คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : ตัวปลอม(RE2)
"ฟังนะ"ร้อยตรีคริสโตเฟอร์ได้รวบรวมทหารเรืออยู่นอกฐานทัพ"ในจำนวนพรรคพวกของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางที่จับตัวมาได้
มีคนสวมชุดทหารแล้วก็อ้างตัวว่าเป็นทหารเรืออยู่ด้วยนะ เอาล่ะ ฟังไว้
เอาไว้ค่อยรายงานทีหลังก็ได้ ถ้าเจอใครน่าสงสัยก็จับกุมตัวได้ทันที"
"ครับ!!!!"
______________________
ที่อู่88 เมคาโอะกำลังตรวจสอบเรือโกอิ้งแมรี่
"ตึงๆๆ"เขาเอาค้อนทุบแผ่นเหล็กเสากระโดงเรือ
"รู้หรือยัง?"ทหารช่างคนนึงคุยกับอีกสองคนบนท่าเรือ"เจ้าจมูกยาวนั่นเป็นลูกเรือของเจ้าหมวกฟางนั่นด้วย"
"....."เมคาโอะเงียบขณะไปเคาะจุดอื่น
"แต่ว่าเจ้านั้นทำไมต้องเจาะจงมาที่นี่ด้วยนะ"
"ใช่ๆ
ที่อ่าวน่ะมีเรือลำที่เจ๋งๆกว่านี้ลอยอยู่ซะตั้งเยอะแยะแน่ะ
ไปแย่งมาซะแล้วก็รีบหนีก็ได้นี่นา"
"คงเป็นความโง่ของพวกโจรสลัดละมั้ง"
"ว่าไปนั้น
ฮะๆๆๆ"
เมคาโอะตรวจเรือเสร็จแล้วลงบันไดจากเรือโกอิ้งแมรี่
"เอ๋
คุณเมคาโอะ วันนี้เลิกแล้วเหรอครับ?"ช่างคนนึงเรียกชายชรา
"อย่าจิกหัวใช้คนแก่ให้มากนักเลยจะดีกว่าน่า"เมคาโกะตอบ
"คนแก่เหรอ?"
"ตรงไหนเนี่ย"จากนั้นทั้งสามก็หัวเราะ"ฮ่าๆๆๆ"
____________________
ทหารเรือคนนึงกำลังเข็นลังไม้เข้าไปในฐานทัพ
"ตึง"แต่รถเข็นกระแทกเข้าบางอย่างทำให้ล้มลง
ทหารเรือพบพันโทเชฟเฟิร์ดตัวจริง แน่นอนว่าไม่มีเสื้อผ้า
เสื้อคลุมและบัตริประจำตัวเพราะโดนโรบินชิงไปหมดแล้ว
ทหารเรือหันหลังและวิ่งหนีไป
"อูย...."เชฟเฟิร์ดฟื้นขึ้นมาผลักตัวเองออกจากกล่องไม้
เอามือจับแขนที่โดนโรบินหัก
"แกร็ก!!!"แต่พอเขาหันไปก็เห็นทหารเรือเล็งปืนไรเฟิลมาที่เขา
"อย่าขยับนะ"ร้อยตรีคริสโตเฟอร์พูดเดินเข้ามาด้านหน้าเชฟเฟิร์ด"เราได้ตัวกลุ่มหมวกฟางอีกคนนึงแล้ว"
"หมวกฟาง?"เชฟเฟิร์ดถามซ้ำ"ฉันผู้ตรวจการพิเศษเชฟเฟิร์ด
แกเป็นนายทหารเรือสินะ พาฉันไปพบผู้บัญชาการและฉันจะส่งแกไปขึ้นศาลทหาร"
"ผมไม่อยากไปขึ้นศาลทหารจริงๆครับท่านเชฟเฟิร์ด"คริสโตเฟอร์ล้อเลียน"และขอบอกไว้ก่อน
ผู้ตรวจการพิเศษเชฟเฟิร์ดตัวจริงได้เข้าพบผบ.โจนาธานแล้ว เพราะฉะนั้นแกเป็นตัวปลอม
พาเขาไปที่คุกซะ ส่วนฉันจะไปแจ้งให้ผบ.รู้"
"ม่ายยยย!!!!"เชฟเฟิร์ดร้องขณะโดนพาตัวไป
________________________
โรบินยืนอยู่ที่ชั้นหนังสือในห้องสมุดของนาวาโลน
ทางทหารเรือส่งหนังสือให้ผู้ตรวจการพิเศษ
"นี่ครับ"เขาบอกเธอ"ในนี้เป็นแผนที่โดยละเอียดของฐานนาวาโลน"
"ดีมาก"โรบินเปิดหนังสือจนเห็นแผนทีใหญ่ของฐานที่ทอดยาวสองหน้า"ไปตรวจสอบที่ต่อไปเถอะ"
ทหารเรือทั้งสองตามโรบินไป
ขณะที่เธอมองดูแผนที่ฐานทัพนี้
"ไม่สำรวจอาจจะดีกว่าก็ได้มั้ง
บางทีอาจจะมีความหวังในการหลบหนีมากกว่าก็ได้"โรบินมอทางออกประตูใหญ่"ทางออกดังมีแค่ทางเดียวซะด้วยสิ"
__________________________
พันโทเชฟเฟิร์ดถูกส่งเข้าห้องขังเดียวกับโซโล
เซียร์และอุซป
คริสโตเฟอร์ยืนอยู่หลังท็อดพร้อมแมลงโทรสาร
"เฮ้ย
พวกแกคิดจะทำอะไร!?"เชฟเฟิร์ดตะโกนใส่ทหารเรือนอกกรง"คิดว่าฉันเป็นใครหา!?"
"ใช่ๆ แกเป็นผู้ตรวจการพิเศษพันโทเชฟเฟิร์ดจากศูนย์ใหญ่ใช่มั้ย"ท็อดล้อเลียนเชฟเฟิร์ด"แกพูด3ครั้งแล้วตั้งแต่เข้ามาในคุก"
"ถ้ารู้อยู่แล้วล่ะก็รีบเอาฉันออกไปจากที่นี่สิ
ฉันมีธุระกับผบ.โจนาธานนะ"เชฟเฟิร์ดตะโกน
"พันโทเชฟเฟิร์ด?"อุซปนึกถึงตอนที่โรบินกับคิรัวร์ปล่อยให้เขาโดนจับ"เข้าใจล่ะ
หมอนี่เองสินะที่ถูกโรบินสวมรอย
เพราะงั้นเจ้านี่ก็เลยถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพวกเดียวกับเรา ถ้าอย่างนั้น.."
