     

    "ตูม!!!!"บิ๊กแพนเจอแรงกระแทกไปบาดเจ็บไม่น้อย

     

    เซียร์พุ่งไปที่หน้า บิ๊กแพนโกรธและยกหมัดชกเข้ามา เซียร์ก้าวเท้าถอยหลังให้ตัวเองร่วงลงไป

     

    "เปรี้ยง!!!!!"บิ๊กแพนกระแทกใส่หน้าตัวเอง

     

    "แก ถ้าถูกจับยัดห่วงได้ล่ะก็ เจอเชือดแน่"โซโลตะโกน

     

    "หนวกหูน่ะ แกน่ะหยุดพล่ามซักที!!!"ซันจิตะโกน

     

    "แท็คเคิลเก็บกวาด"พิคเคิลส์กระแทกไหล่ใส่โซโล

     

    "พิคเคิลส์ลุยเข้าไปในแดนศัตรูแล้ว ส่วนฮัมเบิร์กลอยตัวขึ้นจับซันจิกลางอากาศ"

     

    "หมับ!!!!"ฮัมเบิร์กคว้าตัวซันจิไว้

     

    "กอริลลาโธรว์"ฮัมเบิร์กโยนส่งซันจิไปที่ห่วง

     

    "หยุดนะ เจ้าบ้านี่บังอาจนัก"โซโลวิ่งตามไป

     

    พิคเคิลส์ขวางทางโซโลด้านหน้า

     

    "สปินนิงแท็คเคิล"พิคเคิลส์หมุนตัวความเร็วสูงกระแทกโซโลกระเด็นไป

     

    "อะไรน่ะ"ซันจิกล่าว

     

    "เปรี้ยง!!!!"ซันจิที่ลอยลงมาก็โดนส่งกระแทกขึ้นฟ้า

     

    "บอลแมนซันจิที่ลอยมาก็กระเด็นขึ้นฟ้าไปด้วย"

     

    "หวา!!!!!"ลูฟี่ร้อง

     

    "ซันจิ"อุซปร้อง

     

    เซียร์บินหลบบิ๊กแพนกลับมาที่ฝั่งสนามตัวเอง

     

    "เธอคิดว่าทำอะไรอยู่น่ะ?"โซโลถาม ขณะที่เซียร์อยู่ใกล้ๆมองซันจิโดนส่งขึ้นฟ้า

     

    "ฉันมุ่งจัดการเป้าหมายตั้งแต่ตอนที่นายวิ่งไปช่วยซันจิ ทำไมเขามีปัญหา?"เซียร์บ่น

     

    "ฉันจัดการเรื่องนี้เอง"โซโลวิ่งขึ้นไป ตามด้วยเซียร์

     

    "คนที่ดันขึ้นไปคือบิ๊กแพนแล้วก็ฮัมเบิร์กที่ร่วงลงมา

     

    "พังค์รีชีพ"

     

    "ตึง!!!"บิ๊กแพนช่วยส่งฮัมเบิร์กลอยขึ้นฟ้าไป

     

    "หมับ!!!!"ฮัมเบิร์กคว้าตัวซันจิเอาไว้ได้และยกเหนือหัวไปใกล้ห่วง

     

    "ฮัมเบิร์กคว้าบอลแมนซันจิไว้ นี่มัน ห่วงอยู่ในระยะแล้ว"

     

    "เจ้าบ้าคิ้วม้วน"

     

    "เรียบร้อยแน่ฮัมเบิร์กดังค์"

     

    "จ๊าก!!!!!"ช็อปเปอร์ร้อง

     

    โซโลพุ่งไปจับขาพิคเคิลส์ยกขึ้นมา

     

    "จะทำอะไร"

     

    "ทำอะไรสักอย่างสิ!!!!"ลูฟี่กับอุซปตะโกน"โซโล เซียร์ ซันจิ!!!"

     

    "เกมจะจบแล้วรึนี่!?"

     

    "ไม่ต้องมาบอกหรอกน่า"โซโลพูดแล้วแกว่งตัวพิคเคิลส์หมุนไปรอบๆ"ใครจะยอมให้เข้าห่วงฟะ"

     

    โซโลเหวี่ยงพิคเคิลส์กระเด็นขึ้นไปหาฮัมเบิร์ก

     

    "วิหคสะบัดปีก!!!!"ด้านเซียร์พุ่งมาบนอากาศและตวัดง้าวเกิดคลื่นรูปปีกสะบัดคมดาบลมเข้าใส่หลังฮัมเบิร์กเต็มๆ

     

    "อ๊าก!!!!"ฮัมเบิร์กกระเด็นร้องด้วยความเจ็บปวด

     

    และมันทำให้มือที่จับซันจิหลุดออก ซันจิคว้าแขนแล้วเตะฮัมเบิร์กที่หัวส่งลอยกระเด็นลงไป

     

    "โครม!!!!"ฮัมเบิร์กและพิคเคิลส์ต่างอัดกระแทกกันร่วงลงไปนอนนอกสนาม

     

    ทั้งซันจิและเซียร์ต่างลงมายืนที่พื้น


    "โนโกล เซียร์ได้ช่วยบอลแมนซันจิเอาตัวรอดจากห่วงได้ฉิวเฉียดเลยครับครับ"

     

    "ผมจัดการเองได้ครับเซียร์จัง"ซันจิหันไปพูดกับสาว

     

    "ก็แกลอยไปไกลเกินไปนี่หว่า นั่นเหรอจัดการเองได้ เจ้าบ้า"โซโลตะโกนแล้วหันไปมองเซียร์"และทำไมเธอไปลงมือคนเดียวแบบนั้น?"

