คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #100 : แหกคุก(RE2)
โซโลมาประกาศกับร้อยตรีคริสโตเฟอร์ว่าจะออกไป
"พวกแกจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น"คริสโตเฟอร์พูด เขายืนอยู่กับคนของเขา
ภายในห้องขัง ลูฟี่ โซโล เซียร์ ซันจิ อุซป และพันโทเชฟเฟิร์ดตัวจริง ที่โดนเข้าใจผิดว่าเป็นกลุ่มหมวกฟางที่ชื่อคอนเดรียอันโน่
"พวกแกคิดผิด"ซันจิยกเท้ามาพังกุญแจมือไม้หนาๆที่ล็อคมือเขาไว้ในทีเดียว
คริสโตเฟอร์หันไปมองเกรย์ที่เฝ้าอยู่ตรงบันไดพร้อมคนของเขา
"นายไม่ได้ล็อคขามันไว้"
"เขาเป็นกุ๊ก"เกรย์ชี้ประเด็น"ฉันจะรู้ว่าเขาสู้โดยใช้ขาได้ยังไง?"
"ตึง!!!!"ซันจิยกขาเตะกรงเต็มแรงแต่ไม่สะเทือน
"หึ ทุเรษจริงๆนะ"ท็อดล้อเลียน"กรงนั่นถ้าไม่ใช้ปืนใหญ่ยิงไม่มีพังหรอก"
"ตึง!!!!"ซันจิกระแทกต่อไป
"โธ่เว้ย กรงบ้าอะไรเนี่ย"ซันจิบ่น
"พอแล้ว"ร้อยตรีตะโกน พวกทหารชักปืนเตรียมยิง"หยุดอยู่แค่นั้นแหละ"
"จะเข้ามาที่นี่และหยุดเราไหมล่ะ?"โซโลถาม
"ฉัน...ไม่!!!"คริสโตเฟอร์กัดฟันกรอด"ขยับละก็ยิงแน่"
คริสโตเฟอร์ยกมือเตรียมส่งสัญญาณให้ยิง
"ตรู้ดๆๆๆ"เสียงแมลงโทรสาร3อันดังพร้อมกัน
จ่าสิบตรีเกรย์ยกแมลงโทรสารขึ้นมากดรับสาย
"โอ้ หวัดดีครับพลโทโจนาธาน"เกรย์ทักทายปลายสาย
คริสโตเฟอร์หันมาจ้องมองเขา
"เรากำลังพยายามคุมสถานการณ์อยู่ครับ"เกรย์แจ้งผู้บัญชาการ"กลุ่มหมวกฟางพยายามจะหลบหนี"
"แกจะไม่ได้รับผลงานนี้ไป"คริสโตเฟอร์ชี้หน้าเขา
"อะไรครับท่าน?"เกรย์ไม่สนคุยต่อไป"ท่านต้องการพูดกับร้อยตรีคริสโตเฟอร์เหรอ? แน่นอน เขากำลังมาทางนี้ ช่วยรอสักครู่"
เกรย์ส่งหอยทากสื่อสารให้คริสโตเฟอร์ที่กำลังโกรธ
"อย่าฟังเจ้านี้นะครับท่านผบ. ผมควบคุมสถานการณ์ไว้ได้"คริสโตเฟอร์บอก
"ท่านครับ"ทหารเรือเรียกคริสโตเฟอร์"โจรสลัดคนหนึ่งดึงอาวุธออกมา"
"ผมจะติดต่อกลับไปเมื่อคุมสถานการณ์ได้!!!"คริสโตเฟอร์บอกแล้วโยนลงพื้นและยกเท้าเหยียบ"ตึง!!!"
"ดูเหมือนไม่จำเป็นแล้ว"เกรย์พูดมองหอยทากสื่อสารที่เละเป็นซาก
"นี่เป็นผลงานของฉันไอ้หนู"คริสโตเฟอร์ตะโกนใส่"แกจะไม่ได้แย่งมันไป"
_____________________
โจนาธานมองการสื่อสารที่โดนตัดขาดไปแล้ว รู้ว่าแมลงโทรสารโดนพังไป
"เขาตะคอกใส่ฉัน"โจนาธานบ่น"เกรย์อาจเป็นโจรสลัดแต่เขาก็สุภาพ"
โจนาธานจ้องมองไปที่ใบค่าหัว นักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์
"สายเกินไปแล้วที่จะป้องกันการแหกคุก ฉันต้องเตรียมพร้อมจับกุมเมื่อเขาหนีออกจากคุก"
โจนาธานมองควีนสีดำที่อยู่กลางกระดานหมากรุก ล้อมไปด้วย คิง รุก2ตัว ไนท์ บิชอปและพอน และไนท์สีดำอีกตัวกับพอนสีดำอยู่ด้วยกันอีกมุมนึง
"ดูเหมือนฉันจะเลือกเป้าหมายผิดไป"โจนาธานยอมรับ"นายเดินเกมได้น่าสนใจมากนามิคาเสะ คิรัวร์"
_________________________
"งูนิสัยดีตัวนี้เนี่ยนะ?"
เหล่าทหารเรือมองไปในคุกด้วยความงุงงง มันเป็นเสียงของอุซป
อุซปอึ้งขณะที่ซันจิหน้าแดงเป็นซอสมะเขือเทศ
"เจ้าบ้าเอ๊ย"โซโลบ่น
"นั่น...ไม่ใช่...อิมแพ็คไดอัล"เซียร์พยายามกลั้นขำ
"ซันจิคุง ขอโทษที มันอยู่ในกระเป๋าอีกข้างนึงน่ะ"อุซปบอกเขา
ซันจิจ้องอุซปาสีหน้าโกรธก่อนจะมองโซโล
"นายเป็นคนทำ"
"ได้"โซโลเอื้อมมือไปในกระเป๋าอุซปเอาไดอัลออกมา
"แกกำลังทำอะไร?"คริสโตเฟอร์ถาม"นั่นอาวุธเหรอ?"
"เราจะออกไปจากที่นี่"โซโลวางไดอัลไว้แล้วกดลงไป"คลิ๊ก"
"ปรู๊ดดดด!!!!!"ควันสีเหลืองเหมือนตดแผ่ออกไปทั่ว
"อุ๊บ"คิรัวร์ยกมือขึ้นมาปิดจมูก"ไอ้พวกงี่เง่า"
"นี่มัน...!!!"คริสโตเฟอร์ตะโกน เขาและคนของเขาโดนกลิ่นเหม็นไปรีบปิดจมูก ลืมเรื่องยิ่งกลุ่มหมวกฟาง
"เหม็น"กลิ่นพุ่งไปถึงท็อดและหน่วยของเขาที่หน้าโถงทางเดิน
"ใครฟะ ดันตดสะสมไว้ในเฟลเวอร์ไดอัลของฉันซะได้"อุซปกล่าว
"ขอโทษที"ลูฟี่สารภาพ
"ไม่ต้องถามเลยสินะ"อุซปกล่าว
"ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งคู่"โซโลตะโกน
"เปรี๊ยะๆๆ"
"หือ?"ซันจิเงยหน้าขึ้นไปเห็นตะเกียงไฟด้านบนมีประกายไฟ"แย่ล่ะสิ เกิดประกายไฟ หมอบเร็ว!!!"
"ตูมๆๆๆ"ตะเกียงไฟระเบิด คริสโตเฟอร์และหน่วยของเขาหน้าห้องขังโดนไปเต็มๆ
ตะเกียงไฟอันอื่นกระพริบแล้วพวกทหารเรือต่างประหาดใจ
"ตูมๆๆๆๆ"
______________________
"ตูมมมมม!!!"มีฝาท้อพุ่งขึ้นจากพื้นดินตกลงพื้น
"หวอๆๆๆๆ"เสียงสัญญาณเตือนดังไปทั่วนาวาโลน
"เกิดระเบิดในคุก"
"เราจะทำยังไงดี"
"ไม่รู้โว๊ย นายทหารทั้งหมดอยู่ที่นั่น"
"ติดต่อพลโทเร็วเข้า เขารู้ว่าต้องทำยังไง"
_________________
กรงห้องขังเสียหายหนักและร่วงลงพื้น
"เฮ้ ไม่เป็นไรนะ"ซันจิถาม
"แผนหลบหนี....สำเร็จมั้ย?"
