คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #58 : Phase Special : Laplace Box
@@@@@@
@@@@@@
ยูนิคอร์นเริ่มมุ่งหน้าเข้าสู่โคโลนี่โดยมีหุ่นเกวสของกองยานที่11คุ้มกัน
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขอให้รับมืออย่างมีสติ น็อค เราจะคอยหนุนเธออยู่ข้างหลัง”
“ครับ”น็อคพูดมองทางซ้าย”เธอไม่เห็นจะต้องมาด้วยเลยนี่นา”
ลักซ์ที่สวมชุดอวกาศโดยสารมาด้วย
“ฉันมีสิทธิที่จะเฝ้าจับตาดู ไม่สิ หน้าที่ต่างหากล่ะ”
“มีคนตายมากเกินไป ถ้ากล่องของลาพลัสมันไม่มีค่าพอให้สูญเสียละก็…“
ลักซ์ยื่นมือมากุมมือเขาบนที่วางแขน
“ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร หรือจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม สัญญากับฉันว่าเธอจะต้องกลับมาหาฉันให้ได้”
น็อคเอาอีกมือกุมมือของลักซ์ไว้
เสียงวิทยุดังขัดจังหวะและเป็นภาพฝาผนังที่มีตัวอักษรเขียนไว้
“ความปรารถนาเพียงประการเดียวของฉัน”
“คุณเมอริว พวกเราจะไปที่คฤหาสน์วิชครับ”
“ยืนยันการเคลื่อนไหวในเขตอยู่อาศัย เมกาลานิกาไม่เปลี่ยนแปลง โมดูลไร้การควบคุม”
“ไม่มีสัญญาณตอบจากท่ายาน การสื่อสารคงถูกตัดขาดค่ะ”
“เจ้าของเมก้าลานิกา บ้านมูลนิธิวิชเปิดทางให้สินะ พวกเราก็ลองเข้าไปดูมั้ย”
“กัปตัน”
“อาร์คแองเจิ้ลถึงขีดจำกัดแล้ว ถ้าเข้าเทียบท่าแล้วปิดเกตไว้ เมก้าลานิกายังใช้เราเป็นที่กำบังได้”
“เดี๋ยวครับ”
จอห์น อลาริคเข้ามา
“ผมไปดูการซ่อมมาแล้ว ถ้าเป็นยานโอดินยังซ่อมสำหรับใช้รบต่อได้”
“พันเอก”
“และNeo ZAFTก็ยังอยู่ เราไม่รู้ว่าเทรซมันจะมาไม้ไหนอีก แล้วก็ผมติดใจการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าของEA เราควรมียานสักลำรออยู่ข้างนอกสำหรับเตรียมรับสถานการณ์…“
“มีบางอย่างกำลังเล็งพวกเราอยู่ พันโทอิลลิเทียร์บอกเอาไว้แบบนั้นสินะ”เมอริวกล่าว
“รอเถอะครับ รอยูนิคอร์น ถึงเวลาแล้วที่ผู้ใหญ่อย่างพวกเราจะต้องช่วยคุ้มครองเขาครับ”
เสียงแจ้งเตือนด้งขึ้น
“การหมุนของเนก้าลานิก้ามัน…”
“อะไรนะ”
[ตอบด้วยน็อค เมก้าลานิกากำลังจะหยุดหมุนแล้ว ทางนั้นเป็นยังไง…ซ่าๆๆ]
“คุณวอลเฟล”การสื่อสารถูกตัดขาด
“ไปกันเถอะ”
พวกเขาได้เข้ามาในคฤหาสน์วิชและเมื่อมาถึงห้องด้านในก็ถอดหมวกออก
“ข้างในนี้”
พวกเขาเข้ามาด้านในและพบภาพฝาผนังอีกครั้ง
[ฉันรออยู่ รอเพื่อจะได้บอกเพียงเรื่องราวเดียวกับพวกเธอ]
ช่องว่างไปชั้นใต้ดินเปิดออก
[ลูกหลานผู้สืบสายเลือดของฉัน กับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง บุคคลที่จะสามารถฝากฝังกล่องของลาพลัส คงไม่มีใครเหมาะสมไปกว่านี้อีกแล้ว]
@@@@@@@
ที่หุ่นยนต์ยักษ์สีแดงของเทรซ คุชิโนด้า(Gundam Wing)
“ผนึกถูกปลดออกแล้วเหรอ”
@@@@@@@@