     

    "ฉันพยายามจะเอาชนะเกมตั้งแต่นายยุ่งกับการช่วยซันจิ"เซียร์เถียงไปอย่างหงุดหงิด

     

    "แต่เซียร์จัง บอลแมนตัวใหญ่มาก คุณไม่ควรจัดการเขาด้วยตัวเอง คุณจะบาดเจ็บ"ซันจิกล่าว

     

    "ฉันสบายดีไม่ใช่เหรอและฉันก็โจมตีเขาโดน2ครั้ง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอที่ไร้กำลัง"เซียร์ตะโกน

     

    "มีคนที่พลังสูสีกับกล็อกกี้มอนสเตอร์โผล่มาแล้ว เกมอันดุเดือดกำลังจะเริ่มขึ้น ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อน ผิดโผจริงๆ ทีมพี่บิ๊กถึงกับลอยขึ้นฟ้า กดดันเหลือเกิน ร้ายกาจมากทีมหมวกฟาง"

     

    "สุดยอดเลยเจ้าพวกนั้น"

     

    "ทุ่มพิคเคิลส์ซะกระเด็นเลยแฮะ"

     

    "คุณฮัมเบิร์กถึงกับตัวปลิวเลย"

     

    "ผู้หญิงคนนั้นนึกว่าไม่ใช่สายต่อสู้ แต่สัตว์ประหลาดชัดๆ"

     

    "...."ฟ็อกซี่มีน้ำมูกไหลย้อยออกมา

    ___________________________

     

    "แหม มัวทำอะไรอยู่เนี่ยฮัมเบิร์ก"ปอร์เช่ร้องขณะกอดช็อปเปอร์ไว้"ถ้าแพ้ล่ะก็ไม่ยกโทษให้แน่

     

    "นั่นเป็นคำพูดจากคนที่ต้องการให้ช่วยเมื่อกี้นี้เหรอคิดว่าเธอต้องการความช่วยเหลือนายรึไง?"โซโลล้อเลียนซันจิ

     

    "แกพูดอะไรฟะ แน่นอนเธอต้องการ ฉันจะไม่ปล่อยให้มอนสเตอร์ทำร้ายผู้หญิง"ซันจิโต้เถียง

     

    "ฉันไม่จำเป็นต้องให้ช่วย"เซียร์ก็ร่วมโต้เถียงด้วยอีกคน

     

    "เห็นไหม?"โซโลแสยะยิ้ม

     

    "หนวกหู ฉันไม่ฟังที่แกสั่งหรอกเจ้าบ้า!!!"โซโลตะโกน"เป็นแค่ไอ้หัวเขียวแท้ๆ"

     

    "อ้าวๆ แต่ว่าทีมหมวกฟางดูท่าทางแปลกๆครับ บอลแมนทั้งสองอยู่ที่ไลท์ การแข่งยังดำเนินอยู่แท้ๆ แต่กลับทะเลาะกันซะงั้น"

     

    "ฮะๆๆๆ พวกนั้นตลกดีจัง"ลูฟี่หัวเราะ

     

    "บ้าเหรอ เฮ้ โซโล เซียร์ ซันจิ!!!"อุซปตะโกนเรียก"มัวทำอะไรอยู่ ได้โอกาสแล้วนะ บอลแมนของศัตรูอยู่คนเดียวแล้ว"

     

    "พวกเราหยุดทะเลาะกันก่อน ตอนนี้เหลือบอลแมนแค่คนเดียว พวกเราทำงานร่วมกันแค่2นาทีก็จะชนะและเอาช็อปเปอร์คืนมาได้"เซียร์กล่าว

     

    "นานเกินไป"โซโลคัดค้าน"ฉันร่วมมือกับมันแค่1นาทียังไม่ได้"

     

    "เหมือนกันครับ"ซันจิตอบ

     

    "ฟังนะ!!!"เซียร์ตะโกน"ถ้าพวกนายไม่ร่วมมือกัน ก็ร่วมมือกับฉัน ฉันต้องให้พวกนายช่วยถ้าอยากชนะ--"

     

    "ตึง!!!!"ตอนนั้นเอง เท้าใหญ่ของบิ๊กแพนเหยียบลงมา ทำให้ทั้งสามคนรีบหลบ

     

    "บิ๊กแพนเห็นช่องว่างจึงลอบโจมตี"

     

    "ทู แบค แดนซ์"บิ๊กแพนยกเท้าขึ้นเหยียบใส่ทั้งสามคน

     

    โซโล ซันจิและเซียร์ต่างวิ่งหนีไปทางเดียวกัน ที่เธอไม่บินหนีเพราะต้องคุมทั้งสองไม่ให้ทะเลาะกัน

     

    "จะหนีทำซากอะไร เจ้านั่นคือบอลนะ"อุซปตะโกน

     

    "รู้อยู่แล้วละน่า แต่ใต้รองเท้าเจ้านั่นมีใบมีดอยู่ด้วยนะ"โซโลตะโกน

     

    "เอ๋?"อุซปมองรองเท้าบิ๊กแพนที่ติดใบมีดหนามแหลมคมไว้ด้วย

     

    "นี่มันโกงกันชัดๆ!!!"เซียร์ตะโกน แม้เธอจะเป็นคนเดียวที่ใช้พลังเป็นอาวุธได้ก็ตาม

     

    "เฮ้ กรรมการ ห้ามใช้อาวุธไม่ใช่รึ?"ซันจิตะโกนถาม

     

    "...."กรรมการเหงื่อตกหันไปด้านข้างทำมองไม่เห็น

     

    "อะไรกัน ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เรอะ!!!!"อุซปตะโกน"กรรมการทำอย่างนี้ได้ไง"

     

    "เฟๆๆ บังเอิญไม่เห็นต่างหาก ช่วยไม่ได้นี่"ฟ็อกซี่เยาะเย้ย

     

    "อย่ามาทำบ้าๆนะ!!!!"ซันจิเตะสลัดร้องเท้าพุ่งไปโดนกรรมการกระแทกพื้น

     

    "กรรมการ!!!"โจรสลัดฟ็อกซี่ร้อง

     

    "แกเห็นใช่มั้ย"ซันจิตะโกนขณะที่อุซปพยายามห้าม"แล้วที่เหงื่อแตกพลั่กนั่นมันอะไร"

     

    "ไม่เห็น ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น"กรรมการมีหัวโนบนศีรษะ

     

    "โกหกทั้งเพ!!!"