"ดูท่าจะเป็นแบบนั้นแหละ"โซโลพูดแล้วชกกำปั้นใส่กุญแจไม้ของอุซป
"เจ็บ!!!!!"อุซปร้อง
"ช่วยฉันด้วย"ลูฟี่โดนกรงขังหินไคโรทับไว้พร้อมซากหินและกุญแจหินไคโร
"ให้ตายสิทำให้ยุ่งจริงแฮะ"โซโลยกหินใหญ่ออกไป
โซโลหันไปเห็นดาบสามเล่มของเขาคว้ามันพร้อมกับคทากับของเซียร์ที่ตอนนี้เปลี่ยนกลับสภาพเป็นธนูแล้ว กริชทองคำเธอตกอยู่ใกล้ๆ เขาโยนถุงเครื่องมือไปให้อุซป เขาไม่เร็วพอและกระแทกโดนหัวเขาล้มลง
"เอ้า"โซโลโยนดาบของเซียร์คืนเธอ
"ใช้นี้"คิรัวร์โยนของลูฟี่ไปให้ซันจิปลดกุญแจมือ
"ขอบคุณนะคิรัวร์คุง!!!"เซียร์จูบแก้มเขาทันที
"ชิ"ซันจิบ่นเล็กน้อยที่ไม่ได้เป็นคนช่วยเซียร์และปลดกุญแจของลูฟี่
"ดีล่ะ พวกเราเผ่นกันเถอะ"ลูฟี่กระโดดลุกขึ้นมา
"พวกนายไปที่เรือแมรี่"คิรัวร์สั่ง"ฉันจะไปหาโรบินและทวงทองคำที่พวกทหารเรือชิงไปคืน แล้วเจอกันทีหลัง"
"แล้วหมอนี้ล่ะ?"โซโลชี้ไปที่เชฟเฟิร์ดตัวจริง
"ฉันจะพาเขาไปด้วย"คิรัวร์บอก"โจนาธานไม่รู้ว่าเรามีกี่คน ถ้าคอนเดรียอันโน่หายไปพร้อมเรา จะทำให้เขาใช้เวลาคิดอีกสักพัก"
โซโลโยนเชฟเฟิร์ดส่งให้คิรัวร์ เขาเอาตัวมันขึ้นรถเข็น
"อยู่นานไปก็เปล่าประโยชน์"โซโลกล่าว
"ไปกันเถอะลูฟี่"ซันจิบอกกัปตัน
"ดีล่ะ พวกเราเผ่นกันเถอะ"ลูฟี่ตะโกนแล้ว เขา โซโล เซียร์ ซันจิต่างรีบวิ่งไป
"เฮ้ๆ รอด้วยเซ่ รอด้วย!!!"อุซปไล่ตามพวกเขาไป
คิรัวร์มองไปทางบันได แต่หยุดเมื่อเห็นร้อยตรีคริสโตเฟอร์หมดสติ เขาดึงคริสโตเฟอร์เข้าไปในห้องขังหมวกฟางใต้ซากหินที่มุมห้องห่างจากกรงและล็อคเขาด้วยกุญแจมือ
"ขอให้สนุกนะ"คิรัวร์บอกลาร้อยตรีแล้วเอื้อมมือไปเคาะหูที่ศีรษะเขา"กำลังไปแล้วโรบิน
___________________
"ใช่ๆๆ ฉันได้ยินเสียงระเบิด"โจนาธานพูดกับทหารเรือผ่านแมลงโทรสารครั้งที่20"ฉันรู้พวกนายทหารหายไป ไม่ต้องห่วงฉันมีแผน แค่เฝ้านอกคุกอย่าให้พวกหมวกฟางหนีไปได้ จำไว้จ่าสิบตรีเกรย์เป็นหนึ่งในพวกเขา ห้ามเขาหนีไปได้เด็ดขาด"
"คลิ๊ก"โจนาธานวางสาย
"บ้าจริงนามิคาเสะ"โจนาธานสบถ"นายไม่เพียงแต่รวบรวมลูกเรือของนายเพื่อฝ่าวงล้อม แต่ยังกำจัดนายทหารของฉันไปด้วย"
"ฐานทัพนี้ใหญ่เกินจะคุมด้วยตัวเองคนเดียวได้"โจนาธานลูบหน้าผากคิดหาทาง"เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่เหลือเพียงคนเดียวคือพันโทเชฟเฟิร์ด เดี๋ยว ถ้านามิคาเสะยืนยันตัวเธอ...บัดซบ!!!"
โจนาธานหยิบหอยทากสื่อสารของเขาขึ้นมา
"ฉันโง่ขนาดนี้ได้ยังไง"โจนาธานด่าว่าตัวเอง"ชายตัวใหญ่ ผมสีน้ำเงินและรอยสักรูปดาว เขาไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก"
_____________________
"ฟังนะทหาร อย่าละสายตาจากผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด"
โรบินจ้องมองทหารเรือสองคนที่หมดสติไปแล้วฟังเสียงจากหอยทากสื่อสาร
"ดูเหมือนคิรัวร์คุงกับเดินนำหน้าเขาไปก้าวนึง"โรบินพูด"โบคา ฟูเร่..."
______________________
"คิรัวร์คุง"คิรัวร์ชะงักเมื่อได้ยินเสียงโรบินดังเข้ามา เขาเห็นที่คอเขามีปากงอกออกมา"ฉันคิดว่าพบห้องเก็บสมบัติที่ทหารเรือยึดไปแล้ว มันอยู่ที่เกาะหลัก สะพานเหล็กเป็นทางเดียวที่จะข้ามไปได้"
"ฉันจะไปที่สะพานเดี๋ยวนี้"คิรัวร์กระแทกประตูออกไป
"แกร็กๆๆๆ"
"จ่าสิบตรีเกรย์"คิรัวร์มองพวกทหารเรือนับร้อยเล็งปืนไรเฟิลใส่เขา"หรือควรจะเรียกแกว่านักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์ แกถูกจับแล้ว!!!"
"พวกเขายังอยู่ที่นี่"คิรัวร์คิดในใจ"หมายความว่าคนอื่นไม่ได้ผ่านมาทางนี้"
"เป้าหมายของฉันลุล่วงแล้ว ฉันรู้ว่าลูกเรือทุกคนอยู่ไหนและแหกคุกหนี ฉันแกล้งทำตัวเป็นทหารเรือ แต่มันจบไปแล้ว ช่วยหลีกทางหน่อยได้มั้ย"
"เราไม่ปล่อยให้แกหนีไปหรอกไอ้คนทรยศ"
"ปังๆๆๆ"
"แอเรีย"คิรัวร์สร้างโดมสีแดงออกมาคลุมพื้นที่
"แทค"
กระสุนทั้งหมดหยุดไป
"ฉันจะเป็นคนทรยศได้ยังไงถ้าฉันไม่เคยภักดีต่อพวกนายเลย"คิรัวร์ถาม
"มะ...มันหยุดกระสุนได้"ทหารเรือตกใจ
"มันเป็นผู้มีพลังพิเศษ"ทหารเรืออีกคนร้อง
"ขอเตือนไว้ก่อน คนที่พวกนายสู้คือชายผู้มีค่าหัว80ล้านเบรี หลีกทางซะ"
"ปืนใช้ไม่ได้ก็ใช้ดาบฆ่ามัน!!!"ทหารเรือคนนึงตะโกน ทั้งหมดพุ่งไปหาเขา
"เปรี๊ยะๆๆ...."มีประกายสายฟ้าขึ้นที่มือขวาที่ส่องแสงสีแดงกับส้ม"หมัดเพลิงสายฟ้า!!"
"บรึ้มมมมม.....เปรี๊ยะๆๆๆๆ"เพลิงสายฟ้าถล่มใส่กองทหารล้มลงพื้นตัวไหม้เกรียมมีประกายสายฟ้า
"พวกนั้นไปไหนแล้วเนี่ย?"คิรัวร์ถาม
___________________
"เห็นมั้ยว่าอย่าให้โซโลนำหน้าไปก่อน"อุซปกล่าวขึ้น"เราหลงทางแล้ว"
"ที่นี่มันที่ไหน?"เซียร์ถาม
"ดูยังไงก็หลงทาง เห็นมั้ยล่ะ"อุซปกล่าว
"แค่ประตูทางออกยังนำทางไม่ได้รึไงเจ้าหัวมอส"ซันจิกล่าว
"หนวกหูน่ะ!!!"โซโลตะโกน
"ฮิๆๆๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ"น่าตื่นเต้นจังเลย"
สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือโรคหลงทิศของโซโลทำให้พวกเขาไม่ต้องเจอทหารด้านนอกที่ไปดักคอและกำลังสู้กับคิรัวร์อยู่
______________________
"อูย...."ท็อดฟื้นลุกขึ้นมา เขามองคุกที่โดนทำลายจากระเบิด
ท็อดเดินโซเซไปตามทางเดินมาที่ห้องขังกลุ่มหมวกฟาง แต่ไม่พบนักโทษนอกจากทหารเรือที่หมดสติ
______________________
"ท่านผบ. ขออภัยด้วยครับ"
เสียงท็อดดังเข้ามาผ่านหอยทากสื่อสาร
"ไม่เป็นไร ดีแล้วล่ะที่ปลอดภัย"โจนาธานถอนหายใจด้วยความโล่งอก"เกิดอะไรขึ้นข้างล่างนั่น"
"กลุ่มหมวกฟางใช้สิ่งที่เหมือนเปลือกหอยทำให้เกิดแก๊สทำให้เกิดประกายไฟที่ตะเกียงระเบิดครับ พวกเขาหนีไปได้หมด"
"ทั้งหมด?"โจนาธานถาม
"ใช่ครับ หมวกฟางลูฟี่, กุ๊ก, โรโรโนอา โซโล, เซียร์, เจ้าจมูกยาว และคอนเดรียอันโน่ ร้อยตรีคริสโตเฟอร์ถูกทุบหัวอย่างแรงจนหมดสติ และผมหาจ่าสิบตรีเกรย์ไม่เจอ--"
"ฉันก็ไม่หวังว่าเขาจะอยู่ที่นั้น"โจนาธานไม่แปลกใจ"จ่าสิบตรีเกรย์คือรองกัปตันกลุ่มหมวกฟาง นักดาบทมิฬ นามิคาเสะ คิรัวร์!!!"