"พอซะทีเถอะน่า"อุซปตะโกนเรียกให้หันมามอง"ดูไม่ได้เลยนะ
เป็นลูกผู้ชายต้องรู้จักตัดใจซะบ้าง
เลิกดิ้นรนซะทีเถอะน่าสหายคอนเดรียอันโน่"
"คอนเดรียอันโน่? ใครกันละนั่น
แกเป็นใครฟะ!?"เชฟเฟิร์ดตะโกน
"เฮ้ๆ
เลิกล้อเล่นซะทีเถอะ"อุซปเดินเข้ามาจิ้มหน้าเขาด้วยจมูกยาวๆ"อย่าบอกนะ
ว่าลืมกระทั่งชื่อตัวเองกับหน้าตาพวกเราไปแล้ว"
"เงียบซะทีคุณคอนนี่"เซียร์พูดช่วยอุซปปิดบังเรื่องโรบิน"ไม่จำเป็นต้องปลอมตัวเมื่อเราโดนจับแล้ว"
"อย่ามาทำเป็นตีสนิทนะ
ไม่รู้จักเฟ้ย"เชฟเฟิร์ดกระแทกอุซปกระเด็นออกไป
หันไปหาพวกทหารเรือ"ฉันน่ะไม่รู้จักพวกมันหรอกนะ"
"เป็นอะไรไปน่ะ?"อุซปดึงตัวเองขึ้นมา"หรือว่าถูกแรงกระแทกตอนที่ร่วงลงมาจนสูญเสียความทรงจำ!?"
"ใช่ๆ"เซียร์พยักหน้า"ฉันสงสัยว่าคุณทิ้งกรงเล็บเหล็กของตัวเองไว้ที่ไหน"
"น่าสงสาร
น่าสงสารเหลือเกิน เฮ้ ขอร้องล่ะ ช่วยปล่อยตัวเจ้าหมอนี่ออกไปสักคนได้รึเปล่า!? หมอนี่ไม่ใช่คอนเดรียอันโน่คนเดิมแล้ว"
"แบบนี้ก็ชัดเลย"ท็อดกล่าว
"อื้อ
ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบแล้ว"คริสโตเฟอร์กล่าว
"อะไรล่ะที่ว่าชัดเลย!?"เชฟเฟิร์ดถาม
"เราต้องรายงานเรื่องนี้ให้ผบ.โจนาธาน"คริสโตเฟอร์พูดแล้วเดินจากไป
"เดี๋ยวเซ่
พวกแกคิดจะทำอะไรฉัน!? เดี๋ยวสิ บอกให้หยุดก่อนไงไม่เข้าใจเหรอ?"
"คอนเดรียอันโน่"โซโลเรียกและทุบหัวเขากระแทกกรงเหล็ก
"ใครฟะคอนเดรียอันโน่!?"ผู้ตรวจการพิเศษทรุดลงพื้นหมดสติไป
"เลิกโวยวายซะทีเถอะน่า"โซโลกล่าว
"เจ๋งมากโซโล"อุซปพูดแล้วหันหลังให้ทหารเรือหัวเราะเยาะ"ไปได้สวยแฮะ
ขอบใจฉันด้วยล่ะ คิรัวร์ โรบิน"
"ทำหน้าได้อุบาทว์มากอุซป"โซโลกล่าว
_________________________
ด้านพลโทกำลังฟังรายงานจากคริสโตเฟอร์ด้วยแมลงโทรสาร
"ท่านผบ.
จับพวกเจ้าหมวกฟางได้อีกคนแล้วครับ เจ้าตัวยืนกรานน่าดูเลยว่าเป็นพันโทเชฟเฟิร์ด
แต่ผมคิดว่ามันพูดโกหกอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ"
"คอนเดรียอันโน่"คิรัวร์ทวนซ้ำขณะที่เขายืนใกล้ผู้บัญชาการในฐานะจ่าสิบตรีเกรย์
"ขอบใจมาก"โจนาธานตอบ"เฝ้าหมวกฟาง4คนที่จับได้ให้ดี
คนที่5กับ6อยู่ที่ห้องพยาบาล คนที่7 ชายตัวใหญ่ ผมสีน้ำเงิน แขนรอยสักรูปดาวยังซ่อนอยู่ในฐาน
และฉันเชื่อว่าเรากำลังจะจับ2คนสุดท้ายได้"
"ครับ"คริสโตเฟอร์วางสายไป
"เยี่ยม"คิรัวร์คิดในใจ"ตอนนี้เขาเชื่อว่าเขารู้ตัวจริงสมาชิกเราทุกคน"
"เชฟเฟิร์ดมี2คนงั้นเหรอ?"โจนาธานคิดก่อนหันไปมองเกรย์และทหารเรือ4นาย"เอาล่ะ
ดูเหมือนเราจะจับพวกหมวกฟางได้อีกคน ไปทานข้าวที่โรงอาหารเถอะ"
โจนาธานใส่แมลงโทรสารไว้ในเสื้อโค๊ทและเดินไปยังประตูสีเขียว
"่ท่านครับถ้าไม่ว่าอะไรผมขอถามอย่างนึง"เกรย์พูดขึ้น"ผมได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับท่านและสงสัยว่าเป็นเรื่องจริงรึเปล่า?"