น็อคกับลักซ์ลงมาตามทางไปใต้ดิน ซึ่งระหว่างก็มีบันทึกและเจ้าของเสียงนั้นเล่าถึงคืนสุดท้ายของคริสศักราชที่ก้าวสู่ยุคอวกาศ สิ่งนั้นถูกเขียนขึ้นมา
“กฏบัตรศักราช”
“ห๊ะ อนุสรนั้น…ดูตรงนั้นสิ มันไม่เหมือนกับที่พวกเรารู้จัก มีอีกมาสตราเพิ่มเข้ามา”
แต่ก่อนจะได้อ่าน กฏบัตรนั้นก็หายไปในเปลวไฟ
เมื่อบันทึกหายไป พวกเขาก็มาถึงชั้นลึกสุดที่มีกฏบัตรตั้งไว้ พวกเขาลงไปและอ่านมัน
“ในอนาคต ในกรณีที่การถือกำเนิดของมนุษย์อวกาศเชื้อสายใหม่เป็นที่ยอมรับ ขอมอบสิทธิการมีส่วนร่วมกับการบริหารรัฐเป็นสำคัญ ห๊ะ มนุษย์เชื้อสายใหม่”
“นิวไทป์”
“นั่นแหละ…คือกล่องของลาพลัส”
พวกเขาหันไปเห็นชายแก่อยู่บนเตียงแคปซูลและมีชายหัวล้านไว้หนวดที่เหมือนผู้ดูแลยืนข้างๆ
“มันคือตัวจริงของคำสาปที่ผูดมัดพันธนาการพวกเราเอาไว้เป็นเวลายาวนานกว่า100ปี และยังเป็นคำอธิษฐานด้วย”
“ท่านผู้นี้คือไซแอม วิช นอกจากผู้ก่อตั้งมูลนิธิวิชแล้วท่านน็อคท์ ท่านยังเป็นปู่ทวดของท่านอีกด้วย”พ่อบ้านแนะนำ
“คุณดูอยู่ใช่มั้ย เรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา คุณรู้คุณเห็นทุกอย่างเลย”น็อคตะคอก
“น็อค”
ลักซ์หยุดน็อคเอาไว้และเดินเข้าไปหาชายชรา
“ไซแอม วิช คุณใช้สิ่งนี้เรียกผลประโยชน์จากรัฐบาลEAมาเป็นเวลายาวนาน แล้วทำไมตอนนี้คุณถึงได้”
“อีก4ปีให้หลัง ในปีที่100 สิทธิการปกครองตัวเองของโคโลนี่จะสิ้นสุดลง ทุกอย่างจมหายไปพร้อมกับอุดมคติที่พวกเขายึดมั่น ในสักวัน คำว่านิวไทป์ก็จะถูกลืมเช่นกัน คำสาปกล่องก็จะคืนสู่ความว่างเปล่า คำอธิษฐานด้วย”
“ไม่ใช่ความสิ้นหวัง ไม่ใช่การปิดกั้น แต่เป็นการอธิษฐานเพื่อหันหน้าเข้าหาพระเจ้าที่ชื่อว่าความเป็นไปได้อีกครั้ง หากปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไป”
“แต่หากทำแบบนั้น สงครามจะเกิดขึ้นอีก หากนั่นคือลายเซ็นของตัวแทนนานาชาติ อนุสรนี้ก็จะมีผลตามกฏหมาย ถ้าฝ่ายต่อต้านEAอย่างZAFTได้สิ่งนี้ไปละก็ มันจะกลายเป็นอาวุธทำลายEA แล้วจากนั้น…ก็จะย้อนรอยสงคราม1ปีความจริงนี้มีสิ่งที่ต้องจ่ายเพื่อมันมากเกินไป”
ลักซ์ส่ายหัว…ถ้าคนที่เหมือนแพทริคอย่างเทรซได้มันไป เขาจะใช้มันเพื่อการสงคราม
“ดังนั้นแล้ว ฉันจึงอยากฝากสิ่งนี้ไว้กับนิวไทป์อย่างพวกเธอ”ชายชรากล่าว
“โปรแกรมลาพลัส เป็นระบบที่มีไว้คัดแยกนิวไทป์ที่แท้จริง คลื่นสัมผัสของนิวไทป์ที่แท้จริงจะสูงเกินค่าวัดแตกต่างกับมนุษย์ดัดแปลง ไม่ว่าเป็นใครกุญแจก็จะนำพานิวไทป์ไปสู่กล่อง นั่นคือยูนิคอร์นกันดั้ม ทั้งหมดนี่ คือแผนที่คาเดียส วิชได้วางเอาไว้”
บอดี้การ์ดหันมามองน็อค ลีฟเลท
“เรื่องที่นายน้อยได้ไปเป็นนักบิน ท่านเองก็ไม่เคยคาดฝันมาก่อน แต่ว่าท่านคง…”
@@@@@@
ขณะเดียวกันด้านนอก เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น
“ถูกโจมตี…ไม่ใช่ปืนใหญ่…โมบิลสูทเหรอ”
“ระวังอากาศยาน อาจจะเป็นเทรซ หามันให้เจอ”
