คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : Phase 57 : Toward and Endless Tomorrow
เฟส 57 : สู่วันพรุ่งนี้
27 กันยายน , CE 71
ศึกยาคินดูเอ้ครั้งที่2, บทสรุปสงครามวาเลนไทน์เลือดครั้งแรก
การต่อสู้รอบยาคินดูเอ้รุนแรงมากขึ้น กองทัพโลกพยายามบุกแนวป้องกันของซาฟท์ ไม่ใช่แค่พวกเขา กองยานที่11ได้ฝ่าแนวป้องกันซาฟท์เพื่อเปิดทางให้ซิกนัส เอเทอนอลและคุซานางิเพื่อยิงเจเนซิส นอกจากเสียบอสตันกับไอเฮอร์จาร์แล้ว โอดินยังเสียหายที่ด้านข้างยาน
"กองกำลังซาฟท์ ขอให้หยุดการทำงานของเจเนซิสเดี๋ยวนี้"ลักซ์ประกาศ ขณะที่เอเทอร์นอลและคุซานางิมารวมกับทีมอลาริค"พวกเราน่ะรู้จักความเศร้าและความเจ็บปวดจากการถูกยิงด้วยนิวเคลียร์ดี แล้วทำไมถึงคิดจะทำในสิ่งเดียวกันอีกล่ะ? ยิงไปแล้วความเศร้าและความเจ็บปวดมันจะหายไปได้งั้นเหรอ? คิดจะทำร้ายคนบริสุทธิ์และเด็กๆเหมือนครั้งนั่น นี่เหรอความยุติธรรม การหันกระบอกปืนเข้าหากัน มันช่วยอะไรได้ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ยังอยากให้มีการสูญเสียอีกงั้นเหรอค่ะ"
@@@@@@@@@@
คิระ อัสรันและคางาริบินเข้าหายาคินดูเอ้และเจเนซิส อัสรันหวังว่าจะยังคุยกับพ่อได้ ทำให้เขารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ก่อนจะสายเกินไป แต่ไม่ว่าผลลัพย์จะเป็นยังไงพวกเขาต้องทำลายเจเนซิส
ทันใดนั่นคิระรู้สึกถึงบางอย่างได้ มีบางอย่างผิดปกติ เขาต้องไปตรวจสอบ คิระมุ่งหน้าไปทางนั้น
"คิระ"คางาริเรียกขณะที่ฟรีด้อมห่างออกไป
"อัสรัน ฝากคางาริด้วย มีบางอย่างอยู่ตรงนั้น"คิระกล่าวและมุ่งหน้าไป
@@@@@@@@@
แม้ว่าอาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์จะเอาชนะโดมิเนียนได้ ยานของพวกเขาก็ต้องแลกไม่น้อยเพื่อชัยชนะ ลำตัวยานหลายแห่งถูกระเบิดเสียหาย อาวุธส่วนใหญ่ใช้การไม่ได้ มีไฟไหม้หลายแห่งในเรือ
เมอร์ด็อกกับกลุ่มทหารช่างกำลังเร่งซ่อมแซมส่วนที่ไฟไหม้
"เร่งมือเข้า ทางนี้ก่อนเลยเจ้าพวกบ้า"เมอร์ด็อกกล่าว ทหารช่างกำลังฉีดน้ำดับไฟที่ลุกไหม้ในยาน
"บล็อก122ถึง144เสียหายครับ"ไซกล่าว
"พลังงานลดลงกว่า50%ครับ"อาโนลด์กล่าว
"เซ็นเซอร์เสียหาย30%ค่ะ"มิลี่กล่าว
แต่ไม่ว่าลูกเรือจะรายงานเรื่องความเสียหายแค่ไหน กัปตันยานของพวกเขาก็เอาแต่ร้องไห้เศร้าโศกที่เห็นคนรักตายไปต่อหน้า ทำให้ซามูเอลลุกขึ้นจากCIC
"เราต้องหยุดเพลิงไหม้ก่อนมันจะสร้างความเสียหายในยานมากกว่านี้ บอกเมอร์ด็อกให้ปิดส่วนที่เกิดเพลิงไหม้และระบายอากาศออก"เขาสั่ง"เมื่อไฟดับและระบายอากาศกลับไปได้ให้เร่งเครื่องยนต์ให้พร้อมใช้งาน"
"คะ...ครับ"ไซรีบทำตามคำสั่ง
@@@@@@@@
ด้านราอูลบินผ่านมาเห็นซากยานที่เหลือของโดมิเนียน
"เจ้าอัสราเอล ดวงไม่ดีเอาซะเลยนะ"