"อะไรเหรอ?"โจนาธานถาม
"มีคนพูดว่าท่านเป็นเด็กเส้นของนายพลอาคาอินุ"เกรย์ถาม
"เป็นเรื่องจริง"โจนาธานยืนยัน
"จริงรึนี่?"เกรย์ถาม"คือว่า.....ผมได้ยินเกี่ยวกับความโหดเหี้ยมของอาคาอินุที่ยินดีสละทหารเรือหรือประชาชนทั่วไปเพื่อความยุติธรรมแบบสุดโต่ง
ท่านดูไม่เหมือนเขา"
"นั่นเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่มองอาคาอินุ
หมาบ้าและความยุติธรรมสุดโต่ง
แต่พวกเขามองข้ามเรื่องที่เขาเป็นนักยุทธศาสตร์ที่ยอดเยี่ยม
อาคาอินุเห็นฉันมีทักษะด้านกลยุทธ์จึงได้เป็นเด็กฝึกงานของเขา
เราตอบรับจดหมายกันเมื่อสัปดาห์ก่อน เขาถามถึงสถานการณ์ของฐานทัพฉันในตอนนี้
ฉันเชื่อว่าเขาจะพูดถึงนายในสัปดาห์หน้าเกรย์"
"โอ้...ขอบคุณ"เกรย์ตอบ
สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการคือได้รับความสนใจจากอาคาอินุ
______________________
ท็อด
คริสโตเฟอร์และทหารเรือกำลังเฝ้าห้องขังโจรสลัดจากมุมอับ
สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตู
เงาชายคนนึงเดินลงบันไดมาที่ห้องขังของโจรสลัด
คริสโตเฟอร์ให้สัญญาณมือ
"หยึ่ย!!!!"เมคาโอะโดนล้อมด้วยดาบทหารเรือจำนวนมาก
ช่างซ่อมเรือยกมือขึ้น
"เมคาโอะ?"ท็อดแปลกใจ"ลุงมาทำอะไรที่นี่?"
"ก็มีธุระต้องทำนิดหน่อย เก็บดาบก่อนได้มั้ย"เมคาโอะร้อง
พวกทหารเรือพากันเก็บดาบไป
"แล้วธุระล่ะ"คริสโตเฟอร์ถาม
"ไม่ใช่กับนาย"เมคาโอะบอกเขา"เจ้าจมูกยาวที่ถูกจับอยู่ตรงนั้นต่างหาก"
"หยุดนะ!!! คุยกับนักโทษแบบนี้ก็แย่น่ะสิ"คริสโตเฟอร์คัดค้าน
"ท่านครับ"ท็อดกระซิบ"ถ้าเราปล่อยให้พวกเขาคุยกันอาจได้ข้อมูลดีกว่าสอบปากคำ
"อืม...ก็ได้ฉันจะ...เฮ้ย!!!"คริสโตเฟอร์ไม่ทันอนุญาติเมคาโอะก็เดินไปนั่งหน้าห้องขังแล้ว
"ไง"เมคาโอะทักทาย
"คุณคือ....คนเมื่อตอนนั้น?"อุซปจำได้"หรือว่าเกิดอะไรขึ้นที่เรือโกอิ้งแมรี่!?"
"วางใจเถอะ
เรือของพวกนายน่ะปลอดภัยดี"เมคาโอะตอบ"เฉพาะตอนนี้นะ"
"เฮ้อ
ค่อยยังชั่ว"
"คนที่ซ่อมเรือลำนั้นคือนายเองสินะ?"เมคาโอะถาม
"อื้อ
ก็นะ"อุซปตอบ
"วิธีแบบนั้นยังใช้ไม่ได้หรอกนะ
แค่เอาแผ่นเหล็กมาตอกๆไว้โดยไม่ได้เชื่อมน่ะ
ถ้ามีลมแรงๆมาล่ะก็รับรองต้องพังในพริบตาแน่ๆ"
"เชื่อมเหรอ?"
"อะไรกัน
ไม่รู้จักการเชื่อมเหรอ?"เมคาโอะถาม
"ที่จริงฉันก็ไม่ใช่ช่างซ่อมเรืออะไรหรอกนะ"อุซปสารภาพ
เขาคิดถึงคืนมีหมอกที่เกาะท้องฟ้า"คนที่ซ่อมเจ้านั่นน่ะ..."
"มีคนแอบมาซ่อมภายในคืนเดียวรึ?"เมคาโอะถาม
"อือ
มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบนเกาะท้องฟ้าที่อยู่สูงขึ้นไป1หมื่นเมตรน่ะ"อุซปอธิบาย
"1หมื่นเมตรเรอะ"
"ใช่ๆ
ยังไงก็ไม่เชื่ออยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ?"
"จะว่าไปแล้วเรือลำนั้นก็ตกลงมาจากท้องฟ้าซะด้วย"เมคาโอะกล่าว
"แสดงว่ายอมเชื่อสินะ!?"
"เท่าที่มองดูด้วยตาคู่นี้แล้วก็ใช่ว่าจะไม่เชื่อ
ถ้าคำนวณจากองศาที่ตกลงมาล่ะก็ คิดว่าน่าจะตกลงมาจากที่สูงน่าดูเลย"
"ใช่แล้วล่ะ
เจอดีเข้าที่เกาะแห่งท้องฟ้าด้วย มีทั้งพระเจ้า ทั้งนางฟ้า ลำบากมากเลย"
"พระเจ้ากับนางฟ้ารึ?"เมคาโอะทวนแล้วหัวเราะ"พูดซะอย่างกับว่าเคยตายมาแล้วครั้งนึงแน่ะ"
"อย่าว่าแต่ครั้งนึงเลย
ผ่านความตายมาตั้งหลายครั้งแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ"อุซปกล่าว
ทั้งสองหัวเราะด้วยกันขณะที่คริสโตเฟอร์หยิบนาฬิกาขึ้นมาดูด้วยความระคายเคือง
"พวกเขาคุยแต่เรื่องไร้สาระ"คริสโตเฟอร์กล่าว
"ว่าแต่เรื่องที่พูดเมื่อกี้"เมคาโอะเปลี่ยนเรื่อง"ตอนที่มีใครไม่รู้มาซ่อมเรือให้
คงจะเป็นคืนที่มีหมอกลงจัดสินะ?"
"ใช่
ถูกแล้วล่ะ รู้ดีจังเลย"อุซปแปลกใจ"นี่ลุง
หรือว่าจะรู้จักว่าคนคนนั้นเป็นใคร?"
"ไม่แน่นะ
คนที่นายเห็นอาจจะเป็น---"
แต่ทหารเรือก็เข้ามาดึงตัวเมคาโอะขึ้น
"ทำอะไรเนี่ย!!!"เมคาโอะถาม
"พอแค่นั้นเถอะนะลุง"คริสโตเฟอร์สั่ง"เรากำลังงานยุ่งกันอยู่เลย
พาตัวไปซะ"
"ครับ"
"เฮ้ย
นี่"
"เดี๋ยวก่อนสิ"อุซปเรียกเมคาโอะ"เฮ้
บอกกันก่อนสิ ว่าเจ้านั่นเป็นใครกัน!?"