“เทรซ”
@@@@@@@@
โคโลนี่เกิดการสั่นสะเทือน
คาเดียสพยักหน้าให้ผู้ดูแล เขาเดินออกไป
“ไม่ต้องเป็นห่วง เมก้าลานิกาได้ถูกสร้างขึ้นอย่างแข็งแรงเพื่อรอเวลานี้โดยเฉพาะ รู้สึกราชสีห์ดำจะมาเข้าร่วมศึกแล้วล่ะ”
ภาพฉายยูนิคอร์นสีดำ
“พี่ค่ะ”ลักซ์พูด เธอสัมผัสได้ว่าคนขับคือใคร
“เวลานั้นหมายถึง”
“ในฐานะผู้เก็บรักษากล่อง แม้กาลเวลาผ่านไปเนิ่นนานกับสังขารที่ร่วงโรยนี้ แต่ฉันก็ยังมีความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวอยู่ ถ้าหากนิวไทป์มีตัวตนอยู่จริง ฉันอยากจะฝากกล่องเอาไว้กับพวกเขา ถ้าเป็นพวกเขาต้องใช้กล่องอย่างถูกวิธีและนำพาเอาอนาคตที่ควรจะเป็นกลับมาได้อย่างแน่นอน”
“จิตใจของมนุษย์ ถ้าหากวิทยาการที่สัมผัสได้ถึงจิตใจเสร็จสมบูรณ์แล้วละก็ ฉันอยากจะลองพิสูจน์ให้เห็นกับตา แต่ว่านั่นก็เป็นเพียงความปรารถนาของฉัน ความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวมีจำนวนมากพอกับจำนวนของคนเรา เธอมีสิทธิจะเลือกไม่เปิดกล่องใบนั้นก็ได้ จะทำลายทิ้งก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเธอยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ละก็ เชิญทุบตีตาเฒ่าคนนี้ให้สาแก่ใจได้เลย”
“……“
“เธอกำลังปรารถนาอะไรอยู่ ใจของเธอกำลังหวังถึงสิ่งใด”
น็อคครุ่นคิดและตอบ
“ถ้านิวไทป์คือรูปลักษณ์ของมนุษย์ละก็…พลังของมนุษย์ตอนนี้ไม่อาจแยกแยะสิ่งนั้นได้หรอกครับ ดังนั้นผมไม่ทราบหรอก ว่าเราสองคนจะมีคุณสมบัติอย่างที่คุณต้องการรึเปล่า ผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ดีที่สุดคืออะไร แต่ว่า…สิ่งที่รออยู่เบื้องหน้าในฐานะมนุษย์คนนึง ผมอยากจะเชื่อในความเป็นไปได้”
จากนั้นไซแอมก็แสดงภาพแผนที่โลกและอวกาศขึ้นมา
“ระบบแฮ็คกิ้งแพร่ภาพและสื่อสารทุกรูปแบบ สำหรับถ่ายทอดสดทั่วโลกและอาณาเขตโดยรอบ แม้จะทุ่มเทกำลังของมูลนิธิก็ไม่ใช่เรื่องง่าย จะรอช้าไม่ได้ สหพันธ์จะเข้ามายับยั้งเราทุกวิถีทางอย่างแน่นอน…“
“อย่าดีกว่า”
เสียงหนึ่งดังจากในเงามืด
“กลับกันความเป็นไปได้จะถูกปิดตาย”
คนที่ก้าวออกมาเป็นชายหนุ่มรูปงาม ผู้บัญชาการNeo ZAFT เทรซ คุชิโนด้า
“ความลับก็ให้เป็นความลับต่อไป และใช้มันเป็นเครื่องต่อรองกับกองทัพโลกน่ะดีแล้ว”
“เทรซ คุชิโนด้า”
“นั่นต่างหาก คือความรุ่งเรืองอย่างแท้จริงที่จะมาสู่มือของโคออดิเนเตอร์”
“ถอยไปซะ เทรซ คุชิโนด้า คุณเป็นเพียงร่างโคลนที่ถูกสร้างเลียนแบบจอร์จ เกล็น โคออดิเนเตอร์คนแรกของมนุษย์ชาติเพื่อมาทำหน้าที่ของเขาให้สำเร็จเท่านั้น โลกอุดมคติของโคออดิเนเตอร์ที่คุณวางแผนไว้เป็นเพียงโปรแกรมที่ถูกตั้งไว้ไม่ใช่เหรอ…พูดไปแล้ว คนที่ไม่เชื่อในอนาคตอย่างคุณ”