     

    "เฮ้ เดี๋ยวสิ นั่นกรรมการนะ"

     

    "ปรี้ด!!!!"กรรมการเป่านกหวีด"ซันจิทีมหมวกฟางโดนใบเหลือง"

     

    "ว่าไงนะแก!!!!"ซันจิตะโกน

     

    "เหวอ!!!!"กรรมการถอยหนีไป

     

    "เดี๋ยวๆๆๆ"อุซปพยายามห้าม

     

    "เอาจนได้ครับ ใบเหลืองตักเตือน กุ๊กจอมโหดซันจิ ถ้าโดนอีกครั้งนึงจะต้องออกจากสนามอย่างไม่มีข้อแม้"

     

    "ออกบ้านแกสิ!!!"ซันจิตะโกน

     

    "ทำร้ายกรรมการเชียวรึนี่ เขาเองก็พวกนอกรีตงั้นรึ!?"

     

    "หนวกหูน่ะแก เดี๋ยวก็ฆ่าซะเลยนี่"โซโลตะโกนใส่อิโตะมิมิสึ"ยังไงก็เถอะ อาวุธของเจ้านั่น...."

     

    ซันจิหันไปเห็นโซโลกำลังหลบขวานบนพื้น ขณะที่เซียร์โดดเอี้ยวตัวหลบไปมา

     

    "เดี๋ยว ไอ้นั้นใช้ได้ด้วยเรอะ?"ซันจิมองกรรมการ

     

    "บังเอิญว่าไม่เห็น"กรรมการหันข้างผิวปาก

     

    "เฮ้ย กรรมการ ดูซะเซ่!!! เจ้าบ้านั่นใช้ขวานเลย คราวนี้ขวานนะ"ซันจิชี้

     

    "ไม่ได้นะ หยุด ถ้าโดนไล่ออกจะทำยังไง"อุซปจับซันจิไว้

     

    "ไม่ยังไงทั้งนั้นแหละ เรื่องไร้เหตุผลแบบนี้ใครจะยอมเล่า"ซันจิร้อง

     

    "ถึงจะไม่ยอมแต่ถ้าโมโหก็เข้าทางพวกมันสิ ทำอะไรสักอย่างเถอะ"อุซปแนะนำ

     

    "ไม่ทำว้อย"ซันจิกล่าว

     

    "อย่าวู่ว่ามนักสิ เพื่อช็อปเปอร์นะ"อุซปกล่าว

     

    "ดีล่ะ งั้นฉันจะชกมันเอง"ลูฟี่จะเข้าไปชกกรรมการ

     

    "อย่าทำให้เรื่องยุ่งเข้าไปใหญ่ได้มั้ย นายน่ะ"อุซปดึงคอเสื้อกัปตันไว้

     

    "โอ้ เซียร์แย่แล้ว เธอโดนบิ๊กแพนฟันขวานใส่"

     

    "เซียร์จังกำลังเดือดร้อน ผมจะไปช่วยคุณเดี๋ยวนี้ กลับเข้าเกม"ซันจิวิ่งกลับเข้าสนาม

     

    อุซปหันไปดูเห็นซันจิกลับไปวิ่งหนีรองเท้าหนามพร้อมโซโล

     

    "ไม่เห็นจะต้องกลับไปเริ่มตรงนั้นเลยนี่!!!"อุซปตะโกน

     

    "กำลังแย่เลยแฮะ"เซียร์กลับมาพร้อม3สาว

     

    แต่เซียร์ไม่ได้โดนฟัน เมื่อบิ๊กแพนฟันเธอก็สะบัดหลบมาอยู่ยืนบนขวานของเขา

     

    "เซียร์ยืนอยู่บนขวานของบิ๊กแพนครับ!!!!"

     

    "อา..."บิ๊กแพนยังไม่รู้ตัว และเอามือเงี่ยหูฟัง

     

    เซียร์ไม่พอให้บิ๊กแพนเข้าใจ เธอยกง้าวขึ้น มีไอสีทองที่มาจากวิชาวิญญาณของซิสเตอร์กลายเป็นหมัดสีทอง

     

    "โกลเด้นพันช์!!!!

     

    "แว็บ!!!....ตูม!!!"หมัดกระแทกขวานของบิ๊กแพนออกไป

     

    "ฉัวะ!!!!!"บิ๊กแพนทำพลาดฟันโดนไหล่ของตัวเองเต็มๆ

     

    "บิ๊กแพนฟันโดนตัวเองครับ แบบนี้เจ็บหนักแน่นอน”

     

    “6ดาบไร้พ่าย”เซียร์ฟันใส่6ครั้งอย่างแรง

     

    "ฉัวะๆๆๆ"บูมเมอแรงคัตเตอร์เข้าฟันใส่ร่างบิ๊กแพน6จุดทำท่าจะหงายหลังล้ม

     

    "ย๊าก!!!"แต่บิ๊กแพนยังตั้งเท้าไว้ได้ ขณะที่เซียร์กำลังจะร่วงลงพื้น

     

    แต่แขนสองข้างมารวบจับเธอไว้ เซียร์มองดูก็เห็นว่าเป็นโซโล

     

    "ขอบใจ"เซียร์บอก ก่อนที่โซโลจะปล่อยเธอลงพื้น

     

    "ไม่มีปัญหา แต่เตือนฉันด้วยว่าเธอจะโจมตี"โซโลมองไปบิ๊กแพน

     

    "ฉันน่าจะซัดเขาล้มได้ แต่ผิวลื่นของมันลดพลังโจมตีไป"เซียร์บ่น"เพราะงั้นเราต้อง--"

     

    "ผัวะ!!!!"ซันจิเข้ามาเตะโซโล

     

    "หนอย ไอ้หัวเขียว ฉันควรเป็นคนจับเซียร์จัง"ซันจิตะโกน

     

    "ตึง!!"บิ๊กแพนกลับมาเหยียบใส่พวกเขา และต้องวิ่งหนีอีกครั้ง

     

    "กลับมาแล้วเหรอไอ้กุ๊ก?"โซโลถาม

     