อย่างน้อยอัสราเอลน่าจะกำจัดแพลนท์ไปกับเขา แต่ไม่สำคัญ หลังเจเนซิสถูกยิงไปที่โลก ผู้ที่ยังรอดชีวิตที่ฐานดวงจันทร์ก็จะโต้กลับพร้อมขีปนาวุธนิวเคลียร์ที่เหลือ
ราอูลบินเข้าหาอาร์คแองเจิ้ลกับซิลเวอร์วิงซ์ ยาน2ลำนี้มาคอยขัดขวางแผนเขานานไปแล้ว ราอูลสังเกตเห็นซากของสไตรค์
"เหยี่ยวแห่งเอ็นดีเมี่ยนตายแล้ว น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ฆ่านายเองนะมู"ราอูลพูดเสียดายเล็กน้อย ก่อนจะหันมาสนใจยานสีขาว
อาร์คแองเจิ้ลเป็นหนามยอดอกเขามานานเกินไปแล้ว เขาจะจัดการมันและไปทำลายเอเทอร์นอล
“โมบิลสูทนั่น”
“มันดูเหมือน…”ซาอูลพูด เขากับนิโคลสลัดความตกใจ และตัดสินใจไม่สู้กับกันดั้ม3เครื่องที่หันไปโจมตีโดมิเนียน
“มันเป็นหุ่นใช้พลังงานนิวเคลียร์”ซาอูลตรวจสอบและรู้ได้อย่างรวดเร็ว
"เครื่องพันธมิตรเหรอ หุ่นนั่นมัน...?"ชิโฮะมองโปรวิเดนซ์และสงสัยว่าจะเป็นผู้บัญชาการครูเซ่
คำถามของชิโฮะได้รับคำตอบเมื่อเห็นโปรวิเดนซ์เล็งบีมไรเฟิลใส่อาร์คแองเจิ้ล
นิโคลสลัดความประหลาดใจไปได้และรู้ว่าพวกเขาไม่ต้องสู้กันดั้ม3ตัวนั่นอีกแล้ว หลังพวกนั้นอาละวาดทำลายเรือบรรทุกนิวเคลียร์และโดนยิงจากกองทัพโลก
"โธ่เว้ย มาทำไมตอนนี้เนี่ย"ดีอัคก้าตะโกน ตอนนี้เขาขยับไม่ได้
"ยิงมัน!!"ลอร่าตะโกน เรดเดอร์ โซลและนีโอบลิทซ์ยิงบีมไรเฟิลใส่โปรวิเดนซ์
ราอูลสามารถหลบกระสุนของหุ่นทั้ง4เครื่องได้ไม่ยาก เขายิงดรากูนออกมา ทุกคนตกใจเมื่อเห็นชิ้นส่วนด้านหลังหุ่นแยกออก พวกเขาไม่เคยเห็นอาวุธแบบนั่น
ตอนนั่นเองราอูลก็สัมผัสถึงบางอย่างได้ โปรวิเดนซ์ถอยหลังไปเพื่อหลบบีมพลาสม่าจากฟรีด้อม
คิระพุ่งเข้ามาเรียกบีมเซเบอร์ยักษ์ของมีเทียร์ฟันใส่โปรวิเดนซ์ แต่ราอูลหลบทัน
ในขณะเดียวกัน ดรากูนของโปรวิเดนซ์ก็กระจายพุ่งใส่พวกกันดั้มที่โจมตีราอูลเมื่อกี้
โซลเข้าปกป้องบัสเตอร์ที่ขยับไม่ได้ และถูกยิงเข้าที่ศีรษะและแขนซ้ายปลิวไป
โครโตพยายามหลบเลี่ยงลำแสงจากดรากูน แต่โชคไม่ดี ดรากูนเจาะแขนและลูกตุ้มที่เป็นอาวุธที่เหลือของหุ่น
ฟอบิดเดนปิดกั้นการยิงสองสามนัด ชานี่ยิงลำแสงใหญ่จากมือเกือบจัดการดรากูน แต่ราอูลพุ่งเป้าไปที่แขนที่เชื่อมกับโล่และแบ็คแพ็ค ดรากูนขนาดใหญ่ยิงมาระยะเผาขน ทำให้ป้อมปืนด้านหลังระเบิด
เฮลไฟต์บลิตซ์มีการป้องกันที่เสี่ยงน้อยกว่าแร็กนาร็อค แต่นิโคลเสียชิโนะฮาชิ ซึ่งเป็นอาวุธระยะไกลเพียงหนึ่งเดียวที่เหลือบนหุ่นของเขา ลำแสงจากดรากูนทำให้แบตเตอรี่หมดไปอย่างรวดเร็วและดรากูนอันนึงระเบิดส่วนหัวทำให้กล้องหลักของนิโคลแตกเป็นเสี่ยงๆ
โชคดีสำหรับพวกเขาที่ราอูลไม่สามารถทำต่อได้ต้องดึงดรากูนกลับไปสู้กับฟรีด้อม
ดรากูนกระจายไปยิงฟรีด้อม แต่คิระหลบหลีกลำแสงก่อนยิงมิสไซล์ใส่โปรวิเดนซ์ แต่ดรากูลของโปรวิเดนซ์พุ่งมาเตรียมยิงเขาทำให้ฟรีด้อมต้องรีบหลบ