“ตอนแรกมันอาจเป็นอย่างที่ท่านกล่าวมา แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ตัวเปล่าอีกแล้ว ความปรารถนาที่พาผมมาเพื่อพิสูจน์ตัวจริงกล่องให้เห็นกับตา ไม่ใช่ของผม ที่จริงผมเองก็ไม่รู้ ว่าความคิดที่บรรจุในภาชนะที่ถูกสร้างนี่เป็นของใครกันแน่”
เทรซถอดหมวกเผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลา
“เจ้าบ้านวิช…ไซแอม วิช ในฐานะผู้นำNeo ZAFTและในฐานะผู้นำโคออดิเนเตอร์ อยากให้คุณมอบกล่องของลาพลัสให้กับเรา”
“นะ…”
“นี่ไม่ใช่การเจรจาของตัวแทนสองฝ่าย ขออย่าให้มีการขัดขวางเหมือนตอนส่งมอบกุญแจอีกเลย”
“สิ่งที่เจ้าพูดมามันก็ไม่ได้ผิดซะทีเดียวหรอก เพื่อที่คนเราจะมีชีวิตกับปัจจุบัน กล่องใบนี้อาจไม่สมควรถูกเปิดออกมาเลยก็เป็นได้”
“ถ้าเช่นนั้น…”
“ในการปลดปล่อยกล่องใบนี้ฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้สิ่งนี้อยู่ในมือของมนุษย์ที่คิดแต่จะใช้มันเป็นเครื่องมือในการต่อรองอย่างเดียว มนุษย์ที่เหมือนอย่างฉันและเจ้า…วิญญาณของจอร์จ เกล็น รอยต่อปีที่100ของศักราชอวกาศจะมาถึงในอีกไม่ช้า นี่ไม่ใช่ยุคสมัยของพวกเราอีกแล้ว ไม่คิดบ้างเหรอว่ามันถึงเวลาแล้วที่เราต้องส่งมอบอนาคตให้เด็กรุ่นใหม่”
เทรซมองหนุ่มสาวทั้งสอง
“หมายความว่าพวกเขาคือนิวไทป์ที่แท้จริงงั้นเหรอ”
“นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ หลังฝ่าฟันเส้นทางสู่กล่องใบนี้ เขาได้ตัดสินใจแล้ว และฉันก็ตั้งใจจะรับการตัดสินใจนั้นเอาไว้”ไซแอมกล่าว
“รับทราบแล้ว ผมเองก็ไม่ต้องการก่อสงครามไปมากกว่านี้ แต่ ถ้าไม่ยอมรับเงื่อนไขละก็…ผมเองก็จำเป็นต้องใช้กำลังนำเอาอนุสรกฏบัตรศักราชไป”เทรซยกปืนขึ้น
ไซแอมวิชใช้เครื่องAIควบคุมให้เลเซอร์ยิง เทรซจึงหนีไป
[ท่านแซมๆ ปลอดภัยรึเปล่าไซโคแมชชีนลึกลับบุกเข้ามาได้ครับ ระบบของเมก้าลานิกาถูกมันยึดไปหมดแล้ว]
“รักษาโมดูลสื่อสารเอาไว้ให้ได้ หากเราเสียมันไปจะไม่สามารถถ่ายทอดสดไปยังทั่วโลกได้อีกเลย”
“ครับ แน่นอน แล้วท่านไซแอม”
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน อีกฝ่ายคือเทรซ คุชิโนด้า ระวังตัวด้วย”
ช่องประตูขึ้นไปด้านบนถูกเปิด น็อคเห็นก็ลอยขึ้นไป
“น็อค!!”ลักซ์ร้อง
“ฉันจะกลับมาอย่างแน่นอน”
@@@@@@@@
กลุ่มโมบิลสูทกองยานที่11โดนพลังของไซโคแมชชีนทำให้หุ่นยนต์เริ่มสู้กันเอง
“หัวหน้า ยิงผมเถอะครับ”
ไดอาน่าพยายามยิงปิดการทำงาน แต่หุ่นก็ใช้โล่ป้องกันยิงจนเกวสของเธอเสียหาย เธอเห็นบีมไรเฟิลกำลังจะยิงสังหารเธอ
ลำแสงยิงลงมาระเบิดหุ่นลูกน้อง
“ถอยไป ไอ้นี่อันตราย”
อิลลิเทียร์ปล่อยระเบิดลูกซองจัดการโดรน
“สัมผัสจิตสังหารไม่ได้ โปรแกรมเหรอ ห๊ะ…”
หน้าจอซูมภาพทำให้เขาเห็นเทรซกลับเข้าไปในหุ่นยักษ์สีแดง
กระสุนเรลกันยิงเข้ามา เทียร์ยกโล่ป้องกัน
“ฉันกำลังรีบอยู่”
ปืนพลาสม่าถูกยิงเข้ามา แม้แบนชีจะยกโล่ไว้แต่โดนส่งไปนอกโคโลนี่
.