    "หุบปาก ฉันยอมมาวิ่งกับแกเพื่อดูแลเซียร์จัง"ซันจิตะโกน

     

    "ฉันไม่จำเป็นต้องให้คอยดูแล ฉันไม่เป็นไร"เซียร์ตะโกน

     

    "หนีอย่างเดียวไม่ได้เรื่องแน่"ซันจิกล่าว

     

    "ถ้ารู้แต่แรกว่ามันจะใช้อาวุธล่ะก็ คงจะหาทางรับมือได้"โซโลกล่าว

     

    "โอ้ ทีมหมวกฟางเอาแต่เถียง--"

     

    "ครืน!!!!!!"เสียงของอิโนะมิมิสึถูกตัดเมื่อลมพายุเข้าก่อตัวปกคลุมสนาม

     

    "มองอะไรไม่เห็นเลย"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ตะโกน

     

    คิรัวร์เป็นคนเดียวที่เห็นทุกอย่างได้แม่นยำ ด้วยเนตรปีศาจที่ช่วยให้พายุลมไม่เป็นอุปสรรค

     

    อุซปอยู่ใกล้กับคิรัวร์มาก เขาเห็นคิรัวร์โยนดาบไปในสนาม

     

    "คิรัวร์"อุซปกล่าว

     

    "พวกเขาเล่นสกปรก เมื่อพวกเขาทำ...เราก็ทำได้"คิรัวร์แสยะยิ้ม

     

    "ลมนี่มันยังไงกัน"ซันจิกล่าว

     

    "หมับ!!!!"ทางด้านโซโลกับเซียร์ต่างได้อาวุธของตัวเองพุ่งมาที่มือ

     

    "ดาบ?"โซโลกล่าว

     

    "อาวุธฉัน....ฝีมือคิรัวร์ เขาต้องการให้เราโกงพวกนั้น รีบจัดการบอลแมนมันซะ"เซียร์กระซิบเบาๆ

     

    "โอเค"โซโลแสยะยิ้ม

     

    "...."ซันจิที่มองเงียบก็รู้ตัว

     

    ทั้งสามคนต่างวิ่งเข้าหาบอลแมน

     

    "จะตอกกลับให้หงายหลังเลยคอยดู"ซันจิกล่าว

     

    "อย่าเกะกะน่า แค่ฉันคนเดียวก็เหลือแหล่แล้ว"โซโลกล่าว

     

    “ขอเอาคืนให้สาสม!!”เซียร์กล่าว

     

    "ทั้ง4คนไปแล้ว ปะทะกันดุเดือด"

     

    แม้จะเห็นได้ชัด แต่ก็พอดูออกว่าทั้ง4กำลังเข้าปะทะกัน

     

    "โจมตีส่วนที่มีผิวหนังยื่นออกมาของเจ้านั่นไม่ได้ ก็ดันลื่นซะขนาดนั้น ถ้าจะเล่นงานที่นี่ มือ เท้า หน้ากาก กางเกงใน"

     

    "ปลาโดะโจสไลด์ยกตัว"บิ๊กแพนไถลตัวลงมาที่พื้น

     

    ซันจิโดดหลบเหนือหัวบิ๊กแพนได้ ขณะที่เซียร์โดดสูงหนีขึ้นฟ้า

     

    โซโลลื่นอยู่บนไหล่ของบิ๊กแพน


    "ปลาโดะโจเรซซิ่งเซอร์คัส!!!"

     

    บิ๊กแพนเริ่มหมุนวนให้ซันจิกับโซโลเวียนหัว

     

    "เอาแล้ว ท่าเรซซิ่งเซอร์คัส"

     

    "เฮ้ เรามองไม่เห็นเลย"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่บ่น

     

    สิ่งที่ทุกคนไม่รู้คือ เซียร์ได้ใช้มือดึงตัวโซโลกับซันจิไว้ลอยกลางตัวบิ๊กแพนที่ทำตัวเป็นวงกลม และบิ๊กแพนโง่เกิน

     

    "โอ้ เซียร์จังขอบคุณมากครับ"ซันจิมองเธอด้วยตารูปหัวใจ

     

    "หุบปาก ปิดฉากหมอนี้ซะ"เซียร์สั่ง

     

    "ฉันจัดการตรงนี้"โซโลกระโดดพุ่งไปกลางกงล้อ

     

    "กระบวนท่าสามดาบมังกรทะยาน"

     

    "ฉัวะๆๆๆ"คมดาบสายลมพุ่งเข้าฟันทั่วแผ่นหลังของบิ๊กแพน

     

    "อ๊ากๆๆๆๆๆ!!!!!!"บิ๊กแพนร้องออกมา

     

    เซียร์ยกธนูเล็งยิงออกไป

     

    “พันศาสตรา”

     

    มีดาบแสงพุ่งกระจายออกจากธนู

     

    "ฉึกๆๆๆๆ"ดาบแสงไปกระหน่ำแทงใส่บิ๊กแพนนับไม่ถ้วน

     

    "อ๊ากๆๆๆ..เจ็บๆๆ..ช่วยด้วย...กรรม..."บิ๊กแพนรู้ตัวแล้วว่ากลุ่มหมวกฟางกำลังโกง แม้ความจริงพวกเขาจะโดนด้วยก็ตาม

      

    "ใบมีดเดียวดาย”

     

    "ฉัวะ!!!!"เซียร์แยกธนูเป็นสองส่วนเหมือนกับดาบฟันผ่านตัวบิ๊กแพนทิ้งรอยฟันเปนวงกว้าง ทำให้มันหยุดพูด

     

    "อย่าหวังเลย"ซันจิโดดไปอยู่เหนือหัวมันแล้ว

     

    "ลูกเตะเนื้อเกรดต่ำ ลูกเตะดัดนิสัย!!!!!"ซันจิกระหน่ำเตะ ปิดท้ายด้วยการเตะใส่คางบิ๊กแพนเต็มๆ

     

    บิ๊กแพนโดนกระหน่ำโจมตีจาก3สัตว์ประหลาดที่ใช้พลังได้เต็มที่ เขาหงายหลังและล้มลงพื้นไป

     

    "ครืน...."พร้อมกันนั้นพายุก็สลายหายไป

     

    "พายุหายไปแล้วครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นี่มัน...."