เฟรย์ในยานชูชีพเห็นฟรีด้อมกำลังหลบหลีกดรากูน
"คิระ!!!"เธอร้องตะโกน
"ห๊ะ..!!"คิระตกใจเมื่อได้ยินเสียงเฟรย์
"เธออีกแล้วเหรอ"ราอูลแปลกใจเล็กน้อย
ราอูลยิงบีมไรเฟิล ปืนวัลแคนและดรากูนใส่ฟรีด้อม คิระหลบหลีกมัน เปิดช่องยิงมิสไซล์ของมิเทียร์ และยิงออกไปทุกนัด
โปรวิเดนซ์ถอยห่างไป ราอูลใช้ดรากูนยิงบีมออกมาเพื่อสร้างเป็นกำแพงระเบิดพวกมิสไซล์ทิ้งไป
"ตัวอันตรายจริงๆนะเธอเนี่ย"ราอูลกล่าวแล้วยิงบีมไรเฟิลใส่ฟรีด้อม
กระสุนบีมพุ่งเข้ามาโดนช่องยิงมีทีเออร์ข้างนึง ทำให้คิระสละไปก่อนจะระเบิด
"คนอย่างแก"คิระตะโกน ฟรีด้อมถอยห่างออกไป ราอูลพุ่งตามมา
ฟรีด้อมยิงปืนเรียกบีมเซเบอร์มีเทียร์อีกข้างออกมาฟันใส่โปรวิเดนซ์ แต่ราอูลหลบและฟันบีมเซเบอร์ตัดปืนมีทีเออร์อีกข้างไป
โปรสิเดนซ์ถอยห่างออกไป ราอูลยิงบีมไรเฟิล วัลแคนและดรากูนใส่ ทำให้คิระต้องพยายามหลบหลีกกระสุนมากมายที่พุ่งเข้ามา
"เธอเป็นสิ่งที่ไม่สมควรมีตัวตนอยู่"ราอูลยิงบีมไรเฟิล ฟรีด้อมปล่อยมิสไซล์จากมีทีเออร์ใส่โปรวิเดนซ์ ราอูลใช้ดรากูนยิงทำลายมิสไซล์ ก่อนจะถอยออกไปและใช้บีมเซเบอร์ฟันมิสไซล์ลูกที่เหลือ
"ถ้าใครรู้ก็อยากได้มันมาทั้งนั้นแหละนะ อยากเป็นเหมือนเธอยังไงล่ะ"ราอูลตะโกน
คิระพยายามหลบลำแสงมากมายรอบตัวที่ยิงออกมาจากดรากูนและเบี่ยงเบนออกไปให้มากที่สุด
"แล้วก็ไม่มีใครยอมรับได้หรอก ยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้"
ขณะที่ราอูลพูด ดรากูนอันนึงยิงโดนเครื่องยนต์หนึ่งของมีเทียร์
"ถึงอย่างงั้นตัวผมน่ะ แค่พลังน่ะไม่ใช่ทั้งหมดของผมหรอก"
คิระยิงปืนทั้งหมดใส่ดรากูน แต่ดรากูนเคลื่อนหลบได้เร็วก่อนกระสุนจะพุ่งผ่านไปและหายไป
"เรื่องนั้นน่ะใครจะไปรู้ได้ล่ะ ใครจะมาสนใจล่ะ"
ดรากูนพุ่งเข้าไปยิงใส่ฟรีด้อม แต่คิระยังหลบไปได้และยิงปืนพลาสม่าใส่ราอูล โปรวิเดนซ์หลบได้
"ไม่มีใครเข้าใจหรอก"ดรากูนยิงใส่ฟรีด้อมพร้อมทั้งโปรวิเดนซ์ที่พุ่งเข้าไปหา
คิระพยายามหลบ แต่บีมเซเบอร์ของโปรวิเดนซ์ฟันใส่มีเทียร์
"คิระ!!!"คิระได้ยินเสียงเฟรย์ดังออกมาจากยานชูชีพ
"เฟรย์"คิระปลดมีทีเออร์ที่โดนดรากูนระเบิดและบินทางนั้น
"เธอทำหน้าที่ได้ดีมากเฟรย์ อัสตาร์ นี่รางวัลของเธอ"ราอูลหัวเราะและเล็งบีมไรเฟิลไปที่ยานชูชีพ
บีมไรเฟิลพุ่งเข้าไปหายานชูชีพ ในขณะที่ฟรีด้อมกำลังเข้าไปใกล้
"ไม่!!!!"คิระตะโกน ยกโล่ของเขาป้องกันบีมไรเฟิลของโปรวิเดนซ์ไม่ให้โดนยานชูชีพได้
"คิระ"เฟรย์กระซิบมองฟรีด้อม
แต่ในตอนนั้นดรากูนเข้าไปตำแหน่งยิงด้านหลังกระสวย ไม่มีอะไรที่เขาทำได้
ดรากูนยิงบีม…แต่เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น
แร็กนาร็อคโผล่มาตวัดดาบไคจูฟันทิ้งได้ทัน สายตาเอมิเลียพุ่งตรงไปที่ราอูล
"วันนี้จะเป็นวันตายของแกราอูล เลอ ครูเซ่!!"