.
.
ภายในโคโลนี่ น็อคเห็นลำแสงปืนพลาสม่าเจาะโคโลนี่เป็นรูทำให้อากาศโดนดูดออกและเกิดลมกรรโชกพัดปลิว แต่หุ่นที่พ่อบ้านขับจับเขาไว้
“ท่านน็อคบาดเจ็บไหมครับ”
“ผมไม่เป็นไร”
“รีบไปที่ยูนิคอร์นเถอะ”
ทันใดนั้นหุ่นยนต์ยักษ์โผล่มา
[ผู้สืบทอดกล่อง ฉันขอพูดว่าไม่ให้ไปต่อก็แล้วกัน]
“ต้องฝ่าไป”
พ่อบ้านพุ่งเข้าโจมตีหุ่นยนต์ยักษ์สีแดง แต่แน่นอนว่าสู้ไม่ได้
“อย่านะถอยกลับไป”
“คุณพ่อของท่านมีความฝันอยู่ ความฝันที่จะสร้างโลกใบใหม่ด้วยอนาคตที่เปิดออกจากกล่องใบนั้น”
พ่อบ้านเข้าสู้ต่อไปและโดนเล่นงานจนกระเด็นใส่คฤหาสน์วิช แต่ใช้ทรัสเตอร์ยกขึ้นไม่ให้พังถล่มบ้าน
“ที่มาถึงนี่ได้เป็นความตั้งใจของท่านไม่ใช่เพราะคำสาป”
พ่อบ้านยิงมิสไซล์ใส่หุ่นยักษ์ แต่โดนยิงทิ้งง่ายๆและเล็งบีมพลาสม่า
“ก้าวไปอย่าได้หวั่นไหว…ท่านคือความหวังของนายท่าน”
“ยูนิคอร์น”
ยูนิคอร์นเข้ามาในโคโลนี่ยิงบีมใส่ ทำให้เทรซหันไปสนใจทางนั้น
น็อครีบลอยขึ้นไปและเข้าไปในหุ่นยูนิคอร์นใช้โล่Iฟิลด์ปกป้องพ่อบ้านไว้
“ท่านเจ้าบ้าน”
เทรซปล่อยลำแสงบีมทำลายโคโลนี่
ทั้งสองออกไปสู้กันข้างนอก
“ยูนิคอร์นค่ะ”
“ความเคลื่อนไหวข้าศึกล่ะ”วอลเฟลถาม
“ไม่มีครับ ไม่มีวี่แววกองหนุนเลย”
“แต่ว่าเครื่องนั้นไม่ธรรมดาแน่ ส่งหน่วยโมบิลสูทออกไปช่วยได้ไหม”
“พันโทไคลน์ แบนชีเข้าปะทะศัตรูแล้วค่ะ”
แบนชียิงบีมแม็กนัมใส่หุ่นยักษ์
“อิลลิเทียร์ ไคลน์”
“ลงมือเถอะน็อค”
“ครับ”
ยูนิคอร์นทั้งสองยิงใส่หุ่นยักษ์
“แสงสว่างที่ส่องจากภายในผู้คน ผู้คนที่มีความอบอุ่นนี่อยู่ ช่างว่างเปล่าซะจริง”
ภายในโคโลนี่ ลักซ์ยังอยู่กับไซแอม วิช
“สุดท้ายแล้วสิ่งนี้ จะนำพาอนาคตลักษณะใดมากันนะ หรืออาจจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย คำพูดก็เป็นแค่คำพูด แม้แต่กฏหมายก็ถูกตีความไปต่างๆนาๆเพื่อเอื้อประโยชน์แก่ตนเอง”