"จรงิสิ
ลืมบอกเรื่องสำคัญไปซะสนิทเลย ฟังนะ เจ้าจมูกยาว
เวลาที่จะซ่อมเรือน่ะต้องเอาใจใส่ในส่วนที่ปกติมองไม่เห็น
สิ่งที่สำคัญจริงๆในการซ่อมก็คือ สิ่งที่เรียกว่าภาพรวมยังไงล่ะ ถ้าคิดที่จะถนอมเรือล่ะก็อย่าลืมเรื่องนี้ซะล่ะ
เข้าใจนะ เข้าใจแล้วใช่มั้ย"
"เข้าใจแล้วลุง!!!"อุซปตอบ"ขอบใจมากนะ"
"อูย..."คอนเดรียอันโน่ยังนอนไม่ได้สติ
ทหารเรือผลักเมคาโอะออกไปจากคุกไป
"หึหึหึ"เมคาโอะหัวเราะและเดินกลับ
___________________
หัวหน้าเชฟเจสซิก้าเปิดฝา
เป็นจานที่เต็มไปด้วยผักและเนื้อนิดเดียว
"เอ้า
ขอโทษที่ให้รอ"เจสซิก้าบอกสามีเธอ
โจนาธานมองจานที่เต็มไปด้วยผักเงยหน้ามองเจสซิก้า
"เฮ้ เจสซิก้า
นี่เป็นอาหารที่เธอทำเองทุกทีใช่มั้ย?"โจนาธานถาม
"มีปัญหาเหรอคะ? ท่านผบ."
"ก็พวกทหารคุยฟุ่งกันใหญ่เลย
บอกว่าอาหารของกุ๊กที่เพิ่งมาจากมารีจัวร์อร่อยสุดๆ"โจนาธานอธิบาย"ฉันเองก็อุตส่าห์ตั้งหน้าตั้งตารอแท้ๆ"
"ไม่พอใจอย่างงั้นรึ? หัวหน้ากุ๊กของที่นี่อุตส่าห์ลงมือทำด้วยตัวเองแท้ๆ
จะกินอาหารแบบเดียวกับคนหนุ่มๆตลอดไปได้ยังไงกันเล่า นี่เป็นเมนูสุขภาพแห่งความรักเชียวนะ
เอ้า รีบๆกินซะ"
"ใส่ผักมาซะเยอะขนาดนี้
ฉันไม่ชอบบรอกโคลี่กับแครอทนะ"โจนาธานกล่าว
"คติประจำหน่วยที่8 ข้อที่2"เจสซิก้าพูดขึ้น
"อา
เข้าใจแล้ว"โจนาธานจิ้มส้อมตักแครอทกินเข้าปาก"เอ้า แบบนี้เป็นไง"
"หึหึหึ
ฉันดีใจที่คุณชอบ"เจสซิก้าพูด"แต่ถ้าคุณกินผักหมดแล้ว
ฉันจะให้คุณกินอาหารกุ๊กคนใหม่"
เจสซิก้าพูดล่อให้โจนาธานกินให้หมดแล้วเดินออกไปจากห้องรับประทานส่วนตัว
คิรัวร์ยืนอยู่ข้างประตู เธอยกมือทำความเคารพเขา
เขายกมือขึ้นเช่นกันก่อนประตูปิดลง
"สิบตรีเกรย์
นายชอบบรอกโคลี่รึเปล่า?"โจนาธานถามคิดหาทางรอด
"ขอโทษครับท่าน"เกรย์เอ่ยขอโทษ"แต่ผมมาที่นี่เพื่อสอบสวน
ไม่ใช่ทานอาหาร ผมคิดว่าท่านต้องกินผักเอง"
"เฮ้อ"โจนาธานถอนหายใจแล้วจิ้มผักกิน
"ถ้าท่านไม่ชอบผัก...ทำไมทนกับเรื่องนี้"เกรย์ถาม
"อืม
เมื่อนายรักผู้หญิงสักคน
นายก็พร้อมจะเสียสละเพื่อให้เธอมีความสุข"โจนาธานกล่าว
"ครับ"คิรัวร์พยักหน้า โจนาธานคิดว่าเขาไม่เข้าใจ
"นายโตกว่านี้ก็จะเข้าใจเอง"
_______________________
"โอ้ อร่อย
อันนี้ก็อร่อย!!!!"ลูฟี่ตะโกนทานอาหารในจานที่เตรียมไว้สำหรับทหารเรือ"เฮ้
ทุกคน ทำมาเรื่อยๆนะ"
"อะไรกัน
เจ้าคนเข้าใหม่นั่นเอาแต่ชิมโน้นชิมนี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"ชินปาจิกล่าว
"อย่าไปใส่ใจเลย
หมอนั่นเป็นพวกนักชิมน่ะ"ซันจิกล่าว
"ดูยังไงก็ไม่เหมือนกุ๊กที่จะฝากฝังห้องครัวของศูนย์ใหญ่ได้เลยแฮะ"ชินปาจิพูดอย่างสงสัย"ว่าแต่พวกนายอยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง? ฝีมือเยี่ยมน่าดูเลย
พวกทหารเองก็พอใจกันใหญ่"
"ขอบใจมากนะ
แล้วจะเขียนสูตรอาหารให้ทีหลังละกัน"ซันจิกล่าว
ซันจิกับชินปาจิหยุดคุยกันเมื่อเจสซิก้าเดินผ่านมา
"ขออาหารโต๊ะ8ด้วย
เร่งมือกันด้วยล่ะ"เจสซิก้าสั่ง
"ทราบครับผม
ถ้าเพื่อเลดี้คนสวยล่ะก็ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟเถอะ"ซันจิทำอาหารอย่างรวดเร็วส่งให้เจสซิก้า
"สุดยอด"พวกกุ๊กร้อง
"โอ้ น่ากินนี่
ดีล่ะ ฉันจะยกไปให้เอง"ลูฟี่โผล่มาทันที
"หยุดนะ!!!