"มันไม่สำคัญหรอกว่าพวกเธอสองคนจะฆ่าฉันได้ไหม ฉันชนะแล้ว"เขาตะโกน"นี่แหละคือชะตากรรม เป็นทางที่เดินไปทั้งๆที่รู้ดีอยู่แล้วซะด้วย"
"พูดบ้าอะไรของแก"
"ความยุติธรรมกับความเชื่อ ความไม่เข้าใจกับการหนี การไม่รู้ ไม่ฟัง ปลายทางนั้นแหละคือจุดจบล่ะ ไม่มีใครหยุดมันได้อีกต่อไปแล้ว"
"คุณคิดผิด มนุษย์ไม่ใช่แบบนั้น"คิระตะโกน"มนุษย์มีข้อบกพร่อง แต่มันไม่ใช่แบบนั้น ทุกคนแค่อยากมีชีวิตที่ดีขึ้น คุณก็แค่ชิงชังโลกนี่เพราะอายุขัยที่สั้นเพราะพ่อที่หยิ่งยโสของแก จึงต่อสู้เพื่อทำลายทุกอย่าง"
ราอูลได้ยินคำพูดแทงใจดำก็คำรามออกมา
"ได้เวลาทำสิ่งที่เมนเดลควรทำเมื่อหลายปีก่อน แก...แกที่เกิดมาโดนมีผู้เสียสละมากมาย รวมทั้งคน…คนแบบฉัน"
ราอูลเล็งดรากูนและปืนไรเฟิลที่ฟรีด้อมและยิงออกไป คิระตวัดดาบและโล่ฟาดฟันเบี่ยงมันออกไปได้
แต่นั่นคือสิ่งที่ราอูลต้องการ พ็อดคู่หนึ่งพุ่งเข้าด้านหลังโมบิลสูททั้งสอง คิระหันมาแต่สายไปแล้ว เขาไม่มีเวลาพอจะหลบหรือบล็อก
ทันใดนั้นแร็กนาร็อคก็กระแทกฟรีด้อมผลักมันออกไปจากเส้นทางลำแสง ภาพที่ยิงทะลุหน้าอกและแขนขวาแร็กนาร็อค ตาแร็กนาร็อคกระพริบชั่วครู่ก่อนจะดับลง กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าและรอบๆรูที่หน้าอกของเครื่อง แร็กนาร็อคถูกจัดการแล้ว ทุกคนรู้ดี
"ในที่สุดตัวเกะกะก็หายไป"ราอูลพูดอย่างมีชัย
"ทำไม"
"เพราะ…ฉันรักเธอ”เอมิเลียตอบ
มีแสงสว่างแล้วแร็กนาร็อคก็ระเบิดหายไป
"ไม่!!"คิระตะโกนขณะที่ไฟลุกไหม้กลืนแร็กนาร็อค
ดรากูนของโปรวิเดนซ์กลับมาและบินออกไป ราอูลหัวเราะที่แร็กนาร็อคหายไปและมีโอกาสที่ฟรีด้อมจะได้รับความเสียหายจากระเบิดและจะไม่ไล่ตามเขาเร็วๆนี้
"ถึงเวลาจัดการลักซ์ ไคลน์"เขาพูด
@@@@@@@@@@
อาร์คแองเจิ้ล
เมอริว ซามูเอล และคนบนสะพานเดินเรือได้แต่เฝ้าดูแสงไฟการต่อสู้อยู่ห่างไกลจากฟรีด้อม แร็กนาร็อคและโมบิลสูทที่ไม่รู้จัก แม้พวกเขาต้องการก็ไม่สามารถช่วยคิระกับเอมิเลียได้
"อาร์คแองเจิ้ล! นี่คือทีฟา"ทีฟาเรียกขณะG ฟอลคอนเข้ามาใกล้ยาน"พวกคุณเป็นอะไรรึเปล่า"
“ทีฟา เจ้ายูนิคอร์นสีดำด้านหลังนั่นล่ะ”เมอริวร้องถาม นั่นมันหุ่นศัตรูตัวร้ายเลยนะ
“นักบินสเลน ทรอยยาร์ตตายแล้ว น็อคให้ฉันขนขึ้นมาบนยาน”ทีฟาตอบ
“เข้าใจแล้ว เปิดประตู…”
ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดจากจุดที่คิระกับเอมิเลียสู้
"นั่นอะไร"ทีฟาถามขณะที่เธอเข้าอาร์คแองเจิ้ล
มิริอาเรียอ้าปากค้างและทุกคนหันมามองเธอ