“แน่นอน ทันทีที่กล่องใบนี้ถูกเปิดออก ความวุ่นวายจะตามมาอย่างไม่ต้องสงสัย อาจมีการเคลื่อนไหวเรียกร้องให้ดำเนินตามมาตราขึ้นก็เป็นได้ แต่ว่า คำถามที่จะตามมาคือนิวไทป์มีจริงรึเปล่า ข้อสัญนิษฐานมากมายจะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สุดท้าย ทุกอย่างจะถูกลืมโดยไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนออกมา”
“แต่ถึงอย่างงั้นน็อคก็ยังทำในสิ่งที่สมควรต้องทำ”ลักซ์ยกมือขึ้นจับกล่องลาพลัส”เช่นเดียวกับผู้คนที่จารึกเจตนาดีจากหัวใจนี้ลงบนอนุสรเมื่อ100ปีก่อน เราต้องเผยแพร่เจตนาดีนั้น เช่นเดียวกับคุณที่ปกป้องกล่องใบนี้มาตลอด”
“นับว่ามีเพื่อนรู้ใจที่ดีจริงๆ”
“เอ๋”
“ลักซ์ ไคลน์ อยากให้ท่านบอกกล่าวความจริงทั้งหมดจากปากของท่านเอง บอกกล่าวความปรารถนาของพวกเราให้ผู้คนที่มีชีวิตในศักราชอวกาศนี้ได้รับรู้ด้วยถ้อยคำจากใจของท่านเอง”
.
.
.
(ไรเตอร์ขอข้ามฉากสู้ไปก่อน)
.
.
.
ยูนิคอร์นและแบนชีได้ทำการปกป้องเมก้าลานิก้าจากโคโลนี่เลเซอร์ของEAได้
“เป้าหมายยังอยู่”
“เมก้าลานิกาไม่ได้รับความเสียหายสักนิด
“ฉันคือลักซ์ ไคลน์ บุตรสาวของซีเกล ไคลน์ อดีตประธานสภาสูงสุดแห่งแพลนท์ แต่ว่าเรื่องที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับชาติกำเนิดของฉันแต่อย่างใด วันนี้ฉันได้รู้ความลับที่เกี่ยวกันกับแกนนำของEA“
“ในฐานะมนุษย์คนหนึ่งที่มีชีวิต ฉันตั้งใจจะบอกความลับนั้นให้ทุกท่านได้ทราบ กฏบัตรศักราชที่ประกาศใช้ พร้อมการเริ่มศักราชคอสมิกอีร่า แผ่นอนุสรที่เป็นเสาหลัก ทุกท่านคงรู้จักเป็นอย่างดี 96ปีก่อนที่ทำเนียบลาพลัส พวกเราเชื่อว่ามันสูญหายไป หลังเกิดเหตุระเบิดก่อการร้าย แต่ว่าสิ่งนี้ไม่ได้สูญหายไปไหนเลย นอกจากอนุสรจำลองที่ประกับในสภาแล้ว อนุสรต้นแบบถูกเก็บไว้เป็นเวลายาวนาน ทุกท่านโผรดดู สิ่งที่อยู่ข้างหลังฉันคือกฏบัตรของจริง…“
ในตอนนั้นแคปซูลประทังชีวิตของไซแอม วิชก็ได้ดับลง
“ทุกท่านคงเห็นแล้ว ว่าในกฏบัตรของจริง มีมาตราที่เราไม่รู้จักอีก1มาตรา”
.
.
.