     

    ภาพที่เห็นทำให้กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ตกใจ บิ๊กแพนถูกทำลายบาดเจ็บหนักปางตายล้มอยู่กับพื้น

     

    ในขณะเดียวกับ โซโลกับเซียร์ได้ทิ้งอาวุธตัวเองโยนไปห่างๆไปตั้งนานแล้ว และคิรัวร์ใช้เนตรคุมลอยให้มันไปอยู่ที่เดิมที่มันวาง

     

    "เกิดอะไรขึ้นกลางพายุเมื่อกี้ครับ บิ๊กแพน บอลแมนของโจรสลัดฟ็อกซี่เราโดมล้มซะแล้ว"

     

    "อึก....อือ"พิคเคิลส์กับฮัมเบิร์กเริ่มจะฟื้น

     

    "อย่าให้มันลุก"เซียร์ตะโกน

     

    "เฮ้ บิ๊กแพน..."พิคเคิลส์เห็นเพื่อนนอนสลบเหมือด ก่อนที่ปีศาจ3ตัวจะพุ่งเข้ามา

     

    "ตุบตับๆๆๆเปรี้ยงๆๆๆๆ"

     

    มอนสเตอร์2ตัวล้มลงไปนอนหมดสภาพ

     

    "คร็อกกี้มอนสเตอร์ของกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่โดนปราบหมดเลยครับ"

     

    "พวกนั้นเก่งเป็นบ้า"

     

    "บราโว"

     

    "ปรี๊ด!!!!!!"

     

    "ใครใช้ให้พวกแกไปชมฝ่ายศัตรู"ฟ็อกซี่ตะโกนใส่ลูกน้องที่เชียร์ทีมหมวกฟาง"นี่มันอะไรกัน....

     

    "พวกแกต้องโกงตอนเกิดพายุแน่!!"ฟ็อกซี่ชี้ไปที่ลูฟี่

     

    "เราไม่ได้ทำ"ลูฟี่แคะขี้หูราวกับไม่ได้ยิน

     

    "ใช่ แกทำ"

     

    "เราไม่ได้ทำ"

     

    "ฉันมองอยู่ตลอด---"

     

    "ขอโทษนะคะคุณฟ็อกซี่"วี่วี่เดินเข้ามา

     

    "อะไร!!!!"ฟ็อกซี่ตะโกน

     

    "ฉันไม่อาจบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทีมของคุณ"วี่วี่พูดอย่างสุภาพ"หมอกนั้นบดบังทุกอย่าง และลมนั้นก็ดังจนฉันคิดว่าไม่มีพยานสักคนเดียว"

     

    ฟ็อกซี่นิ่งเงียบก่อนจะชี้หน้านามิ

     

    "แต่เธอทำให้เกิดหมอกในตอนแรก"


    "ฉัน?"นามิถาม

     

    "เขาทำมัน"ฟ็อกซี่ชี้ไปยังคิรัวร์ที่เก็บอาวุธของพรรคพวกที่ได้คืนจากกลุ่มฟอกซี่ที่เฝ้ามันมาถือไว้แล้ว"เขามีเนตร เขาคุมสภาพอากาศได้"

     

    "ขอโทษ แต่ฉันกลัวว่ามันเป็นไปไม่ได้"คิรัวร์กล่าว

     

    "ทุกคนเห็นพลังของเขาในรอบแรก"

     

    "โอ้ มันเป็นความจริง"วี่วี่พยักหน้ายอมรับ"แต่คุณก็เห็นว่าเนตรก็มีขีดจำกัด เขาทำได้แค่สร้างฟ้าผ่าหรือพายุเล็กๆก่อนหน้านี้ หมอกระดับนั้นมันเกินระดับเขาไป ถ้าคุณจะหาว่าเราโกง เขาจะเสกหมอกมาถึงไม่กี่วินาทีได้ยังไง มันเป็นแค่สภาพอากาศของแกรนไลน์"

     

    ฟ็อกซี่คิดหาทางแต่ว่าเหงื่อตก หันซ้ายหันขวา ลูกน้องเขาก็ส่ายหน้าเพราะไม่มีพยาน

     

    "เฮ้ ฟ็อกซี่"คิรัวร์เข้ามาเรียกเขาบ้าง

     

    "อะไร!!!"ฟ็อกซี่มองตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

     

    "ฉันว่าข้อเท็จจริงคือ ไม่ว่าคล็อกกี้มอนสเตอร์ของพวกนายจะโดนทำร้ายได้ยังไง แต่มันไม่ได้เปลี่ยนผลลัพย์"คิรัวร์ยิ้มเจ้าเล่ห์

     

    "ผลลัพย์ ผลลัพย์อะไร"ปอร์เช่ยังกอดช็อปเปอร์ไว้

     

    "ความจริงที่ว่าพวกนายแพ้รอบที่สองแล้ว"คิรัวร์ตอบ

     

    คำพูดของคิรัวร์ทำให้ทุกอย่างเงียบสนิทจนได้ยินเสียงนกกระจอกที่บินอยู่

     

    "อะไรนะ!!!!"ฟ็อกซี่ตะโกน

     

    "แน่นอนคุณแพ้แล้วฟ็อกซี่"วี่วี่พูดแล้วเริ่มหยิบหนังสือคู่มือกฎเดวี่แบ็คไฟท์ออกมา

     

    "ตามกฎที่ระบุไว้ในบทที่ส่วนบี ย่อหน้าที่24 วรรค16 ของเดวี่แบ็คไฟท์ หากไม่มีสมาชิกคนใดของทีมสามารถลงแข่งต่อได้ การแข่งขันจะยุติโดยอัตโนมัติ"วี่วี่เอาแว่นตาออกและปิดมัน"เป็นไปตามนี้"

     

    "หวา!!!!"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่หวาดกลัว ความสนใจทุกอย่างหันไปมองอิโตะมิมิสึที่เอาหนังสือเล่มใหญ่มาอ่าน