"แร็กนาร็อค"เธอพูด"สัญญาณของแร็กนาร็อคหายไปแล้ว"
@@@@@@@@@
เควินคำรามยิงปืนแกตลิงและมิสไซล์ของเมอร์ซาสใส่ฟาร์ไซท์และทาลอส โมบิลสูททั้งสองหลบไฟที่พุ่งเข้ามาได้อย่างคล่องแคล่ว
"นักบินคนนี้เป็นเดรัจฉานมากกว่ามนุษย์"
"ฉันรู้ ทั้ง7คนเป็นแบบนั้น"จอห์นกล่าว"พวกเขารู้จักแต่การฆ่า"
"ตายๆๆๆๆๆ"เควินตะโกนยังคงยิงไปมั่วซั่ว
ความเจ็บปวดแล่นผ่านร่างกายของเขาเมื่อยาเริ่มเผาผลาญตัวเองออกจากร่างกาย แต่มันไม่ได้หยุดเควิน พวกเขาต้องตาย ศัตรูทุกคนต้องถูกทำลาย
ทันใดนั้นปืนที่หน้าอกเขาก็หมดกระสุนเช่นเดียวกับขีปนาวุธ ปืนแกตลิงของเขายิงออกไปอีก2-3นัดก่อนจะหยุด
"ไม่ๆ ยิงสิ ไอ้โมบิลสูทบ้า ยิง!!!"เควินตะโกน
"พลังงานหมดแล้ว จัดการเขาให้เสร็จ"จอห์นสั่ง
"ค่ะท่าน"ไดอาน่ากล่าว
"บัดซบ ตาย!!!"เควินทิ้งปืนแกตลิงชักบีมเซเบอร์
จอห์นกับไดอาน่าต่างชักบีมเซเบอร์ของตัวเอง เควินเหวี่ยงดาบใส่โมบิลสูททั้งสอง จอห์นกับไดอาน่ายกดาบขวาง
"ต้องใช้มากกว่าสัญชาตญาณสัตว์เพื่อชนะเรา"
"ตายๆๆๆๆ"เควินกรีดร้อง
"ให้เราแสดงให้ดูว่านักรบที่แท้จริงสู้ยังไง"
ฟาร์ไซท์และทาร์ลอสผลักเมอร์ซาสออกไปและดาบของพวกเขาก็ฟันผ่านร่างของเมอร์ซาส ไดอาน่าตัดกลางอกและจอห์นฟันแยกขาออก
ภายในค็อกพิทเควินเสียหายและกล้องใช้การไม่ได้ เขาเหวี่ยงดาบอย่างดุเดือด นักบินทั้งสองหลบดาบของเขาอย่างง่ายดาย แต่การฟันนั้นดุร้ายและอันตรายเกินกว่าจะเข้าใกล้
"เขาไม่ยอมแพ้"จอห์นส่ายหัว
"อย่างที่ฉันบอกเขาเป็นสัตว์มากกว่ามนุษย์และสัตว์ที่อันตรายที่สุดคือสัตว์ร้ายที่โดนต้อนจนมุม"
จอห์นคว้าเครื่องยิงขีปนาวุธลาพัส
"สัตว์ร้ายที่จนมุมจะไม่มีวันหยุดจนกว่าเธอหรือมันจะตาย"
เควินคำรามและร้องโหยหวน ตาขวาของเขากระตุกและเลือดไหลจากปาก เขาขับเมอร์ซาสทะยานไปหาทั้งสองเหวี่ยงดาบ
"จงพักผ่อนอย่างสงบเถอะมนุษย์สัตว์นิรนาม"จอห์นพูดและยิง
ขีปนาวุธพุ่งเข้าไประเบิดเมอร์ซาส เควินเห็นแสงที่เขาไม่เคยเห็น แม่ของเขาปรากฎตัวต่อหน้าเขา ดวงตาของเขาเบิกตากว้าง
"แม่"เขากระซิบเสียงนุ่มเหมือนเด็ก แล้วแสงก็กลืนกินเขาไป ในที่สุดความทุกข์ของเขาก็สิ้นสุดลง
@@@@@@@@@
ที่ยาคินดูเอ้ คุซานางิและเอเทอนอลก็พุ่งฝ่าเข้าไป
"เจเนซิสเข้าระยะยิงแล้วครับ"ดาคอสต้ากล่าว
"เฟสชิฟท์มันต้องมีขีดจำกัดเหมือนกันละน่า"วอลเฟลกล่าว
"ยานทุกลำหักกระบอกปืนไปที่เจเนซิส"เสียงซามูเอลดังขึ้นมา
"โลเอนกริน ยิง!!!!!"เขาและคิซากะต่างสั่งให้ยานของตนยิงลำแสงพลังงานสูงออกไป บีมยานทุกลำพุ่งเข้าหามิเรอร์ของเจเนซิส