หลังจากเปิดกล่องลาพลัส สกัดกั้นโคโลนี่เลเซอร์และสู้กับกองทัพEA ยูนิคอร์นและแบนชีต่างอยู่ในสภาพโทรม
“น็อค ได้ยินไหม”มิริอาเรียพยายามติดต่อเอซไพลอท ซึ่งอาร์คแองเจิ้ลกำลังรอให้กันดั้มกลับมา”ไม่ได้ค่ะ ฉันคิดว่าการสื่อสารคงพังจากการต่อสู้”
อัสรันไม่สบายใจเหมือนมีบางอย่าง
“แหล่งความร้อนใหม่ไปที่ยูนิคอร์น
“ฉายภาพบนจอ”
ยูนิคอร์นหายใจแรงเตรียมมุ่งหน้ากลับเอเทอร์นอล…กลับไปหาลักซ์
ปิ๊บๆๆ
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา
“ยังมีอีกเหรอ”เขาพูดตกใจเงยหน้าขึ้นไปเห็นหุ่นสีดำที่คุ้นเคย มันพุ่งทะยานมาด้วยความเร็วและปล่อยอนุภาคสีแดง”หุ่นที่มีGN ไดรฟ์”
“ในที่สุดก็ถึงเวลา….การล้างแค้นกันดั้ม”เกรแฮมตะโกน
ใบหน้าแฟล็กแตกออกเล็กน้อยเพราะแรงGและเปิดใช้บีมเซเบอร์
@@@@@@@@
“ซาอูล นายเชื่อมคอมไปยังยูนิคอร์นได้ไหม”วอลเฟลถามและหนุ่มแฮ็กกิ้งพยักหน้า”ทำเลย เราไม่สามารถติดต่อเขาได้ อย่างน้อยเราได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้น”
“รับทราบ”ซาอูลเปิดใช้งานคอม
ลักซ์มองอย่างกังวลขณะเธอภาวนาให้น็อคปลอดภัย เธอส่ายห้ว แน่นอนเขาต้องไม่เป็นไร เขากลับมาเสมอ
“ฉันจะล้างแค้นสหายด้วยGN แฟล็กนี้”
“นักบินศัตรูเหรอ”วอลเฟลพูดขณะเฝ้าดูการต่อสู้
@@@@@@@@
“เขาติดต่อมาเหรอ”น็อคขมวดคิ้วและทำการเชื่อมต่อ เกรแฮมปรากฏบนจอของเขา
เกรแฮมตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นนักบินของยูนิคอร์นที่ได้รับฉายาว่าบลูแฟลช
“อะไรกัน นักบินเป็นเด็ก”เกรแฮมตกใจก่อนแสยะยิ้ม”ดูเหมือนเราจะมีชะตาต้องกัน”
GNแฟล็กผลักให้ยูนิคอร์นถอยกลับ”เรามีโชคชะตาต้องต่อสู้กัน”
เกรแฮมเหวี่ยงดาบและตัดแขนของยูนิคอร์น
“น็อค”ลักซ์กรีดร้อง
อีกด้านหนึ่ง
“มันไปไหนแล้ว”อิลลิเทียร์พูดขณะการมองเห็นของเธอพร่ามัวก่อนจะมีบางอย่างกระแทกไหล่แบนชีฉีกแขนขวาออก
อาลีหัวเราะมองแบนชี”แฟงค์”เขาตะโกนและปล่อยแฟงค์ใส่แบนชี
อิลลิเทียพยายามยิงแฟงค์ มันพุ่งมาหาเธอจากรอบทิศทาง ทันใดนั้นภายในค็อกพิทก็เกิดระเบิดมีควันปกคลุม
"ฉันมองไม่เห็น"เทียร์ตะโกนก่อนแฟงค์อันนึงจะกระแทกแบนชีเข้าที่ขาซ้ายระเบิด เธอหรี่ตาและยิงบีมแม็กนัม
อาลีดึงตัวกลับเลี่ยงการโดนยิงจังๆได้ แต่ยังโดนครึ่งล่างของโมบิลสูท เขายิงกลับขณะที่กันดั้มชไวน์ระเบิด
"อ๊ากกกก"แบล็คเซเฟอร์กรีดร้องขณะที่แบนชีถูกยิงหายไปในการระเบิด
@@@@@@@@
"ในที่สุดฉันก็เข้าใจ"เกรแฮมตะโกนขณะยูนิคอร์นสกัดบีมเซเบอร์"พลังที่แกแสดงออกมาขโมยความรักของฉัน ความรู้สึกที่ฉันมีต้องเป็นความรักแน่"
"รัก?"น็อคทำหน้าขยะแขยง