     

    "ธะ.. เธอพูดถูก"อิโตะมิมิสึตอบ

     

    "นายแพ้แล้ว"คิรัวร์ประกาศ

     

    ฟ็อกซี่ที่เป็นฝ่ายแพ้ทรุดลงพื้น แม้จะโดนโกงแต่เขาบ่นไม่ได้

     

    "ฉันโดนโกง....ได้ยังไงกัน"

     

    "ผู้ตัดสิน"คิรัวร์พูดเสียงร่าเริงเดินเข้าไปหากรรมการ"ถ้าแกเป็นกรรมการก็รีบเป่านกหวีดจบการแข่งขันซะ"

     

    "มะ...ไม่..."กรรมการมีสีหน้าหวาดกลัวระหว่างเขากับฟ็อกซี่

     

    "เดี๋ยวนี้"คิรัวร์พูดเสียงเลือดเย็น

     

    "ปรี๊ดดดด!!!!!!"

     

    "เดวี่แบ็คท์ไฟรอบที่สอง ผู้สยบทีมไร้เทียมทานกล็อกกี้มอนสเตอร์และพิชิตเกมนี้ก็คือ ทีมหมวกฟาง ชนะแล้ว!!!"

     

    "ฮะๆๆ มันก็แหงล่ะ โซโล เซียร์และซันจิจะแพ้ได้ยังไง"ลูฟี่กล่าว

     

    "คุณนามิ วี่วี่จัง โรบินจัง เห็นรึยัง?"ซันจิวิ่งเข้ามาถาม แต่เขาเห็นโรบินกับนามิคล้องแขนพวกเธอคนละข้าง"นี่มันอะไร....!!!!"

     

    "ฉันเป็นแฟนพวกเธอนี่นา”คิรัวร์กล่าว

     

    “ฉึก!!!”ซันจิรู้สึกเหมือนโดนแทงหัวใจ

     

    "เซียร์จัง คุณเหนื่อยแล้วน่าจะไปพักก่อนนะครับ"ซันจิชวนดื่มชา

     

    "ไม่เป็นไรหรอกคะ นั่นก็เพราะว่า"เซียร์พุ่งเข้าไปกอดตัวคิรัวร์ไว้"เธอทำให้ฉันสดชื่นมากเลย ตราบใดที่มีคิรัวร์คุงอยู่สู้ได้ถึงไหนถึงกันอยู่แล้ว"

     

    "ม่ายยย!!!!!"ซันจิที่เหมือนโลกแตกเป็นเสี่ยงๆวิ่งหนีไปทั้งน้ำตา

     

    "โธ่เว้ย"อุซปตบหัวโซโล"ทำเอาใจหายใจคว่ำหมด"

     

    "เจ็บนะ เจ็บ"โซโลกล่าว

     

    "ทำตามที่ฉันสั่งได้ดีมากเลย"อุซปร้องไห้

     

    "นายไม่เห็นจะทำอะไรสักหน่อย"โซโลกล่าว

     

    ________________________

     

    อิโตะมิมิสึบินอยู่เหนือเวที ทุกคนเดินออกจากสนามมารอการให้รางวัลรอบที่สองที่จบด้วยกลโกงของทีมหมวกฟาง

     

    "เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นผู้ชนะกล็อกกี้ริงรอบที่สอง ทีมหมวกฟางจะได้สิทธิในการเลือกลูกเรือหนึ่งคนจากทีมฟ็อกซี่ หรือไม่ก็สัญลักษณ์ประจำเรือ กัปตันทีมหมวกฟางอยากจะได้ใครกันแน่นะ?"

     

    ลูฟี่มองกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ที่ยืนอยู่หน้าเวทีและช็อปเปอร์ที่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้

     

    "ไม่เห็นจะต้องถามเลยนี่"ลูฟี่กล่าว

     

    "หรือว่าจะเป็นเรา?"

     

    "เจ้าพวกนั้นเล็งฉันไว้แต่แรกแล้วสินะ"

     

    "เฮ้ๆ ยังไม่ทันได้เตรียมใจเลย"

     

    "สบตากันด้วย แย่แล้ว ต้องเป็นเราแน่"

     

    "เลือกเราจริงๆด้วยสินะ"

     

    "อาจจะเป็นเราก็ได้"

     

    "ถ้าเราถูกเลือกก็จะลาเจ้าพวกนี้ไปด้วยรอยยิ้ม"

     

    "เจ้าพวกนั้นต้องชอบเราแหงๆเลย"

     

    "ลูฟี่ เร็วเข้า"ช็อปเปอร์นั่งอย่างคาดหวังบนเวที

     

    "ดีล่ะ ถ้างั้น---"

     

    "เดี๋ยวก่อน"นามิห้ามลูฟี่

     

    "โครม!!!!"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ต่างล้มเพราะขัดจังหวะการลุ้นระทึก

     

    "อะไรเหรอเซียร์?"ลูฟี่ถาม

     

    "การแข่งรอบที่สาม หัวหน้าทีมฝ่ายโน้นจะต้องออกโรงเองแน่ ถ้ามันใช้ลำแสงเอื่อยเฉื่อยนั่นล่ะก็ ไม่ว่ากติกาหรือเกมแบบไหน พวกเราก็จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบสุดๆ แต่ถ้าหากว่าเราเลือกเอาตัวหัวหน้ามา รอบที่สามเราก็จะได้เปรียบสุดๆเหมือนกัน ถ้าหากเอาตัวช็อปเปอร์กลับคืนมาในตอนนี้ แล้วในรอบที่สามเกิดเหตุสุดวิสัยขึ้น อาจจะถูกชิงตัวไปอีกก็เป็นได้ ถ้างั้นก็เอาตัวหัวหน้าไว้ก่อน เกมต่อไปเราจะได้มีหลักประกันว่าชนะชัวร์ ที่นี้จะได้ตัวช็อปเปอร์กลับคืนมาแน่นอนจริงมั้ย"

     

    "อะไรกันนี่ จะเลือกกัปตันฟ็อกซี่รึ!?"