แต่พวกเขาตกใจเมื่อเห็นเฟสชิฟท์ป้องกันไว้ได้โดยไร้ความเสียหาย
"โธ่เว้ย งานช้างเลยนะเนี่ย"วอลเฟลกล่าว
"ต้องบุกเข้ายาคินและทำลายจุดควบคุมให้ได้"อัสรันกล่าว
"อัสรัน"ลักซ์คัดค้านเพราะมันอันตรายมาก จัสติสปลดมีทีเออร์ออกไป
"ไม่มีเวลาแล้ว ไปกันเถอะ"อัสรันมองไปทางสไตรค์รูจ
"อืม"คางาริพยักหน้าและตามจัสติสไป
"อัสรัน คุณคางาริ"ลักซ์กล่าว
"ไม่เป็นไรน่า ให้ฉันจัดการเองนะ"คางาริพูดแล้วตัดสายไป
"เอ็มวัน เครื่องคาโน่ คิคุจิ มายูระ คอยสนับสนุนท่านคางาริด้วย"คิซากะสั่ง
"ฮิลด้า ส่งทีมเธอไปสนับสนุน"ไดอาน่าสั่ง
"รับทราบ"
แอสเทรย์2ตัวและเกวซสามตัวบินตามจัสติสกับสไตรค์รูจมุ่งหน้าไปยาคินดูเอ้
"โมบิลสูทเข้ามาใกล้แล้วครับ บลู52ชาลี"ดาคอสต้ากล่าว
"ฉันก็ชอบเพลงเธออยู่เหมือนกันนะ แต่ว่าในโลกนี้มันไม่อ่อนโยนเหมือนกันเพลงหรอกนะ"ราอูลยิงดรากูนออกมา
"เคลื่อนหลบ หักซ้าย"วอลเฟลสั่ง เขารู้ว่าราอูลต้องเล็งเอเทอนอลแน่
"ปกป้องเอเทอนอล"ไดอาน่าสั่งกองยานที่11
ดรากูนยิงใส่กองกำลังไคลน์ บีมโดนเอเทอร์นอลสร้างความเสียหายให้ยานรบสีชมพู และบีมทำลายM1กับเกวซ
ทันใดนั้นราอูลเตือนถึงอันตราย น็อคคำราม ยิงบีมไรเฟิลใส่โปรวิเดนซ์ ทำให้ราอูลต้องหลบออกไป เขากัดฟันกรอด น็อคไม่เหมือนคิระ เขาไม่สามารถสัมผัสถึงเนเชอรัลหรือของล้มเหลวได้
“น่าสมเพช”ราอูล”แม้มีหุ่นพลังงานนิวเคลียร์แต่สเลนก็ยังแพ้เธอ”
"แกต้องตายที่นี่ราอูล"น็อคโกรธมากที่ราอูลคิดฆ่าลักซ์ยิงใส่โปรวิเดนซ์
โปรวิเดนซ์ปล่อยดรากูนยิงใส่ยูนิคอร์น แต่น็อคยังบินหลบหลีกพ้นและยิงทำลายดรากูนสองอัน ทำให้ราอูลประหลาดใจ
"จะตะโกนยังไงก็ได้ ไม่มีใครหยุดมันได้"ราอูลตะโกนยิงใส่ฟาฟเนียร์
ยูนิคอร์นและโปรวิเดนซ์ชักดาบบีมเซเบอร์ ดาบทั้งสองปะทะกัน
"นี่แหละคือชะตากรรม เป็นทางที่เดินไปทั้งๆที่รู้ดีอยู่แล้วซะด้วย"ราอูลกล่าวขึ้น
"หุบปาก"
"ความยุติธรรมกับความเชื่อ ความไม่เข้าใจกับการหนี การไม่รู้ ไม่ฟัง ปลายทางนั้นแหละคือจุดจบล่ะ ไม่มีใครหยุดมันได้อีกต่อไปแล้ว"
โปรวิเดนซ์และยูนิคอร์นพุ่งแยกจากกัน
"แล้วทุกอย่างจะต้องพินาศ มนุษย์น่ะสมควรทำลายให้หมดยังไงล่ะ"โปรวิเดนซ์แยกดรากูนออกมา
ยูนิคอร์นหลบหลีกดรากูนที่ยิงเข้ามาและพุ่งเข้าหาโปรวิเดนซ์
@@@@@@@@
ห้องควบคุมยาคินดูเอ้
แพทริคหน้าบึ้งเมื่อกองกำลังไคลน์พยายามทำลายเจเนซิส
"ยัยเด็กนั้นกับยานของพวกเนเชอรัล รีบๆกำจัดมันเร็วๆเข้าเถอะ"แพทริคหมดความอดทน ทหารหลายคนไม่อยากทำตาม นั่นท่านลักซ์!