ขืนแตะต้องอาหารพวกนั้นล่ะก็นายอดกินข้าวเที่ยงมื้อนี้แน่"เจสซิก้าเตือน"เข้าใจแล้วใช่มั้ย"
"ทราบครับผม"ลูฟี่วิ่งไป
"เข้าใจจริงๆแน่นะ"เจสซิก้ามองอย่างกังวล
"ว่าแต่
คนที่นั่งตรงโต๊ะ8ท่าทางมีความสุขน่าดูเลยแฮะ"ซันจิกล่าว
"เห็นอย่างงั้นแต่ก็ห่วงใยสามีน่าดูเลยนะ"ชินปาจิบอกซันจิ
"คุณเจสซิก้ามีสามีแล้วเหรอ?"ซันจิถาม
"ถ้าว่างมาคุยเรื่องไร้สาระก็รีบทำงานซะ"เจสซิก้าสั่งแล้วเดินจากไป
"เป็นใครกันนะ? เจ้าคนที่โชคดีที่สุดในนาวาโลนนี่?"ซันจิสงสัย
"ก็ท่านผบ.ของหน่วย8แห่งนี้ไงล่ะ"ชินปาจิตอบ
"ผบ.งั้นรึ?"ซันจิถามซ้ำ
"อื้อ!!!"ชินปาจิยืนยัน
"ซวยแล้ว
ลูฟี่"ซันจิคิดในใจ
_______________________
คิรัวร์เดินออกไปทานอาหารรสชาติอร่อยที่เขาแน่ใจว่าเป็นซันจิ
แต่แล้วเขาก็เห็นพนักงานเสิร์ฟหน้าคุ้นเคยเดินถือจานไปที่ห้องผบ.
"ไอ้โง่เอ๊ย"คิรัวร์สบถ
ดึงปืนพกจากเอวเดินไปที่ห้องผบ."ฉันต้องเก็บกวาดเองแล้ว"
_______________________
ลูฟี่ยิ้มกว้างขณะวางจานอาหารไว้หน้าโต๊ะของโจนาธาน
ทางด้านโจนาธานมองเขาสลับกับใบค่าหัวในมือ
"ได้แล้ว"ลูฟี่บอกโจนาธาน
"ขอบใจนะ
ไปได้แล้วล่ะ"
"ทราบครับผม"ลูฟี่ถอยไปใกล้ประตูแต่ยังไม่ออกไป
โจนาธานหยิบลูกชิ้นตักใส่ปาก
"อร่อยอย่างที่ร่ำลือเลย
วิเศษมาก"โจนาธานหยิบลูกชิ้นอีกชิ้นนึงมากิน"ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เฝ้ารอ"
"นั่นสินะ"ลูฟี่เห็นด้วย
"กึก!!"โจนาธานจะตักลูกชิ้นแต่มันหายไป
โจนาธานมองจานเขาเห็นว่าลูกชิ้นครึ่งนึงหมดไปแล้ว
เขากินไปแค่2ชิ้นเท่านั้น โจนาธานมองลูฟี่ที่เหมือนเคี้ยวอาหารไว้เต็มปาก
โจนาธานลอมจิ้มลูกชิ้นอีกอัน
แต่ลูกชิ้นถูกคว้าไปก่อน พอเขาไปจิ้มอีกชิ้นก็โดนคว้าไปอีก
ตอนนี้มีลูกชิ้นเหลือ4ชิ้น 3ชิ้นอยู่ขอบจานใกล้โจนาธาน
อีกชิ้นอยู่ตรงกลาง
"จึ๊ก!!!"โจนาธานจิ้มลูกชิ้นตรงกลางและมือลูฟี่ยืดมาคว้า
โจนาธานมองแขนกุ๊กยืดได้
"ขอกินนิดเดียวไม่เห็นเป็นไรเลย
ขี้ตืด!!!"ลูฟี่ตะโกน ปากเขายังเต็มไปด้วยลูกชิ้นที่ขโมยจากจานของโจนาธาน
"หึหึ
ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เฝ้ารอจริงๆด้วย"โจนาธานพูดแล้วปล่อยมือออก
มือลูฟี่ยืดกลับไปกระแทกปากล้มลงพื้น
"ง่ำๆ"ลูฟี่เคี้ยวลูกชิ้นที่พึ่งเอาใส่ปาก
____________________________
ซันจิวิ่งออกจากห้องครัว
แต่หยุดเมื่อเห็นทหารเรือยืนขวางทางไปห้องอาหารส่วนตัวของโจนาธาน
ทหารเรือก็จ้องมองซันจิ
เขาจำได้แม้จะย้อมผมและเปลี่ยนหน้าตาด้วยภาพลวงตา
"เจ้าตาแดง"ซันจิรู้ตัว
เกรย์ยกมือขึ้น
ทหารเรือ4คนวิ่งออกมาจากด้านหลังล้อมซันจิไว้
"แกทำบ้าอะไรฟะ?"ซันจิสงสัย
"แกถูกจับกุมแล้วเจ้าโจรสลัด!!!!"เกรย์ตะโกนดังพอจะเรียกความสนใจจากกุ๊กและทหารเรือได้
เขายกปืนพกเล็งซันจิ
เจสซิก้าและกุ๊กคนอื่นเดินเข้ามาหาเกรย์
"นี่มันหมายความว่ายังไง
เขาเป็นกุ๊กที่มาจากมารีจัวร์นะ"เจสซิก้ากล่าว
"ไม่ใช่หรอกหัวหน้าเชฟ"เกรย์ตอบ"กุ๊กที่อยู่ในห้องอาหารของผบ.ตัวจริงคือหมวกฟางลูฟี่
ผู้มีค่าหัว100ล้านเบรี สองคนนี้ทำงานด้วยกัน
หมายความว่าชายคนนี้เป็นกุ๊กของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง"
ซันจิมองรอบตัว
เขาโดนเปิดเผยตัวแล้ว ทหารเรือทั้ง4เตรียมอาวุธพร้อม
เจสซิก้าและพวกกุ๊กปิดทางหนีเขากลับห้องครัว และทหารเรืออีกร้อยคนลุกขึ้นจากโต๊ะ