     

    "เลือกได้โกงชะมัด"

     

    "ฉันดูพวกนายผิดไปจริงๆ"

     

    "สู้กับแฟร์ๆหน่อยเซ่"

     

    "ตามกติกามันก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่จบรอบที่สอง จู่ๆก็เลือกหัวหน้าทีมของอีกฝ่ายแบบนี้ แสดงว่าจงใจหลีกเลี่ยงการปะทะกันซึ่งๆหน้าอย่างยุติธรรม ไม่อยากจะเชื่อเลย วางแผนได้ชั่วร้ายราวกับปีศาจ เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่คนแล้ว ชื่อของเธอคือต้นหนเรือ นามิ”

     

    "พวกนั้นมีหน้าว่าคนอื่นอีก”เซียร์กล่าว

     

    "ในประวัติศาสตร์เดวี่แบ็คไฟท์อันยาวนาน ถึงจะมีคนเคยคิด แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำมาก่อน อยากขอถามทุกคนหน่อย ชนะทีมที่ไม่มีหัวหน้ายังเรียกว่าชัยชนะได้อีกรึ?

     

    "โน!!!!!"โจรสลัดฟ็อกซี่ร้องพร้อมเพรียงกัน

     

    "ที่สาบานต่อเดวี่ โจนส์ว่าจะสู้กันแฟร์ๆ เป็นเรื่องโกหกอย่างงั้นรึ"

     

    "โน!!!!!"

     

    นามิโผเข้ามากอดโรบินและร้องไห้

     

    "ฮือๆๆ ฉันเกลียดพวกมัน"นามิกล่าว

     

    "ไม่ผิดกติกาก็จริง แต่ดูเหมือนจะผิดหลักการของโจรสลัดนะ"โรบินกล่าว

     

    "ขี้โกงๆๆๆ"

     

    "ชักโมโหแล้วนะ"ลูฟี่กล่าว

     

    “พวกแกกล้าว่าคุณนามิเรอะ”ซันจิโกรธ

     

    "พวกแกโกงเรา ยุติธรรมตรงไหน"วีวี่ตะโกน

     

    "ฉันเห็นด้วยกับนามิ”อุซปกล่าว

     

    "เธอนั่นแหละผิด"โซโลกล่าว

     

    "ผัวะ!!!!"นามิทุบหัวโซโลล้มหน้ากลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่

     

    "ไอ้พวกขี้โกงอย่างพวกนายน่ะหุบปาก"คิรัวร์ตะโกนชี้ไปยังกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่"ทีมของพวกนายโกงในการแข่งรอบแรก แกเลือกช็อปเปอร์ไม่ให้แข่งในรอบที่กรรมการของพวกนายไม่สนใจการโกงของทีมตัวเอง และตอนนี้เราเป็นฝ่ายชนะ พวกนายก็มาประท้วง เราไม่ต้องใช้วิธีนี้ถ้าพวกนายมีเกียรติและทำตามกฎ"

     

    "ขอโทษครับ"กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่กล่าว

     

    “ดีมากคิรัวร์คุง”นามิยิ้มที่เห็นพวกมันหงอ


    "พวกนายสาบานต่อเดวี่ โจนส์ แต่พวกนายโกงทั้งสองรอบและตอนนี้กลับตั้งคำถามถึงเกียรติของเรา พวกนายควรละอายใจ ขี้โกง เศษสวะ ไร้เกียรติ!!!!!"

     

    คิรัวร์กระแทกดาบใส่พื้น ตอนนี้กลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่คุกเข่าโงหัวไม่ขึ้น

     

    "เอาล่ะ แต่ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้คนที่มีสิทธิกำหนดทิศทางของเกมนี้คือกัปตันทีมฝ่ายชนะ มังกี้ ดี ลูฟี่ เท่านั้น จะเลือกใครในทีมฟ็อกซี่ก็ตามสบาย"

     

    "กะแล้วเชียว เลือกเราจริงๆด้วยสินะ ใช่แล้ว มันก็แหงล่ะ ลาก่อนกลุ่มโจรสลัดฟ็อกซี่ เหล่าลูกเรือที่สุดยอดเอ๋ย ถ้าถูกเลือกล่ะก็ เราต้อง...ยิ้มแย้มโบกมือลาเจ้าพวกนี้ บุคลิกอันน่าทึ่งกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเราเป็นบาปรึเนี่ย ก็กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางไม่เคยมีมาก่อนนี่นา เราต้องถูกหลงรักอยู่แน่ๆเลย"

     

    "นี่คุณต้นหน ถ้าทำตามที่เธอเสนอ จริงอยู่ว่าเราจะได้เปรียบมากมาย แต่ขณะเดียวกันเจ้านั่นจะต้องมาเป็นพวกเราด้วยนะ"

     

    "จริงด้วย"เซียร์ลืมนึกไป

     

    "ไม่เอาเจ้านั่นหรอก"ลูฟี่ โซโล นามิ คิรัวร์ เซียร์ วี่วี่ ซันจิ อุซป ต่างส่ายมือ

     

    ฟ็อกซี่ได้ยินแล้วทรุดลงพื้น

     

    "หัวหน้าถึงกับทรุดลงกับพื้นด้วยความสลดไปซะแล้ว"

     

    "ก็เจ้าพวกนั้นดันพร้อมใจกันบอกว่าไม่เอาหัวหน้านี่"

     

    "แหม หัวหน้า หัวหน้ายังจำเป็นเป็นพวกเราอยู่นะคะ"

     

    "ใช่แล้วล่ะหัวหน้า"โจรสลัดอีกคนยืนยัน

     

    "พวกแก...."ฟ็อกซี่เงยหน้าขึ้น

     

    "มาแสดงทีเด็ดให้พวกมันเห็นกันเถอะครับ"

     

    "ใช่แล้วล่ะ ต่อไปสนุกแน่"

     

    "เรารักหัวหน้านะครับ"

     

    "พวกแก ใช่แล้ว พวกพ้องของฉันมีแต่พวกแก"ฟ็อกซี่ลุกขึ้นยืนและราวกับสีแสงสีทองส่องลงมา

     

    "เลิกบ้าซะทีเถอะ"ซันจิพูดขึ้น ทำให้ฟ็อกซี่ล้มลงไป

     

    "หัวหน้า!!!!"ปอร์เช่ร้อง

     

    "หัวหน้าทีมหมวกฟาง เลิกทำเป็นเล่นๆและกำลังจะเลือกตัวสมาชิกแล้ว เอ้า จะเลือกใครกันล่ะ?"