และทหารเริ่มไม่ค่อยเต็มใจที่จะทำตามคำสั่ง จะยิงเจเนซิสอีกครั้ง? กองทัพโลกไม่เหลือกำลังจะทำลายกองกำลังยาคินได้ พวกเขาชนะแล้ว ทำไมต้องยิงอีก
แพทริคกัดฟันกับความเงียบ"ใส่ข้อมูลเป้าหมายลงไป เป้าหมาย เมืองใหญ่ตอนเหนือของอเมริกา"
"ท่านผู้นำครับ สงครามครั้งนี้พวกเราชนะแล้วนะครับ"ผู้บัญชาการยูริคัดค้าน"หากยิงไปสิ่งมีชีวิตบนโลกกว่าครึ่งจะต้องตายหมดนะครับท่าน อย่าต้องสังเวยอะไรไปมากกว่านี้เลยนะครับท่าน"
แพทริคหันปืนไปทางยูริและยิงปืนใส่ ทหารทุกคนตกใจ
"เจ้าพวกนั้น ยังมีศัตรูอยู่ตรงนั้นแท้ๆ ทำไมถึงบอกให้หยุดยิงกันล่ะ ต้องยิงทำลายพวกมันสิ ก่อนจะถูกพวกมันยิง"แพทริคกล่าว ทหารซาฟท์ต่างมองเขา
เมื่อเห็นไม่มีทหารคนไหนยอมทำอะไร เขาก็ไปหน้าที่ควบคุมอันนึงและเริ่มพิมพ์ข้อความ
"ต้องกำจัดศัตรูให้หมดไป ทำไมถึงยังไม่เข้าใจกันอีกล่ะ"
"ท่านครับ ที่แนวหน้าน่ะมีพวกเราอยู่ด้วยนะครับท่าน"นายทหารเตือน
"เราต่อสู้เพื่อให้ได้ชัยชนะมานะทุกคน ทหารต้องพร้อมเสียสละชีวิต"แพทริคตะโกน
"ท่านครับ!!!"นายทหารยังร้องห้าม แพทริคพิมพ์คำสั่งต่อไป
ในขณะนั้นยูริค่อยๆขยับตัว เขาชักปืนออกมาเล็งไปที่แพทริค
"คะ..คนอย่างคุณ...ปัง!!!"
ยูริยิงปืนใส่แพทริค3ครั้ง เลือดไหลลอยออกจากร่างเขา ร่างของแพทริคลอยไปข้างหลัง ยูริก็ก็สิ้นใจตายไป ทหารซาฟท์ต่างตกตะลึง
ในตอนนั้นเอง อัสรัน คางาริและเพื่อนบุกเข้ามาในห้องควบคุม อัสรันตกใจเมื่อเห็นร่างของพ่อตัวเองลอยอยู่ ทหารซาฟท์ขวัญเสียเมื่อเสียผู้นำ และเมื่อเห็นกลุ่มอัสรันที่ติดอาวุธเดินเข้ามา พวกเขาก็รีบละทิ้งหน้าที่ตัวเองหนีออกไปจากห้อง
คางาริกับอัสรันลอยไปหาแพทริคและรีบพาตัวเขาลงมา ระหว่างนั่นแพทริคที่กำลังจะตายก็คว้าไหล่ลูกชายเขา
"ยิงมันซะ...เจเนซิส...โลกของพวกเราน่ะ...ความแค้น"
แพทริคพูดได้แค่นั้นก็กระอักเลือดสิ้นใจตาย
"ท่านพ่อ!!!!"อัสรันตะโกนและร้องไห้ออกมา
อัสรันไม่มีเวลาโศกเศร้าเรื่องพ่อ ตัวจับเวลาปรากฎขึ้นบนคอนโซลทั้งหมดในศูนย์บัญชาการ และอัสรันรีบไปที่ตัวควบคุม
"คำสั่งระเบิดตัวเองของยาคิน จะทำให้เจเนซิสเริ่มการยิงทันที"
อัสรันพยายามหยุดมันแต่เขาทำไม่ได้ และไม่มีเวลาอยู่ดี เขาทุบแป้นพิมพ์
"ฉันหยุดมันจากที่นี่ไม่ได้"
จากนั้นเขาก็มีความคิดหนึ่ง มันบ้ามาก แต่อาจเป็นวิธีเดียวที่พวกเขาจะหยุดมันได้
@@@@@@@@
ห้องกองบัญชาการซาฟท์ประจำยาคิน เอซาเลียและทุกคนกำลังอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ทุกคนกำลังออกจากป้อมปราการและพวกเขาเสียการติดต่อกับท่านประธาน
ทันใดนั้นเองประตูกองบัญชาการเปิดพร้อมกลุ่มทหารซาฟท์เข้ามาในห้อง พร้อมทั้งไอรีน คานาบ่าและเอียน เคสเซลที่เดินเข้ามา
"สวัสดีเอซาเลีย เรามาเพื่อยึดอำนาจคืน"เอียนกล่าว
@@@@@@@@@
ดรากูนยิงใส่ยูนิคอร์น แต่น็อคหลบลำแสงและยิงทำลายดรากูน
"ไม่ว่าทางไหนฉันก็เป็นผู้ชนะ เมื่อยาคินระเบิดตัวเอง เจเนซิสก็จะถูกยิงออกไป ไม่มีใครหยุดมันได้แล้ว แผ่นดินจะมอดไหม้ น้ำตาและเสียงโหยหวนจะเป็นต้นกำเนิดของสงครามครั้งใหม่เอง นี่คือคำพยากรณ์วันสิ้นโลกที่คนส่วนใหญ่เชื่อไง เรื่องใหญ่ขนาดนี้ คนที่สั่งสมมาคือใครกันล่ะ มนุษย์ไง"
ราอูลยิงบีมไรเฟิลใส่นีลพร้อมดรากูนที่เหลือ น็อคหลบหลีกได้บ้าง แต่โดนลำแสงหลายครั้ง หัวไหล่ขวาและปีกซ้ายหลายอันปลิวไป แต่น็อคยิงกลับทำลายแขนซ้ายโปรวิเดนซ์ แต่ราอูลยิงกลับทำลายบีมไรเฟิลและแขนขวาของยูนิคอร์น นีลชักบีมทอนฟามารวมกันเป็นดาบสองด้าม
@@@@@@@@@@
จัสติสบินไปภายในเจเนซิส สไตรค์รูจตามมาติดๆ
"นายคิดจะทำอะไรน่ะ?"คางาริถาม
"จะใช้พลังงานนิวเคลียร์จัสติสเข้าไประเบิดข้างใน"อัสรันกล่าว
"ห๊ะ..!!?"คางาริตกใจ ตอนนั้นจัสติสก็พุ่งไปข้างหน้าแล้ว สไตรค์รูจรีบบินตามไป
ระหว่างทางพวกเขาผ่านการต่อสู้ระหว่างอิคารุกะกับโปรวิเดนซ์แต่ราอูลไม่สนใจพวกเขา
จัสติสยิงปืนทุกชนิดระเบิดทุกชนิดทำลายประตูเข้าไปในเจเนซิส เขาบินเข้าไปและคางาริตามมา
"ถ้าทำแบบนั้นแล้วตัวนายล่ะ?"
"มีแค่ทางนี้ทางเดียว เธอน่ะกลับไปซะ"อัสรันตะโกน
อัสรันต้องหยุดความบ้าคลั่งนี่ พ่อเขาเป็นคนสร้างมันขึ้นมา เขาจะเป็นคนทำลายมัน ถ้าเขาตายเพื่อทำลายมันก็ล้างบาปให้พ่อได้
"อัสรัน!!!"คางาริอ้อนวอน เธอไม่อยากเสียเขาไป
"ไม่ได้นะ!!!"อัสรันปล่อยฟาทัมซีโร่ของจัสติส ให้ลอยไปผลักสไตรค์รูจไปทางออก
"อัสรัน!!!"