"อะไรนะ!!! เขาเป็นโจรสลัดมาตลอดหรือครับ ขออภัยจริงๆ ผมน่าจะรู้ตัว--"
"ไม่เป็นไร เขาหลอกฉันเหมือนกัน"โจนาธานพูดให้เขาวางใจ"ฉันเริ่มแผนจับกลุ่มหมวกฟางแล้ว มาที่ห้องทำงานของฉันและฉันจะอธิบายแผนให้"
"ครับ"
โจนาธานวางแมลงโทรสารแล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง เขายกกล้องมาส่องไปยังสะพานยาว
"เจ้าหนูตัวร้าย"โจนาธานมองคิรัวร์วิ่งข้ามสะพานโดยยังอยู่ในชุดจ่าสิบตรีเกรย์ที่เขาปลอมตัวกับคอนเดรียอันโน่ที่หมดสติพาดไว้บนไหล่เขา"หมายความว่าพวกมันแยกกัน แต่เขาจะไม่ทิ้งคนอื่นไว้ ถ้าฉันจับพวกนั้นได้ เขาจะต้องกลับมาและช่วยเขา ฉันยังชนะได้"
_______________________
"วิ่งเร็วๆๆๆ"ลูฟี่ตะโกนวิ่งนำทางทุกคนไปตามทางเดิน
"แฮ่กๆ เดี๋ยวก่อนสิ....รอด้วย"อุซปร้อง
"เรือโกอิ้งแมรี่อยู่ที่ไหน?"ลูฟี่ร้องถาม
พวกเขาไม่หยุด แต่เมื่อนึกว่าจะได้เห็นเรือสุดรักของเขาก็ทำให้อุซปมีกำลังใจวิ่งไล่ตาม4สัตว์ประหลาดกลุ่มหมวกฟาง
______________________
"เฮ้ ปล่อยฉันนะ!!!"เสียงน่ารำคาญดังขึ้น
คิรัวร์ชะลอตัวลงเมื่อคนบนบ่าเขาดิ้นขัดขืน เขากำลังวิ่งข้ามสะพานแต่พันโทก็ตื่นขึ้นมา
"โอ้ คอยเดรียอันโน่ นายตื่นแล้ว"คิรัวร์กล่าว
"วางฉันลงเจ้าโง่!!!"เชฟเฟิร์ดสั่ง"ฉันไม่ใช่คอนเดรียอันโน่ ผู้ตรวจการพิเศษพันโทเชฟเฟิร์ด"
"แต่ทุกคนบอกว่านายเป็นกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง"คิรัวร์โต้แย้ง
"ฉันไม่ใช่คนสวมรอยนะ"เชฟเฟิร์ดตะโกน"ฐานทัพนี้เต็มไปด้วยพวกไร้ความสามารถ เมื่อฉันรายงานต่อศูนย์ใหญ่ ฉันจะให้แก พลโทโจนาธานและนายทหารคนอื่นขึ้นศาลทหารซะเลย!!!"
"งั้นนายไม่ใช่โจรสลัด?"คิรัวร์ถาม
"แน่นอนสิฟะ!! ฉันเกลียดพวกโจรสลัด ต้องรีบติดต่อศูนย์ใหญ่แล้ว ว่านาวาโลนปล่อยให้โจรสลัดหลบหนีลอยนวล"
"แย่หน่อยนะ"คิรัวร์พูดขึ้น"เพราะฉันเป็นคนของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง"
"ใช่แล้ว แก....ว่าไงนะ!!!!"เชฟเฟิร์ดตกใจ
"เปรี้ยง!!!"คิรัวร์ยกหัวเขากระแทกสะพานเหล็กล้มลงพื้นหมดสติ
"เจ้าหมอนี้น่ารำคาญชะมัด"คิรัวร์ยอมรับ"แต่ฉันปล่อยมันทิ้งไว้ไม่ได้ เขาจะติดต่อพวกทหารเรือและก่อปัญหา"
คิรัวร์ยกพันโทไร้สติพาดไหล่อีกครั้งและวิ่งหนีต่อ
_____________________
พวกลูฟี่หยุดตรง3แยก
"ยังไงกันเนี่ย?"อุซปถามมองผ่านลูฟี่เห็นทหารเรือวิ่งมาจากทางด้านหน้า"ทหารเรือ!!!!"
"ทางนี้ก็มีด้วย!!!"อุซปมองทางแยกด้านซ้าย
อุซปหันไปมองด้านหลังก็เห็นทหารเรืออีกกลุ่มไล่ตามมา
"แย่ล่ะสิ แย่แล้ว หนีไม่พ้นแน่ๆ!!!"อุซปตะโกน
"ฮี่ๆๆ"ลูฟี่หัวเราะ"ชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิเนี่ย"
"หา?"อุซปร้อง
"ลุงป้อมปราการเคยบอกว่า ไม่มีทางหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้สินะ"
"คงงั้นแหละ ทหารเรือที่ประจำอยู่ที่นี่คงมีเกินพันคน"ซันจิกล่าว
"ก็แล้วมันสนุกตรงไหนมิทราบ"อุซปถาม
"เพราะเป็นไปไม่ได้ไงล่ะ"ลูฟี่ตอบ
"ก็แล้วมันยังไงกันเล่า!!!"อุซปร้อง
"พอได้แล้วน่าอุซป"โซโลกล่าว
"ลองลูฟี่พูดออกมาแล้วคิดว่าจะห้ามได้เหรอ?"เซียร์ถาม
"หน่วยที่37มาถึงแล้ว"
"หน่วยที่44มาถึงแล้ว"
"หน่วยที่33มาถึงแล้ว"กลุ่มที่วิ่งมาด้านหลัง
"รีบจับพวกหมวกฟางให้ได้!!!!"
"จ๊าก!!!!"อุซปร้อง
"หมัดปืนกลยางยืด"ลูฟี่ยกหมัดชกไปด้านหน้า
หมัดลูฟี่ส่งหน่วย37ด้านหน้ากระเด็นไป พวกลูฟี่วิ่งผ่านไป
"หนีไม่พ้นหรอก ตามไป!!!"
เซียร์หันมาด้านหลังแล้วยิงธนูที่มีคลื่นสีฟ้า
"กระสุนวิหค!!!"
"อ๊าก!!!!!"พวกทหารเรือเจอแรงลมเหวี่ยงพัดกระเด็นไปด้านหลังชนล้มเป็นโดมิโน่
เซียร์รีบวิ่งไล่ตามพวกลูฟี่ไป
__________________
โจนาธานยืนอยู่ที่ระเบียงห้องทำงานของเขา
ท็อดยืนอยู่ข้างหลังเขาคุยกับหอยทากสื่อสารกับหน่วยปืนใหญ่
"หยุดนะเจ้าหมวกฟาง"โจนาธานได้ยินเสียงตะโกนจากด้านล่าง
"ผัวะๆๆๆ"ทหารเรือหลายสิบนายกระเด็นออกมาตกลงทะเลด้านล่าง
"หืม?"โจนาธานมองดู
"นั่นมัน!? พวกเจ้าหมวกฟาง!!"