"หัวหน้าเชฟเจสซิก้า
จัดการเขาซะ
"กรอด..."ซันจิหมุนตัวไปเห็นเจสซิก้าพุ่งเข้ามา
เขาทำร้ายเจสซิก้าไม่ได้และโดนกระทะทุบหน้าเต็มๆ
"ตึง!!!"ซันจิล้มลงพื้น
เกรย์ยกเท้ากระแทกหัวซันจิเต็มแรง
"ทหารจับกุมเขาไว้"เกรย์สั่งทหารเรือ4คนที่เฝ้าประตู"จับกุ๊กคุกเข่าและใส่กุญแจมือไว้
อย่าปล่อยให้เขาอยู่ใกล้มีดหรือเครื่องครัว"
เกรย์ยกเท้าออก
ทหารเรือ4คนรวบแขนซันจิไปด้านหลังและล็อคด้วยกุญแจไม้หนาๆ
"เขาไม่ได้สั่งให้ล็อคขาของฉันไว้
หมายความว่าเขาไม่ได้ทรยศ"ซันจิคิดในใจ
"อย่าลืมว่าคำขวัญประจำหน่วยเราคืออะไร"เกรย์หันไปสั่งทหารเรือที่กินอยู่"กินอาหารของตัวเองให้หมดซะ"
ทหารเรือ100คนเริ่มนั่งลงและกลับไปกินข้าวเที่ยง
เกรย์เดินเข้ามาหาซันจิแล้วยิ้มเยาะ
"เจ้าโจรสลัด
บังอาจปลอมเป็นทหารเรือเปรี้ยง!!!"เกรย์ชกเต็มแรงให้ซันจิล้มลงพื้น"นายจะได้ไปอยู่ในห้องขังเดียวกับพวกนายอีก4คน พร้อมกับเจ้าหมวกฟาง"
"ลูกเรือ4คน"ซันจิคิดในใจ"บางคนโดนจับได้
แสดงว่าคิรัวร์จะพาพวกเรามารวมกัน นี่สินะแผนเขา"
ซันจิเงยหน้าแล้วสะดุ้งเมื่อเห็นเจสซิก้ามองเขาด้วยสายตาดูถูกและผิดหวัง
และยิ่งแย่เมื่อเธอหันไปยิ้มให้นักดาบทมิฬ
"ไอ้บ้าเอ๊ย"ซันจิด่าว่าคิรัวร์
"ทำได้ดีมากนายทหาร"เจสซิก้าพูดกับเกรย์"ฉันรู้แล้วว่าทำไมสามีฉันชื่นชมเธอมาก"
"ผมเพียงทำตามหน้าที่ครับ"เกรย์ทำความเคารพก่อนเขาจะหันปืนไปที่ประตูห้องส่วนตัวของโจนาธาน"ต้องจับอีกคนนึง"
_______________________
"ยินดีต้อนรับหมวกฟางลูฟี่"โจนาธานเดินเข้ามาขณะที่ลูฟี่ยังนั่งเคี้ยวลูกชิ้นอยู่"ฉันคือผู้บัญชาการของนาวาโลน
หน่วยจี8 โจนาธาน"
"งั่มๆๆ"ลูฟี่ยังเคี้ยวอาหารไปเรื่อยๆ
"เจ้าหมวกฟาง
ฉันไม่อยากทำอะไรวู่วามในโรงอาหารหรอกนะ แต่ว่า ช่วยตอบคำถามสักข้อจะได้รึเปล่า?"โจนาธานถาม
"ถ้าตอบแล้วขอกินไอ้นั่นครึ่งนึงได้รึมั้ย?"ลูฟี่ถาม
"อย่าว่าแต่ครึ่งนึงเลย
จะกินหมดเลยก็ได้"
"จริงเหรอ
งั้นหม่ำละนะ"ลูฟี่ยืดแขนไปเอาจานบนโต๊ะมากิน"โทษทีที่หาว่านายขี้ตืด"
"ฉันน่ะคิดยังไงก็ไม่เข้าใจเป้าหมายของแกเลยสักนิด"โจนาธานพูดขณะลูฟี่กินลูกชิ้นที่เหลือ"จริงสิ
คนที่ล้มเจ้าคล็อกโคไดล์ก็คือพันเอกสโม๊คเกอร์
ส่วนแกถึงจะได้รับชื่อเสียงล้นหลามที่อลาบัสต้า
แต่ก็ใช่ว่าจะได้เงินทองอะไรซะหน่อย สรุปแล้วแกมาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่? ต้องการอะไรจากฐานทัพป้อมปราการแห่งนี้?"
"อะไรน่ะรึ
พอร่วงลงมาจากท้องฟ้าก็มาอยู่ที่นี่แล้ว"ลูฟี่ตอบไปตรงๆ
"หืม?"โจนาธานประหลาดใจ
"สนุกสุดๆเลยล่ะ
ที่ที่เรียกว่าแกรนไลน์เนี่ย"ลูฟี่ลุกขึ้นยืน"แถมยังถูกใจป้อมปราการแห่งนี้แล้วด้วย
ข้าวก็อร่อยสุดๆ ฉันนี่โชคดีจริงๆ"
"หึหึหึ"โจนาธานหัวเราะ"โทษทีนะเจ้าหนุ่มหมวกฟาง
ต่อให้เป็นผู้มีพลังพิเศษจากผลปีศาจก็เถอะ แต่การจะหลบหนีจากนาวาโลนแห่งนี้น่ะ
ถ้าแกไม่ใช่พระเจ้าล่ะก็...เป็นไปไม่ได้หรอก"
"ฉันจะออกไปก็ตอนที่อยากไปเท่านั้นแหละ"ลูฟี่โต้กลับไป"ฮิๆๆๆ"
"ถ้าบอกว่าโรโรโนอา
โซโลและอนาตาเซียถูกฉันจับตัวไปแล้วล่ะ? จะว่าไง?"โจนาธานกล่าวขึ้น"เราจับพวกนั้นขังไว้กับลูกเรือคนอื่นๆอีก2คน
เรายังจับตาดูห้องพยาบาลที่นักดาบทมิฬอยู่ด้วย"
"โซโล?เซียร์?คิรัวร์?"ลูฟี่พูดเสียงจริงจัง"ลุงป้อมปราการ
พวกพ้องฉันอยู่ไหนเหรอ?"