จัสติสพุ่งมาคนเดียวและมาถึงใจกลางในเวลาไม่นาน เขากดแผงควบคุมและเริ่มกดรหัสทำลายตัวเอง
"อัสรัน!!!"เสียงคางาริดังขึ้น อัสรันมองสไตรค์รูจที่บินเข้ามา
"คางาริ"
"ไม่ได้นะนายน่ะ อย่าหนีสิ การมีชีวิตอยู่น่ะคือการต่อสู้นะ"คางาริกล่าวและร้องไห้
@@@@@@@@@@
น็อคยิงกระสุนแกตลิงจากโล่Iฟิลด์กระจายใส่โปรวิเดนซ์ ราอูลไม่อาจหลบกระสุนจำนวนมากได้ ทำให้โปรวิเดนซ์โดนกระสุนไปหลายสิบนัด
ค็อคพิทของโปรวิเดนซ์มีควันลอยออกมา มันเสียหายหนัก
"แกต้องตายที่นี่พร้อมความฝันบ้าๆ"น็อคตะโกน ยูนิคอร์นชักบีมเซเบอร์พุ่งเข้าหาโปรวิเดนซ์
โปรวิเดนซ์ยิงบีมไรเฟิลใส่ แต่น็อคหลบหลีกมันได้และแทงดาบทะลุไปด้านหลังโปรวิเดนซ์
เวลาการระเบิดตัวเองของเจเนซิสถึง0 พร้อมกับการระเบิดตัวของจัสติส นิวเคลียร์ระเบิดทำลายยาคินดูเอ้ ยูนิคอร์นรีบพุ่งถอยห่างจากโปรวิเดนซ์ ซึ่งโดนลำแสงจากเจเนซิสขนาดเล็กที่พุ่งออกมาใส่ระเบิดหายไป
@@@@@@@@@@@
ทุกคนในสนามรบเฝ้าดูเจเนซิสระเบิด
ลักซ์ร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกโดดจากเก้าอี้ไปที่หน้าบริดจ์ หน้าเธอกดทับกระจกนึกถึงคนที่เธอรัก ลอร่าเฝ้าดูด้วยความมึนงงที่น่าหวาดผวา ขณะที่กันดั้มซึ่งขับโดยชายที่พวกเธอรักอยู่ในระเบิดนั้น
พวกเขาหยุดยั้งการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ทั้งโลกและแพลนท์ แต่มันเป็นชัยชนะที่ขมขื่น คิระ ยามาโตะ, อิซาค จูลด์, เอมิเลีย จูลด์, มู ลา ฟลาก้า , อุซึมิ นาระ อัสฮา , นาทาร์ล บาจิรูล , ทอลล์ เคนิก และอีกมากมายตายไปในสงครามนี้
ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้น
"ขอแจ้งให้ให้กองกำลังซาฟท์ในเขตการรบทั้งหมด รวมทั้งกองกำลังโลกทราบ ขณะนี้ทางแพลนท์กำลังเตรียมการทำสัญญาสงบศึกระหว่างแพลนท์กับกองทัพโลก และได้เริ่มการเตรียมการไปแล้ว ด้วยเหตุนี้ทางผู้บริหารสูงสุดของแพลนท์ขอประกาศให้ทุกฝ่ายทราบ และขอแจ้งให้กองกำลังโลกทราบ ว่าเราจะยุติการโจมตีในทันที"
"ในที่สุดมันก็จบแล้ว"ซามูเอลกล่าวลุกจากCIC"โลกก้าวสู่สันติสุขอีกครั้ง"
"เฮ้ นายคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเราตอนนี้"นิโคลถาม"ฉันหมายความว่าเราทรยศซาฟท์เพราะต่อสู้เคียงข้างอาร์คแองเจิ้ล"
"อาจจะ แต่ฉันไม่ได้สนใจ"ซาอูลกล่าว"มันจะไม่หยุดฉัน เพื่ออิซาค และคนอื่นๆ ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำได้"
"เห็นด้วย"ชิโฮะพูดเบาๆ
"ฉันอยากจะหาที่เงียบๆและห่างไกลจากสงคราม ที่ไหนสักแห่งที่ผมไม่ต้องฆ่าอีก”นิโคลกล่าว
“นั่นฟังดูดี”ดีอัคก้าเหลือบมองมิริอาเรียที่กอดแขนเขาไว้ ดีใจที่เขารอดตายมาได้
"มีสัญญาณจากกองยานที่11"
"ส่งเข้ามาเลย"
"มันจบแล้ว...มันจบลงแล้วในที่สุด"เขาพูดพลางถอนหายใจ"สถานะของคุณเป็นยังไง ต้องการความช่วยเหลือไหม"
"เราได้รับความเสียหาย แต่ไม่ถึงขั้นอันตราย"เมอริวหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ"แต่...แต่เราเสียสไตรค์"
"ผมเสียใจด้วย"จอห์นกล่าว"แล้วยูนิคอร์น, ฟรีด้อม , จัสติสและสไตรค์รูจล่ะ"
"เราขาดการติดต่อกับพวกเขา"
"ไม่ต้องห่วง พวกเขาอยู่ข้างนอก ฉันและลูกทีมจะหาพวกเขา"
@@@@@@@@@
ห่างไกลออกไป สไตรค์รูจที่ลอยอยู่กลางอวกาศเสียหายหนัก ตัวหุ่นเกือบทั้งหมดหายไป แต่ก็ยังรอดมาได้ อัสรันก้าวออกมาจากค็อคพิท ตามด้วยคางาริ พวกเขากอดกันและร้องไห้
“น็อค?…น็อค!!!”
ทีฟาเขย่าเรียก นักบินลืมตาตื่นและพบว่าตัวเองอยู่บนตักของสาวผมบลอนด์
"เราอยู่...ที่ไหน"
“ในอวกาศ”ทีฟาตอบ”เมื่อเกิดระเบิดขึ้นGXบิทรับแรงระเบิดส่วนใหญ่”
“จบแล้วเหรอ สงครามน่ะ”
“ใช่”ทีฟาพยักหน้า”เจเนซิสหายไปแล้ว กองกำลังโลกและซาฟท์ต่างก็ถอยกลับ โลกปลอดภัย พวกเราทำสำเร็จ”
@@@@@@@@
ฟรีด้อมที่เสียหายจากระเบิดของแร็กนาร็อคลอยเคว้งในอวกาศ
ทันใดนั้นมีแสงไฟส่องมา นกเบอร์ดี้ของคิระบินเข้ามาหาเขา…และแสงนั้นเข้ามาใกล้
มันคือสไตรค์รูจ ค็อกพิทเปิดเห็นคางาริกับอัสรัน ทั้งสองมีรอยยิ้มดีใจ
คางาริกระโดดออกจากสไตรค์รูจมาหาเขา ทั้ง3กอดกันร้องไห้ด้วยความดีใจ และยาน6ลำกับMSบินมาหาพวกเขา
.
.
.
“ไม่ มันยังไม่จบ”
“หือ?”ทีฟาเห็นน็อคกดเปิดแผนที่
“ฉันต้องไปและเปิดกล่องลาพลัส”
ความคิดเห็น