พวกเขาเห็นลูฟี่วิ่งผ่านประตูมานอกฐานทัพ โซโล เซียร์ ซันจิและอุซปตามมา
"ทางตันงั้นรึ?"อุซปถามเหนื่อยหอบ
"ไม่หรอก วิ่งเลาะหน้าผาไปกันเลย"ลูฟี่ชี้
"ปังๆๆๆ"มีปืนยิงลงมา โซโล เซียร์ ซันจิและอุซปหลบหลังก้อนหิน ลูฟี่ยังยืนที่เดิม พวกเขาเงยหน้าเห็นโจนาธานกับท็อดที่ระเบียง
"เจ้าหมวกฟาง โผล่หัวมาจนได้นะ"โจนาธานถามยิ้มให้กับกลุ่มหมวกฟาง
"ผู้บัญชาการของนาวาโลน"อุซปร้อง
"โจนาธาน...สินะ"ซันจิกล่าว
"พวกที่โดนคิรัวร์คุงต้มซะเปื่อย"เซียร์กล่าว
"หนวกหูเฟ้ย!!!"ท็อดตะโกน
"ลุงป้อมปราการ อยู่ตรงนั้นเองเหรอ"ลูฟี่ทักทายพลโท
"ก็ที่นี่มันห้องของฉันนี่นา"โจนาธานพูดขณะท็อดเดินเข้าไปข้างใน"และฉันคิดว่าพวกนายคลาดกับนักดาบทมิฬ เขาวิ่งข้ามสะพานไปเมื่อกี้นี้ สำหรับปัญหาที่เขาก่อขึ้น ฉันต้องยอมรับว่าเขาจะเป็นนายทหารเรือที่ยอดเยี่ยมได้"
"เขาเป็นรองกัปตันที่เยี่ยมกว่านั้น"โซโลโต้ไป"แกจับตัวเขาไม่ได้หรอก"
"ฉันยังจับพวกนายได้"โจนาธานกล่าว
"ยิงปืนใหญ่"ท็อดสั่งผ่านแมลงโทรสาร
"แต่ว่า จะให้ยิงไปที่หอคอยส่วนกลาง..."โจนาธานกล่าว
"ไม่ต้องสน ยิงเลย!!!"ท็อดสั่ง
ลูฟี่วิ่งขึ้นไปบนก้อนหินขณะที่คนอื่นหลบหลังหินด้านหลัง
"เป็นไง ฉันกับพวกพ้องออกมาได้แล้วนะ"ลูฟี่ล้อเลียนโจนาธาน"เคยบอกลุงไปแล้วนี่ ว่าฉันจะออกไปก็ตอนที่อยากจะออกไป"
"ถูกต้อง แล้วตอนนี้อยากจะออกไปรึยังล่ะ?"โจนาธานถาม
"อื้อ พวกเราจะไปจากที่นี่แล้ว"
"ฮ่าๆๆๆ"โจนาธานหัวเราะขณะที่ปืนใหญ่บนวงแหวนถูกนำออกมาเล็งกลุ่มหมวกฟาง"จะหนีกันพ้นรึ จากนาวาโลนแห่งนี้น่ะ ไม่สิ จากฉันคนนี้ต่างหาก แล้วสมบัติของแกล่ะ?"
"คิรัวร์บอกจะไปแย่งทองคำคืนมา"ลูฟี่ตอบ"แต่เขาจะกลับมา ใครจะยอมให้จับ ก็พวกเราเป็นโจรสลัดนี่นา"
"ตูมมมม!!!!"ปืนใหญ่ยิงใส่กลุ่มหมวกฟาง
"รีบหนีเร็ว!!!!"อุซปร้อง กลุ่มหมวกฟางทั้ง5คนวิ่งหนีไปด้านข้างก่อนปืนใหญ่จะระเบิดใส่จุดนั้น"บรึ้ม!!!!"
เมื่อควันจางลงโจนาธานก็มองไปยังประตูที่ว่างเปล่าด้วยความผิดหวัง
ท็อดวิ่งกลับมาระเบียงเห็นว่ายิงปืนใหญ่พลาด
"หนีไปได้รึ"ท็อดพูดหันไปทำความเคารพโจนาธาน"ผบ.ครับ ตอนนี้หน่วยที่21ได้ซุ่มกำลังล้อมบล็อก7เอาไว้แล้วครับ เดี๋ยวจะไล่ต้อนพวกมันไปที่นั่น นี่เป็นโอกาสทองแล้วนะครับ"
"ให้พวกทหารถอนกำลังจากบล็อก7ซะ"โจนาธานสั่ง
"แต่ตรงนั้นเป็นตรอกเล็กๆเหมาะที่จะดักซุ่มนะครับ"ท็อดกล่าว
"วิธีพื้นฐานใช้กับเจ้าหมวกฟางไม่ได้หรอก"โจนาธานเตือน"อย่าดูถูกคนที่มีค่าหัว100ล้านเบรีสิ ถ้าต่อสู้กันซึ่งๆหน้า พวกทหารจะต้องบาดเจ็บล้มตายกันเป็นเบือแน่ การเสียสละโดยเปล่าประโยชน์จะเป็นการบ่อนทำลายฐานทัพทางอ้อม"
"ครับ"
"พวกมันจะต้องมุ่งหน้าไปที่อู่เพื่อเอาเรือของตัวเองกลับคืนมาแน่ นายเป็นนายทหารคนเดียวที่ฉันเหลืออยู่ ไปดักรอที่อู่88แล้วคุมกำลังเข้าจับกุมเจ้าหมวกฟางให้ทีนะ อนุญาติให้ใช้อาวุธนั่นได้"
"ครับ"ท็อดตอบ"แต่ว่า กว่าที่ผมจะไปถึงอู่88เวลาก็คง...."
"นั่นสินะ"โจนาธานเห็นด้วยเดินไปกางแผนที่นาวาโลน"การจะมุ่งหน้าไปยังอู่88 พวกมันเองก็ต้องข้ามสะพานไปเท่านั้น รักษาที่นี่ไว้ก็พอ ล่อพวกมันมาที่สตรอว์เกทที่มีทางสัญจรแค่สองทางดีกว่า ถึงพวกมันจะแกร่งสักแค่ไหน ถ้าปิดล้อมสตรอว์เกทเอาไว้ก็ต้องเสียเวลาบุกฝ่าไปแน่ คิดว่าคงพอจะถ่วงเวลาได้"
"อย่างนี้นี่เอง"ท็อดเห็นด้วย
"เอาล่ะ จะให้หน่วยไหนป้องกันดีนะ คงต้องเป็นเจ้าพวกนั้นจริงๆด้วยสินะ"
"ท่านครับ คงไม่ได้หมายถึง..."
"ถูกต้อง"โจนาธานยืนยัน"หน่วย55โกรธมากที่นักดาบทมิฬอ้างตัวเป็นสมาชิกหน่วยพวกเขา พวกนั้นต้องถ่วงเวลาได้แน่"
"แต่...แล้วเจ้านักดาบทมิฬละครับ?"ท็อดถาม
"เจ้าหมวกฟางบอกฉันว่านักดาบทมิฬจะไปเอาสมบัติคืนมา"โจนาธานอธิบาย"การที่ฉันบอกแผนสำรองที่จะใช้สมบัติป้องกันไม่ให้พวกมันหนีไปหลังเอาเรือคืนได้ นักดาบทมิฬรู้เรื่องนี้แล้ว เขาจะไปเอาสมบัติคืน ขณะที่นายนำกำลังไปอู่88 ฉันจะไปหยุดนักดาบทมิฬ"
"ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังครับ"ท็อดบอกเขา
"ดีมาก"โจนาธานพูดขณะหยิบเสื้อโค๊ทนายพลพาดไหล่"ไปจับพวกโจรสลัดกันเถอะ"
ท็อดเดินตามโจนาธานออกมาจากห้องทำงานแต่หันมาก่อน
"ท่านครับ ผมอยากจะถามอย่างนึง ถ้านามิคาเสะแอบอ้างเป็นเกรย์มาตลอด...แล้วใครคือหมอที่ห้องพยาบาล"
"นักดาบทมิฬบอกว่าตัวเขาอยู่ในห้องพยาบาลเพราะไม่อยากให้เราค้นหาในนั้น"โจนาธานให้เหตุผล"ฉันมีลางสังหรณ์ว่าหมอลึกลับกับเจ้าหญิงเป็นคนที่เขารักมาก..."
______________________
หมอโคบาโตะเปิดประตูห้องพยาบาลแล้วแปลกใจเมื่อเห็นทหารเรือถือปืนไรเฟิลวิ่งผ่าน
"เกิดอะไรขึ้นรึคะ?"หมอโคบาโตะถาม
"โจรสลัดหลบหนีน่ะสิ"หัวหน้าทหารเรือบอก"พวกเจ้าหมวกฟางที่มีค่าหัวสูงลิบลิ่ว เราอยู่ในคำสั่งภาวะฉุกเฉิน เรามาที่นี่เพื่อจับคนที่อ้างตัวว่าเป็นหมอ"
ภายในห้องพยาบาล นามิ วีวี่ และช็อปเปอร์ซ่อนอยู่หลังม่านเตียงฟังอยู่
"เอายังไงดีคะ?"วีวี่ถาม"คนอื่นๆเคลื่อนไหวกันแล้ว"
"ถ้าพวกเขามาตรวจที่นี่แสดงว่าเขารู้แล้วว่าคิรัวร์ไม่ใช่ทหารเรือ"ช็อปเปอร์กล่าว
"เราต้องไปจากที่นี่"นามิบอกทั้งสองคน"คนอื่นกำลังมุ่งหน้าไปที่อู่เก็บเรือโกอิ้งแมรี่ เราไม่รู้โครงสร้างของป้อมปราการและคิรัวร์ไม่เคยบอกแผนหลบหนี แต่ว่าแบบนี้พวกเราเองก็ต้องไปที่อู่ ปัญหาคือเจ้าพวกนั้น..."