"แต่ถ้ารักมากไป มันจะกลายเป็นความเกลียดชัง เหมือนที่ผู้คนหันมาเป็นศัตรูกันเพราะศรัทธาในศาสนาเกินไป"
"ถ้าแกรู้เรื่องนั้นทำไมถึงยังสู้อยู่"น็อคตะโกนและยูนิคอร์นก็หมุนตัวเหวี่ยงทอนฟาบีมฟันขาขวา
"นายถามทหารว่าทำไมสู้ ไร้สาระ นายรู้ว่าทำไม"ชายผมบลอนด์ตะโกนแทงดาบที่หัวยูนิคอร์น
"แกมันบ้า!!!"น็อคเอาคืนบ้างฟันหัวหุ่นแฟล็กออก
"แกทำให้ฉันเป็นแบบนี้"เกรแฮมตะโกนMSเตะยูนิคอร์น
"แกทำให้เพื่อนของฉันตาย"เขาตะโกนขณะที่ยูนิคอร์นถอยและยิงบีมGN แฟล็กหลบมันได้"นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องชนะแก ฉันไม่สนว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับโลกนี้ นี่เพื่อเป้าหมายของฉันเอง"
"เจ้าคนอัตตาบิดเบี้ยว"น็อคตะโกนจับคอนโซลแน่นขึ้น"ฉันจะฆ่าแกซะ....ฉันจะตายที่นี่ไม่ได้"
"คนที่เต็มไปด้วยอัตตามันแกนั่นแหละกันดั้ม"เกรแฮมคำราม หุ่นทั้งสองพุ่งเข้าหากัน"
"ย๊ากกกกกก!!!!!!"
นักบินทั้งสองตะโกนเร่งทรัสเตอร์เต็มที่ ดาบของยูนิคอร์นทะลุด้านซ้ายของแฟล็ก และบีมเซเบอร์ของมันก็ทะลุลำตัวด้านขวาของยูนิคอร์น
@@@@@@@@@@
ความเงียบปกคลุมพันธมิตร3กองยานเมื่อทุกคนเห็นโมบิลสูททั้งสองแทงทะลุกัน
ลักซ์มองด้วยความสยดสยองเมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง คอมยังเปิดใช้งานได้ยินคำพูดสุดท้าย
".....ฉันล้างแค้นได้แล้ว"เกรแฮมกระซิบก่อนMSจะระเบิด
"ลักซ์..."เขากระซิบหลับตาลง เขารักษาสัญญาไม่ได้
หุ่นทั้งสองระเบิดด้วยอนุภาคสีเขียวและสีแดง
@@@@@@@@@@@@
อิลลิเทียร์ลืมตาขึ้นในค็อกพิทที่เสียหาย โคออดิเนเตอร์ผมเขียวส่งเสียงครวญครางเมื่อพบชุดนักบินขาดและมีเลือดไหลที่แขนขวา กระบังหมวกเธอก็แตก
เธอร้องด้วยความเจ็บปวดพยายามขยับแขนซ้ายและรู้สึกว่าแขนหัก เธอขยับแขนที่เลือดออกอีกข้างและเปิดใช้SOS
"ยัง....เรายังตายไม่ได้....ยังมีสิ่งที่ฉัน....อยากทำอีก"
@@@@@@@@@@@
เอเทอร์นอล
"น็อค"ลักซ์ร้องไห้ออกมา เขาจากไปแล้ว....
สัญญาณSOSดังขึ้นมา
"แบนชีส่งSOSมาครับ"
"ยูนิคอร์น"ลักซ์ถาม
วอลเฟลส่ายหัวและลักซ์ร้องไห้ออกจากสะพานไป
"ไปรับเธอกลับกันเถอะ"วอลเฟลถอนหายใจและส่งคนไปช่วย
เอเทอนอลได้ไปค็อกพิทของหุ่นออกจากแบนชีที่ถูกทำลายและเก็บกู้ซากหุ่น ยูนิคอร์นถูกกู้กลับมา แต่ซากของยูนิคอร์นนั้นค็อกพิทหายไป
@@@@@@@@@@@@
ไม่ทราบตำแหน่ง
ซากค็อกพิทของยูนิคอร์นห้องนักบินเสียหายหนักและมีเลือดไหลในหมวกของน็อค เขาส่งเสียงครวญครางขณะหมดสติ ทันใดนั้นมีมือมาคว้าเด็กหนุ่มจากดาวอังคาร
"เขายังไม่ตาย"ชายหนุ่มพูดกับคู่หู่
"โกหกใช่ไหม"
ตอนนี้ค็อกพิทอยู่ในมือของหุ่นจินลาดตระเวณของZAFT
"พาตัวไปรักษาเร็วเข้า"
ความคิดเห็น