"รู้แล้วจะทำไม?"โจนาธานถาม
"ไม่เห็นต้องถามเลย ก็จะไปช่วยเดี๋ยวนี้เลยน่ะสิ"ลูฟี่ตะโกน
"ไม่ต้องใจร้อนก็ได้
อีกไม่นานแกก็จะถูกพาไปอยู่ในที่เดียวกันแล้ว"โจนาธานกล่าว
"ตึง!!!"โจนาธานเหยียบเท้าลงพื้นเกิดแรงสั่นสะเทือน
"ชายคนนี้เหมือนปู่เลย"ลูฟี่พูด
ก่อนที่โจนาธานจะคว้ามือเข้ามาจับลูฟี่ยกขึ้นแล้วโยนลูฟี่กระแทกประตูออกไป
ปัง!!!!"ทันใดนั้นตาข่ายก็เข้ามาจับลูฟี่ไว้ทันที
"สำเร็จ"เสียงทหารเรือดังขึ้น
ลูฟี่หันไปมองก็เห็นคิรัวร์อยู่ในชุดทหารเรือผมดำ
ตกแต่งทรงผมใหม่และปิดตาซ้ายไว้ ซันจิอยู่ด้านหลังถูกทหารเรือ4คนคุมตัว
"เฮ้!!!"ลูฟี่ตะโกนเรียก
"เปรี้ยง!!!"ลูฟี่โดนเกรย์ชกใส่หน้าล้มลงพื้น
เขาจะลุกแต่ไม่มีแรง
"แกถูกจับแล้วหมวกฟางลูฟี่"เกรย์ประกาศ"เรารู้เรื่องพลังผลปีศาจของแก
นี่คือหินไคโรที่จะทำให้แกอ่อนแอปวกเปียก"
โจนาธานออกมาจากห้องอาหารของเขายืนอยู่เหนือลูฟี่
"ภารกิจสำเร็จแล้วครับท่าน"เกรย์ทำความเคารพโจนาธาน"เราจับเขาได้....และต้องขอบคุณภรรยาของท่าน
ทำให้เราจับตัวปลอมอีกคนได้"
โจนาธานยิ้มกว้างมองไปทางซันจิ
"นั่นทำให้เราระบุตัวได้8คน"โจนาธานคิดในใจ"โรโรโนอา
โซโล, อนาตาเซีย, เจ้าจมูกยาว, คอนเดรียอันโน่
ในห้องขัง นักดาบทมิฬกับเจ้าหญิงวีวี่ , หมวกฟางลูฟี่กับกุ๊ก
คนเดียวที่หายไปคือชายหนุ่มผมน้ำเงิน"
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมหมวกฟางลูฟี่"โจนาธานประกาศออกมา"การที่แกจะหนีจากป้อมปราการนี่น่ะเป็นไปไม่ได้
รุกฆาตแล้ว"
"คำสั่งล่ะครับ?"เกรย์ถาม
"ฉันบอกเขาไปแล้วว่าอีกไม่นานเขาก็จะถูกพาไปอยู่ในที่เดียวกัน
เพราะฉะนั้นพาทั้งสองไปที่คุก"โจนาธานมองไปที่โรงอาหาร"และทหารเรือ100คนนี้ก็กินอาหารเสร็จพอดี
ฉันว่านายน่าจะหาคนช่วยคุมตัวเขาไปได้"
"ครับท่าน"เกรย์ลากตัวลูฟี่ขึ้นจากพื้นลากตัวไป
"ครับท่าน"
ทหารเรือ100คนที่ทานอาหารเสร็จแล้วได้ลุกขึ้นทำความเคารพและยินดีคุ้มกันเกรย์ไปห้องขัง
ทหารเรืออีก4คนลากตัวลูฟี่กับซันจิไป
ขณะที่คิรัวร์เดินไป
ทหารเรือกลุ่มใหม่100คนก็เดินเข้ามา
เจสซิก้ามองทหารเรือเข้ามาใหม่แล้วมองพวกกุ๊ก
"ทุกคนกลับไปประจำที่ครัว"เจสซิก้าสั่ง"เราต้องทำอาหารให้ทหารเรืออีก100คน
และครั้งนี้ไม่มีความช่วยเหลือของพวกโจรสลัด"
กุ๊กต่างพากันเดินกลับไปที่ครัว
"การจับโจรสลัดของเธอเยี่ยมมากเจสซิก้า"โจนาธานชมภรรยา
"เด็กผมดำสิบตรีใหม่ของท่านเปิดเผยตัวเขา"เจสซิก้าอธิบาย"เขาทำให้ฉันรู้ว่าเขาเป็นตัวปลอมและทำให้ทุกคนหันมาสนใจ
ก่อนฉันจะตีกระทะใส่หน้ากุ๊กโจรสลัด"
"อย่างงั้นรึ?"โจนาธานถาม
"ถึงเป็นโจรสลัดก็เถอะ
แต่ก็น่าเสียดายฝีมือทำอาหารจริงๆ
น่าผิดหวังจริงๆ"เจสซิก้าบ่น"บางทีมันดีเกินกว่าจะเป็นเรื่องจริง"
"ฉันก็เสียดายนะ
อยากกินมากกว่านี้จัง"โจนาธานกล่าว
"ฉันจะเตรียมผักให้ผบ."เจสซิก้ายิ้ม
"อึ๋ย
ไม่ต้องก็ได้"โจนาธานกล่าว
____________________
คิรัวร์เดินไป
เขาและทหารหน่วย55ต้องร้องฮัมเพลงประจำหน่วย
"ฉันอยากร้องเพลงบ้าง"ลูฟี่ร้อง
"หุบปากเจ้าโจรสลัด
แกห้ามคิดตุกติกหรือพูดอะไรทั้งนั้น"เกรย์สั่งเด็ดขาดมองซันจิและแกด้วย
ห้ามทำให้จนกว่าจะเข้าห้องขัง"
"หึ
ไม่ว่าอะไร"ซันจิแค่นเสียงแต่พยักหน้า
ทหารเรือกลุ่มใหญ่ข้ามสะพานและมายังห้องขัง
ร้อยตรีคริสโตเฟอร์เห็นสิบตรีเกรย์และทหารเรือหน่วยเขาข้ามสะพานพร้อมโจรสลัดสองคน
หนึ่งในนั้นคือหมวกฟางลูฟี่
เกรย์และคนของเขาพาลูฟี่กับซันจิมาหน้าห้องขัง
"ไง"ลูฟี่ทักทายโซโล
เซียร์และอุซป"เราโดนจับแล้ว"