"เดี๋ยว...คุณบอกว่ามีโจรสลัดที่นี่"หมอโคบาโตะถามทหารเรือ
"ถูกต้อง"หัวหน้าทหารเรือตอบ"พลโทโจนาธานมั่นใจว่ามีโจรสลัดคนนึงปลอมตัวเข้ามาเป็นหมอ เราต้องตรวจค้นด้านในทันที"
"อ๊า!!!!"หมอโคบาโตะร้องแล้วปิดประตูหันหลังล็อคมันไว้
"ตึงๆๆ"ทหารเรือทุบประตู"เปิดประตูหน่อยสิครับ"
"แย่แน่ๆเลย"หมอโคบาโตะกล่าว
"ว๊าก!!!"นามิ วีวี่และช็อปเปอร์ร้องพยายามจะหนีออกทางหน้าต่าง แต่มันเล็กเกินกว่าที่พวกเขาจะออกไปพร้อมกันได้
"พวกคุณ!!!"หมอโคบาโตะตะโกน
พวกเขาหันมามองหมอโคบาโตะเดินเข้ามาหาเขา
"แย่แล้วๆๆๆ"นามิร้อนรน
"คุณหมอโคบาโตะ"วีวี่หันกลับมากอดช็อปเปอร์เอาไว้
"ขอโทษที่ปิดบัง ใช่แล้วล่ะ สรุปแล้วพวกเราคือโจรสลัด"ช็อปเปอร์สารภาพ
"....."หมอโคบาโตะหยุดยืนหน้าโจรสลัดทั้ง3คน
แต่หมอโคบาโตะกับคว้ามือและกีบมือของวีวี่กับช็อปเปอร์ นามิมองอย่างแปลกใจ หมอโคบาโตะปลอบพวกเธอ
"รีบหนีไปเถอะค่ะ"หมอโคบาโตะบอก"ได้ยินว่ามีโจรสลัดอยู่ในฐานทัพ น่ากลัวมากเลยค่ะ แถมยังปลอมตัวเป็นหมอกันด้วยค่ะ พวกคุณ3คนกำลังมีภัยนะคะ"
"เอ่อ คือว่าที่จริงแล้วโจรสลัดที่ว่าน่ะ...ก็คือพวกเราเอง"ช็อปเปอร์ตอบอีกครั้ง
"....."
"ก็บอกว่าพวกเราคือโจรสลัดไงเล่า!!!"ช็อปเปอร์ตะโกน
"ถึงจะน่าอายไปหน่อยก็เถอะ แต่เธอเองก็ดูท่าทางเป็นคนดี ขอร้องหน่อยเถอะนะ บอกหน่อยสิว่าอู่อยู่ที่ไหน ต้องแข่งกับเวลาซะด้วยสิ"นามิกล่าว
ริมฝีปากหมอโคบาโตะสั่นระริก ในที่สุดเธอก็กรีดร้อง
"อ๊าาาาา!!!!!!! โจรสลัดเจ้าค่า!!!!!"
นามิกับช็อปเปอร์ตื่นตระหนกวิ่งไปรอบๆห้องพยาบาล ขณะที่วีวี่ตัดสินใจถอดเสื้อพยาบาลกลับเป็นชุดเธอ
"เสียงร้องเมื่อกี้ คุณโคบาโตะๆ!!"ทหารเรือด้านนอกเคาะประตู
"...."หมอโคบาโตะกรีดร้องแล้วก็เป็นลมไป
"เกิดอะไรขึ้นรึครับ!?"ทหารเรือตะโกนถาม
"คุณนามิ รีบนอนลงไปคะ ช็อปเปอร์กับฉันจะไปซ่อนตัว"วีวี่บอก
"เข้าใจแล้ว"นามิพยักหน้า
นามิรีบนอนลง ช็อปเปอร์ไปซ่อนในลังไม้ และวีวี่ไปซ่อนในล็อคเกอร์
"ดีล่ะ ลุยเข้าไปเลย"หัวหน้าทหารเรือสั่ง
"ตึง!!!"พวกทหารเรือพังประตูเข้ามา
พวกทหารเรือเข้ามาแล้วเห็นหมอโคบาโตะกับพยาบาลอีกคนนอนหมดสติอยู่บนพื้นกลางห้อง
"คุณโคบาโตะ พยาบาล"ทหารเรือวิ่งเข้ามา หนึ่งในนั้นถอดผ้าปิดปากพยาบาลผมสีส้ม"ไม่เป็นไรใช่มั้ย? เฮ้ ทำใจดีๆไว้"
ทหารเรือคนอื่นๆเปิดผ้าม่านค้นเตียงคนไข้ต่างๆ พวกเขาพลาดกวางบนเตียงคนไข้
"ท่ออากาศเปิดอยู่"ทหารเรือคนนึงตะโกน และลืมดูล็อคเกอร์ที่ล็อคกุญแจไว้มีวีวี่แอบมองมาข้างนอก
ทหารเรือปีนขึ้นไปดูช่องระบายอากาศที่เปิดไว้
"หนีไปจากทางนั้นสินะ?"
"ใช่คะ เป็นหมอตัวใหญ่กับหญิงสาวผมทอง"นามิโกหก"ไปจับเร็วๆสิคะ"
ทหารเรือสองคนปีนเข้าท่อระบายอากาศไป
"อย่าให้พวกมันหนีได้ ไปดักที่ทางออก"ทหารเรือคนอื่นวิ่งออกไปจากห้องพยาบาล
เมื่อในห้องพยาบาลเหลือแต่กลุ่มหมวกฟาง หมอโคบาโตะก็ตื่นขึ้นมา
"รู้สึกตัวแล้วเหรอ คุณหมอ..."
"อา---"หมอโคบาโตะจะกรีดร้องแต่นามิปิดปากเธอไว้
"ขอโทษนะ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าเธออยากจะร้องเสียงดังๆ แต่ช่วยเงียบสักพักเถอะนะ"นามิกล่าว
หมอโคบาโตะพยักหน้าตกลง
"นามิ"ช็อปเปอร์เรียก นามิกับหมอโคบาโตะหันไปเห็นช็อปเปอร์ที่แอบมองจากหลังม่าน"รีบหนีไปจากที่นี่กันเถอะ"
"จะว่าไปแล้ว คุณน่ะ..."หมอโคบาโตะพึ่งสังเกต
"อ๋อ ฉันน่ะเหรอ?"ช็อปเปอร์ขยายร่างตัวเองเป็นเฮฟวี่พ้อยน์"คือว่าฉันแปลงร่างได้เพราะกินผลปีศาจเข้าไปน่ะ"
"คนคนนี้ซื่อซะจนบื้อเลยแฮะ"นามิคิดในใจ
"คือว่าอย่างนี้คะคุณโคบาโตะ"นามิพูดอีกครั้ง"คิดว่าคงเข้าใจยากสักหน่อย แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาอธิบายรายละเอียดแล้ว"
"ช่างเถอะคะ"หมอโคบาโตะบอกขณะที่ช็อปเปอร์กลับเป็นร่างเบรนพ้อยน์"ถึงเกิดอะไรขึ้นฉันก็ไม่ตกใจแล้วล่ะ"
ขณะนั้นเองวีวี่ก็ฟันล็อคเกอร์ออกมาจากตู้
"จะว่าไป คุณ....ฉันเห็นในใบค่าหัว..."