     

    "งั้นเอาเป็นว่า ขอคืนก็แล้วกันนะ"ลูฟี่กล่าว

     

    ช็อปเปอร์บนเวทียิ้ม

     

    "เชอร์รี่!!!"

     

    ลูฟี่ยิ้มหัวเราะ ขณะที่อุซป นามิและวีวี่อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

     

    "อะไรกันนี่ที่กัปตันมังกี้ ดี ลูฟี่ เลือกก็คือ เชอร์รี่ ม้าสุดรักของทงจิตนั่นเอง คิดอะไรของเขากันแน่นะ?"

     

    "รู้รึเปล่าว่าตัวเองพูดอะไรลงไป?"อุซปหยิกแก้มลูฟี่"นายเนี่ยน้า เจ้ากัปตันงี่เง่า"

     

    "อื้อ แหงอยู่แล้ว"ลูฟี่กล่าว

     

    "ทำบ้าอะไรเนี่ย"คิรัวร์ทุบหัวลูฟี่ด้านหลังแล้วหยิกหัวเขาด้วยความโมโห

     

    "จริงด้วย คิดอะไรของนายกันเนี่ยเป็นแบบนี้ตลอดเลย"นามิกล่าว

     

    "อย่ามาดึงหน้าเล่นจะได้มั้ย"ลูฟี่กล่าว

     

    "จากนี้ไปช็อปปี้ก็จะอยู่กับพวกเราตลอดไป"ปอร์เช่กอดช็อปเปอร์กดหน้าเธอ

     

    "เฟๆๆๆๆ"ฟ็อกซี่หัวเราะกับการเลือกของหมวกฟาง

     

    "ถ้าไม่เอาหัวหน้าล่ะก็ มันก็แน่อยู่แล้วว่าต้องเลือกช็อปเปอร์มาก่อนสิยะ"นามิตะคอก ในที่สุดนามิกับอุซปก็ปล่อยหน้าของลูฟี่

     

    ลูฟี่เงยหน้าเห็นทงจิตลากเชอร์รี่มาด้วยรถเข็น

     

    "คุณลุงม้าไม้ไผ่ ฉันเอาเชอร์รี่คืนมาจากพวกมันให้แล้วนะ"ลูฟี่กล่าว

     

    "ฉันจะขอบคุณยังไงดี"

     

    "เห็นพวกนายอยู่ด้วยกันก็เป็นคำขอบคุณแล้วล่ะ"ลูฟี่ยิ้ม

     

    "ขอโทษนะ ขอบใจมาก"ทงยิทกล่าว

     

    "ไม่เป็นไรหรอก อย่าใส่ใจเลย"

     

    "ฮี้!!!!!"เชอร์รี่ยื่นหัวมาคลอเคลียเจ้านาย

     

    "ฮะๆๆๆ"ทงยิทลูบหัวเชอร์รี่

     

    "เฮ้อ อย่างนี้นี่เอง"

     

    "หนนี้มันก็ช่วยไม่ได้แฮะ"อุซปกล่าว

     

    "เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง พวกเธอมากินชีสที่บ้านกันมั้ย?"ทงยิท

     

    "ไม่เอาแล้วเฟ้ย!!!!"อุซปตะโกน


    "ต้องขอโทษด้วยจริงๆ"ทงยิทผงกหัว"ขอบใจมากนะ"

     

    "ฮี่ๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ"ดีจังเลยนะลุง"

     

    "แต่ว่าจะดีเหรอ เพื่อนของพวกเธอน่ะยัง..."

     

    "ใช่แล้วลูฟี่ หัดนึกถึงความรู้สึกของช็อปเปอร์บ้างสิ"นามิกล่าว

     

    "ลูฟี่"ช็อปเปอร์ร้องไห้บนเวที"

     

    "ช็อปเปอร์"นามิกล่าว


    "ช็อปเปอร์คุง"วีวี่กล่าว

     

    "โทษทีนะช็อปเปอร์ เกมต่อไปต้องชนะให้ได้ แล้วจะรีบดึงตังนายคืนมาทันที ช่วยรออีกสักพักนึงเถอะนะ ลูกผู้ชายนี่ มีปัญหาอะไรมั้ย?"ลูฟี่ถามช็อปเปอร์

     

    "ไม่มีปัญหา"ช็อปเปอร์เช็ดน้ำตาแล้วนั่งลง

     

    "ช็อปเปอร์"นามิกล่าว

     

    "ปล่อยให้ฉันจัดการเองรับรองหายห่วง"อุซปกล่าว

     

    "ให้ตายสิ ขี้โกหกอย่างนายเนี่ยนะ"ซันจิกล่าว

     

    "ไม่ต้องห่วงนะช็อปเปอร์คุง"วี่วี่ร้อง

     

    "เราต้องเอาหมอประจำเรือกลับมาให้ได้"เซียร์กล่าว

     

    "เราต้องชนะรอบต่อไป ก่อนที่พวกนั้นจะหันมามองฉัน"คิรัวร์พึมพำ เขารู้ว่าตัวเองขวางฟ็อกซี่หลายครั้ง และอาจถูกเลือกได้

     

    "เกมไหนก็ช่างจัดมาเลย"วีวี่กล่าว

     

    "หึหึหึ"โรบินหัวเราะ"ต่อไปจะเป็นเกมแบบไหนนะ?"

     

    "รีบๆเริ่มกันได้แล้ว"โซโลกล่าว

     

    "ฮี่ๆๆ ต้องเอาตัวช็อปเปอร์คืนมาให้ได้เลย"ลูฟี่กล่าว

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×