"เซียร์จัง
คิดถึงผมมั้ย"ซันจิดวงตาเป็นรูปหัวใจ"ดีจังที่คุณปลอดภัย"
"ไม่ได้คิดถึง"เซียร์ตอบทำให้ซันจิหดหู่
"น้ำเสียงแกเหมือนมีความสุขมาก"โซโลมองดูกัปตันงี่เง่า
"ถอยไปชิดผนัง"คริสโตเฟอร์สั่งแล้วทั้งสามคนถอยไปชิดผนังหลังห้องขัง"เอาเขาไปด้วย"
อุซปเดินมาข้างหน้าและเตะคอนเดรียอันโน่ที่ไม่ได้สติไปจนถึงหลังห้องขังและนั่งลงข้างโซโล
ท็อดและทหารเรือ10คนเล็งปืนเข้ามาในห้องขังที่พวกโจรสลัด
คริสโตเฟอร์เอากุญแจเปิดประตูห้องขัง
เกรย์และทหารเรือดันลูฟี่กับซันจิเข้าไปในห้องขัง
เกรย์ถอยหลังมา
คริสโตเฟอร์ปิดประตูแล้วล็อคกุญแจอีกครั้ง
"เอาล่ะ 6คนของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางถูกจับกุม
ทำได้ดีมาก"เกรย์กล่าว
"ฉันเป็นผู้รับผิดชอบที่นี่"คริสโตเฟอร์แทบจะตะคอกใส่"แค่เพราะนายจับพวกเขาเกือบหมด
ไม่เปลี่ยนเรื่องที่ยศฉันเหนือกว่านาย"
"ไม่ต้องอิจฉาร้อยตรี
เราต้องทำงานร่วมกันในฐานะทหารไม่ใช่มาอิจฉากัน
นอกจากนี้.."เกรย์เอนตัวยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร้อยตรีที่หงุดหงิด"ท่านจะยศเหนือผมได้ไม่นานนัก
คุณควรเตรียมเรียกฉันว่าร้อยโทเกรย์"
"แต่แกยังไม่ใช่"คริสโตเฟอร์ตะโกน"รู้สถานะตัวเองด้วย"
"ร้อยตรีครับใจเย็น"ท็อดห้ามปราม"เรากำลังทะเลาะกันต่อหน้าโจรสลัดและคนของเรานะครับ"
"อย่ามาห้ามฉัน"ดูเหมือนคริสโตเฟอร์จะพาลโกรธท็อดด้วย"แกสองคนคิดว่าเถียงฉันได้เพราะโชคช่วยวันนี้เหรอ? ฉันยศสูงที่สุดในนี้และเป็นผู้บัญชาการ
จ่าสิบเอกท็อด นายและคนของนายไปเฝ้าที่ห้องโถง"
คริสโตเฟอร์หันมามองเกรย์บ้าง
"จ่าสิบตรีเกรย์และหน่วยของนายให้เฝ้าบันไดไว้"คริสโตเฟอร์มองทหารหน่วยอื่นที่ตามมาด้วย"หน่วยอื่นที่เหลือออกไปได้แล้ว"
"ใครบางคนกำลังหวงตำแหน่ง"พวกทหารเรือซุบซิบนินทาคริสโตเฟอร์ขณะเดินออกจากห้องขัง
เกรย์หันไปมองกลุ่มหมวกฟางแล้วพยักหน้าก่อนจะตามคนของเขาไป
"ถึงเวลาแล้ว"โซโล เซียร์
อุซปและซันจิต่างมองหน้ากัน
"แผนแทรกซึมเสร็จสมบูรณ์
ฉันได้ตำแหน่งลูกเรือทุกคนแล้ว"คิรัวร์คิดในใจ"เริ่มแผนขั้นที่3 หนีออกไป"
คิรัวร์ล้วงมือไปใต้หมวกและทำเกาหัว
แต่ความจริงแล้วส่งสัญญาณ
__________________________
"หึหึหึๆๆ"โรบินหัวเราะเล็กน้อยเมื่อคิรัวร์จั๊กจี้หูเธอ
ทหารเรือทั้งสองที่ได้รับหน้าที่คุ้มกันเธอมองด้วยสายตาแปลกใจ
"ดูเหมือนคิรัวร์คุงพร้อมจะดำเนินแผนต่อไปแล้ว"โรบินยิ้มอย่างอ่อนโยน
___________________________
"รู้อะไรไหม"โซโลลุกขึ้นเดินเข้ามาหาคริสโตเฟอร์"มันสนุกที่พวกแกทำพลาด...ตอนนี้ถึงเวลาเราออกจากคุกแล้ว"
____________________________
พลโทโจนาธานกลับมาที่ห้องทำงานของเขา
"เราจับคิงได้แล้ว"โจนาธานมองกระดานหมากรุก"รุกฆาตแล้ว
ถึงเวลาปิดเกม"
"คอนเดรียอันโน่"โจนาธานเอาไนท์ฝั่งควีนออกไป
"กุ๊กฝีมือดี"โจนาธานเอาบิชอปฝั่งคิงออก
"หมวกฟางลูฟี่"โจนาธานเอาคิงออกไป
โจนาธานเอาตัวหมากทั้ง3รวมกับ3ตัวหมวกที่เอาออกไปแล้ว
รุกทั้งสองตัวและพอน
"นอกจากโรโรโนอา
โซโล, อนาตาเซียและเจ้าจมูกยาว เกือบทุกคนต่างก็ถูกจับแล้ว"
3หมากที่ยังอยู่บนกระดานคือ
ควีน บิชอปฝั่งควีนและไนท์ฝั่งคิง
"ที่เหลือก็แค่นักดาบทมิฬกับเจ้าหญิง
และชายผมน้ำเงิน"
"ทำไมรู้สึกมีบางอย่างไม่ถูกต้อง"โจนาธานพึมพำ
ก่อนเขาจะนึกถึงคำพูดภรรยาที่เขาพูดถึงกุ๊กที่ปลอมตัวมา
"มันดีเกินกว่าจะเป็นเรื่องจริง"
โจนาธานสะดุดเพราะคำพูดนี้ก่อนจะเบิกตากว้างและหน้าซีดลง
"ไม่!!!!"
ความคิดเห็น