"เนเฟลตาลี วีวี่คะ"วีวี่แนะนำตัว
"จะ...เจ้าหญิงอลาบาสต้า ขออภัยด้วยเพค่ะ"หมอโคบาโตะรีบหมอบกราบ
"ไม่ต้องหรอกคะ ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงอีกแล้ว"วีวี่ยิ้มหันไปมองช็อปเปอร์กับนามิ"เราต้องไปแล้วคะ พวกทหารเรือจะย้อนกลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ซะด้วย"
"นั่นสินะ"นามิเห็นด้วย
สามกลุ่มหมวกฟางหันหลังจะจากไป
"เดี๋ยวก่อนคะคุณกวาง"หมอโคบาโตะเรียกช็อปเปอร์"ถึงจะเป็นกวางโจรสลัดพิลึกๆก็เถอะ แต่คุณก็ช่วยสอนเรื่องหัวใจของการเป็นหมอให้กับฉัน ก็เลยอยากจะขอบคุณอะไรบ้างสักนิด"
"ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก"ช็อปเปอร์บอกขณะที่เต้นไปมาบอกว่าดีใจมาก"และฉันก็ไม่ใช่กวางด้วย เป็นเรนเดียร์ต่างหาก"
"ขอโทษนะคะ จริงสิ กำลังตามหาที่อยู่ของอู่ใช่มั้ยคะ?"หมอโคบาโตะถาม
"ใช่ค่ะ"วีวี่ตอบ
"ถ้าไม่รังเกียจฉันจะนำทางให้นะคะ"โคบาโตะกล่าว
"จะช่วยพาไปเหรอ?"นามิถาม
"แต่ว่าขืนช่วยโจรสลัดล่ะก็ คุณโคบาโตะมีหวังลำบากแย่เลย"ช็อปเปอร์กล่าว
"เดี๋ยวก็ถูกปลดจากกองทัพหรอกคะ"วีวี่เตือน
"ใช่ค่ะ แต่ว่า..."หมอโคบาโตะนึกได้แล้วตรบมือ"ถ้าจวนตัวเมื่อไหร่ ไว้แกล้งจับฉันเป็นตัวประกันก็ได้นี่คะ"
"จริงด้วย"กลุ่มหมวกฟางทั้งสามทุบมือตัวเอง
"ถ้าฉันพอจะมีประโยชน์ล่ะก็"หมอโคบาโตะยิ้ม
________________________
ลูฟี่ โซโล เซียร์ ซันจิและอุซปวิ่งไปหลบอยู่หลังหินมองดูสะพาน
"รู้สึกว่าแถวนี้จะเป็นมุมอับแฮะ"อุซปกล่าว
"ไม่ล่ะ อย่าประมาทดีกว่า"ลูฟี่โผล่มาข้างอุซป"ลุงป้อมปราการน่ากลัวมากนะ"
"ใครบอก นายนั่นแหละที่ประมาทกว่าใครเพื่อน"ซันจิกดหัวลูฟี่ลง
"พอข้ามไอ้นั่นไปก็จะถึงอู่88แล้ว เรือโกอิ้งแมรี่ถูกเก็บเอาไว้ที่นั่นแหละ"อุซปกล่าว
"แต่ว่า ดูแล้วตรงนั้นท่าจะยุ่งยากแฮะ"ซันจิมองพื้นทางข้ามที่ทหารเรือเต็มไปหมด
"ข้างบนล่ะเป็นไง?"ลูฟี่มองบนสะพานแดงที่ไม่มีทหารเรือเฝ้า
"คิดว่าน่าจะข้ามไหว"อุซปกล่าว
"แต่ว่ามันแปลกๆ ไม่มีใครอยู่เลย เหมือนกับจงใจล่อให้พวกเรามาทางนี้ชัดๆ"โซโลกล่าว
"กับดักรึ?"ซันจิกล่าว
"กับดัก!?"อุซปร้อง
"ใช่"เซียร์เห็นด้วย"แต่นั่นเป็นทางเดียวที่จะไปอู่88ได้"
"ทางไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ ตัดสินใจแล้วนี่ว่าจะหนี"ลูฟี่ยกหมัดชกกัน
"มัวแต่คิดเรื่องหยุมหยิมมันก็น่ารำคาญแฮะ"โซโลกล่าว
"จะมีกับดักแบบไหนก็ช่างหัวมันเถอะ"ซันจิกล่าว
"ตีฝ่าก็ก็พอแล้ว"เซียร์กล่าว
ลูฟี่ โซโล เซียร์และซันจิวิ่งออกไป
"ฮะ เฮ้ ลูฟี่ ซันจิ เซียร์ โซโลก็เอาด้วยเหรอ โธ่เอ๊ย ฉันไม่อยากไปแท้ๆ"อุซปวิ่งตามทั้ง4คนไป"ถ้าติดกับเข้าล่ะก็ฉันไม่ช่วยพวกนายแน่ ถ้าฉันไม่ช่วยล่ะก็พวกนายต้องเสร็จแน่ เป็นแบบนั้นจะดีเหรอ แต่ว่า ถ้าฉันมีภัยล่ะก็ต้องมาช่วยกันด้วยล่ะ ตอบกันหน่อยเซ่!!!"
_______________________
หมอโคบาโตะและนามิกำลังผลักรถเข็นไปด้านหน้า โดยมีช็อปเปอร์กับวีวี่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่ม
"เรือของพวกคุณอยู่ที่ไหนอย่างงั้นรึคะ?"หมอโคบาโตะถาม"ถึงจะบอกว่าเป็นอู่ แต่ที่นี่ก็มีอยู่ตั้งหลายแห่งเลย"
"พอคิดคำนวณจากจุดที่เรือตกลงมาแล้ว คิดว่าน่าจะเป็นอู่ทางตะวันออกของฐานทัพน่ะ"นามิกล่าว
"ตะวันออก งั้นก็อู่ที่88ล่ะมั้ง?"หมอโคบาโตะกล่าว
"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ? คุณโคบาโตะ"ช็อปเปอร์ถามแอบมองขึ้นมาจากผ้าห่ม
"ค่ะ ป้อมเราถูกตัดงบประมาณ จำนวนอู่ก็เลยลดลง"หมอโคบาโตะอธิบาย"แต่ถ้าเป็นที่นั่นล่ะก็ยังมีเครื่องไม้เครื่องมืออยู่ครบ ที่จริงพ่อของฉันก็อยู่ที่นั่นด้วยค่ะ คิดว่าน่าจะอยู่ตรงที่เรือของกองทัพจอดอยู่น่ะค่ะ"
"เอาไงดีค่ะคุณนามิ"วีวี่โผล่มาบ้าง"จะไปที่นั้นกันมั้ย?"
"ยังไงตอนนี้พวกเราก็ไม่รู้อะไรอยู่แล้วนี่ ในเมื่อเจ้าพวกนั้นอาละวาดกันแล้ว จะอยู่เฉยก็ไม่ได้ซะด้วย ตอนนี้ปล่อยให้คุณหมอโคบาโตะช่วยนำทางให้ก็แล้วกัน"
พวกเขาเลี้ยวเข้ามุมและพบทหารเรือโผล่มา
"วีวี่ ช็อปเปอร์ นามิ"
"คิรัวร์!!!"ทั้งสามตะโกน นามิกับหมอโคบาโตะรีบหยุดเตียงรถเข็น
"พวกเธอไปถูกทางแล้ว"คิรัวร์บอกพวกเขา"คนอื่นกำลังมุ่งหน้าไปอู่ที่88 พลโทอาจจะซุ่มโจมตีไว้ แต่ฉันว่าถ้าพวกเธอร่วมมือกันจะผ่านไปได้"
"แล้วนายจะไปไหน?"ช็อปเปอร์ถาม"ชายคนนี้เป็นใคร?"
"หมอนี้เป็นคนน่ารำคาญ แต่ก็เป็นคนที่โรบินปลอมตัว"คิรัวร์อธิบาย"โรบินหาแผนที่และหาว่าสมบัติถูกเก็บไว้ไหน ฉันจะไปพบเธอที่นั่นและทวงสมบัติคืน เราจะไปเจอกันอีกครั้งที่เรือ ไปได้แล้ว"
คิรัวร์พูดแล้วหันหลังไป
"คิรัวร์เดี๋ยวก่อน"นามิเรียกเธอไว้"ฉันเก็บเวฟเวอร์ซ่อนไว้ในพงหญ้าทางตอนใต้"
"เข้าใจแล้ว ที่นี้ไปซะ"คิรัวร์บอกแล้วกลุ่มหมวกฟางกับหมอโคบาโตะรีบมุ่งหน้าไปอู่ที่88ต่อ
_____________________
โซโลมองจากมุมมองดูสะพานที่ไร้คน
"ไม่มีใครอยู่เลย"
"ถ้าไม่อยู่ก็ดีแล้วนี่นา รีบไปกันเถอะ"ลูฟี่ออกจากที่ซ่อนวิ่งข้ามสะพาน
"เฮ้"โซโลวิ่งตามไป อุซป ซันจิและเซียร์รีบตามไป
"เดี๋ยวก่อนสิ เจ้าบ้าลูฟี่"อุซปตะโกน
"ช่วยไม่ได้"เซียร์วิ่งตามไป
พวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นคนที่เฝ้าดูจากในลังใกล้ๆ
พวกเขาไม่เห็นทหารเรือที่เกาะคานสะพานด้านบน
พวกเขาไม่เห็นทหารเรือที่ซ่อนอยู่ใต้สะพาน
"สูงชะมัด"อุซปร้องมองไปรอบๆ
เมื่อกลุ่มหมวกฟางมาถึงครึ่งทางก็เห็นพุ่มไม้อยู่ฝั่งตรงข้ามของสะพานเริ่มขยับ
"พรึ่บ!!!!"พุ่มไม้ปลอมโดนเอาออกเผยให้เห็นทหารเรือหน่วย55
"โผล่มาแล้ว"ลูฟี่ตะโกน
ทหารเรืออีกมากโผล่มาจากด้านข้างสะพานเต็มไปหมด
"มาแล้ว!!!!"อุซปหันหลังวิ่งหนี"พูดยังไม่ทันขาดคำ
แต่พวกทหารเรือโผล่มาจากลังไม้และปลายสะพานที่พวกเขาพึ่งวิ่งมา กลุ่มหมวกฟางโดนล้อมไว้แล้ว
"โอ้โห"ซันจิมองดูพวกทหารเรือ พวกเขาติดกับเต็มเปา
"อย่างนี้นี่เอง คงได้ออกกำลังกันอีกแล้วล่ะนะ"โซโลกล่าว
"ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้"ลูฟี่กระแทกกำปั้น
ทหารเรือร่างกายกำยำผิวคล้ำและมีหนวดก้าวออกมาจากทหารเรือด้านหน้า
"พวกเราหน่วย55 หน่วยเดียวกับที่เพื่อนของพวกแกนามิคาเสะ คิรัวร์แอบอ้างเป็นพวกเรา เราจะไม่ยอมให้โจรสลัดอย่างพวกแกข้ามพ้นหรอก"
"อย่าทำให้วุ่นวายได้มั้ย"ซันจิจุดบุหรี่สูบ"ขออยู่สบายๆสักพักได้รึเปล่า?"
"อย่ามาดูถูกพวกเรานะ"หัวหน้าทหารเรือบอกแล้วฮัมเพลง"พวกเราคือทหารเรือแห่งนาวาโลน"
"จงแสดงวิญญาณแห่งสายลมอันเร่าร้อน"ทหารเรือพูดตาม
"โอ้โห น่าสนุกนี่ แบบนี้รึ?"ลูฟี่ทำท่าตาม
"ลุยเลย!!!!"หัวหน้าตะโกน
"เฮ!!!!"หน่วย55วิ่งเข้ามา
โซโล เซียร์และซันจิมองทหารเรือโผล่มาด้านข้างพวกเขากับโดดลงมาด้านบน
โซโลชกกำปั้นใส่ทหารเรือที่ปีนขึ้นมาด้านข้างตกไป
"ฟุ่บ!!!"ซันจิหลบขาทหารเรือสองคนที่ยกขาเข้ามาขณะลงพื้นและเตะใส่หัวพวกเขาล้มลงพื้น
"เขี้ยวราชสีห์ทอง!!"เซียร์ตวัดกริชของเธอ จัดการทหารล้มไปหลายสิบ
ลูฟี่เอี้ยวตัวหลบทหารที่ชกเข้ามา
"หมัดปืนกลยางยืด!!!!"ลูฟี่ยกหมัดชกพวกทหารเรือกว่า30คนซัดตกด้านข้างสะพานลงทะเล
"โซโล!!!!"อุซปวิ่งหนีทหารเรือที่พุ่งมาจากด้านหลัง
"นายน่ะหลีกไปเลย"โซโลวิ่งสวนอุซปไปหาทหารเรือ
"ได้"อุซปยินดี
"ผัวะๆๆๆ"โซโลยกหมักชกใส่พวกทหารเรือเรื่อยๆ
"คลื่นวารี!!!"เซียร์ปล่อยเวทจากมือมีคลื่นน้ำซัดพวกทหารกระเด็น และใช้กริชกับธนูเข้าสู้
"ดีมาก โซโล เซียร์ ต่อสู้อย่างห้าวหาญนะ"อุซปเชียร์จากบนคานที่ปีนขึ้นไปได้
"เตรียมใจไว้เถอะเจ้าหมวกฟาง"ทหารเรือสวมนวมชกไปข้างหน้า2ครั้ง
"น่าสนุกนี่ หมัดปืน...."ลูฟี่เตรียมจะชก
"ตอนนี้แหละ"ทหารเรือปล่อยนวมยืดได้ไปข้างหน้าให้ลูฟี่หลบ มันพุ่งไปชกโดนทหารเรือคนอื่น
ทหารเรือรีบพุ่งเข้าล้มทับตัวลูฟี่ไว้เพื่อจับกุมตัว
"ฮะๆๆ เจ้าหมวกฟาง ท่าของแกน่ะฉันตรวจสอบมาหมดแล้ว"ทหารเรือกดถุงมือที่ยืดออกไปได้
"อะไรเนี่ย? อะไรกัน?"ลูฟี่ที่โดนทับร้อง
"อย่ามารบกวนตอนเรากำลังยุ่งได้มั้ย"ซันจิยกเท้าเตะทหารเรือไปเรื่อยๆ
"หมับ!!!"ทหารเรือคนนึงเข้ามากอดขาของซันจิไว้
"หมับ!!!"ทหารเรืออีกคนเข้ามาคว้าตัวซันจิจากด้านหลัง
"หมับ!!!!"และอีกคนจากด้านหน้า
"หนอย"ซันจิสบถ
"ชีวิตของพวกแกต้องจบสิ้นลงที่นี่แหละ"ทหารเรืออ้วนที่จับซันจิจากด้านหลังกล่าว
"เจ้าพวกทหารเรือเหม็นเน่า"ซันจิโต้กลับ
"เฮ้ พวกนายมัวทำอะไรกันอยู่"อุซปร้องจากบนคานเหล็ก"ตั้งใจสู้หน่อยสิ ตั้งใจกว่านี้..."
ทหารเรือโหนตัวด้วยตะขอเชือกยกดาบฟันอุซป
"ว๊าก!!!"อุซปร้องหลบไปได้และกลัวเมื่อมองลงไปกลัวตกจากที่สูง
"ตอนนี้แหละ"ทหารเรือวิ่งเข้ามายกดาบขึ้น
"ปึ้ง!!!"อุซปหยิบอิมแพ็คท์ไดอัลมาป้องกันดาบไว้ได้
"อะไร? ก็ฟันโดนเต็มๆแล้วนี่นา"ทหารเรือแปลกใจ
"อิมแพ็คท์ไดอัลเหรอ!?"อุซปคิดในใจ
"ปึ้งๆๆๆ"ทหารเรือฟันหลายครั้ง แต่อุซปใช้อิมแพ็คท์ไดอัลรับได้
อุซปไถลตัวลงคานเหล็กโค้งลงไป
"ย๊าก!!!!"ทหารเรืออีกคนยกขวานเข้ามา
"ปึ้ง!!"อุซปยกอิมแพ็คท์ไดอัลรับไว้และผ่านไปคานเหล็กอีกอันหนีทหารเรือ
"ไม่หมดซะที"โซโลชกทหารเรือไปเรื่อยๆ
"เปรี้ยง!!!!"ทหารเรือร่างใหญ่กระแทกหน้าผากใส่โซโลด้านหลังจนทรุดหัวโน
"ฟังให้ดีๆล่ะ เจ้าพวกโจรสลัด"ทหารเรือหัวล้านกล่าว"ฉันคืออักษรNแห่งนาวาโลน พวกเราขอเดิมพันด้วยจิตวิญญาณ ไม่ยอมให้โจรสลัดข้ามสะพานแห่งนี้ได้แน่"
"ยั้วเยี้ยจนน่ารำคาญ เจ้าพวกบ้าเอ๊ย"โซโลกล่าว
"พายุมังกร!!!"เซียร์สะบัดมือ สายลมรุนแรงและกวาดพวกด้านหลังเรียบไปกว่า50คน
"ถุ้ย"ซันจิถุยบุหรี่ไปโดนแขนคนที่จับเขาด้านหลังทำให้ร้อง
"ร้อน!!!"
"เปรี้ยง!!!!"ซันจิยกขาอีกข้างเตะใส่คางมัน และเตะอีกสองคนกระเด็นไป
ซันจิเห็นทหารเรืออีกกว่า40ล้อมเขาไว้ทั้งสองด้าน
"เฮ้ๆเมื่อไหร่จะหมดเนี่ย"ซันจิกล่าว
"ตึง!!!"ซันจิเห็นลูฟี่ยกพวกทหารเรือที่ทับตนออกและผลักทหารเรือกระเด็นตกสะพานไปกว่า20คน
"นายมีของน่าสนใจด้วยนี่นา"ลูฟี่พูดขณะยกทหารเรือไว้คนนึง
"บาซูก้ายางยืด!!!!"ลูฟี่โยนทหารเรือทิ้งไป และยืดแขนชกทหารเรือสวมนวมไปกระแทกคนอื่นด้านหลังล้มเป็นโดมิโน่ตกทะเลไปกว่า40คน
"ตอนนี้แหละ แขนของมันความเร็วตกลงแล้ว จับเอาไว้"หัวหน้าสั่ง
พวกทหารเรือพากันคว้ามือของลูฟี่ไว้ แต่พวกเขาโดนลูฟี่สะบัดแขนพากันตกลงทะเลไปอีกเยอะ
แต่หัวหน้าและทหารในหน่วยอีก2คนยังจับแน่นเข้ามาประชิดลูฟี่ที่ยืดแขนกลับมาได้
"คราวนี้รับรองไม่ปล่อยแน่"
"ตื้อจริงแฮะ ขวาน!!.."ลูฟี่ยกขาลอยขึ้นสูง"ยางยืด!!"
"ตูมมมม!!!!"ขาลูฟี่ทุบลงมาพันพื้นสะพานเหล็ก ตัวสะพานเริ่มถล่มลงมา
สะพานเหล็กใหญ่ไม่อาจต้านพลังของลูฟี่ได้และพังทลาย ทำให้ลูฟี่ โซโล เซียร์และอุซป รวมทั้งหน่วย55ต่างตกลงน้ำ
___________________
2-3นามีต่อมา โซโลลากลูฟี่ขึ้นมา เซียร์ยกแขนอุซปพามาขึ้นฝั่ง ซันจิก็ตามมาด้วย
"ให้ตายสิ ไม่คิดหน้าคิดหลังเลย แย่ชะมัด"โซโลกล่าว
"ขอโทษที"ลูฟี่กล่าว
"เอ้า ไปกันเถอะ"โซโลลุกขึ้นยืน"ทางไหนล่ะ?"
"ทางนั้น"อุซปชี้ไปด้านข้าง
______________________
โจนาธานมองแผนที่นาวาโลน ตอนนี้เขาสามารถเตรียมกำลังไว้ที่อู่88ได้ก่อนกลุ่มหมวกฟางไปถึงแล้ว และหน่วย55ไม่มีคนเสียชีวิต
"พวกเขาทำลายสะพาน"โจนาธานกล่าว"แต่ก็ถ่วงเวลาได้ตั้ง22นาที ฉันได้เห็นวิญญาณแห่งสายลมอันเร่าร้อนแล้วล่ะ หน่วยที่55"
"ท่านผบ."เสียงท็อดติดต่อทางแมลงโทรสาร"เตรียมยุทธการจับกุมพิเศษที่อู่88เสร็จแล้วครับ"
"ดีล่ะ พวกมันผ่านสตรอว์เกทไปแล้ว ตอนนี้น่าจะใกล้ถึงอู่88เต็มที"
"เราจะไม่ยอมให้โจรสลัดชั่วร้ายหนีไปได้ครับ"ท็อดกล่าว
"ดีมาก"โจนาธานกล่าว"ฉันจะไล่ตามนามิคาเสะ ตั้งสติเอาไว้ให้ดี อย่าประมาทล่ะ"
โจนาธานมองทหารเรือที่เขารวบรวมมา มี4คนที่มีกล่องขนาดใหญ่ข้างกาย
"เกมกำลังจะจบแล้ว"โจนาธานกล่าว
_____________________
"เชน ฟูเร่!!!!"โรบินสร้างมือรัคทหารเรือกว่า20คน"คลัช!!!"
ทหารเรือที่เหลือล้มลงพื้น คิรัวร์มองตู้เซฟเหล็กหนาที่มีกลอนเป็นชั้นๆ
"เป็นเซฟที่ใหญ่มาก"คิรัวร์แสดงความเห็น
วิชา3ดาบ มังกรเพลิง
"เปรี้ยง!!!"คิรัวร์ปล่อยเปลวเพลิงไปจะฟันให้ตู้นิรภัยเปิด แต่มันไม่ทำงาน
"มันป้องกันภายนอกอย่างดี"โรบินกล่าว"จะไม่ใช่โดมเธอเรอะ?"
"วันนี้ใช้ไปไม่น้อยทำให้เหนื่อย ฉันอยากเก็บไว้ตอนหนีน่ะ"คิรัวร์พูดแล้วเดินไปที่แผงด้านหน้าตู้เซฟแล้วเริ่มหมุนรหัสปลดล็อก
"คลิ๊ก!!!"เขาไขอันแรกได้ อะไหล่สีทองใหญ่พุ่งตกลงมากระแทกพื้น
"ถ้าโดนไปละก็ถึงตายแน่"โรบินยังพูดสยองหน้าตาเฉย
"ไม่ใช่เรื่องดี เดี๋ยว..ตรงนั้น"คิรัวร์ชี้ตรงจุดที่อะไหล่กลอนหลุดออกมา มันเป็นช่องเข้าด้านในพอให้คนผ่าน"เราปีนผ่านไปตรงนั้นได้"
"ดอร์ ฟูเร่"โรบินงอกแขนจากตรงช่องลงมาหาเธอ
"สุภาพสตรีก่อน"คิรัวร์พูดแล้วยกเชฟเฟิร์ดขึ้นอีกครั้ง
"ทำไมเธอต้องพาเขาไปด้วย"โรบินถามขณะปีนเชือกมือเธอขึ้นไป
"ฉันซ่อนพวกนายทหารที่สั่งการพวกทหารเรือได้จากพลโท"คิรัวร์อธิบายขณะออกแรงโดดขึ้นมาถึงหลุมตัดหน้าโรบิน"คนนึงอยู่ในลังกล่องไม้ห้องเก็บของ อีกคนในล็อคเกอร์ห้องพยาบาล และอีกคนในคุก ฉันคิดว่าพาหมอนี่ที่เธอปลอมตัวไปด้วยจะปลอดภัยกว่า"
โรบินพยักหน้า จากนั้นพวกเขาเดินผ่านเข้าช่องไป
"เธอพูดถูก"โรบินพูด พวกเขาผ่านเดินเข้าไปจนถึงด้านในตู้นิรภัยขนาดยักษ์
โรบินสร้างมือปีนลงมาที่พื้น ขณะที่คิรัวร์โดดลงไปก่อน พวกเขาหาไม่นานก็พบถุงสมบัติที่กลุ่มหมวกฟางได้มาจากโนร่า
"ตอนนี้เราพบสมบัติแล้ว ฉันมีบางอย่างต้องไปทำ"คิรัวร์กล่าว โรบินถือถุงสมบัติไว้อันนึง อีกอันคิรัวร์ถือพาดไหล่อีกข้าง"ฉันต้องไปเอาเวฟเวอร์ของนามิกับคิราระที่หลบอยู่ในป่า"
โรบินพยักหน้าตามเขาไป
_____________________
"มันอยู่ทางนี้ไม่ผิดแน่นะอุซป?"โซโลถาม
"ไม่ต้องห่วงน่า ไม่ผิดอยู่แล้ว อยู่สุดทางนี่เอง"อุซปกล่าว
_____________________
"มาแล้ว"ทหารเรือพูดเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าทั้ง5คน
"เริ่มยุทธการจับกุมพิเศษได้"ท็อดสั่ง
กลุ่มหมวกฟางทั้ง5วิ่งออกมาแล้วพบทหารเรือกว่า300คนต่างขวางทางพวกเขาไว้ อีกกว่า100คนถือปืนอยู่บนคาน ต่างเล็งปืนมาที่พวกเขา
"จ๊ากกก!!!!!"อุซปร้อง
_______________________
"มีคนไข้ฉุกเฉินที่อู่"หมอโคบาโตะบอกทหารเรือสองคนด้านหน้า"ขอผ่านหน่อยคะ"
พวกเธอเข็นเตียงมาถึงด้านหน้าทางเข้าอู่88
รถเข็นเตียงชนอุซปกระเด็นล้มลงพื้น
"คุณนามิกับวีวี่จังในชุดพยาบาล!!!"ซันจิร้องดีใจ
นามิไม่สนใจมองไปรอบๆ ทหารเรือนับร้อยเล็งปืนมาที่โซโล ซันจิและเซียร์ ลูฟี่โดนจับไว้ด้วยตาข่าย
"ลูฟี่!!!"นามิร้อง
"ไง"ลูฟี่อ่อนแรงจากการโดนขังอยู่ในหินไคโร
_____________________
คิรัวร์โดดกลับออกมาจากตู้นิรภัยทางช่องเดิม โรบินปีนมือของเธอลงไปสมทบเขาที่ด้านล่าง
"แกร็กๆๆๆ"คิรัวร์กับโรบินพบโจนาธานและทหารเรือหลายร้อยคนหันปืนไรเฟิลมาที่พวกเขา
"นักดาบทมิฬ นายโดนจับแล้ว"โจนาธานบอก"รุกฆาต"
ความคิดเห็น